Η ελληνική λογοτεχνία στην Γερμανία

Η γοητευτική λέξη Ελλάδα είναι δίσημη στη Γερμανία.

Σημαίνει μια αρχαία ιδανική χώρα η οποία υπήρξε πνευματική κοιτίδα των ίδιων των Γερμανών και ταυτόχρονα τη σημερινή γραφική χώρα στο νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης. Αυτή η δεύτερη, η όμορφη χώρα του σήμερα, έχει χάσει οριστικά την αθωότητά της. Η δημοσιονομική κρίση έφερε στην επιφάνεια ανερμήνευτα πεπραγμένα πολιτικών και ανεξήγητα ήθη ανθρώπων.

Αποκολλήθηκε γιγάντιο παγόβουνο στη Γροιλανδία

Μία παγονησίδα τέσσερις φορές το μέγεθος του Μανχάταν αποκολλήθηκε από έναν από τους δύο κύριους παγετώνες της Γροιλανδίας, δήλωσαν επιστήμονες την Παρασκευή, το μεγαλύτερο γεγονός στην Αρκτική εδώ και σχεδόν 50 χρόνια.
Η νέα παγονησίδα, που αποκολλήθηκε την Πέμπτη, θα εισέλθει σε μία απομακρυσμένη θέση που αποκαλείται Στενό Νάρες, περίπου 1.000 χιλιόμετρα νότια του Βόρειου Πόλου, ανάμεσα στη Γροιλανδία και τον Καναδά.


Η παγονησίδα έχει έκταση 260 τετραγωνικών χιλιομέτρων και πάχος όσο το μισό ύψος του Εμπάιαρ Στέιτ Μπίλντινγκ, δήλωσε ο Αντρέας Μιούντσοου, καθηγητής Επιστήμης και Μηχανικής των Ωκεανών στο Πανεπιστήμιο Ντέλαγουερ.

Ο Μιούντσοου είπε πως ανέμενε την αποκόλληση ενός χοντρού τεμαχίου πάγου από τον Παγετώνα Πέτερμαν, έναν από τους δύο μεγαλύτερους που απέμειναν στη Γροιλανδία, επειδή μεγάλωνε σε μέγεθος για επτά ή οκτώ χρόνια. Αλλά δεν περίμενε να είναι τόσο μεγάλο.

"Τα γλυκά νερά που αποθηκεύονται σε αυτή την παγονησίδα θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν τη ροή των ποταμών Ντέλαγουερ ή Χάντσον για περισσότερα από δύο χρόνια", είπε ο Μιούντσοου, η έρευνα του οποίου στην περιοχή υποστηρίζεται από το Ίδρυμα Φυσικής Επιστήμης.

"Θα μπορούσαν επίσης να εξασφαλίσουν τη ροή σε ολόκληρο το δημόσιο δίκτυο ύδρευσης των ΗΠΑ για 120 μέρες." Είπε πως είναι δύσκολο να εκτιμηθεί κατά πόσον αυτό συνέβη εξαιτίας της υπερθέρμανσης της Γης, επειδή αρχεία για το νερό της θάλασσας γύρω από τους παγετώνες κρατούνται μόνο από το 2003.

Η ροή θαλάσσιου νερού κάτω από τους παγετώνες είναι μία από τις κύριες αιτίες που αποσπώνται κομμάτια πάγου από τη Γροιλανδία. "Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως προκλήθηκε από την παγκόσμια υπερθέρμανση. Από την άλλη, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έγινε κάτι τέτοιο", είπε ο Μιούντσοου.

Επιστήμονες έχουν πει ότι οι πρώτοι έξι μήνες του 2010 ήταν οι πιο θερμοί παγκοσμίως από τότε που κρατούνται αρχεία. Το μετεωρολογικό πρότυπο Ελ Νίνιο έχει συμβάλει σε αυξημένες θερμοκρασίες, όμως πολλοί επιστήμονες λένε πως τα αυξημένα επίπεδα αερίων του θερμοκηπίου, που προκαλούνται από τον άνθρωπο, ωθούν υψηλότερα τις θερμοκρασίες. Η αρχική ανακάλυψη του αποχωρισμού του πάγου έγινε από την Τρούντι Γούλεμπεν της Καναδικής Υπηρεσίας Πάγων.

Η παγονησίδα μπορεί να λιώσει στο έδαφος, να σπάσει σε μικρότερα κομμάτια ή να μετακινηθεί αργά προς το νότο όπου θα μπορούσε να εμποδίσει τη ναυσιπλοΐα, είπε ο Μιούντσοου.

Η τελευταία φορά που σχηματίστηκε μία τόσο μεγάλη παγονησίδα ήταν το 1962, όταν η Κρηπίδα Πάγου Γουόρντ Χαντ αποχωρίστηκε ένα νησί.

Μικρότερα κομμάτια αυτού του μπλοκ παρέμειναν ανάμεσα σε πραγματικά νησιά μέσα στο Στενό του Νάρες.

