Μας ζήτησαν και δώσαμε «κίνητρα εξευμενισμού» της Άγκυρας!
Η Συμφωνία της Μαδρίτης και η ελληνική συνδρομή στο Σχέδιο Ανάν
ΑΦΟΥ εμεθόδευσαν την κρίση των Ιμίων και αφού επέτυχαν σιωπηρή μεν, πλην επίσημη «γκριζοποίηση» των νησίδων σε ευρύτατο τόξο του ανατολικού Αιγαίου, οι Αμερικανοί ολοκλήρωσαν την επιχείρηση με άλλες ελληνικές παραχωρήσεις προς την Άγκυρα, για εξαγορά της ειρήνης και αποσόβηση θερμών κρίσεων στην περιοχή. Ουσιαστικά όμως όλα έγιναν για να παγιωθούν συνθήκες τέτοιες που θα επιτρέψουν εν καιρώ την προώθηση συγκεκριμένου σχεδίου ρυθμίσεων στην περιοχή μας, που θα εδράζεται σαφώς σε πλαίσιο στρατηγικής συνδιαχειρίσεως του Αιγαίου, υπό αμερικανική επιδιαιτησία και με την εμπλοκή του ΝΑΤΟ!
Έγγραφα του 1997, τα οποία δεν έχουν αποχαρακτηρισθεί από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, παρά τα επίμονα αιτήματα πολλών ενδιαφερομένων, αναφέρονται σαφώς σ’ αυτά τα ζητήματα, όπως προκύπτει,
α) από αναφορές σε άλλα συναπτόμενα γεγονότα
και
β) σε αρκούντως «εξομολογητικές» εξηγήσεις αμερικανών αρμοδίων προς παράγοντες της ομογένειας, για τις οποίες είναι απολύτως ενήμερη και η επίσημη Αθήνα.
Σύμφωνα με ένα από τα μη δημοσιευόμενα έγγραφα, που απευθύνει προς το Πεντάγωνο ο επί εθνικής Ασφαλείας σύμβουλος του Λευκού Οίκου Άντονι Λέικ:
1. Ζητήθηκε από την Ουάσινγκτον ατύπως η συνδρομή της ελληνικής κυβερνήσεως για παροχή κάποιων «εξευμενιστικών κινήτρων» προς την Άγκυρα, προκειμένου να συναινέσει σε «δημιουργικότερες προσεγγίσεις», ώστε ν’ αποτραπούν νέες κρίσεις όμοιες με των Ιμίων.
2. Η Αθήνα εμφανίσθηκε «απολύτως πρόθυμη προς αυτήν την κατεύθυνση», με προσωπικές διαβεβαιώσεις του επί των Εξωτερικών (εκείνη την περίοδο) έλληνα υπουργού, αργότερα δε και του πρωθυπουργού, προφανώς κατόπιν συνεννοήσεως.
3. Αποτέλεσμα των «παραγωγικών εκείνων διαβουλεύσεων, οι οποίες διεξήχθησαν αθορύβως», υπήρξε αφενός γενικό πλαίσιο συμφωνίας Άγκυρας - Αθήνας για το Αιγαίο και αφετέρου η επιτάχυνση των διαδικασιών για συμβιβαστικό πλαίσιο οριστικής διευθετήσεως του Κυπριακού.
Γίνεται αντιληπτόν ότι:
Το πρώτο αφορά τη γνωστή Συμφωνία της Μαδρίτης μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος, η οποία πέραν των άλλων κάνει ρητή αναφορά σε «νόμιμα δικαιώματα» της Τουρκίας στο Αιγαίο, και το δεύτερο σχετίζεται με τις διεργασίες που με τη συνδρομή της Αθήνας προωθούνταν στο παρασκήνιο για καταρτισμό του γνωστού Σχεδίου Ανάν!
Ως προς το πρώτο, ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ως υπουργός Εξωτερικών τότε, ρωτήθηκε από στελέχη του ΠΑΣΟΚ που δυσανασχετούσαν γιατί συνομολογήθηκε τέτοια συμφωνία που εξέθετε τη χώρα σε προφανείς κινδύνους και άφησε να εννοηθεί ότι ο ίδιος δεν ευθύνεται, αφού ήταν παρών ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, που διεχειρίζετο τις συνομιλίες με τον τούρκο ομόλογό του.
Αυτό βεβαίως δεν τον απαλλάσσει καθόλου από δικές του ευθύνες. Ως προς το δεύτερο, το τι συνέβη έγινε αντιληπτό πολύ αργότερα, όταν κάποιοι –εντός και εκτός Αθηνών– αποπειράθηκαν να επιβάλουν το Σχέδιο Ανάν, που διέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία και παρέδιδε την Κύπρο στην τουρκική κηδεμονία.
Ο ρόλος των εδώ αρμοδίων είναι γνωστός.Ανεξαρτήτως όμως αυτού, η Συμφωνία της Μαδρίτης, που ακολούθησε τη μεθοδευμένη κρίση των Ιμίων, στρώνει το χαλί στα σχέδια δημιουργίας τετελεσμένων στην περιοχή, ως πλαίσιο «λύσεως επί του εδάφους», με προέκταση των «γκρίζων ζωνών» και τελικά συνομιλίες πάνω σ’ αυτήν την ετεροβαρή βάση. Τα αποτελέσματα δε αυτών των εξελίξεων μπορεί ν’ αποβούν μοιραία για την Ελλάδα, εάν όχι και ολέθρια, όπως εκτιμούν ενημερωμένοι παράγοντες που μίλησαν στο «ΠΑΡΟΝ», επιθυμώντας για λόγους ευνόητους ανωνυμία.
Οι ίδιοι επεσήμαναν και την πρόταση Πάγκαλου για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, έναντι κάποιας αναδιπλώσεως της τουρκικής Στρατιάς του Αιγαίου!
