Θεματολόγιο

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

16.9.09

Το μυστήριο της Νήσου του Πάσχα λύθηκε



Ξεκλειδώνουν τον γρίφο

Ενα από τα αρχαία μυστήρια που περιβάλλουν τα αγάλματα της Νήσου του Πάσχα λύθηκε, σύμφωνα με αρχαιολογική ανακοίνωση.
Αν και οι αρχαιολόγοι δεν έχουν δώσει τις τελικές απαντήσεις για το πώς και το γιατί δημιουργήθηκαν τα γιγαντιαία αγάλματα, μπορούν ωστόσο να αποφανθούν από πού προήλθαν τα κόκκινα καπέλα τους και ίσως να καταφέρουν να γράψουν ξανά «την Ιστορία της Πολυνησίας».

Περίπου 3.200 χιλιόμετρα από την ακτή της Χιλής βρίσκεται ένα από το πιο απομονωμένα νησιά που κατοικείται από ανθρώπους. Πριν από περίπου 1.000 χρόνια, οι νησιώτες είχαν αρχίσει να τοποθετούν κόκκινα καπέλα πάνω στα αγάλματα της Νήσου του Πάσχα.
Η αρχαιολογική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και το Γιουνιβέρσιτι Κόλετζ του Λονδίνου, κατέληξε να πιστεύει ότι τα καπέλα προέρχονταν από ένα αρχαίο ηφαίστειο.
Ο δρ Κόλιν Ρίτσαρντς και ο δρ Σιου Χάμιλτον είναι οι πρώτοι Βρετανοί αρχαιολόγοι -από το 1914- που εργάζονται στο νησί. Συνέδεσαν μια σειρά στοιχείων για να ανακαλύψουν πώς τα γλυπτά απέκτησαν καπέλο. Ενα τσεκούρι, ένας δρόμος και ένα αρχαίο ηφαίστειο τους οδήγησαν σε συμπεράσματα.
«Ξέρουμε ότι τα καπέλα κύλησαν κατά μήκος ενός δρόμου κατασκευασμένου από συμπιεσμένη κόκκινη σκόνη από λάβα» λέει ο δρ Ρίτσαρντς. Κάθε καπέλο που ζυγίζει αρκετούς τόνους σμιλεύτηκε από ηφαιστειακό πέτρωμα και τοποθετήθηκε στα διάσημα αγάλματα σε όλη την ακτή. Το πώς ακριβώς και γιατί τα καπέλα αυτά προσκολλήθηκαν είναι άγνωστο.
Ο πέλεκυς βρέθηκε σε άψογη κατάσταση δίπλα στα καπέλα, έτσι οι ερευνητές θεώρησαν ότι μπορεί να είναι αρχαία προσφορά. Ο δρ Ρίτσαρντς παρατήρησε ότι τα καπέλα βρίσκονται σε όλο το μήκος της πλευράς του ηφαιστείου και φτάνουν ως την κοιλάδα.
«Βλέπουμε ότι ήταν προσεκτικά τοποθετημένα. Οσο πιο κοντά πλησιάζεις στο ηφαίστειο τόσο αυξάνει ο αριθμός τους. Είναι σαν εκκλησία. Δεν μπορείς να φτάσεις κατευθείαν στον βωμό. Οι Πολυνήσιοι θεωρούσαν το τοπίο ζωντανό και αφού λάξευαν τους βράχους τα πνεύματα έμπαιναν στα αγάλματα».