Λέσχη Μπίντελμπεργκ 2009 η συμμετοχή Ελλήνων

Η 57η συνεδρίαση της Λέσχης Μπίλντερμπεγκ (Bilderberg) πραγματοποιήθηκε στη Ελλάδα (Βουλιαγμένη, Αττικής) από 14 έως 17 Μαίου 2009.
Η συνεδρίαση ασχολήθηκε με έναν κατάλογο επιλεγμένων θεμάτων με κύριο θέμα την Οικονομική Κρίση, καθώς επίσης με κυβερνήσεις και αγορές, ο ρόλος της καθεστηκυίας τάξης, διεθνείς αγορές και δημοκρατίες, το Ιράκ και το Πακιστάν, οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο Κόσμος, η διεθνής τρομοκρατία, ο νέος ιμπεριαλισμός, ο προστατευτισμός, η συνθήκη του Κιότο κ.ά.
Έλαβαν μέρος περίπου 130 μέλη της Λέσχης από τα οποία τα δύο τρίτα ήταν από την Ευρώπη και τα υπόλοιπα από τη Βόρειο Αμερική. Το ένα τρίτο των μελών ήταν πολιτικοί και τα δύο τρίτα παράγοντες από την οικονομία, τη βιομηχανία, την εργασία, την εκπαίδευση και τις επικοινωνίες. Η συνάντηση έχει ιδιωτικό χαρακτήρα προωθώντας την ελευθερία του λόγου και τον ειλικρινή διάλογο.
Η λέσχη ονομάστηκε Bilderberg από ένα ξενοδοχείο της Ολλανδίας, όπου έλαβε χώρα η πρώτη συνάντηση της Λέσχης, το Μάιο του 1954.
Όπως ανακοινώνεται από την ίδια την Λέσχη, η δραστηριότητά της είναι μόνον η ετήσια Συνεδρίαση της. Από το συνέδριο δεν δημοσιεύονται συμπεράσματα, υποδείξεις ούτε πολιτικές ανακοινώσεις. Από το 1954 έχουν πραγματοποιηθεί πενήντα έξι συνεδριάσεις. Τα ονόματα των συνέδρων είναι πάντοτε διαθέσιμα στον Τύπο.
Ποιοι συμμετείχαν από την Ελλάδα, το Μάιο του 2009, όπως καταγράφονται στην ανακοίνωση της Λέσχης:

1.GRC Alogoskoufis, George Member o Parliament
2.GRC Arapoglou, Takis Chairman and CEO, National Bank of Greece
3.GRC Bakoyannis Dora, Minister of Foreign Affairs
4.GRC David, George Chairman, Coca-Cola H.B.C. S.A.
5.GRC Diamantopoulou Anna Member of Parliament
6.GRC Kyriakopoylos, Ulesses Chairman and Board member of subsidiary companies of the S & B Group
7.GRC Papahelas Alexis Journalist, Kathimerini
8.GRC Papalexopoulos Dimitris Managing Director, Titan Cement Co. S.A.
9.GRC Papathanasiou Yannis Minister of Economy and Finance
10.GRC Stournaras Yannis Research Director, Foundation for Economic and Industrial Research (IOBE)
11.GRC Tsoukalis, Loukas President of the Hellenic Foundation for European and Foreign Policy (ELIAMEP)

FYROMs Rewritten History To Cause Troubles With Greece A Must Read!

22 June 09, Skopje Lajm

Commentary by Kim Mehmeti:

“Grandfathers and Their Grandsons”

The peoples of the Balkans have a common characteristic: if you want to compliment them and make them feel good, you must not tell those who you are talking to how good they are, but how brave and noble their late grandparents were. In this way, they will not get offended if you tell them that young generations are worthless, a crowd without a clear collective identity, and that, with the exception of their glorious past, they have no other value with which their present can be identified. But, they will get easily offended if you belittle their past, if you ridicule their roots from which they have sprouted and have become an ethnic branch. Some of the peoples of the Balkans, living in the hazy present and walking toward an uncertain future, feel most comfortable in the cave of their past where they keep repeating the tales of their grandfathers, forgetting that their every move today is a seed that will sprout plants of the future that will determine the fates of their grandsons. And thus, some of the peoples of the Balkans have remained in a hole surrounded by the banks of an uncertain present and hazy past, which is almost always a mixture of truths and myths. And so, today, too, as we read history books of some of the peoples of the Balkans, we get the impression that we are reading fairy tales in which an odd true event may have slipped in. It is as if the peoples of the Balkans feel better in the shadow of their grandfathers’ glory than in the present marching on the path that should lead them toward the future. And as such, they dedicate more efforts to embellishing and preserving the past than to the fulfillment of their dreams for the future. But, even as such, it seems that not a single people in the Balkans has gone so far as to do what those who call themselves ethnic Macedonians have been doing: to change the calendar of their past as though it were a seasonal fruit that can be uprooted and then planted back again in any other garden or as though it were a tree whose branches you can graft into any other tree you like.

The Rest of the Article can be found here

Macedonian names and makeDonski pseudo-linguistics: The case of the word Tshelnik - Tshelniku

Miltiades Elia Bolaris

June 18, 2009

Balkan Illusion - phantasia archaica:"

...it is very interesting to note that many of the authentic ancient Macedonian words, according to their etymology and pronunciation, have a striking resemblance to the appropriate words used in the modern Macedonian language (and other so called "Slav"[sic] languages). For instance, the word "tshelniku" which translated in English means foremost is a very interesting case. The British historian Hammond mentioned its etymology and said that the word "tshelniku" in the ancient Macedonian language had a meaning of "leader of a group". Hammond says that this word was translated into Greek only in the 14th century as "phylarchos"."From: "Similarities between ancient Macedonian and today's' Macedonian Culture (Linguistics and Onomastics)" by Aleksandar Donski, celebrity folk "historian" from FYROM.Tshelnik/Tzelnikos/Tζελνίκος/Tshelniku/TσέλιγκαςKaragiozis is the main cartoon character in the Greek shadow-theater. The name is Turkish, meaning the "black eyed one". Greeks took their shadow theater from the Turks who got it from the Persians and the Persians in turn got if from farther east, since it probably originated from China.

