Ένα σωρό καθηγητάδες, ειδικοί υποτίθεται για τα οικονομικά και τα τραπεζικά, που δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους, βλέπουμε να παρελαύνουν από πρωινάδικα και να κάνουν τους... τζάμπα μάγκες για το τι έπρεπε να είχε γίνει και τι πρέπει να γίνει τώρα, θυμίζοντας τους μετά Χριστό προφήτες.
Καλά, πριν ξεσπάσει η θύελλα, όταν όλοι ζούσαμε σε μια εικονική πραγματικότητα, πού ήταν αυτοί οι κύριοι καθηγητάδες; Γιατί δεν βγήκαν τότε να μας ξυπνήσουν, να χτυπήσουν καμπανάκια, να καταγγείλουν τις τράπεζες που κέρδιζαν δισεκατομμύρια, όπως κάνουν τώρα, να ταρακουνήσουν τους πολιτικούς και την κυβέρνηση, να σηκώσουν τη σημαία της κινητοποίησης; Αλλά τότε είχαν βολευτεί στην καρεκλούλα τους... Ή αγωνίζονταν οι άνθρωποι για το πώς θα γίνουν λέκτορες και καθηγητές από το παράθυρο...
Πότε οι κύριοι αυτοί βγήκαν να καταγγείλουν τα όργια, την αναξιοκρατία, τις ρεμούλες, τη συναλλαγή με τους φοιτητοπατέρες για να τους ψηφίσουν για καθηγητές, με αντάλλαγμα σε πολλές περιπτώσεις ένα τζιπ; Ποιος φταίει για την ποιότητα της μόρφωσης που παρέχεται στα πανεπιστήμια, που κατάντησαν τα ελληνικά πτυχία κουρελόχαρτα, με πάντα βέβαια τις λιγοστές εξαιρέσεις, που οφείλονται σε καθηγητές που επιμένουν να σέβονται τον εαυτό τους;
Πότε βγήκε η πανεπιστημιακή κοινότητα να πάρει θέση για τα μεγάλα, τα εθνικά μας θέματα, ή να συμπαραταχθεί στους κοινωνικούς αγώνες, για αλλαγές στο πελατειακό σύστημα που ΟΛΟΙ οι θεσμοί είναι μέρος του;
Αν τα παιδιά μας βγαίνουν αμόρφωτα και χωρίς ιδανικά και αξίες, πρώτοι φταίχτες είστε εσείς, κύριοι δάσκαλοι ΟΛΩΝ των βαθμίδων.
Αφήστε λοιπόν τις συμβουλές και τις υποδείξεις από τη σιγουριά της καρέκλας σας προς τους ήδη πνιγμένους... Βάλατε και σεις το χεράκι σας για να φθάσουμε εδώ...
Το Παρόν
