Η επικράτηση του ακράτου καπιταλισμού, ονομάσθηκε παγκοσμιοποίηση της οικονομίας. Και ο άμετρος καταναλωτισμός χαρακτηρίσθηκε ως ποιότητα ζωής. Η θεοποίηση του χρήματος, που διέκρινε τους περισσοτέρους Αμερικανούς, έγινε δόγμα και πολλών Ευρωπαίων. Οι πατροπαράδοτες αρχές και αξίες εξανεμίσθηκαν. Τα φαινόμενα της διαφθοράς γενικεύθηκαν. Οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες (όπως η SIEMENS), που είχαν εξειδικευθεί στην αγορά συνειδήσεων των πολιτικών σε πολλές χώρες, ανήκαν και σε κεφαλαιούχους της μεγάλης χώρας του Ατλαντικού.
Το μαύρο χρήμα έρρευσε άφθονο στους επιτηδείους και δι΄αυτών στις τράπεζες. Πολίτες και κράτη έγιναν δέκτες άμετρης προσφοράς χρήματος δια δανεισμού. Σε λίγες δεκαετίες, όλα τα κράτη της Ευρώπης ευρέθησαν υπερχρεωμένα. Ήταν φυσικό, η Ελλάδα να γίνει σημαιοφόρος των οφειλετών, αλλά και πολλοί Έλληνες πολίτες οφειλέτες Τραπεζών.
Οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί, που κατηγορούν σήμερα τους Έλληνες, πως καταναλώνουν περισσότερα από αυτά που παράγουν, λησμονούν ότι, αυτοί πρώτοι προσέφεραν στους Έλληνες προς αγορά τα προϊόντα τους, βιομηχανικά και άλλα, εν γνώσει του ότι το τίμημά τους προερχόταν από δάνεια ή επιδοτήσεις.
Οι πολιτικοί μας, που σήμερα κατηγορούν τους Έλληνες, για συμμετοχή στη σπατάλη, ουδέποτε θέλησαν να διαφωτίσουν τους πολίτες, γιατί και πώς πρέπει να περιορίσουν τις περιττές δαπάνες. Και όταν η κυβέρνηση Καραμανλή επεχείρησε να προωθήσει κάποια αναγκαία διαρθρωτικά μέτρα, για τον περιορισμό του ελλείμματος, προκειμένου να αποφευχθεί η κατάσταση στην οποία περιήλθαμε σήμερα, το ΠΑΣΟΚ, ως αντιπολίτευση, αντιτάχθηκε με όλους τους τρόπους, για να αποτρέψει τη λήψη των μέτρων τούτων, κατά πολύ ηπιοτέρων αυτών που σήμερα το ίδιο επιβάλλει νομοθετικώς.
Πολύ ορθά η Εκκλησία της Ελλάδος, με εγκύκλιό της, που διανεμήθηκε στις ενορίες την περασμένη Κυριακή, ασκεί δριμυτάτη κριτική κατά των πολιτικών, διότι έφεραν την Ελλάδα στο σημείο που ευρίσκεται σήμερα. Αλλά και διότι τα χρόνια που πέρασαν δεν ελάμβαναν τα επιβαλλόμενα μέτρα προς αποφυγήν του πολιτικού κόστους, το οποίον σήμερα δεν υπολογίζουν καν.
Η αντίδραση του κυβερνώντος κόμματος, κατά των μέτρων της κυβερνήσεως Καραμανλή είχε φθάσει μέχρι του πρωτοφανούς σημείου να κατέλθει ο σημερινός πρωθυπουργός, ως αρχηγός της αντιπολιτεύσεως, στο λιμένα του Πειραιώς, προς προϋπάντηση των Κρητών αγροτών, που είχαν έλθει με τα τρακτέρ τους, για να καταλάβουν την πόλη των Αθηνών, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, λόγω μη αποδοχής των αιτημάτων τους.
