Θεματολόγιο

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

24.10.09

Papandreou will be more cautious this time, says Greek expert

CHRIS LOUTRADIS

ATHENS – Hürriyet Daily News

The newly elected Greek Prime Minister George Papandreou has a challenge on his hands concerning Greek-Turkish relations, says one prominent academic. He believes the climate in Greece has grown much more adverse to Turkey since Papandreou’s term as foreign minister and that this will cause the Greek prime minister to act more cautiously

A tough job awaits the newly elected Greek prime minister, says a prominent Greek expert on Turkey-Greece relations.

International Relations and Conflict Resolution Professor Alexis Heraclides of the Panteion University of Social and Political Sciences in Athens said that although reaching a resolution is no easy task, it is still within reach.

“In all probability, Papandreou wants to put the Greek-Turkish détente back on track. However, this time around, I suspect that he will go about his task with great caution, for in the years that have elapsed since he was foreign minister, the Greek-Turkish climate has worsened,” said Heraclides.

During his tenure as foreign minister, Papandreou, along with his Turkish count

rpart İsmail Cem, had significantly improved Turkey-Greece relations.

The climate was so adverse in Greece from 2006 onwards, that even Papandreou, when he was in opposition, felt obliged to make a number of harsh statements vis-à-vis Turkey,” added Heraclides.

The prominent academic, who has become a target for Greek ultra-nationalists, believes Greece should and will support a positive stance toward Turkey during the European Union, or EU, summit in December. However, Heraclides also said that the Greek prime minister will avoid giving the impression that Greece supports Turkey’s EU accession bid, especially if Turkey is to enter the EU without having fulfilled all its obligations.

“There is also the well-known Cyprus stumbling block,” said Heraclides. “On this issue the Papandreou government would not want to be seen as softer in comparison to the previous Karamanlis government.”

Cyprus paradox

In his books, Heraclides refers to the Cyprus issue as a “paradox.” He said: “I call it a paradox in the sense that the Cyprus problem should have been resolved long ago, be it by reunion or a ‘velvet divorce’ [that would entail some Turkish-Cypriot territory returning to Greek Cypriots].”

“There has been no armed violence between the two sides since Aug. 1974. Moreover, the two sides have been conducting official talks and recognize each other as parties to the conflict. In most other unresolved ethnic conflicts, non-recognition and continued armed violence are the death knell of all attempts at settlement,” added Heraclides.

He identifies the Cyprus problem as the “spoiled child” of international mediation, in particular of UN mediation. “No other ethnic conflict has been that fortunate since the creation of the United Nations in 1945, yet the end result is nil. For all these reasons I have called the Cyprus problem a paradox,” he said.

“And it is a paradox for one more reason: both sides abhor the existing de facto partition, yet they find any reunion fraught with insurmountable problems,” Heraclides said.

Dogfights’ over the Aegean

The academic believes the so-called “dogfights” over the Aegean are over-reported in the media and place those that seek reconciliation between the two countries in a difficult position. “The dogfights do take place and are reported, reinforcing the views of Greek hawks and ultra-nationalists. It gives ample ammunition to those in Greece who claim that Turkey ‘misbehaves’ and is ‘militaristic’ and ‘aggressive.’ Note that this puts us ‘doves’ in Greece in a difficult position,” Heraclides said.

Heraclides said the Aegean dispute could be resolved through dialogue quite easily. “The two parties can pick up talks from the point where they had stopped back in Dec. 2003,” he said.

He believes the Aegean dispute can be resolved if two conditions are satisfied. “[First] if Greece makes it abundantly clear that it does not regard the Aegean as a ‘Greek sea,’ nor does it want to render it so by extending its territorial reach to ten or 12 miles,” said Heraclides, adding: “And [if] Turkey makes it abundantly clear that it harbors no aggressive or expansionist agenda whatsoever toward Greece.”

“After all, rendering a vital international waterway as akin to a domestic Greek sea is unthinkable and expansionism is clearly unacceptable, especially for a responsible state that wishes to enter the EU.”

Heraclides believes the only minority issue in Greece is the Muslim minority in Thracian Greece, especially the ethnic Turks, the main Muslim group. “Clearly Greece should accept their right to define themselves as ethnic Turks, as part of the wider Turkish nation,” he said. Heraclides added: “After all, the Greeks refer to the ‘non-Muslim’ Orthodox, Greek speakers of Istanbul as ‘Greeks’ and not simply as ‘Orthodox.

Δυσοίωνες προβλέψεις για τη θερμοκρασία της Γης

Οι εκπομπές CO2 στην ατμόσφαιρα αναμένεται να αγγίξει το 70%!

ΔYΣOIΩNEΣ είναι οι προβλέψεις για τις επιπτώσεις που θα προκαλέσει η μεγάλη άνοδος της μέσης θερμοκρασίας της Γης, καθώς όπως εκτιμούν οι επιστήμονες, θα μπορούσε να καταστήσει ακατοίκητες τις μισές περιοχές του πλανήτη.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τον χάρτη της Βρετανικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας που αποτυπώνει τις επιπτώσεις σε παγκόσμιο επίπεδο από τυχόν αύξηση της θερμοκρασίας κατά 4 βαθμούς Κελσίου, που παρουσιάσθηκε πρόσφατα στο Μουσείο Επιστημών του Λονδίνου, θα αυξηθούν τα φαινόμενα ξηρασίας, θα υπάρξουν αρνητικές επιπτώσεις στη γεωργία, στην παροχή νερού και τροφίμων γεγονός που θα οδηγήσει στη μαζική μετανάστευση των πληθυσμών.
Κατά την παρουσίαση του χάρτη ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Ντέιβιντ Μίλιμπαντ δήλωσε πως ο χάρτης αποτελεί απόδειξη στο γιατί η αύξηση της θερμοκρασίας κατά 4 βαθμούς Kελσίου είναι κάτι το απαγορευτικό για τις κοινωνίες μας. Τόνισε πως όλοι μας πρέπει να δουλέψουμε προκειμένου να περιορίσουμε την αύξηση της θερμοκρασίας στους 2 βαθμούς Kελσίου ελαχιστοποιώντας έτσι τις σοβαρές απειλές που μπορεί να κληθούμε να αντιμετωπίσουμε, ως απόρροια των κλιματικών αλλαγών.
Αναλυτικότερα, μελέτη του ινστιτούτου Met Office Hadley Centre, που ανήκει στη Bρετανική Μετεωρολογική Υπηρεσία, αποκαλύπτει ότι η άνοδος της θερμοκρασίας του πλανήτη κατά 4 βαθμούς Κελσίου μπορεί να συμβεί μέχρι το 2060, αν συνεχιστεί η αύξηση των εκπομπών του CO2, ενώ το ποσοστό του CO2 στην ατμόσφαιρα αναμένεται να αγγίξει το 70%.
Η μέση αύξηση της θερμοκρασίας κατά 4 βαθμούς μεταφράζεται σε ακόμη μεγαλύτερη υπερθέρμανση σε κάποιες περιοχές του πλανήτη. Στην Αρκτική, για παράδειγμα, ως το τέλος του αιώνα η αύξηση της θερμοκρασίας μπορεί να αγγίξει τους 15 βαθμούς Κελσίου.
Σημειώνεται ότι τον εν λόγω χάρτη παρουσίασε στην υπουργό Περιβάλλοντος Τίνα Μπιρμπίλη ο Βρετανός πρέσβης στην Ελλάδα Ντέιβιντ Λάντσμαν, σε πρόσφατη συνάντησή τους.
Κείμενο:

Ενα αρχαίο ρωμαϊκό σχολείο στην Πιάτσα Βενέτσια

Άποψη της ανασκαμμένης έκτασης όπου πριν από 1.800 χρόνια λειτουργούσε το «Αthenaeum» του Αδριανού (ΑΡ/ΑΝDRΕW ΜΕDΙCΗΙΝΙ)
Επάνω σε αμφιθέατρο του 2ου αι. μ.Χ., χρηματοδοτημένο από τον αυτοκράτορα Αδριανό, έπεσε ο «μετροπόντικας» της ιταλικής πρωτεύουσας
Ενα αρχαίο αμφιθέατρο έφεραν στο φως οι αρχαιολόγοι στο κέντρο της Ρώμης, ακριβώς στην Πιάτσα Βενέτσια και μόλις λίγα μέτρα από τη Ρωμαϊκή Αγορά. Πρόκειται για ένα «Αthenaeum», όπως ονομαζόταν εκείνη την εποχή- παίρνοντας το όνομά του από την πόλη της Αθήνας, η οποία θεωρούνταν το κέντρο του πολιτισμού του αρχαίου κόσμου. Το αμφιθέατρο, που έχει ανασκαφεί μερικώς ως αυτή τη στιγμή, χρονολογείται από τον 2ο αιώνα μ.Χ. και πιστεύεται ότι είχε χρηματοδοτηθεί από τον αυτοκράτορα Αδριανό ως ένα είδος σχολείου για την προώθηση των τεχνών και του πολιτισμού. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, οι οποίοι παρουσίασαν το εύρημά τους την περασμένη Τετάρτη, μπορούσε να φιλοξενήσει περί τα 200 άτομα, ακαδημαϊκούς, πολιτικούς και ποιητές οι οποίοι πραγματοποιούσαν εκεί συζητήσεις και διαλέξεις. «Ο Αδριανός, ο αυτοκράτορας με τη μεγαλύτερη καλλιέργεια, θέλησε να επαναφέρει την παράδοση της δημόσιας απαγγελίας, των συναντήσεων και των διαγωνισμών ποίησης, όπως γίνονταν στην κλασική Ελλάδα» είπε ο αρχαιολόγος κ. Ρομπέρτο Ετζιντι, ο οποίος επιβλέπει τις ανασκαφές. Ως τώρα έχουν αποκαλυφθεί δύο αναβαθμίδες που χρησιμοποιούνταν για καθίσματα, ένας διάδρομος, καθώς και μαρμάρινα πατώματα. Ωστόσο ο προσδιορισμός της θέσης του κοίλου δεν είναι ακόμη εύκολη υπόθεση. Ο επικεφαλής της ανασκαφής πιστεύει μάλιστα ότι οι επάνω όροφοι του οικοδομήματος κατέρρευσαν λόγω σεισμού. Σήμερα το αμφιθέατρο έχει «σκοντάψει» στις εργασίες που γίνονται για την επέκταση του μετρό, το οποίο αναμένεται να λύσει το πρόβλημα κυκλοφοριακής συμφόρησης στη Ρώμη. Πολλές από τις ανασκαφές μάλιστα γίνονται κοντά σε διάσημα μνημεία ή σε βασικές οδικές αρτηρίες και πολλά αρχαιολογικά κατάλοιπα έχουν ήδη εμφανιστεί στην Πιάτσα Βενέτσια. Οι αρχαιολόγοι πάντως είχαν ήδη διερευνήσει σχολαστικά εδώ και μήνες το υπέδαφος της Αιώνιας Πόλης προκειμένου να προετοιμάσουν την κατασκευή μερικών από τους 30 σταθμούς της προβλεπόμενης τρίτης γραμμής του μετρό. Επομένως γνωρίζουν σε γενικές γραμμές τι αναμένεται να έρθει στο φως. Στην περίπτωση του αμφιθεάτρου ο κ. Φραντσέσκο Τζίρο, ανώτατος αξιωματούχος του υπουργείου Πολιτισμού της Ιταλίας, δήλωσε ότι η είσοδος του μετρό θα χωροθετηθεί σε σημείο όπου υπάρχουν μόνον αρχαίοι υπόνομοι.



23.10.09

O διχασμός της ελληνικής εθνικής ταυτότητας και το ζήτημα της ονομασίας της FYROM

του Νίκου Τσολακίδη
(Κοινωνικός Ανθρωπολόγος Υποψήφιος Διδάκτωρ Παντείου Παν/μίου)

Κάθε έθνος προκειμένου να δημιουργήσει κράτος και να στεγάσει σ΄αυτό την κυρίαρχη ιδεολογία και την κεντρική εξουσία, απαιτείται πρώτα να δημιουργήσει μια εθνική ταυτότητα.
Σύμφωνα με τον Anthony D. Smith τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά συστατικά στοιχεία μιας τέτοιας ταυτότητας είναι:
«μια ιστορική εδαφική επικράτεια – η πατρίδα, κοινοί μύθοι και ιστορικές μνήμες, μια κοινή, μαζική δημόσια κουλτούρα, κοινά νομικά δικαιώματα και υποχρεώσεις για όλα τα μέλη, κοινή ονομασία και ελευθερία μετακίνησης εντός της επικράτειας» [1]
Αυτά πράγματι είναι εν δυνάμει τα στοιχεία που συνθέτουν αυτήν την φαντασιακή και τόσο αφηρημένη έννοια.
Κατ’ επέκταση σύμφωνα πάλι με τον ίδιο συγγραφέα:
« το έθνος μπορεί να οριστεί ως κατονομασμένος ανθρώπινος πληθυσμός που μοιράζεται μια ιστορική εδαφική επικράτεια, κοινούς μύθους και ιστορικές μνήμες, μια μαζική δημόσια κουλτούρα, κοινή οικονομία και κοινά για όλα τα μέλη νομικά δικαιώματα και υποχρεώσεις» [2]
Οι ορισμοί που έχουν δοθεί για το ζήτημα του έθνους και της εθνικής ταυτότητας είναι πολυάριθμοι, κινούνται όμως όλοι -παρά τις διαφοροποιήσεις τους- σε μια γενική παραδοχή που θέλει την ταυτότητα να αντλεί στοιχεία από χώρους όπως η κουλτούρα, η θρησκεία, η γλώσσα η κοινή καταγωγή, η ιστορική συνέχεια..
Όπως έγινε και με την δική μας ταυτότητα, όπου δεν υπήρχε ιστορική συνέχεια, η διανόηση του νεοελληνικού διαφωτισμού ανέλαβε να καλύψει το κενό και να δημιουργήσει εδαφική και ιστορική αναγωγή και πορεία την μητέρας πατρίδας ανά τους αιώνες, δανειζόμενη στοιχεία από τον κλασικό αρχαιοελληνικό πολιτισμό, κάνοντας προσεκτικές αναφορές στο Βυζάντιο και φτάνοντας ώς την εποχή της επανάστασης, δημιουργώντας έτσι το ιδεολογικό και πολιτισμικό εποικοδόμημα μιας αλυτρωτικής ταυτότητας και ενός περήφανου και καταπιεσμένου λαού που έπρεπε να εξεγερθεί, για να δημιουργήσει το δικό του εθνικό κράτος μέσα στην αχανή Οθωμανική αυτοκρατορία.
Οι αρχές του 19ου αιώνα είναι η περίοδος της πτώσης των αυτοκρατοριών και της δημιουργίας στη Δύση των "καθαρών" εθνικών κρατών.

