Θεματολόγιο

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

16.1.10

Σταύρος Λάλας: Θα μάθω ποιος με πρόδωσε...

Την Κομοτηνή και την κοπή πίτας του σωματείου και εφημερίδας «Αντιφωνητής» τίμησε το βράδυ του Σαββάτου 9 Ιανουαρίου με την παρουσία του ο Σταύρος Λάλας, ο άνθρωπος που χάρισε 13 χρόνια από τη ζωή του τα οποία πέρασε σε φυλακές υψίστης ασφαλείας των ΗΠΑ, κατηγορούμενος για κατασκοπία υπέρ της Ελλάδας.

Εντυπωσιακά σεμνός και ταπεινός, ο ίδιος ο Σταύρος Λάλας δήλωσε για άλλη μια φορά πως παρόλη την ταλαιπωρία που πέρασε ο ίδιος και η οικογένειά του, θα ξανάκανε τα πάντα για την Ελλάδα αν του δινόταν η ευκαιρία.



Τόνισε μάλιστα πως παρόλο που τα αδικήματα που τον βάρυναν στις Η.Π.Α. ήταν βαριά το αμερικανικό κράτος του συμπεριφέρθηκε πολύ δίκαια, όπως άλλωστε και σε κάθε αμερικανό πολίτη ενώ δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τον σημερινό πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου για το ενδιαφέρον που είχε δείξει για τον ίδιο όταν ήταν έγκλειστος στις αμερικανικές φυλακές και την επιστολή που είχε στείλει. Επίσης δε παρέλειψε να ευχαριστήσει και τους Ντόρα Μπακογιάννη, Αναστάσιο Παπαληγούρα, Πέτρο Μολυβιάτη, Στέλιο Παπαθεμελή και Θεόδωρο Κασσίμη για το ενδιαφέρον που επίσης έδειξαν αλλά και για την μεταφορά του στην πατρίδα, την Ελλάδα.



Στον Σταύρο Λάλα απονεμήθηκε πλακέτα από τον εκπρόσωπο του σωματείου «Αντιφωνητής», Κώστα Καραΐσκο ο οποίος τόνισε την προσφορά του Σταύρου Λάλα προς την χώρα και υποσχέθηκε εξίσου ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις στο άμεσο μέλλον.

Εκτός του πλήθους φίλων του σωματείου, στη δεξίωση παρευρέθησαν αυτοπροσώπως ή δια αντιπροσώπου τους και χαιρέτισαν τον Σταύρο Λάλα και τους παρευρισκόμενους ο δήμαρχος Κομοτηναίων Δημήτρης Κοτσάκης, ο βουλευτής Ροδόπης και πρώην υπουργός Ευριπίδης Στυλιανίδης, ο βουλευτής Ξάνθης και πρώην πρόεδρος της Βουλής Παναγιώτης Σγουρίδης, δημοτικοί σύμβουλοι, παράγοντες κ.α.

Σήμερα ο Σταύρος Λάλας ζει με πολλές καθημερινές δυσκολίες στη Χρυσούπολη Καβάλας και τον συντηρεί η σύζυγός του η οποία εργάζεται στην πόλη ως καθηγήτρια αγγλικών και φυσικά χωρίς καμία απολύτως βοήθεια από τις ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών στις οποίες και διοχέτευε σημαντικά για την ασφάλεια της χώρας έγγραφα από το 1977.

Η δημοσιογράφος της «Φωνής» Αμαλία Γαρυφαλλίδου συνάντησε αποκλειστικά τον Σταύρο Λάλα με τον οποίο και είχε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνομιλία.

Δημοσιογράφος : Ζείτε πολύ λιτά και σας συντηρεί η γυναίκα σας ενώ εσείς και το μεγαλύτερο παιδί σας αντιμετωπίζετε προβλήματα υγείας. Δεν σας πειράζει που η ελληνική Πολιτεία σας έχει ξεχάσει;

Σταύρος Λάλας: Δόξα τω Θεώ, έχουμε μάθει να ζούμε και με λίγα και με πολλά.

Δ: Πως σας φέρθηκαν στις φυλακές των ΗΠΑ τα 13 αυτά χρόνια;

Λ: Καλά μου φέρθηκαν οι Αμερικανοί, πάντα σύμφωνα με το Νόμο. Με βάλανε σε φυλακές υψίστης ασφαλείας γιατί ήμουν κατηγορούμενος για κατασκοπία. Είχα συγκρατούμενούς μου ισοβίτες, ανθρώπους που συμμετείχαν σε διάφορα εγκλήματα.

Δ: Διάβασα κάπου πως μπορεί να βοηθούσατε σημαντικά την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας αλλά ποτέ δε κάνατε ζημιά στην χώρα σας, τις ΗΠΑ. Δεν έπρεπε αυτό να το αναγνωρίσουν οι Αμερικανοί;

Λ: Όχι, αυτό που έκανα ήταν εναντίον του Νόμου. Δεν ήταν κατά της Αμερικής αλλά σαν Αμερικανός πολίτης παραβίασα το Νόμο γι’ αυτό και πήγα στη φυλακή.

Δ: Εάν σας δινόταν η ευκαιρία να ξαναβοηθήσετε την Ελλάδα, παρόλο που η ίδια δε σας φέρθηκε τόσο καλά, θα το ξανακάνατε;

Λ: Είμαι Έλληνας και θα το ξανάκανα.

Δ: Πως βρεθήκατε στις φυλακές, ποιοι σας πρόδωσαν;

Λ: Δεν ξέρω, ότι έγινε έγινε στην Αθήνα, το Μάρτιο ή Απρίλιο του 1993, όταν υπηρετούσα στην Αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα. Μου ζήτησαν να μεταβώ στην Αμερική και μόλις κατέβηκα από το αεροπλάνο με συλλάβανε.

Δ: Τα συναισθήματά σας εκείνη τη στιγμή;

Λ: Τίποτα, είχαν αποδείξεις, δε μπορούσα να πω τίποτα.

Δ: Υπήρχαν στιγμές που θα θέλατε να σας βοηθήσει περισσότερο η ελληνική Πολιτεία όλο αυτό το διάστημα που ήσασταν στη φυλακή;

Λ: Εγώ δεν έκανα τίποτα σπουδαίο, έκανα αυτό που έπρεπε και πιστεύω πως και η Ελλάδα έκανε ότι μπορούσε γιατί τα πράγματα δεν ήταν και τόσο απλά αλλά και επειδή δεν είχα ελληνική υπηκοότητα.

Δ: Το ξέρετε ότι αυτή η χώρα λένε ότι πληγώνει αυτούς που την αγαπούν;

Λ: Εγώ δε ξέρω τη χώρα αυτή γιατί δε την έχω ζήσει, εγώ ξέρω ότι μου μάθανε οι γονείς μου, που ήταν από τη Μικρά Ασία και γι αυτό θα πιστεύω στη γλώσσα, στη θρησκεία και στην κουλτούρα μας, μέχρι να πεθάνω.

Ωστόσο ο κ. Λάλας δε ξεχνά τον σημερινό πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος του έστειλε επιστολή όταν ήταν φυλακισμένος και τότε ως υπουργός Εξωτερικών έδειξε έμπρακτο ενδιαφέρον για την υγεία του και την κατάστασή του στις φυλακές. Πάντως τα τελευταία 2 χρόνια που ζει στην Χρυσούπολη, ο μόνος πολιτικός που τον επισκέφθηκε ήταν ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Ηλίας Πολατίδης.

Δεν παραλείπει ωστόσο να ευχαριστήσει και τους Έλληνες ομογενείς που όσο αυτό ήταν εφικτό τον επισκεπτόταν στις φυλακές και τον στήριζαν όσο μπορούσαν. Πάντως στην ερώτηση για το ποια ήταν η διαπίστωσή του για τον τρόπο που λειτουργεί η τουρκική κυβέρνηση, όπως την αντιλήφθηκε κατά τα χρόνια που υπηρετούσε στο αμερικανικό προξενείο στη Σμύρνη, απάντησε πως η τουρκική κυβέρνηση κάνει καλά τη δουλειά της για να υπερασπιστεί το κράτος της.

Στην ερώτηση για το αν οι ελληνικές υπηρεσίες δε τον προφύλαξαν όσο έπρεπε ο Σταύρος Λάλας λέει πως δε μπορεί να απαντήσει αλλά η αλήθεια μια μέρα θα φανεί κι όποιος τον πρόδωσε θα το βρει από τον Θεό. Τέλος αναφερόμενους στους Έλληνες είπε ότι είναι ένας λαός φιλότιμος, που βοηθάει, έχει καλοσύνη αλλά δυστυχώς και μεγάλο εγωισμό.

«Πρέπει να αγαπιόμαστε και λίγο μεταξύ μας και να μην υπάρχει αυτός ο εγωισμός» πρόσθεσε. Για την Αμερική είπε «μου έδειξε σεβασμό για όσο καιρό ήμουν νόμιμος πολίτης ενώ όταν παραβίασα το νόμο με έστειλε στη φυλακή». Και σε ότι αφορά στη δράση του τα προηγούμενα χρόνια, είπε πως ο Θεός τον προστάτευε παρόλο που οι Αμερικανοί ακόμη απορούν πως δε κατάφεραν να με αντιληφθούν τόσα χρόνια, από το 1977 και μετά.

Στις σκέψεις του πάντως, όπως ο ίδιος μας αποκάλυψε είναι στο μέλλον να ασχοληθεί με τη συγγραφή ενός βιβλίου που θα αναφέρεται σε όλη αυτή την περιπέτειά του. Να αναφέρουμε πως ο μεγάλος γιος του Σταύρου Λάλα είναι 24 ετών και αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας, ενώ ο δεύτερος είναι σήμερα 17 ετών, μόλις τελείωσε το Λύκειο και πολύ καλός ποδοσφαιριστής, πιστοποιημένος για τις γνώσεις του στην αγγλική γλώσσα και παρόλη την απουσία του πατέρα του είναι ένας εξαιρετικός νέος.

Από την πλευρά του ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Αντιφωνητής» ευχαρίστησε τον Σταύρο Λάλα που τίμησε με την παρουσία του την εκδήλωση και είπε ότι είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουνε ως σωματείο, να βραβεύσουν δηλαδή τον Έλληνα Σταύρο Λάλα για τις υπηρεσίες του προς την πατρίδα. Την εκδήλωση επίσης τίμησαν με την παρουσία τους μουσουλμάνοι κάτοικοι της περιοχής οι οποίοι ήρθαν για να δουν από κοντά τον Σταύρο Λάλα.

ΚΟΣΣΟΒΟ-ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΑΦΙΑ


Η κάτωθι έρευνα-ανάλυση, συντάχθηκε στα τέλη του 2008 και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό των ΗΠΑ «Defense & Foreign Affairs» στις αρχές του 2009, καθώς και στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος «Global Information System» με έδρα την Ουάσινγκτον, στην αγγλική γλώσσα.-

Του ΄Ομηρου Φωτιάδη

ΚΟΣΣΟΒΟ-ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΑΦΙΑ

Εννέα χρόνια συμπληρώθηκαν από την έναρξη των Νατοϊκών βομβαρδισμών κατά της Σερβίας, όταν στις 24ης Μαρτίου 1999 χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., εκατοντάδες αεροσκάφη έσπειραν τον θάνατο και την καταστροφή. Τον Ιούνιο του ίδιου έτους 37.200 ξένοι στρατιώτες ουσιαστικά κατέλαβαν την Σερβική επαρχία του Κοσσυφοπεδίου.

Χρειάστηκαν 78 ημέρες συνεχών βομβαρδισμών, κατά τους οποίους σκοτώθηκαν σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, 1.002 Σέρβοι στρατιώτες, 2.500 άμαχοι πολίτες, από τους οποίους 89 παιδάκια. Συνολικά πραγματοποιήθηκαν 2.300 επιδρομές από αέρος και επλήγησαν 995 στόχοι, από τα 1.150 αεροσκάφη του ΝΑΤΟ τα οποία εκτόξευσαν 1.300 πυραύλους και έριξαν 2.900 βόμβες μεγάλης ισχύος. Επίσης, έριξαν 36.000 βόμβες διασποράς και έπληξε 112 στόχους με 15 τόνους βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου. Καταστράφηκαν όλα τα αεροδρόμια της Σερβίας, 54 γέφυρες, 148 μεγάλα κτίρια, δεκάδες εργοστάσια, διυλιστήρια, ενώ καταστράφηκε το 1/3 του συστήματος παραγωγής ενέργειας. Ολική καταστροφή υπέστησαν 310 σχολεία, 41 νοσοκομεία, 176 μνημεία πολιτισμού και 23 μοναστήρια.

Χρειάστηκαν 9 χρόνια παράνομης κατοχής ξένου εδάφους για να ανακηρυχθεί παράνομα η ανεξαρτησία του Κοσσόβου, η οποία απειλεί με αστάθεια τα Βαλκάνια και ανοίγει τις θύρες για την δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας.

Αποκαλύπτουμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα τι είναι το παράνομο νεότευκτο κράτος των Βαλκανίων. Τις υπόγειες διαδρομές της μαφίας και της διαπλοκής.

Η μαφία εν δράση

Την περίοδο 1999-2001, οι Κοσσοβάροι Αλβανοί, διακινούσαν στην Ευρώπη τουλάχιστον 4-6 τόνους ναρκωτικών μηνιαίως. Τα έσοδα από τις ποσότητες αυτές ξεπερνούσαν τα 2 δις. δολάρια ετησίως.

