Η μουσική σώπασε, οι προβολείς έκλεισαν και στο μικρό νησάκι του Αγίου Αχιλλείου, στα "σπλάχνα" της Μικρής Πρέσπας, οι μόνιμοι κάτοικοί του επέστρεψαν στους καθημερινούς ρυθμούς ζωής.
Μια φορά το χρόνο -περί τα τέλη Αυγούστου συνήθως- ο νεραϊδότοπος του Αγίου Αχιλλείου στρέφει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας, αφού εκεί κάθε χρονιά κορυφώνονται, με μια μεγάλη συναυλία, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις "Πρέσπες", ένας θεσμός για την ευρύτερη περιοχή της Φλώρινας, που φέτος έκλεισε 21 χρόνια "ζωής".
Έτσι και φέτος, το βράδυ της περασμένης Κυριακής, οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού -μόλις τέσσερις οικογένειες, που "φυλάνε Θερμοπύλες" στον ακριτικό τούτο τόπο- άνοιξαν την "αγκαλιά" τους για να υποδεχθούν τους περίπου 4.000 επισκέπτες από διάφορες γωνιές της Ελλάδας, αλλά και των γύρω χωρών της Βαλκανικής, που στέλνουν κάθε χρόνο το μήνυμα ότι, η ειρήνη και η συναδέλφωση των χωρών της περιοχής αποτελούν μονόδρομο.
Φέτος, όσοι βρέθηκαν στον Άγιο Αχίλλειο έστειλαν ακόμη ένα μήνυμα: αυτό της αλληλεγγύης σε όσους δοκιμάστηκαν σκληρά από την πύρινη λαίλαπα των τελευταίων ημερών.
Πώς, όμως, κυλά η ζωή στο νησί, όταν η "αυλαία" των εκδηλώσεων πέφτει και οι 22 μόνιμοι κάτοικοί του επιστρέφουν στην καθημερινότητά τους; Για τον Κώστα Παρασκευόπουλο, ιδιοκτήτη ξενώνα στο νησάκι του Αγίου Αχιλλείου και πατέρα τεσσάρων παιδιών, η ζωή στον τόπο, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, ανέθρεψε τα δύο μεγαλύτερα παιδιά του και μεγαλώνει τώρα και τα δύο μικρότερα, είναι πολύ καλύτερη από ό,τι στα μεγάλα αστικά κέντρα.
"Η ζωή είναι πάρα πολύ ωραία. Δεν έχω τίποτα να ζηλέψω από εσάς που ζείτε στα μεγάλα αστικά κέντρα. Έχω τέσσερα παιδιά από τα οποία, τα δύο φοιτούν στο πανεπιστήμιο. Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος […] Στα χωριά. Εκεί θα γυρίσουμε όλοι. Η πόλη είναι ασφυκτική πλέον", λέει, με σχεδόν αφοπλιστικό τρόπο.
Το νησάκι αυτό των Πρεσπών, η φήμη του οποίου εξαπλώθηκε, αναμφίβολα, χάρη στις καθιερωμένες αυτές πολιτιστικές εκδηλώσεις, είναι, άλλωστε, ένας τόπος μαγευτικός, με πληθώρα βυζαντινών και μεταβυζαντινών μνημείων, μεταξύ των οποίων και η περίφημη βασιλική του Αγίου Αχιλλείου. Πρόκειται για το ναό που έκτισε ο τσάρος των Βουλγάρων Σαμουήλ, μεταξύ του 983 και 986, για να στεγάσει το σκήνωμα του Αγίου Αχιλλείου, επισκόπου Λαρίσης, που είχαν μεταφέρει από τη Λάρισα, τα βουλγαρικά στρατεύματα, μετά την κατάληψη της θεσσαλικής πόλης.
Η μαγεία της λίμνης, σε συνδυασμό με τον πλούσιο μνημειακό πλούτο, έχουν καταστήσει την επίσκεψη στον Άγιο Αχίλλειο "εκ των ων ουκ άνευ" μιας εκδρομής στην ευρύτερη περιοχή των Πρεσπών.
Χαρακτηριστικό είναι πως, παρά την οικονομική κρίση, ο τουρισμός στο νησάκι είναι ιδιαίτερα αυξημένος φέτος (έως και 50% εκτιμά την αύξηση ο κ. Παρασκευόπουλος), με τους Ιταλούς -εκτός των εγχώριων επισκεπτών- να κατέχουν τη "μερίδα του λέοντος" στην τουριστική κίνηση της περιοχής.
Πάντως, για τον κ. Παρασκευόπουλο, προκειμένου να έχει συνέχεια ο τουρισμός στην περιοχή και να κρατηθεί η νέα γενιά στον τόπο της, χρειάζονται έργα υποδομής.
"Το νησί είναι επισκέψιμο και γι' αυτό χρειάζονται έργα", τονίζει και ζητά να επιλυθούν ορισμένα προβλήματα ζωτικής σημασίας, που, όπως λέει, σχετίζονται με την αποχέτευση και την ομαλή -καθ' όλη τη διάρκεια του έτους- υδροδότηση του νησιού.
Η Ιορδάνα (Ντάνα) είναι το δεύτερο (σε ηλικία) παιδί του κ. Παρασκευόπουλου. Έγινε γνωστή στο πανελλήνιο, όταν ένα γράμμα της, στην τρυφερή ηλικία των έξι ετών, προς τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας κίνησε τους μηχανισμούς για την κατασκευή μιας πεζογέφυρας, που έβγαλε τους κατοίκους του Αγίου Αχιλλείου από την απομόνωση και απλούστευσε την καθημερινότητά τους.
Σήμερα, η Ντάνα είναι τριτοετής φοιτήτρια στη Σχολή Καλών Τεχνών της Φλώρινας. Η ενασχόλησή της με τη ζωγραφική δεν είναι τυχαία, όπως μας εξομολογείται, αφού το μέρος όπου ζει, είναι σαν να "ξεπήδησε" μέσα από κάποιο πίνακα.
"Είναι ένα τόσο όμορφο μέρος, που μου δίνει έμπνευση", λέει χαρακτηριστικά, ενώ στην ερώτησή μας, εάν σκέφτεται να επιστρέψει μόνιμα στον τόπο της, μετά το πέρας των σπουδών της, μας ξαφνιάζει ευχάριστα, λέγοντας πως η σκέψη αυτή περνά συχνά από το μυαλό της. "Η τέχνη που επέλεξα να υπηρετήσω μπορεί πολύ εύκολα να συνδυαστεί με το περιβάλλον αυτό", αναφέρει.
Η επιθυμία της για την κατασκευή μιας πεζογέφυρας, όπως την κατέγραψε σ' εκείνο το γράμμα της, αποτελεί εδώ και χρόνια πραγματικότητα για την ίδια και τους υπόλοιπους "φρουρούς" του ακριτικού αυτού μικρού νησιού. Τι θα έγραφε, όμως, σήμερα, στους πολιτικούς, για τον τόπο της; "Είναι ένα τόσο όμορφο μέρος (ο Άγιος Αχίλλειος), που πρέπει να διατηρηθεί. Να προστατεύσουμε το περιβάλλον και να προσέξει η Πολιτεία ιδιαίτερα τα μνημεία της περιοχής και τα κτίρια που υπάρχουν, για να συνάδουν με το τοπίο", μας λέει και μας αποχαιρετά μ' ένα πλατύ χαμόγελο και τη γλυκύτητα ν' "αναβλύζει" από το καθάριο γαλάζιο βλέμμα της.
Αθηναϊκό Πρακτορείο
