ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ليونانيون في مصر

Πηγή: NOCTOC

Η εγκατάσταση Ελλήνων στην Αίγυπτο, πριν από το 19ο αιώνα, ήταν μεμονωμένη. Όμως, η άσχημη οικονομική κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα, τότε που η χώρα μας έκανε τα πρώτα της βήματα ως ανεξάρτητο κράτος, ύστερα από τη νικηφόρα επανάσταση του 1821, έκανε μεγάλο αριθμό Ελλήνων να εγκατασταθούν στην Αίγυπτο. Και στην επιλογή τους αυτή, φαίνεται ότι βοήθησαν και τα ευεργετικά μέτρα που είχε λάβει ο για μία τεσσαρακονταετία διοικητής της Αιγύπτου, Μωχάμετ Άλι, προσπαθώντας να ενθαρρύνει την εγκατάσταση ξένων εμπόρων.
Ο Μωχάμετ Άλι, τουρκαλβανός από την Καβάλα, διοίκησε την Αίγυπτο από το 1805 ως το 1848 και κατά την περίοδο που άρχισαν να εγκαθίστανται ομαδικά οι Έλληνες στην επικράτειά του, είχε αρχίσει μία διαδικασία ανεξαρτητοποίησης της Αιγύπτου από τον Σουλτάνο.

Και στο πλαίσιο αυτό, δεν εμπόδισε τις δραστηριότητες των Αιγυπτιωτών Ελλήνων προς υποστήριξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Ελλάδος.

Έτσι, σύμφωνα με ορισμένες πηγές, όταν το Μάϊο του 1820 έφτασε στην Αίγυπτο ο αξιωματικός της Φιλικής Εταιρείας, Αντώνιος Πελοπίδας, για να μυήσει και να οργανώσει τους Έλληνες της Αιγύπτου, ο Μωχάμετ Άλι, παρ΄ ότι πληροφορήθηκε το σκοπό της επίσκεψής του, δεν εμπόδισε το έργο του.

Υπάρχει και μία άλλη παράμετρος που εξηγεί την ελληνική μετανάστευση στην Αίγυπτο. Σύμφωνα με τον καθηγητή Ευθ. Σουλογιάννη, μετά την πτώση του Μεσολογγίου και την κατοχή της Πελοποννήσου από αιγυπτιακά στρατεύματα, περίπου 12.000 γυναικόπαιδα, αλλά και αρκετοί άνδρες, πουλήθηκαν σε παζάρια της Αιγύπτου και της Μέσης Ανατολής. «Οι δούλοι αυτοί, είτε εξαφανίστηκαν, είτε αποτέλεσαν τον πυρήνα για την ανάπτυξη τω ν ελληνικών παροικιών της Αιγύπτου τον 19ο αιώνα».
Την περίοδο 1830-1881, οπότε σημειώνεται το πρώτο κύμα μαζικής μετανάστευσης Ελλήνων στην Αίγυπτο, αρχίζει και η οργάνωση του ελληνισμού της Αιγύπτου σε συλλόγους και κοινότητες. Γρήγορα δημιουργήθηκαν σχολεία, εκκλησίες και νοσοκομεία.

Εκεί που διέπρεψαν οι συμπατριώτες μας στην Αίγυπτο, ήταν οι τομείς του εμπορίου, της γεωργίας, της βιομηχανίας και των τραπεζών.
Έμειναν στην ιστορία αρκετές ελληνικές οικογένειες που διέπρεψαν στην Αίγυπτο, όπως των αδελφών Τοσίτσα, Μπενάκη, Στουρνάρα, Ζιζίνια, Αβέρωφ, Τσανακλή, Ντ΄ Αναστάση, Καζούλη, Ζερβουδάκη κ.α. Με προσπάθειες της οικογένειας Τοσίτσα, που είχε την επιστασία των εμπορικών σχέσεων μεταξύ Ελλάδος και Αιγύπτου, λειτούργησε το πρώτο ελληνικό προξενείο στην Αλεξάνδρεια και στη συνέχεια στο Κάϊρο, στο Πορτ-Σάϊντ, τη Μανσούρα κ.α.
Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, το 80% της αιγυπτιακής οικονομικής ζωής, κινούνταν από Έλληνες.
Οι οποίοι ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με τη βιομηχανία του βάμβακος, όπως οι Ράλλης, Βασιλόπουλος, Μπενάκης, Κάρταλης, Ζεμπίνης, Ροδοκανάκης, Πελαβάκης κ.α. Το ίδιο συνέβη στη βαμβακοκαλλιέργεια, στην αμπελουργία, στην παραγωγή και εμπορία καπνού, στη βιομηχανία οινοπνευματωδών, το καπνεμπόριο κ.α.
Τέλος, πρέπει να αναφερθεί ότι η πρώτη Τράπεζα στην Αίγυπτο, ήταν αυτή που δημιούργησε η οικογένεια Συναδινού με την επωνυμία «Αγγλο-Αιγυπτιακή Τράπεζα», ενώ από Έλληνες δημιουργήθηκαν και η «Τράπεζα της Αλεξανδρείας» καθώς και η «Γενική Τράπεζα της Αλεξάνδρειας».
Είναι γνωστή, εξάλλου, η πνευματική ακμαιότητα του ελληνισμού της Αιγύπτου εκείνη την περίοδο, η σημαντική πνευματική και καλλιτεχνική δημιουργία. Πολλά θέατρα και κινηματογράφοι ήταν ελληνικά, ενώ το 1860 εκδόθηκε και το πρώτο περιοδικό έντυπο στα ελληνικά, για να ακολουθήσουν αμέσως μετά πολλά περιοδικά, όπως τα «Γράμματα» και η «Νέα Ζωή».

Η πνευματική ζωή των Αιγυπτιωτών Ελλήνων, καταύγαζε και την μητροπολιτική Ελλάδα, με κορυφαίο το μεγάλο της τέκνο, τον Κωνσταντίνο Καβάφη, ενώ υπήρξαν και πολλοί άλλοι διανοούμενοι, όπως ο πεζογράφος Νίκος Νικολαίδης, ο Στρατής Τσίρκας, ο Τίμος Μαλάνος, ο Πέτρος Μάγνης, η Μαρία Ιορδανίδου. Επίσης, καλλιτεχνικοί δημιουργοί, όπως οι ζωγράφοι Κ. Παρθένης και Δ. Λίτσας, οι γλύπτες Α. Λαζαρίδης και Θ. Θωμόπουλος και στο χώρο της μουσικής οι Τζίνα Μπαχάουερ, ο Μάνος Λοίζος και ο Γιάννης Χρήστου.
Η παρακμή της ισχυρής μέχρι τότε παρουσίας του ελληνισμού της Αιγύπτου, ήρθε με την επανάσταση του 1952, όταν η κυβέρνηση Νάσερ, εθνικοποίησε τη βιομηχανία βάμβακος, γεγονός που οδήγησε πρώτους τους μεγάλους Έλληνες επιχειρηματίες να εγκαταλείψουν την Αίγυπτο. Η επέκταση των εθνικοποιήσεων και σε άλλους κλάδους της οικονομίας, αλλά και η έκρυθμη κατάσταση που δημιουργήθηκε σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο, μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, κορύφωσε τη φυγή του αιγυπτιώτη ελληνισμού.

Στο διάστημα 1957-1962, το 70% των Αιγυπτιωτών Ελλήνων, εγκατέλειψαν τη χώρα. Από αυτούς, 50.000 κατευθύνθηκαν προς την Ελλάδα και άλλες 50.000 περίπου προς τη Νότια Αφρική και άλλες χώρες της Αφρικής. Παρέμειναν τότε περίπου 20.000 άτομα, για να μείνουν τελικά τα τελευταία χρόνια περίπου 2.000 Έλληνες.
Στην Αίγυπτο, φαίνεται ότι γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια να αναθερμανθούν οι «ιστορικοί δεσμοί» για να διερευνηθούν οι ελληνοαιγυπτιακές σχέσεις. Στο πλαίσιο αυτό, σημειώνεται και κάποια αναθέρμανση του ελληνικού στοιχείου στο μέλλον.

Και αρκετοί είναι αυτοί που εκτιμούν, ότι ο ελληνισμός της Αιγύπτου, κατ’ εξαίρεσιν, έχει μέλλον. Με το σκεπτικό που αναπτύσσεται σχετικά, η Αλεξάνδρεια εδώ είναι η πύλη της Αφρικής προς την Ευρώπη και είναι κοντά μας.

Τα τελευταία χρόνια, έχουν γίνει από Έλληνες, εντός Αιγύπτου, αρκετές επενδύσεις σε διάφορους τομείς με σημαντικά αποτελέσματα και πολύ θετικές προοπτικές. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται ο όμιλος Βαρδινογιάννη, ο οποίος επιχειρεί και γεωτρήσεις για πετρέλαιο και ο ιδιοκτήτης της Χαρτοποιίας Θράκης, κ. Ζερίτης. Η επιχείρηση του κ. Ζερίτη με την επωνυμία «Flora-Pyramis», έχει έντονη την παρουσία της στην αιγυπτιακή αγορά (παράγει χαρτομάνδηλα, χαρτιά κουζίνα ακόμη και χαρτί υγείας παρά τη θρησκευτική αντίληψη και νοοτροπία των Αιγυπτίων).

Έκκληση Μόσχας για κοινή αντιμετώπιση του Άποφις

«Η Ρωσία συζητά το ενδεχόμενο αποστολής ενός διαστημοπλοίου που θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία ενός αστεροειδούς που κινείται απειλητικά προς τη Γη», τα παραπάνω διατύπωσε ο Ανατόλι Περμίνοφ από τον Ρωσικό Οργανισμό του Διαστήματος την περασμένη Τετάρτη.
Σύμφωνα με τον υπεύθυνο του ρωσικού διαστημικού οργανισμού πραγματοποιήθηκε μια συνάντηση, στη Μόσχα, για να εκτιμηθεί εάν ήταν απαραίτητη η αποστολή διαστημοπλοίου στο Άποφις.
Σε συνέντευξή του στη «Φωνή της Ρωσίας» δήλωσε πως κάλεσε τη NASA, τους διαστημικούς οργανισμούς της Κίνας και της Ευρώπης να συμμετάσχουν σε ένα κοινό σχέδιο αντιμετώπισης του επικίνδυνου αστεροειδούς.
Σημειώνεται πως ο Άποφις (γνωστός στους αστρονόμους ως 99942 Άποφις) είναι ένας αστεροειδής της κοντινής γειτονιάς της Γης. Ανακαλύφθηκε τον Ιούνιο του 2004 και επιβεβαιώθηκε η ύπαρξή του το Δεκέμβριο του ιδίου έτους. Οι πρώτες εκτιμήσεις της NASA έδειχναν ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα σύγκρουσης του αστεροειδούς αυτού με τη Γη ή τη Σελήνη το 2029. Συνεχείς παρατηρήσεις του αστεροειδούς και της τροχιάς του έδειξαν μια ελάχιστη πιθανότητα σύγκρουσης με τη Γη ή τη Σελήνη τον Απρίλιο του 2036.
Αυτές, τουλάχιστον, είναι οι σημερινές εκτιμήσεις των αστρονόμων.

«Aνάσα» για τα μνημεία των Bαλκανίων

«Eνα σημαντικό μέρος της βυζαντινής και μεταβυζαντινής μας κληρονομιάς βρίσκεται σήμερα πέραν των ελληνικών συνόρων, στη Σερβία, στη Bουλγαρία και αλλού. Tο Iδρυμα Λεβέντη, έχοντας ως αρχή του τη συντήρηση και προβολή του ελληνικού πολιτισμού οπουδήποτε και αν παρουσιάζεται, μεριμνά και για τα εκκλησιαστικά μνημεία που βρίσκονται σε διάφορα μέρη των Bαλκανίων». O διευθυντής του Iδρύματος Λεβέντη, καθηγητής Bάσος Kαραγιώργης

Mε αυτά τα λόγια ο διευθυντής του Iδρύματος Λεβέντη, καθηγητής Bάσος Kαραγιώργης, παρουσίασε το έργο συντήρησης που πραγματοποίησε το Iδρυμα Λεβέντη, σε συνεργασία με το ICOMOS Bουλγαρίας, στο άλλοτε ερειπωμένο οστεοφυλάκιο του Mπάτσκοβο στη νότια Bουλγαρία, καθώς και στις πολύ σημαντικές του τοιχογραφίες του 11ου αιώνα, κωνσταντινοπολίτικης τέχνης.
«Mε τη δράση αυτή του Iδρύματος Λεβέντη τονίζεται ακόμη μια φορά ο οικουμενικός χαρακτήρας του ελληνικού πολιτισμού, που έχει αφήσει απτά και ανεξίτηλα μνημεία σε πολλά μέρη του κόσμου. Γνωστή, βέβαια, είναι η δράση του ιδρύματος τόσο στον ελλαδικό χώρο όσο και στην Kύπρο», πρόσθεσε ο κ. Kαραγιώργης.
Aπό το Iδρυμα Λεβέντη εκδόθηκε, επίσης, σε πολυτελή τόμο η μελέτη του μνημείου και των τοιχογραφιών από την καθηγήτρια Eλκα Mπακάλοβα.
Στο Mπομπόσιεβο, στη Δυτική Bουλγαρία, έχει συντηρήσει την Eκκλησία του Aγίου Δημητρίου του 15ου αιώνα και τις τοιχογραφίες της και έχει δημοσιεύσει σε τόμο που μόλις κυκλοφόρησε τη σχετική μελέτη της Xριστίνας Στάνοβα και των συνεργατών της. Eξάλλου, περατώθηκαν τα έργα συντήρησης της Eκκλησίας του Aγίου Στεφάνου και των τοιχογραφιών (10ος -11ος αι. ) στην πόλη Nέσεμπαρ (αρχαία Mεσημβρία) της Bουλγαρίας και η σχετική μελέτη βρίσκεται υπό εκτύπωση.
Στην ίδια πόλη βρίσκονται και επτά άλλες μεταβυζαντινές εκκλησίες και σκοπός του ιδρύματος είναι η συντήρηση των πιο σημαντικών, καθώς και η διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου.
Tο Iδρυμα A. Γ. Λεβέντης, στο οποίο ανήκει μια σπουδαία συλλογή ελληνικών πινάκων του 19ου και του 20ού αιώνα, ιδρύθηκε τον Mάιο του 1979 σαν αποτέλεσμα των προσδοκιών του Aναστάσιου Γ. Λεβέντη, ο οποίος πέθανε τον Oκτώβριο του 1978. Σκοπός του ιδρύματος ήταν, εξαρχής, να στηρίξει εκπαιδευτικούς, πολιτιστικούς, καλλιτεχνικούς και φιλανθρωπικούς σκοπούς στην Kύπρο, στην Eλλάδα και αλλού. Aπό την αρχή δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στους τομείς του πολιτισμού, της εκπαίδευσης, στην Kύπρο, στην Eλλάδα και σε άλλα μέρη της Eυρώπης.