Από το 2001 οι Κοσσοβάροι Αλβανοί συνεργάστηκαν στενά με την Τσετσενική μαφία και άρχισαν να κερδίζουν έδαφος από τους Τούρκους και Άραβες λαθρέμπορους ναρκωτικών. Το 2003 κατάφεραν να ελέγχουν πάνω από το 50% του εμπορίου, της διακίνησης και της διανομής ναρκωτικών στην Ευρώπη. Ομάδες ιδιαίτερα σκληρών Τούρκων μαφιόζων ανέλαβαν την εξόντωση του Τουρκικού δικτύου και την θέση τους πήραν οι Κοσσοβάροι Αλβανοί. Την περίοδο 2000-2005, Κοσσοβάροι Αλβανοί και Τσετσένοι, προώθησαν κάθε είδους λαθρεμπόριο στην Ευρώπη, ανεβάζοντας τους δείκτες εγκληματικότητας στα ύψη! Χιλιάδες όπλα από το Κόσσοβο και κάθε είδους πυρομαχικά κατάκλεισαν την Ευρώπη! Δημιουργήθηκε ολόκληρη βιομηχανία πλαστών τσιγάρων στο Κόσσοβο, τα οποία μέχρι σήμερα φέρνουν τεράστια έσοδα στην Κοσσοβάρικη μαφία. Το λαθρεμπόριο καυσίμων, κλεμμένων αυτοκινήτων, το δουλεμπόριο, το εμπόριο λευκής σάρκας, η παράνομη διακίνηση λαθρομεταναστών και κάθε είδους άλλη παράνομη δραστηριότητα αναπτύχθηκε ραγδαία από τους Τσετσένους και Κοσσοβάρους μαφιόζους. Ιδιαίτερη αίσθηση και αποτροπιασμό, προκαλούν τα στοιχεία για το εμπόριο ανθρώπινων οργάνων, στο οποίο επιδίδονται οι Κοσσοβάροι από το 1999 μέχρι σήμερα! Επίσης, η Κοσσοβάρικη μαφία διέδωσε ταχύτατα στην Ευρώπη μαριχουάνα, η οποία ήταν σχεδόν άγνωστη. Μαριχουάνα και τεράστιες ποσότητες φτηνής κοκαΐνης κατέκλυσαν την Ευρώπη, εκτοπίζοντας τους Τούρκους και Άραβες μαφιόζους, οι οποίοι για δεκαετίες πουλούσαν κακής ποιότητας όπιο και ηρωίνη. Παράλληλα, η Κοσσοβάρικη ηρωίνη και το Αλβανικό όπιο, έγιναν περιζήτητα στην Ευρώπη για την καλή τους ποιότητα και την χαμηλή τους τιμή. Οι Τούρκοι και Άραβες μαφιόζοι, κυνηγημένοι και από τους μαφιόζους Τσετσένους, περιορίστηκαν κυρίως στις αγορές της Γαλλίας, της Ολλανδίας, και διατήρησαν την κυριαρχία τους στο Γερμανικό Βερολίνο.

Ο Ευρωπαϊκός μικροέμπορος ναρκωτικών και χρήστης, εκτός από τα καλά και φθηνά ναρκωτικά, είχε την δυνατότητα να αγοράσει όπλα, πυρομαχικά, και κάθε είδους αντικείμενα από τους Κοσσοβάρους, οι οποίοι τα πρόσφεραν παράλληλα με τα ναρκωτικά.

Οι Αρχές Ασφαλείας της Ευρώπης από το 2001, άρχισαν να αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά προβλήματα στον τομέα της καταστολής, καθώς οι Ευρωπαίοι μικροέμποροι και τα δίκτυα τους, ήταν πλέον καλύτερα οπλισμένοι από τους ίδιους! Επίσης, τα δίκτυα συλλογής πληροφοριών των Αρχών Ασφαλείας, μείωσαν δραματικά την δράση τους, καθώς αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν, νέου είδους καταστάσεις και συμπεριφορές! Οι Κοσσοβάροι μαφιόζοι, έχουν τους δικούς τους κανόνες, άγραφους νόμους και κώδικες, οι οποίοι δεν επιτρέπουν την διείσδυση κατασκόπων στα δίκτυα τους. Επίσης, με εξαίρεση την Ελλάδα, Σερβία και Ελβετία κατά δεύτερο λόγο, οι υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες, αντιμετώπισαν τεράστιο πρόβλημα με την Αλβανική γλώσσα, η οποία μέχρι και σήμερα τους είναι σχεδόν άγνωστη!

Οι Κοσσοβάροι χρησιμοποιώντας την Αλβανική γλώσσα στις επικοινωνίες τους και ειδικούς γλωσσολογικούς κώδικες δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτοί από τις διωκτικές αρχές που υποκλέπτουν τις συνομιλίες τους και πλήθος στοιχεία παραμένουν ανεκμετάλλευτα. Η Αλβανική γλώσσα δεν παρουσιάζει κανένα γενικότερο ή ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Ευρώπη και είναι από τις λιγότερο διαδεδομένες γλώσσες στον κόσμο.

Η διαρροή πληροφοριών από την Αλβανική Κοσσοβάρικη μαφία, είναι σχεδόν αδύνατη. Οι τιμωρίες των «προδοτών» είναι τόσο σκληρές, που αποτρέπουν την προοπτική αυτή.

ΟΙ ΖΩΝΕΣ ΕΠΙΡΡΟΗΣ ΤΗΣ ΜΑΦΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ «ΦΑΜΙΛΙΕΣ»

Α’ ΖΩΝΗ: Κεντρικό Κόσσοβο

Περιλαμβάνει την ζώνη της Ντρένιτσα, Πρίζεν, Κλίνα, Ιστοκ, νότια Μιτρόβιτσα. Σύμφωνα με τις εκθέσεις των υπηρεσιών ασφαλείας, η περιοχή αυτή ελέγχεται από τον γνωστό και τέως Αρχηγό του Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσόβου (UCK), Χακίμ Θάτσι, το «Φίδι». Η «Φαμίλια» Θάτσι, ελέγχει τους διαδρόμους λαθρεμπορίου από την FYROM-Κόσσοβο-Μαυροβούνιο.

Β’ ΖΩΝΗ: Δυτικό Κόσσοβο

Περιλαμβάνει την ζώνη του Ντούκατζιν, Πετς, Ντέτσανι, Τζακόβιτσα κλπ., και συνορεύει με την Αλβανία και το Μαυροβούνιο. Ελέγχεται από την «φαμίλια» του γνωστού Ραμούς Χαραντινάϊ, ο οποίος εκλήθη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ICTY[1]), με 37 κατηγορίες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, όταν ήταν πρωθυπουργός του Κοσσόβου. Στης 05/03/2007, η εισαγγελέας του ICTY, Κάρλα Ντελ Πόντε, χαρακτήρισε «γκάνγκστερ» τον Ρ. Χαραντινάϊ: Κατά την έναρξη της δίκης δήλωσε «Μην αμφιβάλλετε ότι οι τρεις κατηγορούμενοι ήταν γκάνγκστερ με στολή, που κατείχαν εξουσία. Ένας θανάσιμος συνδυασμός» αναφερόμενη στον Ρ. Χαραντινάϊ και τους συνεργάτες του Ιντρίζ Μπαλιάϊ και Λαχί Μπαχιμάϊ.

Γ’ ΖΩΝΗ: Ανατολικό Κόσσοβο

Περιλαμβάνει την ζώνη Λάμπ, Γκίλιανε, Βίτινα, Κάτσανικ και ελέγχεται από την «φαμίλια» του πρώην αξιωματικού του UCK, Ρουστέμ Μουσταφά.

Οι τρεις μεγάλες «φαμίλιες» που ελέγχουν το Κόσσοβο σε κάθε επίπεδο, έχουν τις μικρότερες «φαμίλιες» υπό τις διαταγές τους, οι οποίες συνεργάζονται μεταξύ τους, και έτσι διατηρείται η ισορροπία μεταξύ τους.

Η «φαμίλια του Λούκα», ελέγχει το λαθρεμπόριο όπλων, ναρκωτικών, τσιγάρων και είναι ο σύνδεσμος με την μαφία της βορείου Αλβανίας.

Η «φαμίλια του Σελίμι» στην περιοχή Ντούκατζιν, διακινεί τα προϊόντα του λαθρεμπορίου με ασφάλεια μέσα στο Κόσσοβο.

Η «φαμίλια του Κελμέντι» με έδρα το Πετς, ασχολείται με το εμπόριο ανθρώπων και διακινεί πόρνες προς κάθε σημείο της γης.

Η «φαμίλια του Ελσάνι» με έδρα την Βιτομίριτσα, ελέγχει τις λαθραίες αποθήκες όπλων και καυσίμων.

Η «φαμίλια του Κιτάζ», ελέγχει το λαθρεμπόριο κλεμμένων αυτοκινήτων και έχει έδρες στην Κλίνα και στο Ίστοκ.

Η «φαμίλια του Σούμα» με έδρα το Κάτσανικ, ελέγχει το λαθρεμπόριο ναρκωτικών με την FYROM.

Η «φαμίλια του Σύλα», ελέγχει το λαθρεμπόριο όπλων και εκρηκτικών με την FYROM.

Η «φαμίλια του Αγκούσι» με έδρα την Κλίνα, ελέγχει το λαθρεμπόριο και τους χώρους αποθήκευσης των λαθραίων πυρομαχικών.

Η «φαμίλια του Γκέσι», ελέγχει το λαθρεμπόριο καυσίμων σε όλο το Κόσσοβο.

Η «φαμίλια του Μπαμπαλίγια», ελέγχει το λαθρεμπόριο ναρκωτικών και όπλων από και προς την Βουλγαρία.

Άλλες «φαμίλιες» οργανωμένες σύμφωνα με το «κανούνι» είναι αυτές του «Μπόριτσι», που συνεργάζεται με την Ιταλική μαφία, του «Μπροκάϊ» που συνεργάζεται με την Τουρκική μαφία, και άλλες μικρότερες που προέρχονται κυρίως από στελέχη της παλιάς Αλβανικής μυστικής υπηρεσίας «Σιγκουρίμι», όπως των Χαλκάϊ, Κερκικού, Γκάουσι, Σέλου, Κάκαμι και Χασάνι.

Η ποίο ισχυρή «φαμίλια» στο Κόσσοβο είναι αυτή του «Κούλα» που ελέγχει τις μεταφορές και την διακίνηση του λαθρεμπορίου προς τις χώρες της Ευρώπης.

Όπως κατά διαστήματα έχει δημοσιευτεί στα ΜΜΕ, ο πρωθυπουργός τους Κοσσόβου, Αγκίμ Τσέκου, διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με τους Αρχηγούς της Κοσσοβάρικης Μαφίας.

Σύμφωνα με έκθεση των μυστικών υπηρεσιών της Γερμανίας (BND), οι Τσέκου, Θάτσι και Χαλίτι, συναντούνται πολύ συχνά στο Grand Hotel στην Πρίστινα, για να συντονίζουν τις δραστηριότητες της μαφίας.

Τα τελευταία 3 χρόνια η Κοσσοβάρικη μαφία, έχει απλωθεί και στις χώρες της Μεσογείου, το Ισραήλ, την Λιβύη, το Μαρόκο κλπ. Την επέκταση της Κοσσοβάρικης μαφίας στις περιοχής αυτές, βοήθησε σημαντικά η συνεργασία των Κοσσοβάρων με τις σκληρότερες ομάδες της Ιταλικής μαφίας, όπως την “Saera Corona Unita” της Απούλιας, την “Drageta” της Καλαβρίας και την “Remo Letse Libere”.

Οι Κοσσοβάροι «ξεπλένουν» τα τεράστια ποσά τους, μέσα από τουλάχιστον 25 εταιρίες στην Ελβετία και πάνω από 500 στην υπόλοιπη Ευρώπη, σύμφωνα με στοιχεία ειδικών εγκληματολόγων της ομάδας «PC-S-CO» του Συμβουλίου της Ευρώπης στην Ελλάδα.

Πολλά στελέχη του UCK πλαισιώνουν το KPC (Σώμα Προστασίας Κοσσόβου), το οποίο και αντικατέστησε στην πραγματικότητα τον UCK. Το KPC παρέχει πλήρη προστασία και ασφάλεια σε κάθε παράνομη δραστηριότητα της Κοσσοβάρικης μαφίας. Ουσιαστικά το KPC διασφαλίζει και νομιμοποιεί το έγκλημα και τις παράνομες δραστηριότητες της Κοσσοβάρικης μαφίας, η οποία είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα του Κοσσόβου, από τα ανώτατα μέχρι τα κατώτατα κλιμάκιά του. Πάνω από το 60% του πληθυσμού του Κοσσόβου απασχολείται στις μαφιόζικες δραστηριότητες. Το Κόσσοβο έχει απορροφήσει σχεδόν την βόρειο Αλβανία, καθώς σύνορα δεν υπάρχουν πλέον και σε όλη αυτήν την επικράτεια, η μαφία κυβερνά σε όλα τα επίπεδα.

Ούτε η δύναμη του ΝΑΤΟ στο Κόσσοβο -KFOR[2]- ούτε και η αποστολή των Ηνωμένων Εθνών στο Κόσσοβο -UNMIK[3]- είναι ικανές να αγγίξουν την Κοσσοβάρικη μαφία. Άλλωστε εάν κάποιοι αποφάσιζαν να δώσουν τέλος στις παράνομες και εγκληματικές δραστηριότητες στο κόσσοβο, θα έπρεπε να βάλουν στην φυλακή σχεδόν το 70% του πληθυσμού!

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ασυλίας που λαμβάνει η Κοσσοβάρικη μαφία, είναι το γεγονός, ότι οι διωκτικές αρχές πολλών δυτικών χωρών, για πάνω από 5 χρόνια πίεζαν για το κλείσιμο δύο τεράστιων εργαστηρίων επεξεργασίας ναρκωτικών στις περιοχές Γκίλιανε και Πρίζρεν. Τα εργαστήρια αυτά επεξεργάζονταν πάνω από 4 τόνους ναρκωτικών ουσιών τον μήνα! Απολάμβαναν της προστασίας του KPC και η λειτουργία τους, οι μεταφορές κλπ., γίνονταν φανερά, μπροστά στα μάτια των χιλιάδων ανδρών της KFOR και UNMIK, οι οποίες ήταν αδύνατον να επέμβουν. Πρόσφατα τα εργοστάσια αυτά μεταφέρθηκαν κοντά στα σύνορα με την Αλβανία, καθώς οι πιέσεις είχαν γίνει ιδιαίτερα έντονες!

