του Ν. ΚάτσικαΝέα εικόνα απέκτησε η ιστορική Μονή του Αγίου Σάββα στην Αλεξάνδρεια με τα έργα ανακαίνισης που ολοκληρώθηκαν αυτές τις ημέρες.
Στο ναό, αλλά και στον περιβάλλοντα χώρο, τα έργα που πραγματοποιήθηκαν αφορούσαν την κτιριακή υποδομή του χώρου, αλλά και την καλύτερη λειτουργικότητά του, καθώς στον ιστορικό αυτό χώρο λειτουργεί τα τελευταία δύο χρόνια η πατριαρχική σχολή "Αθανάσιος ο Μέγας", που δημιουργεί νέα στελέχη της Αλεξανδρινής Εκκλησίας για ολόκληρη την Αφρική.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ
Η Ιερά Πατριαρχική Μονή Οσίου Σάββα Αλεξανδρείας και συγκεκριμένα το Καθολικό της, πριν γίνει χώρος εκκλησιαστικός, ήταν ναός αφιερωμένος στον θεό Μίθρα ή σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες στον θεό Απόλλωνα.
Καθιερώθηκε ως χριστιανικός ναός, αφιερωμένος στους Αγίους Αποστόλους ή στον Απόστολο και Ευαγγελιστή Μάρκο περί τα έτη 318-320, όταν στην Αίγυπτο με αυτοκρατορική άδεια του Μ. Κωνσταντίνου ιδρύθηκαν 40 χριστιανικοί ναοί.
Περί το έτος 536, μετά την απόσχιση των Αιγυπτίων χριστιανών (κοπτών) από την Αλεξανδρινή Εκκλησία και τη δημιουργία της Κοπτικής Εκκλησίας, η Μονή αποτέλεσε την έδρα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.
Στα μέσα του 7ου αιώνα, η Μονή καταστράφηκε από σεισμό και με τη χορηγία πλούσιου Αλεξανδρινού χριστιανού ανοικοδομήθηκε με το όνομα Σάββας προς τιμήν του οσίου Σάββα, ο οποίος έζησε στην Αλεξάνδρεια πριν μεταβεί στα Ιεροσόλυμα.
Κατά την αραβική κατάκτηση της Αιγύπτου, η Μονή πυρπολήθηκε και ανακαινίσθηκε περί το 889 επί Πατριάρχου Αλεξανδρείας Μιχαήλ με τη μεσολάβηση του αυτοκράτορα Λέοντα Δ΄ του Σοφού προς τον χαλίφη Ελ Μουτάμεζ.
Ανακαινίσθηκε εκ νέου από τον άγιο Πατριάρχη Ιωακείμ τον Πάνυ (1487-1567).
Επίσης, μετά την πυρπόληση του έτους 1652 και την απώλεια όλων των μοναχών που ενταφιάσθηκαν στα ερείπιά της, η Μονή ανοικοδομήθηκε εκ νέου το 1676 από τον Πατριάρχη Παΐσιο (1657-1677).
Κατά τη γαλλική κατοχή, ο Ναπολέων εξέδωσε διαταγή κατεδαφίσεως της Μονής λόγω στρατιωτικών προτεραιοτήτων - διαταγή η οποία ανεκλήθη μετά από επίμονη αντίσταση και ενέργειες του πατριάρχου Παρθενίου Β΄ Παγκώστα (1788-1805).
Η Μονή ανακαινίσθηκε και πάλι το έτος 1875 από τον πατριάρχη Σωφρόνιο Δ΄ (1870-1899) με τη γενναία χορηγία του εθνικού ευεργέτου Γεωργίου Αβέρωφ. Μικρές ανακαινίσεις έγιναν επί πατριαρχών Φωτίου (1900-1925) και Χριστοφόρου Β΄ (1939-1967).
Ο κίνδυνος κατάρρευσης του συγκροτήματος οδήγησε τον πατριάρχη Νικόλαο ΣΤ΄ (1968-1986) στην απόφαση της κατεδάφισής του, πλην του ναού, και στην ανέγερση της Μονής εκ νέου. Τελευταία ανακαίνιση πραγματοποιήθηκε από τον μακαριστό Πατριάρχη Πέτρο Ζ΄ (1997-2004) κατά τα πρώτα έτη της πατριαρχίας του.
Κατά την ιστορική της διαδρομή, η Μονή εκτός από Πατριαρχική Καθέδρα διετέλεσε και κοιμητήριο πατριαρχών, κληρικών, μοναχών, ορθοδόξων και αλλοδαπών χριστιανών, πτωχοκομείο, νοσοκομείο, υγειονομείο, σχολείο, λοιμοκαθαρτήριο, ξενώνας και άσυλο.
Σήμερα, στην Ιερά Πατριαρχική Μονή, ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος Β΄, συνεχίζοντας την παράδοση του προκατόχου του Μελετίου Πήγα (1590-1601), του ιδρυτή του πρώτου, μετά την αραβική κατάκτηση, χριστιανικού εκπαιδευτηρίου της Αλεξανδρείας στους χώρους του μοναστηριού, επανίδρυσε και λειτουργεί την Πατριαρχική Σχολή Αλεξανδρείας "Αθανάσιος ο Μέγας", που αποτελεί εκπαιδευτικό ίδρυμα τριετούς φοίτησης, γεωπονικής, νοσηλευτικής και θεολογικής κατευθύνσεως, αναγνωρισμένο από το αιγυπτιακό και το ελληνικό κράτος, στο οποίο φοιτούν αφρικανοί νέοι, προκειμένου να στελεχώσουν το Παλαίφατο Πατριαρχείο στις χώρες καταγωγής τους.