Εφημ. Έθνος

Aναζητώντας τις φάλαινες του Aιγαίου

Oλοκληρώθηκε στα τέλη Nοεμβρίου η αποστολή από την ερευνητική ομάδα του Iνστιτούτου «Aρχιπέλαγος» , για την καταγραφή των πληθυσμών των θαλάσσιων θηλαστικών στο ανατολικό Aιγαίο. Aντικείμενο της έρευνας ήταν η φάλαινα Φυσητήρας (Physeter macrocephalus), είδος το οποίο για χιλιάδες χρόνια μεταναστεύει διαπλέοντας το Aιγαίο

Του Τάσου Σαραντή

Oλοκληρώθηκε στα τέλη Nοεμβρίου η φθινοπωρινή ερευνητική αποστολή από τη θαλάσσια ερευνητική ομάδα του Iνστιτούτου Θαλάσσιας & Περιβαλλοντικής Έρευνας Aιγαίου «Aρχιπελάγος», για την καταγραφή των πληθυσμών των θαλάσσιων θηλαστικών στο ανατολικό Aιγαίο με τη συνεργασία εξειδικευμένων επιστημόνων από πανεπιστήμια του εξωτερικού. Aντικείμενο της έρευνας ήταν η φάλαινα Φυσητήρας (Physeter macrocephalus), είδος το οποίο για χιλιάδες χρόνια μεταναστεύει διαπλέοντας το Aιγαίο και κοσμεί διαρκώς με την παρουσία του τις ελληνικές θάλασσες.
H έρευνα πραγματοποιήθηκε με τα σκάφη του Aρχιπελάγους «Nηρέας» και «Πηνελόπη», καθώς και με σκάφος της περιοχής, που συμμετέχει κατά καιρούς εθελοντικά στις δράσεις του
«Aρχιπελάγους». Oι περιοχές έρευνας ήταν το κεντρικό, βόρειο και ανατολικό Aιγαίο, και πιο συγκεκριμένα η περιοχή από Aμοργό έως το πέρασμα μεταξύ Mυκόνου - Iκαρίας (δυτικά της Xίου), και το βαθύ θαλάσσιο φαράγγι στην περιοχή ανάμεσα στη Xίο και την Iκαρία.

Kατά τη διάρκεια της αποστολής, όπου καλύφθηκαν περισσότερα από 2.000 ναυτικά μίλια, καταγράφηκαν σε 49 προσεγγίσεις 27 διαφορετικοί Φυσητήρες.
Kαταγράφηκε ο αριθμός, το γένος, η ηλικιακή ομάδα και η μεταναστευτική συμπεριφορά των πληθυσμών.
Eπίσης, έγινε φωτο-ταυτοποίηση, ακουστική καταγραφή και επεξεργασία των ήχων επικοινωνίας.
H μελέτη αυτών των σπάνιων θαλάσσιων θηλαστικών είχε ανέκαθεν αντικειμενικές δυσκολίες, λόγω της ιδιαίτερης φυσιολογίας και συμπεριφοράς των Φυσητήρων (πρόκειται για είδος που μεταναστεύει συνεχώς και περνά αρκετό χρόνο κάτω από το νερό και σε μεγάλα βάθη) και απαιτήθηκε η συνδυαστική και συγκροτημένη προσπάθεια από τρία σκάφη και μεγάλο αριθμό ερευνητών και εθελοντών επιστημόνων.

Oπτική - ακουστική καταγραφή

Tα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν θα προστεθούν στη διαρκή έρευνα που υλοποιεί το «Aρχιπέλαγος» τα τελευταία 12 χρόνια στα θαλάσσια θηλαστικά σε διάφορες περιοχές των ελληνικών θαλασσών, με στόχο να προσφέρει μία όσο το δυνατόν πληρέστερη εικόνα της κατάστασης των πληθυσμών αυτών των σπάνιων ειδών στις θάλασσές μας.
Oι Φυσητήρες των ελληνικών θαλασσών συνεχίζουν να αποτελούν στις μέρες μας ένα άγνωστο είδος για το ευρύ κοινό, γεγονός που φανερώνει την άγνοια που επικρατεί γι’ αυτή τη μοναδική κλειστή θάλασσα και τη σπάνια πανίδα και χλωρίδα που φιλοξενεί. Aν και η διεθνής επιστημονική κοινότητα αναγνωρίζει ότι οι ελληνικές θάλασσες και κυρίως το Aιγαίο στηρίζουν τους σημαντικότερους εναπομείναντες πληθυσμούς θαλάσσιων θηλαστικών στη Mεσόγειο, η απουσία στοιχειωδών μέτρων διαχείρισης, σε συνδυασμό με το χαμηλό επίπεδο περιβαλλοντικής παιδείας, συνθέτουν ένα πολύ επικίνδυνο σκηνικό για την επιβίωση αυτής της τεράστιας φυσικής και ιστορικής κληρονομιάς.

Προτασία

H ιδιαίτερα υψηλή κίνηση εμπορικών πλοίων χωρίς ουσιαστικό κεντρικό έλεγχο, η απουσία αποτελεσματικού πλάνου αντιμετώπισης πιθανού θαλάσσιου ατυχήματος και η αυξανόμενη ρύπανση των θαλάσσιων οικοσυστημάτων δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Aπαιτείται η άμεση εφαρμογή ουσιαστικών και λειτουργικών μέτρων προστασίας των θαλασσών για να προληφθεί και να αντιμετωπιστεί ένα πιθανώς ολέθριο θαλάσσιο ατύχημα.
Tο μέλλον του Φυσητήρα και των άλλων σπάνιων ειδών στα ελληνικά θαλάσσια οικοσυστήματα διακυβεύεται καθημερινά και τις τελευταίες δεκαετίες καθορίζεται από καθαρά τυχαίους παράγοντες.
H επικίνδυνη και ανεύθυνη συμπεριφορά σε συνδυασμό με την εκούσια μετατόπιση της περιβαλλοντικής ανησυχίας σε άλλα μήκη και πλάτη του πλανήτη απειλούν καθημερινά το προσδόκιμο ζωής του ελληνικού θαλάσσιου πλούτου.

Tο μεγαλύτερο θηλαστικό των ελληνικών θαλασσών

H φάλαινα Φυσητήρας είναι το μεγαλύτερο σε μέγεθος είδος θαλάσσιου θηλαστικού που συναντάται τακτικά στις ελληνικές θάλασσες. Oι αρσενικοί ξεπερνούν τα 18 μέτρα σε μήκος και τους 50 τόνους σε βάρος, ενώ οι θηλυκοί έχουν μέσο μήκος 12 μέτρα και βάρος 20 τόνους. Παρά το μεγάλο μέγεθός τους, δεν εγκυμονεί κανένα κίνδυνο για τον άνθρωπο. Eίναι είδος μεταναστευτικό και πελαγικό, και η διάρκεια ζωής του ξεπερνά τα 70 έτη. Tα θηλυκά σχηματίζουν κοινωνικές ομάδες με τα νεότερα άτομα, ενώ τα αρσενικά ζουν μοναχικά.

O Φυσητήρας χαρακτηρίζεται από την ικανότητά του να καταδύεται σε βάθη που ξεπερνούν τα 2.000 μέτρα και η παραμονή του στο βυθό μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από μία ώρα. Aναδύεται στην επιφάνεια και παραμένει περίπου 10 λεπτά για να εξασφαλίσει τις απαραίτητες αναπνοές πριν από την επόμενη κατάδυση.

Ξεχωρίζει για τον ιδιαίτερα εξελιγμένο εγκέφαλό του και για τη σύνθετη ικανότητα επικοινωνίας και την πολύπλοκη κοινωνική συμπεριφορά του.
Tρέφεται κυρίως με μεσοπελαγικά κεφαλόποδα και βαθύβια ψάρια, είδη που δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί ο άνθρωπος.

Eτσι η υπεραλίευση που έχουν δεχθεί τα τελευταία χρόνια οι ελληνικές θάλασσες δεν επηρεάζει ιδιαίτερα τον Φυσητήρα. Oι κύριοι παράγοντες που απειλούν τους πληθυσμούς τους είναι η ρύπανση των θαλασσών, καθώς και οι προσκρούσεις με πλοία.

Πηγή: Aρχιπέλαγος, Iνστιτούτο Θαλάσσιας & Περιβαλλοντικής Έρευνας Aιγαίου ( http://www.archipelago.gr/en/Home/tabid/305/Default.aspx)

Αγωγή των παιδιών στην προϊστορική Θήρα

Οι τοιχογραφίες από το Ακρωτήρι μας πληροφορούν για γνώσεις και εμπειρίες που αποκτούν για να αντιμετωπίσουν τη ζωή ως ώριμοι

Του Χρ. Γ. Ντούμα*

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντλήσει κανείς πληροφορίες για ένα θέμα, όπως είναι η αγωγή των παιδιών σε μια κοινωνία, χωρίς να διαθέτει γραπτά κείμενα. Ωστόσο, η συνδρομή της κοινωνικής ανθρωπολογίας μπορεί να φανεί χρήσιμη στην ερμηνεία ορισμένων ευρημάτων που δεν θεωρούνται χρηστικά, όπως είναι τα παιδικά παιχνίδια.
Ανέκαθεν δε τα παιχνίδια διακρίνονται ανάλογα με το φύλο των παιδιών, αποβλέποντας να μεταδώσουν γνώσεις και εμπειρίες που θα βοηθήσουν ένα άτομο να αντιμετωπίσει τη ζωή ως ώριμος άνδρας ή γυναίκα. Ωστόσο, στη Θήρα της Εποχής του Χαλκού, πέρα από τα αντικείμενα που θα μπορούσαν να ερμηνευτούν ως παιχνίδια, η προϊστορική πόλη του Ακρωτηρίου μας έχει δώσει έναν αμύθητο πλούτο από τα πλέον φλύαρα αρχαιολογικά ευρήματα, τις αφηγηματικές σκηνές στις τοιχογραφίες.
Είναι δε αρκετές οι σκηνές που φαίνεται να σχετίζονται με τη μύηση, την αγωγή των παιδιών.
Οι γνώσεις που χρειάζονταν τα νεαρά άτομα της Θηραϊκής κοινωνίας έπρεπε να τους εξασφαλίζουν τα εφόδια για την αντιμετώπιση της καθημερινότητας.
Τα αγόρια, για παράδειγμα, είχαν ανάγκη να μάθουν τέχνες και να εξοικειωθούν με επαγγέλματα, όπως του γεωργοκτηνοτρόφου, του ψαρά, του οικοδόμου, του ναυτικού, του ξυλουργού, του μεταλλοτεχνίτη κ.ά., ενώ παράλληλα έπρεπε να μυηθούν για τις σχέσεις τους με το άλλο φύλο, ώστε με τον καιρό να μπορούν να γίνουν κι αυτά πατέρες και οικογενειάρχες.
Από την άλλη μεριά, τα κορίτσια όφειλαν να εξοικειωθούν με τις οικιακές εργασίες και να μυηθούν στη διαχείριση του νοικοκυριού, παράλληλα δε να προετοιμαστούν ως μελλοντικές σύζυγοι και μητέρες. Τις γνώσεις αυτές τα παιδιά τις έπαιρναν πρωτίστως από τους γονείς αλλά και από συγγενείς και φίλους είτε παίζοντας είτε ακολουθώντας το παράδειγμα των μεγάλων.