Η Κοσσοβάρικη μαφία, επίσης έκλεψε και πούλησε στο εξωτερικό χιλιάδες θησαυρούς της πολιτιστικής κληρονομιάς των Σέρβων. Το Κόσσοβο είναι το ιστορικό και πολιτιστικό κέντρο της Σερβίας για πολλούς αιώνες. Σε πάρα πολλές περιοχές της Σερβικής επαρχίας του Κοσσόβου, βρίσκονταν χιλιάδες αρχαία αντικείμενα, κυρίως από τον 9ο αιώνα και την Βυζαντινή περίοδο. Ο UCK προέβη σε μια άνευ προηγούμενου πολιτιστική καταστροφή στην περιοχή, καταστρέφοντας χιλιάδες θησαυρούς και αντικείμενα ανυπολόγιστης αξίας. Ένα από τα σοβαρότερα εγκλήματα των τρομοκρατών του UCK είναι η καταστροφή όλων αυτών των μνημείων και θησαυρών του Κοσσόβου, τα οποία πρέπει να καταγράψει η Διεθνής Κοινότητα και να αποδώσει στους εγκληματίες του UCK την τιμωρία που πρέπει. Ολόκληρη η Ευρώπη έχει στην κυριολεξία πλημμυρίσει με αρχαία αντικείμενα του Σερβικού πολιτισμού και της ιστορίας, τα οποία πωλεί η Κοσσοβάρικη μαφία σε εξευτελιστικές τιμές. Ασφαλείς πληροφορίες φέρουν, η Κοσσοβάρικη ηγεσία, να έχει δωρίσει πλήθος ιδιαίτερης αξίας αρχαιολογικά αντικείμενα σε ξένους ηγέτες, που επισκέπτονται το Κόσσοβο, θέλοντας να ενισχύσει τα φιλικά τους αισθήματα.

Πλήθος χριστιανικά αντικείμενα, τεράστιας αξίας, από την εποχή του Βυζαντίου, φέρονται να έχουν αγοραστεί από το Βατικανό και άλλες Εκκλησίες της Δύσης. Η Σερβική Εκκλησία, διαθέτει πλήθος στοιχεία για τις υποθέσεις αυτές.

Η Διεθνής Κοινότητα, το Βατικανό και άλλες Εκκλησίες˙ η UNMIK, η KFOR κλπ., γνωρίζουν με κάθε λεπτομέρεια τα πολιτιστικά εγκλήματα του UCK στο Κόσσοβο και με την ανοχή τους, είναι συνυπεύθυνοι στο τεράστιο αυτό έγκλημα εις βάρος της Σερβικής ιστορίας και της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Οι Κοσσοβάροι Αλβανοί, όπως και οι Αλβανοί, στην ιστορία τους, δεν έχουν να επιδείξουν το παραμικρό μνημείο της ιστορίας τους και έστω ένα δείγμα πολιτισμού. Η ιστορική τους πορεία είναι επιστημονικά καταγραμμένη και παρουσιάζεται δίπλα στους Οθωμανούς Τούρκους, οι οποίοι τους χρησιμοποιούσαν πάντοτε ως μισθοφορικές εγκληματικές ομάδες, ενάντια στους χριστιανικούς πληθυσμούς της Αυτοκρατορίας τους. Η ιστορική αποστολή των Αλβανών συνεχίζει και στις μέρες μας, ακριβώς όπως και στο παρελθόν, υπό την σημαία μια άλλης αυτοκρατορίας.

Η Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ), SEESAC[4], η οποία δημιουργήθηκε από τον ΟΗΕ για την Νοτιοανατολική Ευρώπη, για να καταγράφει τις σχέσεις οργανωμένου εγκλήματος και πολιτικής, έχει δημοσιεύσει ιδιαίτερα ανησυχητικές εκθέσεις, για τα Βαλκάνια και ιδιαίτερα για το Κόσσοβο. (Η ιστοσελίδα της SEESAC είναι http://www.seesac.org/)

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις εκθέσεις του SEESAC, παρουσιάζουν τα στοιχεία για τις ιδιωτικές υπηρεσίες ασφαλείας στο Κόσσοβο και την Αλβανία. Οι εταιρίες αυτές δίνουν το νόμιμο κάλυμμα στην μαφία και εκτελούν τις πλέον μυστικές αποστολές των μαφιόζων Αλβανών. Στην Αλβανία, οι εταιρίες αυτές ξεπερνούν τις 300 και ο αριθμός των υπαλλήλων τους, ξεπερνά τον αριθμό προσωπικού της αλβανικής αστυνομίας! Σε ποσοστό 90% ελέγχονται πλήρως από την Αλβανική μαφία. Στο Κόσσοβο, οι εταιρίες αυτές ξεπερνούν τις 50 και έχουν απορροφήσει τους άνδρες του UCK, που δεν συμπεριλήφθηκαν στον KPC. Κάποιες από αυτές ιδρύθηκαν για να στεγάσουν τις υπό δημιουργία Μυστικές Υπηρεσίες του Κοσσόβου, και ακόμη λειτουργούνε για τον σκοπό αυτό, εξυπηρετώντας αποκλειστικά τα ηγετικά στελέχη της Κοσσοβάρικης μαφίας σε επίπεδο συλλογής πληροφοριών.

Οι εταιρίες ασφαλείας που συνεργάζονται με την μαφία στην Αλβανία, ξεπερνούν τις 200. Τουλάχιστον 40 εταιρίες ασφαλείας στην FYROM ελέγχει η Κοσσοβάρικη μαφία. Στο Κόσσοβο έχουν καταγραφεί 22 μαφιόζικες εταιρίες ασφαλείας, από τις οποίες μερικές κατέχουν και νόμιμες άδειες οπλοφορίας για το προσωπικό τους!

Το Αλβανικό Συνδικάτο του εγκλήματος, στα Βαλκάνια διατηρεί στενούς και ισχυρούς δεσμούς με την διεθνή Ισλαμική τρομοκρατία. Τα διεθνή Ισλαμικά ιδρύματα, τα οποία αποτελούν κάλυψη για την διάδοση εξτρεμιστικού Ισλάμ, δρουν ανενόχλητα στο Κόσσοβο, την Αλβανία, ενώ έχουν επεκταθεί και στους Αλβανικούς πληθυσμούς της FYROM και του Μαυροβουνίου.

Η Ισλαμική «ανθρωπιστική οργάνωση» -Mainstream Islamic Relief-, πρόσφατα επεκτάθηκε από το Κόσσοβο σε πόλεις της βόρειας Αλβανίας, όπως η Σκόδρα, στο Πόγραδετς. Στην μικρή κωμόπολη Λιν, στην λίμνη Οχρίδα στα σύνορα με την FYROM, μέσω της παραπάνω οργάνωσης, τα Η.Α.Ε. (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), το 2001, χρηματοδότησαν ένα τεράστιο τζαμί, το “Fakhira Haribel Khili Xhamija”, το οποίο έχει εξελιχθεί σε κέντρο διάδοσης του ουχαμπισμού.

Από τις αρχές του 2006, οι Ισλαμικές εξτρεμιστικές οργανώσεις στην Αλβανία, το Κόσσοβο, FYROM και στο Μαυροβούνιο, παρουσιάζουν μεγάλη δράση και κινούνται υπό καθεστώς απροκάλυπτης ασυλίας.

Ο πρώην αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών της Αλβανίας (SHIK), Μπακσίμ Γκαζιντέντε, και εξ απορρήτων σύμβουλος του Πρωθυπουργού, Σαλί Μπερίσα, διατηρεί πολύ στενές σχέσεις με τον εξτρεμιστικό Ισλαμικό κόσμο παγκοσμίως και παρέχει κάθε είδους κάλυψη σε κάθε είδους Ισλαμικές οργανώσεις.

Ο Μ. Γκαζιντέντε, ήταν αρχηγός της SHIK από το 1992 έως το 1997. Ο Ισλαμιστής Γκαζιντέντε, έφυγε από την Αλβανία κρυφά δύο μέρες μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 1997, με την βοήθεια της Τουρκικής MIT, και εγκαταστάθηκε υπό την προστασία της, στην Κωνσταντινούπολη. Του απαγγέλθηκε σοβαρή κατηγορία για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, η οποία μυστηριωδώς αποσύρθηκε το 2001. Στις αρχές του 1997, ξέσπασε μεγάλη εξέγερση στην νότιο Αλβανία, κυρίως μεταξύ των Ελλήνων της μειονότητας, όταν κατέρρευσε το τραπεζικό σύστημα της χώρας και «χάθηκαν» καταθέσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων, προς «άγνωστη» κατεύθυνση! Ο Μ. Γκαζιντέντε μαζί με τον Σ. Μπερίσα και την μαφία είχαν μετατρέψει το τραπεζικό σύστημα της χώρας, στα συμφέροντα της μαφίας και απέσπασαν τεράστια ποσά, χωρίς ποτέ να αποδοθεί δικαιοσύνη. Οι εξεγερμένοι Έλληνες του νότου, την περίοδο εκείνη, κυριαρχούσαν οικονομικά στην Αλβανία και βρίσκονταν υπό διαρκή πόλεμο με την μαφία. Ο Μ. Γκαζιντέντε, σε συνεργασία με τον Αλβανικό Στρατό και την Αστυνομία, κατέπνιξαν την εξέγερση στον νότο της χώρας με την χρήση βίας. Μετά από σοβαρές πιέσεις της διεθνούς κοινότητας, αναγκάστηκε η Αλβανική δικαιοσύνη να αποδώσει κατηγορίες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στον Μ. Γκαζιντέντε και να απενοχοποιήσει τον Σ. Μπερίσα. Έμμισθος πράκτορας της Τουρκικής ΜΙΤ, ο Γκαζιντέντε διέφυγε στην Τουρκία, μαζί με τεράστια ποσά και βρίσκονταν υπό την προστασία της ΜΙΤ, μέχρις της 10 Δεκεμβρίου του 2005, οπότε και επέστρεψε στην Αλβανία, απαλλαγμένος με άγνωστο τρόπο από τις κατηγορίες, για να αναλάβει μυστικός σύμβουλος του Σ. Μπερίσα.

Ο Μ. Γκαζιντέντε, ουσιαστικά διοικεί και πάλι την SHIK από το παρασκήνιο και την εξουσία που αντλεί από τον Σ. Μπερίσα. Είναι ο σύνδεσμος μεταξύ ΜΙΤ και SHIK. Ο Γκαζιντέντε το 1996, διατηρώντας προσωπική σχέση με τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, τον έφερε δυο φορές στην Αλβανία και δύο φορές στο Κόσσοβο, όπου είχε πολύ σημαντικές επαφές. Ο Ο. Μ. Λάντεν πήγε στην Αλβανία μέσο Τουρκίας, ταξιδεύοντας με ιδιωτικό αεροσκάφος και στάθμευσε για πολλές ώρες, στα αεροδρόμια της Κωνσταντινούπολης και Αδάνων. Ο Μ. Γκαζιντέντε οργάνωσε την ίδια χρονιά την είσοδο της Αλβανίας στον οργανισμό της «Ισλαμικής Διάσκεψης».

Από τις αρχές του 2006, οι επαφές του Μ. Γκαζιντέντε με τις Κοσσοβάρικες μυστικές υπηρεσίες και τους ηγέτες της Κοσσοβάρικης μαφίας, είναι πολύ πυκνές. Ο Γκαζιντέντε, σύμφωνα με ασφαλείς πηγές μυστικών υπηρεσιών Δυτικών χωρών, έχει δημιουργήσει μέσα στους κόλπους της SHIK, δική του μυστική υπηρεσία, η οποία εργάζεται παράλληλα και παράνομα μέσα στην SHIK. Το μεγάλο δίκτυο του Γκαζιντέντε μέσα στην SHIK, καταγράφει και παρακολουθεί όλες τις επαφές της SHIK με το FBI και την CIA. Η CIA και το FBI έχουν στενές επαφές με την SHIK, ειδικά στα θέματα της μαφίας και της Ισλαμικής τρομοκρατίας. Έτσι οι ακραίες Ισλαμικές Οργανώσεις και οι πυρήνες των ουχαμπιτών στην Αλβανία-Κόσσοβο και τις άλλες περιοχές, έχουν απόρρητες πληροφορίες σε πρώτο χρόνο! Το ίδιο συμβαίνει και με τις πολλές ομάδες της μαφίας, πολλές από τις οποίες συνεργάζονται στενά με τους εξτρεμιστές Ισλαμιστές.

Από το 1990 ένας μεγάλος Άραβας επενδυτής στην Αλβανία, ο Αλ Καντί, συνδέθηκε στενά με τον Μ. Γκαζιντέντε και ίδρυσαν την «Ισλαμική Ανθρωπιστική Οργάνωση» -Muwafad- (Blessed Relief), η οποία κατηγορήθηκα από τις ΗΠΑ ότι «ξέπλυνε» πάνω από 10 εκατομμύρια δολάρια, για λογαριασμό του Οσάμα Μπιν Λάντεν. Ο Γενικός Διευθυντής των επιχειρήσεων Αλ Καντί στην Αλβανία, Αμπντούλ Λατίφ Σαλέχ, κατηγορήθηκε ότι έλαβε προσωπικά από τον Ο. Μ. Λάντεν, 600.000 δολάρια και τα διοχέτευσε στους πυρήνες των ουαχαμπί στην Αλβανία. Τον Σεπτέμβριο του 2005, επισήμως το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ, επανέλαβε τις κατηγορίες εναντίον του Αμπντούλ Λατίφ Σαλέχ. Ο Στιούαρτ Λίβι, Υπουργός Οικονομικών με αρμοδιότητες για την τρομοκρατία και το οικονομικό έγκλημα (TFI) είπε ότι ο «Λατίφ Σαλέχ, έχει πολλαπλές διασυνδέσεις με την Αλ Κάϊντα, οι οποίες συμπεριλαμβάνουν την οργάνωση ‘Αλ Χαραμάϊν’, τις επιχειρήσεις του Αλ Καντί στην Αλβανία και τον Ο. Μ. Λάντεν».

