Στιγμιότυπα από την παρουσίαση του βιβλίου. Από αριστερά, ο κ. Χρήστος Φίφης, ο κ. Πλούταρχος Δεληγιάννης, ο συγγραφέας Στρατής Βακράς, ο μεταφραστής Κώστας Καλυμνιός και ο συμπρόεδρος του Φεστιβάλ Αντίποδες (στο πλαίσιο του οποίου έγινε η παρουσίαση) Λεωνίδας Βλαχάκης
Στην κατάμεστη αίθουσα της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας έγινε την Κυριακή, 13 Μαρτίου, η παρουσίαση της αγγλικής μετάφρασης του βιβλίου του Στρατή Βακρά: «Αλισαβώ, Κυνηγώντας το Όνειρο».
Στον χαιρετισμό του, ο Πλούταρχος Δεληγιάννης αναφέρθηκε στα κοινά βιώματα όλων των μεταναστών τα οποία βρίσκουν πρόσωπο στους ήρωες του βιβλίου. Ο καθηγητής Χρήστος Φίφης στην ομιλία του αναφέρθηκε στην σπουδαιότητα του βιβλίου για τον κανόνα της ελληνοαυστραιανής λογοτεχνίας.
Ο κύριος ομιλητής και μεταφραστής του βιβλίου στην αγγλική Κώστας Καλυμνιός σχολίασε:
«Ειλικρινά, ένα τέτοια βιβλίο γραμμένο στο σατυρικό στυλ ενός Ραμπελαί δεν έχει ξαναεκδοθεί εδώ στην Αυστραλία. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα-αριστούργημα, με μια τρανή δόση υψηλής φάρσας. Σε αντίθεση με αντίστοιχα έργα τα οποία προσπαθούν να αποδώσουν εκείνη την πρωταρχική περίοδο της άφιξης των ελλήνων μεταναστών στην Αυστραλία, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί με δεξιοτεχνία και αφθονία την αίσθηση του χιούμορ ώστε να καταστήσει ευκολοχώνευτη την ιμπρεσσιονιστική του όψη των κοινωνικών συνθηκών και υπόβαθρων εκείνων που σχημάτισαν τις κοινωνικές αντιλήψεις των ηρώων του –όπου οι αντιλήψεις αυτές αποτελούν αφετηρία από την οποία οι ήρωες του βιβλίου αντιμετωπίζουν και ενσωματώνονται, στο σημείο όπου αυτό γίνεται εφικτό, στο νέο τους περιβάλλον. Πολύ γρήγορα, συνειδητοποιούμε ότι τα ιδανικά της ηθικότητας, ανεξαρτησίας, δικαιοσύνης, αυτάρκειας, καθώς και του σκεπτικισμού όσον αφορά το μεταφυσικό κόσμο, τα οποία διακατέχουν το κύριο μήνυμα του βιβλίου είναι τυπικά συστατικά της μυθοποίησης του μετανάστη από τον ίδιο τον έλληνα μετανάστη, στη χώρα αυτή. Η πίστη στον εαυτό μας είναι αυτό που μας επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε την οποιαδήποτε πρόκληση, και ο συγγραφέας θεωρεί την δυναμικότητα και ικανότητες των ηρώων του ως κύριοι παράγοντες για την πλοήγησή τους μεταξύ συμπληγάδων όπως πόλεμοι, πείνα, φτώχια, την μετάσταση σε ξένη χώρα, ακόμη και ανεκτικότητα και συμφιλίωση για αυτούς που περιφρονούν τα χρηστά ήθη.
