Η ευρωπαϊκή διαστημική δραστηριότητα

Εκτός από την αμερικανική, τη ρωσική, την κινεζική έχουμε και την ευρωπαϊκή δραστηριότητα στην εξερεύνηση του διαστήματος.

Κύριες χώρες που επενδύουν προς την κατεύθυνση κατανόησης του σύμπαντος είναι η Γαλλία και η Γερμανία.
Ήδη τον περασμένο μήνα (14 Μαίου 2009) από το ευρωπαϊκό σταθμό Kourou της Γαλλικής Γουϊνέας εκτοξεύθηκαν με επιτυχία δύο ερευνητικοί δορυφόροι οι: Χέρσελ και Πλανκ (Herschel & Planck).

Οι δύο αυτοί δορυφόροι είναι εξοπλισμένοι με τα καλύτερα ηλεκτρονικά κάτοπτρα που θα δίνουν συνεχώς πληροφορίες για τις δραστηριότητες του αχανούς κόσμου των απρόσιτων γαλαξιών. Οι ευρωπαίοι επιστήμονες ευελπιστούν να δώσουν κάποια απάντηση που θα πηγάζει από το παρελθόν του κόσμου.

"Ελπίδες για διερεύνηση της άγνωστης καταγωγής μας."

Μισή επιτυχία για την Μακεδονία μας! Ελάτε να την κάνουμε ολόκληρη..

Είχα καιρό να παρέμβω για το θέμα της Μακεδονίας, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως παραλείπουμε τον ακτιβισμό μέσω του Ίντερνετ. Μια παρέμβαση η οποία είχε μια μικρή εξέλιξη έγινε στο site της Εuropean University Association όπου μεταξύ των μελών ήταν και μια χώρα με το όνομα της Μακεδονίας μας. Σε αυτή την οργάνωση μεταξύ των πανεπιστημίων που συμμετέχουν από την Ελλάδα είναι το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο αλλά και το Δυτικής Μακεδονίας!! Καταλαβαίνουμε όλοι λοιπόν ότι η παρέμβαση έπρεπε να είναι άμεση, καθώς η αμέλεια που έδειξαν τα παραπάνω πανεπιστήμια ήταν μεγάλη.

Αφού έγινε μια δαιδαλώδης προσπάθεια να βρούμε κάποιον υπεύθυνο σ αυτή την οργάνωση (κανένα e-mail δεν λειτουργούσε, μόνο ένα!), ο βοηθός του προέδρου της οργάνωσης μας απάντησε αμέσως ζητώντας μας συγγνώμη γι' αυτή την αμέλεια (;). Παρόλα αυτά μας δήλωσε πως το όνομα δεν μπορεί να αλλάξει από τη λίστα καθώς θα πρέπει να αλλάξει όλη η database της ιστοσελίδας. Το μόνο που έκαναν ήταν να βάλουν το προσωρινό όνομα των Σκοπίων πάνω απ' τα πανεπιστήμια. Δείτε ολόκληρη την απάντηση:Dear Mr. Karatheodoris,
On behalf of my colleague Thomas Jørg
ensen, I would like to assure you that there are no deliberate actions taken by EUA regarding the name dispute between Greece and the “former Yugoslav Republic of Macedonia.” As an international organization, with both members from Greece and the “former Yugoslav Republic of Macedonia” we have to remain politically neutral. The category applied in our membership directory was set up by our IT department and they are not able to change the name (“Macedonia”) in the drop-down menu in the current data base. However, we will add reference to the “former Yugoslav Republic of Macedonia” next to the name of the EUA member, in order to avoid any possible confusion. I hope this can satisfy your concerns.
Thank you for your understanding.
Yours sincerely,
Michael Hörig
Περισσότερα: KARATHEODORIS

Η υποδοχή του Ομπάμα στην Αίγυπτο

Βρίσκει κανείς στηναγορά του Αλ Χαλίλι, χρυσοκέντητα μαξιλάρια με το αναγραφόμενο σύνθημα: «Ο Ομπάμα είναι ο νέος Τουταγχαμών του κόσμου»

Χαρακτηριστικές είναι οι αντιδράσεις των Αιγυπτίων στην άφιξη του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα στην χώρα τους.
Ο φοιτητής μηχανικής Μουχάμαντ Φαράκ θα τονίσει πως «δεν θα αλλάξει ο κόσμος μετά το τέλος της ομιλίας του αμερικανού προέδρου», και συνοψίζοντας τα αισθήματά του για την ιστορική επίσκεψη του Ομπάμα θα αναρωτηθεί για την επίσκεψή του « ε, και τι έγινε;»
Διασχίζοντας κανείς το εμπορικό μέρος της πόλης και ιδιαίτερα τα σκονισμένα δρομάκια της αγοράς του 14ου αιώνα Χαν Αλ Χαλίλι (Khan Al-Khalili bazaar) θα αισθανθεί πως η επίσκεψη του Ομπάμα δεν έχει γίνει αισθητή στους εμπόρους. Παρόλα αυτά, στο άκουσμα του ονόματός του, τα πρόσωπά τους λάμπουν. «Ο κ. Ομπάμα είναι ευπρόσδεκτος πάντοτε στο Κάϊρο», θα πει ο 25χρονος Χασάν Γιοσέφ, και θα συνεχίσει « Ο Ομπάμα έρχεται εδώ στην καρδιά του αραβικού κόσμου για μια κρίσιμη αποστολή: να βελτιώσει τις σχέσεις του μουσουλμανικού κόσμου με τις Ηνωμένες Πολιτείες μετά από μια δεκαετία βίας και αντεγκλήσεων.»