Ο Μ. Γκαζιντέντε, βρίσκεται πίσω από την τρομοκρατική οργάνωση «Κίνημα για τα Δικαιώματα των Αλβανών στο Μαυροβούνιο». Ο Μ. Γκαζιντέντε έκανε το σχέδιο «Πτήση του Αετού» με σκοπό την διενέργεια τρομοκρατικών επιθέσεων στο Μαυροβούνιο. Σύμφωνα με τα ΜΜΕ και άλλες πληροφορίες, στην περιοχή Τούζι, ανακαλύφθηκαν μεγάλες ποσότητες οπλισμού και πυρομαχικών. Σύμφωνα με την εφημερίδα “Dan”, μέλη της ομάδας που συνελήφθησαν, σχεδίαζαν τρομοκρατικές επιθέσεις και είχαν στενούς δεσμούς με την Κοσσοβάρικη μαφία και στελέχη του UCK. Τις πληροφορίες επιβεβαίωσαν το AP (Associated Press), και το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ΑΚΙ.

Τουλάχιστον 750 Μουτζαχεντίν, οι οποίοι παρέμειναν κρυμμένοι στην επικράτεια της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και το Σάντζακ, πέρασαν την περίοδο 2006-07, στο Κόσσοβο και ενσωματώθηκαν στις μαφιόζικες οργανώσεις που συνδέονται με τα ακραία ισλαμικά κινήματα. Ο Μ. Γκαζιντέντε, φρόντισε να περάσουν στο Κόσσοβο και να λάβουν πλαστά χαρτιά και έγγραφα και να πολιτογραφηθούν ως Κοσσοβάροι.

Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες φέρουν η μεταφορά Μουτζαχεντίν και η εγκατάστασή τους στο Κόσσοβο, να έγινε σε συνεργασία, μεταξύ Γκαζιντέντε και της σκληροπυρηνικής οργάνωσης “MLADI MUSLIMANI”, η οποία προωθεί την διάδοση του ουαχαμπισμού στο Κόσσοβο και την Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Οι Μουτζαχεντίν αυτοί, προέρχονται από τις πλέον σκληροπυρηνικές ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις που έδρασαν στην Β-Ε, όπως οι «Μαύροι Κύκνοι», «Κίτρινες Μέλισσες», «Κύκνοι του Ναού», και άλλες.

Επίσης, ο Μ. Γκαζιντέντε, διατηρεί συχνές επαφές και συνδέεται πολύ, με τον Ισλαμιστή θεωρητικό του ουχαμπισμού, Κοσσοβάρο Αλβανό από το Οράχοβατς, Σουλεϊμάν Χαφίζ Μπουκάρι, ο οποίος σπούδασε στην Σαουδική Αραβία και το Σουδάν. Ο Σ. Χ. Μπουκάρι, ίδρυσε την πρώτη ουαχαμπική ομάδα στο Κόσσοβο, την “Abu Bekir Sadik”. Είναι ο κύριος ηγέτης του Ουαχαμπισμού στο Κόσσοβο και το Σάντζακ. Διατηρεί στενές σχέσεις με το οργανωμένο έγκλημα σε Αλβανία και Κόσσοβο, και με τα «βρώμικα χρήματα» της μαφίας, χρηματοδοτεί, την ανάπτυξη ενός τεράστιου δικτύου θεολογικών, ανθρωπιστικών και άλλων Ισλαμικών ιδρυμάτων, όπως επίσης και Ισλαμικών σχολείων. Τα ποσά που διαχειρίζεται ο Σ. Χ. Μπουκάρι, είναι τεράστια, αν αναλογιστεί κάποιος, ότι καταβάλλονται εφ άπαξ, 600 Ευρώ σε όποιον συμμετέχει στις πολλές οργανώσεις και ακολουθεί μηνιαίος μισθός 300 Ευρώ.

Ο Μ. Γκαζιντέντε, στην πολύχρονη παραμονή του στην Τουρκία, ανέπτυξε ισχυρούς δεσμούς με τα Ισλαμικά κινήματα της χώρας και ταυτόχρονα έφερε σε επαφής τις Αλβανικές Οργανώσεις της Διασποράς με αυτές των Τούρκων, με κοινό στοιχείο την Ισλαμική Πίστη και τους ισχυρούς ιστορικούς δεσμούς Αλβανών και Τούρκων, Μερικές από αυτές είναι:

Ø Η Τουρκική μυστική οργάνωση –ISLAMI HARAKET- με έδρα το Βερολίνο και πυρήνες σε πολλές πόλεις της Γερμανίας. (Διατηρεί δεσμούς με το Ισλαμικό μέτωπο της Αλγερίας “FIS”)

Ø Η Τουρκική Ισλαμική οργάνωση «Χαλιφάτο της Κολωνίας», με έδρα την Κολωνία της Γερμανίας.

Ø Η Τουρκική Ισλαμική οργάνωση -MILLI GOROS-, με έδρα την Γερμανία, είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο, εκτός Τουρκίας, με περίπου 28.500 ενεργά μέλη και χιλιάδες ακόμα υποστηρικτές της. Διατηρεί πάνω από 2.600 συλλόγους και ιδρύματα στην Ευρώπη, ενώ μόνο στην Γερμανία συντηρεί 516 τζαμιά.

Άλλωστε είναι γνωστό ότι η στενή συνεργασία μεταξύ των μυστικών υπηρεσιών Τουρκίας-Αλβανίας (MIT-SEGURIMI μετέπειτα SHIK) είχε ως αποτέλεσμα, τον Φεβρουάριο του 1982, την ίδρυση στην Σμύρνη της Τουρκίας, της «Αλβανικής Δημοκρατικής Οργάνωσης Γιουγκοσλαβίας» (ADJ), η οποία μέχρι το 1985 είχε παράρτημα στην Κωνσταντινούπολη, Προύσα, Σεβάστεια, Ικόνιο. Το 1993, μετονομάστηκε στο γνωστό LPK, κύριο όργανο υποστήριξης του UCK διεθνώς, μέσω και της οργάνωσης -VENDLINA THERRET- , «Η Πατρίδα Καλεί».

Η πορεία της συνεργασία ΜΙΤ-SEGURIMI/SHIK, εξελίχθηκε στην δημιουργία ενός τεράστιου ευρωπαϊκού δικτύου συνεργαζόμενων Τουρκικών, Αλβανικών και άλλων Ισλαμιστικών οργανώσεων, στην διάδοση του ακραίου Φονταμενταλιστικού Ισλάμ και του Ουαχαμπισμού, με κέντρα κυρίως την Ελβετία και την Γερμανία και κύριες βάσεις εξόρμησης, την Αλβανία, το Κόσσοβο και την Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Η διαπλοκή και αλληλεξάρτηση μαφίας-πολιτικών-Ισλαμιστών-μυστικών υπηρεσιών, δημιούργησε μόρφωμα, το οποίο εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη.

Οι οργανώσεις των Κοσσοβάρων μαφιόζων στην Ευρώπη «Αλβανικό Εθνικό Ταμείο» (ALBANSKI NACIONALNI FOND), «Ελευθερία του Έθνους» (SLOBODA NARODA), «Ταμείο Κοσσυφοπεδίου» (FOND KOSSOVA), «Πανεπιστήμιο Κοσσόβου» (UNIVERZITER TETOVA), καθώς οι λέσχες “DOMOVINA ZOVE”, “KLUB RUGOVA”, “KLUB DIPOWA”, “KLUB U GALENU”, “KLUB PRARIMI”, “KLUB FAIK KOWFCA”, και πλήθος άλλες οργανώσεις, λειτουργούν ως προκάλυμμα της μαφίας και του Ισλαμικού Φονταμενταλισμού.

Ο Μ. Γκαζιντέντε είναι ο γενικός συντονιστής μεταξύ Αλβανικής – Κοσσοβάρικης – Τουρκικής – Τσετσενικής μαφίας και των πάσης φύσεως Ιδρυμάτων, Οργανώσεων, KLUB, κλπ. στην Ευρώπη. Είναι επίσης ο Σύνδεσμος της SHIK με τις μυστικές υπηρεσίες πολλών Ισλαμικών χωρών. Μέσα από αυτές τις συνεργασίες, προωθεί την συνεργασία των Ισλαμικών ακραίων κινημάτων με το τεράστιο δίκτυο της Αλβανοκοσσοβαρικής μαφίας στην Ευρώπη και παγκοσμίως!

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Το τεράστιο δίκτυο της Αλβανοκοσσοβαρικής μαφίας στην Ευρώπη είναι αδύνατον να διαλυθεί από τις αρχές ασφαλείας της Ευρώπης.

Απαθής η διεθνής κοινότητα συναινεί στην παραχάραξη των συνόρων και την καταπάτηση των κανόνων του διεθνούς δικαίου, για την δημιουργία, ενός κράτους διαφθοράς στην καρδιά της Ευρώπης.

Το φάντασμα της Μεγάλης Αλβανίας ήδη πλανάται απειλητικά πάνω στα Βαλκάνια με την αποκλειστική συνδρομή της Αλβανικής και Κοσσοβάρικης μαφίας.

Το μέλλον της Ευρώπης είναι δυσοίωνο πλέον, καθώς το Κοσσοβάρικο τέρας της μαφίας ήδη κλονίζει συθέμελα την κοινωνική και πολιτισμική της υπόσταση.


[1] ICTY – International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia [http://www.un.org/icty/]

[2] KFOR – Kosovo Force [http://www.nato.int/KFOR/]

[3] UNMIK – United Nations Mission in Kosovo [http://www.unmikonline.org/]

[4] SEESAC - South Eastern and Eastern Europe Clearinghouse for the Control of Small Arms and Light Weapons. [http://www.seesac.org/]

Πηγή: http://spynews-gr.blogspot.com/


Ταξιδιωτική οδηγία από ΗΠΑ: Δίνουν εικόνα Βαγδάτης για την Ελλάδα !


Image
Και μέσα σε όλα τα προβλήματα ήρθαν οι ΗΠΑ και εξέδωσαν νέα ταξιδιωτική οδηγία για την Ελλάδα, αναφέροντας "αυξημένο κίνδυνο τρομοκρατικών επιθέσεων εναντίον Αμερικανών πολιτών και αμερικανικών συμφερόντων"!

Φαίνεται ότι η έκρηξη στη Βουλή ήταν η αφορμή για να εκδοθεί η οδηγία, αφού γίνεται ειδική αναφορά σε αυτή με την επισήμανση ότι στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη συχνάζουν τουρίστες, στην επίθεση με παγιδευμένο αυτοκίνητο στο Χρηματιστήριο Αθηνών, όπως και στο γεγονός ότι η Ελληνική Αστυνομία, άλλες κρατικές υπηρεσίες, ιδιωτικές αμερικανικές και ελληνικές επιχειρήσεις, όπως και η Πρεσβεία των ΗΠΑ, έχουν δεχθεί επιθέσεις τα τελευταία τρία χρόνια.

Στο δελτίο επισημαίνεται ότι η Ελλάδα είναι το σημείο εισόδου από το Νότο και την Ανατολή προς τις χώρες που είναι μέλη της συνθήκης Σένγκεν, αλλά "λόγω μεγάλης ακτογραμμής η πιθανότητα ξένοι τρομοκράτες να επιχειρήσουν να εισέλθουν στην Ευρώπη μέσω της Ελλάδας είναι αυξημένη".

Μάλιστα επισημαίνεται ότι το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ προειδοποιητικών τηλεφωνημάτων και εκρήξεων είναι πολύ μικρό, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο κίνδυνος απωλειών.

Αναφορά γίνεται σε πρόσφατες επιθέσεις και απόπειρες επιθέσεων που έγιναν με ποικίλους τρόπους: χρήση βομβών μολότοφ, μικρά ή αυτόματα όπλα, όπως και αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς.

Κάνοντας μνεία στη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και στα επεισόδια που ακολούθησαν, το δελτίο αναφέρει απεργίες και διαδηλώσεις, σημειώνοντας όμως ότι στις περισσότερες περιπτώσεις αυτές κινούνται στο πλαίσιο του νόμου χωρίς να παρατηρούνται ακρότητες.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Αϊτή: 300.000 άστεγοι σύμφωνα με τον ΟΗΕ

Τριακόσιες χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη στέγη τους από τον σεισμό στο Πορτ-ο-Πρενς, την πρωτεύουσα της Αϊτής, όπου καταστράφηκε το 10% των κατοικιών, όπως εκτιμά ο ΟΗΕ.

Τριακόσιες χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη στέγη τους από τον σεισμό στο Πορτ-ο-Πρενς, την πρωτεύουσα της Αϊτής, όπου καταστράφηκε το 10% των κατοικιών, όπως εκτιμά ο ΟΗΕ.

«Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις μας, το 10% των κατοικιών στο Πορτ-ο-Πρενς καταστράφηκε, πράγμα που σημαίνει ότι 300.000 άνθρωποι είναι άστεγοι», αναφέρεται σε ανακοίνωση του Γραφείου Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μυστηριώδες αντικείμενο πέρασε ξυστά από τη Γη

Ενα μυστήριο, αγνώστου ταυτότητας διαστημικό αντικείμενο πέρασε σε μικρή απόσταση από τη Γη χθες το απόγευμα.
Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι ίσως είναι εξάρτημα χρησιμοποιημένου πυραύλου, ή, το πιο πιθανό, μικρός αστεροειδής. Το αντικείμενο «2010 AL30» υπολογίζεται ότι έχει μέγεθος 10 με 15 μέτρα, αρκετό για να καταστρέψει μια έκταση εκατοντάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων σε περίπτωση που προσέκρουε στην επιφάνεια της Γης.
Αν και οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι δεν υπήρχε κίνδυνος να χτυπήσει τον πλανήτη, ωστόσο δήλωσαν προβληματισμένοι για τη φύση του αντικειμένου το οποίο πέρασε σε απόσταση 122.000 χιλιομέτρων, λιγότερο από το μισό της απόστασης Γης-Σελήνης.

