Μαύρα μαντάτα για τη ΝΑΣΑ

Κόσμος – Γιώργος Εχέδωρος

Τα σχέδια της NAΣA για επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη μέχρι το 2020, δείχνουν να εξαφανίζονται μέσα σε μια γιγαντιαία μαύρη τρύπα, σύμφωνα με την επιτροπή διαστημικών εμπειρογνωμόνων που διορίστηκαν από τον Μπαράκ Ομπάμα.

Λιγότερο από ένα μήνα, μετά τα 40χρονα της επετείου του Απόλλων 11, την πρώτη, δηλαδή, προσελήνωση, η ομάδα εμπειρογνωμόνων θα εισηγηθεί στους συμβούλους του Λευκού Οίκου, ότι το διαστημικό χρηματικό αποθεματικό είναι ανεπαρκές για άλλη μια απόπειρα στη Σελήνη.
Χωρίς μια σημαντική αύξηση της χρηματοδότησης - ασυνήθιστο για, ομοσπονδιακό έλλειμμα, που πλησιάζει το $ 1,3 τρισεκατομμύρια- η ΝΑΣΑ είναι σχεδόν βέβαια πως θα απορριφθεί η νέα γενιά ρουκετών Ares I, που έχουν, ήδη, κοστίσει περισσότερα από $ 9 δισεκ. για την ανάπτυξή τους.
Το πιο μακροπρόθεσμο μέρος του διαστημικού προγράμματος ύψους $ 81 δισεκ.—για την προσεδάφιση ανθρώπων στον Άρη, στα μέσα του αιώνα, που ανακοινώθηκε από τον Τζόρτζ Μπους στο μελλοντικό προγραμματισμό του, το 2004 για την εξερεύνηση του διαστήματος– θα παραμείνει στις σφαίρες της επιστημονικής φαντασίας, τουλάχιστον για τώρα.

" Αυτό είναι μια μεγάλη έκπληξη, " είπε ο Έντουάρντ Έλλεγκούντ, ένας διαστημικός πολιτικός αναλυτής του Αεροναυτικού Πανεπιστημίου της Φλώριντας.

" Μέχρι αυτό το σημείο η NASA, ιδιωτικά τουλάχιστον, πίστευε ότι ο διαστημικός προγραμματισμός είχε μια απλή μικρή καθυστέρηση. Τώρα όμως αλλάζουν όλα. Το ότι δεν συμπεριλαμβάνεται στα έξοδα του προϋπολογισμού είναι εξοργιστικό."
Η απαισιόδοξη προοπτική για το αμερικανικό επανδρωμένο διαστημικό πρόγραμμα είναι αποτέλεσμα μιας επιτροπής ειδικών και πρώην αστροναυτών που καθοδηγούνται από τον συνταξιούχο Λόκχιντ Ματίν και τον πρόεδρο Νορμάν Ογκουστίν που διορίστηκαν από τον Ομπάμα για να διερευνήσουν τα έξοδα και τους χειρισμούς της ΝΑΣΑ.
Η ομάδα τεκμηρίωσε μια ευρεία βάση σεναρίων για το μελλοντικό προϋπολογισμό σε μια αναφορά που θα δημοσιευθεί την επόμενη εβδομάδα, και όπως αναφέρθηκε από προεδρικούς κύκλους θα συναντηθούν με τον Ομπάμα.
Μέσα στις προτεινόμενες επιλογές είναι η επέκταση της διάρκειας ζωής του διαστημικού στόλου πέρα από το επόμενο έτος μέχρι το 2015. Ενώ προγραμματίζουν μια φθηνότερή αποστολή στο Φεγγάρι.

Δύο είναι οι στόχοι: ο προγραμματισμός μιας διαστημικής εξερεύνησης σύντομα όσο, δηλαδή, τους επιτρέπουν οι χρηματοδοτήσεις, ή, να δημιουργήσουν έναν νέο μεγάλο πύραυλο που θα μπορούσε να εξερευνήσει το ηλιακό σύστημα παρακάμπτοντας το φεγγάρι.
Καμία από τις επιλογές, της επιτροπής, δεν συναντά τους στόχους της ΝΑΣΑ που έχει ως στόχο την επιστροφή στη Σελήνη μέχρι το τέλος της επόμενης δεκαετίας.

Η NASA έχει ήδη προγραμματισμένες επτά αποστολές διαστημικού λεωφορείου μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, διατηρώντας σε ετοιμότητα τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό της, έως τουλάχιστον το 2016. Υπενθυμίζεται πως οι ομάδες εργασιών της αναπτύσσουν τα τηλεκατευθυνόμενα επιστημονικά προγράμματα Ares και μυριάδες άλλα μη επανδρωμένων προγραμμάτων.
« Θα είναι δύσκολο με τον τρέχοντα προϋπολογισμό να γίνει οτιδήποτε που θα έδινε δυνατή πνοή στους ανθρώπους που εργάζονται σε αυτήν τη διαστημική βάση,» είπε ο Ογκουστίν.
Οι οικονομικές δυσχέρειες θα έχουν και άλλη επίπτωση. Θα παρακωλύσουν τις προσπάθειες παρακολούθησης των αστεροειδών που οδηγούνται πολύ κοντά στη γη.
Όπως δηλώθηκε, η ΝΑΣΑ χρειάζεται περίπου $300εκατ. για να επεκτείνει ένα δίκτυο τηλεσκοπίων και αυτό είναι αδύνατο με τους προγραμματισμένους κυβερνητικούς στόχους. Μέχρι το 2020 τουλάχιστον 90% των γιγαντιαίων διαστημικών βράχων που περιπλανώνται στο κενό, αποτελούν απειλή για τη γη.
Το Συμβούλιο δεν έχει βρει ακόμη τα χρήματα και είναι απίθανο αν θα τα βρει, σύμφωνα με την Εθνική Ακαδημία Επιστημών.

Guardian

Ινδία: Κατηγορεί την Κίνα για σχέδια...βαλκανοποίησης.

Με ένα εντυπωσιακό άρθρο στα ινδικά μέσα ενημέρωσης κατηγορείται η Κίνα που σύμφωνα με τον αρθογράφο έχει σχεδιάσει την ...βαλκανοποίηση της Ινδίας.

Διαβάζουμε, εν τάχει, στο Sulekha.com:

«Η Κίνα, ένα από τα πιο μισητά και μεμψίμοιρα έθνη στον κόσμο, δεν έχουν κάνει ποτέ καλό. Από την πώληση των πλαστών φτηνών αγαθών, από τα παιχνίδια που φορτώνονται με επικίνδυνες χημικές ουσίες μέχρι την υποδαύλιση και το χώσιμο της κακής μύτης τους στα εσωτερικά θέματα των γειτόνων της, η Κίνα προβαίνει σε όλα αυτά αλλά και περισσότερα.
Να προσθέσει, κανείς και την καλή θέληση αυτού του έθνους: διαπιστώθηκε ότι ακολουθεί ενεργά ένα σχέδιο αποσταθεροποίησης και βαλκανοποίησης της Ινδίας.»

Όλο το άρθρο στην αγγλική: Sulekha

Η Γερμανία σχεδιάζει αποστολή στη Σελήνη το 2015

Η Γερμανία σχεδιάζει να πραγματοποιήσει την πρώτη μη επανδρωμένη αποστολή της στη Σελήνη γύρω στο 2015, αποκάλυψε ο υπουργός Οικονομικών, Πέτερ Χίντσε.
Ετσι αυτό που δεν κατάφερε ο Βέρνερ φον Μπράουν και οι άλλοι επιστήμονες του Χίτλερ, στους οποίους στηρίχτηκε αργότερα το διαστημικό πρόγραμμα των ΗΠΑ, θα το προσπαθήσουν τα δισέγγονά τους.Ολα αυτά, βέβαια, με την προϋπόθεση ότι η «γερμανική κατάκτηση της Σελήνης» δεν είναι ένα απλό προεκλογικό πυροτέχνημα των Χριστιανοδημοκρατών, στους οποίους ανήκει ο Χίντσε.

Κάλπες

Οι κάλπες θα στηθούν στις 27 Σεπτεμβρίου και το σαφές προβάδισμα της Μέρκελ δεν αποκλείει μεγαλεπήβολες υποσχέσεις.«Το φεγγάρι αποτελεί αρχείο του ηλιακού μας συστήματος. Κάτι σαν φυσικός διαστημικός σταθμός της Γης, από τον οποίο θα μπορούμε να πηγαινοερχόμαστε σε πιο μακρινές αποστάσεις», τόνισε ο Γερμανός υπουργός.Οπως αποκάλυψε στη ZDF, η επιχείρηση θα κοστίσει 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ και θα δώσει αρκετή δουλειά στη γερμανική βιομηχανία.Ο Χίντσε παραδέχτηκε ότι αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχουν τα κονδύλια για να σταλεί το πρώτο γερμανικό διαστημόπλοιο στη Σελήνη.Γι' αυτό κάλεσε σε συνεργασία τις ΗΠΑ και την ΕΕ, διευκρινίζοντας πως η οριστική απόφαση θα ληφθεί από την επόμενη κυβέρνηση, μετά τις εκλογές.




Πηγή: Έθνος
Αναγωγή

Τρεις μεγάλοι παγετώνες στην Αλάσκα συρρικνώνονται δραματικά

Τρείς μεγάλοι παγετώνες στην Αλάσκα και στη πολιτεία Ουάσινγκτον έχουν συρρικνωθεί δραματικά, ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής, σύμφωνα με μελέτη της αμερικάνικης Γεωολογικής Επιθεώρησης.
Οι τρείς παγετώνες, o Gulkana και o Wolverine στην Αλάσκα και στη Ουάσινγκτον ο South Cascade, αποτελούν αντικείμενο μελέτης απο το 1957.

Οι εν λόγω παγετώνες στη Βόρεια Αμερικήέχουν υποστεί τη μεγαλύτερη αλλαγή μάζας, δήλωσε ο Shad O’ Neel ειδικός επιστημόνας αμερικάνικης Γεωλογικής Επιθεώρησης και ένας από τους συντάκτες της μελέτης.
Οι επιστήμονες παρακολοθούν στενά τους παγετώνες, καθώς η τήξη των πάγων θα μπορούσε να επιφέρει μια αύξηση των επιπέδων της στάθμης των θαλασσών, πράγμα που θα απειλούσε τις παράκτιες και τις χαμηλού υψόμετρου περιοχές, σε όλο το κόσμο.
Η πιο πρόσφατη μελέτη συγκρίνει τα στοιχεία του χιονιού και της πυκνότητας του πάγου κατά τη διάρκεια ετών. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα τελευταία 15 χρόνια η μάζα των τριων παγετώνων έχει μειωθεί δραματικά.
Από μόνοι τους οι παγετώνες και οι αλλαγές που συμβαίνουν δεν είναι αποτέλεσμα της παγκόσμιας αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη, λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου, δήλωσε ο Shad O’ Neel.
H συμπεριφορά τους ταιριάζει με μια μορφή θερμότερου καιρού ή ξηρότερου ή και τα δύο μαζί, συμπλήρωσε ο ίδιος.
Το κλίμα που επικρατεί στη θέση που βρίσκονται οι εν λόγω παγετώνες δεν τους βοηθάει καθόλου.
Τα αποτελέσματα της μελέτης των τριών παγετώνων δείχνουν τη παγκόσμια τάση, καθώς δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι περισσότεροι παγετώνες συρρικνώνονται, ως αποτέλεσμα της αλλαγής του κλίματος, δήλωσε ο Ed Josberger επιστήμονας της αμερικάνικης Γεωλογικής Επιθεώρησης.
Λ. Σπυρέλη
Από: Τσουκνίδα

Δόξα και τιμή στους αγωνιζόμενους Έλληνες

Η καλύτερη τιμή σ' αυτούς που έπεσαν είναι να μαυροφορεθούν οι οικογένειες εκείνων που τους σκότωσαν. Κάθε αντίσταση στον κατακτητή και τους συνεργάτες του είναι νόμιμη και επιβεβλημένη. Τα άλλα είναι τίποτα.

Ο ραγιαδισμός των νενέκων του κοινοβουλίου αποδεικνύεται κι από το γεγονός ότι κηδείες, μνημόσυνα και κούφιες ρητορείες γίνονται μόνο στο Γιουνανιστάν.

Τα έθνη που θέλουν να επιβιώσουν δεν αφήνουν το αίμα των παιδιών τους δίχως εκδίκηση. Προτείνουμε να ενημερωθείτε για το πως αντέδρασε το Ισραήλ στη δολοφονία Ισραηλινών αθλητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου (1972) από Παλαιστίνιους τρομοκράτες. Παρακολουθήστε την ταινία "Μόναχο" του Στίβεν Σπίλμπεργκ.