φώτο: Ο πρόεδρος των Η.Π.Α. ξεναγείται στις αιγυπτιακές πυραμίδες

Πηγή: Αιγυπτιακά νέα

The Struggle for the Liberation of FYROM

by Vasko Gligorijević 03-VI-2009 Skoplje, FYROM

What can be said about the present day situation in the Former Yugoslav Republic of Macedonia which could encourage a goal-oriented initiative towards deconstruction of its ultranationalist, parochial and irredentist ethos? The well-know state of affairs created by the overwhelming influence of the ideology of Pseudomacedonism, a patchwork of ideas establishing a several millenia old frame of reference within all levels of domestic discourse has been and still is a phenomenon not noticed by social anthropologists and other relevant thinkers. In the Balkans, where historicism often takes precedence over future-oriented pragmatism, FYROMian oppositional defiance to Greece is one of the key incentives that threatens escalation of conflict of the type typical for the region for much of the 1990’s. While Pseudomacedonian politics, with all of its core component: Hellenophobia and Slavophobia, formulation of “Macedonian exceptionalism” with common leitmotivs of mental and moral superiority based on biological determinism certainly deserves recognition as an academic question, preferably treated on multidisciplinary grounds, the objective of establishment of practical policy, both in form of general principles and practically applied methodology, has failed on multiple grounds. The problem is exacerbated by attempt to analyze the social and ethnopsychological reality of present-day FYROM in terms of “objective”, quantifiable parameters, an approach used by such international organization as the European Union and NATO, among others.
While systematic research and cross-comparison of the institutionalized, faceless type may create an illusion of “objectivity” and rationality and while there is no doubt that to a large extent (but with limited potential to portray the situation in all of its picturesque colorfulness) some of these data display accurate parameters of socio-economic affairs in FYROM, these are not much usefulness in deconstruction of the sheer anti-human dimension of the present-day political vector of FYROM. With a strong reflection on the daily, mundane lives of citizen of that small statelet, with a profound impact on psychological links among its citizen and culmination in the construction of a small, isolated world, cut from both the mainstream of trends in Europe and from infusion of alternativeness, the postmodern “nation building” of fascistoid intensity in FYROM is a phenomena with no precedent in the realm of modern politics.
The main premises of the plot are as follows: FYROM, a country which inherited colonial borders set in a mixture of arbitrary decision, de facto post-conflict situations and more than 4 decades of Communist totalitarian rule, is not a product of a natural, usual nation-building in which elite-imposed foresight provides selective continuity and discontinuity with the tradition. Instead, the concrete set of circumstances in which FYROM or “Republika Makedonija” emerged as an established subject of international politics (the Balkan wars 1912-1913, the post-1943 reestablishment of “Yugoslavia” and the bloody dissolution of the later in 1990’s) is indicative of conformism , coupled with dissonance among its elite, which inherited a premodern population, bypassed by the Enlightenment and Rationalism. For the early founding fathers of Pseudomacedonian nationalism, the revolutionaries of the so-called VMRO, the ultimate goal, in whose name much grandiloquence and pathos has been expressed and much blood was shed, was the emancipation of the “Macedonian Bulgarian”. The fact of their declared Bulgarian character, which is in harmony with enormous number of testimonies of outsiders intimately acquainted with the ethnological situation on the ground is not an obstacle to local historians-the clergy of current FYROMian ultranationalism, to enlist them into the rank of symbolic figures of alleged “Macedonian ethnicity”. This “ethnicity”, completely unbeknown to history, is one of the last enduring legacies of the Cold War, having grown in Tito’s Yugoslavia as an organ of the Communist empire specialized in Anti-Greek predatory geopolitics. The choice of the new nation’s name was an adaptation of VMRO nurtured idea that the inhabitants of the geographic region of Macedonia, the form of which is a recent construct unrelated with historic Macedonia in strict sense, while having a Bulgarian ethnic affinity are nevertheless also the only true “Macedonians” in some mystically superior sense excluding other inhabitants of the region, even bordering on parallel ethnicity, non-exclusive and synonymous with the wider Bulgarian one. The Commintern in 1934 and the Communist Yugoslavia took this absurd proposition to its logical extreme, severing the consciousness of the Slavic population of the wider Macedonian region from its Bulgarian core. The massive allocation of funds to creating national institutions: schools, press, universities, museums, academic centers by Belgrade to the southern Yugoslav province in order to sustain the new national narratives provided Yugoslavia safety against Bulgaria, Serbian unitarianism and provided a pretext for expansion into Northern Greece, the most serious attempt of which was the Yugoslav support for Communist combatants in Greek Macedonia (or Macedonia proper, as the present-day north Greek region is nearly identical geographically to Ancient Macedonia) during the Greek Civil War (1946-1949).
The entire social development of the FYROM, as a nominal “Republic” in Yugoslavia, while heavily influenced by application of local version of Communism in political, economic and legal practice, was – quite unlike the situation in other Republics where traditional ethnohistorical narratives were viewed as dangerous to the concept of unitary Yugoslavia - characterized by vivid expression of nationalistic sentiments encouraged by the local leadership and methodically carried through all conventional means of propaganda. TV and radio broadcasts, including documentaries, docudramas, songs of various genres with nationalistic overtones were prevalent form of public entertainment. Maps of “Greater Macedonian Homeland” incorporating Northern Greece and large section of Bulgaria were regular fixture in thousands school classrooms. Impressive body of government-subsidized and obligatory belletristic literature dealing with “national” themes, “national tragedies” in which the image of the “exploited Macedonian” as a tragic hero was central in a social-realist imagery imprinted a sense of victimization and deprivation in generation of Pseudomacedonians. With the complete independence from Yugoslavia in 1992 and inheritance of intact – although quite obsolete – infrastructure, as a result of avoiding inclusion into the series of Yugoslav wars, the young and small Balkan nation would perhaps had promising start if it was not for the fact that in those times of change it was left without national intelligentsia, in terms of intellectuals of non-Communist affiliation. The extermination of the Bulgarian leading strata immediately after the World War II, the expulsion of pre-war Serb colonists and the brain-drain from 1960’s onwards via emigration mostly in the Angloshpere countries depleted the nation from the existence of transitional elite which would redefine and reestablish suitable values and set dynamics of social recovery.
In the presence of such spiritual vacuum, what initially started as an imported speculation – that the origin of the “Macedonian” nation should be sought in unbroken racial, linguistic and cultural continuity with the Macedonians of Philip II and Alexander the Great – became throughout the 1990’s the main integrative trend which unified folklore, pop-culture, the ubiquitous “coffee-shop politics”, academia and the public education system. In the image of Ancient Macedonians, a Greek entity which created brief global empire as a substratum of Hellenistic civilization, suddenly the entire nation found itself. No more the colloquial “little Macedonian” ( “Makedončeto“) was a passive observer to his destiny as created by his (demonized) neighbors. No more the “Macedonians” just an aggregate of impoverished people in a poor, landlocked Balkan country undistinguished culturally, technologically, being outside the realm of the global trends at the eve of Third millennium. Now they could boast a tradition old thousands of years, not only as a historical narrative, but more importantly – in a naïve, popular biodeterministic wisdom – as an evidence of what may became of his group: a great, mighty people of first-rank international relevance.
From 2006, when the Government of VMRO-DPMNE led by Nikola Gruevski, a man mostly thought of as a obscure economic technocrat, won the popular vote, the entire revolt of people defeated so often in conflicts and competitions in modern times escalated, looking for a symbolic compensation. While it would be impractical to list the protagonists, the chronology, and more importantly, to analyze the causes of enormous popularity the fascist reorganization of society and the complete consolidation of a tribalist, xenophobic, collectivist FYROMian nation guided by pseudohistorical delusions, it is sufficient to say that the very precedent left the international community helpless, since no norms which would be used to extrapolate solution to the problem of this kind exist. There is no known instance that an ethnic group, on apparently voluntary and almost unanimous basis, completely rejected its ethnological nature – in this case of being a Slavic ethnic group originating in medieval times from the boreal regions of Eastern Europe, a fact held in consensus in global academia – and based it entire cultural, economical, educational policies, its “reason of being” on outrageous claims on continuity with an unrelated Greek ancient people with whose territory it has a very tiny overlap. Consequently, for now, Europe is left powerless in dealing with Nikola Gruevski, a brutal, authoritarian dictator who mesmerizes his nation with fables of “ancient imperial glory” in light of total inability to solve real problems faced by FYROM: 40% unemployment, 300 USD salaries, scientific and educational decay, the threat by the Albanian-led Islamic separatist block which accounts for 38% of FYROM’s population. What initially started as – undoubtedly clever in Machiavellian sense – Gruevski’s idea to provoke Greece in order to gain some negative diplomatic feedback and portray itself as the “savior of the endangered nation”, galvanizing people around “collective virtues” is now an elaborate fascist ideology, with its thinkers, institutions, manners of manifestation, unwritten codes, popular electoral and activist base and symbolism.
It is certain that this criminal situation won’t resolve out of itself. The manner in which global bureaucracy can act is limited by the aforementioned idiosyncrasy of the way of rule of VMRO gang. As North Korea exemplified, tyranny based on ignorance and fear may propagate itself for a considerable period. The opposition in FYROM itself is relatively negligible and very much bellow the critical mass needed for ignition of a popular revolt. Insofar, the organized political opposition did not offered the most needed solution to the problem: radical rejection of Pseudomacedonism in it’s fabricated entirety. The internal identity debate is on the marginal position outside the spotlight of the wider audience and is being sustained by informal networks loyal to central authorities. In terms of productivity, capability of potential maverick scholars to change the discourse from within is limited due to total financial dependency and certain ostracization. Sustained pressures from outside are necessary in order to implement long-term solution for a prosperous Balkan without VMRO, without Gruevski. While the issue should be reviewed with the scrutiny typical of serious scholarship, such effort cannot culminate in the much needed change in short-term. Politics should follow and align itself with science and practical activism should be supported by external factors in order to bring down the Pseudomacedonism, an ideology that threatens to plunge South-Eastern Europe into war and to help liberate the Slavs of FYROM from the cult of state-imposed grandomania and paranoia.
Vasko Gligorijević03-VI-2009Skoplje, FYROM
History of Macedonia

Macedonian names and makeDonski pseudo-linguistics: The case of the name Heracles Arotos