15.1.10

Συνομιλίες Παπανδρέου - Μπορίσοφ


-Με αφορμή τα εγκαίνια της διασυνοριακής διόδου Θερμών – Ζλάτογκραντ-

Στις συζητήσεις που είχαμε με τον Μπόικο Μπορίσοφ διαπιστώσαμε το άριστο επίπεδο των σχέσεων των δύο χωρών μας, ενώ παράλληλα η συνάντηση σηματοδοτεί και ένα νέο ξεκίνημα για μια πιο δυναμική στάση στις διμερείς μας σχέσεις, δήλωσε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, μετά τη διμερή συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό της Βουλγαρίας Μπόικο Μπορίσοφ, στη παραμεθόρια πόλη Ζλάτογκραντ.

Νωρίτερα, οι δύο πρωθυπουργοί είχαν εγκαινιάσει στη διασυνοριακή οδό Θερμών- Ζλάτογκραντ.

Ο κ. Παπανδρέου είπε ότι προσβλέπει σε σχέσεις - πρότυπο στην οικονομία, το εμπόριο, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, το περιβάλλον και τον πολιτισμό και τις σχέσεις μεταξύ των δύο λαών ,σχέσεις οι οποίες, οπως είπε, μπορούν να αποτελέσουν και μοντέλο διμερών σχέσεων για όλα τα Βαλκάνια.

Ο πρωθυπουργός τόνισε ότι το γεγονός πως η Βουλγαρία είναι πλήρες μέλος της ΕΕ δίνει περισσότερες δυνατότητες για τις διμερείς αυτές σχέσεις, για την προώθηση της ένταξης των δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ ως το 2014 και την επίλυση λεπτών προβλημάτων στην περιοχή.

Ο κ. Παπανδρέου είπε επίσης ότι διαπίστωσε πως ο Βούλγαρος ομόλογός του είναι και αυτός αποφασισμένος ώστε να προχωρήσουν οι δύο χώρες μαζί με τις καλύτερες προοπτικές.

Απο τη μεριά του, ο Βούλγαρος πρωθυπουργός επανέλαβε ότι είναι τιμή για τη Βουλγαρία να υποδέχεται έναν απο τους πιο γνωστούς πολιτικούς της Ευρώπης.

Πρόσθεσε ότι προσυπογράφει όλα όσα είπε ο Ελληνας πρωθυπουργός και επισήμανε ότι μετά τα εγκαίνια της διασυνοριακής διάβασης για πρώτη φορά ανοίγεται διάβαση σε μήκος 350 χιλιομέτρων ελληνοβουλγαρικής μεθορίου.

Ο κ. Μπορίσοφ είπε ότι η φιλία και η εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο ηγετών θα συμβάλει στην προώθηση των διμερών σχέσεων, αλλά και στη βοήθεια προς τις άλλες βαλκανικές χώρες, ενώ τέλος είπε ότι μπορούμε μαζί να συμμετέχουμε σε ευρωπαϊκά προγράμματα, τα οποία θα δώσουν τόνωση στην περιοχή.

Στις διμερείς συζητήσεις των δύο πρωθυπουργών συζητήθηκε το θέμα του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, με θετικό πρόσημο αλλά και η συμφωνία να επιλύονται αμέσως διάφορα τεχνικά προβλήματα, ώστε αυτή η μεγάλη επένδυση να λειτουργήσει, δίνοντας ταυτόχρονα έμφαση στην προστασία του περιβάλλοντος της περιοχής.

Επίσης, συζητήθηκε το θέμα της κοινής διαχείρισης των υδάτινων πόρων, της λειτουργίας και άλλων διόδων στην ελληνοβουλγαρική μεθόριο και τα θέματα του Κοσόβου, της ονομασίας της ΠΓΔΜ, της Τουρκίας και το Κυπριακό.

Ακόμη, συζητήθηκε η πορεία της Βουλγαρίας στην ΕΕ, όπου η Ελλάδα ως παλαιότερο μέλος επικουρεί τη γείτονα χώρα σε ευρωπαϊκά θέματα. Βεβαίως συζητήθηκε η "ατζέντα 2014", η είσοδος δηλαδή των δυτικών βαλκανίων στην ΕΕ, όπως έχει προτείνει ο Ελληνας πρωθυπουργός, ως τη χρονιά αυτή και τέλος οι δύο πρωθυπουργοί αντάλλαξαν προσκλήσεις για την πραγματοποίηση επίσκεψης στην Αθήνα και τη Σόφια, αντίστοιχα.

Ακολούθησε γεύμα στο οποίο παρεκάθησαν οι αντιπροσωπείες των δυο χωρών καθώς και ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Σ. Ξυνίδης.

http://www.nooz.gr/page.ashx?pid=9&aid=1086222&cid=1

14.1.10

Οι Ελληνες στη FYROM (Π.Γ.Δ.Μακεδονίας)

Του Βλάση Αγτζίδη

Στο συλλογικό έργο Οι δρόμοι των Ελλήνωνσυνέγραψα το κείμενο για τους Έλληνες στην Π.Γ.Δ.Μακεδονίας.

Η ένταση μεταξύ των δύο χωρών και το ανεπίλυτο πρόβλημα με την οριστική ονομασία της νέας αυτής χώρας, δημιούργησαν εντάσεις και αύξησαν τις προκαταλήψεις και στις δύο πλευρές των συνόρων. Η υποχώρηση του σλαβομακεδονικού εθνικισμού, που εκτιμώ ότι είναι η κύρια πηγή έντασης, και ο έντιμος συμβιβασμός ανάμεσα στις δύο χώρες, θα επιτρέψει την ψύχραιμη αποτίμηση του παρελθόντος. Παράλληλα, θα κατευνάσει τα πνεύματα, θα περιορίσει τον ένθεν κακείθεν εθνικιστικό εξτρεμισμό, θα επιδράσει ευνοϊκά τις ανθρώπινες κοινότητες που παραμένουν μέχρι σήμερα και διεκδικούν και στις δύο χώρες τα στοιχειώδη δικαιώματα, όσον αφορά το σεβασμό της ταυτότητάς τους. Παρακάτω παραθέτω το πλήρες κείμενο όπως το κατέθεσα στους εκδότες.

Οι Έλληνες της FYROM

Ένα από τα πλέον άγνωστα τμήματα των εκτός Ελλάδας Ελλήνων, είναι αυτό που κατοικεί στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Το πολιτικό αδιέξοδο στις σχέσεις με την Ελλάδα, η ιδεολογία του μακεδονισμού και η παραδοσιακή έλλειψη ενδιαφέροντος τόσο από το ελληνικό κράτος όσο και από την ακαδημαϊκή κοινότητα, συνέβαλαν στην άγνοια της ιστορίας τους αλλά και της σύγχρονης παρουσίας τους.

Κατά το 19ο αιώνα, πριν την έλευση των εθνών-κρατών και την επικράτηση των εθνικισμών, ο πληθυσμός αυτός κατοικούσε κατά πλειονότητα στην περιοχή της Πελαγονίας, που περιλαμβάνει την Οχρίδα (Αχρίδα), το Μοναστήρι, τη Γευγελή, και τη Στρώμνιτσα. Τα βόρεια όριά του, που ταυτίζονταν με τα όρια της ιστορικής Μακεδονίας, ήταν το Κρούσοβο και το Πρίλαπο. Οι πρώτες εθνικές συγκρούσεις άρχισαν το 1870, με τη δημιουργία της βουλγαρικής Εξαρχείας και με την απόπειρα των Βούλγαρων εθνικιστών να αποσπάσουν τους σλαβόφωνους πληθυσμούς από την επιρροή του ελληνόφωνου Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ο σλαβόφωνος πληθυσμός διασπάστηκε. Ένα μέρος προσχώρησε στην Εξαρχία, ενώ ένα άλλο σημαντικό παρέμεινε πιστό στην παραδοσιακή Ρωμιοσύνη. Οι βασικές ομάδες του ελληνισμού της Πελαγονίας ήταν οι πατριαρχικοί σλαβόφωνοι, οι Βλάχοι που τους αποκαλούσαν Γκραικομάνους και οι ελληνόφωνοι Σαρακατσάνοι. Ο Σλαβομακεδόνας ιστορικός Krste Bitoski αναφέρει: «Aυτοί οι Βλάχοι, βαθμιαία καθίστανται η κύρια δύναμη στο πλευρό της Μητρόπολης της Πελαγονίας για την προώθηση της Μεγάλης Ελληνικής Ιδέας. Οι ναοί και τα σχολεία του Μοναστηρίου ήταν σε ελληνικά χέρια κατά τα μέσα του 19ου αιώνα…»

Στο Υπόμνημα που απέστειλε η Ελληνική Κοινότητα της Πελαγονίας το 1903 προς τις Μεγάλες Δυνάμεις, περιγράφεται με σαφήνεια η πολιτιστική και εθνική κατάσταση: «…λαλούμεν ελληνιστί, βουλγαριστί, βλαχιστί, αλβανιστί αλλ’ αυδέν ήττον εσμέν άπαντες Έλληνες και ουδενί επιτρέπομεν ν’ αμφισβητεί προς ημάς τούτο.»

Η ένταση των εθνοτικών συγκρούσεων στην περιοχή φαίνεται και από τη μαρτυρία του Michel Pailares: «Στο Μοναστήρι, όλοι οι Βλάχοι είναι Έλληνες ως τα βάθη της καρδιάς τους, με ελληνικές παραδόσεις και ιδανικά. Στέλνουν πάνω από δύο χιλιάδες παιδιά στα σχολεία του ελληνισμού, που τα πλουτίζουν με τις εισφορές τους. Αυτοί βρίσκονται επικεφαλής του πιο σκληρού και αμείλικτου αγώνα εναντίον της Βουλγαρίας και Ρουμανίας. Δημιούργησαν μια μυστική επιτροπή που είναι ο τρόμος των κομιτατζήδων. Ούτε ο μητροπολίτης ούτε ο Έλληνας πρόξενος μπορούν να μετριάσουν τον έξαλλο πατριωτισμό τους…»

Μετά τον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο και την ενσωμάτωση της περιοχής στο νεοσύστατο Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου (1913) η κατάσταση χειροτέρευσε. Οι Σέρβοι ακολούθησαν μια πολιτική εκσλαβισμού και εκσερβισμού. Απαγόρευσαν τη χρήση της ελληνικής γλώσσας και έκλεισαν τα ελληνικά σχολεία και τις ελληνικές εκκλησίες. Σε ιδεολογικό επίπεδο, μετωνόμασε τους κατοίκους σε «παλιούς Σέρβους» (starii Srbrji). Η πολιτική αυτή αντικαταστάθηκε με την πολιτική εκβουλγαρισμού κατά τη διάρκεια τόσο της περιόδου 1916-1918, όταν η περιοχή κατελήφθη από τις Κεντρικές Δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στη συνέχεια θα επανέλθει στη σερβική δικαιοδοσία και η επαρχία θα oνομαστεί Vardarska. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου θα υποστεί τη γερμανική Κατοχή. Τότε θα επιστρέψουν και οι Βούλγαροι στην περιοχή και θα συνεχίσουν την πολιτική εκβουλγαρισμού. Αυτή την πολιτική θα προσπαθήσει να ακυρώσει ο Τίτο στη συνέχεια, εφευρίσκοντας το ιδεολόγημα του μακεδονισμού.

Κατά τη γιουγκοσλαβική περίοδο οι Έλληνες των Σκοπίων υπέστησαν την πολιτική της μακεδονοποίησης, που ακολούθησαν όλες οι γιουγκοσλαβικές κυβερνήσεις. Η πολιτική αυτή θα βρει την πλήρη αποθέωση μετά τη διάλυση της πολυεθνικής Γιουγκοσλαβίας, όταν στη νέο κράτος της FYROM θα επικρατήσουν οι Σλαβομακεδόνες εθνικιστές, οι οποίοι θα προσπαθήσουν να ακυρώσουν τη σλαβική καταγωγή της πλειονότητας των κατοίκων και να εμφυσήσουν στους πληθυσμούς -πλην Αλβανών- τη βεβαιότητα ότι υπήρχε από την αρχαιότητα το έθνος των Μακεδόνων, που δεν είχε καμιά απολύτως σχέση με τους Έλληνες.

Τα πληθυσμιακά μεγέθη

Ο αριθμός των Ελλήνων δεν είναι εξακριβωμένος και οι διάφορες εκτιμήσεις έχουν τεράστιες διαφορές μεταξύ τους. Οι Έλληνες της περιοχής προέρχονται κυρίως από Βλάχους, Σαρακατσάνους και πρόσφυγες του ελληνικού Εμφυλίου.

(Ο ναός Αγίου Νικολάου Κρουσόβου. Μητροπολιτικός ναός της Μητρόπολης Πεσπών και Αχρίδας)

Το δεδομένο είναι ότι στην πλέον πρόσφατη απογραφή του 2002, δήλωσαν ελληνική καταγωγή 422 άτομα. Είναι βέβαιο ότι το τεταμένο κλίμα στις σχέσεις Ελλάδας-FYROM, επηρέασε τον ελληνικό πληθυσμό στο να αποκαλύψει την εθνική του ταυτότητα. Στην προηγούμενη απογραφή του 1994 είχαν δηλωθεί 349 Έλληνες και 8.300 Βλάχοι ως ξεχωριστή εθνική ομάδα.

Τα έως τώρα ρεαλιστικότερα δεδομένα προέρχονται είτε από μια δήλωση του Ν. Γκλιγκόροφ, είτε από αμερικανικές εκτιμήσεις πρώτου προέδρου της FYROM, είτε από επεξεργασία των παλαιότερων απογραφικών στοιχείων, είτε από εκτιμήσεις των ίδιων των Ελλήνων ου κράτους αυτού. Ο Κίρο Γκλιγκόροφ, έκανε την δήλωσή του κατά την περίοδο των πρώτων συνομιλιών για την επίτευξη συμφωνίας για το όνομα του νέου κράτους. Στη δήλωση αυτή στην τσεχική εφημερίδα «Tseski Denik» τον Ιούνιο του ‘94, ανέφερε την ύπαρξη 100.000 πολιτών ελληνικής καταγωγής. Κάποιες από δηλώσεις των ιδίων των Ελλήνων της χώρας, που κάποιες απ’ αυτές διπλασιάζουν την εκτίμηση Γκλιγκόροφ, ενώ ανεπιβεβαίωτες πηγές που δημοσιεύτηκαν στον αντιπολιτευόμενο Τύπο, ισχυρίζονται ότι στην απογραφή του 1991 –στην οποία βασίζεται και ο Γκλιγκόροφ- περι τις 200.000 άτομα δήλωσαν ελληνική εθνική συνείδηση. Σε έκθεση του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών για τα διακιώματα των μειονοτήτων που δημοσιεύτηκε στις 31 Ιανουαρίου 1995, έκανε λόγο για «καταπιεζόμενη ελληνική μειονότητα».