Karagiozis is an ingenuous urban Greek living in squalid conditions under the Turkish occupation, and he is always getting in trouble with the Ottoman authorities. Every time he is getting in trouble, he is getting beaten to a pulp by the notorious Veligekas, a policeman whose name betrays an Albanian Muslim, in the service of the Turkish Pasha. But then, as Deus ex machina in ancient drama, barba-Giorgis (uncle George) always shows up, and saves Karagiozis from Velingekas and the Pasha.Barba-Giorgis is Karagiozis' uncle. He is a Vlach (a mountaineer bilingual: Latin-Greek); he speaks in heavy dialect, he is rough, of mountainous stock, honest and straight, hard working (he always brings cheese and other dairy products to feed his nephew's impoverished urban family), and of superhuman strength. He is the funniest character in this shadow theater, and he is always ready to beat up every phony charlatan and hypocrite, including professors, politicians, lawyers, or representatives of state bureaucracy and Ottoman power. Barba-Giorgis is casually called by the others the "Vlachos" (the Vlach), or the "Tselingas".The definition of a Tselingas is that of a man who is the leader of a large sheep and goat herding enterprise, a master shepherd.Georgios Bambiniotes in the "Lexico tes Neas Hellenikes Glossas" (Dictionary of the Modern Greek Language, Kentro Lexikologias, second edition, Athens, 2002) defines Tselingas/Τσελιγκας as "the shepherd with many sheep, goats etc, the owner of a large herd, close to whom are employed many other smaller shepherds". Just below this lexical entry we find the word Tselingato/Τσελιγκάτο which Bambiniotes defines as "a developed animal herding enterprise which had, in times past, as its base a rich and powerful family with its own pastures and which included even various other dependent micro-shepherds,...etc".The origin and etymology of the word Tselingas, according to this Lexicon is Slavic: tshelnik "genarch of a family".Tselingas, therefore, according to one of the most authoritative Modern Greek language dictionaries is originally a Slavic word, derived as a loanword into Modern Greek from the Slavic "tshelnik", for genarch, leader of a family, a pater familias.Let us now follow what professor Donski has to tell us about Tselnik(u). We know of course that professor Donski's mission is to try to convince us that somehow there is an ethnic and linguistic continuation between the ancient Macedonians, whom he imagines to be "proto-Slavic", and the modern Slavo-makedonijans. Following the dictum of the regime in Skopje, he identifies the 1.3 million strong Bulgarian/Slavic speaking population living in the Former Yugoslav Republic of Macedonia (FYROM) as being the "ethnic" Macedonians. South of FYROM's border, 2.7 million Greek Macedonians beg to differ on the usage of this name, and indeed (adding insult to their injury) the attempted usurpation for exclusive usage of the name "Macedonian" by the Slavs of FYROM. After all, The Greeks of Macedonia have the language and name issues on their side: Every inscription found in Macedonia is in Greek, save for a few in Latin from the Roman era. All the names of the ancient Macedonians were Greek and intelligible to modern Greeks. Here comes professor Aleksandar Donski/Александар Донски and pulls a rabbit out of his hat: an ancient Macedonian word, he insists, which the Greeks themselves accept as being a loanword from Slavic. Professor Donski speaking:"For instance, the word "tshelniku" which translated in English means foremost is a very interesting case. The British historian Hammond mentioned its etymology and said that the word "tshelniku" in the ancient Macedonian language had a meaning of "leader of a group". Hammond says that this word was translated into Greek only in the 14th century as "phylarchos"." our note: phylarchos/φύλαρχος means "leader of the tribe" in Greek].Having read Nicholas Hammond's book "The Macedonian State - The origins, Institutions and History", I beg to strongly differ with the statement and assessment above, but I prefer to come back to it later. Let us for now continue with Aleksandar Donski:"The word "tshelnik" with completely identical etymology and pronunciation has been registered in the so called "old Slavic language" in Macedonia as early as 11th century! Proof of this is the entry of Byzantine chronicle writer Kekavmen where he described the events surrounding the anti-Byzantine uprising of Petar Deljan in 11th century. He said that in the language of the rebels "the strategist is called tshelnik"!) It is known that Kekavmen was fluent in the "language of the Slavs" in Macedonia therefore he could translate the Greek word "strategist" as "tshelnik" (the strategist was a high military rank in Byzantine). It is even more interesting that the word "tshelnik" with identical etymology and pronunciation is being used in today's Macedonian language and in other "Slav" languages, as well!"I happen to have read Kekavmenos' Strategikon/Στρατηγηκόν, in the Greek original (Kεκαυμένος/Kekavmenos, Στρατηγικόν/Strategikon, (Kanakis Publishers, Athens, 1996, third edition, second in the series: Keimena Byzantines Historiographias-2, therefore all the references in this paper are from this edition), and I do have some serious issues with what professor Donski is saying here. Let us remember for now the issues of location (we are told this is in Macedonia, which is not true), the people involved (Petar Deljan and his "anti-Byzantine" rebels whom A.Donski skillfully fails to describe: I think we know why) and finally the language (it is inferred by A.Donski that is is [Slavic]"Macedonian"). We will come back to these three issues once we read the original text. But there is only one thing I would like to mention, before we proceed further, and it is that somehow professor Donski is deriving that the Byzantine army general Κεκαυμένος/Kekavmenos was "fluent in the language of the Slavs", insinuating probably that he was also a fellow Makedonski. Katakalon Kekavmenos/Κατακαλών Κεκαυμένος as his full name was, was of Armenian and also of Greek and Georgian descent. His mother was the daughter of Demetrios Polemarchios/Δημήτριος Πολεμάρχιος. His father, named Krikor Kichatzi, was the son of an Armenian noble, originally a Toparches=area commander of his own fiefdom, a feudal lord, in Armenia. He was originally, as Kekavmenos tells us, "an enemy of Romania" (the Byzantine empire) but later came to be in the service of Byzantium as a Byzantine Patrician and General of Larisa (by Larisa they meant Thessaly) and Thessalonike (by which they meant the whole of what is accepted as historic Macedonia). Kekavmenos' great grandfather was Smbat Kichatzi, an Armenian Patrician. There is nowhere a mention of Kekavmenos speaking Slavic or any other language besides Greek, the language in which his Strategikon is written though we can possibly also assumed that he may have spoken Armenian too, but he never mentions it. We offer the podium again to Aleksandar Donski to continue:"This can not be a coincidence, especially considering the fact that there could be hundreds of thousands[sic] etymological meanings that a single word can represent, and in this instance there is an identical etymological meaning for a word that has also an identical pronunciation. The remark that the middle age Macedonians simply borrowed[sic] this word from the language of ancient Macedonians and used it in 11th century is not valid. Assuming that it is so, becomes impossible to explain the fact that this word is present in the contemporary Croatian literary language. Have they inherited this word from the ancient Macedonians as well? It is the same with the contemporary Serbian and Bulgarian literary languages where this word is also present with the same pronunciation and etymology."In other words, we are told that this word, tshelnik or tshelniku, appears in modern Croatian, Serbian and Bulgarian, (he fails to mention Polish and other Slavic languages, for good reason, we will start wondering how they got it...) and the question for him is how do these south Slavic nations came to acquire this word, if they did not borrowed it from the Slavic Makedonci who in turn "did not borrow it" from the ancient Macedonians? If it sounds too confusing, it's because it is:We are assured that the ones he calls "the Middle Ages Macedonians" did not "simply borrow" the word "tshelnik" from the ancient Macedonians, yet, somehow the modern Makedonci today have it and in their dialect tshelnik now means "foremost". Moreover they managed to pass it on to the Croats and Serbs, who in fact retained the original meaning.I suggest that we should analyze this for a moment, because it is getting a bit too confusing. Let us consider the example of Renascence Italians. Can we say that the Renascence Italians "simply borrowed" a word from Latin? True, Italian is not considered the same language as Latin after a certain point, but in essence it is a direct descendant of ancient Latin, therefore someone could arguably call it "modern Latin" (the same is true for French, Spanish etc). After all, we call Medieval Latin "Latin", yet it is not the same as the Latin spoken by Cicero. Someone can easily argue that all Romance languages are in some convincing sense dialects of modern Latin, and still be correct: The same holds true for Greek. Modern Greek is considered the direct descendant of medieval Greek, which was derived from Coene, and that from Attic, Homeric etc. There is an unbroken chain, in both Greek and Latin, despite the names we give to the language. Greek is still Greek whethere you call it Greek, Hellenika, Romaiika, Achaika, etc. The notion, therefore, of Italian as a language "simply borrowing" words like "popolo" and senate from Latin, and of modern Greek "simply borrowing" words such as "demos" from ancient Greek is absurd. My point is simple: by making this linguistic Freudian slip, professor Donski is revealing his subliminal discomfort about the pseudo-makedonist Big Lie: the imagined yet non-existent connection that he is trying to establish between the language of the Greek-speaking ancient Macedonians and the Slavic language now spoken in the Former Yugoslav Republic of "Macedonia". Let us follow his words again: "The remark that the middle age Macedonians simply borrowed this word from the language of ancient Macedonians and used it in 11th century is not valid. Assuming that it is so, becomes impossible to explain the fact that this word is present in the contemporary Croatian literary language. Have they inherited this word from the ancient Macedonians as well? It is the same with the contemporary Serbian and Bulgarian literary languages where this word is also present with the same pronunciation and etymology."The way out of this dilemma is very simple. We need to look at all the possibilities. If or the world "tshelnik" is indeed Slavic as the Greeks readily admit, then Logically there are only three options:A.The historically absurd and scientifically unprovable possibility that the Ancient Macedonians spoke indeed a proto-Slavic language, in which case tshelnik would be a normal word, which they passed on or shared with the other Slavs.B. The historically absurd and astronomically statistically very remote possibility that the Ancient Macedonians had acquired through some captured Slav slave a Slavic word, fully a thousand years before the Slabs ever appeared in history. Even in this, statistically virtually impossible case, all we will prove will be that the Macedonians had at least one loan word from a distant Slavic culture, which, weighted against the thousands upon thousands of Greek language inscriptions found daily in Macedonia will prove nothing to reverse our understanding of their essentially Greek language and culture. In the same way, the fact that they had a word like parasanga, clearly a Persian word, does not prove that the Macedonians or the other Greeks were Persians. Likewise, the fact that the modern Slavomakedonski language has several thousands of Greek loanwords does not make it Greek, it is still a Slavic language.C. The language of the ancient Macedonians was not and could never have been proto-Slavic, and the Macedonians never had such a Slavic word as "Tshelnik", which means that Croatians, Bulgarians and Serbs brought this word into the Balkans sometime after the 6th to 8th cAD without any intervention from the Slavomakedonci. All we need to do now is prove that one of the three is correct and the dilema is solved.At the same time, and completely unaware that he slipped on his own banana peel, professor Donski rides along, galloping away from logic and history, and cluelessly attempts to deduct and identify linguistic rules and "characteristics", as he calls them, of the ancient Macedonian language (as only his fertile imagination can beget). We join him in the parade, window shopping at Skopje's pseudo-linguistic bazaar:"It is highly likely that through analysis of the word "tshelniku" some other characteristics of the ancient Macedonian language could be identified, considering the fact that in the contemporary Macedonian language this word is deducted from the noun "tshelo" - forehead. As mentioned previously, the non-Greek words were recorded by the ancient Greeks on as-heard basis without analysing the form of the word. Due to the fact the word "tshelniku" had been recorded inclusive of the vowel "u" at the end, it is anticipated that "tshelniku" was recorded by the ancient Greeks in its vocative form. The vocative form of the noun "tshelnik" in the contemporary Macedonian language is precisely "tshelniku". Is it maybe that the Greeks used to hear the word "tshelniku" every time a Macedonian addressed the leader, therefore recorded this word without realising that they were recording its vocative form?""..this word is deducted from the noun "tshelo" – forehead." Sadly, this is just about the only sentence that makes sense and is factually correct out of the nonsense we have been subjected to by the dedicated (to his nationalistic cause, though not to science) professor above. I will explain, and a good place to start will be Kekavmenos' Strategikon/Στρατηγικόν. Strategikon/Στρατηγικόν/"On Strategy" was not history. It was a treatise, a type of military manual, with advice on military, administrative and even personal issues. We are reading from the chapter 31, titled: "Oι κίνδυνοι από τήν απεριμνησία τού στρατηγού"/The dangers from the carelessness of a general:"Δημητριάς πόλις εστί τής Ελλάδος παρά θάλασσαν, από τε τής θαλάσσης καί τών κύκλωθεν βαλτών εξησφαλισμένη. Ής εγκρατής γέγονεν ο Δελιάνος. τοπάρχης δέ ήν ούτος Βουλγάρων. Εγκρατής δέ αυτής γεγονός ούτος απέστειλεν εν αυτή στρατιώτην αρχαίον καί έμπειρον εις τά πολέμια (ο γάρ στρατηγός τή τών Βουλγάρων διαλέκτω τζελνίκος[tzelnikos] λέγεται) Λυτοβόην τόν Διαβολίτην, δούς αυτώ καί λαόν εις φυλακήν τού κάστρου."Demetrias is a city in Greece next to the sea, and it is secured both by the sea and by the swamps surrounding it. Delianos captured it; he was a toparch (= an area leader) of the Bulgarians. Once the city became his he sent in it an old soldier and experienced in the war issues (the general in the dialect of the Bulgarians is called a tzelnikos) Lytoboes the Diabolites, having given him army to guard the castle.Kekavmenos is speaking of a city in central Greece-Thessaly/Θεσσαλία, called Demetrias (modern Volos/Βόλος). It is not in northern Greece-Macedonia, and for sure nowhere close to Yugoslav FYROMakedonija. Incidentally, the area now called Former Yugoslav Republic of Makedonija in the 11th century was part of the "Boulgarikon" (where Bulgarians live) Thema, one of the administrative provinces of the Byzantine empire, whose name is revealing of what the Byzantine Greeks thought of the ethnicity of the inhabitants of FYROM at that time. Kekavmenos tells us that Deljan/Дељан (in the Greek text: Delianos/Δελιάνος) is a toparches Boulgaron/τοπάρχης Βουλγάρων = a toparch, an area leader, of the Bulgarians. What Kekavmenos tells us about Deljan, is corroborated by the writing on the photograph at the beginning of this article. This photograph is from the manuscript of the "Synopsis of Histories"(Σύνοψις Ἱστοριῶν) known also as Codex Græcus Matritensis Ioannis Skyllitzes, written in Cicily during the late 11th century AD by Ioannes Skylitzes/Ἰωάννης Σκυλίτζης and is now in the Biblioteca Nacional de España, in Madrid. The inscription in Greek, above, is clear: "βασιλέα τε αυτόν"Βουλγαρίας αναγόρευσις, Πέτρος Βουλγαρίας ὀ Δελιάνο/and king of the Bulgarians they acclaimed him, Petros Boulgarias Delianο". The language Kekavmenos mentions is τή τών Βουλγάρων διαλέκτω/te ton Boulgaron dialekto = in the dialect of the Bulgarians: the Bulgarian dialect.
google_protectAndRun("ads_core.google_render_ad", google_handleError, google_render_ad);