Σήμερα, αντιθέτως, ο πρωθυπουργός συμπεριφέρεται ως ευπειθής εντολοδόχος της Τρόικας και του Δ.Ν.Τ., προκειμένου να εφαρμόσει νομοθετικώς τους όρους τους, χωρίς να ενδιαφέρεται για τις επιπτώσεις τούτων επί του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού και της οικονομίας της πατρίδος μας. Τους όρους αυτούς αποδέχθηκε η κυβέρνηση, χωρίς καμία διαπραγμάτευση, ενώ, εκ των υστέρων, αποδείχθηκε, ότι πολλοί τούτων θα ήταν δυνατόν να είναι ηπιότεροι, αν αυτή το ζητούσε και επέμενε.
Ο πρωθυπουργός όφειλε να αναπτύξει όλη την διαπραγματευτική και διπλωματική του ικανότητα, για την οποίαν και εκαυχάτο προεκλογικώς. Την παράλειψη αυτή έρχεται να αναπληρώσει η άποψη των εισηγητών του Συμβουλίου της Επικρατείας, περί του ότι τα μέτρα εις βάρος των μισθωτών και συνταξιούχων είναι νόμιμα, ως επιβαλλόμενα τάχα εκ του υπερτέρου γενικού κοινωνικού συμφέροντος!
Κατά τη λογική των δικαστών του Συμβουλίου Επικρατείας, που δεν είναι σύμφωνη με αυτή των συναδέλφων τους της Ρουμανίας και της Λετονίας, το γενικό συμφέρον επιβάλλει να περικοπούν τα δώρα και οι μισθοί μισθωτών και συνταξιούχων, για να ωφεληθεί το Κράτος 2 περίπου δις ευρώ, τα οποία διαθέτει για την ισοπόσως αυξημένη μισθοδοσία υπαλλήλων του ΟΣΕ.
Στο άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος, ορίζεται, ότι «Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους». Αλλ΄ ενώ γίνονται οι άνω περικοπές αποδοχών μισθωτών και συνταξιούχων, οι βουλευτές, εμείωσαν μεν κατά τι την αντιμισθία τους, εισπράττουν όμως τα χρήματα που εισέπρατταν προηγουμένως συνολικώς, με το να αυξήσουν τις συνεδριάσεις των επιτροπών, στις οποίες μετέχουν επ΄αμοιβή. Παραλλήλως δε η κυβέρνηση δεν αποφεύγει τις σπατάλες, αφού διαθέτει 20 εκατομμύρια ευρώ για τη μελέτη περιορισμού και εξυγιάνσεως των ΔΕΚΟ. Αυτές τις επιτρέπει το «γενικό συμφέρον»;
Παρ΄ όλα αυτά παρατηρείται συνεχής διαφορά απόψεων μεταξύ κυβερνώντων, τρόικας και εκπροσώπων του Δ.Ν.Τ. Η κυβέρνηση, ενώπιον της απογνώσεως του λαού, προσπαθεί να μετριάσει τους όρους του μνημονίου. Οι δανειστές μας όμως, στην προσπάθειά τους να διασφαλίσουν την επιστροφή των χρημάτων τους, απαιτούν συνεχώς αυστηρότερα μέτρα.
Ωστόσο, κανένα πρόγραμμα αυξήσεως της παραγωγής και γενικώς οικονομικής αναπτύξεως δεν έχει και δεν εφαρμόζει η κυβέρνηση. Τα ΜΜΕ, που κατά την κρίση του λαού, είναι κατά το πλείστον εξαγορασμένα, καλλιεργούν στους νέους το πνεύμα αναζητήσεως εργασίας και καλυτέρας τύχης σε άλλες χώρες. Σ΄ αυτό συνηγορεί και ο πρωθυπουργός μας, λέγων, ότι οι νέοι Έλληνες πρέπει να γίνουν κοσμοπολίτες!