Η Ελληνική Εθνική ταυτότητα από τον αλυτρωτισμό πέρασε στον επεκτατισμό, ακολουθώντας αντίθετη πορεία και προσπαθώντας να οικοδομήσει αυτοκρατορία εκεί όπου υπήρχε Ελληνισμός, το εγχείρημα κορυφώθηκε με την μικρασιατική εκστρατεία και σφραγίστηκε με την καταστροφή του 1922, η οποία αποτέλεσε και τον αιφνίδιο θάνατο του μεγαλοϊδεατισμού , χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι έσβησε άμεσα και όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά στοιχεία μιας εθνικής ταυτότητας αλυτρωτικής και ταυτόχρονα ιμπεριαλιστικής. Αυτή η σύγκρουση, προκάλεσε τον διχασμό της ελληνικής εθνικής συνείδησης που βιώνουμε μέχρι και σήμερα και τούτο γιατί οι επιδράσεις των χαρακτηριστικών που συνθέτουν έναν εθνικισμό - ο οποίος σε κάποιες συγκεκριμένες στιγμές της ιστορίας κρίνεται απαραίτητος για την δημιουργία έθνους κράτους - μετεξελίσσονται δύσκολα και επίσης σβήνουν δύσκολα, πόσο μάλλον όταν ο συγκεκριμένος εθνικισμός έληξε τόσο άδοξα, τόσο απότομα και βίαια.
Μπορεί ο Οιδίποδας να μην είχε εθνική ταυτότητα και να ζούσε σε μια πόλη κράτος που συναγωνιζόταν τις υπόλοιπες πολιτείες της τότε ελληνικής επικράτειας, εμείς σήμερα όμως διαθέτουμε εθνική συνείδηση και ταυτότητα, η οποία προσβάλλεται στην σκέψη μας βάναυσα, από την χρήση του ονόματος Μακεδονία από μια γειτονική εθνότητα, η οποία μάχεται για την ύπαρξη της.
Αυτό συμβαίνει διότι η FYROM όντας σε ένα χώρο που δεν έχει μεγάλη ιστορική συνέχεια με ανομοιογενή πληθυσμό και βγαίνοντας από μια σοσιαλιστική Γιουγκοσλαβία η οποία για δεκαετίες είχε αναστείλει οποιαδήποτε προσπάθεια για αυτοδιάθεση των εθνοτήτων που την αποτελούσαν, κάνει τώρα αυτό που εμείς είχαμε πράξει στα τέλη του 18ου αιώνα, προσπαθεί να δημιουργήσει την δική της ιστορική συνέχεια, την δική της επικράτεια, την δική της αλυτρωτική ταυτότητα, η διαφορά εδώ είναι ότι η οικοδόμηση αυτή γίνεται σε σχέση με τον γείτονα και ο αυτοπροσδιορισμός τελείται με δανεισμό στοιχείων από αυτόν.
Έτσι διαμορφώνεται μια μακεδονική εθνική ταυτότητα για ένα μακεδονικό κράτος. Μπορεί η Μακεδονική ταυτότητα να μην υπήρξε ποτέ σαν έννοια και να μην διαμορφώθηκε ποτέ από τον ελληνικό εθνικισμό όπως έγινε και με τα υπόλοιπα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας μας, η προσπάθεια όμως αυτή της FYROM προσκρούει όχι απλά στο συναίσθημα των Ελλήνων αλλά σε ένα κομμάτι της άδικα χαμένης αλυτρωτικής τους συνείδησης για την μεγάλη Ελλάδα των βαλκανικών πολέμων και της μικρασιατικής εκστρατείας.
Οι τραυματικές αυτές μνήμες, τροφοδοτούνται από την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα κύκλων των Σκοπίων, που κάνουν λόγο για την μεγάλη ενιαία Μακεδονία, καθιστώντας έτσι οποιαδήποτε προσπάθεια διαλεκτικής και αποδοχής, εξαιρετικά δυσχερή.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι ο όρος Μακεδονία αν και αυτό μπορεί να φαντάζει οξύμωρο- λόγω των αναφορών στους αρχαίους Μακεδόνες και τον Μέγα Αλέξανδρο- στην Ελληνική πραγματικότητα και ιστορία είναι πλέον ταυτισμένος με την ορθοδοξία κάτι που κάνει την προσπάθεια εξεύρεσης κοινών σημείων ακόμη δυσκολότερη με δεδομένο το θρήσκευμα των κατοίκων της FYROM.
Αυτή η πληγή προκαλεί έναν διχασμό ο οποίος είναι πάρα πολύ δύσκολο να ξεπεραστεί και άλλο τόσο δυσκολότερο να αποδεχτεί μια κατάσταση που φαντάζει εχθρική. Δεν γνωρίζω πια θα είναι τα οφέλη ή οι ζημιές στο Πολιτικό Χρηματιστήριο από τους χειρισμούς που η Ελληνική πολιτεία θα κάμει στο συγκεκριμένο θέμα, αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι στην συνείδηση του απλού πολίτη η οποιαδήποτε προσπάθεια «καπηλείας» ονόματος Ελληνικής γεωγραφικής περιοχής και ταυτόχρονα ιστορίας αυτής και κυρίως πολιτιστικής κληρονομιάς, θα φαντάζει πάντα υστερόβουλη, πόσο μάλλον όταν το 50% του πληθυσμού της Μακεδονίας μας είναι γόνοι ανθρώπων, που βίωσαν με τον χειρότερο τρόπο τον ξεριζωμό, το απόγειο ενός αλυτρωτισμού και μεγαλοϊδεατισμού και την τραγωδία της καταστροφής της πατρίδας τους της Μ. Ασίας. Αυτή η σπουδή μεταδόθηκε από γενιά σε γενιά, συντηρήθηκε από την κεντρική εξουσία και το εκπαιδευτικό σύστημα επί χρόνια και δεν είναι εύκολο να ατονήσει.
Ίσως αν η προσπάθεια των εθνοτήτων της πρώην Γιουγκοσλαβίας για αυτοδιάθεση τον 19ο και στις αρχές του 20ου δεν είχε ανασταλεί από την έλευση του κομουνισμού, ίσως τώρα η κατάσταση να ήταν διαφορετική. Είναι σίγουρο ότι τα καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης , δεν έδωσαν την πρέπουσα σημασία στις έννοιες του Έθνους και του Εθνικισμού και προσπάθησαν να ξεπεράσουν το πρόβλημα της διαφορετικότητας θέτοντάς το σε οικονομική βάση και δίνοντας έμφαση στην οικονομική και κοινωνική τάξη.
Δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίσει σ’ αυτή την προσέγγιση τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα σήμερα των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή πρέπει όμως να αποδεχθούμε ότι οι δυνάμεις αυτές ίσως να βοήθησαν στην αναζωπύρωση μια φωτιάς που κρυφόκαιγε. Δεν γνωρίζω αν η μονομερής ανακήρυξη της ανεξαρτησίας από το Κόσσοβο άνοιξε το κουτί της Πανδώρας, αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι ζούμε ξανά εν μέσω πλήρους παγκοσμιοποίησης και κατάργησης των συνόρων, όψιμους εθνικισμούς που άργησαν να εκδηλωθούν έναν αιώνα.

Σημειώσεις:
[1] Anthony D. Smith Εθνική Ταυτότητα εκδ. Οδυσσέας

[2] Α.D. Smith Εθνική Ταυτότητα εκδ. Οδυσσέας, Rustow (1967 Κεφ 1), Connor (1978)

www.athensvoice.gr


Προεκτείνουν την κατοχή στην Κύπρο οι Τούρκοι

Τουρκικές προκλήσεις στην περιοχή Κάππαρη

ΤΟΥ ΑΔΩΝΗ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ
Λευκωσία. Οι Αττίλες προέκτειναν την κατοχή στη θάλασσα της ΑμμοχώστουΜετακίνησαν τις σημαδούρες και περιπολούν για να επιβάλουν τον ετσιθελισμό τους. Το θέμα που είναι πολύ σοβαρό χειρίζεται το Υπουργείο Εξωτερικών. Δεν αποκλείεται διάβημα στα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας.

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΜΥΝΑΣ
Έχουν γνώσιν οι φύλακες…
Οι κατοχικές Αρχές σε μια άκρως προκλητική τους ενέργεια, μετακίνησαν τις σημαδούρες στη θαλάσσια Περιοχή Κάππαρη, στην Αμμόχωστο, προς ανατολάς. Με την επιθετική προκλητική τους ενέργεια, περιορίζουν το χώρο ελεύθερης πρόσβασης των ακταιωρών της Δημοκρατίας και των αλιευτικών.
Στην περιοχή υπήρξαν και στο παρελθόν προστριβές, όταν οι ντόπιοι ψαράδες παρενοχλούντο από τους εισβολείς.
Αυτή τη φορά, όμως, η μετακίνηση των σημαδούρων έγινε εκατοντάδες μέτρα προς τα δεξιά, περιορίζοντας την ελεύθερη θάλασσα και το άνοιγμά της στο πέλαγος. Αυξήθηκαν, δηλαδή, οι μοίρες της γωνίας, όπως σύρεται η νοητή γραμμή του διαχωρισμού από την ξηρά. Η πειρατική ενέργεια των Τούρκων, σε περίοδο συνομιλιών, έχει καταγραφεί από την Εθνική Φρουρά.
Το Υπουργείο Άμυνας ενημέρωσε σχετικά το Υπουργείο Εξωτερικών που προβαίνει σε παρασκηνιακές παραστάσεις μη αποκλειομένης και της καταγγελίας στα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Το θέμα έφερε στο φως την περασμένη Παρασκευή η εφημερίδα «Το κυπριακό Ποντίκι» αλλά οι Αρχές προσπάθησαν να το κρατήσουν σε χαμηλούς τόνους μέχρι να ολοκληρώσουν τη διερεύνησή του. Δεν εκτιμήθηκε εξαρχής η σοβαρότητα της κατάστασης που επιχειρεί να επιβάλει η τουρκική πλευρά.
Οι εισβολείς τις τελευταίες μέρες με συνεχείς περιπολίες των πολεμικών τους σκαφών επιχειρούν την επιβολή της μετακίνησης ως τετελεσμένο γεγονός. Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και είναι φανερό ότι, αν γινόταν κάτι ανάλογο μεταξύ κρατών, η μετακίνηση θα ισοδυναμούσε με αλλαγή θαλασσίων συνόρων και αιτία πολέμου.
Δηλαδή στο Αιγαίο αν γίνει κάτι τέτοιο σε διαφιλονικούμενη περιοχή μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι «casus belli». Ωστόσο στην περίπτωση της Κύπρου δεν έχει υπογραφεί κατάπαυση του πυρός στη θάλασσα και δεν γίνεται αποδεκτή η ύπαρξη νεκρής ζώνης ή άλλης διευθέτησης στο θαλάσσιό μας χώρο. Θέση του Υπουργείου Άμυνας όπως εκφράζεται από τον υπουργό Κώστα Παπακώστα και το γενικό διευθυντή του Υπουργείου Πέτρο Καρεκλά, είναι ότι δεν υπάρχει οριοθετημένη γραμμή αντιπαράταξης στη θάλασσα για να μπορεί να γίνει διάβημα προς τα Ηνωμένα Έθνη.
Ο Υπουργός Άμυνας παρά την πολύ μεγάλη πίεση που δέκτηκε να μιλήσει για το θέμα περιορίστηκε να δηλώσει στους δημοσιογράφους ότι «έχουν γνώση οι φύλακες».

Επικοινωνία με Στεφάνου
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, η μακρά επικοινωνία του Υπουργού Άμυνας για το θέμα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Στέφανο Στεφάνου και τον Υπουργό Εξωτερικών Μάρκο Κυπριανού, καταμαρτυρούν τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Πολιτικοί παρατηρητές επισημαίνουν ότι το μομέντουμ της νέας προκλητικής ενέργειας των Τούρκων δεν είναι άσχετο με τις διεξαγόμενες συνομιλίες και την προσπάθεια της Κύπρου να οριοθετήσει την οικονομική της ζώνη με τις γειτονικές της χώρες.
Με ασφαλές δεδομένο ότι στα θαλάσσια οικόπεδα 11 και 12 υπάρχει πετρελαϊκός πλούτος, οι Αττίλες προσπαθούν να επεκτείνουν προς ανατολάς τη νοητή διαχωριστική γραμμή της θαλάσσιας περιοχής που ελέγχουν στρατιωτικά. Οριοθετούν τη νοητή γραμμή διαγωνίως σε βάρος των ελεύθερων θαλασσίων υδάτων της Δημοκρατίας.Ο Αρχηγός ΓΕΕΦ Πέτρος Τσαλικίδης επιβεβαιώνει ότι το Υπουργείο Εξωτερικών έχει ενημερωθεί λεπτομερώς για το τι έχει συμβεί και προβαίνει στα αναγκαία διαβήματα.
Η κατάσταση, επισημαίνουν Υπουργός Άμυνας και Αρχηγός της Ε/Φ, παρακολουθείται στενά.Το θέμα επιφέρει τεράστιες επιπτώσεις στα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Επιχειρείται 35 χρόνια και τρεις μήνες μετά το έγκλημα της κατοχής, η διεύρυνση της κατοχικής ζώνης στη θάλασσα. Για το θέμα ενημερώθηκε λεπτομερώς και ο πρέδρος Δημήτρης Χριστόφιας αλλά είναι άγνωστο κατά πόσο το έθεσε στον Τουρκοκύπριο συνομιλητή του.