by Miltiades Elia Bolaris
May 31, 2009
Balkan Illusion - phantasia archaica: "...it is very interesting to note that many of the authentic ancient Macedonian words, according to their etymology and pronunciation, have a striking resemblance to the appropriate words used in the modern Macedonian language (and other so called "Slav"[sic] languages)." "A very good example is the word "Arotos" which ancient Macedonians used as an epithet to the god Heracles). Its etymology is undetermined to-date, however if the suffix "s" is deleted this word is practically identical with the adjective "aroto" - "the old one" (archaism to a degree) from the present Macedonian language. According to a legend Heracles was considered to be the oldest ascendant of the Macedonians. Can the answer for the etymology of the word "arotos" be located in this legend, by referring to Heracles as "the old one" or "aroto(s)"? " From: "Similarities between ancient Macedonian and today's Macedonian Culture (Linguistics and Onomastics)" by Aleksandar Donski, celebrity folk "historian" from FYROM.Heracles Arotos / Ηρακλής Αροτος When I first entered the gates of the "Center", just outside the picturesque town of Nauplion/Ναύπλιον, I had no idea what was in store for me. The "Basic Training Center"/Κέντρον Βασικής Εκπαιδεύσεως is the main training camp for the Hellenic Army Engineering Corps. What followed was a forty day training in the basics of military drilling. Forty days where you are not allowed to get out of the base, where everyone around you is in their late teens and early twenties, and you see no women, children or older people, you only see people dressed in army fatigues and the predominant colors are army gray, khaki and army green.
Two or four months later the newly trained soldiers are sent to the Tagmata, the frontier battalions by the Turkish border. I also took the train, crossed the Peloponnese, changed train in Athens then crossed central Greece, Thessaly, Macedonia and finally the Thracian town of Xanthe/Ξάνθη was awaiting for me. When you enter the barracks, in my case the Fourth Army Corps headquarters, you bring along a huge army carry-on bag with your uniforms and private items in, and you are immediately identifiable from a mile as the "New one" the "Neos"! You present your papers and you report to an officer who then shows you to your company's building. It is there that you first hear of your new position in life: You may have thought that you are a University educated person, with a degree from an American University...sorry, but here you are just a "psari"! Psari/ψάρι in Greek is a fish! Ok, you put one and one together, you eventually get it: a new soldier is a fish out of water, quite vulnerable: He has to follow the orders of the palioi, the old ones in the company, till other, fresh Neoi show up in two months. But then, college educated and all, you are not ready for the next word describing your new order in society:
Eh, Arouri!, someone calls you. Pause and puzzlement: Eh...what was it exactly that you called me? I said "Arouri!" comes the reply. And...what is an "Arouri"?
Man, you really ARE an Arouri! You have no clue...Don't have arouria in your village?! Ok: arouri is a rat!It took a couple seconds, being a town boy and all, but at last I made the connection...arouri is the neuter form of arouraios/αρουραίος: he had just called me a field rat!It was all clear now: my new position in army life as the Newbie, "o Neous", in 40ME, where I was to stay for the next eight months, before my next transfer, was that of the little abominable creature, the field rat, which any older/palios soldier could sort of step on...pretty graphic! Let us talk about rats: there is a word in Greek describing all rats: mus/μύς. It is derived from the PIE word *mus. In Greek, Latin and Sanskrit the mouse remains the same: mus. The modern English "mouse" is also derived from that same PIE word: *mus. Modern Greeks have two more words for the diminutive mammal: one for the urban mouse: pontiki/ποντίκι or pontikos/ποντικός, and a more specific to the fieldmouse: arouraios/αρουραίος.Pontikos/ ποντικός in ancient Greek means marine, someone of the sea. Greece being a marine country, always sent and received and exchanged things with other places. One unwelcome product that eventually found its way to Greece was the ship rat (ratus ratus) originally a pest from India. The ship rat in Greek is not surprisingly called a marine rat: mus pontikos/ μύς ποντικός. Οver time the noun mus/μύς=the mouse was dropped and the adjective pontikos/ποντικός=the marine, the one of the sea took its position. The mouse was now called the marine! Writing this, I finally realize that I myself was once among the few, the not so proud, the marines...and I am not talking here of the ones who cross the valleys of modern Bactria/Afganistan or the fertile land of Mesopotamia/Iraq either...you know which "marines/pontikoi" I mean! Let us now look at our Liddel & Scott Greek English Lexicon under arouraios: Ἀρουραίος, α, ον, of or from the country, rural, rustic, μύς α. field vole, etcAnd in the abridged Liddell & Scott, we read: Ἀρουραίος, α, ον, belonging to corn land, rustic; μύς Ἀρουραίος a field-mouse.As we can see, arouraios, the field mouse, had a similar story, linguistically speaking, to the marine mouse: the noun was dropped, becoming irrelevant through constant usage and the adjective took over its meaning. Mus arouraios, the mouse of the fields, became simply arouraios, the fieldmouse. A related to Ἀρουραίος/arouraios word is arosmos/αροσμός, also written in the female as arosis/ἄροσις, and it means "arable land" but also "ploughing/plowing". Another word for arable land in Greek is Aroura/Ἀρουρα. Τhe original common Indo-European word is *h2e'rh3wr, according to "The Oxford Instroduction to Proro-Indo-European and the Proto-Indo-European World", J.P. Mallory and D.Q. Adams, Oxford University Press, 2006 and 2007. In the same book we read that related words are arbor for "seed" in Old Irish, arvum for "ploughed field" in Latin, aroura/άρουρα meaning "field" in Greek, haravunk in Armenian for "field"and probably urva'ra for "fertile soil" in Sanskrit.The word arosis is still used in modern Greek and with the same meaning, and on a quick internet someone can find a company producing and packaging organic beans of Western Macedonia (not FYROM), by the town of Kastoria/Καστοριά, in Greece named Arosis/Αροσις: www.arosis.grThe word arotron/ἄροτρον meaning the plough/plow (it is derived from the PIE word *h2e'rh3w- for "plow") is the tool the arotes/αρότης uses to do the plowing. It is one of those Greek words that appear in Homer and Hesiod, Plato and Aristophanes, among others, and are still in daily usage today. In one of the the Aesop fables, coming to us from Hellenic antiquity we find all three words, arotes/αρότης, aroura/άρουρα and arotron/ἄροτρον:
Ἀρότης καὶ λύκοςἈρότης [arotes] λύσας τὸ ζεῦγος ἐπὶ ποτὸν ἀπῆγε· λύκος δὲ λιμώττων καὶ τροφὴν ζητῶν, ὡς περιέτυχε τῷ ἀρότρῳ, τὸ μὲν πρῶτον τὰς τῶν ταύρων ζεύγλας περιέλειχε, λαθὼν δὲ κατὰ μικρόν, ἐπειδὴ καθῆκε τὸν αὐχένα, ἀνασπᾶν μὴ δυνάμενος, ἐπὶ τὴν ἄρουραν τὸ ἄροτρον [to arotron] ἔσυρεν. Ὁ δὲ ἀρότης ἐπανελθὼν καὶ θεασάμενος αὐτὸν ἔλεγεν· Εἴθε γὰρ, ὦ κακὴ κεφαλή, καταλιπὼν τὰς ἁρπαγὰς καὶ τὸ ἀδικεῖν ἐπὶ τὸ γεωπονεῖν τραπείης. Οὕτως οἱ πονηροὶ τῶν ἀνθρώπων, κἂν χρηστότητα ἐπαγγέλλωνται, διὰ τὸν τρόπον οὐ πιστεύονται.
The plowman, and the wolfA plowman loosed his oxen from the yoke and led them away to be watered. Meanwhile, a hungry wolf, who was looking for something to eat, discovered the plow and started to lick the yoke straps where the oxen had been tied. The unsuspecting wolf slowly but surely slipped his neck beneath the yoke, until he was not able to pull it back out. He then started dragging the plow along the furrow. When the plowman came back and saw what had happened, he said, 'O you wicked creature, if only you would give up your life of theft and crime in order to devote yourself entirely to farming!' The same is true of wicked people: even when they promise to be on their good behavior, no one believes them because of their bad habits. Although Aesop/Αίσωπος could never have imagined this in his time, it so happens that his tale fits like a glove some people in Skopje who try to steal the history and culture of others, further south. What instead they achieve is to simply lick off some traces of the taste of that culture, escaping the true essence of it. What started as a simple lie, for internal consumption, to help bring some pride to their people in the attempt to redirect their "false" ethnic identity (Serb, Bulgarian, Greek, Vlach, etc) they ended up like Aesop's wolf, traped in the yoke of their own lies, trying to defend the usurption of a culture that belongs to the Greek Macedonians, in Historic Macedonia. What would the world think is some Caucasian Turkmen would claim Dostojevski and Tolstoy and Alexander Nevski as being their countrymen, and not being Russian? This is precisely the case with the so called "makedonski Macedonians of the Former Yugoslav Republic of Makedonija, FYROM: they are fast achieving world wide ridicule by claiming that Alexander the Great and Aristotle and Homer were Makedonski Slavs. They end up with "empty" names, words whose meaning is alien to them, words like Arotos that have absolutely zero connection to their Slavic dialect, no matter how much tongue twisting professor Donski applies to them trying to make Staro/Старo=old to fit into a pseudolinguistic mold of Arotos/Ἀρoτoς.Let us keep these two words from Aesop for now:Ἀρότης / Arotes = the plowmanτὸ ἄροτρον / to arotron = the plowThe word arotes, the plowman, was also used as a first name in ancient Greece. Here is an example from an incription from some PanHellenic games held in the Thessalian city of Larissa:Regions : Central Greece (IG VII-IX) : Thessaly (IG IX,2) IG IX,2 526 IG IX,2 525 IG IX,2 526a Pelasgiotis — Larisa — after 196 BCἈ]ρότης Ἀρότου Θάσιος.ἀγενείους·Ἰσίδικος Μνασικλέους Κυμαῖος.ἄνδρας·5 Διονύσιος Ἡροφίλου Μάγνης ἀπὸ Μαιάνδρου.παῖδας πανκρατίου·Δημήτριος Δημητρίου Συρακόσιος.ἀγενείους·Ἀριστόδημος Νικομένους Θ{ι}ηβαῖος {²⁶Θηβαῖος}²⁶.10 ἄνδρας·etcArotes son of Arotos, from Thassos teenagersisidikos son of Mnasikles, from Cyme.men5 Dionysios son of Herophilos a Magnetan from Maiandros children, pangration (boxing)Demetrios son of Demetrios, from SyracuseteenagersAristodemos son of Nikodemos from Thebes.10 menetcWe see two different forms of essentially the same name: Arotes/Ἀρότης and his patronym (in genitive form) Arotou/Ἀρότου=Arotos.The very same name appears inscribed on a handle of an amphora jug, from the Greek city of Histria/Ιστρίη, in today's Romania. The amphora's owner made sure nobody steals it from him, so he scratched his name on the handle: Ἀρότεω/Aroteou (Belonging to Arotos)Regions : Thrace and the Lower Danube (IG X) : Scythia Minor Histria VIII,1 558 Stamp of the eponym Arotes. Thasian amphora handle.Scythia Minor [Thasos] — Istros-Histria — Histria Pod — ca. 329-326 BCἈρότεω.Aroteou.The word arotron for plow is also encountered in the original text of the Christian bible. When a man told Christ in Luke (9.61-62) that he is ready to follow him, Jesus replied that he should be looking ahead, not back: a complete and immediate break with his past what was expected of him:Εἶπε δὲ καὶ ἕτερος· Ἀκολουθήσω σοι, Κύριε· πρῶτον δὲ ἐπίτρεψόν μοι ἀποτάξασθαι τοῖς εἰς τὸν οἶκόν μου. 62 εἶπε δὲ ὁ Ἰησοῦς πρὸς αὐτόν· Οὐδεὶς ἐπιβαλὼν τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπ´ ἄροτρον [arotron] καὶ βλέπων εἰς τὰ ὀπίσω εὔθετός ἐστιν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Κατἀ Λουκάν 9.61-62And another also said, Lord, I will follow you; but let me first go bid them farewell, which are at home at my house. And Jesus said to him, No man, having put his hand to the plough, and looking back, is fit for the kingdom of God. Luke 9.61-62ἄροτρον/arotron=plough, plowIf anyone is wondering how why the New Testament was written in Greek and how Greek ended up being the lingua Franca of the ancient world, especially in the near and middle East, it is the Macedonians that made it so. They exported their Greek language and culture and made them part of the Asian and African cultural landscape, starting from the European river shores of the Danube to the river shores of the Indus and the Nile. This is how the Christian religion ended up adopting Greek as its language of propagation, since most Jews had already adopted it in the Hellenistic times, becoming deficient by then in their native Aramaic or Hebrew. Palestine, Judea, Syria, Egypt and Asia Minor became Greek speaking territories after Alexander conquered them, in the same way Gallia/France and Hispania/Espana/Spain became Latin speaking territories after the Latin-speaking Romans conquered them. The Slavs had to wait for another 950 years before two Greek monks Constantinos-Cyrillos and Methodios from Thessalonike, on an official mission from Byzantium had to be sent to Moravia (now the Czech republic) and translate the bible from Koine Greek/Κοινή Ελληνική into Old Church Slavonic/Cтарославянский Язык.