Στον πυθμένα της θάλασσας ο 6ος μεγαλύτερος ποταμός

Του Τάσου Σαραντή

Βρετανοί επιστήμονες ανακάλυψαν για πρώτη φορά έναν κανονικό υποθαλάσσιο ποταμό μεγάλων διαστάσεων, που κυλάει στον βυθό της Μαύρης Θάλασσας. Ο ποταμός, όπως και οι επιφανειακοί ποταμοί, έχει κανονική κοίτη, παραποτάμους, ρεύματα, ακόμη και καταρράκτες και αν βρισκόταν στην επιφάνεια της γης θα κατατασσόταν ως ο έκτος μεγαλύτερος ποταμός του πλανήτη.

Ο ποταμός βρίσκεται σε βάθος μέχρι 35 μέτρα σε μερικά σημεία, έχει μήκος περίπου 60 χλμ., πλάτος γύρω στα 800 μ., το νερό του κυλάει με ταχύτητα περίπου 6,5 χλμ. την ώρα, ενώ γύρω στα 22.000 κυβικά μέτρα νερού ρέουν μέσα από αυτόν κάθε δευτερόλεπτο, ποσότητα 10 φορές μεγαλύτερη σε σχέση με τον μεγαλύτερο ευρωπαϊκό ποταμό, τον Ρήνο. Ο όγκος νερού που μεταφέρει, είναι 350 φορές μεγαλύτερος από του Τάμεση στο Λονδίνο και, αν βρισκόταν στην επιφάνεια, θα ήταν ο έκτος μεγαλύτερος ποταμός του πλανήτη μας από άποψη όγκου νερού που ρέει δια μέσου αυτού.

Αλμυρό νερό

Ο ποταμός μεταφέρει πολύ αλμυρό νερό και ιζήματα και είναι ο μόνος ενεργός υποθαλάσσιος ποταμός που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα. Έχει δημιουργηθεί καθώς αλμυρό νερό εισδύει από τη Μεσόγειο στο Στενό του Βοσπόρου και από εκεί στη Μαύρη Θάλασσα (Εύξεινο Πόντο), που έχει ύδατα με μικρότερη περιεκτικότητα σε αλάτι. Η διαφορά αυτή στην ποσότητα του αλατιού αναγκάζει το πιο πυκνό νερό της Μεσογείου να ρέει συνεχώς σαν ένα ποτάμι κατά μήκος του βυθού της Μαύρης Θάλασσας και, στην πορεία των αιώνων, να έχει σκάψει ένα κανάλι με όχθες. Το νερό του ποταμού είναι πιο αλμυρό και συνεπώς πιο πυκνό από το υπόλοιπο νερό γύρω του.

Το νερό του υποθαλάσσιου ποταμού διασχίζει τον καθοδικό βυθό που είναι κοντά στις ακτές και σιγά-σιγά χύνεται στην άβυσσο της Μαύρης Θάλασσας, όπως ένας επίγειος ποταμός που διασχίζει την ξηρά με καθοδική φορά και χύνεται τελικά στη θάλασσα. Οι επιστήμονες εδώ και καιρό υποπτεύονταν ότι είναι δυνατό να σχηματιστούν ποτάμια στους βυθούς, καθώς οι έρευνες με σόναρ είχαν αποκαλύψει υποθαλάσσια κανάλια-μαιάνδρους σε πολλούς ωκεανούς.

Τα μεγαλύτερα κανάλια έχουν βρεθεί στον Ατλαντικό, στα ανοικτά των ακτών της Βραζιλίας, όπου εκβάλλει ο Αμαζόνιος. Ποτέ όμως μέχρι σήμερα δεν είχε εντοπιστεί κάποιο ρεύμα νερού να διασχίζει ένα τέτοιο κανάλι. Τα περισσότερα υποθαλάσσια κανάλια πιστεύεται ότι σχηματίστηκαν όταν το επίπεδο των θαλασσών ήταν πολύ χαμηλότερο. Ορισμένα από αυτά τα κανάλια έχουν μήκος 4 χλμ. και πλάτος αρκετών χιλιομέτρων.

Κανάλι

Το κανάλι-ποτάμι της Μαύρης Θάλασσας είναι μικρότερο από αυτά του Ατλαντικού, είναι όμως το πρώτο όπου αποδεικνύεται ότι νερό μπορεί να ρέει μέσα από αυτά τα κανάλια, όπως στα κανονικά επιφανειακά ποτάμια. Η ανακάλυψη του υποθαλάσσιου ποταμού πραγματοποιήθηκε από ερευνητές της σχολής Γεωεπιστημών και Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου του Λιντς, υπό τον δρα Νταν Πάρσονς, οι οποίοι χρησιμοποίησαν ένα ρομποτικό υποβρύχιο που μελέτησε το βυθό κοντά στην Τουρκία.

Οι άγνωστες δυνάμεις του πυρήνα της Γης

Η σιδερένια «καρδιά» στον πυρήνα του πλανήτη μας λιώνει και κινείται ταυτόχρονα, αναγεννώμενη κάθε 100 εκατομμύρια χρόνια, σύμφωνα με μια νέα γαλλική επιστημονική μελέτη, που εκτιμά ότι περίεργες και άγνωστες δυνάμεις, τις οποίες οι επιστήμονες δεν μπορούν ακόμα να εξηγήσουν, «δουλεύουν» 5.000 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της Γης.

