Τις χρυσές σελίδες της ιστορίας μας σημάδεψαν η ανδρεία και ο απαράμιλλος ηρωισμός των Ελλήνων στους πολυαίμακτους αγώνες για την ελευθερία του έθνους μας. Ιστορικό ορόσημο αποτελεί η απελευθέρωση της Κορυτσάς κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940, που απέδειξε περίτρανα το σθένος της ελληνικής ψυχής.
Φέτος συμπληρώθηκαν 69 χρόνια από τον αγώνα των Ελλήνων για την Ελευθερία. Οι σκληροί αγώνες στα ηπειρωτικά βουνά και το δείγμα της υπέροχης βορειοηπειρωτικής ψυχής κοσμούν την ιστορία μας με μία ακόμη λαμπρή νίκη, την απελευθέρωση της Κορυτσάς (22 Νοεμβρίου 1940).
Μετά από την απελευθέρωση πολλών βορειοηπειρωτικών πόλεων στις 22 Νοεμβρίου 1940 ο ελληνικός στρατός εισέρχεται απελευθερωτής στην Κορυτσά. Ήταν η τελευταία σπουδαία νίκη στο βορειοηπειρωτικό μέτωπο. Μετά από αιώνες σκλαβιάς, κυμάτισε υπερήφανα η γαλανόλευκη.
Πολλά ήταν τα πρωτοπαλίκαρα της που αγωνίστηκαν, κατά καιρούς, για τη δημοκρατία και απέβλεπαν στην απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου και την ενσωμάτωσή της στη μητέρα Ελλάδα. Αξέχαστος θα παραμείνει ο ηρωικότερος αγωνιστής του Βορειοηπειρωτικού Αγώνα, Καπετάν Σούλιος, κατά κόσμον Γεώργιος Βασιλείου. Αψηφώντας τον οιονδήποτε κίνδυνο, ο Καπετάν Σούλιος, μετείχε σε όλες τις εξεγέρσεις του Βορειοηπειρωτικού λαού βοηθώντας για την απελευθέρωση της Κορυτσάς από τον ελληνικό στρατό, ιδίως σε εκείνη του 1914. Από τα σπλάχνα αυτά της πόλης ξεπρόβαλλε επίσης ο εθνικός μας ευεργέτης Μ. Μπάγκας, προσδίδοντας στη γενέτειρά του το χάρισμα της προσφοράς.
Όπως τότε, έτσι και σήμερα το μικρό «Παρίσι των Βαλκανίων» βρίσκεται στο απόγειο της πολιτιστικής άνθησης. Οι Κορυτσαίοι διακρίνονται για το εθνικό φρόνημα και την ελληνική εθνική συνείδηση.
Οι διαχρονικές ελληνικές αξίες τους κατατάσσουν στο περήφανο κομμάτι του ελληνισμού, που αποτελεί ζωντανό κύτταρο του εθνικού κορμού. Κανείς δε μπορεί να λησμονήσει την άσβεστη επιθυμία τους για μάθηση, η οποία επιβραβεύτηκε και δικαιώθηκε με τη λειτουργία του ελληνικού σχολείου « Όμηρος».
Οι Κορυτσαίοι διακρίνονται για την αγάπη τους προς το γενέθλιο τόπο, η οποία μεταγγίζεται και στους απόδημους, στηρίζοντας έμπρακτα την πατρική γη. Είναι απορίας άξιον, πως ακόμη και στον 21ο αιώνα βρίσκονται στη συσκότιση της καταπίεσης της εκάστοτε αλβανικής κυβέρνησης, αφού δεν αναγνωρίζονται ως μέλη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που προσπαθούν με παντοίους τρόπους να αλλοιώσουν την ελληνική της ταυτότητα και να διαστρεβλώσουν την αλήθεια για κάθε τι ελληνικό που προβάλλει σε αυτή την πόλη.
Οι πονηρές βλέψεις και οι μη εμπεριστατωμένες μελέτες κάποιων αλβανών εθνικιστών δεν μπορούν να αντικρούσουν την ιστορία που την παρουσιάζει ως προπύργιο του ελληνισμού. Η γλώσσα, η θρησκεία και η παράδοση αποτελούν τα βασικότερα στοιχεία που διαχρονικά την προσδιορίζουν πόλη ελληνική, πόλη με αμιγή ελληνικό πληθυσμό.
Τέτοια ιστορικά γεγονότα, όπως αυτό της απελευθέρωσης της πρέπει να τα βροντοφωνάζουμε, να αισθανόμαστε υπερήφανοι όπως αισθάνονταν οι πρόγονοί μας όταν κατακτούσαν αυτό που ήθελαν και ακόμη πρέπει να έχουμε την εθνική υποχρέωση να στεκόμαστε αντάξιοι απέναντι σ΄ αυτούς που αγωνίστηκαν για την ελευθερία μας.