window.google_render_ad();
Aρόω/arroo is a verb (future tense αρόσω/aroso, spelled also as: αρώσω and αρόσσω, aor. ἤροσα and it means to plough, to till, occasionally also: to sow. Metaphorically it can also be used of a man, meaning the impregnator, as in the example given in our dictionary: ten tekousan erosen/τήν τεκούσαν ἤροσεν:τί γὰρ κακῶν ἄπεστι; τὸν πατέρα πατὴρὑμῶν ἔπεφνε: τὴν τεκοῦσαν ἤροσεν[erosen],ὅθεν περ αὐτὸς ἐσπάρη, Σοφοκλέους, Οιδίπους Τύραννος 1485Is any evil missing? Your father his father killed: he tilled the one who gave birth where he himself was sown. Sophocles, Oedipus Tyrannus, 1485Oedipus, as we remember was a man who unknowingly had killed his father and married his own mother.From Aroo/Aρόω to plow, we have the word Αroter/Ἀρoτήρ meaning the plowman, whose synonym we encountered earlier as Ἀρότης/Arotes. The same word is also found as Ἀροτος/Arotοs.This is the word which professor Aleksandar Donski reminds us the "ancient Macedonians used as an epithet to the god Heracles". So far so good. He then continues: "Its etymology is undetermined to-date...": here now we must disagree, since what might be unintelligible to a Serb and/or Bulgarian speaking professor from FYROM who has no training in the classics, is fairly easily understood by even an untrained in the Classics average Greek Macedonian farmer who goes to the market to buy an arotron/άροτρον to pull behind his tractor. For a locally produced arotron/plow, this same farmer can go to a dealer of the largest company in Greece producing them whose factory is located right there in historic Macedonia, in northern Greece; more specifically at the village Lakoma, in Chalkidice, very close to Thessalonike: Biomechania Αrotron Afoi Sarapanoi O.E. is the transliterated into Latin name of the arotra producing company in Greek: Plaughs Industry Sarapanis Bros, S.A. http://www.sarapanis.gr/ But professor Donski is not aware of this, all he wants to "prove" is that the Slavs and the Albanians, the Turks and the Bulgarians and Serbs who live in FYROM are actually direct descendants of the ancient Macedonians, and that the Greek Macedonians do not belong in Macedonia. To him, as to all the apologists of the pseudo-makedonist regime in Skopje, the Macedonian Greeks are the "intruders" that need to be pushed out of northern Greece, the historic land of the ancient Macedonians. So he continues: "however if the suffix "s" [He means the ending "s" in Arotos] is deleted this word is practically identical with the adjective "aroto" - "the old one" (archaism to a degree) from the present Macedonian language." Let us look briefly what is the word for "old" in the modern Slavic languages:Belarusian: стары (stari) and as старо (staro) within a larger word, such as: старобелорусскими/starobeloruskimi: Old Belorussian.Bosnian: starBulgarian: стар (star) but also старо- (staro-) within a larger word.Czech: starý and staro- within a larger word.Croatian: star and staro- within a larger word.Polish: stary, and staro- within a larger word.Russian: старый (starie) and старо (staro) within a larger word.Serbian: стар (star)Slavomacedonian: стар (star) but also старо- (staro-) within a larger word.Slovak: starý and also (staro-) within a larger wordSlovene: star and also(staro-) within a larger wordUkrainian: старий (Starie) but also старо (staro)within a larger word.This is strange: the word for "old" in ALL the Slavic languages is everywhere старо/staro or a close derivative of it. It changes only slightly from one language to another. So, then, where does professor Dosnki find his "aroto"? While many Slavic languages do not use an article, the Slavomacedonians do, and it is the same as in Greek: "to", the difference being that while Greeks use the article in the beginning of the word, and it is a separate word, in Slavomacedonian it is attached at the end of the nown: Where a Greek would say:palaio: oldto palaio: the olda Slavomacedonians will say:staro: old, staroto: the old.Staro-to, is not Arotos though. How can we be so sure? Because if professor Donski was right, and ""aroto" - "the old one"" was simply an "(archaism to a degree)", then it would have appeared as such in one or more other Slavic languages. As we saw though, they all use "staro" for old, no changes. Words do not drop from the sky, they develop, or sometimes they are borrowed. None of above is true with "staro", as we see: it remained unchanged from Old church Slavonic to today, in ALL the Slavic languages. When A.Donski tells us that "this word is practically identical with the adjective "aroto" - "the old one" (archaism to a degree) from the present Macedonian language" he has to explain how and why it is an "archaism", what was the original form from which the later developed and how this "archaism" relates to what he calls "the present Macedonian language". We hear none of that. Yet he wrote a whole book trying to convince his receptive readers of the alleged "Similarities between ancient Macedonian and today's Macedonian Culture (Linguistics and Onomastics)". He even had willing accomplices who gleefully translated the professors pronouncements into English for the American, Canadian and Australian Slavomacedonian expatriate community's second generation.Unfortunately for them, absolutely no connection can be made between "staroto" and Arotos: the nut does not match the bolt, as even professor Dosnki agrees with us: "According to a legend Heracles was considered to be the oldest ascendant of the Macedonians. Can the answer for the etymology of the word "arotos" be located in this legend, by referring to Heracles as "the old one" or "aroto(s)?"". When you are certain of something you do not put a question mark at the end of such a statement. But when you know that you are treading on very thin ice, and your task is to simply create a nationalistic mythology, for your Balkan nation in search of a new identity, then you use a question mark, to salvage some of your professorial self worth. Ἀροτήρ besides plougher/plower and husbandman has a second, metaphorical meaning as "begeter, father" according to Liddell & Scott Greek English Lexicon.We remember Sophocles' Oedipus Tyrannus, 1485: ten tekousan erosen/τήν τεκούσαν ἤροσεν/he tilled the one who gave birth Now Sophocles' poetry makes a lot more sense: In a less poetic way, Sophocles could have also said more plainly: He fathered children from the one whom he got pregnant.Let us now take a closer look at the word "arotos". We open the Liddell & Scott Greek English Lexicon and we read: Ἀρoτoς [ᾶ], o, corn field,... 2. crop,...3. tillage, ploughing,... 4. metaph., procreation of children, ὀ ἀροτος ο εν γυναικί Pl. cra.406b;παίδων ἐπ΄ἀρότωι γνησίων, in Athen. marriage-contracts, etc. Explanation number four is what catches our attention: Arotos, metaphorically means "the one who procreates children", who impregnates the woman, who fathers his own genuine children (παίδων ἐπ΄ἀρότωι γνησίων/paidon ep' arotoi gnesion, i.e. the woman has not slept with another man that same time, these are his own children, carrying his seed and genes). On a funerary inscription from Rome of the 3rd c AD, we read the dedication the children of a man named Eutonios wrote in honor of their father:Regions : Sicily, Italy, and the West (IG XIV) : Italy, incl. Magna Graecia IGUR III 1218 Italia — Roma — 3rd c. AD — IG XIV 1615 — GVI 2054τὸν σοφίης προὔχοντακαὶ εὐτεκνίης ἀροτῆρα, τὸν πατέρ´ ἡμέτερονπολλοῖσι χρόνοις γεγαῶτα, 5 τὸν τρὶς ἀριστεύσαντασὺν ἐντείμοισι φίλοισι Εὐτόνιοι παῖδες πατέρ´Εὐτόνιον τεθνεῶτα πολλάκις ὑμνήσωμεν10 ἐναὶ στήλαισι γραφέντα.To the one who always offered wisdomand begeter of a multitude of children (καὶ εὐτεκνίης ἀροτῆρα / kai euteknies arotera)our fatherwho lived many yearswho thrice won the highest priceamong honorable friendswe, Eutonios' children to our father Eutonios whom we willpraise multiple times inscribing his image on the stelaThe Macedonian dynasty descended from Argos. The first Macedonian king was Caranos the son of the king of Argos Temenos. Temenos in turn was the son of Aristomachos, Herakles´ great-grandson. Aristomachos was the one who led the Heraclidae and the Dorians (Herodotus tells us that the Dorians were originally part of the Macedonian tribes) when the Dorians invaded the Peloponnese. This is the reasons the Macedonian kings claimed to be Temenidae, and Argaeadae, but also Heraclidae. Alexander the Great named his firstborn son, by the beautiful Persian Barsine, Heracles. It has been said that one of Alexander's great motives and one of the driving forces behind all his actions, was the attempt to surpass the deeds and the glory of his two divine progenitors: Achilles from his mother's side and Heracles from his father's side. The capture of Aornos Petra, an impossibly strong fortified position on a mountaintop now called Pir-Sar, in northern Pakistan, was a case in point, where Alexander surpasses his own progenitor for this was a rock that even Heracles did not succeed in capturing:ἀπολιπόντες τὰς πόλεις ξύμπαντες ἔφευγον ἐς τὴν πέτραν τὴν ἐν τῇ χώρᾳ τὴν Ἄορνον καλουμένην. Μέγα γάρ τι τοῦτο χρῆμα πέτρας ἐν τῇ χώρᾳ ταύτῃ ἐστί, καὶ λόγος ὑπὲρ αὐτῆς κατέχει οὐδὲ Ἡρακλεῖ τῷ Διὸς ἁλωτὸν γενέσθαι τὴν πέτραν. For all the inhabitants deserted the cities and began to flee to the rock which is in their land, and is called Aornus. For stupendous is this rock in this land, about which the current report is, that it was found impregnable even by Heracles, the son of Zeus. Arrian, Alexander Anabasis, As it turns out, Aornus was associated in local tradition with Krishna, and the Greeks immediately made the identification with his Greek counterpart, Heracles. As it was proven in Aornus, what was impossible to Heracles was now possible to Alexandros: εἴχετό τε Ἀλεξάνδρῳ ἡ πέτρα ἡ τῷ Ἡρακλεῖ ἄπορος γενομένη and thus the rock which had been inexpugnable to Heracles was occupied by Alexander. Arrian, Alexander Anabasis, XXVIIIThe coin decorating the begining of this article is a Macedonian Hemiobolos/Ημιόβολος, issued by Alexandros III/Αλέξανδρος Γ', Alexander the Great. He is portrayed as a young Heracles, wearing the characteristic lion skin cup, made of the hide of the lion of Nemea, as worn by Heracles. On the reverse side we see Heracles' weapons: his club and his bow and quiver of arrows, as well as Zeus's thunderbolt. Between Heracles' club and his quiver we see the inscription in Greek: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ-ALEXANDROY (Alexander's name in genitive form): belonging to Alexandros. This imagery of Alexander as another Heracles was part of an orchestrated deification propaganda on the part of Alexander. Alexander's attempt at deification, while he was still alive (Greeks had no qualms about deifying someone after his death) had already started by the grateful Greek cities of Ionia, whom Alexander had liberated from the Persians. On the other hand, it truly irritated some other descendants of Heracles, the Dorian cousins of the Macedonians, the Spartans. When in 324 BC word from Babylon got to the Spartans that Alexander was asking of the Greek city states to pass a formal decree on the deification of king Alexandros, son of Zeus, the Spartans were not amused. Damis, a Spartan , spitefully declared:"Συγχωρώμεν Αλεξάνδρω, εάν θέλει, Θεός καλείσθαι!" Πλουτάρχου, Ηθικά"We grand to Alexandros, if he so wishes, to call himself a God." Plutarch, Moralia Whether the Spartans liked it or not, they knew they shared the common descent from Heracles with all other Dorians and the Macedonians. Heracles, was considered to be the divine progenitor of Dorians and Macedonians and this was accepted in the common mythology of all the all other Greeks too. To the Greek speaking Macedonians Heracles was the Tiller-Begeter, Heracles the Founding Father, Heracles the γενάρχης/Genarch of their Makedne tribe. He was Heracles the Progenitor-Father-Procreator of the Macedonians. He was: Ἠρακλής Ἀροτος/Heracles Arotos!