Κουρεώτις

Ανάμεσα στα ευρήματα που έχουμε από το Ακρωτήρι περιλαμβάνονται και μικρογραφικά αντικείμενα, όπως ομοιώματα ανθρώπινων ή ζωικών μορφών (ειδώλια) ή σκευών τα οποία, ως παιχνίδια, θα μπορούσαν να έχουν λειτουργήσει ως όργανα μύησης των παιδιών σε διάφορες ασχολίες. Ωστόσο, στις τοιχογραφίες του Ακρωτηριού περιλαμβάνονται σκηνές, στις οποίες εικονίζονται νεαρά άτομα, κορίτσια και αγόρια, που σαφώς διακρίνονται από τους ενηλίκους, τόσο με τη σωματική τους διάπλαση, όσο και με την ενδυμασία και την κόμμωσή τους.
Η ανθρωπολογική έρευνα έχει δείξει ότι σε όλες τις κοινωνίες του πλανήτη, αρχαίες, παραδοσιακές ή εξελιγμένες, η κόμμωση συχνά χρησιμοποιείται για τη δήλωση συγκεκριμένων καταστάσεων στη ζωή των ανθρώπων.
Στην αρχαία Αθήνα, για παράδειγμα, το κούρεμα των αγοριών για την εγγραφή τους στους καταλόγους των εφήβων αποτελούσε σημαντικό κοινωνικό γεγονός. Η ημέρα της τελετουργικής αυτής διαδικασίας λεγόταν κουρεώτις, οι δε νεαροί μυημένοι, τα βλαστάρια για τα οποία καμάρωνε η αθηναϊκή κοινωνία, περνούσαν στην κατηγορία του κούρου και της κόρης, δηλαδή των κουρεμένων ατόμων (από το κείρω, κουρεύω).
Η κοπή των μαλλιών στις γυναίκες της αρχαίας Ελλάδας επίσης δήλωνε το πέρασμα σε κατάσταση πένθους.
Η πανάρχαια αντίληψη ότι με την κοπή των μαλλιών θυσιάζεται συμβολικά το παλιό άτομο και ένα νέο γεννιέται, εξακολουθεί να επιβιώνει μέχρι τις μέρες μας ανεξαρτήτως θρησκείας ή κοινωνικής εξέλιξης. Για παράδειγμα, η αφαίρεση μιας τούφας μαλλιών κατά τη βάφτιση του παιδιού σήμερα ή η κουρά των μοναχών, συμβολίζουν ακριβώς τον θάνατο του αμαρτωλού ατόμου και τη γέννηση μιας νέας προσωπικότητας.
«Κείρεσθαι τον μύστακα και τοις νόμοις πείθεσθαι» (να κουρεύει το μουστάκι και να πειθαρχεί στους νόμους) ήταν προαπαιτούμενο για τον νομοταγή Σπαρτιάτη πολίτη. Κάτι παρόμοιο κρύβεται πίσω από το κούρεμα των νεοσυλλέκτων στρατιωτών: εξαφάνιση της εγωκεντρικής προσωπικότητας και μετασχηματισμό της σε πειθαρχικό άτομο.
Στάδιο μύησης
Το ιδιόρρυθμο κούρεμα των παιδιών που εικονίζονται στις τοιχογραφίες του Ακρωτηρίου, συγκρινόμενο με αντίστοιχα παραδείγματα από αρχαίες ή τωρινές παραδοσιακές κοινωνίες, συνηγορεί στο να θεωρήσουμε ότι τα νεαρά αυτά άτομα βρίσκονται σε κάποιο στάδιο μύησης, δηλαδή σε κάποια φάση της αγωγής τους. Παραδείγματος χάριν, η νεαρή κοπέλα, που κοσμούσε την παραστάδα πόρτας στη Δυτική Οικία, εικονίζεται να θυμιατίζει το σπίτι, σαν να ασκεί, κατά κάποιο τρόπο, καθήκοντα οικοδέσποινας. Οι δύο νεαροί ψαράδες, επίσης από τη Δυτική Οικία, προτείνοντας με καμάρι τη συγκομιδή τους μοιάζουν σαν να διακηρύσσουν ότι έμαθαν σωστά την τέχνη που διδάχτηκαν, το ψάρεμα. Ακόμη, τα αγόρια που πυγμαχούν, από το Κτήριο Β, ίσως θέλουν να δηλώσουν ότι κατέκτησαν τα μυστικά και τα τεχνάσματα της πυγμαχίας, η οποία ενδεχομένως αποτελούσε μέρος της αγωγής τους. Σε άλλη σκηνή έχουμε μια μικρή κοπέλα που ασκείται στη συλλογή κρόκου (ζαφοράς) ατενίζοντας τη «δασκάλα» της επιζητώντας επιδοκιμασία.
Ενα μεγάλο τριώροφο κτήριο, η Ξεστή 3, λόγω μεγέθους, εσωτερικής διαρρύθμισης, πλουσιότατου τοιχογραφικού διακόσμου αλλά και λόγω παντελούς απουσίας οικοσκευής, έχει χαρακτηριστεί ως «δημόσιο».
Οι σκηνές που εικονίζονται στις τοιχογραφίες του περιλαμβάνουν μόνο άτομα του ίδιου φύλου, από τα οποία τουλάχιστον ένα είναι νεαρής ηλικίας. Η εσωτερική διαρρύθμισή της και τα θέματα των τοιχογραφικών σκηνών μας οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι η Ξεστή 3 ήταν αφιερωμένη σε τελετές μύησης, μία από τις οποίες είναι και η πιστοποίηση της ενηλικίωσης.
Για παράδειγμα, η τοιχογραφία των «Γυμνών Αγοριών» απεικονίζει τη σκηνή, κατά την οποία το αγόρι που μεταφέρει το πολύχρωμο ύφασμα, προφανώς θα το χρησιμοποιήσει τυλίγοντάς το γύρω από την οσφυϊκή χώρα για να καλύψει την περιοχή των γεννητικών του οργάνων.
Πρόκειται για το λεγόμενο «ζώμα» που, ως τμήμα της ανδρικής φορεσιάς των ενηλίκων, είναι γνωστό στο Αιγαίο τουλάχιστον από τη Μέση Εποχή του Χαλκού. Στην τελετή αυτή κεντρικό ρόλο φαίνεται να διαδραματίζει η καθιστή ανδρική μορφή, ίσως ο μυσταγωγός, βοηθούμενος από δύο άλλα αγόρια, τα οποία προφανώς προετοιμάζονται για τη δική τους σειρά. Η επίσημη αυτή τελετή ένδυσης αποτελεί σημαντικό σταθμό στη ζωή του νεαρού αγοριού: στο εξής ως άνδρας πλέον δεν θα μπορεί να κυκλοφορεί γυμνός.
Τα κορίτσια βέβαια ουδέποτε εικονίζονται γυμνά στην τέχνη της Θήρας. Γι' αυτό και το τελετουργικό της ενηλικίωσής του συμβολίζεται με άλλο τρόπο. Στη λεγόμενη τοιχογραφία των «Λατρευτριών» η νεαρή κοπέλα στο δεξιό άκρο της παράστασης, που ξεχωρίζει με το ιδιόρρυθμο κούρεμά της, έχει καλυμμένο το κεφάλι με ένα διάφανο πέπλο.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο πέπλος, όπως το ζώμα για τα αγόρια, συμβολίζει το οριστικό πέρασμα των κοριτσιών στην κατηγορία των ενηλίκων.
Η πεπλοφόρος κόρη είναι πλέον γυναίκα έτοιμη να αναλάβει τις υποχρεώσεις της συζύγου, της μητέρας, της οικοδέσποινας. Αν η ερμηνεία που προτείνεται για τα παιδιά με την ιδιόρρυθμη κόμμωση είναι σωστή, και αν οι σκηνές που περιγράψαμε εικονίζουν όντως την τελική πράξη των σταδίων μύησης των παιδιών της θηραϊκής κοινωνίας, τότε μπορούμε να ερμηνεύσουμε το κτήριο, στο οποίο αυτή η τελετουργία ελάμβανε χώραν, η Ξεστή 3, ως κάτι αντίστοιχο με την αίθουσα τελετών των σημερινών πανεπιστημίων, τον χώρο δηλαδή της πανηγυρικής απονομής ακαδημαϊκών τίτλων.


* Ο κ. Χρ. Γ. Ντούμας είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

εφημ. Καθημερινή

Οι φωτογραφίες είναι από το: http://www.fourakis-kea.com/

Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα Παπαθεμελή

1/1/010
Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του Προέδρου της Δημοκρατικής Αναγέννησης κ. Στέλιου Παπαθεμελή:
«Ο νέος χρόνος να είναι ευλογημένος και δημιουργικός για τον καθένα και την πατρίδα.
Ο λαός μας διαθέτει φανερές και λανθάνουσες δυνάμεις και συγκριτικά πλεονεκτήματα που μπορούν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση.
Παρά τα τραύματα της συλλογικής μας συνείδησης οι πολίτες δεν αρνούνται να υποβληθούν σε θυσίες κοινωνικά δίκαιες που όμως να στοχεύουν στην αποτελεσματική πάταξη της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και της ανεργίας και να υπηρετούν την ανάπτυξη».

Αρχαίες προφητείες, σύγχρονες ανοησίες

Τι συνδέει τον πολιτισμό των Μάγιας με την ακατάσχετη μωρολογία περί καταστροφής του κόσμου σε δύο χρόνια από σήμερα

Χ ρόνος υπάρχει ακόμη. Για την ακρίβεια δύο χρόνια παρά κάτι ημέρες ως την πολυσυζητημένη καταστροφή του κόσμου, την οποία κάποιοι πιστεύουν ότι είχαν προβλέψει οι Μάγιας. Ηδη μάλιστα αυτόκλητοι προφήτες, μάντεις και μυστικιστές διαφόρων ειδών, ακολουθούμενοι από τους «πιστούς» τους, ετοιμάζονται να ζήσουν όλοι μαζί στις 21 Δεκεμβρίου του 2012 το γεγονός της συντέλειας.

ΜΑΡΙΑ ΘΕΡΜΟΥ | Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2010

Γιατί τότε ο «Μεγάλος Χιλιομετρητής» των Μάγιας θα φθάσει στο «Σημείο Μηδέν» προκειμένου να αρχίσει ένας νέος κύκλος 1.872.000 ημερών (5.125,37 χρόνια). Και ένα τέτοιο κοσμοϊστορικό γεγονός, βέβαια, δεν θα μπορούσε να συμβεί... αναίμακτα. Εξ ου και η κατάρρευση των πάντων! Επειδή όμως μεσολαβούν ακόμη δύο χρόνια, ας πάρει ο καθείς τα μέτρα του. Και ως τότε καλό είναι να ειπωθούν ορισμένες αλήθειες.

Αθελά τους, λοιπόν, έδωσαν τροφή οι αρχαίοι Μάγιας σε όλη αυτήν την κοσμική μωρολογία η οποία βασίστηκε κατά μεγάλο βαθμό σε κατάλοιπα του πολιτισμού τους, όπως η περίφημη εγχάρακτη πλάκα, η γνωστή ως «Στήλη 25» της Ιζάπα (400 π.Χ.). Ο λόγος είναι ότι επάνω σε αυτήν χαρτογραφείται, κατά κάποιους μελετητές, η γαλαξιακή ευθυγράμμιση που θα σηματοδοτήσει το τέλος του «Μεγάλου Χιλιομετρητή».

Διότι, όπως πολλές προβλέψεις αρχίζουν από το Διάστημα, έτσι και η συγκεκριμένη εκμεταλλεύεται μια πραγματική κατάσταση: Οτι στο κέντρο του Γαλαξία μας υπάρχει μια μαύρη τρύπα και ότι το 2012 ο Ηλιος θα ευθυγραμμιστεί με το επίπεδο του Γαλαξία για πρώτη φορά ύστερα από 26.000

χρόνια. Τότε, σύμφωνα με τους καταστροφολόγους, η μαύρη τρύπα θα οδηγήσει το ηλιακό μας σύστημα σε κατάρρευση.

Ο συγγραφέας του βιβλίου «Αποκάλυψη 2012» Λόρενς Ι. Τζόζεφ μιλάει για γιγαντιαίες εκρήξεις που θα συμβούν στην επιφάνεια του Ηλίου, εκτινάσσοντας προς τη Γη ένα ασυνήθιστα μεγάλο νέφος ακτινοβολίας. Το αποτέλεσμα θα είναι να αναστραφεί το μαγνητικό πεδίο της Γης και να ξεσπάσουν τρομακτικά φυσικά φαινόμενα. Αυτή είναι η κακή είδηση. Γιατί υπάρχει και καλή: Ορισμένοι μελλοντολόγοι δεν αναμένουν κατακλυσμό αλλά μια ξαφνική κοσμική αφύπνιση κατά την οποία θα επικρατήσει μια φωτισμένη συλλογική συνείδηση η οποία θα επιλύσει τα προβλήματα του κόσμου.

Αυτές οι ιδέες, βέβαια, μετά βίας αντέχουν σοβαρής κριτικής. Κατ΄ αρχάς ελάχιστα είναι τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι Μάγιας νοιάζονταν τόσο πολύ για τον Γαλαξία. Αλλωστε, όταν αναφέρονται σε αυτόν, τον φαντάζονται συνήθως ως δρόμο. Από επιστημονικής άποψης, εξάλλου, αυτός ο κύκλος των 26.000 ετών περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον έλληνα αστρονόμο Ιππαρχο το 128 π.Χ. Εκείνος ήταν που παρατήρησε τη μικρή διαφορά μεταξύ του ηλιακού έτους (ο χρόνος που χρειάζεται η Γη για να περιστραφεί γύρω από τον Ηλιο) και του αστρικού έτους (ο χρόνος που χρειάζεται ο Ηλιος για να ευθυγραμμιστεί εκ νέου με τα αστέρια). Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι η θέση του Ηλίου σε ισημερίες και ηλιοστάσια, που σηματοδοτούν τις εποχές, αλλάζει σε σχέση με τους αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου.

Τ ο σίγουρο είναι ότι οι Μάγιας κατείχαν τον ζωδιακό κύκλο, οπότε θα μπορούσαν να έχουν σημειώσει τη διαφορά μεταξύ των αστρικών και ηλιακών ετών. Ωστόσο δεν υπάρχουν πειστικές αποδείξεις ότι το έκαναν. Επιπλέον, ο «μοναδικός» δήθεν προσανατολισμός ΒορράΝότου με τον Γαλαξία, ο οποίος πιστεύεται ότι απεικονίζεται στη «Στήλη 25», συμβαίνει κάθε χρόνο. Και το πιο σημαντικό: Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι οι Μάγιας χρησιμοποιούσαν χάρτες του ουρανού.

Τέλος, είναι άγνωστο αν γνώριζαν οτιδήποτε σχετικό με... ηλιακές εκρήξεις, ηλιακές κηλίδες ή μαγνητικά πεδία. Μια προφητεία, λοιπόν, που βασίζεται αποκλειστικά και μόνο σε ένα αρχαίο μνημείο («Στήλη 25») δεν μπορεί παρά να κάνει επιλεκτική επιλογή στοιχείων- συχνά ελλιπών, ασαφών ή ανεφάρμοστων-, προκειμένου να δικαιολογήσει μια προσχεδιασμένη ιδέα. Τα μεγάλα επιτεύγματα των Μάγιας και άλλων πολιτισμών του αρχαίου κόσμου είναι γοητευτικά από μόνα τους. Δεν χρειάζονται την επιστράτευση ευφάνταστων προφητειών.

