«Σίγουρα θα του άρεσε αυτός ο διάκοσμος, η αυστηρότητα του τοπίου, η γύμνια και η λευκότητα του περιβάλλοντος», αναλογίσθηκε ο στενός του φίλος, ο κοινωνιολόγος και φιλόσοφος, Εντγκαρ Μορέν (Edgar Morin), προσθέτοντας «δεν ξέρω τι θα σκέφτεται βλέποντας όλον αυτόν τον κόσμο που τον συνοδεύει, ήταν ένας μοναχικός στοχαστής».
Ανάμεσα σε αυτούς που συνόδευσαν τον Κώστα Αξελό στην τελευταία του κατοικία ήταν και ο Έλληνας πρέσβης στο Παρίσι, Κωνσταντίνος Χαλαστάνης και η Έλληνίδα πρόξενος Κατερίνα Κόϊκα.
Εμπρός στο ανθοστολισμένο φέρετρο, με πρωτοφανή για το Παρίσι παγωνιά, ο κόσμος περιστοίχισε τη σύντροφο ζωής του Κώστα Αξελού, τη συγγραφέα και δημοσιογράφο Κατερίνα Δασκαλάκη.
Εκπροσωπώντας την ελληνική κυβέρνηση ο υπουργός Επικρατείας Χάρης Παμπούκης, μίλησε για τη ζωή και τη δράση του εκλιπόντος: «Μία εμπειρία ζωής από τις πλουσιότερες αλλά κυρίως γεμάτη με ιδιαίτερη σημασία, μία αξιόλογη πνευματική κληρονομιά».
«Αγαπημένε δάσκαλε», είπε ο υπουργός, «η Ελλάδα σου οφείλει πολλά, η σκέψη σου θα κατευθύνει πολλές γενιές, πολλοί θα επιχειρήσουν να την ερμηνεύσουν, λίγοι θα την καταλάβουν, η σημασία της ζωής σου ήταν σε πλήρη αρμονία με το βάθος της σκέψης σου. Η Ελλάδα σε αποχαιρετά ».
Στη συνέχεια μίλησε ο γάλλος φιλόσοφος Ζαν Λωξερουά, λέγοντας πόσο προνομιακά ένοιωθαν όλοι οι φίλοι του Αξελού που διασταύρωσαν το δρόμο τους με την ζωή του. «Τον άνθρωπο αυτό που ήξερε να γυρίζει την πλάτη σε συμβιβασμούς και κάθε είδους μικρότητες, αγέρωχος αντιστάθηκε πρώτα στην πολιτική φρίκη και στη συνέχεια στη σύγχρονη σχιζοφρένεια και τον ναρκισσισμό».
Για τον Ζαν Λωξερουά ο Κώστας Αξελός ήταν η σύνθεση των αντιθέσεων: «Τραγικός και γεμάτος ήλιο, μοναχικός και αξιαγάπητος, με βαθύ στοχασμό και απλότητα, αδέσμευτος και εξαιρετικά καλοσυνάτος».
Στη συνέχεια μίλησε και ο φιλόσοφος Κλωντ Ρος που ανέπτυξε τη φιλοσοφική και ποιητική σκέψη του Κώστα Αξελού.
Η ιστορικός Στέλλα Μανέ ανέγνωσε το στάσιμο από την Αντιγόνη που αναφέρεται στα κατορθώματα του ανθρώπου που μόνο από τον Αδη δεν μπορεί να ξεφύγει. Δύο νέοι ανέγνωσαν ένα ποίημα του Φρήντριχ Χαϊλντερλιν και ένα απόσπασμα από το τελευταίο βιβλίο του Κώστα Αξελού που μιλάει για «αυτό που δεν μας εγκαταλείπει».
Και ενώ οι το χιόνι συνέχιζε να σκεπάζει το υγρό χώμα και η μουσική του φλάουτου πλημμύριζε την ατμόσφαιρα, διακριτικά το γαντοφορεμένο χέρι της συντρόφου του Κώστα Αξελού, χάιδευε απαλά το ξύλινο φέρετρο, τελευταίο «αντίο» στον Κώστα Αξελό.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
