Ένα περιστατικό όπως το περιγράφει ο Πάρις Στάμκος
«Στις 12 Ιουνίου 2012 συνέβη ένα γεγονός το οποίο θεωρώ ότι πρέπει να διακοινωθεί στο ευρύτερο κοινό και να ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους που πιστεύουν στην ισορροπία που προσφέρει το οικοσύστημα της ευρύτερης περιοχής του Γαλλικού ποταμού και των παραποτάμων του, ειδικά στο πηγαίο τμήμα του παραπόταμου Σπανού.
« Το απόγευμα της 12ης Ιουνίου 2012 σταμάτησε έξω από το σπίτι μου ο χειριστής ενός μικρού θεριστικού μηχανήματος, ο Ηλιάδης Σάββας, και με φώναξε.
Τον άκουσα να ρωτάει πανικόβλητος αν γνώριζα τηλέφωνα από οργανώσεις που ασχολούνται με περίθαλψη άγριων ζώων. Στη συνέχεια μου εξήγησε για το ατύχημα που συνέβη με ένα μικρό ζαρκάδι.
Ξεκινήσαμε για το σημείο στο οποίο κείτονταν το ‘μωρό’. Ήταν στη μέση ενός χωραφιού, ακίνητο, ανήμπορο και σοβαρά τραυματισμένο. Το ‘μωρό’ ζαρκάδι ήταν 1,5 ή 2 μηνών. Το τυλίξαμε με ένα ύφασμα και το βάλαμε με μια μικρή σακούλα. Είχαμε πάει με το παπάκι μου. Το κράτησε ο Ηλιάδης στην αγκαλιά του το βάλαμε στη θήκη της μοτοσικλέτας και όταν φθάσαμε στο χωριό, ειδοποίησα αμέσως την θηροφυλακή.
Ο θηροφύλακας Ιωάννης Κουρτέσογλου έφθασε σε είκοσι λεπτά. Βρισκόταν κάπου εκεί γύρω στην περιοχή. Η πρώτη του εκτίμηση όταν είδε τα τραύματά του μικρού ζαρκαδιού, είπε ήταν ότι ήταν πολύ δύσκολο να ζήσει.
Το παρέλαβε για να πάει στη Λέσχη Κυνηγών Κιλκίς, από όπου θα ειδοποιούσε και την αρμόδια Ομοσπονδία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ήταν το δεύτερο περιστατικό, στην ίδια περιοχή, με τραυματισμό μικρού ζαρκαδιού.
Παρόμοιο γεγονός έγινε πριν από μερικές ημέρες στην ευρύτερη περιοχή του οικολογικού συστήματος της κοίτης του Σπανού που είναι παραπόταμος του Γαλλικού ποταμού.
Το μικρό ζαρκάδι δεν κατάφερε να επιζήσει περισσότερο από τρεις ημέρες, τα τραύματά του δεν ήταν ιάσιμα», γράφει ο Πάρις Στάμκος.
Πληροφορίες για τα ζαρκάδια του οικοσυστήματος του Γαλλικού ποταμού
Τα ζαρκάδια της περιοχής, κατεβαίνουν τα απογεύματα από τις υψηλές κορυφογραμμές των Κρουσίων και πηγαίνουν στην κοίτη του ποταμού να πιουν νερό.
Αυτό είναι γνωστό στους κατοίκους των οικισμών της ευρύτερης περιοχής του οικοσυστήματος του Γαλλικού ποταμού και των παραποτάμων του.
Οι κάτοικοι τα αγαπούν, χαίρονται όταν τα βλέπουν να κινούνται, ως οικογένεια, από λόφο σε λόφο, από πηγή σε πηγή. Αποτελούν μέρος της ζωής τους, μέρος της υγείας τους, μέρος της ύπαρξής τους σε μια περιοχή που η φυσική αγνότητα απειλείται κάθε μέρα και κάθε ώρα, από καταστροφές που προέρχονται από τις δραστηριότητες του, άπληστου, ανθρώπου, αλλά και ασυνείδητων λαθροκυνηγών.
Η μάνα του μικρού ζαρκαδιού πήρε το παιδί μαζί της και κατέβαιναν να πιουν νερό από το ποτάμι.
Τότε, εν μέσω του χωραφιού, η μάνα και πιθανό και μαζί της και άλλα ζαρκάδια, αντιλήφθηκαν το κίνδυνο του θεριζοαλωνιστικού μηχανήματος και πανικοβλημένα ως ομάδα, απομακρύνθηκαν στιγμιαία από την περιοχή, αφήνοντας το μικρό, άτυχο, ζαρκάδι, στη σκιά του υψηλού χορταριού…