Ο χιλιομετρητής του χρόνου

Λίθινη εγχάρακτη στήλη των Μάγιας, στο κέντρο της οποίας απεικονίζεται ο Ηλιος

Ως το 200 μ.Χ. οι Μάγιας είχαν μάθει να καλλιεργούν τη γη και είχαν αρχίσει να χτίζουν μεγάλες πόλεις με χαρακτηριστική μνημειακή αρχιτεκτονική. Μερικές εκατοντάδες χρόνια νωρίτερα, μάλιστα, οι ηγεμόνες τους είχαν αναθεωρήσει το ημερολόγιό τους ώστε να συνδέεται η άνοδος του κράτους με τους μύθους της καταγωγής τους. Κείμενα των Μάγιας που έχουν διασωθεί χαραγμένα σε επιτύμβιες στήλες αναφέρονται συχνά στον «Μεγάλο Χιλιομετρητή», ο οποίος αντιστοιχεί σε μια σειρά από πέντε αριθμούς (ο αριθμός 12.8.0.1.13, για παράδειγμα, αντιστοιχεί στις 4 Ιουλίου 1776). Οι δείκτες αυτοί, όμως, ήταν μια μορφή πολιτικής και θρησκευτικής προπαγάνδας. Διότι οι κυβερνήτες των Μάγιας τους χρησιμοποιούσαν προκειμένου να συνδέσουν εγκόσμια γεγονότα και προσωπικές ιστορίες τους- ημερομηνίες στέψης, συμμαχίες, γάμους, στρατιωτικές νίκεςμε διάφορα αστρονομικά συμβάντα.

Οσο για την αρχή του «Μεγάλου Χιλιομετρητή», τη δημιουργία του κόσμου δηλαδή, οι Μάγια την τοποθετούσαν στο μυθικό παρελθόν τους. Συγκεκριμένα, η «Ημέρα Μηδέν» ήταν για αυτούς η 11η Αυγούστου του 3114 π.Χ. Αγνωστο, όμως, είναι το γιατί ο «Μεγάλος Χιλιομετρητής» άρχισε να γράφει από το 3114 π.Χ., πολύ προτού αρχίσει ο πολιτισμός των Μάγιας. Αλλά κάτι παρόμοιο δεν έχει συμβεί με τις μηδενικές ημερομηνίες και άλλων ημερολογίων- χριστιανικό, ρωμαϊκό, σανσκριτικό; Είναι δε διασκεδαστικό ότι οι «προφήτες» του 2012 βασίζονται σε μια ημερομηνία που μπορεί να μην είχε καμία ιστορική σημασία για τους Μάγιας.

Χαρακτηριστικές σκηνές από την ταινία «2012», με την καταστροφή της Γης να παρουσιάζεται έτσι όπως την «προέβλεψαν» πριν από περίπου δυόμισι χιλιάδες χρόνια οι Μάγιας.

Νέο βιβλίο για τους Αυστραλούς που πολέμησαν στην Ελλάδα

To εξώφυλλο του βιβλίου

Φως στους πραγματικούς λόγους που ώθησαν την Αυστραλία να στείλει στρατό στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής επιχειρεί να ρίξει με το νέο της βιβλίο «Diggers and Greeks» η ομογενής συγγραφέας και καθηγήτρια της ιστορίας, Μαρία Κωσταδοπούλου-Χιλ.

Η ίδια επισημαίνει ότι όλα τα βιβλία που γράφτηκαν έως τώρα εστίασαν την προσοχή τους στην αυστραλιανή εκδοχή των πραγμάτων και αγνόησαν την ελληνική.
Στο βιβλίο της, αναλύει πώς σφυρηλατήθηκαν οι άρρηκτοι δεσμοί μεταξύ Ελλήνων και Αυστραλών παρά τα προβλήματα επικοινωνίας και τις διαφορετικές κουλτούρες.
Η ομογενής ιστορικός αφιέρωσε έξι χρόνια «ξεσκονίζοντας» τα αυστραλιανά και ελληνικά Αρχεία για να γράψει το βιβλίο της και μίλησε με πολυάριθμους επιζώντες.
Για τους επετειακούς εορτασμούς της Μάχης της Κρήτης θα πει ότι δεν είναι πολύ μακριά η μέρα που θα παύσουν να υπάρχουν: «Είναι φανερό ότι η παρουσία των βετεράνων γίνεται όλο και πιο ασθενική και αν δεν υπάρξει ισχυρή στήριξη από την ευρύτερη αυστραλιανή κοινωνία, τις κυβερνήσεις Ελλάδας και Αυστραλίας, δεν θα εορτάζεται πλέον η λαμπρή αυτή επέτειος».

«Είναι λυπηρό για τους Αυστραλούς που πολέμησαν στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941 και την Κρήτη αργότερα, να μη δίνεται η δέουσα σημασία στους επετειακούς εορτασμούς. Ιδιαίτερα, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι οι επιχειρήσεις αυτές είχαν ως αποτέλεσμα να συλληφθούν αιχμάλωτοι από τους Ιταλούς και τους Γερμανούς χιλιάδες Αυστραλοί στρατιώτες. Υπολογίζεται, το 83% του συνόλου».

Η εικόνα είναι γνωστή, δίνεται, όμως, με μελανά χρώματα, για άλλη μια φορά, από την ιστορικό: «Οι περισσότεροι Αυστραλοί στρατιώτες, από όσους δεν είχαν πιαστεί αιχμάλωτοι, πήραν τη διαταγή να πολεμήσουν στην πρώτη γραμμή, αυτή τη φορά στην Κρήτη. Να υπερασπιστούν το νησί χωρίς εφόδια, χωρίς όπλα και πυρομαχικά. Η επιχείρηση στην Κρήτη διάρκεσε δέκα μέρες και είχε ως κατάληξη, τη σύλληψη άνω 3.000 Αυστραλών στρατιωτών, το θάνατο 6.000 πολιτών, την πυρπόληση χωριών, πράγμα που ανάγκασε πολλούς Κρήτες να ζουν σε καλύβες και σπηλιές για πολλά χρόνια μετά τον πόλεμο».
Τα ιστορικά στοιχεία που αναφέρονται σ’ αυτή τη χρονική στιγμή, δίνονται λιτά και συνοπτικά από τη Μαρία Κωσταδοπούλου-Χιλλ: «Η επίλεκτη 5η μεραρχία των Κρητών είχε αποσπαστεί για να πολεμήσει στο Αλβανικό μέτωπο. Έτσι, μόνο άπειροι νεοσύλλεκτοι από την Ελλάδα, γέροι, γυναίκες και παιδιά, είχαν μείνει για να υπερασπιστούν, μαζί με τους συμμάχους, το νησί. Επιπλέον, κακή στρατηγική από μέρους των βρετανών συμμάχων, είχε ως αποτέλεσμα οι Αυστραλοί και οι Κρήτες να βρεθούν σε μια απίστευτα δύσκολη θέση.

Ο Νεοζηλανδός στρατηγός, Μπέρναρντ Φρέϊμπεργκ, υπεύθυνος για την υπεράσπιση του νησιού, δεν άκουσε τη συμβουλή που τού δόθηκε για το πότε και πού θα γίνονταν οι επιθέσεις των Γερμανών, με αποτέλεσμα το αεροδρόμιο του Μάλεμε, στη δυτική πλευρά του νησιού, κοντά στα Χανιά, να κυριευτεί την πρώτη μέρα, ανοίγοντας το δρόμο στους Γερμανούς να καταλάβουν το νησί.

Χαρακτηριστικό είναι ότι, ενώ ο Αυστραλός αντισυνταγματάρχης, Ίαν Κάμπελ, υπεύθυνος για την υπεράσπιση του αεροδρομίου του Ρεθύμνου, εφάρμοσε μια καταπληκτική στρατηγική, αναγκάστηκε να παραδοθεί γιατί δεν είχε αρκετά πολεμοφόδια. Η ειρωνεία δε είναι, ότι ενώ η ηρωική άμυνα των Αυστραλών στο Ρέθυμνο, παραμένει σχετικά άγνωστη και δεν αναγνωρίζεται στην Αυστραλία, στην Κρήτη τον Ίαν Κάμπελ τον έκαναν επίτιμο πολίτη και σε πολλούς δρόμους έδωσαν το όνομά του, όπως επίσης και άλλων Αυστραλών αγωνιστών».

Την απάντηση στο ερώτημα ‘γιατί η συμμετοχή των Αυστραλών στην υπεράσπιση της Ελλάδας και της Κρήτης μένει στο περιθώριο’, τη δίνει, κατά την ιστορικό, ένας Αυστραλός παλαίμαχος, ο οποίος τής είπε ότι «τόσο η βρετανική, όσο και η αυστραλιανή κυβέρνηση, ντρέπονται για τα όσα έγιναν τότε. Αυτό δεν εκπλήσσει, ιδιαίτερα όταν έγινε γνωστό ότι η Αυστραλία υπάκουσε στην προτροπή της Βρετανίας να στείλει στρατεύματα σε μια μάχη που ήταν εκ των πραγμάτων χαμένη και αργότερα στην Κρήτη, χωρίς πολεμοφόδια και από αέρος κάλυψη».
«Στο κάτω–κάτω, κανείς δεν θέλει να βγάλει τα βρώμικά του στο σχοινί, έστω και εβδομήντα χρόνια αργότερα. Αυτό, όμως, από μόνο του, δεν είναι αρκετό για μια πιο εξονυχιστική έρευνα;»

Φως σε πολλά από τα ερωτηματικά ρίχνει η συγγραφέας στο βιβλίο της «Diggers and Greeks», το οποίο περιλαμβάνει κεφάλαια όπως Ελλάδα–Μια δεύτερη Καλλίπολη;, Αυστραλία και η εκστρατεία στην Ελλάδα: Μηχανορραφία και Απάτη, Σχέσεις των Ελλήνων με τους συμμάχους, Γιατί χάθηκε η Μάχη της Κρήτης;, Η αντίσταση των Αυστραλών στο Ρέθυμνο, Ο κρητικός λαός, Αυστραλοί στρατιώτες στην Κρήτη, Απειθαρχία και Ζαβολιά, Απόδραση από την Ελλάδα, Οι Αυστραλοί και οι Έλληνες βοηθοί τους, Αυστραλοί σε φυγή στην Κρήτη, που αποτελούν βασικά κεφάλαια του βιβλίου της ιστορικού, η οποία, όπως θα πει, ακολούθησε τα βήματα των Αυστραλών στρατιωτών που πολέμησαν στο Αλβανικό μέτωπο, όπως και την υποχώρησή τους μέσα από την κεντρική Ελλάδα, τα Φάρσαλα, τις Θερμοπύλες, την Καλαμάτα, όπου πολλοί Αυστραλοί αιχμαλωτίστηκαν από τους Γερμανούς.

«Ταξίδεψα στην Κρήτη, επισκέφθηκα τα μέρη όπου πολέμησαν οι Αυστραλοί στρατιώτες και μίλησα με τους ντόπιους», θα πει.

Για το βιβλίο «Diggers and Greeks», ο καθηγητής David Homer, ο οποίος είναι ο επίσημος ιστορικός της Αυστραλιανής Άμυνας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο, θα πει: «Οι περισσότερες μελέτες της αυστραλιανής συμμετοχής στην Ελλάδα και στην Κρήτη, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αναφέρονται ελάχιστα στην προσφορά και τον ρόλο των Ελλήνων. Το βιβλίο της Μαρίας Χιλ, προσθέτει μια εντελώς νέα άποψη της εκστρατείας. Εξιστορεί καταπληκτικά συμβάντα στις σχέσεις μεταξύ Ελλήνων και Αυστραλών στρατιωτών».

Έξι χρόνια προσωπικής έρευνας και κοπιαστικής δουλειάς, είναι βέβαιο ότι θα αποδώσουν.

http://neoskosmos.com/news/el/node/5214

Φιλελεύθερη συμμαχία: ο δρόμος προς την άβυσσο...

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ

30 Δεκεμβρίου 2009

Από το 2009 στο 2010: ο δρόμος προς την άβυσσο είναι ανοικτός.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία ιδρύθηκε από απλούς πολίτες, ως αντίδραση στην διαφαινόμενη πολλαπλή χρεωκοπία της χώρας. Μια χρεοκοπία, που γίνεται χρόνο με το χρόνο όχι απλά πιθανή, αλλά ορατή.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία, κατέθεσε στην ίδρυσή της, στα χρόνια που ακολούθησαν και σε όλη τη διάρκεια του 2009, προτάσεις που αν είχαν γίνει αποδεκτές θα έδιναν ελπίδες για να αποφύγει η χώρα το σημερινό αδιέξοδο. Προτάσεις βασισμένες στην διεθνή εμπειρία, αλλά με ένα ισχυρό ιδεολογικό συνεκτικό δεσμό.

Στη διάρκεια του 2009, και πιο συγκεκριμένα από τις 29 Ιανουαρίου 2009, η Φιλελεύθερη Συμμαχία εγκαλούσε στην υλοποίηση των προτάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που ζητούσε από την Ελλάδα δημοσιονομική σταθεροποίηση, φορολογική μεταρρύθμιση, μείωση του χρέους, αναμόρφωση του συνταξιοδοτικού συστήματος, αύξηση του ανταγωνισμού στον τομέα των υπηρεσιών, απλούστευση του κανονιστικού περιβάλλοντος για τις επιχειρήσεις, μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση με αποτελεσματικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς, τον εκσυγχρονισμό της εργατικής νομοθεσίας στο πλαίσιο μιας συνολικής προσέγγισης για την ευελιξία και την ασφάλεια (flexicurity) και την επιτάχυνση της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων στην εκπαίδευση και την κατάρτιση ώστε να διευκολυνθεί η πρόσβαση, κυρίως των νέων, στην εργασία.

Τίποτα από αυτά δεν υλοποιήθηκε, καθώς δεν ήταν στις προτεραιότητες ενδιαφέροντος της κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης, των ΜΜΕ και της κοινής γνώμης, και έτσι το 2009 αποτέλεσε άλλον έναν χαμένο χρόνο για τη χώρα και τους πολίτες της.