Αδιευκρίνιστος παραμένει ο βαθμός ταύτισης της δήλωσης «Βλάχος» με το «Έλληνας». Ο Κωσταντίνος Χολέβας αφού αναφέρει την εκτίμηση του σερβικού περιοδικού «Zabavnik» (Δεκέμβριος ’88) της εφημερίδας Politika ότι στην περιοχή των Σκοπίων υπήρχαν 150.000 «Βλαχόφωνοι ή Τσίντσαροι», υποστηρίζει: «Ως προς τους Ελληνοβλάχους, η απογραφή του 1948 τους υπολόγιζε σε 148.000. Στη στατιστική υπηρεσία των Σκοπίων φαίνεται ότι το 1953 αναγνώριζαν 80-100.000 Βλάχους, όπως τους έλεγαν, προσπαθώντας πονηρά να αποκόψουν τους Βλαχόφωνους Έλληνες από την ελληνική τους ρίζα και να τους μετατρέψουν σε ξεχωριστή μειονότητα. Οι Βλάχοι όμως, και στην Αλβανία και στα Σκόπια, δε δέχτηκαν ποτέ την Αλβανοποίηση ή Σκοπιανοποίηση, αλλά επειδή φοβούνταν να πουν «Έλληνας», κράτησαν τον όρο «Βλάχος» ως την τελευταία γραμμή άμυνας τους ελληνισμού».

Ενδιαφέρον έχουν παλιότερες εκτιμήσεις. Το 1913, όταν η περιοχή περιήλθε στη σερβική κατοχή, στο Μοναστήρι κατοικούσαν 14.000 Έλληνες σε σύνολο 42.000. Στο Κρούσοβο κατοικούσαν 3.218 Έλληνες σε σύνολο 4.918. Το Μεγάροβο ήταν αμιγές ελληνικό με 2.410 κατοίκους όπως και η Μιλοβίστα με 2.150, καθώς και η Νιζόπολη με 1890, το Τίρνοβο με 2.430, το Μπούκοβο με 1474, το Ντράγκος με 717, η Ρέσνα με 1000 κ.ά. Ακόμα και στα Σκόπια, σε κείμενο διαμαρτυρίας για τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (1878) συγκεντρώθηκαν 10.000 ελληνικές υπογραφές.

(Τελειόφοιτες δασκάλες του Παρθεναγωγείου Μοναστηρίου το 1910. Στο μέσον διακρίνεται η Έλενα Βενιζέλου)

Ενδιαφέρον επίσης έχει και η απογραφή που έκαναν το 1941 οι Γερμανοί κατακτητές. Απ’ αυτήν προκύπτει ότι σε σύνολο 800.000, το 12%, δηλαδή 100.000, ήταν Έλληνες.

Στη συνέχεια, την τιτοϊκή εποχή, στην απογραφή του 1951 θα απογραφούν 158.000 Έλληνες στην περιοχή. Απ’ αυτούς οι 25.000 ήταν γηγενείς Έλληνες κάτοικοι Μοναστηρίου, 100.000 βλαχόφωνοι και 32.000 πολιτικοί πρόσφυγες. Σε σύνολο 900.000 οι ελληνικής συνείδησης κάτοικοι ανέρχονταν στο 18%. Στη συνέχεια, οι αρχές θα εκπονήσουν πολιτική μείωσης του αριθμού των Ελλήνων. Αυτό θα το πετύχουν με την υποχρεωτική καταγραφή των Βλάχων ως «Αρομούνων» ή ως «Μακεδόνων». Αντίστοιχα θα επιχειρήσουν και με τους πολιτικούς πρόσφυγες, μικρό μέρος των οποίων προερχόταν από το σλαβομακεδονικό αυτονομιστικό κίνημα. Ο διωγμός των ελληνικής συνείδησης κατοίκων της περιοχής αυτής της τότε ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, πήρε το χαρακτήρα της υποχρεωτικής τους διάσπασης σε διαφορετικές εθνοτικές ομάδες: Βλάχοι, Σαρακατσάνοι, Μακεδόνες, Γιουγκοσλάβοι.

(Μαθητές της σχολής Μοναστηρίου)

Γι αυτό και οι απογραφές του 1961 και του 1971 δίνουν τελείως ασαφή στοιχεία. Με μια έννοια, μόνο με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας κατά την εποχή της δημοκρατικής ευφορίας και πριν επικρατήσουν οι ακραίοι εθνικιστές, που ανήγαγαγαν το μακεδονισμό σε κυρίαρχη και αποκλειστική ιδεολογία του νέου κράτους, μπορεί να θεωρηθεί ότι υπήρξε ελεύθερη διατύπωση του εθνικού συναισθήματος. Και αυτό συνέβη μόνο στην απογραφή του 1991, στην οποία βασίστηκε ο Γκλιγκόροφ για να δημοσιοποιήσει την προσωπική του εκτίμηση.

Πάντως σήμερα δημιουργούνται σε αρκετές πόλεις ιδιωτικά φροντιστήρια εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας. Οι Σαρακατσάνοι, ως πλέον τολμηροί, έχουν ιδρύσει από το 2003 στα Σκόπια ένα σύλλογο με την επωνυμία «Το Χελιδόνι», ο οποίος έχει έως σήμερα 320 μέλη. Ο πρόεδρος του συλλόγου Δημήτρης Αποστολου περιέγραψε ως εξής την κατάσταση: «Εδώ υπάρχουν πολλές οικογένειες Σαρακατσάνων και πολλά νέα παιδιά, που θέλουν να μάθουν την ελληνική γλώσσα, αλλά δεν έχουμε δάσκαλο.

Τόσα χρόνια, υποσχέσεις μόνο στα λόγια. Σβήνουμε. Μην εκπλαγείτε αν δείτε Σαρακατσάνους με βουλγαρική υπηκοότητα. Η απόγνωση θα οδηγήσει πολλούς στην αγκαλιά της Βουλγαρίας…. Μέχρι σήμερα, περισσότεροι από 10.000 πολίτες της ΠΓΔΜ, έλαβαν την βουλγαρική υπηκοότητα, μεταξύ των οποίων και ο τέως πρωθυπουργός της χώρας (1998-2002) Λιούπσο Γκεοργκιέφσκι…. Ζητάμε από την Ελλάδα να μας παραχωρήσει διπλή υπηκοότητα, όπως έγινε με τους Βορειοηπειρώτες. Είμαστε Έλληνες και θέλουμε να παραμείνουμε Έλληνες, στα χώματα που γεννηθήκαμε. Γέφυρα φιλίας της Ελλάδας με τα Σκόπια»

Η ιστορία των κοινοτήτων

Μοναστήρι

«Νύχτα μπήκαμε στο Μοναστήρι… Είναι μια μεγάλη πολιτεία σερβική, που οι κάτοικοί της είναι Έλληνες…Μιλάνε ψιθυριστα, περπατάνε τρομαγμένα..»

Στρατής Μυριβήλης, Η ζωή εν τάφω

Το Μοναστήρι υπήρξε η γεωγραφική και πνευματική καρδιά της Πελαγονίας. Η σύσταση του πληθυσμού της κατά την οθωμανική εποχή ήταν πολυεθνική. Κατοικούσαν Έλληνες, Βούλγαροι, Οθωμανοί ποικίλων εθνοτικών καταγωγών, Τσιγγάνοι, Αρμένιοι. Θρησκευτικά υπήρχαν χριστιανοί (ορθόδοξοι, λίγοι ουνίτες και διαμαρτυρόμενοι), εβραίοι και μουσουλμάνοι. Ο περιηγητής Victor Berar περιγράφει το Μοναστήρι κατά τα τέλη του 19ου αιώνα: «Στη χριστιανική συνοικία του μοναστηριού είναι αδύνατο να μη νιώσεις τον Έλληνα σε κάθε σου βήμα. Τα μεγάλα τετράγωνα σπίτια με τις τσίγκινες στέγες, τα παράθυρα και τα τζάμια, τα bow-windows, τα πέτρινα μπαλκόνια φανερώνουν με την πρώτη ματιά την αγάπη του έλληνα για τον ήλιο και το φως. Έτσι είναι χτισμένη και η παραλία της Σμύρνης, έτσι και οι πλατείες της Αθήνας. Το σπίτι του έλληνα στην πρόσοψη, όλο πορτοπαράθυρα, μπορεί να είναι κάπως άβολο για τον ιδιοκτήτη του, φαίνεται όμως τόσο μεγάλο, τόσο ωραίο, τόσο επιθυμητό στο διαβάτη.

(Γυμναστικές επιδείξεις του Παρθεναγωγείου του Μοναστηρίου)

Μουσουλμανικό το Μοναστήρι στα βόρεια, στους κήπους, στις λεύκες, στα κυπαρίσσια, στα πλατάνια που απλώνουν τη σκιά τους πάνω σε ναργιλέδες και σε τουρμπάνια. Ελληνικό στα νότια, στα ξενοδοχεία της ανατολής, στους πύργους της Ανατολής, τους πύργους του Άιφελ, στα μπαλκόνια με τις πολύχρωμες προσόψεις, τους ντενεκέδες, τους πωλητές λαδιού, σαρδέλας και πετρελαίου. Εβραϊκό σε μερικούς δρόμους ενός παλιού γκέτο, δρόμους σκοτεινούς, γεμάτους ασπρόρουχα, παλιοκούρελα και γυναίκες με μάτια που φανερώνουν το βίτσιο. Αυτό είναι το Μοναστήρι που βλέπουμε στα μάτια μας…».

Το Μοναστήρι (Μπίτολα το ονομάζουν σήμερα) είναι χτισμένο δίπλα στον ποταμό Δραγόρα, στους πρόποδες του όρους Περιστέρι το 349 π.χ. Ο Φίλιππος ίδρυσε την πολιτεία της Ηράκλειας, τα ερείπια της οποίας βρίσκονται κοντά στη σημερινή πόλη. Στα μεσαιωνικά χρόνια συναντάται ως «Βουτόλιον». Σημαντική ημερομηνία είναι το 972 μ.Χ. όταν ο Βούλγαρος τσάρος Συμεών κυριεύει την πόλη. Είχε προηγηθεί η συντριβή των Βυζαντινών στρατευμάτων από τον Κρούμο σε μια περιοχή που μέχρι σήμερα ονομάζεται «Sare Grek» δηλαδή «Τόπος καταστροφής των Ελλήνων».

Οι Βυζαντινοί του Βασιλείου του Β’ επανακτούν την πόλη, η οποία θα περάσει στον έλεγχο των Οθωμανών το 1382. Από τότε εμφανίζεται η ονομασία «Μοναστήρι», εξαιτίας ενός μοναστηριού που υπήρχε κοντά και ήταν η έδρα του μητροπολίτη Πελαγονίας και Άνω Μακεδονίας.

Η χρυσή εποχή της πόλης θα είναι μετά τα ορλωφικά, όταν μετά την καταστολή της ελληνικής επανάστασης του 1770, πλήθη Ηπειρωτών και Δυτικομακεδόνων προσφύγων θα κατακλύσουν την πόλη. Το 1830 η πόλη θα έχει 25.000 κατοίκους, εκ των οποίων τα 2/3 θα είναι Έλληνες, κυρίως βλαχόφωνοι.

Με την εμφάνιση του βουλγαρικού εθνικισμού και τον ανταγωνισμό των εθνικών ομάδων στη Μακεδονία, το Μοναστήρι θα μετατραπεί από το 1870 στο σημαντικότερο ελληνικό πολιτικό κέντρο.

Η τελευταία οθωμανική απογραφή του 1910 αναφέρει πληθυσμό 40.000 ατόμων, ενώ οι επίσημες εκτιμήσεις της ελληνικής Μητρόπολης του 1912 θα μιλούν για 43.000.

Η μοίρα της πόλης, που απέχει μόλις 15 χιλιόμετρα από τα σύνορα, θα κριθεί στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο, όταν στις 5 Νοεμβρίου του 1912 θα καταληφθεί από τα σερβικά στρατεύματα. Οι Σέρβοι θα ακολουθήσουν πολιτική εθνικής καταπίεσης των Ελλήνων και εποικισμού της περιοχής από φιλικούς σλαβικούς πληθυσμούς. Η περιοχή του Μοναστηρίου θα υποστεί τις γνωστές σκληρές διαδικασίες αλλοίωσης της εθνικής φυσιογνωμίας που επέφερε η εποχή του έθνους-κράτους και άλλαξε ριζικά το παλιό πολυεθνικό πρόσωπο των κοινωνιών.

Υπολογίζεται ότι έως το 1935 θα εγκατασταθούν στην περιοχή 19.000 οικογένειες Σέρβων και Βόσνιων, ενώ περισσότερες από 8.000 ελληνικές κατοικίες θα δημευτούν προς όφελος των εποίκων. Το ελληνικό προξενείο Μοναστηρίου θα κλείσει το 1923 ενώ το 1924 θεσπίζεται απαγόρευση ομιλίας της ελληνικής γλώσσας σε δημόσιο χώρο, καθώς και η ανάρτηση ελληνικών επιγραφών στα καταστήματα. Πέντε χρόνια αργότερα θα κλείσουν τα ελληνικά σχολεία.

Χιλιάδες Έλληνες θα πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς και θα καταφύγουν στα ελεύθερα ελληνικά εδάφη.