Φέτος συμπληρώθηκαν 69 χρόνια από τον αγώνα των Ελλήνων για την Ελευθερία. Οι σκληροί αγώνες στα ηπειρωτικά βουνά και το δείγμα της υπέροχης βορειοηπειρωτικής ψυχής κοσμούν την ιστορία μας με μία ακόμη λαμπρή νίκη, την απελευθέρωση της Κορυτσάς (22 Νοεμβρίου 1940).
Μετά από την απελευθέρωση πολλών βορειοηπειρωτικών πόλεων στις 22 Νοεμβρίου 1940 ο ελληνικός στρατός εισέρχεται απελευθερωτής στην Κορυτσά. Ήταν η τελευταία σπουδαία νίκη στο βορειοηπειρωτικό μέτωπο. Μετά από αιώνες σκλαβιάς, κυμάτισε υπερήφανα η γαλανόλευκη.
Πολλά ήταν τα πρωτοπαλίκαρα της που αγωνίστηκαν, κατά καιρούς, για τη δημοκρατία και απέβλεπαν στην απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου και την ενσωμάτωσή της στη μητέρα Ελλάδα. Αξέχαστος θα παραμείνει ο ηρωικότερος αγωνιστής του Βορειοηπειρωτικού Αγώνα, Καπετάν Σούλιος, κατά κόσμον Γεώργιος Βασιλείου. Αψηφώντας τον οιονδήποτε κίνδυνο, ο Καπετάν Σούλιος, μετείχε σε όλες τις εξεγέρσεις του Βορειοηπειρωτικού λαού βοηθώντας για την απελευθέρωση της Κορυτσάς από τον ελληνικό στρατό, ιδίως σε εκείνη του 1914. Από τα σπλάχνα αυτά της πόλης ξεπρόβαλλε επίσης ο εθνικός μας ευεργέτης Μ. Μπάγκας, προσδίδοντας στη γενέτειρά του το χάρισμα της προσφοράς.
Όπως τότε, έτσι και σήμερα το μικρό «Παρίσι των Βαλκανίων» βρίσκεται στο απόγειο της πολιτιστικής άνθησης. Οι Κορυτσαίοι διακρίνονται για το εθνικό φρόνημα και την ελληνική εθνική συνείδηση.
Οι διαχρονικές ελληνικές αξίες τους κατατάσσουν στο περήφανο κομμάτι του ελληνισμού, που αποτελεί ζωντανό κύτταρο του εθνικού κορμού. Κανείς δε μπορεί να λησμονήσει την άσβεστη επιθυμία τους για μάθηση, η οποία επιβραβεύτηκε και δικαιώθηκε με τη λειτουργία του ελληνικού σχολείου « Όμηρος».
Οι Κορυτσαίοι διακρίνονται για την αγάπη τους προς το γενέθλιο τόπο, η οποία μεταγγίζεται και στους απόδημους, στηρίζοντας έμπρακτα την πατρική γη. Είναι απορίας άξιον, πως ακόμη και στον 21ο αιώνα βρίσκονται στη συσκότιση της καταπίεσης της εκάστοτε αλβανικής κυβέρνησης, αφού δεν αναγνωρίζονται ως μέλη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που προσπαθούν με παντοίους τρόπους να αλλοιώσουν την ελληνική της ταυτότητα και να διαστρεβλώσουν την αλήθεια για κάθε τι ελληνικό που προβάλλει σε αυτή την πόλη.
Οι πονηρές βλέψεις και οι μη εμπεριστατωμένες μελέτες κάποιων αλβανών εθνικιστών δεν μπορούν να αντικρούσουν την ιστορία που την παρουσιάζει ως προπύργιο του ελληνισμού. Η γλώσσα, η θρησκεία και η παράδοση αποτελούν τα βασικότερα στοιχεία που διαχρονικά την προσδιορίζουν πόλη ελληνική, πόλη με αμιγή ελληνικό πληθυσμό.
Τέτοια ιστορικά γεγονότα, όπως αυτό της απελευθέρωσης της πρέπει να τα βροντοφωνάζουμε, να αισθανόμαστε υπερήφανοι όπως αισθάνονταν οι πρόγονοί μας όταν κατακτούσαν αυτό που ήθελαν και ακόμη πρέπει να έχουμε την εθνική υποχρέωση να στεκόμαστε αντάξιοι απέναντι σ΄ αυτούς που αγωνίστηκαν για την ελευθερία μας.
Ηλέκτρα Κίκη