Miltiades Elia Bolaris
American Chronicle

Παρουσίαση ελληνο- 'μακεδονικού' λεξικού και Χρυσή Αυγή

πηγή

greekalert
Από την μεριά μας να δώσουμε συγχαρητήρια στα παιδιά που πήγαν εκεί
γιατί η παρέμβαση που έγινε στην εκδήλωση, εκτός από πολιτική πράξη μέγιστης σημασίας ενάντια στην γυφτοσκοπιανή προπαγάνδα, έγινε όπως πρέπει να γίνονται οι παρεμβάσεις
Χωρίς κουκούλες και χωρίς να ανοίξει μύτη
ενώ θα μπορούσαν να πάνε εκεί με καλυμένα πρόσωπα και να μην αφήσουν κολυμπηθρόξυλο
αυτή είναι η διαφορά που δεν θα μπορέσουν να καταλάβουν ποτέ οι "ψευτοδημοκράτες"

Προς ενημέρωση
Επειδή το βίντεο μπορεί να δίνει άλλη εικόνα. Η εκδήλωση φυσικά και δεν συνεχίστηκε
το πάνελ παρέμεινε μόνο για μερικά λεπτά και συνομιλούσε με δημοσιογράφους
Οι υπόλοιποι είχαν αποχωρήσει τρέχοντας....
greek alert

Η ΚΑΤAΣΚΟΠΕΙΑ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ.

Θεωρίες κατασκοπείας με φόντο τη Μέση Ανατολή.

Του Robert Fisk - The Independent -Τρίτη, 2 Ιούνιος 2009

Η κατασκοπεία είναι τόσο συνηθισμένη στη Βηρυτό, όσο ήταν στη μεταπολεμική Βιέννη – στην πόλη, υπάρχει μέχρι και λούνα παρκ όπως εκείνο στην ταινία «Ο τρίτος άνθρωπος». Ωστόσο, ώρα με την ώρα σημειώνονται ολοένα και πιο μυστηριώδη γεγονότα. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, ειδική μονάδα των Εσωτερικών Δυνάμεων Ασφαλείας του Λιβάνου (ISF) συλλαμβάνει Λιβανέζους που φέρονται να είναι κατάσκοποι του Ισραήλ.
Στους κρατουμένους συμπεριλαμβάνονται ένας τοπικός δημοσιογράφος της κοιλάδας Μπεκάα και ένας ανώτερος αξιωματικός του λιβανέζικου στρατού, ο οποίος τραυματίστηκε από ένοπλο ισλαμιστή στη μάχη του Ναρ ελ Μπαρέντ, το 2007. Συνελήφθη ακόμη ένας συνταξιοδοτημένος στρατηγός και η γυναίκα του. Ο συνταγματάρχης Maurice Diab είναι ένας αναγνωρισμένος στρατιώτης. Ωστόσο, αξιωματικοί αναφέρουν ότι κίνησε τις υποψίες πριν από λίγο καιρό, όταν εστάλη να εκπαιδευτεί στις Ηνωμένες Πολιτείες με κυβερνητική υποτροφία. Σε μία φωτογραφία, κατά τη διάρκεια των μαθημάτων, εμφανίζεται να στέκεται δίπλα σε ένστολους Ισραηλινούς αξιωματούχους. Ζει στο βόρειο παράκτιο προάστιο της Βηρυτού, Antelias, αν και οι υπόλοιπες συλλήψεις εκτείνονται μεταξύ του ανατολικού Λιβάνου και του συνοριακού χωριού Rmeish.Μέχρι εδώ, όλα καλά. Εντούτοις αρχίζει να γίνεται ιδιαίτερα εμφανές ότι κάποιοι από τους πράκτορες που κρύβονται πίσω από τις συλλήψεις προέρχονται από τη σιιτική Χεσμπολάχ, στενά συνδεδεμένη με τη Συρία και το Ιράν. Αυτό προέκυψε πριν από περίπου δύο εβδομάδες, αφότου τέσσερις ανώτεροι φιλο-Σύριοι αξιωματικοί της λιβανικής υπηρεσίας ασφαλείας αποφυλακίστηκαν (κρατούνταν ως ύποπτοι ότι βοήθησαν στο σχεδιασμό της δολοφονίας του πρώην υπουργού, Ραφίκ Χαρίρι και άλλων 21 ανθρώπων το 2005). Άραγε, οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας επέστρεψαν στα παλιά κόλπα σύνδεσης με τη Χεσμπολάχ;Το συγκεκριμένο ερώτημα αποκτά επιπλέον σημασία, καθώς ο Σαγέντ Χασάν Νασράλα, επικεφαλής της Χεσμπολάχ, απαιτεί τώρα να εκτελεστούν οι Λιβανέζοι «συνεργάτες» των Ισραηλινών. Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Νασράλα είναι εκείνος που ξεκίνησε τον πόλεμο με το Ισραήλ το 2006, κατά τη διάρκεια του οποίου σκοτώθηκαν περισσότεροι από εκατό Λιβανέζοι. Ο ίδιος χαρακτήρισε έπειτα τον πόλεμο «θεϊκή νίκη».Ο κ. Νασράλα εξόργισε τους Λιβανέζους ακόμη περισσότερο την προηγούμενη εβδομάδα, περιγράφοντας την προσωρινή ένοπλη κατάληψη της δυτικής Βηρυτού πέρυσι ως «ένδοξη μέρα», παρά το γεγονός ότι δεκάδες Λιβανέζοι σκοτώθηκαν.Πράγματι, για τους Σουνίτες Μουσουλμάνους και αρκετούς Χριστιανούς, ο κ. Νασράλα - που εμφανίζεται σε γιγαντοοθόνη στα συλλαλητήρια της Χεσμπολάχ, μιλώντας από τα διάφορα μυστικά του κρησφύγετα - βγάζει λόγο λες και είναι εκείνος πρόεδρος του Λιβάνου και όχι ο αξιωματούχος, πρώην αξιωματικός, Michel Suleiman. Ας προστεθεί σε αυτό η ολοένα και μεγαλύτερη εκτίμηση ότι η λιβανέζικη αντιπολίτευση, «σπονδυλική στήλη» της οποίας είναι η Χεσμπολάχ, ίσως κερδίσει τις εθνικές εκλογές της επόμενης εβδομάδας. Επιπλέον, η σύλληψη ενός ισραηλινού κατασκοπευτικού δικτύου, που δίνει στην ιστορία μία ακόμη πιο σκοτεινή όψη.Οι Ισραηλινοί προσπαθούν πράγματι να επαναστρατολογήσουν μερικούς από τους πρώην Λιβανέζους συνεργάτες τους, ώστε να επανεγκαθιδρύσουν τη μυστική τους υπηρεσία εκεί, μετά την πανωλεθρία τους στον πόλεμο με τη Χεσμπολά το 2006. Οι πιο αξιόπιστες πηγές υποστηρίζουν ότι κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους δούλευαν για το Ισραήλ προτού ο ισραηλινός στρατός εγκαταλείψει το Λίβανο, το 2000, καθώς και ότι πολλοί απέρριψαν την προσφορά του Ισραήλ, ενώ άλλοι ειδοποίησαν τις αρχές του Λιβάνου για την προσέγγιση του Ισραήλ και ίσως να κατέδωσαν την ταυτότητα των ανδρών και των γυναικών που μόλις συνελήφθησαν.Τώρα, οι Αμερικανοί προειδοποιούν ευγενικά ότι αν η Χεσμπολάχ και τα «φιλαράκια» της, συμπεριλαμβανομένου του πρώην Χριστιανού στρατηγού, Michel Aoun, κερδίσουν τις εκλογές, θα πρέπει να επανεξετάσει το πακέτο βοήθειας στο Λίβανο, που περιλαμβάνει σημαντικό, αν και αρκετά παλιομοδίτικο, εξοπλισμό για το Λιβανέζικο στρατό. «Γιατί ανησυχείτε;», ρώτησε ο κ. Νασράλα σε μία ακόμη ατελείωτη ομιλία του την προηγούμενη εβδομάδα. «Το Ιράν και η Συρία μπορούν να δώσουν εξοπλισμό στον Λιβανέζικο στρατό», συμπλήρωσε.Το ποτήρι ξεχείλισε με ένα εμπρηστικό και άκρως αμφιλεγόμενο άρθρο στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel. Υποστήριζε ότι το Δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών που στήθηκε στη Χάγη ανακάλυψε τους δολοφόνους του πρώην βουλευτή Χαρίρι - το ίδιο δικαστήριο που διέταξε να απελευθερωθούν οι τέσσερις αξιωματικοί δύο εβδομάδες νωρίτερα - και υποψιάζεται ότι η Χεσμπολάχ πιθανόν να είναι δολοφόνος. Είναι ψέμα, λέει ο κ. Νασράλα - μια «ισραηλινή συνωμοσία». Το δικαστήριο, από την πλευρά του, υποστηρίζει ότι δεν έδωσε καμία τέτοια πληροφορία στο γερμανικό περιοδικό. Και σίγουρα, ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας, Εχούντ Μπαράκ, προειδοποίησε ότι, αν νικήσει η Χεσμπολάχ και οι σύμμαχοί της στις εκλογές, το Ισραήλ θα έχει «μεγαλύτερη ελευθερία». Όχι χωρίς κι άλλους κατάσκοπους.Η απόδοση των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών το 2006 ήταν αξιοθρήνητη. Αποδείχθηκε ότι η Χεσμπολάχ είχε βάλει το χέρι της στην ισραηλινή αναγνωριστική αεροφωτογραφία του Λιβάνου, που δείχνει καθαρά ποιες αποθήκες της Χεσμπολάχ είχαν αναγνωριστεί και ποιες όχι. Αν αυτό το δίκτυο κατασκοπείας είναι πραγματικό, οι Ισραηλινοί δεν θα τα πάνε και πολύ καλύτερα στον επόμενο γύρο.Κείμενο: Του Robert Fisk - The IndependentΤVXS.