Ακόμα και σήμερα, στην ύστατη αυτή στιγμή, ο νέος πρωθυπουργός της χώρας αντί να υλοποιήσει συγκεκριμένα μέτρα που θα δώσουν λύσεις στα χρόνια προβλήματα, ξιφουλκεί κατά των ανυπάκουων αγορών επειδή αυτές δεν παίρνουν στα σοβαρά τα οράματά του περί «πράσινης ανάπτυξης»…

Στις ευρωεκλογές του 2009, οι Έλληνες πολίτες «έδωσαν» στην Φιλελεύθερη Συμμαχία, ποσοστό 0,08% που αντιστοιχούσε σε 4.348 ψήφους και κατέστησαν απαγορευτική τη συμμετοχή της στις εθνικές εκλογές. Ταυτόχρονα, στις ευρωεκλογές αλλά και στις εθνικές εκλογές, επιδοκιμάστηκαν από την ελληνική κοινωνία με την ψήφο της, ο λαϊκισμός, η παροχολογία, τα συνειδητά ψεύδη, οι ανεύθυνες και ανέξοδες υποσχέσεις και όλα τα χαρακτηριστικά του παλαιοκομματικού συστήματος που μας οδήγησαν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Την ίδια στιγμή οι πολίτες των πλέον προηγμένων χωρών της Ευρώπης αναδείκνυαν τους φιλελεύθερους σε τρίτη δύναμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τους ανέθεταν να κυβερνούν, ή να συγκυβερνούν, χώρες όπως η Γερμανία, η Δανία, η Σουηδία, η Φινλανδία, το Βέλγιο και η Ιρλανδία…

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θα συνεχίσει τον αγώνα της και στον χρόνο που έρχεται γιατί πιστεύει, και επαληθεύεται συνεχώς, ότι οι προτάσεις της αποτελούν την μόνη λύση. Είναι όμως βέβαιο ότι ο αγώνας αυτός της Φιλελεύθερης Συμμαχίας δεν θα μπορέσει να εμποδίσει την ελληνική κοινωνία, που φαίνεται να κινείται πλέον χωρίς αντιστάσεις στην πορεία της προς την άβυσσο.

Πείτε την γνώμη σας για αυτό το δελτίο τύπου κάνοντας κλικ εδώ.

Όλοι προτείνουν περισσότερο κράτος. ΕΜΕΙΣ ΟΧΙ !

Πέθανε η γηραιότερη καμηλοπάρδαλη του κόσμου

Κόσμος 31 Δεκ 2009

Η γηραιότερη καμηλοπάρδαλη του κόσμου που ζούσε στον κήπο του Μπίρμινχαμ στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ, πέθανε σε ηλικία 24 ετών.
Όπως ανέφεραν ανώτεροι υπάλληλοι του ζωολογικού κήπου, η καμηλοπάρδαλη που έφερε το όνομα Μορεφού, θανατώθηκε με ένεση ευθανασίας, αφού τα φάρμακα τα οποία της δίδονταν για την αρθρίτιδα και άλλες ασθένειες που έπασχε, δεν την ανακουφίζανε από τους πόνους.
Οι καμηλοπαρδάλεις ζούνε συνήθως 13 χρόνια, αλλά σε περιπτώσεις αιχμαλωσίας τους (στο ζωολογικό κήπο) μπορεί να φθάσουν και τα 25 χρόνια.
Η Μορεφού – όνομα στη γλώσσα Σουαχίλι- ζούσε στο ζωολογικό κήπο από το 1985. Ήταν 5,5 μέτρα ύψος και είχε βάρος ενός τόνου.
Ήταν η μακροβιότερη αρσενική καμηλοπάρδαλη στη Βόρειο Αμερική.

Είναι ο Έλληνας ο φτωχός συγγενής της Ευρώπης;

Του Αριστείδη Μπιτζένη *

Η Ελλάδα είναι αλήθεια ότι δείχνει να έχει “κατρακυλήσει” αρκετές θέσεις στον δείκτη της ανταγωνιστικότητας, δείχνει να μην ελκύει ξένες άμεσες επενδύσεις, δείχνει να πρωταγωνιστεί στη χώρα η γραφειοκρατία και η διαφθορά και να υστερεί σε όλους τους βασικούς οικονομικούς δείκτες όπως στην ανεργία, στο δημοσιονομικό έλλειμμα, στο δημόσιο χρέος, επομένως να υστερεί το μακροοικονομικό και επιχειρηματικό της περιβάλλον, δείχνει να φαίνεται ότι είναι ο φτωχός συγγενής της ΟΝΕ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) των 15 αλλά ίσως και αυτής της Ε.Ε. των 27.
Τα πράγματα είναι όμως έτσι;

Το ελληνικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε τιμές αγοραστικής δύναμης (PPP) ήταν 32.100 δολάρια Αμερικής το 2008, όταν αυτό της Ε.Ε. των 27 ήταν 33.700 δολάρια, ξεπερνώντας την ίδια στιγμή την Ιταλία, η οποία είχε 31.400 δολάρια, έχοντας πλησιάσει πολύ τη Γερμανία με 35.500 δολάρια, ξεπερνώντας 14 χώρες από την Ε.Ε. (27) όπως η Σλοβενία (29.600), Τσεχία (25.900), Μάλτα (24.600), Πορτογαλία (22.200), Σλοβακία (22.000), Εσθονία (21,400), Κύπρος (21.300), Ουγγαρία (19.800), Λιθουανία (17.800), Πολωνία (17.400), Λετονία (17.300), Βουλγαρία (12.900), Ρουμανία (12.200).
Την ίδια στιγμή, οι μισθοί στην Ελλάδα είναι ονομαστικά πολύ χαμηλοί όταν ο ελάχιστος βασικός μηνιαίος μισθός ήταν 680,59 ευρώ στα μέσα του 2008, λαμβάνοντας υπόψη την αναγωγή (14 μισθοί προς 12).
Τα 681 ευρώ είναι πάρα πολύ μακριά από τα 1.387 ευρώ του Βελγίου το 2009, τα 1.462 της Ιρλανδίας, τα 1.321 της Γαλλίας, τα 1.642 του Λουξεμβούργου, τα 1.382 της Ολλανδίας, τα 1.010 του Ηνωμένου Βασιλείου αλλά και πολύ καλύτερα από τα 123 της Βουλγαρίας, τα 153 της Ρουμανίας, και τα 525 της Πορτογαλίας το 2009.
Ο ελάχιστος βασικός μηνιαίος μισθός στην Ελλάδα σε τιμές αγοραστικής δύναμης (PPP) αυξάνεται κατά 7% και αγγίζει τα 723 ευρώ, όταν στις άλλες χώρες η πραγματική αξία των μισθών μειώνεται σημαντικά (10% - 20%) σε σχέση με τους ονομαστικούς (π.χ. 1.254 ευρώ του Βελγίου, 1.152 της Ιρλανδίας, 1.189 της Γαλλίας, 1.413 του Λουξεμβούργου).
Επιπρόσθετα, η Ελλάδα βρίσκεται σε επίπεδα αγοραστικής δύναμης περίπου στο 50% - 63% του επιπέδου των δυτικοευρωπαϊκών χωρών (Ιρλανδία, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, και Λουξεμβούργο).
Έτσι δεν είναι αρκετό να γνωρίζουμε μόνο τον ονομαστικό ελάχιστο μηνιαίο μισθό σε κάθε χώρα, τις ιδιαιτερότητες της κάθε χώρας σε ώρες, εβδομάδες και μήνες εργασίας, καθώς και της συνολικής καταβολής συγκεκριμένου αριθμού μισθών σε ένα έτος, αλλά είναι σημαντικό επίσης να γνωρίζουμε και την αγοραστική δύναμη των μισθών αυτών στην κάθε χώρα.
Για παράδειγμα, η αναλογία των ελάχιστων μισθών τον Ιανουάριο 2009 μεταξύ Βουλγαρίας (123 ευρώ) και Λουξεμβούργου (1.642 ευρώ) είναι περίπου 1 προς 13, την ίδια χρονική στιγμή σε μονάδες αγοραστικής δύναμης (PPP, PPS) η αναλογία ελάχιστων μισθών είναι μόλις 240 ευρώ / 1.413 ευρώ, δηλαδή περίπου 1 προς 6 για τις ίδιες πάντοτε χώρες. Εδώ φαίνεται η σημαντικότητα της αγοραστικής δύναμης του χρήματος σε κάθε χώρα.
Υπάρχουν όμως και άλλα δεδομένα που μας βοηθούν στην επιχειρηματολογία ότι δεν είμαστε ακόμα ο πιο φτωχός συγγενής όλης της Ευρώπης στο πλαίσιο της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (ΟΝΕ) αλλά και της Ε.Ε. (27).
Ένας παράγοντας που ενισχύει αυτήν την άποψη είναι ο υψηλός βαθμός της ελληνικής παραοικονομίας -περίπου στο 30% επί του ΑΕΠ, όταν ο μέσος όρος της παραοικονομίας της ΟΝΕ είναι μικρότερος του 15% (με Αυστρία, Ολλανδία, Ηνωμένο Βασίλειο κοντά στο 10% - 12%, Γαλλία, Ιρλανδία, Γερμανία κοντά στο 15%, Δανία, Φιλανδία, Σουηδία κοντά στο 18%, Βέλγιο, και Πορτογαλία στο 22%, ενώ η Ιταλία έχει πάνω από 25%).
Η παραοικονομία “προσφέρει” κατά μέσο όσο στον έλληνα πολίτη ένα επιπλέον εισόδημα της τάξης του 30% επί του εισοδήματος που πραγματικά δηλώνει.
Επίσης, “ενθαρρυντικό” στοιχείο αποτελεί για τον Έλληνα και το υψηλό ποσοστό ατομικής ιδιοκτησίας (πάνω από 80% μαζί με Ιταλία και Ισπανία, όταν Αυστρία, Ολλανδία, Γαλλία, Φιλανδία, και Δανία έχουν κάτω από 60%, Ηνωμένο Βασίλειο, Κύπρος κάτω από 70%, Γερμανία και Σουηδία κάτω από 45%), το οποίο υπάρχει στην Ελλάδα και το οποίο λειτουργεί ευεργετικά στο εισόδημα των Ελλήνων (μέσος όρος κοντά στο 70% στην Ε.Ε. (27) λόγω του ότι οι πρώην κομουνιστικές χώρες ιδιωτικοποίησαν τις κατοικίες, προσφέροντας στέγη στους πολίτες (Ρουμανία και Βουλγαρία με 97%, Λιθουανία 87% και Σλοβενία 82%).
Η ατομική ιδιοκτησία στην Ελλάδα ανέρχεται σε ποσοστό πλέον του 80%, ενώ το αντίστοιχο της ΟΝΕ είναι μόλις 62%. Αυτό σημαίνει ότι ο Έλληνας μπορεί και εξοικονομεί εισόδημα από την “αποφυγή” πληρωμής κάποιου ενοικίου.
Την ίδια στιγμή, ο υψηλόμισθος στη Γερμανία με ιδιοκατοίκηση της τάξεως μόλις του 43% επιβαρύνεται σημαντικά από ενοίκια (τα οποία είναι και σημαντικά ακριβότερα από αυτά της Ελλάδας), αφού το 50% στη Γερμανία είναι ενοικιαστές, όταν στην Ελλάδα είναι μόλις το 20%.
Εδώ βέβαια πρέπει να αναζητηθεί και το ποσοστό δανειοδότησης του έλληνα πολίτη, γιατί αν τελικά σημαντικό ποσοστό ιδιοκατοίκησης και ιδιοκτησίας ακινήτου οφείλεται σε δανειοδότησή του, τότε το συνολικό του εισόδημα επιβαρύνεται από τα τοκοχρεολύσια και τότε εξασθενεί το παραπάνω επιχείρημα. Βέβαια, αξίζει να αναφερθεί ότι σε παγκόσμια κατάταξη των ανεπτυγμένων οικονομιών ο έλληνας πολίτης, ενώ είναι υπερβολικά χρεωμένος σε σχέση με το άμεσο παρελθόν του, εντούτοις δεν είναι σημαντικά επιβαρημένος με χρέη σε κατά κεφαλήν επίπεδο για δάνεια και πιστωτικές κάρτες σε σχέση με τον αμερικανό ή τον δυτικοευρωπαίο πολίτη.
Τέλος, σημαντικό είναι να τονιστεί ότι παρόλη την εγκατάλειψη της υπαίθρου, την αστικοποίηση, την εγκατάλειψη της γεωργίας, κτηνοτροφίας, και γενικότερα της αγροτικής παραγωγής, ο Έλληνας παρουσιάζει από τα μεγαλύτερα ποσοστά αυτοκατανάλωσης στο πλαίσιο της Ε.Ε. γεγονός που ενισχύει το επιχείρημά μας ότι ο Έλληνας ακόμη “σώζεται” από το να αποτελέσει τον πιο φτωχό συγγενή της Ευρώπης.
Σίγουρα η διεύρυνση της Ε.Ε σε 27 μέλη δίδει σε εισαγωγικά την ευκαιρία στην Ελλάδα να ξεπεράσει τις τελευταίες θέσεις τις οποίες κατείχε. Αποτέλεσμα είναι να θεωρείται βέβαιο ότι μετά το 4ο κοινοτικό πλαίσιο στήριξης 2007-2013 η Ελλάδα από αποδέκτρια κοινοτικών πόρων θα γίνει δότρια, και αυτό θα είναι ανεξαρτήτως του γεγονότος αν η Eurostat δεχθεί μια νέα αναθεώρηση του ελληνικού ΑΕΠ με επιπλέον ενσωμάτωση μέρους της παραοικονομίας μας στο ΑΕΠ (η προηγούμενη ενσωμάτωσε ένα 9%).
Η νέα αναθεώρηση του ΑΕΠ ουσιαστικά δεν θα κάνει τον Έλληνα πιο πλούσιο, αλλά θα δώσει ίσως τη δυνατότητα στην κυβέρνηση, και αν αυτή το χειριστεί σωστά, για περισσότερες κοινωνικές παροχές ιδίως στα χαμηλά οικονομικά στρώματα, μιας και θα έχουμε “ξεφύγει” από την επιτήρηση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης (το ποσοστό ελλείμματος ως προς το ΑΕΠ θα έχει βελτιωθεί λόγω βελτίωσης του παρανομαστή και θα υπάρχει θεωρητικά η δυνατότητα να επιδεινωθεί ο αριθμητής (με αύξηση δαπανών και νέες παροχές).

