Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Ζαρκάδι στο δάσος της Αντιγόνειας του Κιλκίς, διακόσια μέτρα από το Σπανό ποταμό (παραπόταμο του Γαλλικού)। Είχε πάει να πιει νερό από το ποτάμι και γύριζε στο δάσος (Φεβρουάριος २००९) Φώτο: Πάρις Στάμκος
Όταν με καλέσανε να μου δείξουν το σκουπιδότοπο που δημιούργησαν οι κάτοικοι ρυπαντές στις όχθες του Γαλλικού δεν δίστασα να πάω. Τη δημοσιογραφία όσο και να την αφήσεις δεν την ξεχνάς. Είναι σαν το ποδήλατο. Όταν το μάθεις δεν το ξεχνάς ποτέ και ας το έχεις παρατήσει.
Την ξενάγηση στο πάρκο των σκουπιδιών την έκαναν δύο κάτοικοι της περιοχής που ευτυχώς αντιδρούν στη μόλυνση των πηγών του Γαλλικού ποταμού.
Ήταν και οι δύο συνταξιούχοι και γεμάτοι αισιοδοξία για τη ζωή αλλά απαισιόδοξοι για τις ρυπαντικές πράξεις των συμπατριωτών τους.
Τους υποσχέθηκα πως θα δημοσιεύσω τη ρύπανση σε μια τοπική εφημερίδα που φιλοξενεί κείμενα μου. Όπως και έπραξα.
Αναφέρω τα παραπάνω, όχι σαν μια δικαιολόγηση στη δημιουργία του παρόντος ιστολογίου, αλλά σαν μια προσπάθεια να σταματήσει επιτέλους αυτή η απερίσκεπτη και εχθρική προς το περιβάλλον τακτική πολλών από εμάς.
Φώτο: Την επόμενη μέρα παιδιά του δημοτικού και του νηπιαγωγείου από το Μυλοχώρι Κιλκίς - με συνοδό τον Πάρι- ρίχνουν το γόνο στο φυσικό περιβάλλον του.
Πέρα όμως από το δημοσίευμα του γράφοντος μια εξαιρετική προσπάθεια έκανε ο φίλος καθηγητής Πάρις Στάμκος. Στα περιβαλλοντικά μαθήματα του Γυμνασίου της Ευκαρπίας Κιλκίς, ενσωμάτωσε την πανίδα του Γαλλικού ποταμού. Έτσι δόθηκε η ευκαιρία να διδάξει στα παιδιά του σχολείου που κατοικούν στην περιοχή για την τεράστια σημασία της καθαρότητας και της ισορροπίας του περιβάλλοντος.
Καλά είναι τα δημοσιεύματα, αλλά δεν μπορούν να συγκριθούν με τη διδασκαλία και την ενασχόληση των ίδιων των μαθητών με το περιβάλλον.
Το δημοσίευμα του Γιώργου Εχέδωρου για το σκουπιδότοπο του Γαλλικού ποταμού, σε τοπική εφημερίδα του Κιλκίς.
Εμείς είμαστε ‘παλιάνθρωποι’ που έλεγε κι ένας παππούς και εννοούσε ‘παλιοί άνθρωποι’, δηλαδή μεγάλοι στην ηλικία. Στο σχολείο ποτέ δεν μας διδάξανε για το περιβάλλον, ότι μάθαμε τα σκαλίσαμε μόνοι μας. Τσάτρα – πάτρα, που λένε. Η νέα γενιά ας έχει τη γνώση που της αρμόζει. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να δούμε κάτι καλύτερο. Ή να δει η νέα γενιά κάτι καλύτερο...