Όμως, ο εξαναγκασμός των νέων Ελλήνων να μεταναστεύσουν, ισοδυναμεί με εθνικό έγκλημα. Αν φύγουν οι άξιοι νέοι της πατρίδος μας και μείνουν σε αυτή μόνον οι γέροντες και οι ολιγότερο ικανοί νέοι, η Ελλάδα θα κυριευθεί ευκολότερα από τους λαθρομετανάστες, οι οποίοι συνεχώς και μεθοδικώς εγκαθίστανται, όχι μόνον στην πρωτεύουσα, αλλά και σε όλες τις επαρχίες μας.
Η πατρίδα μας θα καταστεί χώρα γερόντων, με ένα γιγαντιαίο χρέος 400 δις ευρώ περίπου, μετά τρία χρόνια και με μειωμένη παραγωγή. Εντούτοις, δεν είναι σύμφωνη με τη φύση και τις παραδόσεις των Ελλήνων, η ηττοπάθεια και η εκούσια υπαγωγή στην μοίρα μας. Ούτε, βεβαίως, η σιωπηρά αποδοχή της συστηματικής απαξιώσεως της χώρας μας. Πρέπει να αφυπνισθεί το ελληνικό δαιμόνιο και να εμπνεύσει τις ψυχές κυβερνώντων και κυβερνωμένων. Τα χρήματα που οφείλουμε είναι ήδη πάρα πολλά και θα είναι πολύ περισσότερα αργότερα. Είναι αδύνατον, συνεπώς, να τα καταβάλουμε.
Η αναδιάρθρωση των χρεών μας, όχι μόνον δια της επιμηκύνσεως του χρόνου εξοφλήσεώς τους, αλλά και δια της συμβιβαστικής μειώσεως του κεφαλαίου μετά των τόκων είναι αναπότρεπτη. Παραλλήλως όμως πρέπει να αυξηθεί η παραγωγή και να μειωθούν οι εισαγωγές. Με άλλα λόγια, πρέπει να εγκαταλείψουμε το σύστημα του καπιταλισμού, όπως έχει εισαχθεί και να επανέλθουμε στη μεικτή και ελεγχόμενη ελευθέρα οικονομία, με την προστασία της εγχωρίου παραγωγής, ώστε να ευνοηθεί η πώληση εγχωρίων προϊόντων.
Αν αυτά δεν είναι δυνατόν να επιτευχθούν, εντός της Ευρωζώνης, με την ανοχή των συνεταίρων μας, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να ευρεθούμε στην ανάγκη να τα εφαρμόσουμε και χωρίς την έγκριση των μελών αυτής. Έστω και με απειλή αποβολής μας, αν και δεν προβλέπεται νόμιμη διαδικασία από τις σχετικές συμβάσεις της Ε.Ε.
Η τελευταία οικονομική κρίση ομοιάζει με μορφή οικονομικού πολέμου, άγνωστο από ποίο κέντρο εκπορευομένου. Στον πόλεμο αυτό, τα σοβαρότερα κράτη της Ευρώπης, η Γερμανία και η Γαλλία, αντί να αναλάβουν ευρωπαϊκό ηγετικό ρόλο και να προωθήσουν την εξέλιξη της Ευρωζώνης σε Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, συμπεριφέρονται με γνώμονα τα στενά εθνικά τους συμφέροντα. Όμως και αυτά εξαρτώνται από το κέντρο του καπιταλισμού, που έχει τη μεγαλυτέρα ευθύνη της σημερινής καταστάσεως.
Από όσα είπαν στη Βουλή οι βουλευτές κ.κ. Βάσω Παπανδρέου, Σαλαγιάννης και Ρομβόπουλος, συνάγεται, ότι πολλοί συνάδελφοί τους του κυβερνώντος κόμματος δεν συμφωνούν με τα μέτρα της κυβερνήσεως. Αναγκάζονται όμως να τα ψηφίσουν για να μην ανατραπεί η κυβέρνηση του κόμματος στο οποίο ανήκουν. Αλλ΄ αυτό δεν είναι σύμφωνο με το Σύνταγμα, ούτε με την έννοια της Δημοκρατίας.
Χρόνος