Spynews-gr

Ο Αλυτρωτισμός στα Σκόπια καλά κρατεί!!!!

Οι Απόγονοι του Μέγα Αλέξανδρου (η κατ’ αυτούς Aleksandar MacDonski) μαζεύτηκαν πάλι για να μας χαρίσουν απλόχερα για μια ακόμα φορά, τι άλλο…. Απίθανο γέλιο!!!!

Εδώ όλοι οι μεγάλοι “ήρωες” των Σκοπιανών παραταγμένοι!!! (Τον Μουστακαλή με το Τουρμπάνι, πάντως δεν τον ξέρουμε!!!)

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΡΩΤΑΤΕ ΠΩΣ ΠΕΤΥΧΕ Ο ΜΕΣΑΙΟΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΑΛΛΙ!!!
ΜΑΛΛΟΝ ΕΒΑΛΕ ΤΙΜΟΤΕΙ.

Οι ασπίδες βγήκαν επιτέλους απο την Γενική Αποθήκη του Κράτους. Χρησιμοποιούνται σε περιστασιακές επισκέψεις των Hunza και κατα κόρον στις παραστάσεις του τοπικού τσίρκου των Σκοπίων!!

Την ίδια στιγμή, η παρουσία της Σκοπιανής Αστυνομίας ήταν μάλλον… ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ!!

ΑΛΛΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ ΠΡΟΤΙΜΗΣΑΝ ΑΛΛΕΣ ΑΣΧΟΛΙΕΣ!!!

ΜΑΘΑΜΕ ΠΑΝΤΩΣ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ ΣΚΟΠΙΑΝΟΣΥΝΑΞΕΙΣ (ΑΡΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΓΕΛΙΟ!!).

ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ ΤΟΣΗ ΕΥΤΥΧΙΑ??????

Δηλώσεις Χριστόφια για επίλυση Κυπριακού

Δεν πρόκειται να κάνει παραχωρήσεις στο Κυπριακό ξεκαθαρίζει ο Πρόεδρος

Λευκωσία Τρίτη, 2 Ιουνίου 2009 12:45 μμ
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας υπογράμμισε σήμερα ότι καμία παραχώρηση δεν έχει κάνει στο Κυπριακό και καμία παραχώρηση δεν πρόκειται να κάνει, η οποία να θεωρείται ζημιογόνα για το λαό και για την υπόθεση της επίλυσης του Κυπριακού.

Σε δηλώσεις μετά από επίσκεψη στον Οργανισμό Χρηματοδοτήσεως Στέγης, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε ότι το Κυπριακό θα πρέπει να επιλυθεί στη βάση που θα γίνει αποδεκτή και από την ε/κ πλευρά.
Κληθείς να σχολιάσει χθεσινές δηλώσεις του Τ/κ ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ ότι οι Τ/κ θα πρέπει να εξασφαλίσουν τουλάχιστον το 29% του εδάφους και ότι δεν συμφώνησαν ότι θα δώσουν πίσω τη Μόρφου, ο Πρόεδρος Χριστόφιας ανέφερε ότι η διαπραγμάτευση μέσω των ΜΜΕ είναι κάτι που ποτέ δεν βοηθά τις ίδιες τις διαπραγματεύσεις.
«Τι σημαίνει να δώσει; Θα γίνει μια ανακατάταξη βεβαίως στα πλαίσια των συνομιλιών. Θα αρχίσω εγώ να λέω τι θα ζητήσουμε; Του είπα του ίδιου τι θα ζητήσουμε. Νομίζω ότι θα πρέπει να αποφεύγονται τέτοιες δηλώσεις έστω και εάν γίνονται για εσωτερική κατανάλωση γιατί υποψιάζομαι ότι δέχεται πιέσεις ο κ. Ταλάτ εσωτερικά και από την Τουρκία και κάνει τέτοιες δηλώσεις. Σίγουρα δεν βοηθούν», επισήμανε.
Ερωτηθείς κατά πόσον ο Ειδικός Σύμβουλος του ΓΓ του ΟΗΕ Αλεξάντερ Ντάουνερ ασκεί πιέσεις στους πολιτικούς αρχηγούς ότι εάν δεν λυθεί το Κυπριακό θα υπάρξουν συνέπειες, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε ότι θα διερευνήσει το θέμα αυτό.
«Αντιλαμβάνεστε ότι δεν είμαι πολιτικός αρχηγός. Δεν θα τολμούσε ο κ. Ντάουνερ να μου πει εμένα τέτοιο πράγμα. Δεν ξέρω τι λέει στους πολιτικούς αρχηγούς. Αυτά είναι ζητήματα προς διερεύνηση. Θα μιλήσω και με τους πολιτικούς αρχηγούς και με ανθρώπους που δεν ξέρω υποτίθεται έχει μιλήσει ο κ. Ντάουνερ και υποτίθεται έχει πει ορισμένα πράγματα», είπε.
Πρόσθεσε ότι ο ίδιος θα πρέπει να είναι προσεκτικός σε αυτό το θέμα.
«Από δικής μου πλευράς αντιλαμβάνεστε ότι πρέπει να είμαι προσεκτικός. Δεν θέλω να ενοχοποιήσω κανένα απολύτως, προπάντων όταν είναι εκπρόσωπος των ΗΕ. Και εάν και εφόσον προσωπικά νοιώσω, ακούσω, νοιώσω πίεση, ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω και το αντιμετωπίζω με πολλή ειλικρίνεια και ορθά κοφτά βεβαίως», συνέχισε.
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας συνέστησε υπομονή και είπε ότι κύριος στόχος είναι να μην κάνουμε εχθρούς αλλά να κερδίζουμε φίλους.
«Κατά συνέπεια, χρειάζεται υπομονή, να περάσουν και οι επόμενες τρεις μέρες και από Δευτέρας πιο σοβαρά να δούμε όλα τα ζητήματα πάντοτε με ένα κύριο στόχο, να κάνουμε φίλους, να μην κάνουμε εχθρούς, και να βοηθήσουμε τον εαυτό μας να επιλυθεί το Κυπριακό στη βάση που και εμείς επιθυμούμε, στη βάση που θα είναι αποδεκτή η λύση και από δικής μας πλευράς, να μην την επαναλάβω αυτή τη βάση», πρόσθεσε.
Τόνισε ότι ο ίδιος δεν έχει προβεί σε καμία παραχώρηση στο Κυπριακό, ούτε πρόκειται να πράξει κάτι τέτοιο.
«Εκείνο που θέλω να τονίσω, ανεξαρτήτως του όσα λέγονται για τον Πρόεδρο και τις δήθεν παραχωρήσεις και υποχωρήσεις που κάνει, ξανά ακόμη μια φορά, καμία παραχώρηση δεν έχω κάνει και καμία παραχώρηση, η οποία να θεωρείται ζημιογόνα για το λαό μας και για την υπόθεση της επίλυσης του Κυπριακού δεν πρόκειται να κάνω», υπογράμμισε.
Ερωτηθείς κατά πόσον θα ενημερώσει τον ΓΓ του ΟΗΕ εάν διαπιστωθεί ότι υπάρχουν πιέσεις, διευκρίνισε ότι «όταν λέω θα διερευνήσω είναι εάν λέχθηκε και τι ελέγχθηκε. Από εκεί και πέρα το τι θα κάνουμε δεν νομίζω ότι είναι της ώρας να γίνω ο κύριος τίτλος στις εφημερίδες και στα τηλεοπτικά Μέσα ότι ο Πρόεδρος θα τα βάλει με τον Ντάουνερ κτλ. Θέλω να είμαστε προσεκτικοί και σοβαροί», κατάληξε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Πηγή: ΚΥΠΕ