Greek Zorro

ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΚΡΑΣΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΝΟΔΟΥ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ

Οι Γαλλικοί αμπελώνες βρίσκονται στα πρόθυρα της καταστροφής αν δε ληφθούν μέτρα για τη μείωση εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα παγκοσμίως,προειδοποιεί η Greenpeace.Σημαντικοί παράγοντες από το χώρο του κρασιού όχι μόνο από τη Γαλλία αλλά και από τον υπόλοιπο κόσμο συνέταξαν επιστολή η οποία δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Le Monde.Την επιστολή υπέγραψαν οι 35 από τους μεγαλύτερους ιδιοκτήτες αμπελώνων από όλη τη χώρα και chefs όπως ο Jean-Lu Rabanel Mark Veyrat Mauro Colagreco και sommeliers Frank Thomas και Antonie Petrus και ο οινολόγος Stephane Derenoncourt.''Τα Γαλλικά κρασιά,τα διαμάντια της εθνικής μας κληρονομιάς βρίσκονται σε κίνδυνο'' αναφέρουν στην επιστολή.Η αλλαγή του κλίματος κάνει τους αμπελώνες πιο ευάλωτους.Οι καλοκαιρινοί καύσωνες συχνά προκαλούν καταιγίδες στο Bordeaux, έρχονται νέες αρρώστιες από Νότια, τέτοιες ανωμαλίες σύντομα μπορεί να αποδειχθούν καταστροφικέςΑν δεν γίνει κάτι για να αποφευχθεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου οι αμπελώνες θα μεταφερθούν 1000 χλμ μπροστά από τα παραδοσιακά σύνορα από τώρα μέχρι το τέλος του αιώνα.Επικοινώνησαν κατευθείαν με τον Νικολά Σαρκοζύ με σκοπό να προωθήσουν μια "φιλόδοξη " συμφωνία κλιματικής αλλαγής με τα Ηνωμένα ¨Έθνη Σύμφωνα με την επιστολή τα ανεπτυγμένα κράτη χρειάζεται να μειώσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στο 40% από τώρα έως το 2020.

Από: OINOS

Το ισλαμικό μαγιό "μπουρκίνι" δημιουργεί προβλήματα στο Παρίσι

14 Αύγουστος 2009 στις 11:43 πμ Αναρτήθηκε από Cocktail News

Με διώξεις απειλεί μια νεαρή μουσουλμάνα στη Γαλλία τους υπευθύνους μιας πισίνας στην περιοχή Seine-et-Marne του Παρισιού, καθώς δεν της επέτρεψαν να κάνει μπάνιο επειδή φορούσε "μπουρκίνι", το ισλαμικό μαγιό που καλύπτει όλο το σώμα.Όπως δήλωσε στην Parisien η 35χρονη μουσουλμάνα Καρόλ, η οποία προσηλυτίστηκε στο Ισλάμ όταν ήταν ακόμη 17 ετών, δεν της επετράπη η είσοδος στην πισίνα, διότι οι αρμόδιοι της εξήγησαν ότι δεν μπορεί να κάνει μπάνιο ντυμένη.Επόμενο βήμα ήταν να πάει στο αστυνομικό τμήμα και να καταθέσει μήνυση. Η ίδια, ωστόσο, είναι διατεθειμένη να το τραβήξει πιο μακριά και απειλεί με διώξεις, ενώ τις επόμενες ημέρες θα ενημερώσει για το συμβάν το Κίνημα ενάντια στο Ρατσισμό και υπέρ της φιλίας των λαών (Mrap) καθώς και την οργάνωση SOS Racisme.Σε περίπτωση που δεν βρει το δίκιο της, είναι αποφασισμένη ακόμα και να εγκαταλείψει τη χώρα.Να σημειωθεί ότι οποιοδήποτε άλλο ένδυμα εκτός του μαγιό δημιουργεί θέμα υγιεινής, και γι’ αυτό ακόμα και το αντρικό μαγιό-σορτσάκι απαγορεύεται στις πισίνες.

Πηγή: newstime.gr

Φως στα «θαμμένα» μυστικά της Κύπρου

Τα νέα στοιχεία για τις εκτελέσεις, η αποκάλυψη του ρόλου των ΗΠΑ και μια λογοτεχνική μαρτυρία για τον Αττίλα

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΑ ΠΕΛΩΝΗ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 14 Αυγούστου 2009

Φέτος συμπληρώνονται 35 χρόνια από τα γεγονότα στην Κύπρο, το καλοκαίρι του 1974. Σήμερα, ακριβώς 35 χρόνια από τον «Αττίλα ΙΙ», πολλές πτυχές της τραγωδίας παραμένουν αδιευκρίνιστες. Η κυρίαρχη άποψη περί συνωμοσίας με βασική ευθύνη της Ουάσιγκτον εξακολουθεί να είναι η βασική αντίληψη για τα γεγονότα. Τα αμερικανικά αρχεία και οι μαρτυρίες επιβεβαιώνουν τις ευθύνες των ΗΠΑ για το γεγονός ότι δεν απέτρεψαν το πραξικόπημα του Ιωαννίδη εναντίον του Μακαρίου, ενώ δεν έκαναν ό,τι μπορούσαν για να σταματήσουν τη δεύτερη προέλαση των τουρκικών στρατευμάτων στις 14 και 15 Αυγούστου 1974. Οι θεωρίες συνωμοσίας όμως δεν τεκμηριώνονται, παρά μόνο στη σφαίρα των μύθων. Πολλές όψεις του 1974 παραμένουν μέχρι σήμερα ταμπού ή αποσιωπημένες, όπως οι αγνοούμενοι, αλλά κυρίως οι Ελλαδίτεςστιγματισμένοι ως «χουντικοί»- που πολέμησαν στην Κύπρο. «Κάθε Ελλαδίτης στρατιώτης είναι ένας εμφύλιος» Ο Βασίλης Γκουρογιάννης στο μυθιστόρημά του «Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή» (Εκδ. Μεταίχμιο) σκιαγραφεί το προφίλ και τις μαρτυρίες των ανδρών της ΕΛΔΥΚ, που πολέμησαν στην Κύπρο το καλοκαίρι του 1974, χωρίς να καταλαβαίνουν αν βρίσκονται σε πόλεμο με τους Τούρκους ή σε εμφύλιο. Σημειώνεται ότι περισσότεροι από 4.000 Έλληνες στρατιώτες σκοτώθηκαν το 1974, ενώ όσοι επέζησαν, στιγματίστηκαν στην Ελλάδα και την Κύπρο ως «χουντικοί» και «προδότες». Ακολουθούν αποσπάσματα. «Ήμασταν ανεπιθύμητοι» «Εμείς ήμασταν η ντροπή της Ελλάδας, κι ας σήκωσε αυτή τα πόδια στους συνταγματάρχες. Ήμασταν οι χουντικοί, ήμασταν οι ανεπιθύμητοι, ήμασταν αυτοί που πήγαμε να πολεμήσουμε τον Μακάριο και βρεθήκαμε αντιμέτωποι με Τούρκους χωρίς να το περιμένουμε και να το πολυκαταλάβουμε. Πολεμήσαμε ακαθοδήγητοι. Χιλιάδες στρατιώτες από τη μια μεριά, αεροπλάνα ανενόχλητα πάνω από τα κεφάλια μας, άρματα ανενόχλητα, κι εμείς απέναντί τους σχεδόν με ατομικό οπλισμό». «Φεύγαμε κακήν κακώς...» «Η τελευταία μου εντύπωση από τον πόλεμο ήταν όταν δόθηκε διαταγή ατάκτου οπισθοχωρήσεως. Πολλοί δεν πήραν χαμπάρι τη διαταγή... Οι Τούρκοι ήταν πλήθος αμέτρητο και έρχονταν καταπάνω μας όρθιοι και ακάλυπτοι. Μερικοί είχαν τα όπλα κρεμασμένα στον ώμο και άλλοι τα είχαν με την κάννη κάτω. Πού τους είπαν, άραγε, οι αξιωματικοί τους ότι πήγαιναν; Αυτοί έρχονταν σαν σε εκδρομή. Τους αφήναμε να πλησιάσουν πολύ κοντά, γιατί είχαμε κυρίως ατομικό οπλισμό και περιορισμένα πυρομαχικά. Όταν πλησίαζαν πολύ, τους ρίχναμε ανάμεσα από τα άρματα και πέφταν. Έρχονταν οι παραπίσω, τους πατούσαν, τους

γκρεμίζαμε κι αυτούς, έρχονταν οι επόμενοι. Δεν είχαν τελειωμό. Εμείς τελικά σαστίσαμε. Λέγαμε με το μυαλό μας: ΄΄Ή αθάνατοι είναι οι Τούρκοι ή μαστουρωμένοι ή εμείς στραβωθήκαμε και δεν τους πετυχαίνουμε΄΄... Θέλω να σημειώσει ο ιστορικός τον τρόπο που πολεμούσαν οι Τούρκοι: μπουλούκια οι φαντάροι, αλλά οι αξιωματικοί τους μπροστά. Είχαν μια σφυρίχτρα. Σφύριζαν, ξεκινούσε το μπουλούκι, ξανασφύριζαν, σταματούσε. Τέλος πάντων, όταν άρχισαν τα άρματα να περνάνε πάνω από τα ορύγματα, φεύγαμε κακήν κακώς.

