Spanos's river (Gallikos)
Part B
By author Giorgos Echedoros
The exploration in Spanos river began. The place was predetermined from the dense vegetation that existed. In the region we had made in the old days a small research about the flora but also about fish-birds.
Τα τεράστια μύδια
Part B
By author Giorgos Echedoros
The exploration in Spanos river began. The place was predetermined from the dense vegetation that existed. In the region we had made in the old days a small research about the flora but also about fish-birds.
Τα τεράστια μύδια
Ένα τεράστιο μύδι από το Σπανό. Το μήκος του είναι 14 εκατοστά! Η εξερεύνηση στον Σπανό ποταμό άρχισε. Η τοποθεσία ήταν προκαθορισμένη από την πυκνή βλάστηση που υπήρχε. Στην περιοχή είχαμε κάνει παλαιότερα μια μικρή έρευνα για την χλωρίδα αλλά και για τα ψαροπούλια της περιοχής.
Τώρα το αντικείμενό μας ήταν η υδρόβια ζωή. Αυτή, τέλος πάντων, που απέμεινε από τις αρνητικές παρεμβάσεις του ανθρώπου.
Αυτό είναι σχετικά μικρό αλλά είναι ολοζώντανο. Το ανοίξαμε με δυσκολία.Εκείνο που δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε ήταν ότι θα βρίσκαμε μύδια ανάμεσα στις λοφοσειρές του ορεινού όγκου των Κρουσίων. Και μάλιστα τεράστια μύδια ολοζώντανα. Μια άγνωστη και απίστευτη ζωή σε έναν γνωστό, πολύ γνωστό μας, τόπο.
Η περιοχή του Σπανού που ερευνούσαμε είχε ξεχειλίσει από τα χειμαρρώδη ύδατα των περασμένων βροχερών ημερών και έτσι εντοπίσαμε, σχετικά εύκολα, τα άδεια όστρακα των μυδιών στις ρίζες των γύρω θάμνων.
Ένα τεράστιο μύδι του Σπανού ποταμού. Μια απίστευτη μορφή ζωής ανάμεσα στα βουνοχώρια των Κρουσίων...Αλλά αν δεν έχεις το νου σου να τα εντοπίσεις, δεν τα αντιλαμβάνεσαι. Ορισμένα που είναι σπασμένα από την ορμή του χειμάρρου έγιναν καλό φαγητό στα ψαροπούλια της περιοχής.
Ναι, έχει και ...ψαροπούλια η περιοχή. Αυτά σε άλλη αναφορά μας.
Ήμασταν, λοιπόν, μέσα Μαρτίου 2009. Η βλάστηση ήταν σε αναστολή. Έτσι η πρόσβαση στις όχθες του ποταμού ήταν εύκολη. Λίγη προσοχή χρειαζότανε στις υγρές όχθες όπου το πόδι βυθιζότανε μέχρι την γάμπα. Ο Πάρις ήταν πιο προνοητικός από εμένα. Φορούσε μεγάλες λαστιχένιες μπότες. Το σίγουρο ήταν πως σε δύο μήνες δεν θα μπορούσε κανείς να ερευνήσει εκεί. Η άγρια βλάστηση παραμόνευε.
Δύο ολοζώντανα μύδια στο βυθό του ποταμού. Όταν εντοπίσαμε το πρώτο κέλυφος μυδιού, η χαρά μας ήταν τεράστια. «Είμαστε κοντά», άκουσα τον Πάρι, «να πάμε λίγο πιο πάνω».
Ακολουθήσαμε αντίθετα το ρεύμα του ποταμού. Ώσπου πέσαμε στη χώρα των μυδιών. Των τεράστιων μυδιών. Των ζωντανών μυδιών.
Ακόμη ένα τεράστιο μύδι στην όχθη του Σπανού ποταμού.Αυτή ήταν η αμοιβή μας. Μέχρι τότε γνώριζα για τα μύδια της θάλασσας. Τώρα γνωρίζω και για τα μύδια του Σπανού ποταμού. Θα μπορέσουν, άραγε, να επιβιώσουν από την ασυδοσία του ανθρώπου; Θα μπορέσουμε να κρατήσουμε τις λιγοστές υδάτινες παρουσίες της περιοχής αυτής καθαρές;
Η ορμή του χειμάρρου των περασμένων ημερών το τσάκισε. Αυτά ψάχνουν τα ψαροπούλια στον παραπόταμο του Γαλλικού.Πόσο μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε πως η ύπαρξη αυτού του βιότοπου είναι καθοριστικός παράγοντας στην φυσική διαβίωσή μας;
Μέχρι πότε θα είμαστε μια ‘φωνή στην έρημο’;
Μέχρι πότε θα είμαστε μια ‘φωνή στην έρημο’;