Finally, the foreign word he mentions to describe the Bulgarian general Lytoboes is τζελνίκος/tzelnikos = the general, τή τών Βουλγάρων διαλέκτω/te ton Boulgaron dialekto = in the dialect of the Bulgarians.Should we remember what professor Donski had told us? Here it is again:"The word "tshelnik" with completely identical etymology and pronunciation has been registered in the so called "old Slavic language" [Kekavmenos says: Bulgarian] in Macedonia [Kekavmenos mentions events in a city in Thessaly, captured by the Bulgarian Deljan/Delianos] as early as 11th century! Proof of this is the entry of Byzantine chronicle writer Kekavmen where he described the events surrounding the anti-Byzantine uprising of Petar Deljan in 11th century. He said that in the language of the rebels [Kekavmenos is specifically mentioning the "dialect of the Bulgarians"] "the strategist is called tshelnik"!" [Kekavmenos actually says τζελνίκος/tzelnikos, not tschelnik or tshelniku, but it is undoubtedly the same word].If Kekavmenos mentions τζελνίκος/tzelnikos and not tshelniku, then what about all the nonsense we heard earlier about: "...Due to the fact the word "tshelniku" had been recorded inclusive of the vowel "u" at the end, it is anticipated that "tshelniku" was recorded by the ancient Greeks in its vocative form. The vocative form of the noun "tshelnik" in the contemporary Macedonian language is precisely "tshelniku". Is it maybe that the Greeks used to hear the word "tshelniku" every time a Macedonian addressed the leader, therefore recorded this word without realizing that they were recording its vocative form?"what he talking about? We have established up to now that this word was spelled by kekavmenos as: τζελνίκος/tzelnikos, which in the 11th century was considered by the Byzantine Greeks to be a Bulgarian word that means "the general". We have also established that the derivative of this word was used until recently in Modern Greek as a loan word from the Slavic and it was attested as tselingas/τσέλιγκας meaning the leader of a tselingato/τσελιγκάτο, a large size sheep and goat herding and shepherding enterprise.There is an easy test to prove that tshelnik/τζελνίκος/tzelnikos/tselingas/τσέλιγκας is not originally a Greek word, by opening our ancient Greek Lexicon, the Liddel and Scott: Not only are tseligkas/τσέλιγκας or tzelnikos/τζελνίκος nowhere to be found in it, but in fact there is not one single ancient Greek word that starts with a "ts" or "tz" sound in a dictionary of more than 2100 pages of Greek words! In modern Greek the "ts" sound exists, but even in modern Greek, only nine and a half out of more than two thousand pages of the George Babiniotes dictionary of the modern Greek language start with the ts- sound. As a rule of thumb, we can say that any word in modern Greek that starts in other languages with a sound like: ts, tz, tsch, tsh, ç, ţ, ch, tch, č, Ц, Ч, etc, is written in Greek with ts-/τσ- or tz-/τζ-, and is always a foreign loan word, borrowed from Italian, French, Slavic, Turkish, English and other modern languages. I am sure there must be some few exceptions but the rule stands for the vast majority of them. Greek and Slavic phonetics do not always agree. Greek typically has an alternation of consonants and vowels, while Slavic languages, like Germanic ones, have less usage for vowels and more complicated consonant groupings. The first time I ever tried to pronounce a word from the Russian language, a language I love and I am still trying to practice, my tongue twisted to an impossible corner: Zdrasvuitse!...and that was just the "Hello!".It becomes apparent that Tshelnik is most definitely not a Greek word and it does not sound as one nor does it have its own etymology from Greek. Once Greeks took it as a loanword, they tried to Hellenize it by altering its Slavic phonetics to the more agreeable τζελνίκος/tzelnikos and later to tselingas/τσέλιγκας but its Slavic origin is unmistakable.Why then, is N.G.L.Hammond, an eminent Cambridge University Historian of ancient Macedonia, who has lived himself in Greece, telling us that the ancient Macedonians were using the word "tselniku" in their language?We repeat what we read in professor Donski:"...it is very interesting to note that many of the authentic ancient Macedonian words, according to their etymology and pronunciation, have a striking resemblance to the appropriate words used in the modern Macedonian language (and other so called "Slav"[sic] languages). For instance, the word "tshelniku" which translated in English means foremost is a very interesting case. The British historian Hammond mentioned its etymology and said that the word "tshelniku" in the ancient Macedonian language had a meaning of "leader of a group". Hammond says that this word was translated into Greek only in the 14th century as "phylarchos"."If Hammond said this, he either did not know what he was talking about, which we know cannot be true, or ancient Macedonian had at least one Slavic word, as we said earlier. But is that possible? The Slavs came into the Balkans fifteen hundred years after the Greek speaking Macedonians, so what is happening here? Unfortunately, there is a third option. Maybe Nicholas Hammond never actually said this, and maybe, I am simply suggesting...maybe our propagandist from Skopje is shamelessly lying through his teeth here, falsifying for the unsuspecting reader the meaning of N.G.L.Hammond's original text! I am saying, just maybe...so let us cross our fingers, hoping that we are wrong! We must investigate this...we need to find out!We read what professor Hammond wrote in his well researched book that Aleksandar Donski references in order to "prove" that the ancient Macedonians were using the obviously Slavic word tshelnik/čelnik/Челник. We are reading from:"The Macedonian State. The Origins, Institutions and History", by Nicholas G. L. Hammond, Clarendon Paperbacks, Oxford.Chapter I: The Land and the People.1. The Macedonians as transhumant pastoralists."Macedonia is the largest and most fertile area of modern Greece"...This is how N. Hammond starts his book. It is obvious that he does not consider the land of the Former Yugoslav Republic of "Makedonija", known in ancient times as Paeonia (and further to the north, by FYROM's capital, Skopje as Dardania), as part of the historic Macedonia. The area of Pelagonia/Πελαγονία by the modern city of Monastir/Bitola/Битола with its adjacent ancient Heracleia Lyncestis/Ηράκλεια Λυγκιστίς is the exception. At the end of page one of his first chapter, N.G.L.Hammond tells us that:"Conditions in Turkish times were probably very similar to those which obtained before the Macedonian State expanded in the reigns of Philip and Alexander (359-0323). Since flood control was unknown...", and " ...the floods had their value not only in enriching the pastures, but also in floating rafts of timber-logs to the sea. The raising of sheep was all-important. For milk was provided by the ewes for the making of yogurt, cheese and curds; meet came in the for of the young rams for feasting at Easter; and wool was used by the women to make homespun clothing, blankets, and rugs." Did he say Easter? Did we miss something? Is Hammond here suggesting that the ancient Macedonians whom we thought to be believers in Apollo, Zeus, Dionyssos and Heracles, among others, celebrated Easter? Were the Macedonians Christians several centuries before the appearance of Christ? Obviously not...Hammond knew his Macedonia, having lived, extensively traveled and walked all over in it for years, before, during and after WWII. What Nicholas Hammond is doing here is making comparisons between what he calls "conditions in Turkish times" and the similarity of life in Macedonia "before the Macedonian State expanded in the reigns of Philip and Alexander". In his narrative, Nicholas Hammond switches back and forth between ancient times and recently modern times in order to stress the similarities, so that we can understand through modern comparisons how Macedonia was in ancient times and how it developed. "Great herds of sheep (Samarina, for instance, had 80,000 head of sheep in 1850 and 40,000 in the 1930s) were maintained only by practicing transhumance, that is by transferring the flocks to and fro, from the low-lying winter pastures to the alpine pastures of the six summer months. Until recently, when special trucks came into use, the men led the sheep on the long march..."By now it has become very obvious to the reader what is that N.G.L.Hammond is trying to achieve, through this back and forth switching from ancient to modern and pre-modern times. We allow him to lead us through, and to continue his narrative. We go now to sub-chapter 2. "Settlement of the plains":"We consider next the nature of the society over which Perdiccas I obtained the rule. Among transhumant pastoralists the sense of family and the sense of community are both exceptionally strong. Man, woman, and child share the work, live together in very simple conditions, and migrate together twice annually. They depend daily on one another. They depend daily on one another. The man is head of the family, as shepherd, hunter, and warrior; the woman is under his authority, but she is more respected and more independent than in Greek peasant society. The head of the family and other senior members arrange marriages for the daughters, who are married off in order of seniority, and only after they do the sons begin to marry in order of seniority. The sense of community is inherent in the pastoral group (called a parea, meaning "company", by the Greek speaking pastoral Sarakatsani)."Parea is a modern Greek word. Though it is derived from para/παρά for near, it is not attested in ancient Greek. This should give us a hint, and the second hint is the Sarakatsani! Sarakatsani/Σαρακατσάνοι are of course not an ancient Greek tribe, they are modern Greek transhumant pastoralists, who, like the gauchos or Argentina or the cowboys of the American west are νος in the verge of extinction as a group, most of them having moved into urban centers. While most of them live by the Pindus range, they are also to be found in all the south Balkan countries, Albania, FYROM and Bulgaria, besides central and Northern Greece. But let us follow Nicholas Hammond as he unfolds his narrative, using modern examples to show how the ancient Macedonians may have developed from a pastoral mountainous group, a mountainous tribe into an organized state entity, different from the typical Greek city-state. We are still in the same paragraph, continuing where we left off, N.G.L.Hammond is still talking about the modern Greek Sarakatsanoi and their life cycle:"The group owns sheep, pastures, timber, and land in common. The group coheres for generation after generation, and in many cases its members marry only among themselves. They constitute a single tribe. They migrate annually to the same pastures, winter and summer, and they know no other way of life. They are united in defending their sheep against all dangers. They feel themselves to be totally distinct from the settled agricultural population. Yet they have to be flexible in dealing with it, because they have to hire winter pastures and obtain goodwill.The system of authority in family, group, and tribe is patriarchal. The men take power when they qualify as shepherds hunters, and warriors, and they elect from amongst themselves a head man called a tshelniku, a term translated by Cantacuzenus in 1334 as phylarchos, "ruler of a tribe". For a tribe and a pastoral group were often the same thing. The tshelniku, or "the chief shepherd", as he is also called, has very wide powers. He deals with monetary matters, sells marketable produce, and controls the cutting of timber on the communally owned land. We see in this system the seed of the constitutional; monarchy with its very wide powers, which was to be the mark of the Macedonian State."We are in the middle of page 6 of his book, and N.G.L.Hammond continues for another page of explaining us how the Sarakatsani and the Vlachs develop and become slowly urbanized etc, until towards the end of page 7, he tells us:"Returning to ancient times, we may see the Macedones and Magnetes of Hesiod's poem...etc"In other words, what Nicholas Hammond was doing all this time, was, as we stated earlier, simply giving his reader examples from modern and pre-modern life as he saw it and experienced it and as was described to him, of how life was for the Macedonian highlands and the pastoralist populations during the Ottoman years and the years before WWI and up to WWII. He narrated this to show the similarities between the life of the Sarakatsanoi and the Vlachs of mountainous Macedonia and the ancient Macedonians. When professor Hammond is speaking of men who "elect from amongst themselves a head man called a tshelniku, a term translated by Cantacuzenus in 1334 as phylarchos, "ruler of a tribe". For a tribe and a pastoral group were often the same thing. The tshelniku, or "the chief shepherd", as he is also called, has very wide powers.", he is NOT talking about the ancient Macedonians! He is very obviously speaking of the modern Sarakatsanoi!Let us now go back to what professor Aleksandar Donski was telling us:"The British historian Hammond mentioned its etymology and said that the word "tshelniku" in the ancient Macedonian language had a meaning of "leader of a group"..."Pseudes/ψευδής is a Greek word, an adjective, which means "false", "fake", ""lying, "fraudulent". It is directly derived from the noun pseudos/ψεύδος which means "a lie". Professor Aleksandar Donski has just given a new meaning to the term "pseudo-macedonian" by raising it to the second power! This is plainly embarrassing! On the other hand, the choices we all make are personal: if you do not want to be embarrassed when you are caught lying, then avoid lying or at the very least avoid publishing your lies; especially when you pretend to be teaching the youth of your country about their alleged ethnic roots and what and who they truly are...and then you openly deceive them with false stories and fake history! As Lincoln said, you can only deceive most of the people some of the time...the truth eventually comes out!Since it has been established that there is absolutely not even the remotest possibility for an ancient Macedonian connection to the Slavic word "tselnik", and we know that it only exists as a (now fading) loan word into Modern Greek, we need to come back to the true, Slavic roots of the word Tshelnik/Челник.Chelo/čelo/чело/čeló means forehead, in several of the Slavic languages. A curious derivative in the Russian language is the Russian word for petition: Человбитная/chelobitnaia. When, by the 16th century, the ruler of Russia had started to be called a Czar, any petition to his authority necessarily began with "So and so (name) beats with the forehead" (the ground in front of the Czar). A close derivative is čelni/челни which in in Serbocroatian can mean "front, head, foremost, front, headmost". Lastly, another derivative of Chelo/čelo/чело/čeló, the forehead, is the word Tshelnik/Челник/Čelnik. In the Polish language, celnik came to indicate the "customs officer" or the "tax collector". In Serbia it also meant the toparch, as in the case shown in: Codex 21, George's charter to St. Paul MonasteryOrder of the Serbian despot George (Djuradj) Brankovicca. 1430St Paul's MonasterySlavonic document,(1)Paper(?), 26.2 x 43.8 cmIn English translation(the original can be seen here: http://www.rodoslovlje.com/medieval_serbia/eng/manuscripts-gcharter.htm ):"The despot of the Serbs, George Brankovic, permits the 'noble great eparch (Čelnik) of my realm, Radic to make a gift to the monks of St Paul's Monastery. The gift consists in the transfer of the village of Gornya Peshtsanitsa in the district of Branitchevo, which had been part of the despot's patrimonial estate and was transferred to Radic by Brankovic himself. The despot now permits the village to be given to the monks of St Paul with all its territory and rights. As long as the despot and his children live, the gift shall be inalienable, and no-one shall have the right to revoke it...."Bibliography: Stojanovic 1890, p. 5. Novakovic 1912, pp. 531-2. For a correct reading of the seal, see Sindik 1978, p. 196Radic, who is mentioned in the codex above has passed into history as "the Great Čelnik", in this case translated as the "general-in-chief", first of the Serbian Despot Stefan Lazarevic and following Lazarevic's death, he became the Great Čelnik of Lazarevic's son in law and successor, Despot George Brankovic.(ref: Eastern Christianity, By Michael Angold, Cambridge University Press, page 162).Tshelnik/Челник/Čelnik in most South Slavic Languages (mostly in Croatia and Serbia) came to mean the "one who leads the others ahead", the "one who leads the (armed) men to the front": the "leader of the group". An Epilogue:Since professor Nicholas Hammond has been brought into this issue by professor Donski, and his writings have been used to prop up the ideas of the pseudo-makedonist propagandists, I think it is fair and appropriate to let N.G.L.Hammond speak for himself on what his thoughts were on the ethnic nature of the ancient Macedonians:"What language did these Macedones speak? The name itself is Greek in root and in ethnic termination. It probably means highlanders, and it is comparable to Greek tribal names such as `Orestai' and `Oreitai', meaning 'mountain-men'. A reputedly earlier variant, `Maketai', has the same root, which means `high', as in the Greek adjective makednos or the noun mekos. The genealogy of eponymous ancestors which Hesiod recorded […] has a bearing on the question of Greek speech. First, Hesiod made Macedon a brother of Magnes; as we know from inscriptions that the Magnetes spoke the Aeolic dialect of the Greek language, we have a predisposition to suppose that the Macedones spoke the Aeolic dialect. Secondly, Hesiod made Macedon and Magnes first cousins of Hellen's three sons - Dorus, Xouthus, and Aeolus-who were the founders of three dialects of Greek speech, namely Doric, Ionic, and Aeolic. Hesiod would not have recorded this relationship, unless he had believed, probably in the seventh century, that the Macedones were a Greek speaking people. The next evidence comes from Persia. At the turn of the sixth century the Persians described the tribute-paying peoples of their province in Europe, and one of them was the `yauna takabara', which meant `Greeks wearing the hat'. There were Greeks in Greek city-states here and there in the province, but they were of various origins and not distinguished by a common hat. However, the Macedonians wore a distinctive hat, the kausia. We conclude that the Persians believed the Macedonians to be speakers of Greek. Finally, in the latter part of the fifth century a Greek historian, Hellanicus, visited Macedonia and modified Hesiod's genealogy by making Macedon not a cousin, but a son of Aeolus, thus bringing Macedon and his descendants firmly into the Aeolic branch of the Greek-speaking family. Hesiod, Persia, and Hellanicus had no motive for making a false statement about the language of the Macedonians, who were then an obscure and not a powerful people. Their independent testimonies should be accepted as conclusive."N.G.L Hammond, "The Macedonian State, Origins, Institutions, and History", Oxford University Press, 1989, reprinted 2001, pages 12-13.