Ο σώζων εαυτόν σωθήτω...». Δεν ήταν καθαρός πόλεμος «Άλλο, ρε παιδιά, να πατάς χώμα, να ρίχνεις, να σου ρίχνουν, κι άλλο να σε χτυπάνε σαν την μπεκάτσα στο σκοτάδι. Εγώ αυτό τον πόλεμο δεν τον παραδέχομαι. Δεν ήταν καθαρός πόλεμος, είχε πολλές τρικλοποδιές. Ντρέπομαι να λέω ότι πολέμησα στην Κύπρο... Και πώς να το καταλάβουν; Αν ήταν ποδόσφαιρο, θα τους έλεγα: ΄΄Να τι έγινε εκεί, στην Κύπρο: ήταν να παίξουν μπάλα Ελλάδα- Τουρκία και προτού η ελληνική ομάδα μπει στο γήπεδο, οι Τούρκοι είχαν βάλει όλα τα γκολ"». «Είχαν κι οι Τούρκοι ρεζιλίκια»
«Ευτυχώς, ήμασταν εμείς, η 105 σειρά, που κρατήσαμε ισορροπίες. Τα παιδιά τρελάθηκαν και δικαιολογημένα. Δεν μπορούν ακόμα να το χωνέψουν. Έπεφταν από πάνω μας βόμβες των πεντακοσίων λιμπρών και αυτοί δεν είχαν ούτε όπλο. Οι δυο πρώτες βόμβες των αεροπλάνων ήταν τόσο μεγάλες, ικανές να ξεθεμελιώσουν κάστρα, και τις έριξαν οι Τουρκαλάδες αεροπόροι κατευθείαν στον στόχο. Γκρεμίστηκε όλο το διοικητήριο... Η δεύτερη έπεσε στους χώρους των εστιατορίων. Τίποτα δεν έμεινε όρθιο. Ευτυχώς, η τρίτη μεγάλη έπεσε έξω από το στρατόπεδο. Από τότε οι Τούρκοι δεν είχαν καλό στόχο. Οι βόμβες τους έπεφταν σαν στο γάμο του Καραγκιόζη. Άλλη φορά που βρήκαν στόχο ήταν όταν σαν λυσσασμένοι κυνηγούσαν το “Λέσβος”, που βομβάρδισε τους Τουρκοκύπριους στην Πάφο και βύθισαν κατά λάθος το δικό τους αντιτορπιλικό, το “Κοτζάτεπε”, σκοτώνοντας καμιά διακοσαριά δικούς τους. Θεώρησαν ότι το “Κοτζάτεπε” είναι το “Λέσβος”, που ύψωσε παραπλανητικά τουρκική σημαία και τα αντιαεροπορικά του “Κοτζάτεπε” χτύπησαν τα τουρκικά αεροπλάνα γιατί τα θεωρούσαν ελληνικά... Είχαν και οι Τούρκοι τα ρεζιλίκια τους. Πάμε πάτσι. Στα λάθη του πολέμου ο Διάβολος κάνει καλά τη δουλειά του, όπως οι Κύπριοι που φρουρούσαν το αεροδρόμιο της Λευκωσίας πετύχαιναν διάνα στο σκοτάδι τα ελληνικά αεροπλάνα. Δυο- τρία Νοράτλας σακάτεψαν και το ένα που έπεσε στη Μακεδονίτισσα, μαζί με τα παιδιά της Α΄ Μοίρας, αντί να πετυχαίνουν τα τουρκικά που γυρόφερναν ανενόχλητα στην Αγύρτα και στη Μια Μηλιά και έριχναν αλεξιπτωτιστές μέρα μεσημέρι». Τα αμερικανικά αρχεία δείχνουν τις ευθύνες του Κίσινγκερ «Αν γνώριζα την έκθεση πληροφοριών, θα είχα σταματήσει το πραξικόπημα στην Κύπρο. Από τη στιγμή που έγινε το πραξικόπημα, υπέθεσα ότι η Τουρκία θα παρενέβαινε, αφού δεν υπήρχε κυβέρνηση στην Κύπρο και η Ελλάδα ήταν ασταθής». Με τη φράση αυτή, βγαλμένη από τα πρακτικά της συζήτησής του με τον υφυπουργό Εξωτερικών της Κίνας τον Οκτώβριο του 1974, ο Χένρι Κίσινγκερ, ο ενσαρκωτής της Realpolitik, επιχειρεί αφενός μεν να νίψει τας χείρας του για το πραξικόπημα Ιωαννίδη στην Κύπρο, αφετέρου δε να υποστηρίξει ότι η αμερικανική πλευρά δεν μπορούσε να επέμβει για να σταματήσει την τραγωδία. Επί τρεις δεκαετίες ο ισχυρός άνδρας της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής επί της προεδρίας Νίξον και Φορντ, επαναλαμβάνει αυτούς τους ισχυρισμούς, ενώ στα απομνημονεύματά του έχει υποστηρίξει ακόμη ότι «η έκρηξη στο νησί έγινε σε μια στιγμή που κανείς δεν την περίμενε, ούτε ο ίδιος ο Μακάριος, στις 15 Ιουλίου 1974». Ωστόσο, τα μέχρι σήμερα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα που έχει δώσει στη δημοσιότητα το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, καθώς και πληθώρα μαρτυριών και άλλων εγγράφων, καταρρίπτουν τους ισχυρισμούς Κίσινγκερ. Η Ουάσιγκτον γνώριζε από πολύ νωρίς τις κινήσεις του Γρίβα, ηγέτη της ΕΟΚΑ Β΄, ο οποίος σε συνεργασία με τη χούντα της Αθήνας σχεδίασε το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου εναντίον του Μακαρίου, ανοίγοντας τον δρόμο για την τουρκική εισβολή. Μάλιστα, ο Αμερικανός ιστορικός Τζέιμς Μίλερ στο πρόσφατο βιβλίο του «Τhe United States and the Μaking of Μodern Greece. Ηistory and power, 1950-1974», υποστηρίζει ότι το Κυπριακό δεν αποτελούσε προτεραιότητα του Κίσινγκερ επειδή ήταν απασχολημένος με τα πολιτικά του προβλήματα στο εσωτερικό και με τους κραδασμούς του Ουότεργκεϊτ. Πληθώρα αμερικανικών εγγράφων επιβεβαιώνει, ωστόσο, ότι ο Κίσινγκερ και γνώριζε ότι επέκειτο η τουρκική εισβολή και προειδοποιήθηκε για τις κινήσεις των Τούρκων από εκθέσεις της CΙΑ. Ο Μίλερ κατηγορεί τον Κίσινγκερ ότι αποδέχθηκε την τουρκική εισβολή ως την επιλογή με το λιγότερο κόστος για την έξοδο από την κρίση που προκάλεσε το πραξικόπημα Ιωαννίδη. Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία Τούρκου διπλωμάτη (Ιούλιος 1974), η οποία παρατίθεται στο βιβλίο του: «Οι Έλληνες έκαναν μια απίστευτα ηλίθια κίνηση, δίνοντάς μας την ευκαιρία να λύσουμε τα προβλήματά μας μια και καλή. Σε αντίθεση με το 1964 και το 1967, η επιρροή των ΗΠΑ πάνω μας ήταν ελάχιστη. Δεν μπορούσαν να μας τρομάξουν με απειλές για τον σοβιετικό μπαμπούλα».... Μάλιστα, εκτός από τις σχετικές εκθέσεις, ο Χένρι Κίσινγκερ είχε στη διάθεσή του και τις εισηγήσεις του επικεφαλής του Γραφείου Κύπρου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Τόμας Μπόγιατ, ο οποίος μετά το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου εισηγήθηκε την άμεση αποκατάσταση του Αρχιεπισκόπου και την εκδίωξη των Ελλήνων αξιωματικών που συμμετείχαν σε αυτό ως τον μόνο τρόπο αποτροπής της τουρκικής εισβολής. Ο Κίσινγκερ αρνήθηκε να υιοθετήσει οποιαδήποτε εισήγηση του Μπόγιατ. Μετά τον πρώτο Αττίλα, στις 9 Αυγούστου 1974, ο Μπόγιατ υπέβαλε έκθεση με τον τίτλο «Υπόμνημα διαμαρτυρίας», στην οποία προέβλεπε την κατάρρευση της δεύτερης φάσης των συνομιλιών της Γενεύης, τον δεύτερο Αττίλα και την εθνική εκκαθάριση που ακολούθησε. Ο Κίσινγκερ θεωρούσε ότι οι Τούρκοι θα επενέβαιναν όση διπλωματική πίεση και να ασκούσε η Ουάσιγκτον. ΗΠΑ και Βρετανία δραστηριοποιήθηκαν για την επίτευξη της εκεχειρίας (1η Διάσκεψη της Γενεύης) και την προσπάθεια αποσόβησης της δεύτερης εισβολής, με τη δραστηριοποίηση του Βρετανού ΥΠΕΞ Τζέιμς Κάλαχαν στη 2η Διάσκεψη της Γενεύης, καθώς και με τηλεφωνήματα του Κίσινγκερ προς τον Μπουλέντ Ετζεβίτ. Ωστόσο, ο Κίσινγκερ δεν δεχόταν την εισήγηση Κάλαχαν, να υπάρξει απειλή για χρήση ένοπλης βίας από Βρετανία- ΗΠΑ αν οι Τούρκοι επιχειρούσαν νέα επίθεση. Η εισήγηση θα απέτρεπε τον «Αττίλα ΙΙ». «Για να επιτύχει τη διχοτόμηση, η Τουρκία χρειάζεται να καταλάβει μια πολύ μεγαλύτερη έκταση εδαφών και επίσης να υπάρξει ευρείας έκτασης ανταλλαγή πληθυσμών... Θα υπάρχει ένα νέο ακαθόριστο σύνορο μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας που θα αποτελεί σημείο τριβής μεταξύ των δύο χωρών, με την Ελλάδα να θεωρεί την Κυρήνεια ως ένα είδος Αλσατίας της Μεσογείου. Η διχοτόμηση δεν θα είχε καλύτερα αποτελέσματα για τη Κύπρο από ό,τι είχε για την Ιρλανδία ή την Παλαιστίνη. Η διχοτόμηση εγγυάται ότι η Κύπρος θα παραμείνει αντικείμενο διαπληκτισμού μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας με αποτέλεσμα τη μόνιμη αποσταθεροποίηση της Νοτιοανατολικής Πτέρυγας του ΝΑΤΟ», έγραφε ο Τόμας Μπόγιατ τον Ιούλιο του 1974, περιγράφοντας το χρονικό μιας προαναγγελθείσας διχοτόμησης... Το διπλωματικό παρασκήνιο για τους ομαδικούς τάφους Χαμηλά κράτησαν τους τόνους Λευκωσία και Αθήνα για την αποκάλυψη πριν από λίγες ημέρες ομαδικού τάφου Ελληνοκυπρίων που αιχμαλωτίστηκαν κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο - επιλογή «συνειδητή», όπως λένε διπλωματικές πηγές. Αθήνα και Λευκωσία επαναλαμβάνουν σε κάθε ευκαιρία πως πρόκειται για «καθαρά ανθρωπιστικό θέμα», για το οποίο «δεν πρέπει να γίνεται πολιτική εκμετάλλευση από καμία πλευρά» και για να μην οξυνθούν οι τόνοι με την Άγκυρα, αλλά κυρίως επειδή μέχρι πολύ πρόσφατα η Τουρκία δεν συνεργαζόταν στο θέμα των αγνοουμένων. Ο συνολικός αριθμός των εξαφανισθέντων κατά την τουρκική εισβολή εκτιμάται σε 1.619, ανάμεσα στους οποίους οι 83 είναι Ελλαδίτες. Αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) και εκθέσεις της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης επέρριπταν ευθύνες στην Τουρκία για την τύχη των αγνοουμένων, ενώ τεκμηρίωναν περιπτώσεις κρατουμένων για τους οποίους η Τουρκία δεν είχε δώσει εξηγήσεις. Η επίσημη τουρκική θέση ωστόσο ήταν και παραμένει έως σήμερα ότι δεν κρατά αιχμαλώτους και ότι δεν γνωρίζει τι απέγιναν αυτά τα πρόσωπα. Το 1981 συνεστήθη με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών η Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοουμένους, η οποία ουσιαστικά δραστηριοποιήθηκε το 2004 όταν η Τουρκία, στο πνεύμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε., αναγκάζεται να συμμορφωθεί με την απόφαση του ΕΔΑΔ που την υποχρεώνει να διενεργήσει εκταφές για αναγνώριση και επιστροφή των λειψάνων στις οικογένειες πεσόντων και αγνοουμένων. Το έργο της ΔΕΑ άρχισε το 2006, αλλά η Τουρκία, εκτός από την παράδοση των λειψάνων, δεν συνεργάζεται προς την κατεύθυνση της ουσιαστικής διερεύνησης της τύχης των θυμάτων, όπως ορίζουν αποφάσεις του ΕΔΑΔ.

Πηγή

Κομμάτια μαρμάρινων κιόνων 2000 ετών ανασύρθηκαν από το βυθό

Thursday, August 13, 2009
CHRIS DRUM BERKAYA
BODRUM - Hürriyet Daily News

Εντοπίστηαν, αρχικά, από το πανεπιστημιακό ινστιτούτο ναυτικής αρχαιολογίας και μιας ομάδας του Μουσείου Μποντρούμ στις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Επρόκειτο για φορτίο ενός πλοίου που ναυάγησε κοντά στη χερσόνησο του Τσεσμέ και αμέσως χαρακτηρίστηκε ως μοναδικό. Πρόσφατα, τρία κομμάτια μαρμάρινου κίονα ανασύρθηκαν στην επιφάνεια μετά από 2.000 χρόνια και παραδόθηκαν στο τμήμα της υποθαλάσσιας αρχαιολογίας του Μουσείου Μποντρούμ.
Τα έξι κομμάτια είναι βάρους επτά τόνων έκαστο και ανασύρθηκαν από βάθος 46 μέτρων.
Το άρθρο τιτλοφορείται: ‘Marble column pieces journey from the deep to Bodrum museum’ και παρατίθεται στην αγγλική

First located by the Texas university’s Institute of Nautical Archaeology and Bodrum Museum survey teams in the early 90s, a shipwreck site near the Çeşme peninsula was immediately marked as unique. Recently, three marble column pieces were raised to the surface after more than 2,000 years underwater and delivered to the Bodrum Museum of Underwater Archaeology
The unmistakable smell of objects long lost at sea wafted from the truck standing in front of Bodrum Castle on Wednesday morning. The truck had arrived in the early hours of the morning after its long journey down from Ceşme Harbor, where it had been loaded with 30 tons of enormous marble pieces excavated from an ancient shipwreck off the remote rocky cape at Kızılburun
Emre Savaş, an archaeologist from the Bodrum Museum of Underwater Archaeology who accompanied the transport, said the six pieces from the excavation include two column drums weighing seven tons each and a column capital that had been excavated at a depth of 46 meters. They were first pulled from the seabed by a boat-mounted crane before beginning the 4-hour trip back to Ceşme Harbor and then onto the truck.
On their journey south, the column pieces actually passed near the ancient site of Claros, thought to have been their original destination 2,000 years ago.
The logistical exercise was completed once the pieces were deposited at the castle grounds. Now begins a long conservation process that will see the removal of encrustation built up over two millennia.
The excavation is attracting worldwide attention. It has been featured on the front cover of the of the current issue of “Archaeology,” the Archaeological Institute of America’s magazine, with a photo from the excavation, and has been noted as one of the 10 most interesting underwater excavations worldwide. The Turkish magazine “Aktuel Arkeoloji” has also featured the excavation.
Since 2005, a team of Turkish and American archaeologists from the Institute of Nautical Archaeology at Texas A&M University has been excavating the remains of an ancient stone carrier that sunk in the 1st century B.C. off Kızılburun, which lies along the Karaburun peninsula, southeast of Çeşme, to a depth of 45 to 48 meters.
First located by INA-Bodrum Museum survey teams in the early 90s, the shipwreck site was immediately marked as unique. Unlike the vast majority of ancient Mediterranean shipwrecks, which are characterized by the presence of piles of two-handled clay transport jars called amphorae, the ship that sank at Kızılburun was transporting a stone cargo made up of eight massive marble column drums and a roughly-worked capital in the Doric style. Viewed underwater neatly lined up just as they were originally loaded on the carrier, they were an impressive sight. Stacked together, these nine pieces would have comprised one monumental column almost 10 meters tall; their impressive size suggests that the column parts were destined for the façade of an ancient temple.
In 2006, the excavation team began moving the enormous marble column drums away from the shipwreck so that they could recover and study any surviving timbers of the ship’s wooden hull. This week, three of the marble column pieces were raised to the surface after more than 2,000 years under water and delivered to the Bodrum Museum of Underwater Archaeology, where they will spend the next few years being cleaned and conserved for ongoing research.
Excavation director Professor Deborah Carlson explained the importance of these three pieces. She said that each of the eight drums in its cargo weighed about seven tons, so had to be raised in small groups. One of three pieces is the Doric capital that sat on top of the column shaft. The other two are the largest and smallest column drums. No two of the eight column drums from the Kızılburun shipwreck are exactly the same size – but all of them vary only slightly in diameter.
The largest drum has four small rectangular protrusions or “feet.” These feet are the bosses designed to facilitate the final positioning of the drum by sliding it along a stone foundation; their presence confirms not only that this drum was designed to be on the bottom, but also that the ship was definitely transporting a column of the Doric order, since Doric columns sat directly atop the foundation course and not atop a base like Ionic and Corinthian columns.
Other artifacts from the ship’s cargo include two large marble basins with separate pedestal bases, and one dozen grave stelai without inscriptions. The Excavation of these large marble blocks has revealed the remains of several bronze buckets or pots, ceramic wine jugs, drinking cups, plates, oil lamps, and transport amphorae from different cities around the Mediterranean and Black seas. Another unusual find is a terracotta herm – whose name comes from the Greek god Hermes, protector of travelers and merchants. In the ancient world herms had a magical, protective function, and it may be that the Kızılburun herm served as the ship’s patron icon.
One of the most intriguing questions about the Kızılburun shipwreck concerns the final destination of the marble column, particularly because Doric architecture on a monumental scale is rare in the first century B.C. Isotopic analysis has shown that the Kızılburun marbles were quarried on Marmara Island, and archaeological director Carlson thinks that the column may have been destined for the Temple of Apollo at Claros. She has been working with archaeologists at Claros and they are expected in Bodrum in the next few days to see the Kızılburun drums on land for the first time.
The Institute of Nautical Archaeology has been excavating shipwrecks in Turkey for almost 50 years. Artifacts from all INA excavations are stored in the Bodrum Museum of Underwater Archaeology. Museum visitors can see hulls, cargoes and personal items from the Bronze Age shipwreck at Uluburun (1300 B.C.), the Classical Greek shipwreck at Tektaş Burnu (425 B.C.), the Byzantine ship at Yassı Ada (A.D. 625) and the Medieval “Glass” Wreck at Serçe Limanı (A.D. 1025).