Στη Β. Κορέα: Το έδαφος θα καταρρεύσει λόγω της πυρηνικής έκρηξης

Σεισμικοί αισθητήρες στο Ηνωμένο Βασίλειο κατέγραψαν μια δόνηση μεγέθους πέντε βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Ήταν 1.06 ώρα της 25 Μαίου 2009.
Η καταγραφή έγινε από τους σταθμούς του Βρετανικού Σεισμολογικού Κέντρου στο Ντέβον, Χερεφορσαϊντ και στο Άμπερντιν.
Μετά το πρώτο ξάφνιασμα οι σεισμολόγοι κατάλαβαν πως δεν επρόκειτο για σεισμό.
Οι σεισμοί και οι πυρηνικές βόμβες σχηματίζουν διαφορετικά γραφικά στους κυλίνδρους του σεισμολογικού κέντρου», διευκρίνισε ο Ντέιβιντ Μπούθ από το βρετανικό σεισμολογικό κέντρο, « Οι σεισμοί που προκαλούνται από τη σύγκρουση των γήινων πλακών εκλύουν ραδιοκύματα που δημιουργούνται από αυτήν, τα οποία είναι γνωστά ως Π-κύματα (P- waves), λόγω της μετακίνησης του γήινου υποστρώματος.
»Με μια βόμβα, όμως, δημιουργούνται συνήθως κύματα συμπίεσης τα οποία τα οποία δεν προέρχονται από εκτόνωση γήινων πλακών γιατί είναι περίπλοκα (πίεση προς όλες τις διευθύνσεις).»
Το επίκεντρο της πυρηνικής έκρηξης βρισκόταν στο νομό Kilju, σε αρκετά δεκάδες μέτρα κάτω από τα βουνά της βορειοανατολικής Κορέας, στην περιοχή των πυρηνικών δοκιμών της. Η τελευταία πυρηνική δοκιμή έγινε τον Οκτώβριο του 2006, στο ίδιο ακριβώς μέρος.
Αναλυτές εξέφρασαν την άποψη πως η δοκιμή πραγματοποιήθηκε όπως και την προηγούμενη φορά. Έγινε, δηλαδή, σε μια οριζόντια στοά στην οροσειρά του ορεινού όγκου που έχει την ονομασία Μαντάβ.
Εξηγεί ο Ντέιβιντ Μπούθ πως μπορεί κανείς να κάνει μια τέτοια δοκιμή:
«Ανοίγετε με ένα μεγάλο τρυπάνι μια τρύπα μέσα στη γη γιατί δεν θέλετε με την έκρηξη να απελευθερωθούν ραδιοενεργά υλικά στην επιφάνεια. Η έκρηξη θα προκαλέσει μια μεγάλη δόνηση όπως αυτή των λατομείων αλλά σε πολλαπλή ισχύ. Θα γίνει αισθητή στους ντόπιους κατοίκους σε μια ακτίνα αρκετών χιλιομέτρων, με τον ανάλογο, φυσικά, τρομερό ήχο. Η πυρηνική αυτή δοκιμή, επειδή είναι υπόγεια, προκαλεί μια τεράστια σπηλιά μέσα στη γη. Η επιφάνεια που βρίσκεται πάνω από αυτήν, που χρησιμοποιήθηκε σαν ομπρέλα, σε λίγο καιρό θα καταρρεύσει και θα δημιουργηθεί ένα πλάτωμα, σαν ταψί, εκατό περίπου μέτρων.»

Guardian

Tην Ελληνικότητα της Θεσσαλονίκης την προσδιόρισαν οι ιστορικές πηγές και όχι οι διάφοροι Τρεμόπουλοι

Παλιά Θεσσαλονίκη. Πύλη στην Καλαμαριά (Φωτ. απο Αρχ. Παπαιωάννου)

Τα τελευταία χρόνια κυρίως, ακούμε και βλέπουμε να ανακινούνται έντεχνα απο κάποιους, διάφοροι ανιστόρητοι ισχυρισμοί και ζητήματα εθνογλωσσικών μειονοτήτων στην Ελλάδα, δημιουργώντας το κατάλληλο έδαφος για μελλοντικές αποσταθεροποιητικές απόπειρες στον ελλαδικό χώρο.
Στο ίδιο πλαίσιο, τις τελευταίες ημέρες γίναμε αποδέκτες δηλώσεων απο διάφορα στελέχη των Οικολόγων και πιο συγκεκριμένα του κου Τρεμόπουλου σε σχέση με την Μακεδονία.
Ανάμεσα σε άλλα, ήρθαν στην επιφάνεια παλαιότερες δηλώσεις του που γινόντουσαν αναφορές ότι η Θεσσαλονίκη το 1912 δεν ήταν ελληνική και ούτε λίγο, ούτε πολύ, οι ελληνικές αρχές, έπειτα από την απελευθέρωση «συμπεριφέρθηκαν μετά το 1912 σαν ξένοι μέσα στη νύχτα που ήρθαν και έσκισαν σελίδες από το βιβλίο της Ιστορίας της πόλης».

Επειδή δεν είμαστε υποχρεωμένοι να ανεχθούμε την διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητος, έκρινα σκόπιμο να ασχοληθώ με το ζήτημα της Ελληνικότητας της πόλεως της Θεσσαλονίκης. Αλήθεια κε Τρεμόπουλε, μήπως ξέρετε στις επόμενες δεκαετίες απο την Ελληνική Επανάσταση του 1821, με ποιό όνομα ήταν εξίσου γνωστό, το σύμβολο της πόλεως της Θεσσαλονίκης, ο Λευκός Πύργος?

Ο πύργος, λεγόταν άλλοτε ο Πύργος του Αίματος, όπως άλλωστε μπορεί να βρει ο καθένας σε μαρτυρίες της εποχής πχ του Άγγλου διπλωμάτη James Minchin.
Μήπως ξέρετε το Γιατί?? Λόγω του μεγάλου αριθμού των Ελλήνων που αποκεφαλίστηκαν εκεί στη διάρκεια της επανάστασής τους απο τους Οθωμανούς. Και εσείς θέλετε να τιμήσουμε τον Κεμάλ Ατατούρκ στην Θεσ/κη? Για ποιόν λόγο? Για τις σφαγές των Θεσσαλονικέων απο τους Οθωμανούς Τούρκους ή για τις μαζικές σφαγές Ελλήνων απο τον ίδιο?

Δυστυχώς για τον κο Τρεμόπουλο, την Ελληνικότητα της Θεσσαλονίκης την προσδιόρισαν ήδη οι ιστορικές πηγές και όχι ο ίδιος. Οι Έλληνες ανέκαθεν αποτελούσαν την ραχοκοκκαλιά της Θεσσαλονίκης απο την ίδρυση της εώς και σήμερα. Οι Έλληνες, κε Τρεμόπουλε, αντίθετα απο όλους τους άλλους έχουν ΣΥΝΕΧΗ παρουσία στην Θεσσαλονίκη. Οι Άλλοι έρχονταν και παρέρχονταν. Οι Έλληνες ήταν πάντα εκεί!!!
Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα κατά την εποχή του διωγμού τους από την Ισπανία, στα τέλη του 15ου αι. Πριν δεν υπήρχαν. Οθωμανικοί πληθυσμοί, ήρθαν κυρίως έπειτα απο την άλωση της πόλης, το 1430. Δυστυχώς θα σας κακοκαρδήσουμε αλλά καμια ιστορική πηγή δεν κατέγραψε Ψευτομακεδόνες τύπου Σκοπίων. Ακόμα και οι Βούλγαροι αναφέρονται σαν μέρος του πληθυσμού ΜΟΝΟ μετά το 1860.
Λίγο πολύ, όλοι είναι γνώστες της Μακεδονικής Ιστορίας. Κρίνω σκόπιμο όμως να παραθέσω ιστορικά τεκμήρια, βασισμένα σε καταθέσεις απο ΑΥΤΟΠΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ σχετικά με τον πληθυσμό της Θεσσαλονίκης για μια σκοτεινή περίοδο της Ελληνικής Ιστορίας την οποία πολλοί αγνοούν, την Οθωμανική.
Το 1551, ο γεωγράφος και ταξιδευτής Nicolas De Nikolay αναφέρει:
Αυτή η πόλη, που ακόμα και σήμερα είναι πολύ ξακουστή και πλούσια, κατοικείται από τρεις ισχυρές εθνότητες, διαφορετικού θρησκεύματος, τους χριστιανούς Έλληνες, τους Εβραίους και τους Τούρκους. Αλλά ο αριθμός των Εβραίων, που είναι όλοι τους πολύ πλούσιοι έμποροι, είναι και ο μεγαλύτερος. Οι Εβραίοι διατηρούν στην πόλη αυτή ογδόντα συναγωγές. Το κάλυμμα της κεφαλής τους αποτελείται από ένα τουλμπάνι στο χρώμα του κρόκου. Αυτό των χριστιανών Ελλήνων είναι γαλάζιο και των Τούρκων πεντακάθαρο λευκό.”

