Μία παγονησίδα τέσσερις φορές το μέγεθος του Μανχάταν αποκολλήθηκε από έναν από τους δύο κύριους παγετώνες της Γροιλανδίας, δήλωσαν επιστήμονες την Παρασκευή, το μεγαλύτερο γεγονός στην Αρκτική εδώ και σχεδόν 50 χρόνια.
Η νέα παγονησίδα, που αποκολλήθηκε την Πέμπτη, θα εισέλθει σε μία απομακρυσμένη θέση που αποκαλείται Στενό Νάρες, περίπου 1.000 χιλιόμετρα νότια του Βόρειου Πόλου, ανάμεσα στη Γροιλανδία και τον Καναδά.
Η παγονησίδα έχει έκταση 260 τετραγωνικών χιλιομέτρων και πάχος όσο το μισό ύψος του Εμπάιαρ Στέιτ Μπίλντινγκ, δήλωσε ο Αντρέας Μιούντσοου, καθηγητής Επιστήμης και Μηχανικής των Ωκεανών στο Πανεπιστήμιο Ντέλαγουερ.
Ο Μιούντσοου είπε πως ανέμενε την αποκόλληση ενός χοντρού τεμαχίου πάγου από τον Παγετώνα Πέτερμαν, έναν από τους δύο μεγαλύτερους που απέμειναν στη Γροιλανδία, επειδή μεγάλωνε σε μέγεθος για επτά ή οκτώ χρόνια. Αλλά δεν περίμενε να είναι τόσο μεγάλο.
"Τα γλυκά νερά που αποθηκεύονται σε αυτή την παγονησίδα θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν τη ροή των ποταμών Ντέλαγουερ ή Χάντσον για περισσότερα από δύο χρόνια", είπε ο Μιούντσοου, η έρευνα του οποίου στην περιοχή υποστηρίζεται από το Ίδρυμα Φυσικής Επιστήμης.
"Θα μπορούσαν επίσης να εξασφαλίσουν τη ροή σε ολόκληρο το δημόσιο δίκτυο ύδρευσης των ΗΠΑ για 120 μέρες." Είπε πως είναι δύσκολο να εκτιμηθεί κατά πόσον αυτό συνέβη εξαιτίας της υπερθέρμανσης της Γης, επειδή αρχεία για το νερό της θάλασσας γύρω από τους παγετώνες κρατούνται μόνο από το 2003.
Η ροή θαλάσσιου νερού κάτω από τους παγετώνες είναι μία από τις κύριες αιτίες που αποσπώνται κομμάτια πάγου από τη Γροιλανδία. "Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως προκλήθηκε από την παγκόσμια υπερθέρμανση. Από την άλλη, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έγινε κάτι τέτοιο", είπε ο Μιούντσοου.
Επιστήμονες έχουν πει ότι οι πρώτοι έξι μήνες του 2010 ήταν οι πιο θερμοί παγκοσμίως από τότε που κρατούνται αρχεία. Το μετεωρολογικό πρότυπο Ελ Νίνιο έχει συμβάλει σε αυξημένες θερμοκρασίες, όμως πολλοί επιστήμονες λένε πως τα αυξημένα επίπεδα αερίων του θερμοκηπίου, που προκαλούνται από τον άνθρωπο, ωθούν υψηλότερα τις θερμοκρασίες. Η αρχική ανακάλυψη του αποχωρισμού του πάγου έγινε από την Τρούντι Γούλεμπεν της Καναδικής Υπηρεσίας Πάγων.
Η παγονησίδα μπορεί να λιώσει στο έδαφος, να σπάσει σε μικρότερα κομμάτια ή να μετακινηθεί αργά προς το νότο όπου θα μπορούσε να εμποδίσει τη ναυσιπλοΐα, είπε ο Μιούντσοου.
Η τελευταία φορά που σχηματίστηκε μία τόσο μεγάλη παγονησίδα ήταν το 1962, όταν η Κρηπίδα Πάγου Γουόρντ Χαντ αποχωρίστηκε ένα νησί.
Μικρότερα κομμάτια αυτού του μπλοκ παρέμειναν ανάμεσα σε πραγματικά νησιά μέσα στο Στενό του Νάρες.
