Θεματολόγιο

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

5.9.08

Македонци и Скопианс Οι Maκεδόνες Γκρούεφσκι και Γκλικόρωφ













(αριστερά) премијер Никола Груевски ( Fyrom -Македонија): Ми смо Македонци Ο κ. Γκρούεφσκι, πρωθυπουργός των Σκοπίων: "είμαστε Μακεδόνες"
(δεξιά) Киро Глигоров (Кирил Благоев Глигоров) предсједника бивше Југословеиске Републике Македоније : Ми смо Словени!... Ο πρώην πρόεδρος των Σκοπίων Κ. Γκλικόρωφ: ''τελικά είμαστε σλάβοι"

Μακεδόνες και Σκοπιανοί
Македонци и Скопианс
Macedonians and the citizens of the Former Yougoslavian Republic of Macedonia

Γράφει ο συγγραφέας Γιώργος Εχέδωρος

Είναι, πράγματι, πολύ τραγικό όταν κάποιος επιδιώκει, επιζητά, να αποδείξει πως αποτελεί ένα κομμάτι της ιστορίας ενός αρχαίου λαού και οι προσπάθειες του αυτές να πέφτουν στο κενό. Είναι ακόμη πιο τραγικό όταν αυτός δεν είναι μονάδα αλλά ένας ολόκληρος λαός.
Αυτό το παράλογο σκηνικό παρουσιάζεται με το λεγόμενο ‘σκοπιανό’ σε όποιον δεν έχει εντρυφήσει στην ελληνική ιστορία και βλέπει από πολύ μακριά (γεωγραφικά) το ‘δράμα’ ενός λαού που αδυνατεί να λάβει τη ‘θέση’ του στην ιστορία.
«Γιατί πιστεύετε ότι προσπαθούν να καρπωθούν ένας κομμάτι της Ιστορίας σας; » Ήταν μια διαδικτυακή ερώτηση ενός ευρωπαίου, προς τον γράφοντα.
Είναι όμως τα πράγματα τόσο απλά;
Οι βόρειοι γείτονες μας θέλουν να ονομάζονται Μακεδόνες. Υποστηρίζουν, πραγματικά με γελοιότητα πολλές φορές, πως είναι απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων... και πως... δύο χιλιάδες χρόνια ήταν υποταγμένοι στον έναν και στον άλλον. Και τώρα ξαναγεννήθηκαν...
Βρήκαν τον αρχαίο μακεδονικό σπόρο να κυλάει στο αίμα τους. (Ίσως τον βρούνε αυτόν τον σπόρο και άλλοι λαοί της ανατολής, γιατί εκεί έπεσε, πραγματικά, πολύς ...σπόρος).
Βαφτίσανε το σερβο-βουλγαρο-σλαβικό ιδίωμα σε μακεδονική γλώσσα. Αποκηρύξανε την πραγματική καταγωγή τους που είναι μια σμίξη ανώνυμων σλαβικών φυλών που με βυζαντινά διατάγματα τους παραχωρήθηκε η άδεια για παραμονή εντεύθεν του Αξιού ποταμού.
Λάβανε ως προγόνους τους αρχαίους Μακεδόνες για να αποκτήσουν μια στάλα αίγλης, δόξας, και ιστορικής συνέχειας.
Δεν διαφωνούμε σε αυτό. Καλά κάνανε. Αφού το ελληνικό κράτος ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε άμα τη εμφανίσει τους . Έτσι βρήκαν το πεδίο ελεύθερο.
Και αυτοί άλλωστε τι να πουν, δηλαδή, πως είναι Σμολάνοι, Δρουγουβίτες, Σαγουδάτοι, Ούννοι, τουρκικές φυλές του 10ου αιώνα κλπ. που εγκαταστάθηκαν κυρίως στον άνω ρου του Αξιού; Πώς να χωνέψουν μια τέτοια ιστορία; Αν και τα ιστορικά στοιχεία που υπάρχουν για τα ανωτέρω είναι αδιάσειστα.
Ένα από τα κεφαλοχώρια, άλλωστε, των σμολάνων ήταν το χωριό Πηγή της Παιονίας του νομού Κιλκίς, που ονομαζόταν μέχρι το 1928 ως ‘Σμολ’.
Και οι εθνότητες που υπήρχαν μέχρι τα χρόνια των Οθωμανών ήταν: οι Έλληνες, οι ανώνυμες σλαβικές φυλές και οι Βούλγαροι. Οι ‘Μακεδόνες’ τότε βρισκόντουσαν σε βαθύ ύπνο και δεν είχαν αποσπαστεί ακόμη, ιστορικά, από το σώμα του Έλληνα.
Πότε έγινε ο διαχωρισμός; Γύρω στο 1880 και 1900. Τότε που έπεσαν οι Βούλγαροι να εκβουλγαρίσουν τις εθνότητες της Μακεδονίας για να καρπωθούν μετέπειτα τα εδάφη της.
Αντιδράσανε οι Έλληνες με το μακεδονικό αγώνα, αντέδρασε όμως και μια μερίδα των Σλάβων που δεν είχε καμία σχέση με τους Βουλγάρους.
Αυτοί ήταν Σλάβοι γεννημένοι στη Μακεδονία από πάππου προς πάππο, από τα σλαβικά μπουλούκια του μεσαίωνα. Ζούσαν ειρηνικά επί αιώνες στην περιοχή. Δεν είχανε ούτε ελληνική, ούτε βουλγαρική συνείδηση.