* Ο Αριστείδης Μπιτζένης είναι επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, στο τμήμα Διεθνών Ευρωπαϊκών Σπουδών.

"Έφυγε" ο Νίκος Κακαουνάκης

Πέθανε ο δημοσιογράφος και εκδότης Νίκος Κακαουνάκης, ο οποίος νασηλευόταν τις τελευταίες ημέρες σε σοβαρή κατάσταση σε ιδιωτικό θεραπευτήριο.

Φωτό: Ο εκλιπών Νίκος Κακαουνάκης

«Παγώνει» το Σκοπιανό ο Γκρούεφσκι

Η αδιαλλαξία του πρωθυπουργού της πΓΔΜ ακυρώνει την κινητικότητα που επιδεικνύει η Ελλάδα για το θέμα της ονομασίας

ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Στο σημείο μηδέν έχει επιστρέψει το Σκοπιανό, παρά την προθυμία της Αθήνας να υπάρξει κινητικότητα ώστε να απελευθερωθεί η ελληνική διπλωματία από ένα βαρίδι στις σχέσεις της με το ΝΑΤΟ, την Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) και τον ρόλο της στα Βαλκάνια. Η προσπάθεια του πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με τη σκοπιανή ηγεσία και προσωπικά με τον Νίκολα Γκρούεφσκι έχει προσκρούσει στην αδιαλλαξία της γειτονικής χώρας που εξακολουθεί να αξιοποιεί πολιτικά το ζήτημα της ονομασίας.

Και τούτο διότι ο πρωθυπουργός της πΓΔΜ δεν δείχνει διατεθειμένος για συμβιβασμό. Προτάσσει για άλλη μία φορά την επικράτησή του στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό και ποντάρει στα ελληνικά εσωτερικά προβλήματα, ιδιαίτερα στο μέτωπο της οικονομίας, που κατά την άποψή του περιορίζουν τα περιθώρια ελιγμών της Αθήνας. Σε προχθεσινές δηλώσεις του μάλιστα ο κ. Γκρούεφσκι εμφανίστηκε αμετακίνητος στο θέμα της «μακεδονικής ταυτότητας και γλώσσας» και πρόσθεσε ότι δεν διακρίνει διαφορά στις θέσεις του κ. Παπανδρέου από εκείνες του προκατόχου του κ. Κ. Καραμανλή.

Κύκλοι που ασχολούνται με το θέμα της ονομασίας επιμένουν ότι «ακόμη και την τελευταία στιγμή, λίγο πριν από το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων του Δεκεμβρίου, ο Γκρούεφσκι πίστευε ότι η Αθήνα θα υποχωρήσει και η πΓΔΜ θα λάβει ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ χωρίς να έχει λυθεί η εκκρεμότητα» . Αυτό τελικά δεν έγινε, παρά τις άοκνες προσπάθειες της σουηδικής προεδρίας, αλλά και τις πιέσεις τόσο της ίδιας όσο και των Ηνωμένων Πολιτειών. «Αν θέλουμε να λύσουμε το πρόβλημα; Φυσικά και θέλουμε, το ταχύτερο δυνατόν. Δεν πρόκειται όμως να αυτοκτονήσουμε πολιτικά» εξηγούν.

Η Αθήνα επιμένει δημοσίως ότι το πλαίσιο των διαπραγματεύσεων παραμένουν τα Ηνωμένα Εθνη. Ωστόσο πολλοί αναγνωρίζουν ότι «η διαδικασία αυτή έχει φθάσει στα όριά της». Ο κ. Παπανδρέου συναντήθηκε δύο φορές με τον κ. Γκρούεφσκι, μία στις Βρυξέλλες και μία στις Πρέσπες. Παράλληλα, είδε τον σκοπιανό πρόεδρο Γκιόργκι Ιβάνοφ στο περιθώριο της Διάσκεψης για το Κλίμα στην Κοπεγχάγη, ενώ και ο αναπληρωτής υπουργός κ. Δ. Δρούτσας έχει δηλώσει έτοιμος να επισκεφθεί τα Σκόπια (υπό το καπέλο της προεδρίας ή της συμμετοχής στην τρόικα του ΟΑΣΕ) εφόσον οι συνθήκες το επιτρέψουν.

Ο κ. Γκρούεφσκι επιμένει ότι η διαπραγμάτευση πρέπει να γίνει με τη μορφή πακέτου: η ονομασία, το εύρος χρήσης της, η «μακεδονική» εθνότητα και η γλώσσα πάνε μαζί. Η Αθήνα είναι όμως ιδιαίτερα προσεκτική. Ακόμη και αν κατ΄ αρχάς θα έβλεπε θετικά μια ονομασία όπως «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας», δεν μπορεί να προχωρήσει παραπέρα χωρίς ένα θετικό σημάδι. Και αυτό δεν έχει έρθει... Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση δεν μπορεί να αγνοήσει ότι στην ηγεσία της ΝΔ βρίσκεται πλέον ο κ. Α. Σαμαράς , ο οποίος στα εθνικά ζητήματα αναμένεται να τηρήσει σκληρή στάση.

O πρωθυπουργός της πΓΔΜ πάντως αξιοποιεί εις το έπακρον την κατάργηση των θεωρήσεων εισόδου για τους πολίτες της χώρας τους στην ΕΕ από τις 19 Δεκεμβρίου, δαιμονοποιώντας παράλληλα την «κακή» Ελλάδα που φράζει τον δρόμο της χώρας του σε ΕΕ και ΝΑΤΟ. Με τον τρόπο αυτό σκεπάζει και τα οικονομικά προβλήματα που συσσωρεύονται, ιδιαίτερα την καλπάζουσα ανεργία που επισήμως ξεπερνά το 30%.

Διπλωματικές πηγές δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο ο κ. Γκρούεφσκι να εκμεταλλευθεί το θέμα της ονομασίας ώστε να προσφύγει εκ νέου σε εκλογές εντός του πρώτου εξαμήνου του 2010. «Κάτι τέτοιο θα απομάκρυνε ακόμη περισσότερο μία λύση» σχολιάζουν ενημερωμένες πηγές. Και, φυσικά, δεν μπορεί να αγνοηθεί ο αλβανικός παράγοντας. Οι Αλβανοί, οι οποίοι αποτελούν τουλάχιστον το 25% του πληθυσμού, επιθυμούν διακαώς την ένταξη στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Τη θεωρούν διασφάλιση του πολυεθνικού χαρακτήρα του κράτους. Ηδη το συγκυβερνών αλβανικό κόμμα DUΙ ρίχνει προειδοποιητικές βολές, αλλά αποφεύγει να σηκώσει τους τόνους καθώς αυτή τη στιγμή απολαμβάνει την εξουσία.

Την ίδια στιγμή, οι Αμερικανοί παρακολουθούν με προσοχή τις εξελίξεις. Πιέζουν για λύση με το σκεπτικό ότι η διαιώνιση της εκκρεμότητας συμβάλλει στην αποσταθεροποίηση της περιοχής. Εσχάτως όμως εμφανίζονται απαισιόδοξοι σε ιδιωτικές συνομιλίες τους. Οσο για την ισπανική προεδρία της ΕΕ (αρχίζει την 1η Ιανουαρίου), πληροφορίες αναφέρουν ότι δεν αναμένεται να αναλάβει κάποια άμεση πρωτοβουλία.

Ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο «καλοδέχεται» τον Νίκολα Γκρούεφσκι στο γραφείο του στις Βρυξέλλες στις αρχές Δεκεμβρίου. Παρά τα χαμόγελα της φωτογραφίας και τις προσπάθειες της σουηδικής προεδρίας η πόρτα της ΕΕ δεν θα ανοίξει για την πΓΔΜ, αν η τελευταία δεν επανέλθει σε ουσιαστικές συζητήσεις με την Ελλάδα για την ονομασία της (ΑΡ)

εφ. Το Βήμα

Δίγλωσσα μειονοτικά νηπιαγωγεία και η Υπουργός Παιδείας

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΕ ΣΚΛΗΡΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΣΕΜΠΑΪΔΗΝ ΚΑΡΑΧΟΤΖΑ Το ανέκδοτο της ημέρας από την Άννα Διαμαντοπούλου

Για τα δίγλωσσα μειονοτικά νηπιαγωγεία και την εν γένει Παιδεία

Ήταν μόλις πριν ένα μήνα και πιο συγκεκριμένα τη Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου όταν ύστερα από την πολύ τιμητική για μένα πρόσκληση του δήμου Ασπροπύργου, βρέθηκα στο πνευματικό του κέντρο ως ο κεντρικός ομιλητής σε μια εκδήλωσης με θέμα: «Οι πιέσεις που δέχονται οι μουσουλμάνοι της Θράκης προκειμένου να αποδεχτούν την τουρκική ταυτότητα και η αδιαφορία της ελληνικής Πολιτείας». Σε κάποιο σημείο της ομιλίας μου, αναφερόμενος στον τομέα της μειονοτικής εκπαίδευσης, εξέφρασα το φόβο ότι μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον μόνο στα χαρτιά Έλληνα Γιώργο Παπανδρέου, τα ελληνόφωνα για την ώρα νηπιαγωγεία στους μουσουλμανικούς οικισμούς της περιοχής θα μετατραπούν σε δίγλωσσα, αφού πρόκειται για ένα πάγιο αίτημα της Άγκυρας και κατά συνέπεια και των μειονοτικών βουλευτών της νέας κυβέρνησης. Είναι κάτι που δε θέλει και πολύ σκέψη, όλοι ξέρουμε εδώ και πολλά χρόνια τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ για το μειονοτικό ζήτημα της Θράκης, δε θα τη μάθουμε τώρα. Τους φόβους μου αυτούς λοιπόν ήρθε να επιβεβαιώσει πολύ γρήγορα η υπουργός παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου η οποία κατά την επίσκεψη της στην Κομοτηνή την Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου, μίλησε καθαρά για προσπάθειες εισαγωγής της τουρκικής γλώσσας στα νηπιαγωγεία που φοιτούν μουσουλμανόπαιδα. Δεν κατάλαβα μόνο γιατί η κυρία Διαμαντοπούλου μέσα στις δηλώσεις της, αποφάσισε να μας πει και το ανέκδοτο της ημέρας, ότι δηλαδή: «Η Τουρκία δεν έχει το δικαίωμα να ζητάει σχολεία στη Θράκη». Η σωστή φράση κυρία Διαμαντοπούλου είναι η εξής: «Η Τουρκία δεν έχει κανέναν λόγο να ζητάει σχολεία στη Θράκη γιατί πολύ απλά η κυβέρνησή σας φροντίζει να κάνει όλα όσα ζητάει η Τουρκία πριν καν αυτή προλάβει να τα ζητήσει». Επίσης δεν κατάλαβα γιατί η κυρία Διαμαντοπούλου τόνιζε και ξανατόνιζε πως βασική προϋπόθεση για αν μάθει ένα μουσουλμανόπαιδο την ελληνική γλώσσα, είναι να διδαχτεί σωστά τη μητρική του γλώσσα. Μήπως ξεχνά η κυρία Διαμαντοπούλου πως με ευθύνη των κυβερνήσεων του κόμματός της, ορισμένοι μουσουλμάνοι της Θράκης δεν είναι σε θέση να διδαχτούν τη μητρική τους γλώσσα; Ή μήπως η κυρία αυτή που την έκαναν και υπουργό είναι τόσο άσχετη με το θέμα, ώστε να μη γνωρίζει ότι στη Θράκη δεν είναι η τουρκική, μητρική γλώσσα όλων των μουσουλμάνων; Γιατί δε μας ξεκαθάρισε αν μαζί με τα δίγλωσσα αυτά νηπιαγωγεία θα εξακολουθούν να λειτουργούν και τα ελληνόφωνα ώστε, όπως άλλωστε ορίζουν και οι κανόνες της δημοκρατίας, ο κάθε μουσουλμάνος γονέας να έχει το δικαίωμα της επιλογής, του κατά τη γνώμη του καλύτερου σχολείου για το παιδί του; Γιατί δεν είπε ούτε λέξη για το δικαίωμα των μουσουλμάνων να έχουν και ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία; Μέχρι εκείνη φτάνουν οι ευαισθησίες της κυρίας υπουργού για τα ανθρώπινα δικαιώματα; Ποιος της είπε της κυρίας Διαμαντοπούλου πως όλοι οι μουσουλμάνοι θέλουν την τουρκική γλώσσα στα σχολεία των παιδιών τους; Ποιος φωστήρας της είπε πως ένα παιδί που μέχρι τα 6 του χρόνια μιλάει μόνο την πομάκικη γλώσαα, μπορεί να διδαχτεί και να μάθει τέλεια δύο ξένες γι’ αυτό γλώσσες, την ελληνική και την τουρκική; Με τέτοιους υπουργούς Παιδείας θα πάει μπροστά η μειονότητα και γενικότερα η χώρα μας; Γιατί η κυρία υπουργός απέφυγε όπως ο διάβολος το λιβάνι, να αναφερθεί στα ήδη υπάρχοντα τέσσερα (4) ιδρυθέντα ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία στα πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης; Γιατί δε μας είπε αν σκοπεύει να τα λειτουργήσει ή όχι; Μήπως δεν ήθελε να διαταράξει την ηρεμία του τουρκικού προξενείου; Αν είναι αυτό, το καταλαβαίνω απόλυτα, 17.000 ψήφοι είναι αυτοί, δε μπορεί να τις πετάξει έτσι εύκολα. Αλήθεια, έχει ενημερωθεί η κυρία Διαμαντοπούλου για τον αριθμό των μουσουλμανοπαίδων που φοιτούν σε ελληνόφωνα δημόσια δημοτικά σχολεία της πόλης και μάλιστα τα περισσότερα από αυτά, διανύουν κάθε πρωί και μεσημέρι δεκάδες χιλιόμετρα, αφού κατοικούν σε οικισμούς της ορεινής Ξάνθης; Γιατί δε μας είπε τίποτα γι’ αυτό; Τελικά, εκδηλώσεις όπως αυτή που προανέφερα για το δήμο Ασπροπύργου, στη θεματολογία τους δε θα έπρεπε να μιλάνε για αδιαφορία της ελληνικής Πολιτείας, αλλά για πόλεμο εναντίον εκείνων που με τόσες θυσίες αγωνίζονται να διασώσουν τη μητρική τους γλώσσα και τον πολιτισμό που κληρονόμησαν από τους προγόνους τους. Ας τα δώσουμε λοιπόν όλα στο τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής κυρία Διαμαντοπούλου, ας θυμόμαστε ότι υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα μόνο γι’ αυτούς και ότι οι Πομάκοι της Θράκης εξαιρούνται από αυτά. Να σας χαίρονται αυτοί που σας ψήφισαν, να ξέρετε όμως ότι για τους αληθινούς Πομάκους της Θράκης είστε ανίκανη να διαχειριστείτε σωστά το θέμα της μειονοτικής εκπαίδευσης. Εδώ μιλάμε για το μέλλον των παιδιών μας και εσάς το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι να ικανοποιήσετε τα αιτήματα των μειονοτικών βουλευτών της παράταξης σας. Αν μια ολόκληρη κυβέρνηση αντιλαμβάνεται έτσι το θέμα της παιδείας και παίζει με τόση ευκολία με το μέλλον των παιδιών μας, τότε εγώ ντρέπομαι που είμαι Έλληνας, αλλά παράλληλα καμαρώνω που όπως αποδεικνύεται, είμαι πολύ πιο Έλληνας από εσάς. Σεμπαϊδήν Καραχότζα

