Στο Σκοπιανό, που θα 'ναι ανεβασμένο στην ατζέντα των συνομιλιών του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου σήμερα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, η Αθήνα κατ' ουσίαν συγκρούεται με αμερικανικά ενεργειακά γεωπολιτικά συμφέροντα στα Βαλκάνια που, διαχρονικά, υπαγορεύουν την πολιτική της Ουάσιγκτον, πίσω από την οποία καλύπτεται η αδιαλλαξία τής εκάστοτε σκοπιανής ηγεσίας.
Νάνσι Πελόσι, Ντικ Τσένι, Μπιλ Ρίτσαρντσον «Τα χέρια μας είναι δεμένα», φέρεται να είπε, κατά πρόσφατες πληροφορίες της «Ε», η πρόεδρος της Βουλής Νάνσι Πελόσι, τον Φεβρουάριο του 2008, στην τέως ΥΠΕΞ Ντόρα Μπακογιάννη, για να εκφράσει προφανώς αδυναμία παρέμβασής της στο ζήτημα.
Αμερικανός παράγοντας, υπ' όψιν του οποίου ετέθη η ομολογουμένως άξια απορίας φερόμενη δήλωση Πελόσι, είπε στην «Ε» πως αδυνατεί να δει κάποια αφ' εαυτή στρατηγική σημασία της γείτονος σε βαθμό που να δικαιολογεί τη διαπίστωση Πελόσι. Εκτός αν -όπως ανέφερε- πρόκειται για κάτι «πολύ μεγαλύτερο και βαθύτερο» στους αμερικανικούς σχεδιασμούς.
Ο κ. Παπανδρέου θα συναντηθεί με την κ. Πελόσι αύριο το πρωί, λίγο πριν από τη μεσημεριανή συνάντησή του με τον πρόεδρο Ομπάμα.
Ο πόλεμος των Κλίντον
Στο πλαίσιο προσπάθειας «αποκωδικοποίησης» της διαπίστωσης Πελόσι, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι ερευνητές με πρόσβαση σε κείμενα σχετικά με το σκεπτικό του Αμερικανικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (NSC), λένε στην «Ε», επί τη βάσει «πειστικών μαρτυριών», πως ο «πόλεμος των Κλίντον» κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999 (σ.σ. η πρώην πρώτη κυρία ήταν υπέρμαχος του πολέμου) ήταν κρίσιμης σημασίας για τη διεύρυνση της αμερικανικής παρουσίας στα Βαλκάνια. Και κυρίως -όπως εξηγούν- για την εξυπηρέτηση μακροπρόθεσμων ενεργειακών σχεδίων και διασφάλιση «στρατηγικών διαδρομών» από τα δυτικά προς τα ανατολικά Βαλκάνια, κάτι που προϋπέθετε, κατ' ουσίαν, την «υποταγή» της Αλβανίας, της FYROM και της Βουλγαρίας στον σχεδιασμό τους.
Σημειωθήτω πως λίγο πριν από την έναρξη των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας, η «Ουάσιγκτον Ποστ» έγραφε ότι «με τη Μέση Ανατολή να 'ναι αυξανόμενη εύθραυστη, θα χρειαστούμε βάσεις και δικαιώματα υπερπτήσεων στα Βαλκάνια για να προστατεύσουμε τα πετρέλαια από την Κασπία».
Πράγματι, οι Αμερικανοί, κατά νεότερες πληροφορίες των ερευνητών, είχαν ήδη προχωρήσει σε «μελέτη σκοπιμότητας» για τον σχεδιασμό της μεγαλύτερης μέχρι τότε βάσης, μεταπολεμικά, «Camp Bondsteel», στο Ανατ. Κόσοβο, αρκετούς μάλιστα μήνες πριν από τις δραματικές εξελίξεις στη Γιουγκοσλαβία που οδήγησαν στους βομβαρδισμούς.
Ο σχεδιασμός και τελικά η κατασκευή της βάσης αυτής έγιναν από ευρωπαϊκές θυγατρικές εταιρείες της Hallibarton, της οποίας μεγάλο αφεντικό ήταν ο μετέπειτα αντιπρόεδρος Τσέινι, ενώ, όπως λέγεται, εκείνη την εποχή διασυνδέσεις με αυτές είχε και ο υπουργός Ενέργειας επί Κλίντον, στενός του φίλος και πρώην κυβερνήτης του Νιου Μέξικο, Μπιλ Ρίτσαρντσον (σ.σ. ακούγεται σαν συνωμοσία;).
Το προτεκτοράτο και ο ΑΜΒΟ
Κατ' ουσίαν, οι Αμερικανοί προετοίμαζαν από τότε το υπό «επίβλεψη» (ως απεδείχθη) προτεκτοράτο του Κοσόβου, ούτως ώστε να εγκαταστήσουν ανεξέλεγκτα εκεί τη βάση «Bondsteel», για να ελέγχει την απρόσκοπτη ροή πετρελαίου της Κασπίας από το Μπουργκάς στη Μαύρη Θάλασσα (Βουλγαρία) στον Αυλώνα (Αλβανία) μέσω Σκοπίων.