Ταιβάν: έπεσε δύο μέτρα βροχή, 500 σκοτώθηκαν

Taiwan president says typhoon has killed about 500

Aug 14, 4:24 AM EDT

TAIPEI, Taiwan (AP) -- Taiwanese President Ma Ying-jeou says floods and mudslides unleashed by Typhoon Morakot last weekend have killed about 500 people.
Ma says Morakot has inflicted the most severe damage on the island in 50 years.
Ma made the remarks Friday at a national security conference, the first he called since taking office 15 months ago.
He called on officials to beef up rescue and relief operations.
Typhoon Morakot dumped more than 80 inches (2 meters) of rain on the island last weekend.
A total of 15,400 villagers have been ferried to safety, and rescuers are struggling to save 1,900 people still stranded at remote villages

AP NEWS

110 Αλβανοί στρατιώτες στο Αφγανιστάν

Αλβανία: τα Τίρανα έστειλαν επιπλέον 110 στρατιώτες στην ειρηνευτική αποστολή στο Αφγανιστάν.

Η Αλβανία έστειλε επιπλέον 110 στρατιώτες στην ειρηνευτική δύναμη ISAF στο Αφγανιστάν, οι οποίοι θα παραμείνουν στην πόλη Χεράτ για ένα εξάμηνο. Διατηρεί ήδη 251 στρατιώτες στο Αφγανιστάν που σταθμεύουν στην Καμπούλ και στη Χεράτ. Οι 110 στρατιώτες που εστάλησαν θα φυλάσσουν τη βάση του ΝΑΤΟ στη Χεράτ, ενώ θα βοηθήσουν και στην ενίσχυση των μέτρων ασφαλείας για τις εκλογές στις 20 Αυγούστου.

ana.mpa.gr

Η ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ(;)

Παρέμβαση του ομ. Καθηγητού της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Ιω. Τουλουμάκου.


Το Greek American News Agency υιοθετεί και δημοσιεύει αυτή την πρόταση παρέμβαση. Ανοίγει βήμα σε έναν ανοιχτό δημόσιο δημοκρατικό διάλογο. Διάλογο που θα ανιχνεύει τα προβλήματα και την ουσία του ζητήματος σε όλες του τις προεκτάσεις. Με αφετηρία αυτό το σημαντικό κείμενο, και την ευχή να αποτελέσει την αφετηρία ενός ευρύτερου διαλόγου επί αυτού του κορυφαίου εθνικού μας θέματος, δίνουμε το ερέθισμα παροτρύνουμε αλλά και σας προτρέπουμε να συμετάσχετε με τις δικές θέσεις απόψεις, σκέψεις και προβληματισμούς για μια σειρά ζητήματα που απασχολούν την Ομογένεια, όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και σε κάθε ήπειρο.


Ι

Οι εγκατεστημένοι σε διάφορες χώρες και των πέντε ηπείρων ομογενείς είναι, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Αποδήμου Ελληνισμού, περίπου 5.600.000. Από αυτούς 3.400.000 διαμένουν στην Αμερική, 1.280.000 στην Ευρώπη, 710.000 στην Ωκεανία, 140.000 στην Αφρική και 70.000 στην Ασία[1]. Επειδή η εθνική συνείδηση συνιστά το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα της πιο σημαντικής συλλογικής ταυτότητας (και γι' αυτόν τον λόγο εξακολουθεί να είναι μία αναντικατάστατη προϋπόθεση της ευρύτερης κοινωνικής συνοχής), ο Απόδημος Ελληνισμός στο σύνολό του και παρά την ανομοιογένεια που ασφαλώς υπάρχει, εξαιτίας της μεγάλης διασποράς, πρέπει και μπορεί να αποτελεί για την Ελλάδα ένα πρωταρχικής σημασίας παράγοντα στην εθνική στρατηγική· ιδιαίτερα στην σύγχρονη εποχή και μάλιστα στην παρούσα συγκυρία με τα γνωστά εξωτερικά και εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.

Τι γνωρίζει η ελληνική κοινωνία γι' αυτόν τον Ελληνισμό της Διασποράς, το παρελθόν και το παρόν, τα επιτεύγματα αλλά και τα προβλήματά του; Τι έπραξε ή τι δεν έπραξε γι' αυτόν το ελληνικό κράτος; Πού και γιατί κοινωνία και κράτος χρειάζονται σήμερα τους Απόδημους και ποια πρέπει να είναι η πράξη της οφειλής για να υπάρχει η προσδοκία της προσφοράς; Αυτά και μερικά άλλα ερωτήματα που προκύπτουν από την αποδοχή της αυτονόητης και επιτακτικά αναγκαίας αναγνώρισης της εθνικής και κοινωνικής σημασίας του Απόδημου Ελληνισμού θα πρέπει να συζητηθούν με την ανάλογη γνώση από διάφορες πλευρές (ακόμη και σε σύγκριση με τις περιπτώσεις άλλων εθνών, όπως π.χ. οι Εβραίοι). Στο παρόν, αναγκαστικά σύντομο, άρθρο μόνο μερικές προτάσεις μπορούν να γίνουν με οπωσδήποτε προκαταρκτικό -αλλά με ενδεικτικό χαρακτήρα- προτάσεις που προέρχονται κυρίως από την μακρόχρονη ενασχόληση του γράφοντος με το εκπαιδευτικό πρόβλημα της χώρας και τις πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές προεκτάσεις του.
ΙΙ
Αν στην ελλαδική εκπαίδευση ο Απόδημος Ελληνισμός βρισκόταν κατά το παρελθόν στο περιθώριο και σήμερα -στα Αναγνωστικά από την Α΄ Δημοτικού ως και την Γ΄ Λυκείου- λείπει παντελώς· αν η κύρια αρμόδια κρατική υπηρεσία, η υπαγόμενη στο Υπουργείο Εξωτερικών Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού, με την ανεπαρκή της στελέχωση, είναι θεσμικά ισόβαθμη με την Γ. Γραμματεία Αθλητισμού· αν στα προγράμματα των πολυαρίθμων τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών (ποικίλων, εμφανών ή αφανών, συμφερόντων) αλλά και κρατικών, η παρουσία του Απόδημου Ελληνισμού είναι μηδαμινή, πολύ περιορισμένη ή και ποιοτικά ανεπαρκής· αν οι περιστασιακές αναφορές στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο είναι, όπου και όταν γίνονται, επίσης ανεπαρκείς· αν το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού είναι στην συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού άγνωστο (ακόμη και στην Θεσσαλονίκη, όπου βρίσκεται η έδρα του)· αν με όλα αυτά και μερικά άλλα ελλείμματα το ένα τρίτο ενός μικρού αριθμητικά έθνους είναι σε μεγάλη κλίμακα αποκομμένο από τον εθνικό κορμό, είναι δύσκολο ή μάλλον αδύνατο εξαιτίας της συνεχιζόμενης (και επιδεινούμενης) εσωστρέφειας στην δημόσια ζωή της χώρας όχι μόνο να εφαρμοσθεί, αλλά ούτε και να σχεδιασθεί οποιαδήποτε εθνική στρατηγική.
ΙΙΙ
Η αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε οργανική ένταξη του Απόδημου Ελληνισμού στην εθνική ζωή πρέπει και μπορεί να γίνει με τους ανάλογους θεσμούς ή άλλες οργανωτικού χαρακτήρα παρεμβάσεις όπως:
1. Η ίδρυση Υπουργείου Αποδήμων (που υπάρχει σε άλλα κράτη, για την Ελλάδα είναι όμως σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απαραίτητο) [Την επανίδρυση Υφυπουργείου Αποδήμου Ελληνισμού είχε υποσχεθεί η ελληνική Κυβέρνηση σε Έλληνες βουλευτές ξένων κρατών μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004, στους οποίους το ¼ των Ελλήνων αθλητών ήταν παιδιά Αποδήμων]. Η οργάνωση και οι επί μέρους αρμοδιότητες αυτού του (αυτοτελούς) Υπουργείου πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο ειδικής μελέτης από ειδικούς παράγοντες της χώρας και Έλληνες του εξωτερικού.
2. Η αναδιοργάνωση του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού σύμφωνα με τις αναγκαιότητες που προκύπτουν από την (ζητούμενη νέα) εθνική στρατηγική.
3. Η ίδρυση ενός αυτοτελούς τηλεοπτικού σταθμού με δορυφορική εμβέλεια ή η μετατροπή του υπάρχοντος τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής σε σταθμό Αποδήμων.
4. Η εκπροσώπηση του Απόδημου Ελληνισμού σε ένα νέο «Εθνικό Ίδρυμα Εκπαιδευτικών Μελετών» που θα αντικαταστήσει το υπάρχον (δαπανηρό και κατά γενική ομολογία αποτυχημένο) Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (όπως και σε ένα επίσης αναγκαίο «Κεντρικό Εκπαιδευτικό Συμβούλιο») ή ακόμη στο «Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης», στο «Εθνικό Κέντρο Κινηματογράφου» και στο «Εθνικό Κέντρο Βιβλίου».
5. Η αναδιοργάνωση της εκπαίδευσης των Ελληνοπαίδων του Εξωτερικού σε στενή συνεργασία με την Εκκλησία, ο ρόλος της οποίας στον τομέα αυτόν, όπως και σε άλλους, που αφορούν την πολιτιστική και κοινωνική ζωή των Αποδήμων, ήταν και θα είναι ουσιαστικός και εθνικά αναγκαίος.
6. Η πολιτογράφηση νέων ελληνικής καταγωγής υπό ορισμένες προϋποθέσεις, μία από τις οποίες (η σπουδαιότερη) πρέπει να είναι η θητεία (στρατιωτική ή κοινωνική) στις Ένοπλες Δυνάμεις. Το οξύ δημογραφικό πρόβλημα της χώρας· οι ανάγκες στην εθνική άμυνα που δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν με επαγγελματίες (τ.ε. μισθοφόρους) οπλίτες, ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη μείωση του χρόνου της στρατιωτικής θητείας· προπάντων όμως ο σημαντικός παιδευτικός ρόλος του στρατού στην ανάπτυξη της εθνικής και κοινωνικής συνείδησης, προσδίδουν στην με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κατάταξη εθελοντών στις Ένοπλες Δυνάμεις από ελληνικές κοινότητες του Εξωτερικού ιδιαίτερη σημασία.
7. Η θέσπιση ελληνικών Ολυμπιακών αγώνων κλασσικού αθλητισμού ανά τετραετία με τη συμμετοχή νέων από την Ελλάδα, την Κύπρο και τις Κοινότητες του Εξωτερικού [όπως ενδεχομένως και ξένων, που γνωρίζουν επαρκώς την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό]. [Εκτενή παρουσίαση της πρότασης βλ. στο άρθρο του γράφοντος «Ολυμπιακοί αγώνες και Έλληνες του Εξωτερικού», Εθνικός Κήρυξ της Νέας Υόρκης, 2/3 Οκτωβρίου 2004].
8. Η ίδρυση Ιστορικών Μουσείων του Απόδημου Ελληνισμού στις πρωτεύουσες των νομών, ιδιαίτερα εκείνων από τους οποίους προέρχονται πολλοί μετανάστες.
IV
Αν η εθνική στρατηγική γίνει, όπως θα ήθελε κανείς να ελπίζει, στο εγγύς μέλλον πραγματικότης, και δρομολογηθεί η άμεσα με αυτήν συνδεόμενη αναμόρφωση της πολιτικής ζωής, για την επιβαλλόμενη (διαφορετική από τις προηγούμενες), αναθεώρηση του Συντάγματος, την οποία προϋποθέτει, θα μπορούσαν να γίνουν επίσης οι ακόλουθες τρεις προτάσεις που αφορούν και τον Απόδημο Ελληνισμό.
- Στην διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας που θα πρέπει να αντικαταστήσει την ισχύουσα (προβληματική), θα μετέχουν ως μέλη ενός ευρύτερου εκλεκτορικού σώματος αποτελουμένου από βουλευτές και εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και εκλεγμένοι προς τούτο εκπρόσωποι του Απόδημου Ελληνισμού (και Έλληνες πολίτες) σε αναλογία που θα ορισθεί από τους αρμόδιους παράγοντες.
- Σε ειδική αναλογία θα είναι επίσης μέλη της Βουλής Απόδημοι (Έλληνες πολίτες) που θα αντικαταστήσουν, επιλεγόμενοι με ειδική διαδικασία (και σε μεγαλύτερο βαθμό), τους βουλευτές Επικρατείας.
- Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συντάσσει και εκφωνεί στο τέλος εκάστου έτους, μετά την συζήτηση για τον Προϋπολογισμό, στη Βουλή έκθεση «Περί της καταστάσεως του Έθνους», στην οποία θα γίνεται η (αυτονόητη) εκτενής αναφορά και σε όλα τα θέματα των Αποδήμων.
V
Μόνο με μία τέτοια πολύπλευρη ή παρόμοια (ή διαφορετική, οπωσδήποτε όμως αποτελεσματική) ένταξη των Απόδημων στην εθνική ζωή (η οποία πρωτίστως προϋποθέτει την ανάλογη πολιτική βούληση) θα είναι δυνατόν να ζητηθεί η έμπρακτη συνδρομή από όσους θέλουν και μπορούν να συμβάλουν στην ίδρυση και λειτουργία θεσμών ή σε πρωτοβουλίες που υπαγορεύουν οι αναγκαιότητες της εθνικής στρατηγικής και επιβάλλουν τα οξυμμένα προβλήματα της ελληνικής πραγματικότητας. Μερικά παραδείγματα από την μία και την άλλη κατηγορία:
- Αν η ενίσχυση του διεθνούς κύρους της χώρας μπορεί να γίνει πρωτίστως (οπωσδήποτε όχι μόνο) με πολιτιστικά κέντρα που θα προβάλλουν την πλούσια πολιτιστική της κληρονομιά στις πρωτεύουσες ή σε μεγάλες πόλεις ξένων χωρών, αυτά δεν μπορούν να οργανωθούν και να λειτουργήσουν από το υφιστάμενο Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού, χωρίς την συνεργασία και την υποστήριξη των κατά τόπους Αποδήμων.
- Η θέσπιση διεθνών βραβείων για πρωτότυπες δημιουργίες στην Επιστήμη και στην Τέχνη, ιδιαίτερα για νέους, σε συνεργασία με ξένα πνευματικά ιδρύματα (Πανεπιστήμια και σχολεία): Εκτός από την καθαρά πολιτιστική του πλευρά, ο θεσμός έχει και το εθνικό όφελος, ότι στη νέα πνευματική ελίτ ξένων χωρών δημιουργείται ένα φιλικό ενδιαφέρον για την χώρα μας. [Η διαπίστωση αυτή βασίζεται στις εμπειρίες του γράφοντος από τον «Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Νέων» με θέμα την «Επιβίωση της Κλασσικής Αρχαιότητας στην σύγχρονη Ευρώπη» που διοργανώθηκε τρεις φορές (από το 1994 έως το 2001) από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και απέσπασε τα επαινετικά σχόλια του πρώην προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ζακ Ντελόρ]. Η συμβολή των Αποδήμων στην προβολή του θεσμού, όπως και στην χρηματοδότηση (με όχι υψηλή δαπάνη) είναι εξαιρετικά χρήσιμη ή εξαιτίας των γνωστών αδυναμιών της χώρας μας απολύτως αναγκαία. Πόσο χρήσιμος θα ήταν ο θεσμός και από πολιτική άποψη αν εφαρμοζόταν για τις χώρες της Βαλκανικής με έδρα την Θεσσαλονίκη, δεν χρειάζεται νομίζω να τονισθεί στην παρούσα συγκυρία.
- Αν και ως ποιο βαθμό Έλληνες του Εξωτερικού μπορούν να συμβάλουν αποτελεσματικά στην ενημέρωση της κοινής γνώμης των χωρών όπου διαμένουν για τα εθνικά μας θέματα ή στην τουριστική διαφήμιση της χώρας ή στην προβολή των ελληνικών προϊόντων, όπως, εξ όσων γνωρίζω, είχε κατά το παρελθόν περιστασιακά υποστηριχθεί από παράγοντες της Ομογένειας, θα πρέπει να διερευνηθεί συστηματικά από αρμόδιους παράγοντες στο άμεσο ή εγγύς μέλλον.
VI
Την συνδρομή των Ελλήνων του Εξωτερικού χρειάζεται όμως η χώρα κατά τη γνώμη μου επιτακτικά τώρα, στο εκπαιδευτικό πρόβλημα ή ακριβέστερα αδιέξοδο. Κατά τις συζητήσεις πριν και μετά τις διάφορες μεταρρυθμίσεις των τελευταίων 30 ετών η αναγκαιότητα αυτής της συνδρομής, εξ όσων γνωρίζω, πουθενά δεν αναφέρθηκε, μολονότι θα έπρεπε, και μόνο για τον λόγο ότι από τους χιλιάδες Έλληνες ερευνητές που σταδιοδρόμησαν και διακρίθηκαν σε πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα ξένων χωρών, υπάρχουν αρκετοί που έχουν εκφράσει την επιθυμία να προσφέρουν τις γνώσεις και την πείρα τους στην πατρίδα. Με αναφορά στους επιστήμονες αυτούς γίνεται η πρώτη, με αναφορά σε αναφορά σε επιχειρηματίες (κυρίως) και σε ειδικούς η δεύτερη από τις προτάσεις που ακολουθούν:
- Στην βαρέως νοσούσα ελληνική Τριτοβάθμια Εκπαίδευση η δημιουργική πνοή που πρωτίστως χρειάζεται δεν μπορεί να προέλθει από εγχώριες δυνάμεις· θα προέλθει από Έλληνες του Εξωτερικού που ανεδείχθησαν αξιοκρατικά και βρήκαν με το έργο τους διεθνή αναγνώριση. Η αρχή θα μπορούσε να γίνει με την ένταξη ορισμένου αριθμού από αυτούς στα μεταπτυχιακά τμήματα των διαφόρων σχολών, όπου θα διδάσκουν, αλλά και θα εξετάζουν ως επισκέπτες καθηγητές. Ως επισκέπτες καθηγητές θα πρέπει επίσης να είναι μέλη των εισηγητικών επιτροπών στις διάφορες κρίσεις του διδακτικού προσωπικού.
- Στην επίσης βαρέως νοσούσα Γενική Εκπαίδευση η δημιουργική πνοή θα μπορούσε να προέλθει από πρότυπες τεχνικές - επαγγελματικές σχολές, με οικοτροφεία για τους μαθητές, επαρκή υποδομή και έμπειρη διοίκηση. Το υπόδειγμα: Η Αμερικανική Γεωργική Σχολή της Θεσσαλονίκης που λειτουργεί επί ένα αιώνα ως εκπαιδευτικό ίδρυμα και συγχρόνως ως παραγωγική μονάδα, γνωστή για το έργο που επιτελεί από πολλών ετών. [Θεωρώντας την ως πρότυπο για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που είχε προαναγγείλει ο Ελ. Βενιζέλος την επισκέφθηκε το 1929]. Θα σήμαινε πολλά όχι μόνο για την ίδια την χώρα, αν Έλληνες επιχειρηματίες του Εξωτερικού ήθελαν να συμβάλουν στην ίδρυση και λειτουργία μιας έστω τέτοιας σχολής και μάλιστα σε παραμεθόριο περιοχή, ιδιαίτερα στην Θράκη.