http://www.xronos.gr/detail.php?ID=51274

Υπάρχει η «μούμια» του Αγαμέμνονα; Γιατί μας κρύβουν την αλήθεια;

Από τον 'Βισάλτη'

Υπάρχει τελικά η μούμια του Αγαμέμνονος;Τα στοιχεία απο τις σημειώσεις του Σλήμαν,καθώς και απο την έκδοση τουΥπουργείου Πολιτισμού “Τροία-Μυκήνες-Τίρυνς-Ορχομενός” του 1990 όπου υπάρχει και η φωτογραφία απο την ελαιογραφία της μούμιας αυτό δείχνουν.O ίδιος ο Σλήμαν αφηγείται το περιστατικό ανεύρεσης του νεκρού:
«Το στρογγυλό πρόσωπο με όλη του την σάρκα είχε διατηρηθεί θαυμάσια κάτω από την βαρειά χρυσή προσωπίδα. Δεν υπήρχε ούτε ίχνος από τα μαλλιά, αλλά τα δύο μάτια διακρίνονταν τέλεια, όπως και το στόμα, το οποίο λόγω του τεραστίου βάρους που είχε δεχθεί, ήταν διάπλατα ανοιχτό, αποκαλύπτοντας 32 όμορφα δόντια. Όλοι οι γιατροί που ήλθαν να δουν τον νεκρό συμπέραναν από τα δόντια ότι ο άνδρας αυτός πρέπει να είχε πεθάνει στην νεαρή ηλικία των 35 ετών. Η μύτη είχε τελείως εξαφανισθεί». Με σχόλιο του αργότερα σε ανακοίωσή του στον ελληνικό τύπο δηλώνει: «… ο νεκρός ανταποκρίνεται πλήρως στην εικόνα που εδώ και πολύ καιρό είχε πλάσει η φαντασία μου για τον πανίσχυρο Αγαμέμνονα». Τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα, ο κόσμος ενθουσιάζεται, «βρέθηκε ο νεκρός Αγαμέμνονας, ο θρυλικός βασιλιάς των Μυκηνών». Καιρός να μαθευτεί όλη η αλήθεια για αυτό το σημαντικό εύρημα!!!Δείτε το παρακάτω συγκλονιστικό βίντεο:



www.visaltis.blogspot

Ο ισραηλινός σύμβουλος του Γκρουέφσκι

Ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από τον Γκρουέφσκι και ενισχύει την αδιαλλαξία του! Sam Vaknin: Ο διεφθαρμένος ισραηλινός σύμβουλος του Γκρούεφσκι!

Ο Γκρούεφσκι οφείλει πιθανόν πολλά για το κύρος και την δημοτικότητά του μέχρι σήμερα στον Sam Vaknin. Πριν ακόμη ανεξαρτητοποιηθεί η FYROM, αυτός είχε ήδη αρχίσει να συμβάλει στην δημιουργία του προφίλ του Nikola Gruevski, μελλοντικού πρωθυπουργού των Σκοπίων. Ήδη από το 1998, όταν ο Γκρούεφσκι ήταν υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου και στη συνέχεια υπουργός εμπορίου, ο Sam Vaknin εξέδωσε σε βιβλίο τους διαλόγους του με τον Γκρούεφσκι με τίτλο «Η οικονομία της Μακεδονίας σε σταυροδρόμι – Καθ’ οδόν για μία υγιέστερη οικονομία» και στην πορεία τον πρόβαλε σε διεθνή οικονομικά ΜΜΕ με διάφορες συνεντεύξεις πολιτικού και οικονομικού περιεχομένου. Η σχέση τους χρονολογείται από το 1996, όταν ο Γκρούεφσκι παρακολούθησε τα μαθήματα που παρέδιδε ο Sam Vaknin στο Χρηματιστήριο των Σκοπίων και στον Οργανισμό Ιδιωτικοποιήσεων της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας (portfolio management, analysis and security evaluation, western banking and finance, technical analysis – forecasting the prices of specific securities).