Θέμα στο Πολιτικό Γραφείο του ΔΗΣΥ
Η τουρκική προκλητική ενέργεια προβληματίζει έντονα και τον ΔΗΣΥ. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Σ», το θέμα θα τεθεί στο Πολιτικό Γραφείο για να εκτιμηθούν οι επιπτώσεις. Πολιτικοί παρατηρητές επισημαίνουν ότι η δημιουργία ζητημάτων εκεί που δεν υπάρχουν, είναι πάγια τακτική της τουρκικής πλευράς, με στόχο να αποκτήσει πλεονεκτήματα σε μελλοντικές ρυθμίσεις.
Με στοχεύσεις της τουρκικής πλευράς για επίλυση του Κυπριακού επί τη βάσει δύο κρατικών οντοτήτων που θα έχουν ξεχωριστή αιγιαλίτιδα ζώνη είναι φανερό ότι η μετακίνηση των σημαδούρων δεν είναι αθώα πράξη. Άλλοι θα επιχειρούσαν να ανατρέψουν τέτοιες παραβιάσεις διά της δυνάμεως, παρατήρησε ο Αντρέας Αγγελίδης. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΔΗΚΟ αναγνωρίζει το θέμα ως πολύ σοβαρό που είναι ενδεικτικό των τουρκικών μεθοδεύσεων.
O κ. Συλλούρης
Στο μεταξύ: Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κόμματος Δημήτρης Συλλούρης τόνισε πως η μετακίνηση από τους Τούρκους των σημαδούρων στην περιοχή Κάππαρη, στο Παραλίμνι, είναι πάρα πολύ σοβαρό θέμα. Αναμένει, πρόσθεσε, άμεση απάντηση από τον Υπουργό Άμυνας και την Κυβέρνηση. Ο Δημήτρης Συλλούρης, μιλώντας στις τηλεοπτικές κάμερες, διατύπωσε τη θέση πως «η παράνομη αλλαγή έχει επιπτώσεις για την οικονομική ζώνη της Κύπρου και δεν μπορούμε να αφήσουμε το γεγονός απαρατήρητο και χωρίς να το αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα».Διευκρίνισε ότι οι Τούρκοι έκαναν αλλαγή στις σημαδούρες στοχεύοντας την οικονομική ζώνη. Εξέφρασε την ελπίδα πως δεν θα ειπωθεί ότι το θέμα εγείρεται για αντιπολιτευτικούς λόγους. Κατέληξε λέγοντας «δεν μιλήσαμε δημόσια πριν ενημερώσουμε τον Υπουργό Άμυνας».

Πολιτισμική γενοκτονία του Ελληνικού Έθνους

Αναδημοσίευση από: Ακρίτας-Ιστορία της Μακεδονίας

Ο γνωστός Βρετανός νεωτεριστής και μελετητής του εθνικισμού Anthony Smith στο βιβλίο του "Εθνική ταυτότητα" αναφέρει ότι δύο είναι τα κύρια είδη πλήρους εθνοτικού αφανισμού: η γενοκτονία και η εθνοκτονία, η οποία ορισμένες φορές ονομάζεται και «πολιτισμική γενοκτονία».Στην Ελλάδα επί 15 χρόνια τα σύνορα καταλύθηκαν όπως και οι πάσης φύσης νόμοι από τήν αθρόα λαθρομετανάστευση . Ενώ η μετανάστευση των Ελλήνων μεταναστών στις ευρωπαϊκές και υπερπόντιες χώρες κινήθηκαν βάσει του νόμου αυτών τών χωρών δεν έγινε αυτό στην χώρα μας.
Υπάρχουν στην αγγλική γλώσσα οι όροι immigration policy και immigrant policy, μεταναστευτική πολιτική και πολιτική τών μεταναστών.
Ο πρώτος όρος αναφέρεται στην έθνική-κρατική πο­λιτική επί του μεταναστευτικου επάνω στή βάση του έθνικου συμφέ­ροντος, ενώ ο δεύτερος στην ρύθμιση των προβλημάτων των -νομίμων-μεταναστών (π.χ. σχολεία, εργασία, ένταξη στήν τοπική κοινωνία).
Άρα επιτυχημένη πολιτική για τους μετανάστες αν δεν προϋπάρχει σωστή μεταναστευτική πολιτική του κράτους. Αυτή η πολιτική απαιτεί πρώτιστα βελτίωση της εντάξεως των μεταναστών με μεγαλύτερο κρατικό έλεγχο τής μεταναστευτικής ροής.
Αυτό περιλαμβάνει απε­λάσεις των παρανόμως είσελθόντων (les "sans papiers" όπως λένε οι Γάλλοι).
Εμείς τι κάναμε όλα αυτά τα χρόνια ; Την πλήρη καθιέρωση του μαξιμαλιστικού πολυπολιτισμού ή όπως αναφέρει ο καθηγητής Ρωμανός του «πολιτικού πολυπολιτισμού». Αυτό γίνεται διότι στην φαντασία μίας ομάδας κοινωνιο­λόγων, πανεπιστημιακών, δημοσιογράφων κλπ επικρατεί η άποψη ότι :
-το Ελληνικό έθνος είναι μία φαντασιακή κοινότητα
-η Ελλάδα μπορεί να γίνει ένας ούδετεροεθνές κρατικό μόρφωμα αποτελούμενο από πολλές εθνότητες με ίσα πολιτικά δικαιώματα που διαβιούν ειρηνικά η μία δίπλα στην άλλη με απόλυτο σεβασμό της «διαφο­ρετικότητας».
Ο Anthony Smith στο ίδιο βιβλίο αναφέρει για αυτό :
Για ορισμένους, αυτό σημαίνει πως βρίσκεται εν εξελίξει ένα καινούριο είδος έθνους, το «πολυεθνικό έθνος», ενώ για άλλους πως το έθνος τείνει να ξεπεραστεί. Είναι σαφές πως η άποψη που υποστηρίζει ο καθένας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον ορισμό του έθνους που υιοθετεί ή εν πάση περιπτώσει από το πώς ορίζει την προκειμένη της εθνικής «ομοιογένειας». Ακόμα και αν θεωρήσουμε πως η έννοια του έθνους είναι αποκλειστικά κατασκεύασμα των εθνικιστών (οι οποίοι όμως, όπως υποστήριξα, περιορί­ζονταν από τις ιδιαίτερες εθνοτικές τους ιστορίες) δεν είναι βέβαιο ότι το αίτημα για ένα «ομοιογενές έθνος» είχε το ίδιο νόημα για όλους τους.
Και καταλήγει :
Σε αυτό το σημείο, τελικά, προσκρούουμε στα όρια των ανθρώπινων «κατασκευών» και «αποδομήσεων» - γιατί πίσω από το σχέδιο για μια παγκόσμια κουλτούρα κρύβεται η προκειμένη πως η κουλτούρα αποτελεί ένα κατασκεύασμα της ανθρώπινης φαντασίας και τέχνης, του οποίου πρέπει να «διαβάσουμε» το κείμενο και να αποδομήσουμε τις παραδοχές. Όπως ακριβώς το έθνος θεωρείται από ορισμένους ως μια «φαντασιακή κοινότητα», ως κατασκεύασμα της εξουσίας και της ιντελιγκέντσιας, έτσι και μια παγκόσμια κουλτούρα η οποία θα είναι μια απομίμηση στοιχείων του παρελθόντος υποστηριζόμενη από την επιστήμη και τις τηλεπικοινωνίες, θεωρείται ως η πιο τολμηρή και φιλόδοξη πράξη της φαντασίας της ανθρωπότητας.
Ωστόσο τα κείμενα από τα οποία αναγκαστικά θα συντεθεί ένας τέτοιος κοσμοπολιτισμός, τα διακωμωδημένα συστατικά αυτού του συνονθυλεύματος, δεν είναι άλλα από τους μύθους, τις μνήμες, τις αξίες, τα σύμβολα και τις παραδόσεις που διαμορφώνουν την κουλτούρα και το λόγο των διαφόρων εθνών και εθνοτικών κοινοτήτων. Άρα, αυτά ακριβώς τα έθνη και οι ethnies οριοθετούν ιστορικά το λόγο μας.
Αυτά τα αναφέρω με αφορμή την πλήρη εφαρμογή της εθνοκτονίας που άρχισε πλέον να εφραμόζει η καινούργια κυβέρνηση που ξεκίνησε με
την απαλοιφή/αποδόμηση του όρου "εθνικού" από τα Υπουργεία
την ταύτιση των πολιτικών δικαιωμάτων των Ελλήνων με λαθρομετανάστες
την άρνηση των ίδιων δικαιωμάτων στους Έλληνες της διασποράς και
φυσικά η θύελλα που έρχεται και είναι η πλήρη υποταγή της εθνικής παιδείας στον εθνομηδενισμό.
Όλα δείχνουν ότι ή Ελλάδα είναι πιλοτικό πείραμα της Νέας Τάξης, θύμα νέων σχεδιασμών στά Βαλκάνια, που προυποθέ­τουν την διάλυση του ελληνικού έθνους, τον διαμελισμό του κράτους, την υβριδιοποίηση του γένους. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες διότι οι δνάμεις που μας επιβουλεύονται δεν θά περιμένουν άλλο.
Μεγάλη Αλβανία, Κόσσοβο, Σκόπια, Τουρκία, Η.Π.Α., το μουσουλμανικό τόξο στά Βαλκάνια, η διεθνοποίηση τής Θεσσαλονίκης, αυτής της δεύτερης Ιερουσαλήμ...
Κανένα έθνος της Ευρώπης δεν υπονομεύεται από το ίδιο το κράτος όπως η Ελλάδα.
Πουθενά δεν υπάρχει τέτοια συστράτευση της πολιτικής και πνευματικής ελίτ, των ΜΜΕ καί μηχανισμών της διοίκησης κατά του ζωντανού πυρήνα του έθνους όπως εδώ.
Πουθενά δέν υπάρχει τέτοια αναλγησία μπροστά εις την γκετοποίηση των πόλεων, την καταστροφή του εγχωρίου εμπορίου από τό λαθρεμπόριο, την απειλή της μαφιόζικης αλλοδαπής εγκληματικότη­τας, την υπονόμευση των θεσμών, την αλλοίωση της παιδείας, την ελληνική υπογεννητικότητα σε συνδυασμό με την αλλοδαπή υπεργεννητικότητα, την διαφαινόμενη απώλεια πολιτικού ελέγχου, την διάρρηξη της παράδοσης, της ιστορίας, του πολιτισμού, της κοινωνικής συνοχής, τον επαπειλούμενο διαμελισμό της χώρας μέσα από την σύμπραξη μίας πέμπτης φάλαγγας με τον αλυτρωτισμό τών γειτονικών κρατών.
Ευτυχώς ακόμα υπάρχουν άτομα στην Ελλάδα που δεν θέλουν να γίνουν πειραματόζωα στην μεταρρυθμιστική/διεθνιστική/παγκοσμιοποιημένη κουλτούρα.
Δυστυχώς ο μοναδικός πολιτικός φορέας που θα μπορούσε να πει ΟΧΙ στην πολιτιστική γενοκτονία έκανε το ανήθικο ...."νόμιμο και ηθικό" με αποτέλεσμα πλέον τον καλπασμό του εθνομηδενισμού και την αποδόμηση του Ελληνικού έθνους από τις λεγόμενες "προοδευτικές δυνάμεις".
Ενώ οι Ευρωπαίοι πλέον αντιστέκονται προστατεύοντας τον πολιτισμό τους και τον εθνικό τους προσανατολισμό, εμείς έχουμε γίνει βορά των ορδών που μας στέλνουν αυτοί και οι Τούρκοι.

Παρουσιάστηκε το βιβλίο της «Καπέλα Σιξτίνα»


Ένας εκπληκτικός τόμος που στην ελληνική του έκδοση θα επιτρέψει στο ευρύτερο ελληνικό κοινό που εκτιμά την ιταλική τέχνη να προσεγγίσει περισσότερο το έργο του Μιχαήλ Αγγέλου.
Με μια νέα ερμηνευτική προσέγγιση και το χρωματικό μεγαλείο της σχετικά πρόσφατης αναπαλαίωσης η εξέχουσα πολιτιστική καρδιά του Βατικανού, η Καπέλα Σιξτίνα, έρχεται να μαγέψει το ελληνικό αναγνωστικό κοινό.
Ένας μεγάλος τόμος 352 σελίδων με 185 εικόνες από τις μοναδικές τοιχογραφίες που φιλοτέχνησε στο μεγαλύτερο μέρος ο Μιχαήλ Άγγελος, σε συνάρτηση με τις θεολογικές ερμηνείες της εποχής τους, όπου ακόμη και τα χρώματα έχουν τον δικό τους συμβολισμό, συνθέτουν ένα μοναδικό έργο. Πρόκειται για την μετάφραση στα ελληνικά του βιβλίου «Καπέλα Σιξτίνα» (Νέα ερμηνευτική Προσέγγιση μετά την αποκατάσταση των τοιχογραφιών) που υπογράφει ο καθηγητής Ιστορίας Χριστιανικής Τέχνης κ. Heinrich W. Pfeiffer και ο εκδοτικός οίκος ΚΑΠΟΝ, το οποίο παρουσιάστηκε σήμερα στην Εθνική Πινακοθήκη.
Ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 2007 και έχει μεταφραστεί μέχρι σήμερα σε 8 γλώσσες, αποτελώντας την κορωνίδα της τεράστιας βιβλιογραφίας γύρω από το διασημότερο παρεκκλήσιο του κόσμου, όπως εξήγησε η εκδότρια κα Ραχήλ Καπόν.
Ένας εκπληκτικός τόμος που στην ελληνική του έκδοση θα επιτρέψει στο ευρύτερο ελληνικό κοινό που εκτιμά την ιταλική τέχνη να προσεγγίσει περισσότερο το έργο του Μιχαήλ Αγγέλου και να εκτιμήσει το επιστημονικό περιεχόμενο αυτού, όπως είπε στον χαιρετισμό που απηύθυνε ο πρέσβης της Ιταλίας Τζιαν Πάολο Σκαράντε.
Με δεδομένη την πεποίθηση ότι το περιεχόμενο ορίζει τη μορφή και όχι το αντίθετο, όπως εξήγησε ο ίδιος, ο κ. Pfeiffer ερεύνησε το θεολογικό περιεχόμενο των νωπογραφιών και το ερμήνευσε με το σωστό τρόπο. Ο ίδιος μέσα από μία αρκετά αναλυτική περιγραφή του έργου θέλησε να δώσει στην κατάμεστη αίθουσα μια ιδέα της ευρείας και ενδιαφέρουσας θεματικής του βιβλίου, ευχόμενος σε όλους να νοιώσουν τη χαρά που νοιώθει κανείς βλέποντας τα χρώματα και τα σχήματα των τοιχογραφιών της Καπέλα Σιξτίνα, έχοντας συνάμα και συνείδηση του πραγματικού περιεχομένου τους.
Ως μια λαμπρή έκδοση της πολύτιμης μελέτης του καθηγητή Heinrich Pfeiffer, η οποία συνοδεύεται από την φαντασμαγορία της νέας εικόνας της Σιξτίνα και την εγγύηση των εκδόσεων Καπον για διπλή απόλαυση του πνεύματος και του βλέμματος, χαρακτήρισε το βιβλίο η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης και καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης κα Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα.