Ανεξάρτητα από οποιαδήποτε πρόταση ή συγκεκριμένη αναφορά στους Έλληνες του Εξωτερικού, το έμ­πρακτο ενδιαφέρον γι' αυτούς στην σύγχρονη Ελλάδα, αποτελεί όχι μόνο αυτονόητη εθνική επιταγή, αλλά και ζωτική ανάγκη: Οι ελληνικής καταγωγής επιστήμονες, καλλιτέχνες, επιχειρηματίες, πολιτικοί, ανώτατοι κρατικοί αξιωματούχοι που πρόκοψαν και διακρίθηκαν χάρη στην προσωπική τους αξία και στην προσωπική τους προσπάθεια, αλλά και οι άγνωστοι απόγονοι μεταναστών, που πιστεύουν και με διαφόρους τρόπους δείχνουν πως η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι και γι' αυτούς «πατρίδα» - όλοι αυτοί αποτελούν ένα σταθερό και γι' αυτό σημαντικό στοιχείο συλλογικής (εθνικής) αυτοπεποίθησης, ίσως το μοναδικό, στην πολύπλευρη κρίση από την αδιέξοδη εσωστρέφεια που διέρχεται σήμερα η χώρα.

Ιω. Τουλουμάκος
Ομ. Καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής
του Α.Π.Θ.

Μυστηριώδης εξαφάνιση ρωσικού πλοίου

Ship disappears after sailing through English Channel
Associated Press 14 Aug 2009 02:15 AM


It has been more than two weeks since the Arctic Sea sailed through the English Channel - and then, simply, disappeared.
Russian navy vessels were trolling the Atlantic yesterday in search for the Maltese-flagged ship, last heard from on July 28 making contact with British maritime officials and then sailing through the Dover Strait.
The ship, its 15 Russian crew members and its 1.3 million euros (US$1.8 million) cargo of timber had been due to make port Aug. 4 in Algeria but haven't arrived.
Speculation on what might have happened has ranged from theories that it might have been carrying secret cargo to the possibility that it fell victim to an almost unheard of case of sea banditry in European waters. "If this is a criminal act, it appears to be following a new business model," Marine intelligence expert Graeme Gibbon-Brooks told Sky News on Wednesday.
Malta Maritime Authority said the MV Artic Sea "has not approached the Straits of Gibraltar, which indicates that the ship headed out in the Atlantic Ocean." Russian President Dmitry Medvedev ordered that "all necessary measures" be taken to find the missing ship, and the Russian navy turned all of its vessels in the Atlantic - including three landing ships, a frigate and two nuclear-powered submarines - to search.
Finnish police said they also were assisting in the investigation.
The ship had reported being attacked July 24 off the Swedish island of Oland. It said a group of 10 masked men had boarded, tied up the crew and beat them before leaving 12 hours later in a high-speed inflatable boat, Swedish police said.

Επιμένει να συνιστά τη χορήγηση Tamiflu

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας επιμένει να συνιστά τη χορήγηση αντιικών φαρμάκων όπως το Tamiflu για την αντιμετώπιση "σοβαρών περιστατικών" της νέας γρίπης Α (H1N1), παρά τις μελέτες οι οποίες κάνουν λόγο για τον κίνδυνο να προκαλέσουν αυτά σημαντικές παρενέργειες.
"Ο ΠΟΥ συνεχίζει να συνιστά τη χρήση αντιικών σκευασμάτων για την θεραπεία βαρειά άρρωστων ατόμων, ή όσων διατρέχουν τον κίνδυνο να εμφανίσουν επιπλοκές", αναφέρει σημερινή ανακοίνωση του οργανισμού. Αντίθετα, συνεχίζει, "τα αντιικά σκευάσματα δεν πρέπει να χορηγούνται σε άτομα με καλή υγεία που εμφανίζουν ήπια συμπτώματα της γρίπης". Μετά την εμφάνιση της νέας γρίπης την άνοιξη και εν αναμονή ενός εμβολίου, ο ΠΟΥ συνιστά δύο αντιικά σκευάσματα για τα άτομα που έχουν προσβληθεί από τον ιό H1N1: Το Tamiflu της ελβετικής Roche και το Relenza της βρετανικής GlaxoSmithKline (GSK). Τη Δευτέρα βρετανοί επιστήμονες συνέστησαν να αποφεύγεται η χρήση ρουτίνας αντιικών σκευασμάτων όπως το Tamiflu σε παιδιά, εκτιμώντας ότι υπάρχει κίνδυνος να τους κάνει περισσότερο κακό, παρά καλό. Σύμφωνα με μία μελέτη της ιατρικής επιθεώρησης British Medical Journal που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα, το σκεύασμα αυτό μπορεί να προκαλέσει σε ορισμένα παιδιά εμέτους οι οποίοι με τη σειρά τους είναι δυνατό να προκαλέσουν αφυδάτωση και επιπλοκές. Ο ΠΟΥ αναφέρει ότι έλαβε γνώσιν αυτής της μελέτης και υπογραμμίζει ότι αυτή αφορά άτομα που έχουν προσβληθεί από εποχική γρίπη και όχι από τον ιό της γρίπης Α (H1N1), που κηρύχθηκε στις 11 Ιουνίου η πρώτη πανδημία γρίπης του αιώνα. Τέλος ο ΠΟΥ υπενθυμίζει ότι είναι "σημαντικό να χορηγήσουμε γρήγορα μία αντιική αγωγή σε περιστατικά σοβαρά και εξελίξιμα καθώς και σε άτομα που υπάγονται σε ομάδες υψηλού κινδύνου, όπως οι έγκυοι".


Typos.com

Η κλεπτομανία τους δεν αποβάλεται

Η κλεπτομανία τους δεν αποβάλεται
Η πάγια συμπεριφορά των σκοπιανών τους εκθέτει και δείχνει το ποιόν τους, μια ζωή στην κλεψιά για να "αναδειχθούν".

Εδώ χρησιμοποιούν τις φωτογραφίες μου για την φθηνή και γελοία προπαγάνδα τους.

Περιττό είναι να γράψω ότι δεν ρωτήθηκα καθόλου για την χρήση τους, αλλά πρέπει να πω ότι ενώ διαμαρτυρήθηκα επανειλημμένως εδώ : contact@maknews.com και ζήτησα να αφαιρεθούν οι φωτογραφίες μου, με αγνόησαν προκλητικότατα. Αυτοί είναι που αγωνίζονται για τα δήθεν δικαιώματα τους! Μπορεί να φανταστεί κανείς τι μπορεί να αντιμετωπίσουμε μελλοντικά από υποκείμενα του είδους αυτού και στην πραγματική ζωή;

Από τον 'Πονηρόγατο'

Pashtun Ethnic Agenda at Heart of Afghan War

Pashtuns dream of one homeland

play key role in Afghan election and war

By KATHY GANNON Associated Press WriterKABUL August, 2009 (AP)

In this photo taken Monday, July 27, 2009, Pakistani Pashtuns walk through a main market of Peshawar, Pakistan. Pashtuns are at the heart of the turmoil battering both Afghanistan and Pakistan. (AP Photo/Mohammad Sajjad)
(AP)

In a recent debate leading up to the presidential elections here, the first question was not about terrorism, or violence, or even opium. It was about how candidates viewed a jagged line casually drawn on a map 115 years ago by British colonial rulers.
For the West, this border separates Afghanistan from Pakistan, and it is a source of great frustration that neither country seems able or even willing to enforce it. But for many Pashtuns, the most powerful ethnic tribe here, the line runs through what they call "Pashtunistan" and is no more legitimate than the border that once divided East and West Germany.
The Pashtuns and their ethnic agenda are in many ways at the center of the upcoming elections and the armed conflicts in both Afghanistan and Pakistan. Like the Pashtun-dominated Taliban, many Pashtuns who have not taken up arms still share the dream of a united Pashtunistan. This dream grows stronger as the Pashtuns on both sides of the border get more disgruntled.
If the Pashtuns vote in large numbers in the Aug. 20 election, it will help current president Hamid Karzai, a Pashtun. If their turnout is low, possibly because of violence or Taliban threats, his rival, former Foreign Minister Abdullah Abdullah, stands a better chance. Although half-Pashtun, Abdullah is identified with the ethnic Tajiks, and some analysts are concerned that Pashtuns would not accept his victory.
"Pashtuns are critical to the Afghan election," says Hassan Abbas, research fellow at Harvard University's Belfer Center for Science and International Affairs. "Pashtuns are at the heart of insurgency in both Pakistan and Afghanistan because they have been used and abused in the last three decades by regional as well as international players. Their social fabric has been torn to smithereens and their tribal ethos has been under severe stress and strain due to the rise of fanatical religious elements. Pashtuns today are a victim of circumstances."