Το κέντρο της Γης βρίσκεται σε βάθος περίπου 6.400 χλμ. από την επιφάνειά της. Η ως τώρα κυρίαρχη θεωρία ήταν ότι ο πυρήνας είναι ακίνητος και απλώς αργά-αργά μεγαλώνει ομοιόμορφα, καθώς έλκει συνεχώς νέο λιωμένο υλικό από τον περίγυρό του και το κρυσταλλοποιεί σε στερεό μέταλλο.

Όμως αυτό από μόνο του δεν μπορεί να ερμηνεύσει μια σειρά από παράξενες παρατηρήσεις που έχουν γίνει, γι’ αυτό τώρα οι επιστήμονες εκτιμούν ότι κάτι άλλο συμβαίνει: ο πυρήνας δεν είναι ακίνητος αλλά συνεχώς κινείται και λιώνει.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο εσωτερικός πυρήνας σταδιακά μεγαλώνει, καθώς απορροφά νέα υλικά από τον πιο ρευστό εξωτερικό πυρήνα που περιέχει λιωμένα μέταλλα, τα οποία στη συνέχεια -υπό τις τρομακτικές πιέσεις που υφίστανται- θα γίνουν συμπαγή όταν καταλήξουν στον εσωτερικό πυρήνα, ο οποίος δεν αποκλείεται να έχει θερμοκρασία μεγαλύτερη ακόμα και από του ήλιου.

Ανάμεσα στα «περίεργα» του πυρήνα, είναι η παρατήρηση των γεωφυσικών ότι τα σεισμικά κύματα -ουσιαστικά τα μόνα «εργαλεία» για την μελέτη της γήινης «καρδιάς»- ταξιδεύουν πιο γρήγορα στην ανατολική πλευρά του πυρήνα σε σχέση με τη δυτική.

Οι νέες εκτιμήσεις, υπό τον γεωφυσικό Τιερί Αλμπουσιέρ του πανεπιστημίου της Γκρενόμπλ και της Λιόν, που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το Science, το New Scientist και το Live Science, δείχνουν ότι ο εσωτερικός πυρήνας είναι πιθανώς πολύ πιο δυναμικός από ό,τι θεωρούσαν ως τώρα οι επιστήμονες.

Η γαλλική μελέτη εκτιμά ότι ο πυρήνας αδιάκοπα κρυσταλλοποιείται (στερεοποιείται) στη δυτική πλευρά του και λιώνει στην ανατολική, δηλαδή η δυτική πλευρά συνεχώς προσθέτει σίδηρο, ενώ η ανατολική καταρρέει και διασπάται.

Οι γάλλοι γεωφυσικοί εκτιμούν ότι ο στερεός σίδηρος του εσώτατου πυρήνα «κινείται» προς τα ανατολικά με μέσο ρυθμό περίπου 1,5 εκατοστών το χρόνο, λιώνοντας τελικά όταν φτάσει στο άκρο της ανατολικής πλευράς. Με αυτό το ρυθμό, υπολογίζεται ότι ο πυρήνας χρειάζεται γύρω στα 100 εκατ. χρόνια για να «ανακυκλώσει» τον εαυτό του. Επειδή ο πυρήνας στερεοποιείται στα δυτικά και λιώνει στα ανατολικά του, αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί τα σεισμικά κύματα τον διατρέχουν με διαφορετική ταχύτητα στις δύο πλευρές του.

Αν η θεωρία αυτή είναι σωστή, σύμφωνα με τον Αλμπουσιέρ, επειδή η κίνηση στον εσωτερικό πυρήνα επηρεάζει άμεσα τον εξωτερικό πυρήνα, ο οποίος παράγει το μαγνητικό πεδίο της Γης, αυτή η συνεχής διαδικασία «αναγέννησης» του πυρήνα προς μια μόνο κατεύθυνση, μπορεί να οδηγήσει επίσης σε αναθεώρηση από τους επιστήμονες του τρόπου που λειτουργεί ο γήινος μαγνητισμός.

Η εναλλακτική θεωρία που έχει προταθεί, είναι ότι οι κινήσεις στο εσωτερικό του μανδύα (του στρώματος που μεσολαβεί μεταξύ του φλοιού και του πυρήνα) επηρεάζουν τον εξωτερικό πυρήνα και αυτός, με τη σειρά του, επιδρά στον εσωτερικό πυρήνα. Οι δύο θεωρίες πάντως δεν αποκλείονται αμοιβαία, καθώς είναι δυνατό ο εσωτερικός πυρήνας να επηρεάζεται από τις κινήσεις του μανδύα και ταυτόχρονα να λιώνει.

Πηγές:

http://www.enimerwsi.com/2010/08/blog-post_753.html

http://www.bno.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=5460:2010-08-06-05-22-45&catid=36:latest-news&Itemid=143