To εξώφυλλο του βιβλίου
Η ίδια επισημαίνει ότι όλα τα βιβλία που γράφτηκαν έως τώρα εστίασαν την προσοχή τους στην αυστραλιανή εκδοχή των πραγμάτων και αγνόησαν την ελληνική.
Στο βιβλίο της, αναλύει πώς σφυρηλατήθηκαν οι άρρηκτοι δεσμοί μεταξύ Ελλήνων και Αυστραλών παρά τα προβλήματα επικοινωνίας και τις διαφορετικές κουλτούρες.
Η ομογενής ιστορικός αφιέρωσε έξι χρόνια «ξεσκονίζοντας» τα αυστραλιανά και ελληνικά Αρχεία για να γράψει το βιβλίο της και μίλησε με πολυάριθμους επιζώντες.
Για τους επετειακούς εορτασμούς της Μάχης της Κρήτης θα πει ότι δεν είναι πολύ μακριά η μέρα που θα παύσουν να υπάρχουν: «Είναι φανερό ότι η παρουσία των βετεράνων γίνεται όλο και πιο ασθενική και αν δεν υπάρξει ισχυρή στήριξη από την ευρύτερη αυστραλιανή κοινωνία, τις κυβερνήσεις Ελλάδας και Αυστραλίας, δεν θα εορτάζεται πλέον η λαμπρή αυτή επέτειος».
«Είναι λυπηρό για τους Αυστραλούς που πολέμησαν στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941 και την Κρήτη αργότερα, να μη δίνεται η δέουσα σημασία στους επετειακούς εορτασμούς. Ιδιαίτερα, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι οι επιχειρήσεις αυτές είχαν ως αποτέλεσμα να συλληφθούν αιχμάλωτοι από τους Ιταλούς και τους Γερμανούς χιλιάδες Αυστραλοί στρατιώτες. Υπολογίζεται, το 83% του συνόλου».
Η εικόνα είναι γνωστή, δίνεται, όμως, με μελανά χρώματα, για άλλη μια φορά, από την ιστορικό: «Οι περισσότεροι Αυστραλοί στρατιώτες, από όσους δεν είχαν πιαστεί αιχμάλωτοι, πήραν τη διαταγή να πολεμήσουν στην πρώτη γραμμή, αυτή τη φορά στην Κρήτη. Να υπερασπιστούν το νησί χωρίς εφόδια, χωρίς όπλα και πυρομαχικά. Η επιχείρηση στην Κρήτη διάρκεσε δέκα μέρες και είχε ως κατάληξη, τη σύλληψη άνω 3.000 Αυστραλών στρατιωτών, το θάνατο 6.000 πολιτών, την πυρπόληση χωριών, πράγμα που ανάγκασε πολλούς Κρήτες να ζουν σε καλύβες και σπηλιές για πολλά χρόνια μετά τον πόλεμο».
Τα ιστορικά στοιχεία που αναφέρονται σ’ αυτή τη χρονική στιγμή, δίνονται λιτά και συνοπτικά από τη Μαρία Κωσταδοπούλου-Χιλλ: «Η επίλεκτη 5η μεραρχία των Κρητών είχε αποσπαστεί για να πολεμήσει στο Αλβανικό μέτωπο. Έτσι, μόνο άπειροι νεοσύλλεκτοι από την Ελλάδα, γέροι, γυναίκες και παιδιά, είχαν μείνει για να υπερασπιστούν, μαζί με τους συμμάχους, το νησί. Επιπλέον, κακή στρατηγική από μέρους των βρετανών συμμάχων, είχε ως αποτέλεσμα οι Αυστραλοί και οι Κρήτες να βρεθούν σε μια απίστευτα δύσκολη θέση.
Ο Νεοζηλανδός στρατηγός, Μπέρναρντ Φρέϊμπεργκ, υπεύθυνος για την υπεράσπιση του νησιού, δεν άκουσε τη συμβουλή που τού δόθηκε για το πότε και πού θα γίνονταν οι επιθέσεις των Γερμανών, με αποτέλεσμα το αεροδρόμιο του Μάλεμε, στη δυτική πλευρά του νησιού, κοντά στα Χανιά, να κυριευτεί την πρώτη μέρα, ανοίγοντας το δρόμο στους Γερμανούς να καταλάβουν το νησί.