Miltiades Elia Bolaris

AMERICAN CHRONICLE

Stephen Miller’s Interview for the FYROMian Weekly “Globus” [23-VI-2009]

This is the entire article about Prof. Miller and the wider “Macedonia Evidence” initiative which includes his interview.
http://www.globusmagazin.com.mk/ItemID=09BE4568BCCE1F44B8D991CD3E1E2441

The title is: “Зошто светската наука не ја разбира Македонија” ["Why the Global Science Does Not Understands Macedonia"], Globus, № 114, 23-VI-2009
The prologue by Siniša Stanković gives an introduction to the letter to President Obama, but a greater emphasis is put on the reaction of marginal authors and groups from Canada and Australia, including Bill Nikolov’s MMHRI and writings of the autodidact Risto Stefov about the “artificial character of modern Greek nation” and the “anti-Macedonian pogrom by Athens in XXth century”.
Interview is given in form of contextualized and-as far as I can see-put in objective context excerpts. The bulk of the interview is predated by key-points to the unpublished letter to “Archaeology” magazine.
Right bellow the picture of the FYROMian Government office decorated with statues there is an article unrelated per se with Prof. Miller interview and his views, entitled: “Revisionism or Idiotism” in which recent publication of a monumental “History of the Macedonian People” by the state-funded INI (Institute for National History) whose main claim is cultural and demographic continuity of the Ancient Macedonians who were only marginally affected by the medieval Slavic settlement and continued as a people with their own tradition. This subtext contains rejection of this thesis by several mostly senior academics, less relevant in recent times.
The rest of the article History of Macedonia

Νέες εκτιμήσεις ότι οι μεγάλοι δεινόσαυροι ήσαν τελικά μισοί σε μέγεθος

Νέες εκτιμήσεις ότι οι μεγάλοι δεινόσαυροι ήσαν τελικά μισοί σε μέγεθος
Τα μεγαλύτερα ζώα που έχουν ποτέ περπατήσει πάνω στη Γη, ίσως τελικά να μην ήσαν και τόσο μεγάλα όσο πίστευαν μέχρι τώρα οι επιστήμονες και όσο τα εμφάνισε το Χόλιγουντ στην ταινία "Τζουράσικ Παρκ", σύμφωνα με μια νέα επιστημονική μελέτη.
Η νέα εκτίμηση έγινε από τον Γκάρι Πάκαρντ, του πανεπιστημίου του Κολοράντο των ΗΠΑ, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ζωολογίας "Journal of Zoology" της Ζωολογικής Εταιρίας του Λονδίνου.

Σύμφωνα με τη νέα έρευνα, το στατιστικό-μαθηματικό μοντέλο με το οποίο γίνονται εδώ και περίπου 25 χρόνια οι σχετικοί υπολογισμοί του μεγέθους και της μάζας των δεινοσαύρων, είναι λανθασμένο, οδηγώντας σε παραπλανητικά συμπεράσματα τους ερευνητές, που έχουν υπερτιμήσει το μέγεθός των προϊστορικών ερπετών και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό.
Για παράδειγμα, κατά τον Πάκαρντ, το βάρος του Απατόσαυρου, ενός από τους μεγαλύτερους δεινόσαυρους, σύμφωνα με τη νέα εκτίμηση, ήταν 18 τόνοι και όχι 38 τόνοι, όπως πιστευόταν μέχρι σήμερα, δηλαδή περίπου το μισό. Ο Διπλόδοκος μάλλον ήταν κατά 27% μικρότερος, καθώς το βάρος του έπεσε στους 4 τόνους, με τη νέα μέτρηση, από 5,5 τόνους πριν. Ο Στυρακόσαυρος ήταν 21% μικρότερος, γύρω στους 3,3 τόνους, έναντι αρχικής εκτίμησης 4,2 τόνων.
Το λάθος αυτό αφορά όχι μόνο τους δεινόσαυρους, αλλά και άλλα μεγάλα ζώα, απολιθώματα των οποίων βρίσκονται στη Γη και από τα οποία συνάγεται με στατιστικές-μαθηματικές μεθόδους το μέγεθός τους.
Η νέα εκτίμηση, αν επαληθευτεί, θα έχει σοβαρές συνέπειες για πολυάριθμες θεωρίες σχετικά με τη βιολογία των δεινοσαύρων (π.χ. για τον ενεργειακό μεταβολισμό τους, τις διατροφικές ανάγκες τους, τον τρόπο κίνησή τους κ.α.), καθώς όλες αυτές έχουν βασιστεί στις μέχρι τώρα εκτιμήσεις για το ογκώδες μέγεθός αυτών των πλασμάτων.
Πηγή: (ΑΠΕ-ΜΠΕ)
www.ellinikiafipnisis.blogspot.com

Η Εθνογραφία του Κιλκίς σύμφωνα με την αναφορά της επιτροπής Κάρνεγκι

Πολλές φορές ακούμε για τα γεγονότα του Κιλκίς και τις ακρότητες που έκανε ο Ελληνικός Στρατός κατά την διάρκεια του Β' Βαλκανικού πολέμου. Δυστυχώς έγιναν και όσο και εάν μας στεναχωρεί μερικά πράματα πρέπει να λέγονται με το ονομά τους.
Ο λόγος φυσικά που βάζω αυτό το νήμα είναι άλλος. Σε αυτό το νήμα θα βάλω μερικά αποσπάσματα από το πόρισμα της Επιτροπής Κάρνεγκι (1914) που περιγράφει την εθνική ταυτότητα αυτών που ο Ελληνικός Στρατός κυνήγησε, λεηλάτησε και σκότωσε και οι οποίοι είναι Βουλγαρικής καταγωγής.

Η Επιτροπή Κάρνεγκι πουθενά δεν βρήκε τους γνωστούς "Μακεδόνες του Τίτο" στην πόλη του Κιλκίς παρόλο που τα γνωστά προπαγανδιστικά κέντρα προσπαθούν να παραποιήσουν το πόρισμα αυτής της επιτροπής που είναι μία από τα πιο σοβαρές και αξιόπιστες ιστορικές πηγές για την έρευνα της νεώτερης Μακεδονικής ιστορίας.

Διαβάστε όλο το κείμενο στον Ακρίτα

Λαμπρά εγκαίνια για το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης

Ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας στη διάρκεια του χαιρετισμού του.

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα τελέστηκαν το Σάββατο τα επίσημα εγκαίνια του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης με υψηλούς προσκεκλημένους από ολόκληρο τον κόσμο και δύο μουσειακές εκπλήξεις, που συγκίνησαν τους παρευρισκόμενους πρώτους επισκέπτες του Μουσείου.