Η έκθεση βιβλίου Βελιγραδίου τιμάει την Ελλάδα

Με την Ελλάδα τιμώμενη χώρα ετοιμάζεται να ανοίξει την ερχόμενη εβδομάδα τις πύλες της η 54η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Βελιγραδίου (26 Οκτωβρίου έως 1 Νοεμβρίου 2009). Μία από τις μεγαλύτερες εκθέσεις βιβλίου των Βαλκανίων που φιλοξενεί 800 εκθέτες από όλο τον κόσμο και δέχεται περισσότερους από 200.000 επισκέπτες.
Η Σερβία, χώρα με μεγάλη εκδοτική και λογοτεχνική παράδοση (Ιβο Άντριτς, Ντανίλο Κις, Μίλοραντ Πάβιτς οι πιο«διεθνείς») δείχνει εμφανές ενδιαφέρον για την ελληνική λογοτεχνία. Είναι ενδεικτικό ότι στο διάστημα 2003-2009 κυκλοφόρησαν περισσότεροι από 150 τίτλοι ελληνικών βιβλίων μεταφρασμένων στα σερβικά: 50 τίτλοι αρχαιοελληνικής γραμματείας, 2 βυζαντινής γραμματείας, 50 σύγχρονης λογοτεχνίας, αλλά και 50 βιβλία που αφορούν την Ορθοδοξία. Το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού έχει ορίσει το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) υπεύθυνο για την οργάνωση και υλοποίηση του έργου «Ελλάδα τιμώμενη χώρα στη ΔΕΒ Βελιγραδίου» -όπως κάθε φορά που η Ελλάδα είναι τιμώμενη χώρα- και έχει εγκρίνει για την ελληνική συμμετοχή στο Βελιγράδι προϋπολογισμό ύψους 100.000 ευρώ.
Το έργο πραγματοποιείται με τη συνεργασία των Ελλήνων εκδοτών και συγγραφέων και την υποστήριξη της Ελληνικής Πρεσβείας στο Βελιγράδι. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκδοτών Βιβλιοπωλών (ΠΟΕΒ) και ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου (ΣΕΚΒ) θα βρίσκονται δια των εκπροσώπων τους στο Βελιγράδι. Συμμετέχουν επίσης το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού (ΕΟΤ), το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων (ΤΑΠ) και το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού (ΙΜΕ).
Το πολιτιστικό πρόγραμμα της τιμώμενης χώρας περιλαμβάνει:
-Παρουσιάσεις βιβλίων, ομιλίες, συζητήσεις, παιδικά εργαστήρια, προβολές ντοκιμαντέρ, καθώς και «τρισδιάστατες» προβολές ντοκιμαντέρ με θέμα «Η Αρχαία Αγορά» από το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Σημαντική η παρουσία δεκατριών Ελλήνων συγγραφέων που συμμετέχουν στο πολιτιστικό πρόγραμμα. Πρόκειται για συγγραφείς που το έργο τους δεν είναι άγνωστο στη Σερβία: είτε τα βιβλία τους μεταφράστηκαν και κυκλοφορούν τον τελευταίο χρόνο στα σερβικά, είτε έχουν διακριθεί με βραβεία στη Σερβία, ή υπήρξαν υποψήφιοι για το BALKANIKA.
-Συγκεκριμένα συμμετέχουν: οι συγγραφείς Δημήτρης Νόλλας, Τάκης Θεοδωρόπουλος, Νίκος Παναγιωτόπουλος, Αλέξης Σταμάτης, Ελενα Χουζούρη, Δημήτρης Μίγγας, Κώστας Ασημακόπουλος, ο πανεπιστημιακός Χρήστος Γιανναράς, οι ποιητές Μαρία Λαϊνά και Νάσος Βαγενάς, οι συγγραφείς παιδικού βιβλίου Βάσω Ψαράκη και Χαρά Γιαννακοπούλου.
Το Δ.Σ. του ΕΚΕΒΙ θα εκπροσωπήσει ο συγγραφέας και ακαδημαϊκός Θανάσης Βαλτινός ο οποίος και θα απευθύνει χαιρετισμό στην επίσημη τελετή εγκαινίων της ΔΕΒ Βελιγραδίου. -Το πολιτιστικό πρόγραμμα της τιμώμενης χώρας πλαισιώνεται από παράλληλες εκδηλώσεις: Η Ταινιοθήκη του Βελιγραδίου έχει επιμεληθεί το αφιέρωμα «Η Ελληνική λογοτεχνία στο σινεμά» με προβολές διεθνών κινηματογραφικών παραγωγών εμπνευσμένων από την αρχαία ελληνική δραματολογία και από το έργο του Καζαντζάκη ενώ η Εστία του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού στο Βελιγράδι διοργανώνει έκθεση λευκωμάτων με θέμα «Φωτογραφικό Οδοιπορικό στην Ελλάδα». -Επίσης, το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο του Ι.Μ. Kolarac θα οργανώσει διαλέξεις για την ελληνική λογοτεχνία με ομιλητές διδάσκοντες του Τμήματος Νεοελληνικών Σπουδών της Φιλολογικής Σχολής Βελιγραδίου.
Το ελληνικό περίπτερο
Στο Ελληνικό Περίπτερο, στο επίκεντρο της Έκθεσης, θα παρουσιαστεί η σύγχρονη ελληνική βιβλιοπαραγωγή χωρισμένη σε οκτώ θεματικές ενότητες:
1. Αρχαία Ελλάδα,
2.Μυθοπλασία: Μυθιστόρημα - Διηγήματα - Αστυνομικό μυθιστόρημα - Θέατρο,
3. Ποίηση,
4. Παιδικό βιβλίο,
5.Θεματικές ενότητες: Λευκώματα - Επιστήμες του Ανθρώπου -Ιστορία - Γαστρονομία,
6. Μεταφρασμένα ελληνικά βιβλία στα σερβικά,
7. Εκδόσεις εκμάθησης Ελληνικής γλώσσας για ξένους-Λεξικά,
8. Ορθοδοξία.
Παράλληλα με την έκθεση βιβλίου στο Ελληνικό Περίπτερο παρουσιάζονται και άλλες ενδιαφέρουσες πτυχές του ελληνικού λογοτεχνικού -και όχι μόνο- πολιτισμού:
Έκθεση με έργα του γνωστού σκιτσογράφου Αρκά που με το ιδιότυπο χιούμορ του έχει κερδίσει το ενδιαφέρον των Σέρβων αναγνωστών.
Τέσσερα βιβλία του «Ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη», «Κακές παρέες», «Ένα ποντίκι στη σούπα μου», «Γιατρέ, έχω ένα βάρος», έχουν κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Paradigma το 2004 με μεγάλη επιτυχία. -Έκθεση με έξι πρωτότυπα έργα των Ελλήνων εικονογράφων που ήταν υποψήφιοι για το βραβείο Άντερσεν, θα εκτεθούν στην ενότητα για το Παιδικό Βιβλίο: πρόκειται για τους Βάσω Ψαράκη (υποψήφια το 2006), Βασίλη Παπατσαρούχα (υποψήφιος το 2008) και Διατσέντα Παρίση (υποψήφια για το 2010). -Ηχογραφημένες απαγγελίες στίχων των βραβευμένων με Νόμπελ Ελλήνων ποιητών Οδυσσέα Ελύτη και Γιώργο Σεφέρη, θα έχουν την ευκαιρία να ακούσουν οι επισκέπτες του Ελληνικού Περιπτέρου στην ενότητα της Ποίησης.
-Προβολές ντοκιμαντέρ θα πραγματοποιούνται καθημερινά στο Ελληνικό Περίπτερο δημιουργώντας οπτικές γέφυρες ανάμεσα στις λογοτεχνικές εκδηλώσεις. Πρόκειται για τη σειρά «Προορισμοί στην Ελλάδα» του ΕΟΤ και «Ελληνικά Μοναστήρια» της Αγιορείτικης Εστίας. Ο Έφηβος των Αντικηθύρων, θα καλωσορίζει τους επισκέπτες στην είσοδο του περιπτέρου -στην ενότητα για την Αρχαία Ελλάδα- σε εξαιρετικό αντίγραφο που προσέφερε το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων (ΤΑΠ).
Το Ελληνικό Περίπτερο θα φιλοξενήσει επίσης, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο με βιβλιοθήκες, τους Έλληνες εκδότες που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση του ΕΚΕΒΙ. Σαράντα συνολικά εκδότες θα συμμετάσχουν με βιβλία τους στην Έκθεση, εννιά από τους οποίους θα παραστούν οι ίδιοι στο Βελιγράδι: Εστία, Μίλητος, Μεταίχμιο, Α. Μαλλιάρης-Παιδεία, Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων (ΤΑΠ), Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού (ΙΜΕ), Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), Αγιορείτικη Εστία, Εταιρία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του παιδιού και του Εφήβου (ΕΨΥΠΕ).


22.10.09

Ανθελληνικό το περιεχόμενο βιβλίου Γιαννιώτη συγγραφέα!


Oξεία καταγγελία του Συλλόγου Βετεράνων Κύπρου

Σάλος για το μυθιστόρημα «Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή» του Βασίλη Γκουρογιάννη για την τουρκική εισβολή του 1974
Σάλος έχει προκληθεί στην Ελλάδα και στην Κύπρο από το βιβλίο - μυθιστόρημα «Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή» του Γιαννιώτη (από την Γρανίτσα του Δήμου Μολοσσών) Βασίλη Γκουρογιάννη, που αναφέρεται στον πόλεμο της Κύπρου το 1974.
Σύμφωνα με οξεία καταγγελία του Συλλόγου Βετεράνων Κύπρου «τόσο οι διάλογοι μεταξύ των Ελλήνων Βετεράνων, όσο και οι αφηγήσεις τους, έχουν κύριο χαρακτηριστικό τους την χυδαιότητα και την βωμολοχία, σε τόσο μεγάλο βαθμό και έκταση, ώστε να πείθεται ο αναγνώστης ότι το επίπεδο τους είναι όχι μόνο εξαιρετικά χαμηλό αλλά και ελεεινό". Αναφερόμενοι στους πεσόντες συμπολεμιστές τους, λένε περιφρονητικά για τα ιερά λείψανα τους: «...τα κοψίδια των καταδρομέων...», ενώ σε άλλες σελίδες η καθαρή βλασφημία χρωματίζει ...δυναμικά! τις εκφράσεις τους».
Μέσα από διάφορες συζητήσεις και αφηγήσεις μελών του Συλλόγου και του Προέδρου (πριν από την κωμική αυτοκτονία του), μαθαίνουμε ότι ο Ελληνικός Στρατός που βρέθηκε στην Κύπρο το 1974, «ήταν ντουμάνι στην πρέζα, στα χάπια και στα ναρκωτικά. Βίαζαν Τουρκάλες και σκότωναν αμάχους Τουρκοκύπριους. Και ενώ ήταν δειλοί και φοβισμένοι στον πόλεμο, συγχρόνως ήταν και εγκληματίες πολέμου και πολλά άλλα, ικανά για να εξισώσουν τον θύτη με το θύμα»!
Από το βιβλίο πληροφορούμαστε ότι ... ο Ελληνικός Στρατός έκανε εθνοκαθαρση στη Μακεδονία και την κατέκτησε(!), ότι ...πρέπει να είμαστε ευγνώμονες στην Μικρασιατική καταστροφή και να πάψουμε να την λέμε μέγιστη Εθνική συμφορά(!), ότι ...ο Διονύσιος Σολωμός ήταν τελικού σταδίου αλκοολικός, φιλάργυρος, φιλόδικος, εβραίος και εγωμανής και πολλά άλλα ...τροφοδοτικά της εθνικής μας υπερηφάνειας!
Στην καταγγελία εκφράζεται η πεποίθηση «ότι δεν είναι μακριά η στιγμή που θα δούμε το εν λόγω ανθελληνικό βιβλίο, που παραχαράσσει φρικτά κάθε αλήθεια, να γεμίζει τις βιβλιοθήκες των σχολείων, με σκοπό να αποτελέσει για τις επόμενες γενιές των παιδιών μας, δια της μεθόδου των λογοτεχνικών αναλύσεων, την κύρια, αν όχι αποκλειστική, πηγή ιστορικών πληροφοριών για τον πόλεμο στην Κύπρο το 1974 και για όσους συμμετείχαν σ' αυτόν».
Η ΥΠΟΘΕΣΗ
Τα μέλη του Συλλόγου (οι βετεράνοι πολεμιστές) ταξιδεύουν στην Κύπρο, όπου στην Τουρκοκρατούμενη Κυρήνεια συναντούν (χωρίς να το ξέρουν προηγουμένως οι ίδιοι, εκτός από το διοικητικό συμβούλιο) Τούρκους βετεράνους πολεμιστές της Κύπρου του 1974!
Αυτούς, τους Τούρκους, δεν τους ονομάζει εισβολείς, κατακτητές, φονιάδες αμάχων, βιαστές, πολεμοχαρείς και άρπαγες, όπως τους Έλληνες.
Στο ταξίδι τους αυτό, που το οργάνωσαν τα διοικητικά συμβούλια των Συλλόγων τους συνοδεύονται από καθηγητές Παν/μίου της Ιστορίας.
Οι καθηγητές παρακολουθούν αυτή την ...απρόοπτη συνάντηση των "πρώην" εχθρών, καταγράφουν τις συνομιλίες τους που γίνονται σε Αγγλικά, Ελληνικά και Τούρκικα και έτσι προκύπτει, κατά τον συγγραφέα, η ...πραγματική αλήθεια(!) για το τι συνέβη στην Κύπρο το 1974, την οποία πλέον αποτυπώνουν ως την πραγματική και αδιαμφισβήτητη Ιστορία.