Μας λέει ο Ιωάννης Καμενιάτης που έζησε το 10ο αιώνα πως ‘οι σλάβοι της Μακεδονίας έγιναν χριστιανοί και ζουν ειρηνικά’. (σχετικά: Γ.Εχέδωρου :Μακεδονία, ιστορία του Κιλκίς έκδοση 2007, σελ. 182)
Αντιδράσανε, λοιπόν, αυτοί, στην βουλγαρική προπαγάνδα και ζητούσαν η ‘Μακεδονία να μείνει στους Μακεδόνες’. Σε αυτούς δηλαδή, τους σλάβους. Ούτε στο νέο ελληνικό κράτος ούτε στο νέο βουλγαρικό. Από εκεί ξεκίνησε ο πυρήνας των σλαβομακεδόνων που ήταν γεννημένοι στη Μακεδονία χωρίς βουλγαρική ή ελληνική συνείδηση.
Μετά τους απελευθερωτικούς πολέμους του 1912-13 και τον σχηματισμό των νέων βαλκανικών κρατών, οι σλαβομακεδόνες απαρτίζανε μια μεγάλη περιφέρεια της Νοτιοσλαβίας, την Βαρντάσκα, (περιοχή του Βαρδαρίου, δηλαδή). Ομοεθνείς τους από άλλες περιοχές που απελευθέρωσε ο ελληνικός στρατός προσέφυγαν στη Βαρντάσκα. Είχανε πάντοτε στα όνειρά τους μια κρυφή ελπίδα να γυρίσουν κάποτε στον τόπο τους. Ποιος πρόσφυγας άλλωστε δεν έχει τέτοια κρυφή ελπίδα;
Η ελπίδα αυτή αναζωπυρώθηκε στη διάρκεια του Β΄ παγκόσμιου πολέμου. Τότε ο ευφυής Τίτο, ηγέτης της Γιουγκοσλαβίας, μετενόμασε τη σερβική επαρχία Βαρντάσκα της νοτιοσλαβίας σε Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, για να ικανοποιήσει τους σκληροπυρηνικούς σλαβομακεδόνες.
Οι κάτοικοι της περιοχής αυτής ονομάζονταν, πια, Μακεδόνες και δεν είχανε καμία σχέση, εθνολογική, με τους γύρω λαούς. Για να κατοχυρωθούν ως ξεχωριστή ‘ εθνότητα’ άρχισαν έναν μεγάλο προπαγανδιστικό αγώνα, αλλοιώνοντας όλα τα ιστορικά στοιχεία για να καταδείξουν πως και οι αρχαίοι Μακεδόνες ( τους οποίους θεωρούν ως ...προγόνους τους) δεν είχαν καμία σχέση με τους Έλληνες.
‘Λέγε-λέγε’ έλεγε ο Γκαίμπελς κάτι θα μείνει. Δεκαετίες τώρα δηλητηριάζουν οι ιθύνοντες το λαό με ιστορικές αναλήθειες, που, πραγματικά, είναι ζήτημα χρόνου η πλήρης κατάρρευσή τους.
Ο πρόεδρός τους πριν μια δεκαετία Κίρο Γκλιγκόρωφ, σε μια στιγμή ειλικρίνειας, είπε δημόσια: ναι, τελικά, είμαστε Σλάβοι.
Σήμερα ο πρωθυπουργός των Σκοπίων κ. Γκρουέφσκι δηλώνει: είμαστε Μακεδόνες.
Φυσικά ο αναφερόμενος πρωθυπουργός γνωρίζει πως ο Αλέξανδρος ο Μέγας, ανδρώθηκε με τη σοφία του μακεδόνα Αριστοτέλη, τον οποίο επέλεξε ως διδάσκαλο του υιού του, ο πατέρας του Φίλιππος.
Όλα τα μακεδονικά θέατρα που άρχιζαν από το μήνα Δαίσιο (Μάιο) μέχρι το τέλος του θέρους ‘έπαιζαν’ όλα τα θεατρικά έργα των ελλήνων συγγραφέων όλων των αρχαίων ελληνικών πόλεων. Η διαπαιδαγώγηση των Μακεδόνων δεν ήταν στα σερβο-βουλγαρο-σλαβικά, αλλά στην ελληνική γλώσσα που μιλούσαν σε κάθε σπίτι, σε κάθε πόλη. Και την επιγραφή που τοποθετούσαν στο μνήμα του προσφιλού τους προσώπου, τη γράφανε στη γλώσσα που μιλούσαν όταν ήτανε μαζί: στην ελληνική.
Θέλουμε, θα έλεγα διακαώς, τους σλαβομακεδόνες να γίνουν Μακεδόνες.
Να μάθουν τη γλώσσα των αρχαίων Μακεδόνων μέσα από τα κείμενα του Αριστοτέλη αλλά και των όλων των ελλήνων σατυρικών και δραματικών θεατρικών συγγραφέων. Να σεβαστούν την ελληνική ιστορία για να καταλάβουν τη σκέψη του Φιλίππου και του Αλέξανδρου του Μέγα που προσπάθησαν να εξαπλώσουν τον ελληνικό πολιτισμό στην Οικουμένη. Να σέβονται τους αρχαίους τάφους πάνω και γύρω από τους οποίους ζουν και κινούνται. Να σέβονται τη γραφή των αρχαίων μακεδόνων και να προσπαθήσουν να τους μιμηθούν. Να γίνουν πραγματικοί Μακεδόνες.
Είναι γείτονές μας και τους θέλουμε πραγματικούς Μακεδόνες και τότε θα γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι της αρχαιότερης ιστορίας του κόσμου.