Σεισμικοί αισθητήρες στο Ηνωμένο Βασίλειο κατέγραψαν μια δόνηση μεγέθους πέντε βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Ήταν 1.06 ώρα της 25 Μαίου 2009.
Η καταγραφή έγινε από τους σταθμούς του Βρετανικού Σεισμολογικού Κέντρου στο Ντέβον, Χερεφορσαϊντ και στο Άμπερντιν.
Μετά το πρώτο ξάφνιασμα οι σεισμολόγοι κατάλαβαν πως δεν επρόκειτο για σεισμό.
Οι σεισμοί και οι πυρηνικές βόμβες σχηματίζουν διαφορετικά γραφικά στους κυλίνδρους του σεισμολογικού κέντρου», διευκρίνισε ο Ντέιβιντ Μπούθ από το βρετανικό σεισμολογικό κέντρο, « Οι σεισμοί που προκαλούνται από τη σύγκρουση των γήινων πλακών εκλύουν ραδιοκύματα που δημιουργούνται από αυτήν, τα οποία είναι γνωστά ως Π-κύματα (P- waves), λόγω της μετακίνησης του γήινου υποστρώματος.
»Με μια βόμβα, όμως, δημιουργούνται συνήθως κύματα συμπίεσης τα οποία τα οποία δεν προέρχονται από εκτόνωση γήινων πλακών γιατί είναι περίπλοκα (πίεση προς όλες τις διευθύνσεις).»
Το επίκεντρο της πυρηνικής έκρηξης βρισκόταν στο νομό Kilju, σε αρκετά δεκάδες μέτρα κάτω από τα βουνά της βορειοανατολικής Κορέας, στην περιοχή των πυρηνικών δοκιμών της. Η τελευταία πυρηνική δοκιμή έγινε τον Οκτώβριο του 2006, στο ίδιο ακριβώς μέρος.
Αναλυτές εξέφρασαν την άποψη πως η δοκιμή πραγματοποιήθηκε όπως και την προηγούμενη φορά. Έγινε, δηλαδή, σε μια οριζόντια στοά στην οροσειρά του ορεινού όγκου που έχει την ονομασία Μαντάβ.
Εξηγεί ο Ντέιβιντ Μπούθ πως μπορεί κανείς να κάνει μια τέτοια δοκιμή:
«Ανοίγετε με ένα μεγάλο τρυπάνι μια τρύπα μέσα στη γη γιατί δεν θέλετε με την έκρηξη να απελευθερωθούν ραδιοενεργά υλικά στην επιφάνεια. Η έκρηξη θα προκαλέσει μια μεγάλη δόνηση όπως αυτή των λατομείων αλλά σε πολλαπλή ισχύ. Θα γίνει αισθητή στους ντόπιους κατοίκους σε μια ακτίνα αρκετών χιλιομέτρων, με τον ανάλογο, φυσικά, τρομερό ήχο. Η πυρηνική αυτή δοκιμή, επειδή είναι υπόγεια, προκαλεί μια τεράστια σπηλιά μέσα στη γη. Η επιφάνεια που βρίσκεται πάνω από αυτήν, που χρησιμοποιήθηκε σαν ομπρέλα, σε λίγο καιρό θα καταρρεύσει και θα δημιουργηθεί ένα πλάτωμα, σαν ταψί, εκατό περίπου μέτρων.»
Guardian