Χαρακτηριστικό είναι ότι, ενώ ο Αυστραλός αντισυνταγματάρχης, Ίαν Κάμπελ, υπεύθυνος για την υπεράσπιση του αεροδρομίου του Ρεθύμνου, εφάρμοσε μια καταπληκτική στρατηγική, αναγκάστηκε να παραδοθεί γιατί δεν είχε αρκετά πολεμοφόδια. Η ειρωνεία δε είναι, ότι ενώ η ηρωική άμυνα των Αυστραλών στο Ρέθυμνο, παραμένει σχετικά άγνωστη και δεν αναγνωρίζεται στην Αυστραλία, στην Κρήτη τον Ίαν Κάμπελ τον έκαναν επίτιμο πολίτη και σε πολλούς δρόμους έδωσαν το όνομά του, όπως επίσης και άλλων Αυστραλών αγωνιστών».
Την απάντηση στο ερώτημα ‘γιατί η συμμετοχή των Αυστραλών στην υπεράσπιση της Ελλάδας και της Κρήτης μένει στο περιθώριο’, τη δίνει, κατά την ιστορικό, ένας Αυστραλός παλαίμαχος, ο οποίος τής είπε ότι «τόσο η βρετανική, όσο και η αυστραλιανή κυβέρνηση, ντρέπονται για τα όσα έγιναν τότε. Αυτό δεν εκπλήσσει, ιδιαίτερα όταν έγινε γνωστό ότι η Αυστραλία υπάκουσε στην προτροπή της Βρετανίας να στείλει στρατεύματα σε μια μάχη που ήταν εκ των πραγμάτων χαμένη και αργότερα στην Κρήτη, χωρίς πολεμοφόδια και από αέρος κάλυψη».
«Στο κάτω–κάτω, κανείς δεν θέλει να βγάλει τα βρώμικά του στο σχοινί, έστω και εβδομήντα χρόνια αργότερα. Αυτό, όμως, από μόνο του, δεν είναι αρκετό για μια πιο εξονυχιστική έρευνα;»
Φως σε πολλά από τα ερωτηματικά ρίχνει η συγγραφέας στο βιβλίο της «Diggers and Greeks», το οποίο περιλαμβάνει κεφάλαια όπως Ελλάδα–Μια δεύτερη Καλλίπολη;, Αυστραλία και η εκστρατεία στην Ελλάδα: Μηχανορραφία και Απάτη, Σχέσεις των Ελλήνων με τους συμμάχους, Γιατί χάθηκε η Μάχη της Κρήτης;, Η αντίσταση των Αυστραλών στο Ρέθυμνο, Ο κρητικός λαός, Αυστραλοί στρατιώτες στην Κρήτη, Απειθαρχία και Ζαβολιά, Απόδραση από την Ελλάδα, Οι Αυστραλοί και οι Έλληνες βοηθοί τους, Αυστραλοί σε φυγή στην Κρήτη, που αποτελούν βασικά κεφάλαια του βιβλίου της ιστορικού, η οποία, όπως θα πει, ακολούθησε τα βήματα των Αυστραλών στρατιωτών που πολέμησαν στο Αλβανικό μέτωπο, όπως και την υποχώρησή τους μέσα από την κεντρική Ελλάδα, τα Φάρσαλα, τις Θερμοπύλες, την Καλαμάτα, όπου πολλοί Αυστραλοί αιχμαλωτίστηκαν από τους Γερμανούς.
«Ταξίδεψα στην Κρήτη, επισκέφθηκα τα μέρη όπου πολέμησαν οι Αυστραλοί στρατιώτες και μίλησα με τους ντόπιους», θα πει.
Για το βιβλίο «Diggers and Greeks», ο καθηγητής David Homer, ο οποίος είναι ο επίσημος ιστορικός της Αυστραλιανής Άμυνας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο, θα πει: «Οι περισσότερες μελέτες της αυστραλιανής συμμετοχής στην Ελλάδα και στην Κρήτη, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αναφέρονται ελάχιστα στην προσφορά και τον ρόλο των Ελλήνων. Το βιβλίο της Μαρίας Χιλ, προσθέτει μια εντελώς νέα άποψη της εκστρατείας. Εξιστορεί καταπληκτικά συμβάντα στις σχέσεις μεταξύ Ελλήνων και Αυστραλών στρατιωτών».
Έξι χρόνια προσωπικής έρευνας και κοπιαστικής δουλειάς, είναι βέβαιο ότι θα αποδώσουν.