Η.

Η τέχνη θυσιάζεται για το χρήμα


Ο Sid Ganis, εγγονός μεταναστών από τα Γιάννενα και γεννημένος στο Μπρούκλιν, στο τιμόνι της Ακαδημίας των Οσκαρ

Της Ελενης Χαρμπιλα

Η Ακαδημία Κινηματογράφου για τους περισσότερους ανθρώπους είναι ένας απρόσωπος θεσμός, μία ομάδα ισχυρών του Χόλιγουντ που με την ψήφο τους τη βραδιά των Οσκαρ καθορίζουν ποια ταινία και ποιοι ηθοποιοί θα γίνουν μέρος της ιστορίας του θεάματος και της συλλογικής μας μνήμης.
«Δεν θέλω ο κόσμος να αντιλαμβάνεται την Ακαδημία ως έναν ελιτίστικο αμερικανικό θεσμό, αλλά ως μία παγκόσμια πολιτιστική οργάνωση», λέει ο Sid Ganis, ο οποίος τα τελευταία τέσσερα χρόνια είναι πρόεδρος της Ακαδημίας Κινηματογράφου. «Τα μέλη είναι όλα καλλιτέχνες», λέει στην «Κ», «αντικομφορμιστές και ευφάνταστοι άνθρωποι, οι οποίοι ψηφίζουν με πυξίδα την ιδιοσυγκρασία τους. Δεν υπάρχει μέσον ούτε εξυπηρετούνται άλλες σκοπιμότητες».
Εγγονός μεταναστών από τα Γιάννενα με εβραϊκές καταβολές, ο Sid γεννήθηκε στο Μπρούκλιν το 1940, πολύ μακριά από τις αχανείς λεωφόρους του Λος Αντζελες. Η αγάπη του για το σινεμά τροφοδότησε μια λαμπρή καριέρα, μεταξύ άλλων ως πρόεδρος της Paramount Studios και επικεφαλής της Columbia, που είναι δύο από τα πιο ισχυρά στούντιο στον πλανήτη. Ξεκινώντας ως ηθοποιός στη Νέα Υόρκη, έπαιξε σε διάφορες ταινίες και θεατρικές παραγωγές, ενώ ως παραγωγός, ο Sid «κρύβεται» πίσω από τεράστιες εισπρακτικές επιτυχίες, όπως όλες οι ταινίες του Ανταμ Σάντλερ, το Akeelah and The Bee, αλλά και το Forest Gump, το οποίο έπεσε στα χέρια του ως βιβλίο και πείσθηκε ενστικτωδώς ότι ένα τέτοιο έργο «είχα χρέος να το φέρω στη μεγάλη οθόνη».
Πιο Ελληνας από ποτέ

Οραματιστής, αυθόρμητος, απροσδόκητα απλός και προσιτός, ο Σιντ, ο οποίος νιώθει «πιο Ελληνας από ποτέ!», με υποδέχεται στο γραφείο του στη Sony. Εκεί περνάμε ένα απόγευμα συζητώντας γι’ αυτά τα μικρά χρυσά αγάλματα, για το εφηβικό του πάθος για την ηθοποιία που δεν λέει να την ξεχάσει και για το πόσο μακριά τελικά είναι η Καλιφόρνια.
– Πώς έτυχε ένας γιος μεταναστών από το Μπρούκλιν να γίνει πρόεδρος της Ακαδημίας; Στοχεύατε σε κάτι τέτοιο;
– Από μικρό με συνέπαιρνε η ιδέα του σινεμά και της σόουμπιζνες. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, αλλά θυμάμαι τον εαυτό μου ως παιδί μπροστά στην τηλεόραση –κάτι το πολύ νεόφερτο για εκείνα τα χρόνια– να θέλω να γίνω μέρος αυτών που έβλεπα. Λίγα χρόνια αργότερα, στο γυμνάσιο, είχα την τύχη να έχω έναν δάσκαλο ο οποίος αγαπούσε το θέατρο και μας πήγαινε στο Μπρόντγουεϊ τις Τετάρτες. Ο ίδιος δάσκαλος μας πήγε μία μέρα και στο πιο γνωστό βεστιάριο εκείνης της εποχής στο Μανχάταν για να δούμε τα κουστούμια που φορούσαν οι ηθοποιοί στις αγαπημένες μας παραστάσεις. Η στιγμή που πήρα στα χέρια μου και φόρεσα ένα από αυτά τα κουστούμια ήταν καθοριστική για τη μετέπειτα εξέλιξή μου.
– Παρακολουθούσατε την τελετή απονομής των Οσκαρ στην παιδική σας ηλικία;
– Ναι. Τα έβλεπα στην ασπρόμαυρη τηλεόραση των γονιών μου. Θυμάμαι να καταλαβαίνω πόσο μεγάλη σημασία είχαν αυτά τα χρυσά αγαλματάκια και ταυτόχρονα να αναρωτιέμαι πόσο μακριά είναι η Καλιφόρνια και αν ποτέ θα ταξίδευα κι εγώ εκεί..
– Η πρώτη σας επαγγελματική επαφή με τον κόσμο του θεάματος έγινε μετά το λύκειο, όταν αρχίσατε να δουλεύετε ως βοηθός στην πιο σημαντική για την εποχή εταιρεία προώθησης ταλέντων της Ν. Υόρκης. Πώς ήταν εκείνη η εμπειρία;
– Ηταν μία αρκετά απαιτητική δουλειά κι επειδή ήμουν μικρός έκανα όλες τις δουλειές που δεν ήθελε να κάνει κανείς άλλος. Οπως το να τρέχω από θέατρο σε θέατρο μεταφέροντας μηνύματα και οδηγίες στους ηθοποιούς που ήταν πελάτες μας. Μία από αυτούς τους νέους ηθοποιούς που προωθούσαμε εκείνον τον καιρό ήταν η πρωτοεμφανιζόμενη Μπάρμπρα Στρέιζαντ, η οποία έγινε τελικά πολύ καλή μου φίλη. Η δουλειά αυτή με βοήθησε να μάθω και πώς να χειρίζομαι τα καπρίτσια των σταρ!
– Ακολούθησε μία πολύχρονη θητεία στην FOX, της οποίας πρόεδρος τότε ήταν ο Ελληνοαμερικανός Σπύρος Σκούρας. Πώς ήταν η πρώτη επαφή με τα στούντιο;
– Ο Σκούρας ήταν αυτός που μου έμαθε πολλά για το πώς λειτουργούν τα στούντιο και με προετοίμασε για τη μετέπειτα καριέρα μου. Οταν τον πρωτογνώρισα, με ρώτησε: «Ωστε είσαι Ελληνας;» κι εγώ του είπα: «Ναι». «Είσαι και Εβραίος;», με ξαναρώτησε. «Ναι», του απάντησα. Και με αυτή τη βαριά από τα τσιγάρα φωνή του μου είπε: «Μπράβο, παιδί μου! Εχεις τον χρυσό συνδυασμό!»
– Γίνατε φίλοι και συνεργάτες με τον Κόπολα πριν γίνει γνωστός. Τι εντύπωση σας έκανε αρχικά;
– Με τον Φράνσις γνωριστήκαμε στις αρχές της δεκαετίας του ’60, σε μία μικρή εταιρεία παραγωγής στη Νέα Υόρκη, όταν γύριζε την πρώτη του ταινία. Είχε ήδη γράψει το σενάριο για κάνα δυο ταινίες, αλλά αυτή ήταν η πρώτη ταινία που θα σκηνοθετούσε. Η πρώτη μου εντύπωση ήταν ότι είχα να κάνω με έναν άνθρωπο φανερά ταλαντούχο, δυναμικό και μεθοδικό. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που τον γνώρισα στα πρώτα του σκηνοθετικά βήματα. Ο Κόπολα με σύστησε στον Λούκας κι αυτός στον Σπίλμπεργκ.
– Είναι αλήθεια ότι όταν συνεργαζόσασταν με τον Τζορτζ Λούκας και τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, μοιάζατε τόσο πολύ που σας μπέρδευαν;
– Ναι! Είχαμε και οι τρεις ίδια ηλικία, ίδιο ύψος και ίδια σκούρα μαλλιά και μούσι! Θυμάμαι μία μέρα που ήμαστε και οι τρεις μαζί, ένας νεαρός με πλησίασε για αυτόγραφο, νομίζοντας ότι είμαι ο Σπίλμπεργκ. Τότε, ο ίδιος ο Σπίλμπεργκ, κάνοντας πλάκα, του είπε ότι το ζητάει από τον λάθος άνθρωπο και του έδειξε τον Λούκας ως τον πραγματικό Σπίλμπεργκ. Τελικά ο Λούκας, ο οποίος είναι και ο πιο ντροπαλός της παρέας, υπέγραψε το αυτόγραφο ως Σπίλμπεργκ!
Πολύπλοκος κόσμος
– Εχετε υπάρξει διευθυντής σε μερικά από τα μεγαλύτερα στούντιο παγκοσμίως. Τι σας έχει διδάξει για το Χόλιγουντ και για τον κινηματογράφο αυτή η θητεία;
– Οτι το Χόλιγουντ είναι ένας κόσμος πολύπλοκος… Εννοώ ότι τα στούντιο βρίσκονται σε μόνιμο διχασμό μεταξύ τέχνης και χρήματος. Προσπαθούν να υπηρετήσουν και τα δύο ισότιμα, αλλά πολλές φορές το ένα πρέπει να θυσιαστεί για το άλλο. Και κατά κανόνα, αυτό που θυσιάζεται, δυστυχώς, είναι η τέχνη. Οι ισορροπίες μεταξύ των δύο είναι πολύ λεπτές και δεν διατηρούνται πάντα. Ναι μεν η τέχνη είναι αυτό που υπηρετούμε κι αυτό στο οποίο πιστεύουμε, αλλά όταν δουλεύεις σε ένα στούντιο, το κάθε δολάριο μετράει. Είναι κρίμα γιατί από το μπάτζετ μιας ταινίας εξαρτάται το όραμα του δημιουργού της. Από την πλευρά τους τα στούντιο θέλουν να τοποθετήσουν τα χρήματά τους σε ό, τι φαίνεται ως η πιο ασφαλής και προσοδοφόρα επένδυση. Αυτό είναι κάτι το οποίο πάντα ήξερα, αλλά με τα χρόνια γίνεται όλο και πιο φανερό.
– Ποια ήταν η πρώτη σας αντίδραση μόλις πληροφορηθήκατε την εκλογή σας ως προέδρου της Ακαδημίας;
– Σοκαρίστηκα! Είπα στον εαυτό μου: «Ποιος; Εγώ;» … Δεν το πίστευα. Ισως λόγω καταγωγής, λόγω της γειτονιάς όπου μεγάλωσα, λόγω της εβραϊκότητας ή της ελληνικότητάς μου, αλλά μου φαινόταν περίεργο που –όπως είπες πριν– ένα αγόρι από το Μπρούκλιν κατάφερε κάτι τέτοιο! Τώρα που λήγει η θητεία μου, συνειδητοποιώ ότι τα τελευταία αυτά τέσσερα χρόνια ήταν και από τα πιο παραγωγικά της ζωής μου. Τι ωραία να κοιτάζω πίσω και να μπορώ να λέω στον εαυτό μου ότι απ’ όλες τις διαφορετικές τροπές που μπορεί να πάρει η ζωή ενός ανθρώπου, η δική μου πήρε αυτήν που με έκανε πρόεδρο της Ακαδημίας! Με συγκινεί...
Οι ευθύνες
– Ποιες ήταν οι βασικές σας ευθύνες ως πρόεδρος της Ακαδημίας και διοργανωτής των βραβείων Οσκαρ;
– Μπορεί να ακουστεί γενικό, αλλά η βασική μου ευθύνη είναι η διάδοση της κινηματογραφικής τέχνης. Φαντάσου το σαν να κάνω δημόσιες σχέσεις και ο πελάτης μου να είναι το σινεμά! Το να διαδώσω πόσο σημαντικός είναι ο κινηματογράφος όχι ως βιομηχανία, αλλά ως τέχνη, ως κουλτούρα και ως διασκέδαση. Οι προσπάθειές μου αυτές κορυφώνονται και εκδηλώνονται στο ευρύ κοινό τη βραδιά των Οσκαρ. Στην πράξη, είμαι ο βασικός διοργανωτής της βραδιάς, αυτός τον οποίο συμβουλεύονται όλοι πριν πάρουν κάποια απόφαση.
– Αληθεύει ότι σιγά σιγά τα Οσκαρ θα αναμεταδίδονται ζωντανά και από το Ιντερνετ;
– Ναι, θα συμβεί και αυτό στο άμεσο μέλλον. Αν με ρωτούσες πριν από τέσσερα χρόνια, θα σου έλεγα ότι η Ακαδημία είναι τελείως εναντίον του Ιντερνετ γιατί τα Οσκαρ είναι ένας θεσμός τον οποίον διαφυλάσσουμε από τις υπερβολικές επαναλήψεις – κάτι που είναι αναπόφευκτο με το Ιντερνετ. Αλλά οι καιροί αλλάζουν.
– Νιώθετε την ίδια άνεση μπροστά και πίσω από τις κάμερες;
– Ναι! Μου λείπει πολύ η ηθοποιία και ήθελα να είχα περισσότερο χρόνο ώστε να έπαιζα παραπάνω… Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν είναι περίεργο το πόσο ακόμα μου αρέσει να υποδύομαι κάποιο ρόλο στην ηλικία μου, αλλά μετά λέω στον εαυτό μου ότι αυτό το πάθος κρατάει την καρδιά μου νέα! Αναρωτιέμαι αν οι άνθρωποι γύρω μου νιώθουν αυτήν την όρεξη που έχω ακόμα… (γελάει) Τι λες;
– Η αλήθεια είναι ότι το πάθος σας είναι εμφανές...
– Σε ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό.
«Εχω πίστη στους Ελληνες»
– Ποια είναι η εντύπωσή σας για τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο;
– Νομίζω ότι είναι ένα είδος υπό ανάπτυξη. Ή τουλάχιστον έτσι θα ήθελα να πιστεύω. Στο ελληνικό φεστιβάλ του Λος Αντζελες έχω δει μερικές ελληνικές ταινίες, οι οποίες έχουν γίνει με αρκετό κέφι και πρωτοποριακή διάθεση. Θα ήθελα οι Ελληνες καλλιτέχνες να σκέφτονται σε πιο παγκόσμια κλίμακα. Εχω αρκετή πίστη σε αυτούς.
– Υπάρχει μία συνταγή επιτυχίας στο Χόλιγουντ;
– Να έχει κάποιος απόλυτη εμπιστοσύνη στο ταλέντο του, να μην παίρνει την απόρριψη προσωπικά και να αναπτύξει μία έκτη αίσθηση για το πώς λειτουργεί αυτή η ιδιόρρυθμη πόλη.
– Πώς έχει αλλάξει η βιομηχανία κινηματογράφου τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες;
– Τα στούντιο λειτουργούν με ακριβώς τον ίδιο τρόπο που λειτουργούσαν και τότε. Η βασική διαφορά είναι τα αστρονομικά ποσά που πληρώνονται πλέον οι ηθοποιοί, κάτι το οποίο έχει βέβαια αλλάξει με την πρόσφατη οικονομική κρίση, αν και εξακολουθούν να είναι... αστρονομικά! Μία άλλη σημαντική διαφορά είναι ότι τα στούντιο δεν είναι πλέον διατεθειμένα να χρηματοδοτήσουν μία ιδέα αν δεν είναι τελείως σίγουρα ότι θα τους αποφέρει τεράστιο οικονομικό κέρδος. Δεν υπάρχει η φαντασία και το ρίσκο που υπήρχε.

