Πριν από 12.000 χρόνια το πρώτο τελετουργικό τσιμπούσι με χελώνες!
Τρίτη 31 Αυγούστου 2010
Ίχνη που ανακαλύφθηκαν σε μια προϊστορική ταφική τοποθεσία στο Ισραήλ, δείχνουν ότι τα φαγοπότια και οι γιορτές με συμβολική σημασία προς τιμή κάποιου ανθρώπου ή ενός γεγονότος, όπως ο θάνατος ενός σημαντικού προσώπου, ήσαν κατά πάσα πιθανότητα αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής των ανθρώπων τουλάχιστον πριν από 12.000 χρόνια, δηλαδή αρκετά προτού εμφανιστεί η γεωργία, περίπου πριν από 10.000 χρόνια.
Η ανακάλυψη έγινε από αμερικανούς ερευνητές υπό την αρχαιολόγο Νάταλι Μάνρο του πανεπιστημίου του Κονέκτικατ, σε συνεργασία με επιστήμονες του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ, και παρουσιάστηκε στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, το «Science» και το «New Scientist».
Οι επιστήμονες πίστευαν ότι οι κοινοτικές συνάξεις και οι γιορτές είχαν ξεκινήσει ήδη από τους κυνηγούς-συλλέκτες της Παλαιολιθικής περιόδου, πριν από 20.000 χρόνια και έγιναν συχνότερες κατά τη Νεολιθική περίοδο, που ξεκινά πριν από 11.500 χρόνια, όμως έως τώρα δεν υπήρχαν σαφή στοιχεία. Το εύρημα στο
βόρειο Ισραήλ - σε ένα σπήλαιο στην περιοχή της Γαλιλαίας που περιέχει οστά από ταφή 28 ατόμων - αποτελεί την πρώτη βέβαιη ένδειξη ότι τα «τσιμπούσια» είχαν ήδη αρχίσει (πιθανώς με κάποια συχνότητα) πριν από τη μετάβαση των κυνηγών-συλλεκτών στην αγροτική ζωή.
Οι ερευνητές ξέθαψαν τα απομεινάρια από τουλάχιστον 71 χελώνες και τρία άγρια ζώα, που περιέχονταν σε δύο ειδικά διαμορφωμένες κοιλότητες στο έδαφος, καλυμμένες με ασβεστολιθικές πλάκες. Τα κελύφη των χελωνών και τα οστά των ζώων έφεραν ενδείξεις ότι είχαν μαγειρευτεί και κοπεί, με στόχο να μοιραστούν για
φάγωμα μεταξύ των ανθρώπων, πιθανότατα με την ευκαιρία κάποιας τελετουργίας για την ταφή μιας 45χρονης γυναίκας με κακή υγεία, που ίσως έπαιζε το ρόλο σαμάνου (μάγισσας- ιέρειας).
Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι η ποσότητα του κρέατος που καταναλώθηκε, γύρω στα 17 κιλά, έφτανε για περίπου 35 ανθρώπους - αν και δεν αποκλείουν αρκετά περισσότεροι να συμμετείχαν στη γιορτή. Σύμφωνα με την Μάνρο, το εύρημα δείχνει τη σημασία αυτών των πρώιμων «συνεστιάσεων» για την κοινωνική συνοχή των
προγόνων μας και την πρόοδο του ανθρώπινου πολιτισμού, ειδικά κατά την κρίσιμη μεταβατική φάση από την περιπλανώμενη ζωή του νομάδα στη στατική ζωή του γεωργού, ο οποίος καλλιεργεί φυτά και εκτρέφει ζώα στο πλαίσιο μιας μόνιμα εγκαταστημένης κοινότητας ανθρώπων.
«Ένας βασικός λόγος που οι άνθρωποι άρχισαν να γιορτάζουν από κοινού -και αργότερα να καλλιεργούν τα δικά τους τρόφιμα- ήταν επειδή η ταχύτερη αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού είχε αρχίσει να προκαλεί 'συνωστισμό' στην περιοχή τους. Όταν οι άνθρωποι έρχονται σε συχνή επαφή με άλλους, αυτό μπορεί να δημιουργήσει εντάσεις. Αυτές οι δημόσιες συναθροίσεις έδιναν ευκαιρίες για να αναπτυχθεί κοινοτικό πνεύμα ανάμεσά τους και βοηθούσαν να εκτονώνονται οι εντάσεις και να ενισχύονται οι κοινωνικές σχέσεις μεταξύ τους», δήλωσε η αμερικανίδα ερευνήτρια
Το Βήμα
Θεματολόγιο