- Το έτος 1669,ο μοναχός Robert De Dreux επισημαίνει:
Φεύγοντας από το χωρίο Baicui, φτάσαμε σε δύο μέρες στη Θεσσαλονίκη, που είναι μία από τις πιο ωραίες και τις πιο διάσημες πόλεις της Μακεδονίας και όλης της Ελλάδας.”
- Το έτος 1707, ο Aubry de la Motraye, Γάλλος περιηγητής, στρατιωτικός και διπλωμάτης αναφέρει:

“Η Θεσσαλονίκη είναι μεγάλη εμπορική πόλη και κατοικείται από Τούρκους, Έλληνες, Αρμένιους και Εβραίους.”

- Το έτος 1714, Ιησουίτες μοναχοί που επισκέφτηκαν την Θεσσαλονίκη:
“Η πόλη της Θεσσαλονίκης είναι μια απο τις μεγαλύτερες και διασημότερες στην Ευρωπαική Τουρκία. Έχει ένα επταπύργιο, δηλαδή ένα κάστρο με 7 πύργους, όπως και η Κωνσταντινούπολη. Ο αριθμός των Ελλήνων είναι σημαντικός[..]“

- Το 1737, ο Γάλλος ιερωμένος και συγγραφέας Joseph de la Porte αναφέρει:
Η Θεσσαλονίκη αριθμεί 48 τεμένη, 30 ελληνικές εκκλησίες και 36 συναγωγές.
- Το έτος 1783, ο Mathieu Dumas, Γάλλος στρατηγός, σύμβουλος και ακόλουθος του βασιλιά
της Γαλλίας:
Τον πληθυσμό της Θεσσαλονίκης αποτελούσαν την περίοδο εκείνη περίπου 70.000 ψυχές, από τις οποίες 20.000 ήταν Εβραίοι, 10.000 Έλληνες, διακόσιοι Φράγκοι και οι υπόλοιποι Τούρκοι.
- Το έτος 1786, ο John Howard αναμορφωτής του ποινικού συστήατος των περισσοτέρων κρατών της Ευρώπη περιγράφει την εκδήλωση επιδημίας πανούκλας στη Θεσσαλονίκη το 1786
Στη Θεσσαλονίκη, σε έναν κοιμητηριακό τόπο έξω από την πόλη, οι Έλληνες έχουν ένα νοσοκομείο για τους ασθενείς που έχουν μολυνθεί, το οποίο περιβάλλεται από ψηλούς τοίχους και έχει στην είσοδο σιδερένια πόρτα. Υπήρχαν τέσσερις αίθουσες στο ισόγειο και πάνω από αυτές ένας όροφος για να διαμένουν οι ασθενείς που βρίσκονται υπό ανάρρωση. Αν και σχεδόν άδειο, μου δημιούργησε τον ίδιο πονοκέφαλο που αισθάνομαι σε πλήρη λοιμοκαθαρτήρια. Διαφορετικό είναι το νοσοκομείο των Εβραίων, που βρίσκεται σε ανυψωμένο έδαφος στη μέση του κοιμητηρίου τους. Μερικές επιτύμβιες πλάκες χρησιμεύουν για τραπέζια και καθίσματα. Είναι ένα είδος ευρύχωρου παραπήγματος, χωρισμένου στη μέση με τοίχο, οι πλευρές του οποίου στηρίζονται σε κολόνες
- Το έτος 1788, ο Alessandro Bisani, Ιταλός ταξιδιώτης καταγράφει:
Οι κάτοικοι αυτού του τόπου υπολογίζονται σε ογδόντα χιλιάδες. Οι Εβραίοι, που έχουν πολλές συναγωγές εδώ, ανέρχονται σε είκοσι τρεις χιλιάδες, οι Έλληνες και οι Φράγκοι σε είκοσι, ενώ οι υπόλοιποι είναι Τούρκοι.
- Το έτος 1794, o John Bacon Sawrey Morritt Άγγλος ερευνητής, σε επιστολή προς την αδερφή του Anne, αναφέρει για τα χωριά έξω απο την Θεσσαλονίκη:
“Θεσσαλονίκη, 6 Δεκεμβρίου 1794.
Τα λίγα άθλια χωριά που περάσαμε κατοικούνται εξολοκλήρου από Έλληνες ή Εβραίους[..]
-Το έτος 1809,ο John Galt, Σκωτσέζος μυθιστοριογράφος μας ενημερώνει:
” Οι Έλληνες και οι Φράγκοι κατοικούν στα χαμηλότερα τμήματα της πόλης, οι Εβραίοι στα μεσαία και οι Τούρκοι στα υψηλότερα.”
-Το έτος 1812, o Henry Holland, Άγγλος γιατρός επισημαίνει:
“Ο πληθυσμός αποτελείται από τέσσερις ξεχωριστές τάξεις: Τούρκους, Έλληνες, Εβραίους και Φράγκους.”
-Το έτος 1847, o William G. Schauffler, στο βιβλίο του αναφέρει:
Σύμφωνα λοιπόν με τις πληροφορίες του κ. Blunt[Άγγλος πρόξενος] στη Θεσσαλονίκη ζουν: 30.000 Εβραίοι, 15.000 Τούρκοι, περίπου 13.000 Έλληνες και 5.000 «Ντονμέδες». Ζουν ακόμη περίπου πενήντα οικογένειες ρωμαιοκαθολικών και περίπου χίλιοι Φράγκοι από διάφορες εθνότητες. Δεν υπάρχουν Έλληνες καθολικοί, ούτε Αρμένιοι αλλά ούτε και Γερμανοεβραίοι (Ασκεναζίμ)
-Το έτος 1861, o Adolphe Joanne Γάλλος δημοσιογράφος αναφέρει για τον πληθυσμό της πόλης:
“[..]Περιέχει 100.000 κατοίκους, Έλληνες, Τούρκους, Βουλγάρους, Εβραίους. Η πλειονότητα ήταν Εβραίοι, απόγονοι προσφύγων από την Ισπανία που οδηγήθηκαν στην εξορία λόγω των διωγμών του.[..] Έπονταν ως προς την αριθμητική σημασία οι Τούρκοι, ας πούμε είκοσι πέντε χιλιάδες. Οι Έλληνες δεν μπορούσαν να ξεπερνούν τους δέκα χιλιάδες [..]Το συνολικό άθροισμα συμπλήρωναν Αλβανοί και Βούλγαροι και δύο ως τρεις χιλιάδες ξένοι υπήκοοι.
-Το έτος 1907, ο John Foster Fraser, Σκωτσέζος δημοσιογράφος και συγγραφέας:
Ο πληθυσμός είναι ανάμεικτος. Όταν ξεπεράσεις τις πτωχότερες τάξεις, η περιβολή από μόνη της δεν σε βοηθά να καταλάβεις την εθνικότητα. Όλοι μιλούν ελληνικά και οι περισσότεροι γνωρίζουν τουρκικά. Πρέπει όμως να προσέξεις τα χαρακτηριστικά, το μάτι, το περπάτημα, τους τρόπους εν γένει, για να ξεχωρίσεις κατά πόσον ο άνθρωπος που κοιτάζεις είναι Τούρκος, Έλληνας, Αρμένιος, Βούλγαρος ή Εβραίος.

Πηγές:
“Η Θεσσαλονίκη των περιηγητών” Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών.
Motraye: Voyages, τ. A’, 394.
La Porte: Le voyageur françois, τ. Β’, 28-29.
Dumas: Souvenirs, τ. Α’, 178-182.
Bisani: A Picturesque Tour, 41-45.
Marindin: Letters, 155-156, 158-159.
Galt: Voyages and Travels, 227-228, 230, 233-238.
Holland: Travels, 314-316, 319-321.
Anonymous: Dr. Schauffler.
Isambert: Itinéraire, 712-719
Βrown: John Howard, 439-441 και Howard: Principal Lazarettos, 64-65.
Mouveaux memorires des missions de la Compagnie de Jesus dans le Levant., Paris
1 Ιουνίου 2009 History of Macedonia

1669 Θεσσαλονίκη η πιο ξακουστή πόλη της Μακεδονίας και όλης της Ελλάδας

1669-Monk Robert De DreuxQ “Thessalonike is one of the most famous cities of Macedonia and ALL of Greece”

Robert de Dreux was a Theologist and Monk. He was a member of the French embassy in Constantinoupolis when the French ambassador was Haye Vantelet. Robert de Dreux, as a member of a large delegation, accompanied the French ambassador at his trip from Constantinoupolis to Larissa (1668 -1669).
The mission remained 1 1/2 day in thessalonike where Robert de Dreux found the opportunity to make a tour in the city. After his return to France he described his numerous travels and the manuscript exists in the National Library of France. His account about Thessalonike starts with:
“While leaving from the village Baicui, we arrived in two days in Thessalonike, which is one of the most beautiful and famous cities of Macedonia and all of Greece. Thessalonike is built in the corner of the homonymous gulf and she is surrounded by beautiful walls. From the sea’s side, she is being defended by huge towers.”
Sources:
Spanos “Robert de Dreux”, 100-109.
“Η Θεσσαλονίκη των Περιηγητών” Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών
Στα Ελληνικά:
Φεύγοντας από το χωρίο Baicui, φτάσαμε σε δύο μέρες στη Θεσσαλονίκη, που είναι μία από τις πιο ωραίες και τις πιο διάσημες πόλεις της Μακεδονίας και όλης της Ελλάδας. Είναι κτισμένη στην άκρη του ομώνυμου κόλπου και είναι περιτριγυρισμένη με ωραιότατα τείχη. Από τη μεριά της θάλασσας, την υπερασπίζουν ογκώδεις πύργοι. Από τη μεριά της στεριάς υπάρχει ένας μεγάλος πύργος, που, καθώς σχηματίζει κάστρο, την επιβλέπει και την προασπίζει.
Πηγές:
Σπανός, “Robert de Dreux”, 100-109.
“Η Θεσσαλονίκη των Περιηγητών” Εταιρεία Μακεδονικών
History of Macedonia