Στρώμνιτσα

Η αρχαιολογική έρευνα στην περιοχή έχει αποκαλύψει πλήθος αρχαίων ελληνικών αγαλμάτων, αγγείων, νομισμάτων, ελληνικών (και λίγων ρωμαϊκών) επιγραφών. Εδώ στην αρχαιότητα υπήρχε η ελληνική πόλη Αστραίον. Στη ρωμαίκή και βυζανττινή περίοδο θα συνατήσουμε την πόλη ως Τιβεριούπολη. Στην πόλη αυτή μαρτύρησαν το 362, επί Ιουλιανού, οι «δεκαπέντε μάρτυρες». Το “Μαρτύριον των αγίων ιε’ μαρτύρων της Τιβεριουπόλεως”, μας παραδίδεται από ένα και μόνο χειρόγραφο (το χφ. Barocc.gr.197) του 14ου αιώνα (1343/1344). Στον πρόλογο του έργου Οι δεκαπέντε μάρτυρες της Τιβεριούπολης του Θεοφύλακτου Αχρίδος αναγράφεται: «Οι άγιοι ιε’ μάρτυρες υπέστησαν το μαρτύριο κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Ιουλιανού, που, σύμφωνα με τις εκκλησιαστικές πηγές και τους βυζαντινούς χρονογράφους, εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών της Μ. Ασίας (περιοχής Νίκαιας) και της Μακεδονίας (περιοχής Αχρίδας), ειδικότερα εκείνων που κατέστρεφαν τους ειδωλολατρικούς ναούς. Τα ονόματα των ιε’ Μαρτύρων αναφέρονται στο κείμενο, στο οποίο περιγράφονται η φυγή των τεσσάρων από τη Νίκαια προς την Τιβεριούπολη, που τους ακολούθησαν και οι υπόλοιποι ένδεκα, η σύλληψη και η καταδίκη τους.

(Η εκκλησία της Θεοτόκου Ελεούσας του 1080. Στην είσοδο υπάρχει ελληνική κτητορική επιγραφή)

Η Τιβεριούπολη δέχτηκε τα νεκρά σώματά τους και εδώ, σύμφωνα με την αφήγηση του Θεοφύλακτου, αποδεικνύονται θαυματουργοί άγιοι. Φαίνεται ότι για ένα μεγάλο διάστημα, μετά την καταστροφή του τάφου τους κατά τους σκοτεινούς χρόνους, οι άγιοι ιε μάρτυρες επανεμφανίζονται όταν οι Βούλγαροι ασπάζονται τον χριστιανισμό και αναμιγνύονται, σύμφωνα με τις έρευνες της Ν. Dragova (Starobulgarskite izvori na zitijeto za petnadeset Tiveriupolski momci of Teofilact Ochridski, “Studia Balcanica” 1(1970) 105-131) με πρωτοβουλγαρικές παραδόσεις για την ανακάλυψη των λειψάνων στη Στρώμνιτσα τη μετακομιδή τους στην Bregalnica και την πολιτικοθρησκευτική επιλογή του βασιλιά Βόριδος να δεχτεί ο ίδιος και ο λαός του τον Χριστιανισμό, γνωρίζοντας τη θαυματουργική επίδραση των αγίων προσωπικά και παρατηρώντας τα θαύματα τους σε πιστούς που επιδίωκαν τη μετακομιδή των λειψάνων στους τόπους τους.»

Επικεφαλής των δεκαπέντε μαρτύρων ήταν ο Θεόδωρος, μέλος της Α’ Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας και πρώτος επίσκοπος της Στρώμνιτσας.

Από τη βυζαντινή περίοδο σώζονται σημαντικές εκκλησίες. Η Στρώμνιτσα θα ακολουθήσει τη μοίρα της περιοχής, θα καταληφθεί από τους Οθωμανούς και θα πορευτεί στους σκοτεινούς αιώνες της ισλαμικής οθωμανικής κυριαρχίας. Με βάση την οθωμανική στατιστική του 1905, στη Στρώμνιτσα κατοικούσαν 5.617 Έλληνες ορθόδοξοι, 4.138 μουσουλμάνοι, 1100 Βούλγαροι εξαρχικοί και 720 Εβραίοι.

Μετά τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου θα υποστεί το περιβάλλον και τις συνέπειες που διαμορφώνουν στην ευρύτερη περιοχή οι εθνικισμοί. Θα καταληφθεί αρχικά από το βουλγαρικό στρατό το 1912 κατά τη διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου. Στη συνέχεια, κατά τον Β’ Βαλκανικό Πόλεμο, θα καταληφθεί στις 24 Ιουνίου του 1913 από τον ελληνικό στρατό. Οι Έλληνες της πόλης θα νοιώσουν ελεύθεροι για 30 ακριβώς ημέρες. Με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου η Στρώμνιτσα περνά οριστικά στο σερβικό έλεγχο.

(Από την κατάληψη της Στρώμνιτσας από τον ελληνικό στρατό κατά τον Β’ Βαλκανικό Πόλεμο)

Εντυπωσιακά είναι τα γεγονότα που ακολούθησαν. Μόλις μαθεύτηκε το νέο, οι Έλληνες Στρωμνιτσιώτες συγκεντρώθηκαν στη Μητρόπολη και επέλεξαν να εγκαταλείψουν την πατρίδας τους. Στις 13 Αυγούστου 1913 πυρπόλησαν οι ίδιοι τα σπίτια τους, πήραν μαζί τους την εικόνα των Δεκαπέντε Μαρτύρων και διέφυγαν στις ελεύθερες περιοχές. Οι εναπομείναντες υπέστησαν τη σερβική πολιτική εκσλαβισμού. Το 1925 έκλεισαν τα εναπομείναντα ελληνικά σχολεία. Στην απογραφή του 1945 δεν αναφέρονται Έλληνες στην πόλη.

Οχρίδα ή Αχρίδα

Η σύγχρονη πόλη της Αχρίδας βρίσκεται πάνω στα ερείπια της αρχαίας ελληνικής πόλης Λυχνιδού, που η ίδρυσή της τοποθετείτια τον 6ο αιώνα π.χ. Στα βυζαντινά χρόνια τη συνατάμε ως Ιουστινιανή. Το όνομα Οχρίδα εμφανίζεται από το 10ο αιώνα. Η πόλη γίνεται πρωτεύουσα του μεσαιωνικού βουλγαρικού βασιλείου και έδρα της Αρχιεπισκοπής.

Στα μέσα του 19ου αιώνα η Αχρίδα, όπως λέγεται σήμερα, είναι ένα μεγάλο ελληνικό κέντρο. Κάποιες μαρτυρίες που αναδημοσιεύουμε από τον «Άτλαντα της ελληνικής διασποράς» είναι χαρακτηριστικές. Ο Γερμανός Hermann Wendel την ονομάζει “ακρόπολη του ελληνισμού” ενώ ο Ρώσος Victor Grigorovitch, γράφει το 1844: «Δεν κατέστη δυνατόν δι’ εμέ να συναντήσω ούτε έναν στην Αχρίδα, ο οποίος θα ηδύνατο να εννοεί την μεγάλην Σλαβικήν γραφήν. Αντιθέτως, πολλοί ήσαν εξασκημένοι στην ανάγνωση ελληνικών βιβλίων, από αρχαία χειρόγραφα».

Οι μαρτυρίες περιηγητών δίνουν το πραγματικό στίγμα της πόλη: Ο Constantin Jirecek, Τσέχος καθηγητής της Ιστορίας και υπουργός Παιδείας του βουλγαρικού κράτους, ομολογεί ότι “η Αχρίδα ήταν από τον 12ο αιώνα προμαχώνας του ελληνισμού στη Μακεδονία”. Ο Γάλλος φιλοβουλγαρικών αισθημάτων συγγραφέας Victor Berard, μας πληροφορεί: «Το 1850, οι Έλληνες της Αχρίδας ήσαν πολύ πλούσιοι. Είχαν εις χείρας των ένα μέγα εμπόριον γουναρικών… Τα βαρύτιμα γουναρικά των Τούρκων, ως επίσης και τα γουναρικά των γυναικών των Χριστιανών και των Εβραίων, σχεδόν όλα προήρχοντο από την Αχρίδα… Το σχολείο ήταν ελληνικό και οι ιατροί Αθηναίοι ή Έλληνες στην ψυχή. Οι νέοι μετέβαιναν στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Ουδείς ωμίλει την βουλγαρικήν».

Σύμφωνα με ελληνικές στατιστικές του 1913, στην πόλη κατοικούσαν 2.800 Έλληνες, 2.500 Βούλγαροι και 6.500 μουσουλμάνοι και Εβραίοι. Από το έτος αυτό θα αρχίσει η συρρίκνωση της ελληνικής κοινότητας.

Κρούσοβο

Θεωρείται ότι το όνομά της έχει κοινή ρίζα με τα «Κρούσια» και προέρχεται από το μακεδονικό όνομα «Κρούσσος». Η ελληνική κοινότητα του Κρουσόβου, βλαχόφωνη στην πλειονότητά της, ήταν μια από τις ανθούσες του βορειομακεδονικού χώρου. Πληθυσμιακά γνωρίζουμε ότι το 1856 το Κρούσοβο είχε 18.000 κατοίκους, κυρίως βλαχόφωνους Έλληνες και λίγους Αλβανούς και Βούλγαρους. Το 1885 ο πληθυσμός μειώθηκε λόγω μετανάστευσης και έφτασε τις 14.000. Το 1903, λίγο πριν την καταστροφήτου, στο Κρούσοβο κατοικούσαν 8.000 βλαχόφωνοι Έλληνες.

Το Κρούσοβο καταστράφηκε ως αντίποινα για τη βουλγαρική εθνικιστική εξέγερση του Ίλιντεν. Την εξέγερση αυτή προκάλεσε η Εσωτερική Μακεδονοαδριανουπολιτική Επαναστατική Οργάνωση (Ε.Μ.Ε.Ο.), που ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1893 και ήταν ο βασικότερος και μαχητικότερος φορέας των βουλγαρικών συμφερόντων στη Μακεδονία. Το Γενικό Επιτελείο Στρατού εξέδωσε ένα βιβλίο υπό τον τίτλο «Ο Μακεδονικός Αγών και τα εις Θράκην γεγονότα», όπου αναφέρονται οι συνθήκες της καταστροφής της πόλης: «…Ἀπεκόπησαν εἰς μεγάλην ἔκτασιν τά τηλεγραφικά καλώδια, τά ἑνώνοντα τό Μοναστήριον μέ τήν Θεσσαλονίκην, τόν Περλεπέν καί τήν Ἀχρίδα καί ἐξετελέσθησαν πολλαί δολιοφθοραί εἰς γεφύρας καί σιδηροδρομικάς γραμμάς. Οἱ πράκτορες τῆς Ε.Μ.Ε.Ο. ἤρχισαν ἀμέσως νά ἐπισκέπτωνται τά χωρία, νά συγκεντρώνουν τούς κατοίκους εἰς τάς ἐκκλησίας καί νά κηρύσσουν τήν ἐπανάστασιν. Κατά τούς ἐκφωνουμένους λόγους ἔλεγον πρός τούς χωρικούς ὅτι αἱ μεταρρυθμίσεις εἶχον ἀποτύχει καί ὅτι μόνον ἡ ἐπανάστασις θά τούς ἐξησφάλιζεν τήν ποθητήν ἐλευθερίαν, θά τούς ἀπήλασσεν ἀπό τούς φόρους καί τήν δεκάτην, θά διένειμεν εἰς αὐτούς τούς ἀγρούς τῶν μεγάλων τσιφλικίων. Τούς προέτρεπον νά λάβουν τά ὅπλα καί νά ἐνισχύσουν τήν ἐπανάστασιν ἐξερχόμενοι εἰς τά ὄρη. Ὑπέσχοντο ἐπίσης ὅτι θά ἐβοηθοῦντο ὑπό τῆς Βουλγαρίας καί τῆς Ρωσίας, ὡς καί ὑπό τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ….”

Την 20η Ιουλίου 1903 άρχισε η εξέγερση με επιθέσεις των Βουλγάρων κομιτατζήδων κατά οθωμανικών στρατιωτικών στόχων. Σε τρία προπύργια του του βλαχόφωνου ελληνισμού, στη Νέβεσκα (Νυμφαίο Φλώρινας), στην Κλεισούρα και στο Κρούσοβο οι κομιτατζήδες κατάφεραν να παραμείνουν μερικές ημέρες πριν εκδιωχθούν από τα οθωμανικά στρατεύματα. Όμως στο Κρούσοβο, όπου η εξέγερση έλαβε μεγάλη έκταση, συνέπραξαν με τους κομιτατζήδες στην αντιοθωμανική τους εξέγερση –παρά την αρνητική θέση της Ελλάδας- λίγοι βλαχόφωνοι Έλληνες υπό τον Πίτο Γιούλη. Βουλγαρόφρονες και ελληνόφρονες κατέλαβαν το Κρούσοβο και εγκατέστησαν δική τους «επαναστατική κυβέρνηση».

Σύντομα η εξέγερση κατεστάλη και Οθωμανοί, μαζί με άτακτους, κατέστρεψαν τα χωριά των βλαχόφωνων Ελλήνων που θεωρήθηκε ότι έλαβαν μέρος. Την εκδικητική μανία και την πολιτική του ΕΜΕΟ θα πληρώσουν ακριβά το Κρούσοβο, η Νέβεσκα (Νυμφαίο Φλώρινας) και η Κλεισούρα.

Στις 30 Ιουλίου 1903, ό επικεφαλής των τακτικών και ατάκτων οθωμανικών δυνάμεων Μπαχτιάρ πασάς μπήκε στο Κρούσοβο και άρχισε τις σφαγές και τις καταστροφές. Με ιδιαίτερο μένος κατεστράφη η ελληνική συνοικία, ενώ η βουλγαρική διασώθηκε. Πυρπολήθηκαν 366 οικίες και 203 καταστήματα. Πολλοί κάτοικοι της κωμόπολης θα εγκατασταθούν στην Καστοριά, τη Φλώρινα και στη Θεσσαλονίκη. Το βλαχόφωνο ελληνικό στοιχείο θα μειωθεί κατά πολύ και θα φτάσει στα 5.400 άτομα. Οι Βούλγαροι εξαρχικοί θα είναι 2.160 και οι ρουμανίζοντες Βλάχοι 650.