Κίσινγκερ - Μακάριος: "Μια χρήσιμη ανταλλαγή απόψεων"

Κίσινγκερ: Αυτά τα πρακτικά θα μείνουν μόνο στον Λευκό Οίκο. Σας έχω επαινέσει. Είπα στον Μαύρο (σημ.: υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας) ότι μου αρέσουν οι άντρες που δεν τρέφουν ψευδαισθήσεις.

Ο... γνωστός Κίσινγκερ: «Ισως η Τουρκία να εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ»!

Μακάριος: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

Κίσινγκερ: Οι άνδρες που είναι πρακτικοί και ρεαλιστές. Αντίθετα με το τι διαβάζετε στις εφημερίδες, δεν υπάρχουν αντιμακαρικές τάσεις εδώ.

Μακάριος: Αν εσείς κι εγώ συμφωνήσουμε σε μια λύση, αυτό θα συμβάλει σε μια λύση. Κίσινγκερ: Εάν τα γεγονότα εδώ συνεχίσουν ως έχουν, δεν θα είμαι σε θέση να συμβάλω. Εάν αυτές οι τροποποιήσεις περάσουν, δεν θα μπορώ να συνεχίσω. (σημ.: Αναφέρεται στην προώθηση απόφασης από το Κογκρέσο για το εμπάργκο κατά της Τουρκίας.) Αυτό δεν σας θίγει άμεσα. Η απειλή για τη διακοπή της βοήθειας είναι όπλο, μια πραγματική διακοπή δεν είναι. Θα είναι αδύνατον να διεξαχθούν διαπραγματεύσεις υπό αυτές τις συνθήκες. Ας υποθέσουμε ότι πείθουμε τους Τούρκους να αποσυρθούν κατά 10 χιλιόμετρα και μπορέσουν να αποκατασταθούν 10.000 πρόσφυγες, με αντάλλαγμα να αποκατασταθεί η βοήθεια. Τι θα κάνουμε δύο μήνες αργότερα; Θα διακόψουμε ξανά τη βοήθεια; Θα την εγκρίνουμε και θα την κόβουμε σαν γιο γιο; Αυτό δεν μπορεί να γίνεται με καθορισμένα χρονοδιαγράμματα. Η μαστοριά είναι να πείσεις την άλλη πλευρά να κάνει ό,τι πρέπει να γίνει. Αυτό δεν μπορεί να το καταφέρεις με απειλές. Η ικανότητά μου είναι να τους πείσω. Συνεπώς, αυτό (σημ.: το εμπάργκο) παραβιάζει τα κυπριακά συμφέροντα. Η τέχνη είναι να ξεκινήσει η διαδικασία. Η έναρξη της διαδικασίας είναι πιο σημαντική από την κατάληξη. Η τέχνη είναι να κάνεις τους Τούρκους να αρχίσουν να σκέφτονται την αποχώρηση, και αυτό είναι πιο εύκολο χωρίς μεγάλη σαφήνεια για τις τελικές λύσεις. Εάν αποσυρθώ από αυτή την προσπάθεια αυτό που θα πάρετε είναι η διπλή ένωση. Οι Τούρκοι δεν πρόκειται να ενδώσουν ύστερα από ανοιχτή πίεση. Οι Τούρκοι θα ενδώσουν σε πιέσεις με το γάντι και κατά τρόπο που θα φαίνεται ότι συμβιβάζονται με μια δική τους πρωτοβουλία. Μακαριότατε, εσείς γνωρίζετε τους Τούρκους καλύτερα.

Μακάριος: Θα επισκεφθείτε την Αγκυρα;

Κίσινγκερ: Επρόκειτο να πάω στην Αγκυρα. Αλλά κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν θα πάω. «Θ' αποσυρθώ»

Μακάριος: Τι νομίζετε ότι θα συμβεί;

Κίσινγκερ: Θα αποσυρθώ από τις διαπραγματεύσεις. Θα εξακολουθήσω να είμαι υπουργός Εξωτερικών και θα είμαι πρόθυμος να βοηθήσω. Αλλά νομίζω ότι το αποτέλεσμα θα είναι η διπλή ένωση. Κι εσείς, μακαριότατε, θα είστε ένας Ελληνας πολιτικός ηγέτης! [Γέλια] Και έχουν λόγους να φοβούνται από εσάς.

Μακάριος: Οπως θα παρατηρήσετε από τη χθεσινή ομιλία μου... (σημ: Στο Συμβούλιο Ασφαλείας.) Κίσινγκερ: Που ήταν λογική.

Μακάριος: Δεν θέλω καμία λύση που να επιτρέπει τη μαζική μετακίνηση του πληθυσμού. Οι Τούρκοι επιμένουν σε ξεχωριστά όρια στα οποία να έχουν δικαιοδοσία, επειδή θέλουν να διαφυλάξουν την τουρκική αυτονομία. Είμαστε έτοιμοι να εξετάσουμε τρόπους για να γίνει αυτό, η αυτονομία αυτή, όχι όμως με μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών. Οι Τούρκοι δεν θα επιτρέψουν στον κόσμο μας να επιστρέψει στα σπίτια του, ίσως μόνο σε περιορισμένο αριθμό. Το πρόβλημα είναι σοβαρό για μας. Είναι 200.000 Κύπριοι, ή περισσότερο από το ήμισυ του ελληνικού πληθυσμού του νησιού.

Κίσινγκερ: Νόμιζα ότι ήταν 600.000 οι Ελληνες.

Μακάριος: Οχι, 650.000 συνολικά. 200.000 οι Τούρκοι. Η περιοχή που καταλήφθηκε από τους Τούρκους είναι η πιο παραγωγική. Δεχόμαστε ομοσπονδία, αλλά σε κοινοτική βάση. Δεν με ενδιαφέρει αν θα αποκαλείτε τις περιοχές καντόνια, αλλά δεν συνεπάγεται ότι σε αυτές τις περιοχές θα μετακινηθούν πολλές χιλιάδες. Εάν υπάρχουν μόνο δύο μεγάλες περιοχές, μία υπό τουρκοκυπριακή και μία υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση, η λύση αυτή θα ανοίξει, κατά την άποψή μου, τον δρόμο για τη διχοτόμηση. Ακόμη και τώρα, υπάρχουν Κύπριοι που λένε ότι η ομοσπονδία είναι καλύτερη από τη διπλή ένωση. Πιστεύω πως αν η Τουρκία διακηρύξει ότι δεν είναι υπέρ της διπλής ένωσης, θα είναι ειλικρινής.

Κίσινγκερ: Δεν είμαι τόσο σίγουρος.

Μακάριος: Θα το δούμε. Η Τουρκία δεν είναι τόσο πρόθυμη γι' αυτό, αλλά ορισμένοι Κύπριοι λένε ότι είναι καλύτερο. Είναι καλύτερα οι πολλές περιοχές από τις δύο μεγάλες περιοχές. Κίσινγκερ: Τον Αύγουστο, είχαν προταθεί πέντε περιοχές (σημ.: στη Γενεύη).

Μακάριος: Θα προτιμούσα περισσότερες από πέντε. Ισως δέκα.

Κίσινγκερ: Οι διαπραγματεύσεις στη Γενεύη ήταν μια πλήρης κακοδιαχείριση.

Μακάριος: Επειδή δεν ήμουν εγώ εκεί. [Γέλια]

Κίσινγκερ: Νομίζω, είναι αλήθεια. Οι Ελληνες έκαναν κακή διαχείριση. Θα μπορούσαν να καθυστερήσουν και να αποτρέψουν τις επιχειρήσεις. Ομως, οι Βρετανοί εξοργίστηκαν με τους Τούρκους -που ποτέ δεν μπορείς να το κανείς σε μια διαπραγμάτευση- και οι Ελληνες φοβούνταν τον Παπανδρέου. Εχω την αίσθηση ότι αυτή η λύση (σημ.: καντόνια) είναι ανέφικτη. Το δίλημμα Μακάριος: Αν η Τουρκία επιμένει στις δύο περιοχές, το ερώτημα είναι γιατί δεν το δεχτήκαμε αυτό στη Γενεύη, πριν από τη δεύτερη εισβολή; Κίσινγκερ: Στη Γενεύη, θα μπορούσατε να πετύχετε το 70% του διακανονισμού και αργότερα να διαπραγματευτείτε τα υπόλοιπα. Θα ήταν καλύτερα από ό,τι τώρα.

Μακάριος: Η Τουρκία κατέχει πλέον το 40%.

Κίσινγκερ: Αυτό είναι πάρα πολύ.

Μακάριος: Πείτε ότι η Τουρκία συμφωνεί να μειώσει τα εδάφη που κατέχει έως και 28%. Το ερώτημα είναι τι είναι το καλύτερο για μας: να νομιμοποιήσουμε μια de facto κατάσταση ή να μην τη νομιμοποιήσουμε και να διεκδικούμε το 28%;

Κίσινγκερ: Ποια είναι η άποψή σας;

Μακάριος: Η προσωπική μου άποψη είναι να μη το δεχτώ.

Κίσινγκερ: Η άποψή σας, μακαριότατε, είναι περιστασιακά που κυριαρχεί στην Κύπρο. Μακάριος: Επειτα, υπάρχει το πρόβλημα των προσφύγων, που είναι σχετικό. Αν η περιοχή μειωθεί στο 28%, τότε οι άνθρωποι θα επιστρέψουν στις περιοχές που θα μας επιστραφούν. Αλλά οι περισσότεροι από τους πρόσφυγες δεν θα επιστρέψουν στα σπίτια τους. Θα χάσουμε πολλά. Δεν ξέρω αν είναι καλύτερα να τους νομιμοποιήσουμε, παίρνοντας πίσω δέκα ή δώδεκα τοις εκατό.

Κίσινγκερ: Τότε η Τουρκία θα προσαρτήσει το τμήμα (που κατέχει) και θα το καταστήσει τουρκική επαρχία.

Μακάριος: Δεν μπορώ να το αποκλείσω αυτό. Αλλά υπάρχουν ελπίδες ότι μια μέρα, έπειτα από πολλά χρόνια, θα καταλήξουμε σε μια συμφωνία που θα είναι καλύτερη για το μέλλον της Κύπρου. Ποια είναι η δική σας γνώμη; «Θα αντιδράσω»

Κίσινγκερ: Μέχρι σήμερα δεν έχω συμμετάσχει ενεργά στις διαπραγματεύσεις. Επειδή κατανοώ τον χρήσιμο ρόλο που διαδραματίζω τώρα στην ελληνική εσωτερική πολιτική με το να είμαι στο επίκεντρο της κριτικής. Σε κάποια στιγμή θα αντιδράσω. Η προτίμησή μου ήταν η λύση καντονιών. Πόσα, δεν ξέρω. Δεν έχω δει τόσο κακή διαχείριση μιας διαπραγμάτευσης. Οι Βρετανοί ήθελαν να επαναλάβουν τις συνομιλίες στις 8 Αυγούστου. Οι Ελληνες ήθελαν στις 4 Αυγούστου. Δεν καταλαβαίνω τη ζωτική διαφορά. Θα έπρεπε να είχαμε συμφωνία για λύση καντονίων. Τώρα πιστεύω πως είτε δεν θα υπάρξει λύση, όπως προτείνατε εσείς, μακαριότατε, ή μια λύση διζωνικής ομοσπονδίας. Το ζήτημα τώρα είναι πώς να μη γίνει η διζωνική λύση προπομπός της ένωσης. Η αίσθησή μου είναι ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα πρέπει να έχει ουσιαστικές αρμοδιότητες, όπως στη μετανάστευση, και το τουρκικό τμήμα θα πρέπει να μειωθεί σημαντικά. Δεν έχω αντίρρηση να ζητήσω από τους Τούρκους να επανέλθουν στα πέντε καντόνια. Αλλά αν οι Ελληνες κατεβούν στους δρόμους της Αμερικής φωνάζοντάς με δολοφόνο, δεν θα έχω κανένα ενδιαφέρον.

Μακάριος: Είτε ενδιαφέρεστε είτε όχι, είστε ο υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών. Η ειρήνη στην περιοχή είναι σημαντική για εσάς.

Κίσινγκερ: Τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών είναι οι σχέσεις τους με την Ελλάδα, με την Κύπρο και με την Τουρκία. Υπάρχει επίσης το πρόβλημα της ειρήνης. Αλλά η ειρήνη του κόσμου δεν θα μπορούσε να απειληθεί. Ποιος θα την απειλήσει; Η Σοβιετική Ενωση; Δεν θα το επιτρέψουμε, για άλλους λόγους, συμπεριλαμβανομένης της συνολικής μας θέσης στη Μέση Ανατολή.