Kathimerini.gr

21.10.09

Ο κρατήρας στην έρημο της Αριζόνας

Ο 'Μετέωρος Κρατήρ' της Αριζόνας. Οι αμερικανοί ιδιοκτήτες του κρατήρα δηλώνουν ότι θα γίνει ο πρώτος καλοδιατηρημένος κρατήρας στο κόσμο. Σκέφτονται μάλιστα να τον μετατρέψουν σε μεγάλη πισίνα κολύμβησης.
Επιμέλεια: Γιώργος Εχέδωρος

Ο ‘Μετέωρος Κρατήρ’ είναι το αποτέλεσμα της σύγκρουσης μετεωρίτη με τη γη. Βρίσκεται 69 χιλμ. Ανατολικά του Φλαγκστάφ, κοντά στο Γουίσλοου στην βόρεια έρημο της Αριζόνας των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η διεύθυνση ονοματοδοσίας της ΗΠΑ συνηθίζει να ονομάζει τις περιοχές που έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά από το πλησιέστερο σε αυτήν ταχυδρομείο, έτσι ’Ο μετέωρος κρατήρας’ ονομάστηκε από το πλησιέστερο ταχυδρομείο που ονομάζεται ’meteor’.
Η περιοχή ήταν γνωστή στο παρελθόν ως Φαράγγι του Κρατήρα Ντιάμπλο, ενώ οι επιστήμονες αναφέρονται γενικά σε αυτό ως Κρατήρας Μπάρριγκερ προς τιμή του Δανιήλ Μπάρριγκερ που πρώτος πρόταξε ότι το φαράγγι αυτό ήταν αποτέλεσμα σύγκρουσης μετεωρίτη.
Ο κρατήρας ανήκει στην οικογένεια Μπάρριγκερ μέσω της εταιρίας ‘Μπάρριγκερ Κρατήρ’, η οποία σχεδιάζει να μεταμορφώσει τον κρατήρα σε ένα λούνα πάρκ.

Ο κρατήρας της Γκάνας, μετατράπηκε σε μια μεγάλη λίμνη.

Οι Ασάντι της Γκάνας θεωρούν την Μποσούμτβι μια ιερή λίμνη. Σύμφωνα με παραδοσιακή θρησκεία οι ψυχές των νεκρών έρχονται εδώ να αποχαιρετήσουν το Θεό Τβι. Για το λόγο αυτόν επιτρέπεται να ψαρέψει κανείς στη λίμνη μόνο με ξύλινες σανίδες.

Αίγυπτος Αλεξάνδρεια ανακαινίστηκε η Μονή Αγίου Σάββα

Αίγυπτος - Ολοκληρώθηκαν τα έργα ανακαίνισης της ιστορικής Μονής του Αγίου Σάββα στην Αλεξάνδρεια
του Ν. Κάτσικα

Νέα εικόνα απέκτησε η ιστορική Μονή του Αγίου Σάββα στην Αλεξάνδρεια με τα έργα ανακαίνισης που ολοκληρώθηκαν αυτές τις ημέρες.
Στο ναό, αλλά και στον περιβάλλοντα χώρο, τα έργα που πραγματοποιήθηκαν αφορούσαν την κτιριακή υποδομή του χώρου, αλλά και την καλύτερη λειτουργικότητά του, καθώς στον ιστορικό αυτό χώρο λειτουργεί τα τελευταία δύο χρόνια η πατριαρχική σχολή "Αθανάσιος ο Μέγας", που δημιουργεί νέα στελέχη της Αλεξανδρινής Εκκλησίας για ολόκληρη την Αφρική.

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ
Η Ιερά Πατριαρχική Μονή Οσίου Σάββα Αλεξανδρείας και συγκεκριμένα το Καθολικό της, πριν γίνει χώρος εκκλησιαστικός, ήταν ναός αφιερωμένος στον θεό Μίθρα ή σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες στον θεό Απόλλωνα.
Καθιερώθηκε ως χριστιανικός ναός, αφιερωμένος στους Αγίους Αποστόλους ή στον Απόστολο και Ευαγγελιστή Μάρκο περί τα έτη 318-320, όταν στην Αίγυπτο με αυτοκρατορική άδεια του Μ. Κωνσταντίνου ιδρύθηκαν 40 χριστιανικοί ναοί.
Περί το έτος 536, μετά την απόσχιση των Αιγυπτίων χριστιανών (κοπτών) από την Αλεξανδρινή Εκκλησία και τη δημιουργία της Κοπτικής Εκκλησίας, η Μονή αποτέλεσε την έδρα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.
Στα μέσα του 7ου αιώνα, η Μονή καταστράφηκε από σεισμό και με τη χορηγία πλούσιου Αλεξανδρινού χριστιανού ανοικοδομήθηκε με το όνομα Σάββας προς τιμήν του οσίου Σάββα, ο οποίος έζησε στην Αλεξάνδρεια πριν μεταβεί στα Ιεροσόλυμα.
Κατά την αραβική κατάκτηση της Αιγύπτου, η Μονή πυρπολήθηκε και ανακαινίσθηκε περί το 889 επί Πατριάρχου Αλεξανδρείας Μιχαήλ με τη μεσολάβηση του αυτοκράτορα Λέοντα Δ΄ του Σοφού προς τον χαλίφη Ελ Μουτάμεζ.
Ανακαινίσθηκε εκ νέου από τον άγιο Πατριάρχη Ιωακείμ τον Πάνυ (1487-1567).
Επίσης, μετά την πυρπόληση του έτους 1652 και την απώλεια όλων των μοναχών που ενταφιάσθηκαν στα ερείπιά της, η Μονή ανοικοδομήθηκε εκ νέου το 1676 από τον Πατριάρχη Παΐσιο (1657-1677).
Κατά τη γαλλική κατοχή, ο Ναπολέων εξέδωσε διαταγή κατεδαφίσεως της Μονής λόγω στρατιωτικών προτεραιοτήτων - διαταγή η οποία ανεκλήθη μετά από επίμονη αντίσταση και ενέργειες του πατριάρχου Παρθενίου Β΄ Παγκώστα (1788-1805).
Η Μονή ανακαινίσθηκε και πάλι το έτος 1875 από τον πατριάρχη Σωφρόνιο Δ΄ (1870-1899) με τη γενναία χορηγία του εθνικού ευεργέτου Γεωργίου Αβέρωφ. Μικρές ανακαινίσεις έγιναν επί πατριαρχών Φωτίου (1900-1925) και Χριστοφόρου Β΄ (1939-1967).
Ο κίνδυνος κατάρρευσης του συγκροτήματος οδήγησε τον πατριάρχη Νικόλαο ΣΤ΄ (1968-1986) στην απόφαση της κατεδάφισής του, πλην του ναού, και στην ανέγερση της Μονής εκ νέου. Τελευταία ανακαίνιση πραγματοποιήθηκε από τον μακαριστό Πατριάρχη Πέτρο Ζ΄ (1997-2004) κατά τα πρώτα έτη της πατριαρχίας του.
Κατά την ιστορική της διαδρομή, η Μονή εκτός από Πατριαρχική Καθέδρα διετέλεσε και κοιμητήριο πατριαρχών, κληρικών, μοναχών, ορθοδόξων και αλλοδαπών χριστιανών, πτωχοκομείο, νοσοκομείο, υγειονομείο, σχολείο, λοιμοκαθαρτήριο, ξενώνας και άσυλο.
Σήμερα, στην Ιερά Πατριαρχική Μονή, ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος Β΄, συνεχίζοντας την παράδοση του προκατόχου του Μελετίου Πήγα (1590-1601), του ιδρυτή του πρώτου, μετά την αραβική κατάκτηση, χριστιανικού εκπαιδευτηρίου της Αλεξανδρείας στους χώρους του μοναστηριού, επανίδρυσε και λειτουργεί την Πατριαρχική Σχολή Αλεξανδρείας "Αθανάσιος ο Μέγας", που αποτελεί εκπαιδευτικό ίδρυμα τριετούς φοίτησης, γεωπονικής, νοσηλευτικής και θεολογικής κατευθύνσεως, αναγνωρισμένο από το αιγυπτιακό και το ελληνικό κράτος, στο οποίο φοιτούν αφρικανοί νέοι, προκειμένου να στελεχώσουν το Παλαίφατο Πατριαρχείο στις χώρες καταγωγής τους.

Σινά: η ανεκτίμητη βιβλιοθήκη της Μονής Αγίας Αικατερίνης

Εκεί όπου ακόμη μνημονεύεται ο Ιουστινιανός
Εκδήλωση με στόχο την ανακαίνιση της ανεκτίμητης αξίας Βιβλιοθήκης της Μονής Αγίας Αικατερίνης του Σινά
της ΜΑΡΙΑΣ ΘΕΡΜΟΥ

