Από τα ανέκδοτα κείμενα του
Γιώργου Εχέδωρου ‘Παραμυθένιες Ιστορίες’.
Είχε ένα
προαίσθημα αυτές τις μέρες.
Οι
μαγευτικές ‘ναϊάδες’ της Δοϊράνης θα
άφηναν τις υδάτινες σπηλιές τους, θα ερχόντουσαν να λουστούν με το φως των
αστεριών. Και τότε μια από αυτές, τις θεϊκές γυναίκες των πηγών και των λιμνών,
θα ερωτευόταν το αγόρι της στεριάς.
Είχαν περάσει
εκατό χρόνια από την τελευταία φορά που αναδύθηκαν από τη λίμνη οι πανέμορφες,
θεϊκές ‘Ναϊάδες’.
Επάνω στα ήρεμα
νερά έσμιγαν οι δαιδαλώδεις φωτεινοί δρόμοι των αστεριών. Όλη η φύση γύρω
καρποφόρησε και πρόσμενε με χαρά τις κόρες της λίμνης.
Η καρδιά του
παλικαριού χτυπούσε γρήγορα καθώς η ομίχλη του φθινοπώρου άπλωσε τα
αραχνοΰφαντα φτερά της πάνω από το υγρό στοιχείο.
Οι πηγές
ανάβλυζαν χαρούμενες. Τα ποτάμια έτρεχαν
κελαρυστά, ο αέρας χάιδευε απαλά τα φύλλα των δένδρων. Τα ψάρια της λίμνης χοροπηδούσαν στο νερό
ξετρελαμένα, και τα ζώα γύρω από τη λίμνη άκουγαν εκστατικά όμορφους ήχους που ποτέ δεν είχαν
ξανακούσει.
Είχαν περάσει
ακριβώς εκατό χρόνια…
Τότε
αναταράχθηκε ένα σημείο της λίμνης. Μέσα στην νύχτα ένα ροδαλό φως φαινόταν στο
βυθό που ολοένα δυνάμωνε… δυνάμωνε…
Το απαλό
θρόισμα των φύλλων, των πανύψηλων δένδρων της αμμουδερής παραλίας, μαρτυρούσε
τον ερχομό τους.
Και να!
Στο μέσο της
λίμνης άρχισαν να αναδύονται, ντυμένες μ’ ένα εκθαμβωτικό φως, οι αέρινες θεϊκές ‘ναϊάδες’…
Λικνίζονταν
χορευτικά στην επιφάνεια του νερού ξετρελαμένες από τα αμέτρητα αστέρια του
ουρανού.
Μέσα στους
μαγευτικούς μουσικούς ήχους μιας άρπας, οι όμορφες κόρες της λίμνης άρχισαν να
τραγουδούν ένα μελωδικό τραγούδι που μιλούσε για αιώνια αγάπη.
Το μουσικό
κάλεσμά τους ταξίδευσε στη στεριά. Ο απαλός αέρας μετέφερε τη γλυκιά μελωδία στα ανοιχτά
παράθυρα των παλικαριών.
Ρίγησαν οι
ανδρικές καρδιές.
‘ Οι Ναϊάδες!’,
φώναξαν σιγά, ‘...αναδύθηκαν οι κόρες της λίμνης...’
Τότε, το παλικάρι, που πρόσμενε
καρδιοχτυπώντας στην παραλία, σηκώθηκε αναζητώντας με αγωνία το πρόσωπο της
ομορφότερης...
Μόλις είδε μέσα
στο φως των αστεριών την πανέμορφη, ξεχωριστή ‘Ναϊάδα’ , την ερωτεύθηκε αμέσως.
Σαγηνευμένος
και μαγεμένος μπήκε στα νερά της λίμνης, να προλάβει να αγγίξει την ονειρεμένη
κόρη, πριν η αυγή την καλύψει με τον μανδύα της.
Η θεϊκή
γυναίκα, μόλις τον αντίκρισε, τον ερωτεύθηκε στη στιγμή. Του άπλωσε το χέρι και
τον οδήγησε ευτυχισμένη στις υδάτινες σπηλιές της λίμνης, για να τον έχει μόνο
δικό της…
Ήτανε τόση
μεγάλη η χαρά που βρήκε το ταίρι της που με ένα τραγούδι της, έκανε το νερό της
λίμνης και των πηγών, μαγικό.
Κι όποιος
προλάβει να πιει από αυτό, πριν έρθει η αυγή, θα αγαπηθεί πολύ και θα ζήσει
άλλη μια ολόκληρη ζωή...
--
