Οι διαπιστώσεις αυτές έγιναν (με επικεφαλής τον Ίγκνας Σνέλεν του Αστεροσκοπείου του Λάιντεν της Ολλανδίας) με τη βοήθεια του υπέρυθρου φασματογράφου του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου στην έρημο της Χιλής και παρουσιάστηκαν στο περιοδικό «Nature».
Ο μακρινός
εξωπλανήτης (με την κωδική ονομασία HD 209458b) ανακαλύφθηκε το 1999, έχει περίπου το 60% του μεγέθους του Δία και βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα φωτεινό άστρο στον αστερισμό του Πήγασου.
Έχει μικρή απόσταση από το μητρικό άστρο του, γύρω στα 7 εκατ. χλμ., δηλαδή μόλις το 1/20 από την απόσταση της Γης από τον Ήλιο, με συνέπεια το «έτος» του εξωπλανήτη να είναι μόνο τρισήμιση γήινες μέρες. Οι τρομεροί άνεμοι προκαλούνται από τις μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας που υπάρχουν στον εξωπλανήτη ανάμεσα στην πλευρά εκείνη που «ψήνεται» από το κοντινό άστρο του και στην πολύ πιο κρύα σκοτεινή πλευρά του.
Η παρεμβολή του εξωπλανήτη μεταξύ του άστρου του και της Γης επέτρεψε στους αστρονόμους επί τρεις πολύτιμες ώρες να μελετήσουν τις αλλαγές, οι οποίες προκλήθηκαν στο φως που έφτανε στον πλανήτη μας και, μέσω αυτών των μεταβολών, να εξαχθούν εντυπωσιακά συμπεράσματα σχετικά με τις φυσικές και χημικές συνθήκες στην επιφάνειά του Όσιρι.
Οι αστρονόμοι κατάφεραν επίσης για πρώτη φορά να υπολογίσουν άμεσα την μάζα ενός εξωπλανήτη μέσω του φαινομένου Ντόπλερ. Οι προηγούμενες προσπάθειες για άλλους εξωπλανήτες βασίζονταν μέχρι σήμερα μόνο σε εκτιμήσεις.
Μέχρι τώρα έχουν ανακαλυφθεί συνολικά 462 εξωπλανήτες (δηλαδή πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος), από τότε που ο πρώτος εντοπίστηκε το 1995. Κανείς όμως δεν μοιάζει με τη Γη και δεν έχει νερό, ενώ σχεδόν όλοι είναι αέριοι γίγαντες σαν το Δία, αλλά πολύ πιο καυτοί.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
