Ο ομογενής ερευνητής του πανεπιστημίου Monash Τόνι Τηγάνης
Ένας ομογενής ερευνητής της Μελβούρνης υποστηρίζει ότι τα αντιοξειδωτικά, σε κάποιες περιπτώσεις, αντί να περιορίζουν τις ασθένειες, ενδέχεται και να προκαλούν διαβήτη 2.
Πρόκειται για τον καθηγητή της Βιοχημικής του Πανεπιστημίου Monash της Μελβούρνης, Τόνι Τηγάνη, που διεξήγαγε σχετική έρευνα. Συγκεκριμένα, αντί να προστατεύουν από το διαβήτη, τα αντιοξειδωτικά-ουσίες που βρίσκονται σε τροφές και συμπληρώματα και προλαμβάνουν την κυτταρική βλάβη-μπορεί στην πραγματικότητα να αυξάνουν την πιθανότητα να εμφανίσει κάποιος διαβήτη, τουλάχιστον στα αρχικά στάδια, σύμφωνα με νέα έρευνα από την Αυστραλία.
Ο ερευνητής Τόνι Τηγάνης, δήλωσε ότι στην περίπτωση του πρώιμου διαβήτη 2 η έρευνα υποδεικνύει ότι τα αντιοξειδωτικά είναι ενδεχομένως επιβλαβή.Τα αντιοξειδωτικά είναι προστατευτικές πρωτεΐνες που μπορούν να προλάβουν την κυτταρική βλάβη λόγω φορτισμένων σωματιδίων. Αυτό το οξειδωτικό στρες εκτιμάται ότι ενισχύει την εξέλιξη αρκετών νόσων, όπως ο διαβήτης 2.
Επειδή τα αντιοξειδωτικά πολεμούν το οξειδωτικό στρες έχουν γίνει δημοφιλή διατροφικά συμπληρώματα. Ωστόσο, ο Τηγάνης δήλωσε ότι η εικόνα είναι περισσότερο πολύπλοκη. Θεωρεί ότι υπάρχει λεπτή ισορροπία και πως μεγάλη ποσότητα από κάτι ωφέλιμο μπορεί να καταλήξει επιβλαβής.Η ερευνητική ομάδα μελέτησε το αποτέλεσμα του οξειδωτικού στρες σε ποντίκια στα οποία χορηγήθηκε διατροφή υψηλή σε λιπαρά για 12 εβδομάδες. Από ομάδα ποντικών έλειπε το ένζυμο Gpxl, που βοηθά στην αντιμετώπιση του οξειδωτικού στρες.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ποντίκια που δεν έφεραν το ένζυμο είχαν λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν αντίσταση στην ινσουλίνη-αρχικό χαρακτηριστικό διαβήτη-σε σχέση με τα φυσιολογικά ποντίκια. Αλλά όταν χορήγησαν αντιοξειδωτικό στα ποντίκια που εμφάνιζαν έλλειψη του ενζύμου, τα ζώα έχασαν το πλεονέκτημα και έγιναν περισσότερο διαβητικά.
Ο ερευνητής δήλωσε ότι το οξειδωτικό στρες μπορεί να δρα όχι για να βλάπτει τον οργανισμό αλλά για να καταστέλλει ένζυμα που βλάπτουν την ικανότητα του οργανισμού να χρησιμοποιεί ινσουλίνη έγκαιρα στην εμφάνιση διαβήτη και ότι τα αντιοξειδωτικά αφαιρούν αυτόν τον προστατευτικό μηχανισμό.Όπως δήλωσε ο ερευνητής, η έρευνα υποδεικνύει πως τα αντιοξειδωτικά μπορεί πιθανόν να συμβάλλουν στην εμφάνιση-νωρίς-της αντίστασης στην ινσουλίνη, σημαντικό παθολογικό στοιχείο στο διαβήτη τύπου 2.
Προειδοποίησε ότι η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε ποντίκια και θεωρεί ότι χρειάζεται περαιτέρω μελέτη σε ανθρώπους.Δήλωσε ότι άλλες έρευνες έχουν υποδείξει ότι τα αντιοξειδωτικά μπορεί να περιορίζουν το προσδόκιμο επιβίωσης σε σκουλήκια και ανθρώπους. Και πως κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους έχουν δείξει ότι η λήψη αντιοξειδωτικών δεν προστατεύει υγιείς ανθρώπους από την εμφάνιση διαβήτη. Πιστεύει ότι οι υγιείς άνθρωποι δεν θα πρέπει να λαμβάνουν αντιοξειδωτικά αλλά να ακολουθούν υγιεινή διατροφή και να ασκούνται.
Τα αντιοξειδωτικά, σύμφωνα με τον ομογενή επιστήμονα, είναι πλούσια σε φρούτα και λαχανικά.
Τα τελευταία χρόνια τοποθετούνται όμως ως συμπληρώματα σε τροφές αλλά ακόμα και σε καλλυντικά επειδή θεωρούνται «ασπίδα για την υγεία».Από τα αποτελέσματα της τελευταίας μελέτης προκύπτει όμως πως όσοι παίρνουν αντιοξειδωτικά «στα τυφλά» ενδέχεται να θέτουν σε κίνδυνο την υγεία τους.Το Αυστραλιανό Ινστιτούτο Διατροφής ανέφερε ότι οι άνθρωποι πρέπει να συνεχίσουν να λαμβάνουν αντιοξειδωτικά μέσω φρούτων και λαχανικών αλλά να είναι προσεκτικοί όταν παίρνουν σχετικά συμπληρώματα.