«Ειλικρινά, ένα τέτοια βιβλίο γραμμένο στο σατυρικό στυλ ενός Ραμπελαί δεν έχει ξαναεκδοθεί εδώ στην Αυστραλία. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα-αριστούργημα, με μια τρανή δόση υψηλής φάρσας. Σε αντίθεση με αντίστοιχα έργα τα οποία προσπαθούν να αποδώσουν εκείνη την πρωταρχική περίοδο της άφιξης των ελλήνων μεταναστών στην Αυστραλία, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί με δεξιοτεχνία και αφθονία την αίσθηση του χιούμορ ώστε να καταστήσει ευκολοχώνευτη την ιμπρεσσιονιστική του όψη των κοινωνικών συνθηκών και υπόβαθρων εκείνων που σχημάτισαν τις κοινωνικές αντιλήψεις των ηρώων του –όπου οι αντιλήψεις αυτές αποτελούν αφετηρία από την οποία οι ήρωες του βιβλίου αντιμετωπίζουν και ενσωματώνονται, στο σημείο όπου αυτό γίνεται εφικτό, στο νέο τους περιβάλλον. Πολύ γρήγορα, συνειδητοποιούμε ότι τα ιδανικά της ηθικότητας, ανεξαρτησίας, δικαιοσύνης, αυτάρκειας, καθώς και του σκεπτικισμού όσον αφορά το μεταφυσικό κόσμο, τα οποία διακατέχουν το κύριο μήνυμα του βιβλίου είναι τυπικά συστατικά της μυθοποίησης του μετανάστη από τον ίδιο τον έλληνα μετανάστη, στη χώρα αυτή. Η πίστη στον εαυτό μας είναι αυτό που μας επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε την οποιαδήποτε πρόκληση, και ο συγγραφέας θεωρεί την δυναμικότητα και ικανότητες των ηρώων του ως κύριοι παράγοντες για την πλοήγησή τους μεταξύ συμπληγάδων όπως πόλεμοι, πείνα, φτώχια, την μετάσταση σε ξένη χώρα, ακόμη και ανεκτικότητα και συμφιλίωση για αυτούς που περιφρονούν τα χρηστά ήθη.
Αυτή η διαλεκτική μεταξύ παραδοσιακών ηθών και αυτών που οι πρωτόπλαστοι μετανάστες σχημάτισαν στη Νέα τους Εδέμ φαίνεται από την εισαγωγή αντιηρώων στο κείμενο. Όσοι λίγοι αγγλόφωνοι της τρίτης γενιάς διαβάσουν το βιβλίο θα ωφεληθούν, αν ευαισθητοποιηθούν από τα όσα γράφει ο συγγραφέας, εντοπίζοντας μεταξύ το μεγάλο χάσμα των προσδοκιών του Στρατή Βακρά και της πρώτης γενιάς, και της σημερινής πραγματικότητας και γι’ αυτό πιστεύω ότι η μετάφραση του βιβλίου ήταν αναγκαία.
Όμως, πρέπει να ομολογήσουμε ότι το αναγνωστικό κοινό στο οποίο κυρίως στοχεύει ο συγγραφέας, είναι η πρώτη γενιά, η οποία θα βρει στα καμώματα των πρωταγωνιστών και των φίλων τους, κοινά βιώματα και αντιλήψεις, τους ίδιους προβληματισμούς και τις ίδιες ανησυχίες. Αύριο-μεθαύριο, ακόμη και σε εκατό χρόνια, εύχομαι ότι οι ανησυχίες, οι προβληματισμοί και οι προκαταλήψεις αυτών των ζωντανών, δραστήριων ανθρώπων θα δονούνται ακόμη μέσα από τα λόγια του Στρατή Βακρά, έστω μεταγλωττισμένα να υπάρχουν ως σημείο αναφοράς για την περαιτέρω πορεία των ελλήνων της Αυστραλίας, συνοδευόμενα από το χιούμορ, τον ανθρωπισμό και την αγάπη για τον άνθρωπο που τόσο διακατέχουν τον συγγραφέα».
Στο τέλος της παρουσίασης ο συγγραφέας Στρατής Βακράς, αναφέρθηκε στα γεγονότα εκείνα που τον ώθησαν να γράψει το βιβλίο και έσπευσε να διαβεβαιώσει τους παρευρισκομένους ότι οι κύριοι αντιήρωες του βιβλίου υπήρξαν αληθινά, γνωστά του πρόσωπα.