«Ζωντανό Βυζάντιο, όπου στο πολυχρόνιο ακούγεται ακόμη το όνομα του αυτοκράτορα Ιουστινιανού και όπου το πρώτο γραπτό κείμενο δόθηκε από τον ίδιο το Θεό στα μόνα Θεοφάνια» χαρακτήρισε τη Μονή Αγίας Αικατερίνης του Σινά η πρύτανης κυρία Ελένη Αρβελέρ τη Δευτέρα το βράδυ, κατά την ομιλία της στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε σε κεντρικό ξενοδοχείο με στόχο την ανεύρεση πόρων για την αναδιαμόρφωση της βιβλιοθήκης του μοναστηριού.
Ενός ιερού τόπου ο οποίος υπήρξε το «συναπάντημα των τριών μονοθεϊσμών, του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανισμού και του Ισλαμισμού, που χαρακτηρίζουν τους πολιτισμούς της Μεσογείου, όταν η Μεσόγειος μονοπωλούσε την παγκόσμια ιστορία» όπως επίσης τόνισε η κυρία Αρβελέρ. Η εκδήλωση οργανώθηκε με πρωτοβουλία του Αμερικανικού Συνδέσμου του Ιδρύματος Αγία Αικατερίνη, το οποίο από το 1996 που συστάθηκε στο Λονδίνο έχει υλοποιήσει έργα υποδομής με κεντρικό πάντα άξονα την προστασία της μονής. Οπως έγινε μάλιστα γνωστό, τα σχέδια ανακαίνισης της βιβλιοθήκης έχουν εγκριθεί από το Ανώτατο Συμβούλιο Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου και οι εργασίες πρόκειται να ξεκινήσουν στα τέλη του έτους ή στις αρχές του επομένου. Ο προϋπολογισμός τους είναι 4 εκατ. ευρώ. Το αρχαιότερο στον κόσμο εν λειτουργία χριστιανικό μοναστήρι, με έτος ίδρυσης το 550, κατόπιν επιθυμίας του ίδιου του Ιουστινιανού, στους πρόποδες του όρους όπου κατά την Παλαιά Διαθήκη ο Μωυσής έλαβε από τον Θεό τις Δέκα Εντολές, είναι η Μονή Αγίας Αικατερίνης. Η θέση της, μεταξύ του Κόλπου του Σουέζ και του Κόλπου της Ακαμπα, υπήρξε ιδιαιτέρως σημαντική στο πέρασμα των αιώνων αφού η περιοχή δέχθηκε τις επιδράσεις πολλών πολιτισμών αλλά και τις επιδρομές πολλών κατακτητών. Η λειτουργία της ωστόσο ήταν αδιάλειπτη λόγω του σεβασμού που ενέπνευσε σε όλους, ενώ έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UΝΕSCΟ. Το σύνολο των ανυπολόγιστης αξίας χειρόγραφων κειμένων, τα οποία αποτελούν τη δεύτερη σε σημασία βιβλιοθήκη του είδους στον κόσμο (μετά την αντίστοιχη του Βατικανού), και η πληρέστερη συλλογή εικόνων διεθνώς, αρχίζοντας από την Παλαιοχριστιανική εποχή, τον 6ο αιώνα δηλαδή, που είναι και οι πρώτες σωζόμενες εγκαυστικές απεικονίσεις ιερών μορφών στον χριστιανικό κόσμο, καθιστούν τη μονή μοναδική.
Το γιγάντιο έργο της συντήρησης των περίπου 4.000 χειρογράφων μεγάλης ιστορικής σημασίας, το οποίο γίνεται με σημαντική οικονομική και τεχνική υποστήριξη από το Ιδρυμα Αγία Αικατερίνη, παρουσίασε ο κ. Δημήτρης Ντόντος, πρόεδρος του ιδρύματος στο Λονδίνο, παρουσία και του Αρχιεπισκόπου του Σινά κ. Δαμιανού. Το ίδρυμα οργανώνει παράλληλα την αναδιαμόρφωση και ανακαίνιση της ιστορικής βιβλιοθήκης, τη δημιουργία και τον εξοπλισμό σύγχρονου αναγνωστηρίου αλλά και εργαστηρίων συντήρησης και ψηφιοποίησης των χειρογράφων. Στο στάδιο της εξέτασης προσφορών βρίσκεται επίσης η κατασκευή 2.000 ειδικά μελετημένων ανοξείδωτων θηκών για τη φύλαξη των κυριοτέρων εγγράφων. Τέλος προγραμματίζεται αναβάθμιση της πυροπροστασίας όλης της μονής, σύμφωνα με μελέτες που ήδη ολοκληρώνονται. Μνημεία από την ίδια τη μονή και τα απανταχού μετόχιά της περιλαμβάνονται στην κινητή σιναϊτική μνημειακή κληρονομιά και συγκεκριμένα εικόνες, μικρογραφίες χειρογράφων, χαλκογραφίες, έργα μεταλλοτεχνίας, χρυσοκεντητικής, ξυλογλυπτικής και μικροτεχνίας. Ιδιαιτέρως μάλιστα η Σιναϊτική Βιβλιοθήκη και το Σιναϊτικό Αρχείο διασώζουν στοιχεία από τα οποία προκύπτει η αδιάρρηκτη συνέχεια του βίου σε βάθος χρόνου 17 αιώνων. Οσον αφορά εξάλλου την ακίνητη μνημειακή κληρονομιά, περιλαμβάνονται κτίσματα (παρεκκλήσια, σιναϊτικά καθίσματα και μετόχια σε περιοχές εντός και εκτός της Αιγύπτου), ψηφιδωτά και τοιχογραφίες που συνδέονται με το κύριο συγκρότημα και τον χώρο της μονής. Να σημειωθεί ότι η Μονή Σινά μαζί με όλη την περιοχή Σινά, που συνδέεται με την Αρχιεπισκοπή Σινά, Φαράν και Ραϊθώ, ακολουθεί τους Ιερούς Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων και πνευματικώς είναι ενταγμένη στο σύνολο των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Κατέχει άλλωστε το μοναδικό προνόμιο στην Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη να είναι διοικητικά διά του Ηγουμένου της και Αρχιεπισκόπου Σινά «αδούλωτος, ασύδοτος, ακαταπάτητος, πάντη και παντός ελευθέρα, αυτοκέφαλος» καθώς δεν εξουσιάζεται από κανέναν Πατριάρχη ή από Σύνοδο.
Ενα βιβλίο για την Καπέλα Σιξτίνα

Στην Εθνική Πινακοθήκη παρουσιάζεται σήμερα (ώρα έναρξης: 12.00) το βιβλίο του Χάινριχ Πφάιφερ «Καπέλα Σιξτίνα. Νέα ερμηνευτική προσέγγιση μετά την αποκατάσταση των τοιχογραφιών» (Εκδόσεις Καπόν), το οποίο ρίχνει νέο φως στο πιο διάσημο αξιοθέατο του Βατικανού μετά τον καθαρισμό των τοιχογραφιών του Μιχαήλ Αγγέλου. Κατά την παρουσίαση θα μιλήσουν, εκτός από τον συγγραφέα, ο πρεσβευτής της Ιταλίας κ. Τζιανπάολο Σκαράντε και η ομότιμη καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης και διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης κυρία Μαρίνα ΛαμπράκηΠλάκα , η οποία έχει γράψει και τον πρόλογο της ελληνικής έκδοσης του βιβλίου. Η Καπέλα Σιξτίνα, που οφείλει το όνομά της στον Πάπα Σίξτο Δ Δ , ο οποίος την έχτισε, είναι το κόσμημα του Βατικανού, με τοιχογραφίες ζωγραφισμένες από μερικούς από τους μεγαλύτερους αναγεννησιακούς ζωγράφους.

20.10.09

Βαθιές οι αμερικανικές ρίζες του Κακού

Μακεδονικό και ΗΠΑ (Κ. Μπετινάκης)
Βαθιές οι αμερικανικές ρίζες του Κακού

Επανέρχομαι σττην παλιά ιστορία της «αμερικανικής ανάμειξης» στα ελληνικά πράγματα. Καθώς περίμενα κάποια έντονη αντίδραση από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας, κατά την συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου στη Βουλή, για το θέμα της κατάργησης του υπουργείου Μακεδονίας – Θράκης.

Το παιχνίδι όμως φαίνεται σικέ. Επειδή δεν άκουσα ούτε από τον πρωθυπουργό αναφορά στη στάση που θα τηρήσει στις επερχόμενες συνομιλίες για το «Μακεδονικό», (επειδή όλοι γνωρίζουμε τις πιέσεις που έχει ασκήσει ο Αμερικανός διαπραγματευτής (του ΟΗΕ) Μάθιου Νίμιτζ), θυμίζω δύο ξεχασμένα περιστατικά που έχουν άμεση σχέση με το ζήτημα. Και σημαίνουν ότι η αμερικανική ανάμειξη στο «Μακεδονικό ζήτημα», πάει πολλά χρόνια πίσω. Όταν ουδείς φανταζόταν πως οι ΗΠΑ θα αναγνώριζαν κάποτε τα Σκόπια ως κράτος με το όνομα «Μακεδονία».
Τα στοιχεία έφτασαν μέσα σε φάκελο που μου έστειλε ο σπουδαίος παλαίμαχος δημοσιογράφος Ηλίας Π. Δημητρακόπουλος, ο οποίος παρόλο που ζει χρόνια στην Ουάσιγκτον, δεν έχει πάψει να σκέπτεται και να δρα ελληνικά.
Αντιγράφω από το δημοσίευμα της «Καθημερινής» (29/01/1995) με τίτλο «Μια παρεξήγηση με ΗΠΑ το 1962 για το Σκοπιανό», που υπογράφει ο Ηλίας Δημητρακόπουλος (*):
(Υπάρχει) «… ο φάκελος ενός σοβαρού επεισοδίου που συνέβη το φθινόπωρο του 1962… Το επεισόδιο εκείνο προκάλεσε μίαν οξεία αντιπαράθεση μεταξύ του (τότε) πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή και του επισκεπτόμενου επισήμως τη χώρα μας αντιπροέδρου των ΗΠΑ Λίντον Τζόνσον. Μία ένταση των σχέσεων μεταξύ του Τζόνσον και του προέδρου Τζον Κένεντυ, καθώς και του αδερφού του, υπουργού δικαιοσύνης Ρόμπερτ Κένεντυ και παρ’ ολίγον να εκτροχιάσει την πολιτική σταδιοδρομία του νεότερου αδελφού τους Έντουαρντ Κένεντυ.
Το ιστορικό έχει ως εξής:
Το καλοκαίρι του 1962, μετέβην δια λογαριασμό των εφημερίδων μου, στην Ουάσιγκτον, όπου είχα σειρά αποκλειστικών συνεντεύξεων με την πολιτική, οικονομική, στρατιωτική και νομοθετική εξουσία των ΗΠΑ. Οι συνεντεύξεις αυτές εμαγνητοφωνήθησαν, εμονογραφήθησαν και υπεγράφησαν εις τρόπον ώστε να αποκλείεται η περίπτωση διάψευσης. Το αυτό συνέβη και με τις συνεντεύξεις που είχα με τον τότε υφυπουργό Εξωτερικών Ρόμπερτ Μάνινγκ και τον Έντουαρντ Κένεντυ, που δια πρώτην φορά, εις νεαρότατη ηλικία, ήταν υποψήφιος δια την έδραν της Γερουσίας της Πολιτείας της Μασαχουσέτης, την οποία κατείχε επί σειρά ετών ο πρόεδρος αδελφός του.
Μεταξύ των ερωτημάτων που είχα υποβάλει στους Μάνινγκ και Κένεντυ, ήταν τα εξής:
α) Ποια είναι η θέση σας επί των προσφάτων έντονων προσπαθειών εκ μέρους του Βελιγραδίου να αναζωπυρώσει το δήθεν αποκαλούμενο «Μακεδονικό» ζήτημα, όπως επίσης ποια είναι η θέση σας επί του συγκεκριμένου αυτού ζητήματος.
β) Ποια είναι η στάση σας επί των προσπαθειών της Γιουγκοσλαβίας να δημιουργήσει το ούτως αποκαλούμενον και μη υπαρκτό «Μακεδονικό πρόβλημα», εις βάρος της Ελλάδος;
Η απάντηση του Μάνινγκ: «Οι ΗΠΑ ελπίζουν ότι το ζήτημα αυτό δεν θα οξυνθεί. Οι ΗΠΑ ελπίζουν ότι όλες οι φιλικές χώρες με κοινά συμφέροντα θα προσβλέπουν εις τας μεταξύ τους σχέσεις εντός του γενικού πλαισίου της διατήρησης των καλών αυτών σχέσεων».
Η ταυτόσημος σχεδόν απάντηση του Κένεντυ, ήταν: «Αυτό είναι ένα θέμα που πηγαίνειπολύ πίσω στην ιστορία, αλλά δεν βλέπω κανέναν λόγο διατί το θέμα αυτό θα πρέπει να οξυνθεί, σε μία περίοδο κατά την οποία η επίδειξις μετριοπάθειας εκ μέρους των χωρών είναι αναγκαία δια την ειρήνη».
Όταν οι δύο αυτές συνεντεύξεις δημοσιεύθηκαν στην Αθήνα, στις 25 και στις 29 Αυγούστου 1962, ακριβώς προ της αφίξεως του αντιπροέδρου Λύντον Τζόνσον, οι αντιδράσεις της κυβέρνησης Καραμανλή και της κοινής γνώμης, υπήρξαν εντονότατες.
Το υπουργείο Εξωτερικών προέβη σε διάβημα διαμαρτυρίας προς την αμερικανική πρεσβεία και ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής αντιμετώπισε το ενδεχόμενο να ματαιώσει την προγραμματιμένη συνάντησή του με τον αντιπρόεδρο Τζόνσον.
Ο Τζόνσον, υποψιαζόμενος πάντοτε τα πολιτικά κίνητρα των αδελφών Κένεντυ, απαίτησε από τον πρόεδο Κένενντυ όπως επιπλήξει σφόδρα και δημοσίως τον υφυπουργό των Εξωτερικών Μάνινγκ δια να ικανοποιηθεί η ελληνική πλευρά. Πλην όμως, ο υπουργός Δικαιοσύνης Ρόμπερτ Κάνεντυ, αντετάχθη στην πρόταση αυτή του Τζόνσον, με το επιχείρημα ότι μια τέτοια ενέργεια θα στρεφόταν κατά της προεκλογικής εκστρατείας του αδελφού του Έντουαρντ Κένεντυ. Τούτο εφόσον οι δύο απαντήσεις ήταν σχεδόν ταυτόσημοι, προετοιμασθείσαι από τον ίδιο ανώτερο αξιωματούχο του αμερικανικού υπουργείου εξωτερικών, στον οποίο είχαν καταφύγειο οι Μάνινγκ και Έντουαρντ Κένεντυ, δια την προετοιμασία των απαντήσεων στα ερωτήματά μου.
Κατόπιν έντονων και συνεχών διαπραγματεύσεων, σε ανώτατο επίπεδο, αποφασίστηκε από κοινού, όπως ο αντιπρόεδρος Τζόνσον προβεί σε δύο απολύτως ικανοποιητικές για τις ελληνικές απόψεις δηλώσεις επί του σκοπιανού εις Αθήνας καθώ ςκαι Τρίτη παρόμοια δήλωση κατά την διάρκεια της επίσκεψής του στη διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Μεταξύ άλλων, στις τρεις αυτές δηλώσεις του Τζόνσον σχετικά με τη θέση των ΗΠΑ επί των γιουγκοσλαβικών απαιτήσεων επί του «Μακεδονικού», περιλάμβαναν και τα ακόλουθα: «Εάν οιοσδήποτε έχει σχέδια εναντίον της ειρήνης, θα πρέπει να κατανοήσει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα ανεχθούν κανέναν συμβιβασμό όσον αφορά την εδαφική ακεραιότητα και την εσωτερική γαλήνη της συμμάχου και φίλης Ελλάδος».
Μεταφράζω από δημοσίευμα της «Washington Post» (11 Νοεμβρίου 1963), που αναφέρεται στην αμερικανική ανάμειξη στις ελληνικές εκλογές, μέσω συνέντευξης του γερουσιαστή Γκολντγουότερ στον δημοσιογράφο Ηλία Δημητρακόπουλο η οποία είχε δημοσιευθεί στην «Athens Daily Post» και αναδημοσιεύθηκε από όλες τις άλλες εφημερίδες Αθηνών και Θεσσαλονίκης:
Τίτλος: «Η συνέντευξη του Αυγούστου βάζει τον Γκολντγουότερ στις ελληνικές εκλογές».
« Ο Γκολντγουότερ, έπεσε ανυποψίαστος στην ελληνική πολιτική παγίδα, υποστηρίζοντας από καρδιάς την αύξηση της στρατιωτικής βοήθειας στην Ελλάδα. Ο Καραμανλής την εποχή της προεκλογικής περιόδου δεχόταν επιθέσεις για τις περικοπές που είχε αποφασίσει η διακυβέρνηση Κένεντυ στις απευθείας παραδόσεις στρατιωτικού υλικού, την περασμένη άνοιξη.
Μια απάντηση σε μια πολύ καλά καλυμμένη ερώτηση ο γερουσιαστής αποδοκίμασε «τις ακατονόμαστες δραστηριότητες της Βουλγαρίας και της Γιουγκοσλαβίας, εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας σας». Ο,τιδήποτε και να εννοούσε ο γερουσιαστής οι Έλληνες αναγνώστες είδαν να επιβεβαιώνονται από την Ουάσιγκτον, οι έντονες φήμες που κυκλοφορούσαν στην Αθήνα, ότι ο Γιουτζήν Άντερσον, Αμερικανός πρεσβευτής στην κομμουνιστική Βουλγαρία, ασκούσε πιέσεις στην κυβέρνηση Καραμανλή, να δώσει διάδρομο προς το Αιγαίο στο μισητό για τους Έλληνες βαλκάνιο γείτονα.
Το γεγονός, διαψεύστηκε κατηγορηματικά από αμερικανούς αξιωματούχους που είπαν πως ο κ, και η κα Άντερσον ήρθαν στην Αθήνα μόνο για διακοπές.
Ο Γκολντγουότερ, προσπάθησε με νεότερη ανακοίνωσή του να διασκευάσει όσα είχε πει… αλλά το συμπέρασμα που μένει είναι «Φοβού τους Έλληνες και μαγνητόφωνο φέροντες».
(*) Η υποσημείωση στο δημοσίευμα της «Καθημερινής», αναφέρει: Ο Ηλίας Π. Δημητρακόπουλος κατά την διάρκεια της δεκαετίας του ’50 ήταν πολιτικός συντάκτης της «Καθημερινής».
Ο Ηλίας Π. Δημητρακόπουλος, πριν φύγει από την Ελλάδα το '67 για τις ΗΠΑ, είχε εργαστεί ως πολιτικός συντάκτης, εκτός από την "Καθημερινή", στο "Εθνος", την "Μακεδονία" και την αγγλόφωνη "Athens Daily Post".Ήταν επίσης, ανταποκριτής της "International Herald Tribune".