Από τις 7 το απόγευμα ξεκίνησε η προσέλευση του πολιτικού κόσμου από την Ελλάδα μεταξύ των οποίων των πρώην προέδρων της Δημοκρατίας κ.κ. Στεφανόπουλου και Σαρτζετάκη, του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου, του προέδρου της Βουλής κ. Σιούφα, του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, του πρώην υπουργού Πολιτισμού από τη ΝΔ κ. Βουλγαράκη και των πρώην υπουργών Πολιτισμού από το ΠΑΣΟΚ κ.κ. Πάγκαλου, Μικρούτσικου, Βενιζέλου και Μπένου.
Στις 7 το απόγευμα με την άφιξη του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή που συνοδευόταν από την σύζυγό του άρχισε και η προσέλευση προέδρων και πρωθυπουργών από την Κύπρο, την Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Κροατία, Σερβία, Σλοβακία, Φινλανδία, Μαυροβούνιο, Βιετνάμ και Κίνα, καθώς και 21 υπουργών Πολιτισμού από όλο τον κόσμο. Ακριβώς στις 8 με την άφιξη του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια ξεκίνησαν οι ομιλίες ενώ μισή ώρα αργότερα άρχισε η ξενάγηση από τον πρόεδρο του Μουσείου κ. Δ. Παντερμαλή, ο οποίος με την εκπληκτική επιστημονική κατάρτισή του αλλά και το γλαφυρό αφηγηματικό ύφος του προκάλεσε πραγματικά εντύπωση σε όλους. Λίγα λεπτά νωρίτερα συναισθηματική φόρτιση προκάλεσε η ανακοίνωση των δύο μουσειακών εκπλήξεων που όπως χαρακτηριστικά είπε ο καθηγητής Αρχαιολογίας "κυρώνουν την πράξη συνένωσης της Ακρόπολης με το νέο Μουσείο". Στην προθήκη του δαπέδου της πρώτης αίθουσας των κλιτύων που υπήρχε ήδη ένα σύνολο σπασμένων αγγείων από την τελετή θεμελίωσης σπιτιού του 3ου αιώνα π.Χ. τοποθετήθηκε ένα ακόμα αγγείο, ένας σκάνθαρος (ποτήρι κρασιού). Στη συνέχεια με τα λόγια "η Αθηναία Θεά της πόλης μένει εδώ. Να μην μπει μέσα κανένα κακό", δόθηκε και το σύνθημα για την έναρξη της ξενάγησης που περιελάμβανε μερικά από τα σημαντικότερα σημεία από τα 4.000 εκθέματα που φιλοξενούνται στο Μουσείο. Στο τέλος του περιπάτου και μπροστά στην θέση της Ανατολικής Ζωφόρου τοποθετήθηκε στο εκμαγείο της μορφής της Ίριδας το αυθεντικό κεφάλι που βρισκόταν στο παλιό Μουσείο της Ακρόπολης. Σχεδόν μαγεμένοι από την εξαιρετική ατμόσφαιρα του εσωτερικού χώρου του Μουσείου όσο και του περιβάλλοντα χώρου έδειχναν οι καλεσμένοι που έφθασαν στην ταράτσα του 3ου ορόφου για να παρακολουθήσουν το "ζωντάνεμα" των αγαλμάτων από τις βιντεοπροβολές που έχει επιμεληθεί η Αθηνά Τσαγκάρη. Ο χαιρετισμός του προέδρου της Δημοκρατίας "Σήμερα ο κόσμος όλος μπορεί να δει συγκεντρωμένα τα σημαντικότερα γλυπτά του Παρθενώνα. Κάποια λείπουν. Είναι ώρα να επουλωθούν οι πληγές του μνημείου με την επιστροφή των μαρμάρων που του ανήκουν", με αυτή τη φράση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας ολοκλήρωσε τον χαιρετισμό του στα εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης, στέλνοντας παράλληλα το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση για την ανάγκη επιστροφής των μαρμάρων που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο, στον "φυσικό" τους χώρο. Φανερά συγκινημένος, ο κ. Παπούλιας τόνισε ότι η Ελλάδα με το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης: "Αποδεικνύει το σεβασμό της προς την ιστορία. Και προσπαθεί να αποδώσει, με ένα σπουδαίο έργο, το δέος και τη συγκίνηση που γεννιούνται στη ψυχή κάθε ανθρώπου, όταν υψώνει το βλέμμα και αντικρίζει τον Παρθενώνα". Αναλυτικά, ο χαιρετισμός του Προέδρου της Δημοκρατίας: "H Eλλάδα σήμερα δεν παρουσιάζει στον υπόλοιπο κόσμο απλώς ένα σύγχρονο μουσείο και ένα οικουμενικό μνημείο. Αποδεικνύει το σεβασμό της προς την ιστορία. Και προσπαθεί να αποδώσει, με ένα σπουδαίο έργο, το δέος και τη συγκίνηση που γεννιούνται στη ψυχή κάθε ανθρώπου, όταν υψώνει το βλέμμα και αντικρίζει τον Παρθενώνα. Ο Παρθενώνας είναι ένα μεγαλοπρεπές μνημείο που οικοδομήθηκε για να τιμήσει τις σπουδαιότερες των αρετών, αυτές που αντιπροσώπευε η λατρεία προς τη θεά Αθηνά. Είναι επιβλητικός, αλλά υμνεί το μέτρο. Τα μάρμαρά του ακτινοβολούν στον ελληνικό ήλιο όπως η γνώση και η σοφία. Και η αρμονία στην κατασκευή του μας δείχνει πως η απλότητα μπορεί να συναντηθεί με την τελειότητα. Τα μηνύματα και οι συμβολισμοί του ιερού βράχου της Ακροπόλεως ανήκουν σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Και μεταφέρουν σε κάθε γωνιά του κόσμου την ουσία του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού: Δημοκρατία, γνώση, λιτότητα, αισθητική. Για εμάς τους Έλληνες είναι κάτι παραπάνω. Είναι η ταυτότητά μας και η περηφάνια μας. Σήμερα ο κόσμος όλος μπορεί να δει συγκεντρωμένα τα σημαντικότερα γλυπτά του Παρθενώνα. Κάποια λείπουν. Είναι ώρα να επουλωθούν οι πληγές του μνημείου με την επιστροφή των μαρμάρων που του ανήκουν. Σας ευχαριστώ όλους για την παρουσία σας εδώ σήμερα". Ο χαιρετισμός του υπουργού Πολιτισμού Με ειδική αναφορά στην ανάγκη επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο και τονίζοντας ότι το νέο Μουσείο της Ακρόπολης αποτελεί "καρπό πολλών προσπαθειών, πολλών ετών, από όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου", υποδέχτηκε ο υπουργός Πολιτισμού κ. Αντώνης Σαμαράς τους υψηλούς προσκεκλημένους στην τελετή εγκαινίων. "Κι αυτά που δεν βρίσκονται εδώ, αυτά που αποσπάστηκαν και απομακρύνθηκαν πριν από 207 χρόνια, θα επανέλθουν. Αναπόφευκτα θα επανέλθουν. Ο Παρθενώνας και τα γλυπτά του υπήρξαν θύματα λεηλασίας. Το έγκλημα αυτό, σήμερα, μπορεί να επανορθωθεί. Το Μουσείο είναι η ηθική δύναμη που τα προσκαλεί πίσω. Να επανενωθούν. Τα μάρμαρα καλούν τα μάρμαρα", τόνισε στο σημείο του χαιρετισμού του που αναφέρθηκε στο συγκεκριμένο θέμα ο υπουργός πολιτισμού και κάλεσε το Βρετανικό Μουσείο σε συνεργασία: "Μπορούμε να συνεργαστούμε ειλικρινά με το Βρετανικό Μουσείο. Μπορούμε να αναπληρώσουμε το κενό που θα τους προκύψει, με δανεισμό από την Ελλάδα εναλλασσόμενων εκθέσεων από σπουδαία δείγματα της αρχαίας ελληνικής τέχνης". Εξηγώντας το ιστορικό της διαδρομής του Μουσείου της Ακροπόλεως μέχρι τα σημερινά εγκαίνια, ο κ. Σαμαράς ανέφερε: "Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής το εμπνεύστηκε πρώτος και υπέδειξε τη θέση του το 1976. Η αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη το συνέχισε στη δεκαετία του ’80, ξεκινώντας, παράλληλα, τη διεθνή εκστρατεία για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Όλες οι πτέρυγες της Βουλής αποφάσισαν, το 1994, την ίδρυση του Οργανισμού για την ανέγερση του Μουσείου. Το 2000, ο Κώστας Σημίτης δρομολόγησε την τελευταία φάση.Το Μουσείο κατασκευάστηκε επί των ημερών του σημερινού Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και τώρα πλέον παραδίδεται στο παγκόσμιο κοινό. Όλες οι κυβερνήσεις το αγκάλιασαν. Κι ο ελληνικός λαός το στήριξε. Το όνειρο τόσων πολλών ετών και τόσων πολλών ανθρώπων είναι πλέον πραγματικότητα. Αυτή, λοιπόν, είναι μέρα χαράς για μας. Και θέλουμε να τη μοιραστούμε μαζί σας". Στη συνέχεια, ο υπουργός ανέφερε, απευθυνόμενος στους προσκεκλημένους: "Αν και επισκέπτεστε το Μουσείο για πρώτη φορά, είμαι σίγουρος ότι ήδη το νιώθετε οικείο. Γιατί όλα αυτά που βλέπετε - γύρω σας, στο χώρο του Μουσείου και απέναντί σας, στον Ιερό Βράχο - συμβολίζουν ιδέες, αρχές, αξίες και ιδανικά, που κάποτε γεννήθηκαν εδώ, αλλά σήμερα είναι πια κτήμα ολόκληρης της Ανθρωπότητας. Στην Ακρόπολη των Αθηνών όλα αυτά απαθανατίστηκαν ως υπόσταση της Αρμονίας, δηλαδή ως μίγμα Ομορφιάς και Λόγου, ως απόλυτο ταίριασμα Αρετής και Ελευθερίας. Κι έμειναν εκεί όρθια στους αιώνες. Να φωτίζουν. Να εμπνέουν. Να στηρίζουν. Να ακτινοβολούν. Η Τέχνη είναι ένα μεγάλο όπλο με το οποίο ο άνθρωπος νικάει το φόβο του θανάτου. Κι ο τρόπος που χρησιμοποιεί την Τέχνη κάθε πολιτισμός, δείχνει τη στάση του απέναντι στη ζωή και τις υποθήκες που αφήνει στην αιωνιότητα. Κάποτε έφτιαχναν άκαμπτες μορφές. Κάποτε άλλοτε έφτιαχναν μινιμαλιστικά σχήματα. Ύστερα τα κατασκευάσματα έγιναν πιο ανθρωπόμορφα. Και τέλος, στους Κλασικούς χρόνους, έγιναν απολύτως ανθρώπινα, με κίνηση, με έκφραση, με πάθος. Και τα σμίλεψαν πάνω στο μάρμαρο. Και τα αφιέρωσαν στη Θεά της Σοφίας και πολιούχο των Αθηνών. Μέσα σε ένα Ναό - τον Παρθενώνα - που είναι λιτός και περίτεχνος ταυτόχρονα. Που εκφράζει την Αρμονία. Που είναι η υπέρτατη Αρετή, γιατί ταυτίζεται με την Ομορφιά. Κι είναι ταυτόχρονα η υπέρτατη Ελευθερία, γιατί ταυτίζεται με το Λόγο. Είναι η θέωση του Ανθρώπου; Είναι η εξανθρώπιση του Θείου; Είναι και τα δύο μαζί! Είναι η κορύφωση του Ελληνικού Πνεύματος, που μέσα από την Αναγέννηση και το Διαφωτισμό, διαπέρασε ολόκληρο τον Πολιτισμό της Δύσης. Και σήμερα αποτελεί τη βάση ολόκληρου του ανθρώπινου πολιτισμού. Κυρίες και Κύριοι, Εξοχώτατοι προσκεκλημένοι μας, Τα μάρμαρα της Ακρόπολης είναι δικά μας για να τα μοιραστούμε με όλο τον κόσμο. Να τα μοιραστούμε μαζί σας? Αυτό που συμβολίζουν είναι και δικό σας κτήμα. - Πρόκειται για ένα Μνημείο στην Ομορφιά, που δεν γίνεται