Ετσι, προχώρησαν στην από το 1993 προταθείσα ιδέα για τη δημιουργία του αγωγού ΑΜΒΟ («Albanian Macedonian Bulgarian Oil Corporation») και, τελικά, στις 31 Ιανουαρίου του 2007, οι τρεις χώρες συνυπέγραψαν τριμερή συνθήκη για τον αμερικανικής ιδιοκτησίας και χρηματοδότησης αγωγό που θα παρακάμπτει τη Ρωσία.
Με τον τρόπο αυτό οι Αμερικανοί κατάφεραν να «κλέψουν» παράλληλα και τις τρεις αυτές χώρες από την παραδοσιακή επιρροή της Γερμανίας και έτσι εξηγείται η επιμονή της Ουάσιγκτον για γρήγορη ένταξή τους στο ΝΑΤΟ, όπου, αντίθετα από την Ενωση, έχουν δυνατότητα απόλυτου ελέγχου των εξελίξεων.
Ακρως αποκαλυπτική και ιδιαιτέρως χρήσιμη για τη σημερινή αξιολόγηση των ελληνικών κινήσεων είναι δήλωση για το Σκοπιανό του στρατηγού Μάικλ Τζάκσον, επικεφαλής προ 10ετίας της KFOR, πως «σίγουρα θα μείνουμε εδώ για πολύ καιρό, ώστε να εγγυηθούμε την ασφάλεια των ενεργειακών διαδρόμων που διασχίζουν αυτή τη χώρα».
Οπως λέγεται από ανώτατο Αμερικανό που έχει υπηρετήσει για λογαριασμό του ΟΗΕ σε θέσεις-κλειδιά στα Βαλκάνια, ο στρατηγός Τζάκσον αντανακλούσε τότε το σκεπτικό ενημερωτικών σημειωμάτων του NSC, για τα οποία -προφανώς φρεσκαρισμένα- είναι ενήμερη την εποχή αυτή και η κ. Πελόσι.
Ο αγωγός ΑΜΒΟ αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία μέσα στο 2011 και οι Αμερικανοί θέλουν να 'χουν τελειώσει με κάθε είδους εκκρεμότητα που υφίσταται σε σχέση με τις τρεις αυτές χώρες και πρωτίστως «να 'χουν ενταχθεί στο ΝΑΤΟ», σύμφωνα με ενημερωμένο παράγοντα, γιατί αυτό αποτελεί «περαιτέρω εγγύηση» για τους αγωγούς.
«Παράθυρο ευκαιρίας»
Δεδομένου, δε, ότι εκ των τριών τα Σκόπια είναι η μόνη εκτός ΝΑΤΟ χώρα, οι Αμερικανοί δίνουν μια... «τελευταία ανάσα» στην Αθήνα (σ.σ. «παράθυρο ευκαιρίας» το αποκαλούν εύσχημα) για να «κλείσει» το θέμα μέχρι τον Νοέμβριο στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ.
Κατά τη συλλογιστική της μελέτης σκοπιμότητας, ο αγωγός «θα καταστεί μέρος της υποδομής του κρίσιμου διαδρόμου Ανατολής - Δύσης στην περιοχή...» και όπως λέει Αμερικανός παράγοντας, τίποτε δεν σταματάει την επιταχυνόμενη ροή των εξελίξεων στην απόλυτη ταύτιση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και εταιρειών πετρελαιοειδών.
Τώρα, βέβαια, ακούγονται έωλα επιχειρήματα της εποχής Φριντ, περί συνεχιζόμενης αστάθειας της γείτονος, αλλά αυτά δεν δικαιολογούνται ούτε στο εξωτερικό της περιβάλλον, γιατί προστατεύεται από ΝΑΤΟϊκές ή συνδεδεμένες με το ΝΑΤΟ χώρες, ούτε στο εσωτερικό της, λόγω της ευρωπαϊκής οικονομικής βοήθειας και της δυνατότητας των πολιτών της να ταξιδεύουν άνευ βίζας στην Ενωση.
Εκ του πονηρού, δε, είναι και αμερικανικές «διαπιστώσεις» πως τα Σκόπια έχουν «διανύσει αρκετό δρόμο», γιατί, κατά τις πληροφορίες της «Ε», ουδεμία βάση έχουν.
Για την Αθήνα εκείνο που επιβάλλεται να κάνει είναι να μιλήσει με «ειλικρινείς» γεωπολιτικούς όρους, γιατί μόνον αυτούς καταλαβαίνουν στο Τέξας και οι διάφορες «γραμμές», ανεξαρτήτως χρώματος, είναι πάντα «θαμπές» μπρος στον μαύρο χρυσό.