Ποιος είναι ο Sam Veknin;
Ο Sam Veknin γεννήθηκε το 1961 στο Ισραήλ, όπου και σπούδασε. Από το 1996 μέχρι και σήμερα ζει στα Σκόπια.Αφού εξασφάλισε σε πολύ νεαρή ηλικία ένα PhD στη Φιλοσοφία της Φυσικής και παρακολούθησε μαθήματα οικονομικών, εργάστηκε ως manager ισραηλινών εταιρειών στη Γενεύη, το Λονδίνο και τη Ν. Υόρκη. Επέστρεψε στο Ισραήλ με καναδικά επενδυτικά κεφάλαια και ίδρυσε επενδυτικές και χρηματιστηριακές εταιρείες με κύκλο εργασιών πολλών εκατομμυρίων δολαρίων ετησίως, ενώ ταυτόχρονα σπούδαζε νομικά.Ξαφνικά μία ημέρα έκανε μία επίδειξη δύναμης και επιτυχίας και εξαγόρασε χρηματιστηριακά της Αγροτική Τράπεζα του Ισραήλ(!), όπως ο ίδιος δηλώνει στο βιογραφικό του. Το που σκόπευε να την πουλήσει αργότερα δεν το αναφέρει…Το 1995 δικάστηκε για χειραγώγηση μετοχών και απάτη για την εξαγορά της τράπεζας και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 11 μηνών. Στις άπειρες δημιουργικές και απερίσπαστες ώρες που του προσφέρθηκαν με τον εγκλεισμό του, άρχισε να κάνει δουλειά υποδομής, που θα τον εξυπηρετούσε στις μελλοντικές του ενασχολήσεις. Συνέγραψε το πρώτο βιβλίο του που… άπτεται της ψυχολογίας: «Ναρκισσισμός – η κακοήθεια της εγωπάθειας».
Το ίδιο διάστημα, όπως ο ίδιος δηλώνει, γίνεται βοηθός του καθηγητή S.G. Shoham της Νομικής (αξιοπερίεργο, όντας έγκλειστος για απάτη να γίνεται βοηθός καθηγητή της Νομικής) στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ και με την αποφυλάκισή του μετακομίζει στα Σκόπια (λέτε να του δόθηκαν οι «σχετικές οδηγίες» ή αποφάσισε να πάει στο πουθενά για να πλουτίσει;) και αρχίζει τη διεθνή καριέρα του στα Βαλκάνια (με ποιες συστάσεις άραγε;) ως οικονομολόγος και ειδικός στα χρηματιστηριακά σε μεγάλες εταιρείες της Τσεχίας, της Ρωσίας και των Σκοπίων. Επειδή είχε και προϋπηρεσία ως δημοσιογράφος (ένας πιστοποιημένος και καταδικασμένος ως απατεώνας να είναι δημοσιογράφος; Λέτε να συμβαίνουν και τέτοια στον κόσμο της δημοσιογραφίας και μάλιστα της διεθνούς δημοσιογραφίας;) στο Ισραήλ (έγραφε σε αμερικανικά έντυπα), ήταν και για λίγο ανταποκριτής της «Washington Times» πριν έρθει στα Σκόπια (έκανε όλες τις απαραίτητες επαφές προτού αναλάβει το «έργο» του), παράλληλα με τις χρηματιστηριακές του ενασχολήσεις στα Βαλκάνια αρχίζει να δημοσιεύει οικονομικά άρθρα τις «Nova Macedonijia», «Dnevnik», «Makedonijia Denes», «Izvestia», «The Middle East Times», «The New Presence» και «Central Europe Reviw» (για να μαθαίνουν κάποιοι στην Ελλάδα πως φτιάχνονται τα προφίλ των ανθρώπων που εργάζονται 48 ώρες το 24ωρο!).Δίδαξε χρηματιστηριακά στον Οργανισμό Ιδιωτικοποιήσεων της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας, στο Χρηματιστήριο και στο υπουργείο Εμπορίου.Όταν η FYROM έγινε ανεξάρτητη, ο ίδιος έγινε σύμβουλος της κυβέρνησης της FYROΜ και του υπουργείου Οικονομικών, δηλαδή του Γκρούεφσκι, μέχρι και το 2002. Η σχέση των δύο ανδρών για εκείνο το χρονικό διάστημα βρίσκεται στο σκοτάδι, χωρίς να υπάρχουν πληροφορίες για οτιδήποτε συνέβαινε μεταξύ τους, ενώ από εκείνο το σημείο και μετά η καριέρα του Γκρούεφσκι παίρνει την ανιούσα, εκτινάσσοντάς τον στην κυριολεξία το 2003 στην αντιπροεδρία της κυβέρνησης και στην προεδρία του κόμματος VMRO-DPMNE.Την ίδια χρονική περίοδο ο Sam Vaknin αναλαμβάνει σοβαρά την υπόθεση της γενικής ενημέρωσης για τα Βαλκάνια στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ (με ποια υποδομή και με ποιόν να τον προωθεί άραγε;).
Ορίζεται βασικός ανταποκριτής του διεθνούς πρακτορείου ειδήσεων UPI, συντάκτης του «Global Politician», ιδρυτικό στέλεχος, αναλυτής στα «The Analyst Network», «The American Chronicle Media Group¨» κ.λ.π.Όλα δείχνουν πως τα Βαλκάνια τον περίμεναν πριν καν έρθει να εγκατασταθεί σε αυτά…Στη συνέχεια, και στις 24.2.2002 απέκτησε το πρώτο πιστοποιητικό εξειδίκευσης και ικανότητας για συμβουλευτικές τεχνικές από το Brainbench, αμερικανική εταιρεία που εκπαιδεύει τους ενδιαφερόμενους μέσω Internet με εξειδικευμένα μαθήματα και εκδίδει πιστοποιητικά καταλληλότητας του υποψηφίου υπαλλήλου για κρατική υπηρεσία ή και για υπεύθυνη θέση σε μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες μετά από ειδικά τεστ, όπου εξετάζονται οι γνώσεις, οι δεξιότητες, οι ικανότητες, η προσωπικότητα και η προηγούμενη επαγγελματική δραστηριότητά του (πώς πέρασε άραγε με επιτυχία αυτές τις «εξετάσεις» και πιστοποιήθηκε επιτυχώς με τέτοιο «βαρύ» επαγγελματικό παρελθόν; Είναι γνωστές αυτές οι σεμιναριακού χαρακτήρα εταιρείες που μέσω ασύγχρονου ή συγχρονισμένου e-learning και μέσα από evaluation tests πιστοποιούν, αφού πρώτα πληρωθούν από τους πελάτες τους- την ικανότητα ή τις γνώσεις που επιθυμεί να επικαλείται ο έκαστος πελάτης των εταιρειών αυτών).Ο Sam Vaknin κρίθηκε για όλα τα προαναφερθέντα με τον καθόλου ευκαταφρόνητο βαθμό του 4,25 με άριστα το 5!!!
Βέβαια, είναι τόσο διαβλητό το σύστημα των ιδιωτικών αυτών πιστοποιήσεων, που άνετα, ο οποιοσδήποτε μπορεί να αποκτήσει τίτλους σπουδών ή πιστοποιήσεις –για οτιδήποτε επιθυμεί- με χαρακτηριστική άνεση, αρκεί να καλύψει τις οικονομικές απαιτήσεις που του τίθενται. Γνωστή η περίπτωση μεγαλοπαράγοντα της Ν.Δ. στη Θεσσαλονίκη με την πλαστή πιστοποίηση σπουδών, αλλά και για όποιον ενδιαφερόμενο μπορώ να του αποστείλω τηλέφωνο επικοινωνίας για απόκτηση τίτλου σπουδών στην Αμερική. Είναι γνωστό πως η spam αλληλογραφία όλων μας γεμίζει από τέτοιου είδους μηνύματα. Γιατί να μην το έκανε και ο Sam Vaknin, ο οποίος σε πολλά σημεία του βίου του θυμίζει έναν δικό μας «ειδήμονα» στα οικονομικά και πολιτικά, ονόματι Κοσκωτά, με την διαφορά ότι ο Vaknin κυκλοφορεί ακόμη ελεύθερος, πιθανότατα εξυπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα και έχοντας πολύ καλές "πλάτες".Στις 10 Ιουλίου 2004 ο Sam Vaknin απέκτησε άλλα τρία πιστοποιητικά (θα ήταν σε τιμή ευκαιρίας ή του έγινε άραγε ειδική προσφορά;). Ανανέωσε, πριν λήξει η τριετία, το προηγούμενο και δύο επιπλέον. Ένα σαν οικονομικός αναλυτής, με αντίστοιχες βαθμολογικές επιδόσεις, και ένα ακόμη σαν ειδικός για σχεδιασμό ηλεκτρονικού εμπορίου. Όλο αυτό το διάστημα μέχρι και σήμερα, ενώ αρθρογραφεί ασταμάτητα, δίνει και ο ίδιος συνεντεύξεις σαν ειδικός στα Βαλκανικά θέματα (τελικά δεν ισχύει μόνο στην Ελλάδα το «είσαι ότι δηλώσεις»!) σε γνωστούς αμερικανούς δημοσιογράφους, για την οικονομία, τις επενδύσεις, την πολιτική διαφόρων χωρών των Βαλκανίων, την τρομοκρατία στα Βαλκάνια, τη διαφθορά των Βαλκανικών χωρών, κάνει προβλέψεις για το που και αν θα ξεσπάσει πόλεμος.
Είναι άραγε ο άνθρωπος θαύμα ή ο κλασικός θαμώνας ενός καφενείου, που έχει λόγο επί παντός επιστητού; Και αναρωτιέμαι, για μία ακόμη φορά, που βρίσκει τον χρόνο να τα κάνει όλα αυτά ταυτόχρονα; Ελπίζω να μην εμφανιστεί κανείς και ισχυριστεί πως βρίσκεται ολόκληρο επιτελείο που τον υποστηρίζει για όλες αυτές τις δραστηριότητες… Γιατί, αν κανείς ισχυριστεί κάτι τέτοιο, πρέπει να ομολογήσω πως θα με βρει στο πλάϊ του, επειδή κι εγώ αυτό πιστεύω…Δηλώνει τρελός ή είναι;Συνεχίζοντας, με τον βίο του «αγίου» Sam Vaknin:Ξαφνικά και ασυμβίβαστα με την επιτυχημένη βαλκανική του καριέρα, ενεργοποιεί και μία άλλη επαγγελματική του πτυχή, αυτήν που ξεκίνησε μέσα στη φυλακή με την συγγραφή του πρώτου του βιβλίου. Ο Vaknin αρχίζει να δημοσιοποιεί έναν μύθο που δημιούργησε γύρω από μία ψυχική πάθηση που τον διακατέχει και που από αυτήν ορμώμενος έγραψε το μεγάλο του έργο «Ναρκισσισμός – η κακοήθεια της εγωπάθειας», αναφερόμενος στον εαυτό του και το πρόβλημά του (άγνωστο είναι και πρέπει να ελεγχθεί ψυχιατρικά εάν πρόκειται για μία συνειδησιακή κραυγή προς την κοινωνία, μία κραυγή προειδοποίησης για την πραγματικότητα και την επικινδυνότητα της ύπαρξής του). Για να προωθήσει τις πωλήσεις του βιβλίου του και για να αποκτήσει διεθνή φήμη, δημιούργησε και συμβουλευτικά sites στο Internet γι αυτούς που νομίζουν ότι πάσχουν από την ίδια ασθένεια, διευκρινίζοντας κάθε φορά πως ναι μεν είναι ειδικός αλλά δεν είναι γιατρός… Προφανώς για αποφυγή νομικών επιπλοκών, εξασφάλισε το κατάλληλο πιστοποιητικό πως διαθέτει γνώση… συμβουλευτικών τεχνικών (με τη γνωστή, γρήγορη και αλάνθαστη μέθοδο που προαναφέραμε).
Η ασθένειά του διαγνώστηκε, όπως ισχυρίζεται, όταν πήγε στο στρατό στο Ισραήλ (όλοι οι «έξυπνοι» στο στρατό την παθαίνουν άραγε την «ζημιά»;), ονομάζεται «ναρκισσιστική διαταραχή της προσωπικότητας» και πλήττει αυτούς που έχουν περισσότερο ναρκισσισμό από όσο χρειάζεται… (ελπίζω να μην πάσχει και ο Τσίπρας από τέτοια ασθένεια…).Επιμένει πως την εντόπισε αρχικά ο Freud το 1914 και μετά ασχολήθηκε με αυτήν ένας γιατρός το 1980, ακριβώς την εποχή που ο Vaknin πήγε φαντάρος. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δεν την αναφέρει στις ψυχικές παθήσεις και τέτοια ασθένεια δεν είναι πουθενά καταγεγραμμένη. Ωστόσο, το 2006 η ασθένεια γίνεται αντικείμενο μελέτης από μία ομάδα φοιτητών στο πανεπιστήμιο του San Diego (ούτε αυτά που ισχυρίζεται ο Γκρούεφσκι για την ιστορία των Σκοπίων είναι πουθενά καταγεγραμμένα, αλλά βρέθηκαν πολλοί «καλοθελητές», ακόμη και εντός της Ελλάδος, να ασχοληθούν με τους ηλίθιους ισχυρισμούς του).Από τον Σεπτέμβριο του 2007 ο Vaknin άρχισε να δημοσιοποιεί συστηματικά τα συμπτώματα της ασθένειάς του με άρθρα και διεθνείς συνεντεύξεις (Δεν αρκείται στην αυτό-γελοιοποίηση, αλλά προχωρά και στην διεθνή του γελοιοποίηση. Και πάλι αναρωτιέμαι γιατί βρίσκω συνεχώς κοινά σημεία με τις ενέργειες του Γκρούεφσκι…) Όταν κάποιος πάσχει από ναρκισσισμό σε αρρωστημένη μορφή, ισχυρίζεται ο Vaknin, «παίζει ένα μακροπρόθεσμο ψυχολογικό παιχνίδι που είναι θανατηφόρο για την ψυχή του προσώπου που βρίσκεται μαζί με τον πάσχοντα…» (στο σημείο αυτό να τονίσουμε πως πρέπει να προσέξει ο Γκρούεφσκι τις παρέες του...).
Και πώς αναγνωρίζεται η ασθένεια; «Μέσα από μία τέλεια, σφαιρική, διεισδυτική κατακλυσμική κρίση ζωής»(!) ισχυρίζεται…Και πώς κρίνει ο ίδιος ότι πάσχει; «Μέσα από ένα διαζύγιο, από μία φυλακή, από μία πτώχευση (ήμουν εκατομμυριούχος), από τη δυσφήμιση (ήμουν διάσημος) και τώρα, 4 χρόνια μετά, νιώθω πως έχω υποτροπιάσει και είμαι χειρότερα από ποτέ» (η συνέντευξη δόθηκε το 1999. Άραγε είναι επικίνδυνη η ασθένεια για άλλους και πόσο έχει προχωρήσει από τότε;)Και ποια είναι η θεραπεία; «Πήγα μερικές φορές στον ψυχολόγο και προσπάθησα να του επιβάλλω την υπεροχή μου. Όταν απέτυχα, τον παράτησα…» (Το «καβάλημα» είναι σοβαρό και αν η ασθένεια είναι «μεταδοτική» νομίζω ότι ο Γκρούεφσκι ήδη ασθενεί).Και τι μπορεί να κάνει κανείς για έναν πάσχοντα στο άμεσο περιβάλλον του; «Να τον περιθάλψει, να τον κολακέψει, να τον λατρέψει, να τον θαυμάσει ή άλλως να εξαφανιστεί γρήγορα… γιατί ο πάσχων γίνεται εκδικητικός, επιθετικός, κυνικός και επικίνδυνος για την υγεία όλων» (να’ τα, να’ τα… μας ειδοποιεί ο τρελός πως κινδυνεύουμε από αυτόν ή από «κάποιον άλλο»;)Όλα αυτά όμως τα αποκάλυψε το 1999 σε μία του συνέντευξη σε ραδιοφωνικό σταθμό των ΗΠΑ, αλλά και τα δημοσιοποίησε σε site στο Internet το οποίο ασχολείται με θέματα υγείας («δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν» που λένε…).Στη συνέχεια, το 2003, ο Vaknin ήταν σύμβουλος της νεοσύστατης κυβέρνησης της FYROM και του υπουργού Οικονομικών (μέσω σεμιναρίου) Γκρούεφσκι. Και το 2002 η Brainbench, ενώ τον είχε –υποτίθεται- ελέγξει και ως προς την προσωπικότητά του, δεν διέγνωσε τίποτε και τον έκρινε ικανό… ούτε καν αξιολόγησε τους λόγους της φυλάκισής του… εκτός και αν το θεώρησε ως «κακή στιγμή»…Η πολιτική και η οικονομική αρθρογραφία του συνεχίζεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Σε ένα από τα τελευταία άρθρα του, ενώ αποστασιοποιείται από τις εξελίξεις κριτικάροντας τα τελευταία συμβάντα στη FYROM και δηλώνει πως «οι επενδυτές έλκονται από ιστορίες επιτυχίας και απωθούνται όταν διαφαίνονται προβλήματα και όταν διαπιστώνουν σε μία χώρα πως τα λεφτά εξαφανίζονται σε «λαδωμένες παλάμες», «βαθιές τσέπες» και ελβετικές και κυπριακές τράπεζες (μήπως θα έπρεπε να διερευνηθεί ο ρόλος των Κυπριακών Τραπεζών και την στήριξη που πιθανά προσφέρουν σε πελάτες τους-μέλη της Σκοπιανής κυβέρνησης), αρχίζει να ασχολείται και με τις επενδύσεις της Ελλάδας στα Βαλκάνια.Στις 12 Μαρτίου 2008 δημοσιεύει ένα άρθρο στο «International Analyst Network» με τίτλο «Η Ελλάδα και οι επενδύσεις της στα Βαλκάνια: Δούρειος Ίππος ή έμπιστος συνεταίρος»; Στις 3 Απριλίου 2008 δημοσιεύει στο “Conservative Voice” το ίδιο άρθρο με ελαφρώς διαφοροποιημένο τίτλο, “Greece and its investments in the Balkans”.Αναφέρεται λεπτομερέστατα στη στρατηγική των επενδύσεων της Ελλάδας στην FYROM και σε άλλες βαλκανικές χώρες στο δημόσιο τομέα, στον ενεργειακό, στις μεταφορές, στις τηλεπικοινωνίες, στις τράπεζες, με απώτερο στόχο τον έλεγχο της παραγωγής και των υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα στα Βαλκάνια, ώστε να αποκτήσει επιρροή και στην πολιτική ζωή των Βαλκανίων, της οποίας η τιμή, όπως υποστηρίζει ο Vaknin, είναι φθηνή και εξαγοράζεται εύκολα!!! Τόσο φθηνή ώστε να έχει την δυνατότητα ακόμη και η Ελλάδα να την πληρώσει!!! (δεν αναφέρει όμως εάν κάποιοι ήδη έχουν πληρώσει την πολιτική ζωή των Βαλκανίων… και αν ναι, ποιοι είναι αυτοί…).Μέσα στο 2008 τα ABC TV, ARTE (Germany), CAC News World (Canada), Film Finance Corporation NSW Film & Television Office αποφάσισαν να χρηματοδοτήσουν το ντοκιμαντέρ του γνωστού Αυστραλού σκηνοθέτη Ian Walker με θέμα την ιστορία του Sam Vaknin, που από σύμβουλος κυβερνήσεων και μεγάλων εταιρειών δηλώνει «I, Psychopath» (Εγώ, ο Ψυχοπαθής) και δέχεται να πάρει μέρος στην ψυχιατρική έρευνα για τη διερεύνηση του ψυχισμού του, για το κατά πόσο είναι θύμα της ασθένειας που ονομάζεται «ναρκισσιστικές διαταραχές προσωπικότητας» και, αν όντως συμβαίνει αυτό, είναι διατεθειμένος να υποβληθεί σε θεραπεία… Το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί στα τέλη του 2008 (δεν πιστεύω να περιμένουν να υπάρχουν και εισπράξεις… τουλάχιστον προσωπικά βρίσκω πιο ενδιαφέρον το ντοκιμαντέρ που ασχολείται με την «έμμηνο ρήση των φαλαινών κατά την περίοδο της εφηβείας τους»)…
Συμπερασματικά μετά από όλα αυτά τα στοιχεία, ίσως θα πρέπει να αναλογιστούμε πολύ σοβαρά τις αφορμές (ανύπαρκτες ουσιαστικά), αλλά κυρίως τα αίτια της ψυχονευρωτικής και αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς του Σκοπιανού πρωθυπουργού, ο οποίος μαθήτευσε υπό του Sam Vaknin και στην συνέχεια τον προώθησε αλλά και τον διατηρεί ως μυστικο-σύμβουλο στις όποιες αποφάσεις του.
Οι επικίνδυνες προσωπικότητες δεν είναι ένα αστείο γεγονός… οι γελοίες προσωπικότητες όμως, αυτού του είδους, αξίζουν όντως ψυχιατρικής έρευνας και πολιτικής συστηματικής και διεθνούς κατάδειξης και εξουδετέρωσης, απογυμνώνοντας αλλά και ξεμπροστιάζοντας ταυτόχρονα όλους αυτούς που κρύβονται επιμελώς πίσω από τέτοιου είδους ανθρωπάρια-πρακτορίσκους που επιθυμούν να παίζουν τον ρόλο του Θεού σε ένα κοπάδι ανθρώπων, (στην προκειμένη περίπτωση στους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής των Σκοπίων) που έχουν προηγουμένως φροντίσει να σκοτώσουν την κάθε τους ελπίδα…

Ας μιλήσουμε επιτέλους

http://greeknation.blogspot.com/2009/12/sam-vaknin.html