αυτάρεσκη, γιατί υπηρετεί το Λόγο της Αρμονίας. - Πρόκειται για ένα Μνημείο στην Ελευθερία, που δεν γίνεται «ύβρις», γιατί υπηρετεί το Μέτρο. - Πρόκειται για ένα Μνημείο στον ίδιο τον άνθρωπο, που δεν γίνεται υπερφίαλος, γιατί υποτάσσεται στην Αρμονία. Αυτοί είναι οι συμβολισμοί του Παρθενώνα. Και τα γλυπτά του βρίσκονται εδώ. Γι’ αυτόν εδώ το χώρο. Κι αυτά που δεν βρίσκονται εδώ, αυτά που αποσπάστηκαν και απομακρύνθηκαν πριν από 207 χρόνια, θα επανέλθουν. Αναπόφευκτα θα επανέλθουν. Ο Παρθενώνας και τα γλυπτά του υπήρξαν θύματα λεηλασίας. Το έγκλημα αυτό, σήμερα, μπορεί να επανορθωθεί. Το Μουσείο είναι η ηθική δύναμη που τα προσκαλεί πίσω. Να επανενωθούν. Τα μάρμαρα καλούν τα μάρμαρα! Κι εδώ δεν έχουμε περιθώρια για μικροπολιτική. Δεν μπορούμε να διαπραγματευθούμε την ιδιοκτησία των μαρμάρων. Δεν μπορούμε να διαπραγματευθούμε την αξιοπρέπειά μας. Δεν μπορούμε να νομιμοποιήσουμε την υφαρπαγή τους πριν από δύο αιώνες. Δεν μπορούμε να προδώσουμε την ακεραιότητα του μνημείου. Μπορούμε μόνο να την υπερασπιστούμε. Και να την αποκαταστήσουμε. Μπορούμε να συνεργαστούμε ειλικρινά με το Βρετανικό Μουσείο. Μπορούμε να αναπληρώσουμε το κενό που θα τους προκύψει, με δανεισμό από την Ελλάδα εναλλασσόμενων εκθέσεων από σπουδαία δείγματα της αρχαίας ελληνικής τέχνης. Μπορούμε να συζητήσουμε, μπορούμε να συμφωνήσουμε. Αλλά τα μάρμαρα του Παρθενώνα θα επανενωθούν εδώ, στο Μουσείο της Ακρόπολης! Γιατί η επανένωσή τους είναι αγώνας για την αισθητική ακεραιότητα του Μνημείου, για την ηθική ακεραιότητα των συμβολισμών του. Το Μουσείο της Ακρόπολης είναι το σύμβολο και ο καταλύτης αυτής της παγκόσμιας ηθικής επιταγής. Και κάτι ακόμα:Αυτό δεν είναι ένα Μουσείο «στέρησης». Είναι κορυφαίο μουσείο παρά το τραύμα του. Κορυφαία τα αριστουργήματα της Κλασικής εποχής. Αλλά κορυφαία και τα ευρήματα προγενέστερων εποχών! Που υπάρχουν εδώ και συνδέονται με την κλιμάκωση του ελληνικού πνεύματος κατά τον Χρυσό Αιώνα. Ο αρχαϊκός κόσμος προετοίμασε αυτήν την ακμή. Κι αυτή η ενότητα, αυτή η συνέχεια, αυτή η κλιμάκωση υπάρχει μόνον εδώ. Δεν στέκεται μετέωρο το φαινόμενο του Παρθενώνα? Τα ιδεώδη που συμβολίζονται εδώ, γεννήθηκαν κατά τον Έκτο προ Χριστού αιώνα, με τις μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα και τη δημοκρατία του Κλεισθένη. Αυτά ήταν ο πρόδρομος του Χρυσού Αιώνα? Δεν πρόκειται λοιπόν μόνο για την ένωση που λείπει - την ένωση των μαρμάρων. Το Μουσείο λαμπρύνεται κι από την ένωση που υπάρχει μέσα του και προβάλλεται για πρώτη φορά. Την ένωση των εποχών? Κι αυτό το καθιστά όχι μόνο «τραυματισμένο», αλλά μεγαλειώδες παρά το τραύμα του. Μεγαλειώδες! Γι’ αυτό και σήμερα, ολόκληρο το διάσημο Χθες της Ελλάδας απευθύνεται στο Μέλλον του Κόσμου. Κυρίες και Κύριοι, Εξοχώτατοι προσκεκλημένοι μας, Το Μουσείο της Ακρόπολης είναι «κιβωτός» μιας πανανθρώπινης και διαχρονικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Καλωσήλθατε σε αυτό που είναι δικό μας και δικό σας. Εκτιμήστε το. Απολαύστε το. Μοιραστείτε το. Αυτά που περιέχει και αυτά που συμβολίζει έχουν αξία μόνο αν γίνουν κτήμα όλων των ανθρώπων. Δεν χωρίζουν, ενώνουν. Δεν φανατίζουν, φωτίζουν. Δεν ξεσηκώνουν, λυτρώνουν. Δεν επιβάλλουν, απελευθερώνουν. Δεν θα τα αντιληφθείτε με τα μάτια σας μόνο. Θα τα ανακαλύψετε στα βάθη της ψυχής σας. Γιατί φέρνουν στην επιφάνεια τη βαθύτερη ουσία της ανθρώπινης υπόστασης. Που την έχουμε όλοι κρυμμένη μέσα μας. Κι ας την ξεχνάμε τόσο συχνά... Είναι όλα αυτά που είμαστε, που νιώθουμε, που μας κάνουν καλύτερους, που μας κάνουν πιο αληθινούς. Κυρίες και Κύριοι, Εξοχώτατοι προσκεκλημένοι μας, Σας καλωσορίζω στο Μουσείο της Ακρόπολης. Καλωσήλθατε στο σπίτι σας!". Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Για ένα "τόσο σημαντικό συμβάν για τον ελληνικό πολιτισμό και την Ευρώπη", έκανε λόγο ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζ. Μπαρόζο, προσθέτοντας ότι τα εγκαίνια του νέου Μουσείου είναι "κάτι που περιμέναν επί μακρόν όλοι οι λαοί της Ευρώπης και του κόσμου". "Η αναμονή άξιζε", τόνισε ο κ. Μπαρόζο και ανέφερε ότι το Μουσείο βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τον ιερό βράχο και αποτελεί σημείο συνάντησης της αρχαίας ιστορίας, της σύγχρονης αρχιτεκτονικής και της προηγμένης τεχνολογίας, καθώς επίσης συνδυάζει υποδειγματικά το παλιό με το νέο. Ο Ευρωπαίος Επίτροπος, δήλωσε "πολύ υπερήφανος" διότι, όπως εξήγησε, η Ευρωπαϊκή Ένωση μπόρεσε να συμμετάσχει στα πρώτα βήματα αυτού του Μουσείου, συμπληρώνοντας ότι αποτελεί "άλλο ένα σπουδαίο παράδειγμα επένδυσης στον πολιτισμό που υποστηρίζεται στο πλαίσιο της Ε.Ε." Επιπλέον, ανέφερε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει δεσμευτεί για τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς ολόκληρης της Ευρώπης για τις επόμενες γενιές και υποστήριξε ότι "μακροπρόθεσμα ο πολιτισμός είναι πιο σημαντικός από την οικονομία, γεγονός που καθιστά την Ελλάδα μια από τις πλουσιότερες και σημαντικότερες χώρες στον κόσμο". Εξ άλλου, ο κ. Μπαρόζο έκλεισε την ομιλία του, εκφράζοντας στην ελληνική γλώσσα τα συγχαρητήρια του για την Ελλάδα για τη δημιουργία του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Ο γενικός διευθυντής της ΟΥΝΕΣΚΟ Ως "τόπο μεγάλης σημασία για την ανθρωπότητα", χαρακτήρισε το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, ο γενικός διευθυντής της ΟΥΝΕΣΚΟ, Κοϊσίρο Ματσούρα κατά την ομιλία του, λίγο πριν τη συμβολική θεμελίωση του Μουσείου. Ο κ. Ματσούρα τόνισε ότι τα μουσεία είναι χώροι όπου διαφυλάσσεται η πολιτιστική κληρονομιά και μεταδίδεται στις επόμενες γενιές. Η διαχείριση της κληρονομιάς αποτελεί προτεραιότητα της ΟΥΝΕΣΚΟ, είπε και πρόσθεσε ότι η Ελλάδα έχει υπογράψει πολλές από τις πολιτιστικές συμβάσεις του Οργανισμού και έχει δεσμευτεί για τη διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιά για το μέλλον. Ο γενικός διευθυντής της ΟΥΝΕΣΚΟ επαίνεσε την συνεισφορά της χώρας μας για την επιστροφή των αγαθών και κυρίως, όπως είπε, για τη θερμή στήριξή της στις δραστηριότητες της διακυβερνητικής επιτροπής για την επιστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς στις χώρες προέλευσής της ή την επιστροφή της σε περίπτωση παράνομης απόκτησης. "Η επιτροπή ενέκρινε τη σύσταση που από κοινού υπέβαλαν η Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο, που καλούσαν την ΟΥΝΕΣΚΟ να βοηθήσει και να συγκαλέσει τις απαραίτητες συναντήσεις ανάμεσα στις δύο χώρες, με σκοπό να επιτευχθεί μια αμοιβαίως ικανοποιητική λύση στο θέμα των μαρμάρων του Παρθενώνα", ανέφερε ο κ. Ματσούρα και τόνισε ότι στην ΟΥΝΕΣΚΟ είναι διατεθειμένοι να το πράξουν. Προσέλευση επίσημων προσκεκλημένων Τους επίσημους καλεσμένους, Έλληνες και ξένους, υποδέχτηκαν και καλωσόρισαν μπροστά στην είσοδο του Μουσείου, ο υπουργός Πολιτισμού, Αντώνης Σαμαράς και ο πρόεδρος του Μουσείου, Δημήτρης Παντερμαλής. Έξι λεπτά πριν τις οκτώ, σε πιστή εφαρμογή του πρωτοκόλλου, προσήλθε στο Μουσείο ο πρόεδρος της Δημοκρατίας. Με διαφορά ενός λεπτού, ο κ.Παπούλιας υποδέχτηκε τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Δ. Χριστόφια και στη συνέχεια το Βούλγαρο ομόλογό του, Γκ. Παρβάνοφ. Αμέσως μετά, προσήλθαν ο γενικός διευθυντής της ΟΥΝΕΣΚΟ, κ. Ματσούρα συνοδευόμενος από την πρέσβειρα Καλής θέλησης, κ.Μ. Βαρδινογιάννη. Νωρίτερα, προσήλθε στο Μουσείο, ο πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής συνοδευόμενος από τη σύζυγό του, Νατάσα. Το πρωθυπουργικό ζεύγος αντάλλαξε θερμή χειραψία με τους κ.κ. Α. Σαμαρά και Δ. Παντερμαλή, ο οποίος έδωσε τη θέση του οικοδεσπότη στον κ. Καραμανλή προκειμένου να υποδεχτεί τους ξένους ομολόγους του. Ο κ. Καραμανλής υποδέχτηκε τους ομολόγους του, πρωθυπουργούς της Κροατίας, της Βοσνίας, του Μαυροβούνιου, της Κίνας καθώς επίσης και τους αναπληρωτές πρωθυπουργούς του Βιετνάμ και της Φινλανδίας. Ακολούθησαν, οι πρώην πρόεδροι της Δημοκρατίας, Χρ. Σαρτζετάκης και Κ. Στεφανόπουλος, και οι υπουργοί της κυβέρνησης. Λίγα λεπτά αργότερα κατέφθασε ο πρόεδρος της Βουλής, Δ. Σιούφας Παρόντα τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, η κ. Ντ. Μπακογιάννη, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Ευ. Αντώναρος, ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Παπαθανασίου, ο υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Δένδιας, ο υπουργός Μεταφορών, Ευρ. Στυλιανίδης, ο υπουργός Υγείας, Δ. Αβραμόπουλος, ο υπουργός Παιδείας Ά. Σπηλιωτόπουλος, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Β. Μεϊμαράκης, η υπουργός Απασχόλησης, Φ. Πάλλη Πετραλιά, ο υφυπουργός Εσωτερικών Κ. Γκιουλέκας και ο υφυπουργός Εξωτερικών, Θ. Κασσίμης. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου και ο βουλευτής Θ. Πάγκαλος προσήλθαν μαζί στο Μουσείο για να καταφτάσει λίγο αργότερα ο τέως πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης συνοδευόμενος από τη σύζυγό του, Δάφνη, καθώς επίσης και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κινήματος, Ευ. Βενιζέλος. Ανάμεσα στους επίσημους προσκεκλημένους βρίσκονται ο δήμαρχος της Αθήνας, Ν. Κακλαμάνης, ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα, Ντ. Σπέκχαρντ και άλλοι ξένοι πρεσβευτές, εκπρόσωποι της Εκκλησίας της Ελλάδας, ο Αποστολικός Νούντσιος εκπροσωπώντας τον Πάπα, καθώς επίσης και η γραμματέας και φίλη της Μελίνας Μερκούρη, μέλος του Δ.Σ. του Μουσείου, Μανουέλα Παυλίδου. Μοναδικό θέαμα Ένα μοναδικό οπτικοακουστικό θέαμα περιμένει τους επισκέπτες του νέου μουσείου, καθώς κάθε βράδυ, μέσω βίντεο προβάλλονται στους τοίχους των κοντινών κτιρίων εικόνες εκθεμάτων που με την βοήθεια της τεχνολογίας "ζωντανεύουν". Αίσθηση προκαλεί ο μεγάλος αριθμός κρατήσεων που έχουν γίνει μέσω του συστήματος e-ticketing που σχεδόν ξεπερνούν ως σήμερα τα 7000 εισιτήρια. Συγκινημένος ο πρόεδρος του Μουσείου και καθηγητής Αρχαιολογίας κ. Δημήτρης Παντερμαλής αναφέρθηκε στον πολυετή αγώνα για την κατασκευή του και είπε χαρακτηριστικά ότι « το Μουσείο δεν αποτελεί το έργο ενός ανθρώπου ή μιας κυβερνήσεως, αλλά ένα έργο καθολικό , προσπάθεια πολλών ανθρώπων που κάτω από φυσιολογικές συνθήκες θα χρειαζόταν δέκα χρόνια ακόμη για να ανοίξει τις πύλες του. Στα χρόνια που θα περάσουν το Μουσείο θα βελτιωθεί και θα έχει πολλά πράγματα να δείξει’’, συμπλήρωσε. Η έκθεση ξετυλίγεται σε πέντε εκθεσιακές ενότητες, μια από αυτές η ίδια η ανασκαφή που θα έχει ολοκληρωθεί μετά από έναν χρόνο. Τα περίπου 4000 εκθέματα του Νέου Μουσείου μοιράζονται στην αίθουσα των Κλιτύων Ακρόπολης (λίγο πριν την είσοδο του επισκέπτη, στις κύριες εκθεσιακές ενότητες του Μουσείου) ,στην αίθουσα με τα Αρχαϊκά (όπου Κούροι, Κόρες και Ιππείς λούζονται από το φυσικό φως που διαχέεται στις λεπτομέρειες των αγαλμάτων ) και τέλος στην αίθουσα του Παρθενώνα όπου για πρώτη φορά εκτίθεται σε πλήρη ανάπτυξη η Ζωφόρος του Ναού, οι Μετόπες και τα Αετώματα. Ο επισκέπτης μπορεί εύκολα να κατανοήσει εύκολα ποια είναι τα μαρμάρινα μέλη από τον Λόρδο Ελγιν και βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο καθώς τα αυθεντικά εκτίθενται με τα γύψινα εκμαγεία ( του 1846) ώστε να καταστεί απόλυτα προφανής η μια από τις μεγαλύτερες κλοπές της ιστορίας. Η συνολική έκταση του Μουσείου είναι 21.000 τ.μ, ενώ διαθέτει εκθεσιακό χώρο 14000 τ.μ σε αντίθεση με τα 1450 τ.μ του παλαιού Μουσείου επάνω στον Βράχο. Το σκεπτικό της έκθεσης, όπως εξήγησε ο κ. Παντερμαλής είναι να δημιουργείται στον επισκέπτη «η αίσθηση του περιπάτου προκειμένου να συνειδητοποιεί τον τόπο που βρίσκονται οι ανασκαφές και τα έργα της έκθεσης». Σύμφωνα με τον κ. Παντερμαλή χρειάζονται περίπου τρεις ώρες για να έχει ο επισκέπτης μια ολοκληρωμένη εικόνα στο πλαίσιο μιας μαζικής ξενάγησης. Την Πέμπτη, δεύτερη ημέρα των εγκαινίων ξεναγήθηκαν προσωπικότητες από το χώρο των Γραμμάτων και των Τεχνών, διεθνών επιτροπών για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, Σήμερα το βράδυ σειρά έχουν οι ξένοι δημοσιογράφοι που έρχονται στην Ελλάδα, προσκεκλημένοι του Υπουργείου Πολιτισμού. Από τις 21 ως τις 23 Ιουνίου θα μπορεί κανείς να επισκεφθεί το Μουσείο μόνο εφόσον έχει κάνει κράτηση μέσω του συστήματος e-ticheting. Η επίσκεψη-ξενάγηση θα γίνεται τις τρείς αυτές ημέρες σε τρεις χρονικές ζώνες στις 9 το πρωί, στις 11 το πρωί και στις 6 το απόγευμα και κάθε ζώνη θα έχει 250 άτομα. Δηλαδή γι' αυτές τις τρεις ημέρες 2.250 άτομα από όλη την Ελλάδα, από όλο τον κόσμο, θα ξεναγηθούν με αυτή τη διαδικασία. Η τιμή του εισιτηρίου για το 2009 δεν θα ξεπεράσει το 1 ευρώ, ενώ το 2010 θα φτάσει τα 5 ευρώ. Από το 2011 η τιμή του εισιτηρίου θα προβλεφθεί με ειδική μέριμνα για τις κατηγορίες ηλικιωμένων, παιδιών, φοιτητών, αναπήρων, ενώ με το σύστημα ηλεκτρονικής κράτησης θα προσδιορίζεται ακόμα και η ώρα της επίσκεψης στο Μουσείο. Εστιατόριο και μπαρ θα λειτουργήσουν με αυτεπιστασία "με προδιαγραφές που θα ζήλευαν και τα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου'', όπως είπε ο κ. Σαμαράς, ενώ για τους θερινούς μήνες προβλέπεται η διεύρυνση του ωραρίου, από 8 π.μ. ως 8 μ.μ. Εξάλλου, εξετάζεται η δυνατότητα μεταφοράς των δύο κτιρίων της Διονυσίου Αρεοπαγίτου σε παρακείμενα οικόπεδα που προβλέπεται να αποκτήσει το υπουργείο Πολιτισμού για τη συνολική μεταφορά των σπιτιών προκειμένου να βρεθεί μια "σολομώντεια λύση" - να διατηρηθεί, δηλαδή, η αξία των σπιτιών και να μην εμποδίζουν οι προσόψεις τους τη θέα του Μουσείου προς τον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως. Αναμένονται οι απαντήσεις των ενδιαφερόμενων μερών. Τέλος, έχει ολοκληρωθεί η διαμόρφωση της οδού Μακρυγιάννη, καθώς και οι εργασίες του κήπου του Νέου Μουσείου, με τη δενδροφύτευση δέντρων νεραντζιάς και ελαιώνα. Δημοσιεύματα από τον διεθνή Τύπο Με αφορμή τα επικείμενα εγκαίνια του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, αμερικανικά ΜΜΕ αναφέρονται στο αίτημα της Ελλάδας για επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα, σημειώνοντας ότι το Νέο Μουσείο αποτελεί «ισχυρό επιχείρημα» προς αυτή την κατεύθυνση. Η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς», το τηλεοπτικό δίκτυο ABC και άλλα ΜΜΕ στις ηλεκτρονικές σελίδες τους φιλοξενούν ανταπόκριση του πρακτορείου «Associated Press» για τα εγκαίνια του μουσείου, δίνοντας έμφαση στον αντίκτυπο που έχει στην ελληνική κοινωνία το αίτημα επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Μεταξύ άλλων, φιλοξενούνται δηλώσεις του υπουργού Πολιτισμού, Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος τονίζει ότι «το νέο μουσείο αποτελεί καταλύτη για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Είναι ένα σύμβολο της σύγχρονης Ελλάδας που τιμά το παρελθόν με έργα εφάμιλλα με εκείνα των προγόνων μας». Ο αρχιτέκτονας του μουσείου, Μπερνάρ Τσουμί, δηλώνει ότι «ο Παρθενώνας είναι ένα από τα πλέον τέλεια κτίρια, το οποίο έχει ασκήσει επιρροή επί αιώνες σε γενεές δυτικών αρχιτεκτόνων. Αυτό που προσπαθήσαμε να κάνουμε, ήταν να είμαστε όσο το δυνατόν απλοί, καθαροί και ακριβείς στη δημιουργία οπτικής σχέσης μεταξύ του Παρθενώνα, του Μουσείου και του ευρύτερου αρχαιολογικού χώρου». Ο κ. Τσουμί δηλώνει «πεπεισμένος ότι αργά ή γρήγορα, τα μάρμαρα από το Βρετανικό Μουσείο θα επιστρέψουν στην Αθήνα». Η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς» φιλοξενεί επίσης δυο άρθρα για το επίμαχο ζήτημα της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Το πρώτο είναι του Βρετανού δημοσιογράφου και συγγραφέα, Κρίστοφερ Χίτσενς, από το περιοδικό "Vanity Fair", ο οποίος επιχειρηματολογεί υπέρ της επιστροφής των Μαρμάρων, υπογραμμίζοντας ότι «η άλλοτε μερικώς βάσιμη θέση του Βρετανικού Μουσείου περί έλλειψης χώρου στέγασης των γλυπτών, δεν υφίσταται πλέον. Κάθε επισκέπτης δεν μπορεί παρά να εντυπωσιαστεί από τις συντονισμένες προσπάθειες του αρχιτέκτονα του Μουσείου Μπερνάρ Τσουμί και του διευθυντή του Δημήτρη Παντερμανλή», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Χίτσενς, σημειώνοντας ότι «όλοι οι διαθέσιμοι θησαυροί του Παρθενώνα έχουν τοποθετηθεί με ιδιαίτερη φροντίδα σε μια αίθουσα που βρίσκεται σε άλλο επίπεδο σε σχέση με το υπόλοιπο Μουσείο, ώστε να αντικατοπτρίζει τη διαρρύθμιση του ναού». Στο δημοσίευμα γίνεται αναφορά στις πρόσφατες επιστροφές τμημάτων του μνημείου από την Ιταλία και από το Μουσείο της Χαιδελβέργης, εκφράζοντας παράλληλα την ελπίδα ότι «κάποια μέρα η Βρετανία θα αποφασίσει να διορθώσει ένα λάθος του παρελθόντος». Ο πρώην πρωθυπουργός της Αυστραλίας Μάλκολμ Φρέιζερ ζήτησε και πάλι την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο στην Ελλάδα. Μάλιστα, ο κ. Φρέιζερ έφτασε στο σημείο να προσθέσει πως η Ελλάδα θα πρέπει να διεκδικήσει τα γλυπτά αυτά ακόμα και δικαστικά. Λίγες μέρες νωρίτερα, ένας άλλος πρώην πρωθυπουργός της Αυστραλίας, ο Γκοφ Ουίτλαμ είχε δηλώσει για το ίδιο θέμα: "Το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης δίνει στο Βρετανικό Μουσείο την ευκαιρία να διορθώσει ένα από τα μεγάλα σφάλματα της ιστορίας. Δεν υπάρχει πλέον καμία δικαιολογία για τη διατήρηση της συλλογής στην Πινακοθήκη Νταβίν στο πίσω μέρος του Βρετανικού Μουσείου, τώρα που τα γλυπτά μπορούν να ενοποιηθούν και να εκτεθούν με τα λοιπά σωζόμενα γλυπτά της Ακρόπολης". Την ίδια στιγμή, ο κ. Γιώργος Βαρδάς, μέλος της Κίνησης "Αυστραλοί Υπέρ της Επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα", κάλεσε την Ελλάδα να διεκδικήσει "πιο δυναμικά" την επιστροφή τους. Στο μεταξύ, τα αυστραλιανά μέσα ενημέρωσης εξακολουθούν να δίνουν σημαντική προβολή στο Μουσείο της Ακρόπολης. Το τηλεοπτικό δίκτυο SBS έκανε σύντομο αφιέρωμα στα εγκαίνια, τονίζοντας το γεγονός ότι τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν ενώ τμήματα της ζωφόρου του Παρθενώνα βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο. Αντικαθιστούνται από γύψινα εκμαγεία, ώστε ο επισκέπτης να έχει πλήρη άποψη της εικόνας που παρουσίαζαν αρχικά. Στο αφιέρωμα παρουσιάστηκαν συνεντεύξεις (οι οποίες δόθηκαν στο χώρο του Νέου Μουσείου): -Του επικεφαλής αρχιτέκτονα του Μουσείου Μπερνάρ Τσουμί, ο οποίος μίλησε για τις δυσκολίες της κατασκευής, καθώς έπρεπε να λάβει υπόψη του τη σεισμικότητα της περιοχής, τις νέες ανακαλύψεις αρχαιοτήτων στο οικόπεδο ανέγερσης του Μουσείου και την καλύτερη προβολή όλων των αρχαιοτήτων που το παλιό μουσείο δεν μπορούσε να εκθέσει ταυτόχρονα. -Του διευθυντή του Μουσείου Δημήτρη Παντερμαλή, ο οποίος μίλησε για ένα όνειρο ζωής που γίνεται πραγματικότητα έπειτα από 30 χρόνια. -Του υπουργού Πολιτισμού Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος τόνισε την ανάγκη επαναπατρισμού των γλυπτών που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι τα εγκαίνια θα λάβουν χώρα με κάποια μέλη της ίδιας οικογένειας να λείπουν και υπογραμμίζοντας την ανάγκη η οικογένεια να επανενωθεί. -Ο παρουσιαστής του σταθμού σχολίασε πως το Μουσείο αποτελεί με την ύπαρξή του ικανό επιχείρημα για τον επαναπατρισμό των γλυπτών του Παρθενώνα. Εξάλλου και ο γραπτός Τύπος αναφέρεται στο Μουσείο με ιδιαίτερα θετικά σχόλια. Τα δημοσιεύματα παραθέτουν δηλώσεις των Α. Σαμαρά και Μπ. Τσουμί και δίνουν το χρονικό της ιστορίας του Παρθενώνα και της αφαίρεσης των Γλυπτών από τον Έλγιν. Δίνονται επίσης πληροφορίες για το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης μαζί με εντυπωσιακές φωτογραφίες. Τέλος έως τις 10 Ιουλίου θα συνεχίζεται μια πρωτότυπη εικαστική παρέμβαση στην κεντρική πλατεία Ομοσπονδίας της Μελβούρνης (Federation Square), με αίτημα την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα, με την ευκαιρία των εγκαινίων του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Φωτός της Μελβούρνης, ο ομογενής Κωνσταντίν Δημόπουλος κάνει την παρέμβαση "Μαύρος Παρθενώνας". Όπως εξηγεί ο καλλιτέχνης, κατά τη διάρκεια της ημέρας υπάρχουν στην πλατεία διάφορες σκαλωσιές ντυμένες με μαύρο ύφασμα στο σχήμα του Παρθενώνα. Τη νύχτα με ειδικό φωτισμό "στήνεται" ένας "Παρθενώνας" με λευκό και γαλάζιο σε μαύρο φόντο. Στις 2 Ιουλίου θα γίνει δημόσιος διάλογος στην κεντρική πλατεία της Μελβούρνης, με αίτημα την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Μεταξύ των ομιλητών θα είναι και ο πρόεδρος της Διεθνούς Επιστροφής για την Επιστροφή των Μαρμάρων, Ντέϊβιντ Χιλ. Η ιστορία του Νέου Μουσείου Το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης ήταν το δεύτερο πολιτιστικό όραμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Μαζί με την ανασκαφή των Βασιλικών Τάφων της Βεργίνας από τον αρχαιολόγο Μάνο Ανδρόνικο αποτέλεσαν την μεγάλη του πολιτιστική κληρονομιά. Αργότερα, η Μελίνα Μερκούρη ονειρεύτηκε πως το μουσείο θα μπορούσε να φιλοξενήσει και τα Γλυπτά του Παρθενώνα, τα λεγόμενα τότε Ελγίνεια, μια ονομασία που καταργήθηκε όταν το αίτημα της επιστροφής άρχισε να αντιμετωπίζεται θετικά από την διεθνή κοινότητα. Ποτέ άλλοτε δεν έγινε τόσος θόρυβος για ένα κτίσμα. Αντιπαραθέσεις, κόντρες πολιτικών αρχηγών στην Βουλή, δημόσια κριτική. Για περίπου τριάντα χρόνια, αρχαιολόγοι, αρχιτέκτονες και πολεοδόμοι "βασανίστηκαν" για το αν το συγκεκριμένο οικόπεδο του στρατοπέδου Μακρυγιάννη ήταν ο καταλληλότερος χώρος για την ανέγερση του μουσείου. Η αρνητική γνώμη επιφανών ειδικών στηριζόταν στο σκεπτικό ότι το οικόπεδο ήταν εξαιρετικά περιορισμένο από τα γύρω κτίσματα, βρισκόταν πολύ κοντά στην Ακρόπολη -επομένως δεσμευόταν από τους όρους δόμησης της περιοχής- και ότι σε τμήμα του είχαν ανακαλυφθεί σημαντικά αρχαία, τα οποία δεν έπρεπε να καταστραφούν. Ο πόλεμος για τη χωρόθετηση διεξήχθη με δημόσια αντιπαράθεση και πλήθος προσφυγών για την αρχαιολογική ανασκαφή του οικοπέδου, την επιλογή του αρχιτεκτονικού σχεδίου και τις απαλλοτριώσεις. Δύο πανελλήνιοι αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί προκηρύχθηκαν, το 1976 και το 1979, και οι δύο χωρίς αποτέλεσμα. Το 1989 πραγματοποιήθηκε ο τρίτος διαγωνισμός, διεθνής αυτή τη φορά. Ύστερα από αντιδράσεις της ελληνικής επιστημονικής κοινότητας το υπουργείο πρότεινε στους διαγωνιζόμενους δυο ακόμη εναλλακτικές θέσεις (Κοίλη και Διόνυσος), που όμως κρίθηκαν προβληματικές. Οι συμμετέχοντες στον διαγωνισμό οδηγήθηκαν τελικά στη λύση Μακρυγιάννη. Αν και επελέγη η πρόταση δυο Ιταλών αρχιτεκτόνων, το Συμβούλιο Επικρατείας ακύρωσε τον διαγωνισμό, εντοπίζοντας εξόφθαλμες παρατυπίες. Παρά τις αντιρρήσεις σημαντικών Ελλήνων αρχιτεκτόνων (Γιώργος Κονδύλης, Άρης Κωνσταντινίδης κ.α.) και αρχαιολόγων όπως ο Γιώργος Δοντάς, οι διαδοχικές κυβερνήσεις επιμένουν πεισματικά στην αρχική χωροθέτηση Καραμανλή. Ακόμη και όταν με την ανασκαφή του 1997-1999 αποκαλύπτονται σημαντικές αρχαιότητες μπροστά στο διατηρητέο κτήριο Βάιλερ, η κυβέρνηση επιμένει στην οικοδόμηση του νέου μουσείου σε αυτή τη θέση. Για να καμφθούν οι αντιδράσεις, η τότε κυβέρνηση υποσχέθηκε ότι το μουσείο θα είναι έτοιμο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το καλοκαίρι του 2004, ενώ εντάθηκαν οι προσπάθειες για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, έστω και με την μορφή του δανεισμού. Το καλοκαίρι του 2000 ξεκίνησε ο διεθνής διαγωνισμός προεπιλογής μελετητών για την εκπόνηση των σχεδίων του Νέου Μουσείου που θα στεγάσει τα αριστουργήματα της Ακρόπολης. Δώδεκα από τα διαγωνιζόμενα γραφεία υπέβαλαν σχέδια και προπλάσματα με βάση τις απαιτήσεις του έργου: -Πρωτοποριακή πρόταση ενσωμάτωσης της τοπικής ανασκαφής στο Μουσείο ώστε να αναδειχθούν τα αρχιτεκτονικά ευρήματα ως ένα μουσειακό έκθεμα. -Χρήση του φυσικού φωτός και δημιουργία της αίσθησης ανοιχτού περιβάλλοντος, αφού τα περισσότερα εκθέματα ήταν στημένα στην αρχαιότητα στο ύπαιθρο. -Επιδίωξη ισόρροπης σχέσης ανάμεσα στην αρχιτεκτονική του μουσείου και των αρχαίων κτηρίων στο βράχο της Ακρόπολης. -Ικανοποιητική ένταξη του Νέου Μουσείου στο άμεσο αλλά και στο ευρύτερο αστικό περιβάλλον. -Παροχή δυνατότητας στον επισκέπτη να βλέπει συγχρόνως τα αρχιτεκτονικά γλυπτά του Παρθενώνα στο Νέο Μουσείο και τον ίδιο τον Παρθενώνα στην Ακρόπολη. Έπειτα από αναλυτική μελέτη, η επιτροπή αξιολόγησης κατέληξε σε ομόφωνη απόφαση για το πρώτο, δεύτερο και τρίτο βραβείο, ενώ αναγνώρισε την πρωτοτυπία άλλων δύο λύσεων και πρότεινε την διάκριση τους με ειδική μνεία. Επικρατέστερη κρίθηκε η πρόταση του Γαλλοελβετού αρχιτέκτονα Μπερνάρ Τσουμί και του ελληνικού γραφείου του Μιχάλη Φωτιάδη. Βάσει του μουσειολογικού προγράμματος, μεγάλο βάρος δίνεται στην εξυπηρέτηση των επισκεπτών, με την διαμόρφωση ειδικών χώρων υποδοχής (φουαγιέ, καταστήματα, εστιατόριο, αμφιθέατρο, αίθουσα περιοδικών εκθέσεων) αλλά και την παροχή πληροφοριών ώστε το κοινό να ενημερώνεται πλήρως για ό, τι έχει σχέση με την Ακρόπολη και τα μνημεία της. Την υλοποίηση του έργου ανέλαβε, εκ μέρους του Δημοσίου, ο Οργανισμός Νέου Μουσείου Ακρόπολης με επικεφαλής των καθηγητή Δημήτρη Παντερμαλή. Το μουσείο κτίστηκε με ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Οι αρχιτέκτονες, οι αρχαιολόγοι και όλοι όσοι είχαν εμπλακεί στον σχεδιασμό και στο κτίσιμο του ήξεραν εκ των προτέρων τι ακριβώς επρόκειτο να στεγάσει. Η πιθανότητα να βρεθούν μελλοντικά στην περιοχή νέες σημαντικές αρχαιότητες, αν και υπαρκτή, είναι μάλλον περιορισμένη. Ο συνολικός προϋπολογισμός ανέγερσης ανήλθε στα 130 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων το 30% έχει καλυφθεί από κοινοτικά κονδύλια. «Ψηφίδες» του Μουσείου -Το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης βρίσκεται στην ιστορική περιοχή του Μακρυγιάννη, νοτιανατολικά του ιερού βράχου. Απέχει μόνο 300 μέτρα από την Ακρόπολη και περίπου δύο χιλιόμετρα από το Σύνταγμα. Άμεση πρόσβαση από το σταθμό του μετρό "Ακρόπολη", στην ανατολική παρυφή του χώρου του Μουσείου. -Πρόεδρος του Δ.Σ. του ΟΑΝΜΑ (Οργανισμός Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακρόπολης) είναι ο καθηγητής αρχαιολογίας Δημήτριος Παντερμαλής και αντιπρόεδρος ο καθηγητής οικονομικών Γεώργιος Αγαπητός. -Πολλοί Έλληνες αλλά και μεγάλος αριθμός Βρετανών πιστεύουν ότι το σύγχρονο μουσείο θα συμβάλλει στην επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα που σήμερα επιδεικνύονται στο Βρετανικό Μουσείο. Η διεκδίκηση της επιστροφής τους αποκτά νέα διάσταση μετά την ανέγερση του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως. -Τα απόντα γλυπτά, γνωστά και ως Ελγίνεια, διακοσμούσαν αρχικά τον Παρθενώνα και άλλα κτίσματα της Ακρόπολης και αντιπροσωπεύουν περισσότερα από τα μισά των γλυπτικών διακοσμήσεων της ιστορικής τοποθεσίας. Αφαιρέθηκαν στις αρχές του 19ου αιώνα και η επιστροφή τους υπήρξε σημαντικό θέμα για τις ελληνικές κυβερνήσεις για πολλά χρόνια. -Η κατασκευή άρχισε το Νοέμβριο του 2004.