Την παρουσία οργανωμένων πυρήνων της τουρκικής ΜΙΤ στο Αιγαίο (Ρόδο) και σε άλλες ευαίσθητες περιοχές φέρνει στο προσκήνιο σήμερα η κυριακάτικη εφημερίδα "το Παρόν" με ρεπορτάζ το οποίο κάνει λόγο για "δημιουργία ομάδων εντός της χώρας απο της τουρκικές μυστικές υπηρεσίες που μπορούν ανα πάσα στιγμή να προκαλέσουν καταστάσεις εσωτερικού αντιπερισπασμού" δηλαδή ένοπλης ανατρεπτικής δράσης απο οργανωμένους πυρήνες.
Φυσικά η αλήθεια είναι ότι οι εν λόγω υπηρεσίες ουδέποτε περιορίστηκαν σε αμιγώς κατασκοπευτικές δραστηριότητες εντός της ελληνικής επικράτειας καθώς η δράση τους περιελάμβανε κάθε λογής "αγαθοεργίες" απο συστηματικούς εμπρησμούς μέχρι πάσης φύσεως δολιοφθορές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της εν λόγω δράσης αποτελεί η (παλιά μέν ,επίκαιρη δε..) υπόθεση του λαθρεμπορικού Ivy-B την οποία αποκάλυψε αρχικά η εφημερίδα το Βήμα στις 3 Ιουλίου 1983 και στην οποία αναφέρεται εκτενώς ο δημοσιογράφος Μ.Ηλιάδης στο εξαίρετο βιβλίο του ¨Οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες και η ΜΙΤ¨* στο οποίο έχουμε αναφερθεί ούκ ολίγες φορές.
Το Ivy-B ,ένα παλιό φορτηγό 334 τόνων με αγγλική σημαία (βλέπε φωτογραφία) ήταν ο πρωταγωνιστής σε αυτή την άγνωστη εν πολλοίς ιστορία ή οποία είναι ενδεικτική της μεθοδικότητας αλλά και μακρόχρονης ανατρεπτικής δράσης των Τουρκικών μυστικών υπηρεσιών στην Θράκη καθότι μιλάμε για το 1983 δηλαδή 27 ολόκληρα χρόνια πρίν απο την Θράκη του προξενείου,του Μουσταφά Σαρνίτς και λοιπών αστέρων του τουρκικού παρακράτους...Το εν λόγω σκάφος (το οποίο ειρήσθω εν παρόδω είχε εμπλακεί στο παρελθόν σε υποθέσεις λαθρεμπορίας όπλων για τους Ταμίλ) αρχικά εθεάθει να πλέει χωρίς φώτα πορείας ανοιχτά του Πόρου ,γεγονός το οποίο κίνησε την περιέργεια του πληρώματος του περιπολικού σκάφους της τότε θαλασσιας Οικονομικής αστυνομίας το οποίο και διενήργησε έλεγχο επι του σκάφους.Ο έλεγχος απέδωσε περι του 2,5 τόνους όπλων,πυρομαχικών και έντυπου υλικού τα οποία όμως αποκάλυψαν ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για την δράση και τους σκοπούς των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών..
Το Ivy-B ,ένα παλιό φορτηγό 334 τόνων με αγγλική σημαία (βλέπε φωτογραφία) ήταν ο πρωταγωνιστής σε αυτή την άγνωστη εν πολλοίς ιστορία ή οποία είναι ενδεικτική της μεθοδικότητας αλλά και μακρόχρονης ανατρεπτικής δράσης των Τουρκικών μυστικών υπηρεσιών στην Θράκη καθότι μιλάμε για το 1983 δηλαδή 27 ολόκληρα χρόνια πρίν απο την Θράκη του προξενείου,του Μουσταφά Σαρνίτς και λοιπών αστέρων του τουρκικού παρακράτους...Το εν λόγω σκάφος (το οποίο ειρήσθω εν παρόδω είχε εμπλακεί στο παρελθόν σε υποθέσεις λαθρεμπορίας όπλων για τους Ταμίλ) αρχικά εθεάθει να πλέει χωρίς φώτα πορείας ανοιχτά του Πόρου ,γεγονός το οποίο κίνησε την περιέργεια του πληρώματος του περιπολικού σκάφους της τότε θαλασσιας Οικονομικής αστυνομίας το οποίο και διενήργησε έλεγχο επι του σκάφους.Ο έλεγχος απέδωσε περι του 2,5 τόνους όπλων,πυρομαχικών και έντυπου υλικού τα οποία όμως αποκάλυψαν ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για την δράση και τους σκοπούς των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών..
Το φορτίο περιείχε συνολικά 90 τυφέκια G-3 χωρίς αριθμούς σειράς και 180 γεμιστήρες,2 πυροβόλα MG-3 και 35000 φυσίγγια των 7,62 για τα προαναφερθέντα όπλα ,10 ημιαυτόματα πιστόλια των 9χλστ με 3200 φυσίγγια των 9χλστ,200 πλάκες ΤΝΤ με 1000 μέτρα βραδύκαυστου φυτιλιού, πυροκροτητές και συστήματα ηλεκτρικής πυροδότησης καθώς και αριθμό φορητών ασυρμάτων ..Το υλικό συνοδευόταν απο τουρκικά φυλλάδια για την χρήση των όπλων και λοιπό έντυπο υλικό για την διεξαγωγή ανορθόδοξων επιχειρήσεων ,πάντα στην Τουρκική. Προφανώς και δεν επρόκειτο για μια απλή υπόθεση λαθρεμπορίου όπλων...
Πιθανολογείται ότι τελικός προορισμός του πλοίου ήταν κάποια ερημική τοποθεσία στην Αττική ,όπου οι σύνδεσμοι τοπικοί σύνδεσμοι των Τούρκων θα φρόνιζαν για την προώθηση των όπλων στους τελικούς παραλήπτες στην Δυτική ΘράκηΌπως έγινε γνωστό τα όπλα προέρχονταν απο την τουρκική κρατική βιομηχανία όπλων ΜΚΕΚ και σύμφωνα με τα έγγραφα που παρουσίασε ο Ιρλανδός καπετάνιος το φορτίο είχε παραγγείλει η τουρκική κρατική κτηματική τράπεζα και είχε φορτωθεί στην Νικομήδεια, πλησίον στον (αυστηρότατα) φρουρούμενο ναυστάθμο του Τουρκικού Ναυτικού...
*Μάνος Ηλιάδης ,Οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες και η ΜΙΤ ,σελίδα 423