Αλλά οι σχέσεις μας με την Ελλάδα και με την Κύπρο -και επειδή πιστεύουμε ότι η Τουρκία ενήργησε υπερβολικά- για όλους αυτούς τους λόγους έχουμε συμφέρον. Υπάρχουν πολλοί ήρωες που δεν γνωρίζουν πώς να πάρουν ένα τοις εκατό του εδάφους τους πίσω. Ισως αυτό να γίνει όπως το πρόβλημα των Αράβων προσφύγων. Ισως η Τουρκία να εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ, ίσως εδώ να υπάρχει ένα ζήτημα. Η ανταμοιβή μας είναι κατά κάποιον τρόπο οι σχέσεις μας με την Ελλάδα και με την Κύπρο. Και φυσικά το ενδιαφέρον μας για τη διατήρηση καλών σχέσεων με την Τουρκία. Είναι και αυτό προς το συμφέρον μιας τελικής λύσης. Διότι, εάν η Τουρκία θεωρήσει ότι έχουν καταστρατηγηθεί τα συμφέροντά της, θα αναζητήσει τρόπους για να το αναιρέσει αυτό. Τότε θα είμαστε πίσω στο σημείο που ξεκινήσαμε. Οπως μου είπατε την τελευταία φορά, η αμερικανική επιρροή είναι σημαντική. Αλλά εξαρτάται από την ικανότητά μας και την προθυμία μας να την ασκήσουμε. Η ειρήνη θα διατηρηθεί ούτως ή άλλως, όχι απαραίτητα δίκαιη. Να με συγχωρείτε που είμαι ειλικρινής. Αλλά μπορείτε να στηρίζεστε στα λόγια μου. Οι ρεαλιστικοί στόχοι -με τεράστια προσπάθεια και την προσωπική μου ενεργό συμμετοχή- θα είναι: Η μείωση της (κατεχόμενης) περιοχής, μια λύση του προβλήματος των προσφύγων.

(Στη συνέχεια ο Κίσινγκερ επιτίθεται φραστικά κατά του Μακαρίου για τις κατηγορίες που δεχόταν από την ελληνική πλευρά ότι υπέθαλψε το πραξικόπημα και υπεραμύνεται των χειρισμών του. Ολόκληρο το απόσπασμα δημοσιεύτηκε στη χθεσινή έκδοση.)

Στήριξη Κληρίδη

Κίσινγκερ: Τώρα πρέπει να στηρίξουμε τον Κληρίδη, αλλά τίποτα δεν είναι τελειωτικό. Η μακαριότητά σας είναι απαραίτητη για μια τελική λύση. Αλλά τώρα πρέπει να υποστηρίξουμε τον Κληρίδη. Αλλιώς θα υπάρξει συνολικό αδιέξοδο. Δεν με ενοχλεί να προτείνω αρχικά τα καντόνια, για να δούμε τι θα συμβεί. Δεν θέλω να σας παραπλανήσω. Αλλά δεν ήξερα τι να κάνω. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα με αυτές τις περιοριστικές τροπολογίες (σημ.: εμπάργκο). Είναι εύκολο να εξασφαλίσεις παραχωρήσεις στην αρχή. Είναι εύκολο να φτάσετε από το 40 στο 35% . Στη συνέχεια, να φτάσουμε από το 35 στο 20, τότε είναι που χρειάζεται να αναγνωρίσεις την πραγματικότητα.

Μακάριος: Οσον αφορά την ομοσπονδία σε γεωγραφική βάση, θα πρέπει να είναι περισσότερες από πέντε περιοχές. Και στη δική μου κρίση, κατά την άποψή μου, οι Ηνωμένες Πολιτείες και ιδιαίτερα προσωπικά εσείς μπορείτε να επηρεάσετε την τουρκική κυβέρνηση να αποδεχθεί αυτή τη λύση. Δεν υπάρχει ισχυρός λόγος να μην αποδεχθούν αυτή τη λύση. Κατέχουν το 40% και λένε ότι θα δώσουν 10 με 15% πίσω. Αν είχαν το 50%, θα είχαν εμφανιστεί πιο γενναιόδωροι και θα έδιναν το 20% πίσω. Αν εσείς προσωπικά συμφωνείτε με αυτό, έχω την εντύπωση ότι θα πετύχετε. Είστε ένα πολύ ικανό άτομο. [Και οι δύο χαμογέλασαν.]

Κίσινγκερ: Είμαι κολακευμένος. Η ικανότητά μου συνίσταται στο να διακρίνω τι είναι εφικτό και να λειτουργώ σε αυτό το πλαίσιο. Θα κάνω μια προσπάθεια. Μπορεί να κάνω μια προσπάθεια -αν μου επιτρέπεται από το εσωτερικό της χώρας μου.

Μακάριος: Δεν μπορούμε να πούμε στην Τουρκία ότι δεχόμαστε την ομοσπονδία σε γεωγραφική βάση.

Κίσινγκερ: Αυτό το καταλαβαίνω.

Μακάριος: Εάν από το ξεκίνημα εγκαταλείψουμε τη θέση αρχής θα βρεθούμε σε δύσκολη θέση. Αν επιμείνουν σε δύο περιοχές -και σε μετακίνηση πληθυσμού, που είναι πιο δύσκολο- δεν θα το δεχτούμε. Φυσικά και ενδιαφέρομαι για τις συνέπειες, αλλά εγώ προσωπικά δεν μπορώ να το δεχτώ. Εάν υπάρχουν περισσότερες περιοχές, μειώνεται ο κίνδυνος της διχοτόμησης και της διπλής ένωσης. Φυσικά θα είστε σε θέση να κάνετε περισσότερα και να μάθετε περισσότερα, όταν επισκεφθείτε την Αγκυρα.

Κίσινγκερ: Μπορεί να μην επισκεφθώ την Αγκυρα. Η Αμμόχωστος

Μακάριος: Σε περίπτωση που δεν επιτύχετε στην πρώτη προσπάθεια, δοκιμάστε να πείσετε την τουρκική κυβέρνηση να επιστρέψει την ελληνική πόλη της Αμμοχώστου. Από στρατιωτικής άποψης, δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Και θα στεγάσουμε 50.000 πρόσφυγες. Θα είναι κάτι για μας. Δεν θα είναι πολύ δύσκολο.

Κίσινγκερ: Οχι, όχι, όχι, θα είναι πολύ δύσκολο.

Μακάριος: Είναι απλώς πίεση σε μας.

[Ο Μακάριος παίρνει ένα τσιγάρο από την ταμπακιέρα του.]

Κίσινγκερ: Υπάρχουν δύο προβλήματα: πρώτον, πώς να πάρουμε παραχωρήσεις σε οποιοδήποτε σημείο και, δεύτερον, πώς να ξεκινήσει η διαδικασία. Το πρόβλημα τώρα είναι να φροντίσουμε να ξεκινήσουμε. Δεν ξέρω πώς θα μπορούσα να πάρω την Αμμόχωστο, χωρίς καμία ιδέα για το τι θα πάρουν για αντάλλαγμα. Δεν το έχω μελετήσει αυτό.

Μακάριος: Θα ήθελα να τονίσω ότι ο κ. Κληρίδης έχει την πλήρη στήριξή μου και αν παραιτηθεί θα είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για την Κύπρο. Χθες μίλησα μαζί του στο τηλέφωνο.

(Σημ.: Ο Κληρίδης υπέβαλε την παραίτησή του όταν ξεκίνησαν στην Κύπρο συγκεντρώσεις για την επιστροφή του Μακαρίου).

Του είπα πως ήλπιζα ότι δεν θα επέμενε στην παραίτησή του. Εχουμε διαφορετικές απόψεις για κάποια πράγματα, αλλά του είπα ότι είχε την πλήρη υποστήριξή μου. Δεν είμαι εκεί στην Κύπρο. Δεν έχουμε πραγματικές διαφορές. Τυγχάνει της εμπιστοσύνης μου και θα έχει την πλήρη υποστήριξή μου. Του είπα ότι αν αποσύρω την υποστήριξή μου θα τον ενημερώσω εκ των προτέρων. [Γέλια] Ομως έχει αναστατωθεί από τις διαδηλώσεις, νομίζοντας ότι επιστρέφω στην Κύπρο. Υπάρχουν άνθρωποι που με παρεμποδίζουν. Δεν μπορώ να πω στον κόσμο ότι δεν θέλω να επιστρέψω. [Ανάβει τσιγάρο.] Αν ο κ. Κληρίδης δηλώσει ότι συμφωνεί με μια συγκεκριμένη λύση όπως αυτή (σημ.: διζωνική), δεν πιστεύω ότι θα γίνει δεκτή. Κίσινγκερ: Εκτός κι αν την υποστηρίξει η μακαριότητά σας.

Μακάριος: Δεν είμαι πολύ ισχυρός.

Κίσινγκερ: Υπερεκτιμάτε τις ικανότητές μου και ίσως εγώ να υπερεκτιμώ τις δικές σας. Ισως να είμαστε και οι δύο σωστοί. Πώς θα φύγουμε από αυτή τη συζήτηση;

Μακάριος: Αν η Τουρκία επιμένει μόνο σε δύο περιοχές, δεν θα αποδεχθούμε. Δεν ξέρω αν ο κ. Κληρίδης θα το αποδεχθεί ή η ελληνική κυβέρνηση. Αν νομίζουν ότι είναι η μόνη λύση, δεν θα δημιουργήσω προβλήματα στην ελληνική κυβέρνηση. Αλλά δεν θα πρέπει να περιμένουν από μένα να πω ότι συμφωνώ.

Κίσινγκερ: Μπορώ να δω ότι ο κακούργος του έργου θα είναι σίγουρα ένας Αμερικανός! Το ερώτημα είναι: Εγώ ή κάποιος άλλος; Αν πάω στην Αγκυρα θα το συζητήσω. Θα το μελετήσω. Δεν υπάρχει πρόβλημα από τη δική μου πλευρά. Μακαριότατε, εσείς θα πάτε στο Λονδίνο; Μακάριος: Αυτό με βοηθά εμένα.

Κίσινγκερ: Εμένα με βοηθά εάν στρέφεται κατά της Τουρκίας.

Μακάριος: Η ομιλία μου σας βοήθησε.

Κίσινγκερ: Η ομιλία σας δεν είναι πρόβλημα. Η ομιλία σας ήταν χρήσιμη. Για να κάνω κάτι, χρειάζομαι εξουσιοδότηση. Δεν μπορώ να το κάνω με το να ταξιδεύω απλώς και μόνο σε όλο τον κόσμο. Μακαριότατε, τι θα πούμε στον Τύπο;

Μακάριος: Οτι είχαμε μια χρήσιμη ανταλλαγή απόψεων. Τίποτα περισσότερο.

Κίσινγκερ: Εντάξει. Αν θέλετε να πείτε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να διαδραματίσουν ένα χρήσιμο ρόλο... Ωραία, το έχετε πει αυτό.

http://www.enet.gr/

Μέχρι και 100 χρόνια φυλάκισης σε πρώην βουλευτή

Πρώην βουλευτής των Ηνωμένων Πολιτειών κρίθηκε ένοχος κατηγοριών για διαφθορά, ύστερα από τεσσάρων χρόνων διερεύνηση των δραστηριοτήτων του και τον εντοπισμό 90.000 Αμερικανικών δολαρίων στο ψυγείο του σπιτιού του.
Ομοσπονδιακό δικαστήριο στην Αλεξάνδρεια της Πολιτείας Βιρτζίνια καταδίκασε τον τέως βουλευτή Γουίλιαμ Τζέφερσον για δωροληψία, εκβιασμό, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και άλλες, συνολικά 11, κατηγορίες από τις 16 που του είχαν απαγγελθεί.
Ο 62 χρονών Τζέφερσον, που ανήκε στο Δημοκρατικό Κόμμα, εκπροσώπησε εκλογική περιφέρεια της Πολιτείας Λουϊζιάνα επί 18 χρόνια στο Αμερικανικό Κογκρέσο, μέχρι που έχασε την βουλευτική έδρα του στις εκλογές του 2008.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο ο Τζέφερσον είχε ζητήσει και είχε αποδεχθεί από ιδιώτες εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια ως αμοιβή για να διευκολύνει εμπορικές δοσοληψίες τους με διάφορα κράτη της Δυτικής Αφρικής.
Ο δικηγόρος του Τζέφερσον ισχυρίστηκε ότι οι εν λόγω ενέργειες δεν αποτελούν δωροληψία διότι ο πελάτης του προέβη σε αυτές υπό την ιδιότητα του ιδιωτικού συμβούλου επιχειρήσεων.
Το δικαστήριο δεν έχει ακόμα αποφασίσει την ποινή του καταδίκου, ο οποίος αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο να του επιβληθεί άνω των 100 χρόνων ειρκτή.

http://www.voanews.com/greek/2009-08-10-voa3.cfm

Σε ποιον ανήκει το Βυζάντιο

Έλληνες, Βούλγαροι, Σέρβοι, Ρώσοι, Αλβανοί, Ρουμάνοι, Τούρκοι και τα κομμάτια της βυζαντινής πίτας

του ΑΝΤΩΝΗ ΛΙΑΚΟΥ
Το πρόβλημα της χρονικής συγκρότησης και της συνέχειας του ελληνικού έθνους βρέθηκεστο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης πριν από μερικά χρόνια. Το όνομα της Μακεδονίας και η σχετική αντιπαράθεση έθεσαν επίσης το πρόβλημα της νομιμοποίησης διεκδίκησης ιστορικών περιόδων από σύγχρονα έθνη. Ποιο είναι όμως το ιστορικό βάθος των συζητήσεων αυτών; Ο Δημήτρης Σταματόπουλος, μέσα από μια μεγάλη έρευνα που
περιλαμβάνει ένα κύκλο ξεχασμένων ιστορικών και διανοουμένων του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ού, ανοίγει ένα νέο παράθυρο στις συζητήσεις και στις διαφωνίες μέσα από τις οποίες συγκροτήθηκε και παγιώθηκε η εικόνα που έχουμε σήμερα για το εθνικό παρελθόν, και όχι μόνο το ελληνικό. Μέσα από ανάλογες συζητήσεις, διαφωνίες, αλλαγές πολιτικών προτεραιοτήτων συγκρότησαν την εθνική τους ιστορία και τα άλλα βαλκανικά έθνη. Ο ένας πόλος της συζήτησης ήταν ο μεγάλος κύκλος θιασωτών της αυτοκρατορίας γύρω από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Ενας πολυεθνικός κύκλος με διαπραγματεύσιμες και ρευστές εθνικές επωνυμίες. Ο άλλος πόλος αποτελούνταν από τους εθνικούς ιστορικούς. Για όλους αυτούς, σε μια εποχή που την ατζέντα της συζήτησης την καθόριζαν τα αναδυόμενα έθνη τα οποία αναζητούσαν να συγκροτήσουν μια ιστορική γενεαλογία που να στηρίζει την ύπαρξη και τις φιλοδοξίες τους, το πρόβλημα του Βυζαντίου είχε κομβική σημασία. Σε ποιον ανήκε, ποιος θα το διεκδικούσε, αποτελούσε συνέχεια ή ασυνέχεια με τις προηγούμενες ιστορικές περιόδους;