Γευγελή

Η πόλη βρίσκεται πολύ κοντά στα ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα. Είναι χτισμένη στη θέση της αρχαίας Ειδομένης. Μετά την Επανάσταση του 1821, η οθωμανική διοίκηση μετέφερε μουσουλμανικούς πληθυσμούς από την Ανατολία για να δημιουργήσει φιλικούς προς αυτής πληθυσμιακούς θύλακες. Στις αρχές του 20ου αιώνα η πόλη είχε 10.000 κατοίκους από τους οποίου 6-7.000 ήταν Έλληνες. Σύμφωνα με την οθωμανική απογραφή του 1902, στη Γευγελή με τα 25 χωριά της κατοικούσαν 17.700 Έλληνες ορθόδοξοι, 17.500 μουσουλμάνοι και 8.100 Βούλγαροι εξαρχικοί.

Η οικονομική ευμάρεια της ελληνικής κοινότητας της επέτρεψε να ιδρύσει ευαγή ιδρύματα και σχολεία. Πριν την Επανάσταση του 1821 υπήρχαν δύο ελληνικά σχολεία που ονομάζονταν «Μακεδονική Φάλαγγα» και «Τσούλφειος Σχολή». Υπήρχαν επίσης και οι φιλανθρωπικές οργανώσεις με την ονομασία «Αδελφότης Κυριών» και «Αδελφότης Ελληνίδων Κυριών».

Στις αρχές του 20ου αιώνα στην πόλη λειτουργούσαν 5 ελληνικά σχολεία, 1 οθωμανικό και 1 βουλγαρικό. Το 1903 εγκαινιάζεται το κτίριο της «Αστικής Σχολής Γευγελής» με πρώτο διευθυντή τον Στρωμνιτσιώτη εκπαιδευτικό Ιωάννη Κωνσταντινίδη.

Η κατάληψη της Γευγελής από τους Σέρβους σηματοδότησε το τέλος της ακμής της. Η καταπίεση συνεχίστηκε και κατά τη γιουγκοσλαβική περίοδο. Το 1947 οι αρχές εκτόπισαν τους Σαρακατσάνους σε απόσταση 160 χιλιομέτρων από τα σύνορα. Με σχετικό νόμο όρισαν ως ποινικό αδίκημα τα να πλησιάζουν τα σύνορα σε απόσταση μικρότερη των 70 χιλιομέτρων. Το 1963-68, περίπου 4.000 Σαρακατσάνοι, μεγάλο μέρος των οποίων καταγόταν από τη Γευγελή, εκδιώκεται για την Ελλάδα και εγκαθίσταται στο Νέο Κορδελιό Θεσσαλονίκης.

Μεγάροβο

Το Μεγάροβο ήταν μια αμιγώς ελληνική κωμόπολη, κατοικούμενοι αποκλειστικά από βλαχόφωνους Έλληνες. Μετά την καταστολή της επανάστασης της Ηπείρου του 1767 που καταπνίγηκε δυο χρόνια αργότερα από τον Σιλιχτάρ Πασά, αρκετοί Ηπειρώτες –κυρίως από περιοχές της Βορείου Ηπείρου- κατέφυγαν στο Μεγάροβο. Εκείνη την εποχή αναφέρονται ως σλαβόφωνες, μόνο τρεις οικογένειες. Όλες οι άλλες είναι βλαχόφωνες και ελληνόφωνες. Το 1913 υπήρχαν 328 ελληνικές οικογένειες με σύνολο 2.417 άτομα.

Σε επιστολή της Κοινότητας Μεγάροβου στις 12 Ιουνίου 1907, που υπογράφεται από τους ιερείς και 102 οικογένειες, περιγράφεται με ακρίβεια η ταυτότητα της: ««… η δική μας κοινότητα, θεωρεί ιερό της καθήκον να ενώσει μαζί με των άλλων αδελφών μας και τις δικές μας διαμαρτυρίες. Δεν αποτελούμε χωριστή ομάδα από το ελληνικό γένος… Λεγόμαστε Βλάχοι… οι πόθοι μας, τα αισθήματά μας, είναι συνταυτισμένα, αιώνες τώρα, με των ελληνοφώνων αδελφών μας… Είμασταν και θα είμαστε Έλληνες» (ακολουθούν οι υπογραφές των ιερέων και 102 οικογενειών).

Η συνέχεια αυτής της κοινότητας ήταν πανομοιότυπη και των υπόλοιπων της FYROM. Εθνικές διώξεις από τους Σέρβους μετά το 1913 και επιβολή της σλαβοποίησης και του εκμακεδονισμού από τις γιουγκοσλαβικές αρχές μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

(Επιστολή προκρίτων του Μεγάροβου που βρίσκεται στο ΑΥΕ . Στην επιστολή περιγράφονται οι κίνδυνοι που απορρέουν από την εμφάνιση του σερβικού και βουλγαρικού εθνικισμού “Προφανούς πανταχόθεν επαπειλούντος τα πατρώα και πάτρια ημών κινδύνου και δη από των εντεύθεν και εκείθεν του Ίστρου….” Καταλήγει “…αίρομεν κραυγήν βαθείας οδύνης, κραυγήν αντλουμένην εκ της βαθείας συναισθήσεως της εξ Ελλήνων ημών καταγωγής…”

Βελεσσά

Η πόλη αυτή που σήμερα είναι γνωστή ως Tito Veles, βρίσκεται χτισμένη πάνω στην αρχαία ελληνική πόλη Βυλάζωρα. Η κάθοδος των Σλάβων και άλλων βάρβαρων λαών στη Χερσόνησο του Αίμου, αλλοιώνει το πολιτισμικό τοπίο της περιοχής από τον 7ο μ.Χ. αιώνα. Η οθωμανική κατάκτηση ολοκληρώνει τις αλλαγές. Mετά τη Συνθήκη Αυστρίας- Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του 1718, θα εγκατασταθούν στην πόλη αρκετοί Έλληνες από τις νότιες περιοχές. Η οικονομική ευημερία των Ελλήνων εμπόρων θα οδηγήσει και σε πνευματική άνθιση. Σύμφωνα με μια εκτίμηση που ελέγχεται, το 1890 στην πόλη κατοικούσαν περί τους 3.000 βλαχόφωνους Έλληνες.

Κατά τον 19ο αιώνα θα αναπτυχθεί η ελληνική εθνική συνείδηση ως αντίβαρο στις προσπάθειες εκβουλγαρισμού. Αγγλικές προξενικές πηγές αναφέρουν βίαιες αντιδράσεις Ελλήνων στις προσπάθειες Βούλγαρων εξαρχικών να καταλάβουν ελληνορθόδοξες εκκλησίες.

Από το 1913, το ελληνικό στοιχείο αντιμετωπίζει τον βίαιο σερβικό εθνικισμό και από το 1945 τις πολιτικές της «μεκεδονοποίησης» που θα ενταθούν μετά την ανεξαρτητοποίηση της FYROM τo 1992.

Τύρνοβο

Οι τοπικές παραδόσεις αναφέρουν ότι οη μικρή αυτή πόλη χτίστηκε στα μέσα του 18ου αιώνα από βλαχόφωνους δυτικομακεδόνες και ηπειρώτες αποκλειστικά. Η βλαχοφωνία τους κάνει ιδιαιτέρως σημαντική τη μαρτυρία του επιθεωρητή των ρουμανικών σχολείων της Μακεδονίας Lazaresco Lecanta. Σε υπόμνημά του (1901) προς τον υπουργό Δημόσιας Εκπαίδευσης της Ρουμανίας αναφέρει: «Είχα την περιέργεια να πάω στο Τύρνοβο, που το είχα επισκεφτεί και πέρυσι… Αλίμονο. Διαπίστωσα ότι το ρουμανικό σχολείο φυτοζωεί, με τον ίδιο αριθμό μαθητών: 15 αγόρια και κορίτσια. Αντίθετα, τα τρία ελληνικά σχολεία έχουν το επιβλητικό σύνολο των 375 μαθητών. Είναι σημαντικό επίσης ότι αυτά τα ιδρύματα συντηρούνται από τον κουτσοβλαχικό πληθυσμό, που πληρώνει τους δασκάλους και τις δασκάλες προσφέροντας 5.500 φράγκα κάθε χρόνο. Δεν παίρνουν ούτε μία πεντάρα από το Φανάρι ή την Αθήνα… Στους 3.000 κατοίκους, οι φιλορουμάνοι δεν ξεπερνούν τους 30. Οι υπόλοιποι είναι Έλληνες».

Στην πόλη θα ανεγερθεί ναός το 1815 και εντυπωσιακά σχολεία. Μετά τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, η ελληνική κοινότητα του Τυρνόβου είχε να αντιμετωπίσει τη σύγκρουση του βουλγαρικού με το σερβικό εθνικισμό, τη τρομοκρατία που ασκούν οι βουλγαρικές παρακρατικές ομάδες (κομιτατζήδες) και τη ρουμανική προπαγάνδα.

Το 1913, όταν περνά στον οριστικό έλεγχο των Σέρβων, στην πόλη θα κατοικούν 2.430 ή 338 οικογένειες. Η συνέχεια θα είναι η ίδια στις δεκαετίες που ακολούθησαν: εθνική καταπίεση και προσπάθεια αφομοίωσης όσων παρέμειναν και δεν προσφυγοποιήθηκαν.

(Επιστολή προκρίτων του Τύρνοβου που βρίσκεται στο ΑΥΕ . Στην επιστολή περιγράφονται επίσης οι κίνδυνοι από την εμφάνιση του σερβικού και του βουλγαρικού εθνικισμού : “Οι βαθυσεβάστως υποσημειούμενοι κάτοικοι της κωμοπόλεως Τυρνόβου επαρχίας Πελαγονίας, διαβλέποντες εις τας αντιξόους ενεργείας των εντεύθεν και εκείθεν του Ίστρου, δολίως εκμεταλλευομένων την άκρα αγαθότητα και δικαιοσύνην της ελληνικής φυλής , διαβλέπομεν κίνδυνον μέγιστον και δη όλεθρον επισειόμενον κατά της εθνικής ημών καταγωγής…” Καταλήγει η Επιστολή: “Διακηρύττομεν όθεν, οικειοθελώς και εν βαθεία συναισθήσει της εξ Ελλήνων ημών καταγωγής, ότι θα εμμένωμεν εις τα πάτρια και ότι η βία και η πίεσις εκ μέρους των εθνικών ημών πολεμίων ως δεν κατόρθωσαν, ουδέ θα κατορθώσωσι ποτε να κλονίσωσι τας εθνικάς ημών πεποιθήσεις…”)

Bιβλιογραφία

-Χρήστος Ανδρεάδης, “Ανέκδοτα έγγραφα των κατοίκων Μεγάροβου και Τύρνοβου”, περ. Μακεδονικά, εκδ. Εταιρεία ΜακεδονικώνΣπουδών, τομ. 21, σελ. 309-318, 1981

-Θεοφύλακτος Αχρίδος, Οι δεκαπέντε μάρτυρες της Τιβεριούπολης, μετάφραση Π. Βλαχάκος, εκδ. Ζήτρος, 2008

-Παναγιωτοπούλου, Άννα Α., Από τη Θεσσαλονίκη στο Κρούσοβο. Ιδεολογία, οργάνωση, και δράση της Ε.Μ.Ε.Ο. (1893-1903), μεταπτυχιακή εργασία, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Φ.Λ.Σ., Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη 1993,

-Κrste Bitoski, Makedonija I knezevstvo Bugarija (1893-1903), Σκόπια, 1977.

-Douglas Dakin, Ο Ελληνικός αγώνας στην Μακεδονία, εκδόσεις Κυριακίδη, 1993

-Κωσταντίνος Χολέβας, «Ο ελληνισμός της περιοχής των Σκοπίων», Πρακτικά Α΄Συνεδρίου Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού περιφέρειας Ευρώπης, Λευκωσία, 1997, σελ. 221-225.

Σωτηρίου Στέφανος Μειονότητες και αλυτρωτισμός, εκδ. «Ευρωεκδοτική», Αθήνα 1991.

Σωτηρίου Στέφανος, Οι βλαχόφωνοι του ευρωπαϊκού και βαλκανικού χώρου, εκδ. «Πελασγός» Αθήνα 1998.

Δημήτρης Τσούτσας, κείμενο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Ο λαός του Αλμυρού”, 4 Μαρτίου 2008.

Τζινίκου-Κακουλή Αθηνά, Γιατροί στο μακεδονικό αγώνα, εκδ. «Μαίανδρος», Θεσσαλονίκη 1996.

Χρυσανθόπουλος Μιχαήλ, Οι Έλληνες στη Βόρειο Μακεδονία, εκδ. Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη 1997.

Andonovski H, Makedonia I Vojvodin (Η Μακεδονία και η Βοϊβοντίνα), Beograd 1959.

Ilic Tanasije, Privredne I drustvene prilike u Zemunu, 1770-1820 (Οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες στο Σεμλίνο, 1779-1820), Spomenica Zemunske biblioteke, Zenum 1966.

Pankovic Dusan, Sprske bibliografije (Σερβικές βιβλιογραφίες), Beograd 1982.

Popovic Dusan, Beograd pre 200 godina (Το Βελιγράδι πριν από 200 χρόνια), Beograd 1935.

Popovic Dusan, O Cincrima (Περί Κουτσοβλάχων), Beograd 1927.

Stajic V., Cincari u Novom Sadu» (Οι Κουτσόβλαχοι του Νόβι Σαντ), Glasnik Istoriskog Drustva, u Novom Sadu, 1936.

Terzic Slavenko, Srbja I Grcka 1856-1903 (Η Σερβία και η Ελλάδα μεταξύ 1856-1903»), Sanu, Beograd 1992.

Σοφία Ηλιάδου-Τάχου, Το Κρούσοβο πέρα από την ιστορία και τη μνήμη 1845-1903, Αθήνα, εκδ. Ηρόδοτος, 2004