Αλλοπαρμένοι καταστροφολάγνοι «τεκμηριώνουν» τις δυσοίωνες προβλέψεις τους στη σοφία των Μάγια
Στις κινηματογραφικές αίθουσες προβάλλεται αυτές τις μέρες η αμερικανική ταινία «2012» του Ρόλαντ Εμεριχ, σκηνοθέτη ήδη διάσημου από την επίσης καταστροφολογική ταινία με τίτλο «Μετά την επόμενη μέρα». Το σενάριο της τελευταίας του ταινίας βασίστηκε στην έντονη παραφιλολογία που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια, και η οποία «προβλέπει» ότι το τέλος του κόσμου θα επέλθει το έτος 2012!
Οι εικασίες αυτές περί του επερχόμενου τέλους επικαλούνται αυτή τη φορά όχι τις προφητείες του Νοστράδαμου, αλλά το ημερολόγιο των Μάγια, ενός από τους πιο προηγμένους πολιτισμικά προκολομβιανούς λαούς που ήκμασαν στην Κεντρική Αμερική από το 1800 π.Χ. ώς το 1450 μ.Χ. και οι οποίοι ανέπτυξαν ιδιαίτερα τις επιστήμες της αστρονομίας και των μαθηματικών.
Σύμφωνα με το ημερολόγιο αυτό, στις 20 Δεκεμβρίου 2012 ολοκληρώνεται ο κύκλος της Μεγάλης Μέτρησης. Επιπλέον, η αμέσως επόμενη ημέρα από τη δεδομένη ημερομηνία συμπίπτει με το χειμερινό ηλιοστάσιο, ενώ η θέση του Ηλιου θα είναι ευθυγραμμισμένη με το κέντρο του Γαλαξία για πρώτη φορά έπειτα από 26.000 χρόνια και όλοι οι πλανήτες θα βρίσκονται σε συζυγία στον ουράνιο θόλο. Σύμφωνα με τους πιο απαισιόδοξους συνωμοσιολόγους, αυτή η κοσμική σύμπτωση συνεπάγεται ακραία φυσικά φαινόμενα, που θα οδηγήσουν αναπότρεπτα στο τέλος του κόσμου. Οι πιο αισιόδοξοι πάλι από αυτούς βλέπουν το 2012 μόνο ως ένα ορόσημο στην ιστορία της ανθρωπότητα: την απαρχή μιας νέας εποχής, η οποία θα οδηγήσει στην αναγέννηση του ανθρώπου.
Οι δημιουργοί της ταινίας, για προφανείς λόγους μάρκετινγκ, δεν διστάζουν να παροτρύνουν το αφελές κοινό να «επιβεβαιώσει» τα όσα περιγράφονται στην ταινία σε σχετική ιστοσελίδα στο Διαδίκτυο, η οποία υποτίθεται ότι έχει δημιουργηθεί από ένα, κατά τα άλλα, ανυπόστατο «Ινστιτούτο Για τη Συνέχιση του Ανθρωπίνου Είδους», όπου πλασματικοί επιστήμονες επιβεβαιώνουν την επερχόμενη καταστροφή. Αν μάλιστα κάποιος θελήσει να εγγραφεί στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα, αυτομάτως λαμβάνει μέρος σε ειδική κλήρωση από την οποία θα προκύψει ποιοι θα καταφέρουν να επιζήσουν.
Οσο φαιδρά και ανυπόστατα κι αν ακούγονται όλα αυτά, εντούτοις, όλη αυτή η φημολογία έχει δημιουργήσει έντονο πρόβλημα στη NASA, η οποία κατακλύζεται καθημερινά από τόσο πολλά ηλεκτρονικά μηνύματα, στα οποία οι αποστολείς τους ζητούν εναγωνίως να μάθουν λεπτομέρειες για το τι μέλλει γενέσθαι το δυσοίωνο έτος 2012, ώστε αποφάσισε να αναρτήσει γραπτή λίστα απαντήσεων στην ιστοσελίδα της Astronomical Society of the Pacific, επίσημου φορέα διάδοσης και εκλαΐκευσης της αστρονομίας.
Ακόμη όμως δεν έχουμε δει τίποτε! Στις 21 Δεκεμβρίου του 2012 χιλιάδες κόσμου αναμένεται να συρρεύσουν στο Τσίτσεν Ιτσα, το Τικάλ και σε άλλες τοποθεσίες των Μάγια, προκειμένου να παραστούν στο μεγαλειώδες τέλος του γνωστού μας κόσμου και ίσως στην ενδεχόμενη αναγέννησή του.
Σύμφωνα με τον Anthony Aveni, καθηγητή αστρονομίας και ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Κόλγκεϊτ και συγγραφέα του βιβλίου «The End of Time: The Maya Mystery of 2012», είναι πολύ πιο εύλογο και πιθανό οι Μάγια να χρησιμοποιούσαν τις εντυπωσιακές, για την εποχή, αστρονομικές γνώσεις τους και τα εκλεπτυσμένα τους συστήματα μέτρησης του χρόνου για τελείως διαφορετικούς σκοπούς, παρά για να κάνουν προβλέψεις για το απώτερο μέλλον. Για παράδειγμα, μπορεί κάλλιστα να τις χρησιμοποιούσαν για να κάνουν πολιτική ή θρησκευτική προπαγάνδα, συνδέοντας, φέρ' ειπείν, κάποια σημαντικά πολιτικά γεγονότα, όπως ημερομηνίες στέψης, σύναψης συμφωνιών ή πολεμικών θριάμβων με την ιστορία των προγονικών θεών τους και δημιουργών του κόσμου.
Κατά τον Aveni, το να αποδίδουμε στους Μάγια προφητικές ικανότητες είναι ένας ανεπίτρεπτος ιστορικός αναχρονισμός που ενδέχεται να καλύπτει τις υπαρξιακές αγωνίες της new age εποχής μας, σε καμία περίπτωση όμως δεν επιβεβαιώνει τις υποκείμενες εικασίες περί επερχόμενου τέλους του κόσμου. Αλλωστε πολλές φορές στο πέρασμα των αιώνων αλλά και πρόσφατα, την παραμονή του 2000, οι απανταχού καταστροφολόγοι «προφήτευσαν» την επερχόμενη, αλλά ευτυχώς αιώνια αναβαλλόμενη, «συντέλεια του κόσμου». Αυτή η διαρκής μετάθεση της ημερομηνίας του επερχόμενου τέλους λειτουργεί μάλλον παρηγορητικά: μια δικαιολογία για την αποδοχή και παράταση των δυσβάσταχτων αδιεξόδων του παρόντος.