Σπαράγματα παραδόσεων
Για να καταλάβουμε πώς ετίθεντο τα ερωτήματα τότε, θα πρέπει να πάρουμε υπόψη μας δύο ζητήματα. Αν μιλάμε τώρα για «Βυζάντιο» και «βυζαντινή περίοδο», αυτό οφείλεται στην επίδραση της ακαδημαϊκής ιστοριογραφίας που ενιαιοποίησε και υποστασιοποίησε ένα τεράστιο άνυσμα χρόνου, από την ύστερη Ρωμαϊκή αρχαιότητα ως τα πρώιμα νεώτερα χρόνια. Τι ήταν όλα αυτά πριν από την επέλαση της βυζαντινολογίας; Εκκλησιαστική παράδοση και «δίκαιο των πιστών ημών βασιλέων» (Εξάβιβλος του Αρμενόπουλου), σπαράγματα παραδόσεων αλλά τίποτε ενιαίο, επίσημο, συμπαγές όπως αυτό που ονομάστηκε, περιχαρακώθηκε και κατοχυρώθηκε στον 19ο αιώνα ως ιστορική περίοδος και επιστημονικός κλάδος. Το Βυζάντιο όπως το έχουμε στο μυαλό μας είναι μια κατασκευή των λογίων και ανταποκρινόταν στα ζητούμενά τους τον 19ο αιώνα. Αυτό όμως το Βυζάντιο είχε εξοριστεί από τονκανόνατης ιστορίας της Ευρώπης, ως η μακρά παρακμή του αρχαίου πολιτισμού που απομάκρυνε την Ανατολική Ευρώπη από την κοινή ευρωπαϊκή εξέλιξη. Μετά τον Γίββωνα, τον Βολταίρο, τον Χέγκελ η εκδοχή αυτή έγινε κοινός τόπος της ευρωπαϊκής ιστορίας.

Oσοι ιστορικοί επομένως λογάριαζαν να συμπεριλάβουν το Βυζάντιο στις εθνικές ιστορίες που κατασκεύαζαν, έπρεπε να τολμήσουν να αναμετρηθούν με αυτά τα δύο ζητήματα. Πώς, από πότε και με ποιους όρους να το αναδείξουν ως δικό τους, και με ποια πιστοποιητικά να το παρουσιάσουν ως ισότιμο με το δυτικό παρελθόν; Ο Ζαμπέλιος βρήκε στο Βυζάντιο τη συνέχεια του Ελληνισμούστο πλήρωμα της Εκκλησίας, που υποτίθεται ότι ενσάρκωνε την παράδοση του δήμου. Αντίθετα ο Παπαρρηγόπουλος αναζήτησε την ελληνική επιβίωση στις αιρέσεις. Εκεί μάλιστα βρήκε και το κλειδί για να παρουσιάσει το Βυζάντιο στη Δύση. Η εικονομαχία ονομάστηκε πρώιμη Μεταρρύθμιση. Επομένως το Βυζάντιο μπορούσε να συγκροτήσει κρίκο του ελληνικού παρελθόντος, χωρίς να διακινδυνέψει απόρριψη από τον δυτικό κανόνα. Ολα αυτά δεν γίνονταν χωρίς λογικές και ιστοριογραφικές ακροβασίες. Εκείνος όμως που αναδείχτηκε η εναλλακτική φωνή στους εθνικούς ιστοριογράφους της Ελλάδας ήταν ο Μανουήλ Γεδεών, επίσημος χρονικογράφος του Πατριαρχείου.
Ο Σταματόπουλος παρουσιάζει πολύ ωραία τον κύκλο των λογίων οι οποίοι μπροστά στα ανερχόμενα εθνικά κινήματα υπερασπίζουν το πνεύμα της αυτοκρατορίας μέσα από την καταδίκη τουεθνοφυλετισμού, που απορρίπτει και την «ελληνορθοδοξία», αλλά επινοεί τονοικουμενισμό, κατ΄ αντιστοιχία της ισλαμικήςΟύμμα . Στο πνεύμα αυτό, και συστοιχώντας την ιστορία με την εκκλησιαστική συνέχεια, ο Γεδεών παρουσιάζει την Οθωμανική αυτοκρατορία ως συνέχεια της Βυζαντινής. Η ιδεατή συζήτηση ανάμεσα στους τρεις ιστοριογράφους, δηλαδή τον Ζαμπέλιο, τον Παπαρρηγόπουλο και τον Γεδεών, από τους οποίους ο καθένας κρατάει μια διαφορετική σύνθεση των ελληνικών παρελθόντων, αναμειγνύοντας σε διαφορετική δοσολογία θρησκεία, εθνικότητα και εξουσία, δείχνει κάτι που δεν έχει τονιστεί επαρκώς ως τώρα: τη διάσταση της αυτοκρατορικής επιλογής. Παρατηρώντας από τη σημερινή κατάληξη της σταδιακής διεύρυνσης του εθνικού κράτους, δεν μπορούμε να διακρίνουμε τα διαφορετικά ενδεχόμενα, και προπαντός πώς αυτά τα ενδεχόμενα υπαγόρευαν διαφορετικές συνθέσεις του παρελθόντος. Τα πράγματα όμως ήταν πολύ λιγότερο ξεκάθαρα τον καιρό που αυτές οι ιστορίες γράφονταν.

Χριστιανικό αφήγημα
Στη βουλγαρική περίπτωση το ζήτημα του Βυζαντίου αναμειγνυόταν με το ερωτηματικό της «εθνογένεσης» των Βουλγάρων, πηγές για την οποία αναζητούνταν στη βυζαντινή γραμματεία, και με την αντιπαλότητα εναντίον των Ελλήνων, η χειραφέτηση από τους οποίους ήταν προαπαιτούμενο της βουλγαρικής εθνικής συγκρότησης. Η βουλγαρική ιστορία δεν μπορούσε παρά να αντανακλά τις τάσεις της βουλγαρικής κοινωνίας. Συμφιλίωση με το χριστιανικό αφήγημα και την παράδοση της Εκκλησίας; Συμμόρφωση με την ιδεολογία της «αναβίωσης» του πολιτισμού, επομένως με τα στάνταρ του δυτικού αφηγήματος και αναζήτηση μιας θέσης και σχέσης με την ελληνική αρχαιότητα; Υπέρβασή τους ώστε να αναζητηθεί μια αυτόνομη θέση στον δυτικό πολιτισμό μέσω της ινδοευρωπαϊκής παράδοσης; Ευφάνταστες λύσεις δεν έλειπαν. Κάποια στιγμή το όνομα Μακεδόνες διεκδικήθηκε από όλους τους Βαλκάνιους.
Διαφορετικό ήταν το πρόβλημα των Ρουμάνων. Αν ήθελαν να δείξουν τη συνάφειά τους με τη Δύση, μπορούσαν να περηφανεύονται για τη ρωμαϊκή τους καταγωγή, αλλά κάτι τέτοιο ενίσχυε τους καθολικούς και τους ουνίτες, υπονομεύοντας την εθνική ενότητα. Αν επεδίωκαν να αναδείξουν την ιστορική τους συνέχεια, έπεφταν πάνω στους Σλάβους και κυρίως στους Φαναριώτες. Τα Βαλκάνια τους στένευαν, καθώς αναζητούσαν και αυτοί μια θέση στην παραδουνάβια Ευρώπη. Ετσι, για τον Νικολάι Ιόργκα, το «Βυζάντιο μετά το Βυζάντιο», η μεταθανάτια δηλαδή επιβίωση του Βυζαντίου ως πολιτισμικού και δικαιακού μοντέλου, σήμαινε την κυριαρχία του «πολιτισμού» πάνω στον σλαβικό και οθωμανικό «Μεσαίωνα» και βεβαίως μια συνηγορία για την ένταξη της Ρουμανίας και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης στον δυτικό κανόνα ιστορίας. Η μεταβυζαντινή εποχή, συνέχιζε τη βυζαντινή, που με τη σειρά της συνέχιζε τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό, όπερ έδει δείξαι.

Από την οπτική των Σέρβων, που κληρονομούν και αυτοί ένα κομμάτι της βυζαντινής κληρονομιάς ενώ θέλουν να αποδείξουν και τη σλαβικότητα του πληθυσμού της Μακεδονίας, το πρόβλημα ήταν κατά πόσον το ελληνικό κράτος νομιμοποιούνταν να διεκδικεί για τον εαυτό του ολόκληρη τη βυζαντινή πίτα. Για τα νεοσύστατα βαλκανικά έθνη, περιλαμβανομένων και των Αλβανών, που ήθελαν να αποδείξουν αφενός καταγωγή από την αρχαιότητα (Πελασγούς, Ιλλυριούς) αλλά και συνέχεια στον Μεσαίωνα (Στέφανος Ντουσάν, Σκεντέρμπεης), η Βυζαντινή αυτοκρατορία θα ΄πρεπε να τους χωράει όλους, χωρίς να ανήκει σε κανέναν ξεχωριστά. Οι δυσκολίες συγκρότησης εθνικής ταυτότητας φαίνονται στην περίπτωση του Σαμί Φράσερι, ταυτόχρονα διάσημου οθωμανού συγγραφέα και αλβανού πατριώτη, που από την εξύμνηση του ισλαμικού οικουμενισμού περνάει στην αναζήτηση συγκρότησης αλβανικής εθνότητας, αναζητώντας την υπέρβαση των διαχωρισμών που επέβαλαν οι διαφορετικές θρησκείες.

Το πρότυπο της Ρωσίας
Το Βυζάντιο ήταν βεβαίως το μεγάλο διακύβευμα της ρωσικής ιστοριογραφίας, ανάμεσα στους οπαδούς και στους αντιπάλους του δυτικού ιστοριογραφικού κανόνα. Ο συγγραφέας δεν επεκτείνεται, θα χρειαζόταν μιαν άλλη, αντίστοιχου μεγέθους μελέτη. Η αναφορά όμως στον Κωνσταντίνο Λεόντιεφ είναι ενδεικτική. Πρόοδος σημαίνει αποσύνθεση, τα εθνικά κράτη, ο κοινοβουλευτισμός, τα δυτικά ήθη υπονομεύουν τις μεγάλες αυτοκρατορίες που μέσα από μια ισορροπία ανάμεσα στη θρησκεία, στο κράτος και στην κοινωνία εξασφαλίζουν την ειρηνική διαβίωση και την προκοπή των υπηκόων τους, χωρίς τις ακρότητες του φιλελεύθερου ατομικισμού. Από την προοπτική αυτή το Βυζάντιο ήταν το πρότυπο αυτού του κοινωνικού ιδεώδους, το οποίο μεταλαμπαδεύτηκε στη Ρωσία, αλλά με τον τρόπο του συνέχιζε να ζει στην Ανατολή με την Οθωμανική αυτοκρατορία. Οι νέοι βάρβαροι ήταν τα έθνη που απειλούσαν να αιματοκυλίσουν τα Βαλκάνια.
Αλλά το Βυζάντιο δεν ήταν το μήλον της Εριδος μόνον ανάμεσα στους χριστιανούς των Βαλκανίων. Ο δυτικός οριενταλισμός καταδίκαζε την Οθωμανική αυτοκρατορία ως το κράτος των βαρβάρων νομάδων εισβολέων. Η εσωτερίκευση της κατηγορίας από τον νεοτουρκικό εθνικισμό τον έστρεψε στην καταδίκη του οθωμανικού παρελθόντος και στην αναζήτηση της χρυσής εποχής στην αυγή της προϊστορίας στην Κεντρική Ασία. Τούρκοι ιστορικοί, που κατάγονταν άλλωστε από τις οθωμανικές ελίτ, επιστράτευσαν άλλη μία φορά το Βυζάντιο, τούτη τη φορά για να υπερασπίσουν την υπόληψη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ο Φουάντ Κιουπρουλού δεν χρειαζόταν να αποδείξει, όπως ο Παπαρρηγόπουλος, τη συμβολή του Βυζαντίου στον πολιτισμό. Και μόνον η επίκλησή του ήταν αυτονόητη. Το ζητούμενο ήταν η απόδειξη της συνέχειας Βυζαντινής και Οθωμανικής αυτοκρατορίας για να πιστοποιηθεί ο πολιτισμός της τελευταίας.
Να επισημάνω, τέλος, ότι το βιβλίο αυτό δεν αναφέρεται μόνο σε κείμενα, αλλά επίσης στα δίκτυα των διανοουμένων αυτών και στις διαδρομές τους, στις συγκλίσεις και στις αποκλίσεις τους, στις εθνικές διαφοροποιήσεις κατά τη διάρκεια του βίου τους. Παράδειγμα συγκριτικής ιστορίας και ώριμος καρπός μεταεθνικής ιστοριογραφίας.
Ο κ. Αντώνης Λιάκος είναι καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

πηγή:http://www.tovima.gr