i-reporter.gr


Η ελληνική αυταπάτη και η απογοήτευση της Γαλλίας



Θα πάει άραγε στην Κύπρο, στις 7 Νοεμβρίου, ο Νικολά Σαρκοζί όπως είχε ο ίδιος προσωπικά διαβεβαιώσει τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια κατά τη διάρκεια ολιγόλεπτης άτυπης συνάντησής τους στη Νέα Υόρκη στις 23 Σεπτεμβρίου;


του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Η πραγματοποίηση μιας τέτοιας συνάντησης θα αποτελούσε εξαιρετικά πολύτιμη βοήθεια για την ανύψωση του διεθνούς κύρους της σκληρά δοκιμαζόμενης Κυπριακής Δημοκρατίας.
Θα ήταν η πρώτη επίσκεψη στο νησί ενός προέδρου της Γαλλίας και γενικότερα του ανώτατου ηγέτη μιας τόσο μεγάλης χώρας, ηγεμονικής στην ΕΕ.
Η επίσκεψη του Δ. Χριστόφια στο Παρίσι στις αρχές Σεπτεμβρίου και οι εκεί συνομιλίες του με τον Νικολά Σαρκοζί είχαν διεξαχθεί σε άριστο κλίμα και η κυπριακή κυβέρνηση έχει επενδύσει στα πολιτικά οφέλη που θα είχε για τη Λευκωσία η πραγματοποίηση αυτής της επίσκεψης.Αφορμή για την επίσκεψη Σαρκοζί αλλά και ουσιαστικός παράγοντας αυτής της γαλλικής υποστήριξης στην Κύπρο είναι το γεγονός ότι στις 7 Νοεμβρίου θα γίνουν τα εγκαίνια των νέων εγκαταστάσεων του αεροδρομίου της Λάρνακας, κατασκευαστής των οποίων είναι η τεχνική εταιρεία του Μαρτίν Μπουίγκ, του μεγαλύτερου εργολήπτη της Γαλλίας και ιδιοκτήτη του μεγαλύτερου γαλλικού τηλεοπτικού δικτύου TF1. Ο Μπουίγκ συνδέεται με στενή πολιτική φιλία με τον Σαρκοζί, τον οποίο μάλιστα είχε παντρέψει με την πρώην σύζυγό του, Σεσιλιά.
Εκτός από το αεροδρόμιο της Λάρνακας, ο Μπουίγκ είχε πάρει και το αεροδρόμιο της Πάφου, που εγκαινιάστηκε πέρυσι, σε συνεργασία με τον κορυφαίο οικονομικό παράγοντα της Κύπρου Νίκο Σιακόλα.
Σε πολιτικό επίπεδο, η επίσκεψη Σαρκοζί στην Κύπρο εντάσσεται στην προσπάθεια του Γάλλου προέδρου να βρει συμμάχους εν όψει της συνόδου κορυφής της ΕΕ στις 10 και 11 Δεκεμβρίου, η οποία θα αξιολογήσει την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Ο Νικολά Σαρκοζί τάσσεται αναφανδόν εναντίον της ένταξης της Αγκυρας στην ΕΕ.
Θέση του είναι ότι έπειτα από τέσσερα χρόνια άκαρπων συνομιλιών έχει γίνει φανερό πως η Τουρκία δεν είναι χώρα κατάλληλη προς ένταξη, άρα πρέπει να διακοπούν οριστικά οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις και να αρχίσουν άλλες, με αντικείμενο την εγκαθίδρυση μιας «προνομιακής σχέσης» ΕΕ - Τουρκίας.
Η Γερμανίδα Καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ και το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (CDU), προεξάρχουσας μάλιστα της βαυαρικής συνιστώσας του (CSU), συμμερίζονται τις απόψεις του Σαρκοζί.
Οι ανάγκες συγκρότησης όμως κυβερνητικού συνασπισμού με τους Ελεύθερους Δημοκράτες (FDP) που έχουν πιο ανεκτική στάση απέναντι στην Τουρκία, δεν επιτρέπει στο Βερολίνο να συμπαραταχθεί πλήρως με το Παρίσι στο θέμα αυτό.
Ο Σαρκοζί αντιμετωπίζει έτσι τον κίνδυνο να απομονωθεί στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου, καθώς η Αγγλία, η σουηδική προεδρία, οι ΗΠΑ και οι ευρωπαϊκές χώρες που επηρεάζουν προωθούν τη γραμμή να μην επιβληθεί καμία κύρωση στην Τουρκία.
Στο πλαίσιο αυτό ο Γάλλος πρόεδρος αναζητά τη συμμαχία με την Κύπρο και την Ελλάδα. Είναι πρόθυμος να δώσει τεράστια σημασία στην άρνηση της Αγκυρας να εφαρμόσει τη νομοθεσία της ΕΕ που επιβάλλει στην Τουρκία να ανοίξει τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της στα πλοία και τα αεροπλάνα υπό κυπριακή σημαία.
Να χρησιμοποιήσει δηλαδή τη στάση της Αγκυρας απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία για να σταματήσει τις ενταξιακές συνομιλίες ΕΕ - Τουρκίας. Σε αντάλλαγμα ζητά φυσικά την πολιτική συνεργασία της Λευκωσίας και της Αθήνας στο πλαίσιο της ΕΕ για την υιοθέτηση σκληρής γραμμής απέναντι στην Αγκυρα.
Αυτός είναι ο λόγος που το Παρίσι παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την επίσκεψη Παπανδρέου στην Κύπρο.
Θέλει να διαπιστώσει αν η Αθήνα και η Λευκωσία είναι διατεθειμένες να απαιτήσουν το πάγωμα των ευρωτουρκικών διαπραγματεύσεων τον Δεκέμβριο ή αν θα αφήσουν να περάσει χωρίς συνέπειες η προκλητική στάση της Τουρκίας απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία.
ΓΑΛΛΙΚΗ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ
Ισως ματαιωθεί η επίσκεψη ΣαρκοζίΤο Παρίσι γνωρίζει ότι ο φόβος απέναντι στην Αγκυρα έχει οδηγήσει όλες τις κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου να τάσσονται υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, στο πλαίσιο της πολιτικής αυταπάτης ότι έτσι θα προφυλαχτούν από την τουρκική επιθετικότητα. Χριστόφιας και Παπανδρέου διακήρυξαν πάλι αυτή τη γραμμή.
Αυτό που προσπαθεί τώρα να αποκωδικοποιήσει η γαλλική διπλωματία είναι η πραγματική αξία της δήλωσης Χριστόφια απέναντι στην Τουρκία εν όψει Δεκέμβρη «έχουμε μπροστά μας όλες τις επιλογές» και «δεν είμαστε μαζοχιστές».
Αν τελικά ο Σαρκοζί εκτιμήσει ότι δεν συνιστούν πραγματική πιθανότητα βέτο, τότε ίσως ματαιώσει την επίσκεψή του στην Κύπρο. Αυτό θα συνιστούσε ήττα για Αθήνα και Λευκωσία.

Αναρτήθηκε από ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ

http://aegaio.blogspot.com/2009/10/blog-post_9178.html

Ανακάλυψαν στον γαλαξία μας 32 νέους πλανήτες

ΛΟΝΔΙΝΟ. Μια εντυπωσιακή ανακοίνωση έκαναν επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Γενεύης, οι οποίοι αναφέρουν ότι με τη βοήθεια του Ευρωπαϊκού Νοτίου Παρατηρητηρίου που βρίσκεται στη Χιλή εντόπισαν 32 νέους εξωηλιακούς πλανήτες.
Με τη νέα ανακάλυψη ο αριθμός των πλανητών που έχουν ανακαλυφθεί έξω από το ηλιακό μας σύστημα ξεπερνά πλέον τους 400.
Ανάμεσα στους πλανήτες περιλαμβάνονται υπερμεγέθη ουράνια σώματα με μάζα πέντε ως δέκα φορές μεγαλύτερη από αυτή του Δία, αλλά και πλανήτες μικρότεροι- με μέγεθος πέντε φορές μεγαλύτερο από αυτό της Γης.
Η νέα ανακάλυψη επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις των επιστημόνων ότι ο γαλαξίας μας είναι γεμάτος από πλανήτες, πολλοί εκ των οποίων έχουν μέγεθος ανάλογο ή λίγο μεγαλύτερο από αυτό της Γης.
Η εξέλιξη κάνει τους ειδικούς ιδιαίτερα αισιόδοξους και σε ό,τι αφορά την ανακάλυψη εξωγήινων μορφών ζωής, αφού η επιστημονική κοινότητα έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στους μικρούς σε μέγεθος πλανήτες είναι πολύ πιο πιθανό να αναπτυχθεί ζωή από ό,τι στους μεγάλους.
Η ανακοίνωση συνοδεύτηκε από την καλλιτεχνική απεικόνιση (κάτω), που δείχνει έναν εξωηλιακό πλανήτη στο μέγεθος της Γης, ο οποίος ανήκει σε ένα δυαδικό αστρικό σύστημα.

ΑΡ/ ΕURΟΡΕΑΝ SΟUΤΗ ΟΒSΕRVΑΤΟRΥ

Atkinson the“Trantellena”: Thirty times Greek!


Mr Atkinson honoured to be called “Trantellena” (thirty times Greek) and expressed his gratitude to the Pontian Federation and to Martin Hamilton-Smith for giving him the opportunity to stand up for truth and justice.

Photo: South Australian Attorney General Michael Atkinson with the honorary award, flanked by Steve Georganas (L) and Harry Tavlarides (R).

South Australia’s Attorney-General Mr Michael Atkinson was awarded the Golden Trantellena Award by the Federation of Pontian Associatons in Adelaide last Saturday.

The Golden Trantellena Award is reserved for those who have a proven track record of their dedication to the ideals of Hellenism and its the highest award the Federation can bestow.

The ceremony took place at the annual dance of the Pontian Brotherhood of South Australia.

Mr Atkinson, a well-known philellene, was instrumental in having the Pontian genocide recognised by the South Australian parliament in April.

Accepting the award Mr Atkinson said how honoured he felt to be called “Trantellena” (thirty times Greek) and expressed his gratitude to the Pontian Federation for giving him the opportunity to stand up for truth and justice.

Last year Mr Atkinson had come under attack when he unveiled a plaque at the Immigration Museum in memory of the Pontians massacred in the 1910s.

“It’s easy to argue about the maltreatment of not only the Pontian Greeks, but also the Assyrians and the Armenians, because it’s true. Thank you for giving me the opportunity to make this argument” Mr Atkinson said while emphasising the importance of discussing these issues in public fora.

Mr Atkinson acknowledged the support of the former leader of the opposition Mr Martin Hamilton-Smith in passing the resolution recognising the genocide of the Christian populations unanimously.

Mr Hamilton-Smith attended the Brotherhood’s dance with his wife Stavroula. Also present and joining in for some Pontian dancing were Labour MP MS Vini Ciccarello, Mr Steve Georganas and Mrs Robyn Geraghty.

The Federation of Pontian Associations also held its annual general meeting in Adelaide on Sunday which saw the transfer of the Presidency of the Federation to the ACT.

Incoming National President of the Federation, is Mr John Efkarpidis. The Efkarpidis family is well-known in Canberra for its chain of supermarkets and for its involvement in property development in the ACT.

The decision for the National Presidency to go to the ACT is in line with the wishes of Harry Tavlarides, who believes that moving the Federation’s to Canberra will enable the Federation to continue the lobbying for the passing of a resolution recognising the Pontian Genocide by the Federal Parliament.

http://neoskosmos.com/news/en/atkinson-thirty-times-greek