Βεργίνα: Νέα αρχαιολογικά Ευρήματα

Η νέα ανασκαφική προσπάθεια του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στη Βεργίνα, έφερε στο φως σημαντικά αρχαιολογικά αντικείμενα.

Πρόκειται για δοχεία μεταλλικά μεγάλων διαστάσεων, μία λήκυθος (δοχείο, κυρίως λαδιού) και μια υδρία.

"Πέρυσι στις 25 Αυγούστου σ’ ένα μεγάλο ορθογώνιο όρυγμα στην Αγορά των Αιγών, η έρευνα αποκάλυψε ένα χάλκινο αγγείο που περιείχε μια μοναδική για το μέγεθός της χρυσή πυξίδα, με ένα πολύτιμο χρυσό, επίσης, στεφάνι βαλανιδιάς, τοποθετημένο πάνω στα καμένα οστά ενός νεκρού. Το σύνολο παρέπεμπε άμεσα σε βασιλικό νεκρό και η οστεοαρχαιολογική εξέταση των οστών που ακολούθησε έδειξε πως επρόκειτο για ένα νεαρό άτομο.

Τα αποτελέσματα της διεπιστημονικής αξιολόγησης του ευρήματος οδήγησαν στη γοητευτική υπόθεση για την πιθανή ταύτιση του νεκρού με έναν από τους δυο γιούς του Αλεξάνδρου, πιθανότερα του Ηρακλή της Βαρσίνης, που κατατέθηκε στην κρίση της επιστημονικής κοινότητας τον περασμένο Απρίλη στο πλαίσιο του 22ου Διεθνούς Συνεδρίου για το Αρχαιολογικό Έργο στη Μακεδονία και Θράκη.
Φέτος, στις 25 Αυγούστου και πάλι, λίγα μέτρα πιο πέρα από τη θέση όπου είχε εντοπιστεί το πολύτιμο εκείνο σύνολο, κάτω από την ίδια επίχωση που γέμιζε το ίδιο όρυγμα, βρέθηκαν (δυστυχώς αρκετά ταλαιπωρημένα από το βαρύ χώμα που τα σκέπαζε) δύο μεγάλων διαστάσεων μετάλλινα αγγεία: μια μοναδική για το υλικό της ασημένια, όπως φαίνεται, λήκυθος με πώμα και μια ασημένια, επίσης, υδρία, πολύ συγγενική, ως προς το σχήμα και την ποιότητά της με την εντυπωσιακή ασημένια υδρία από τον τάφο του Πρίγκηπα της Μεγάλης Τούμπας. Στο γεμάτο με χώμα εσωτερικό της ασημένιας ληκύθου δεν είναι φανερά κάποια υπολείμματα ταφής και οι αρχαιολόγοι δεν είναι προς το παρόν σε θέση να συμπεράνουν αν πρόκειται για τεφροδόχο αγγείο ή πολύτιμο κτέρισμα. Αντίθετα, στο εσωτερικό της ασημένιας υδρίας διακρίνονται οστά και είναι βέβαιο πως η μικρανασκαφή που θα ακολουθήσει στο εργαστήριο θα παράσχει (όπως και η περυσινή) ενδιαφέροντα στοιχεία για το φύλο και την ηλικία του νεκρού ή της νεκρής, που θα βοηθήσουν ενδεχομένως στην ιστορική αποτίμηση του ευρήματος."
Για την ώρα, η υπεύθυνη της ανασκαφής, Καθηγήτρια Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Χρυσούλα Σαατσόγλου - Παλιαδέλη, η Δρ. Αθανασία Κυριάκου, η υποψήφια διδ. Ελένη Μητσοπούλου, οι προπτυχιακοί φοιτητές που μετείχαν στη φετινή ανασκαφική περίοδο, οι μεταπτυχακοί φοιτητές Αναστάσιος Κακαμανούδης, Μαριάνθη Κοπέλλου, Μαριτίνα Σαλτέα - Καλογερά και Αλέξανδρος Τούρτας, οι συντηρητές Ελπίδα Ανδρέου, Παναγιώτης Καματάκης και Βανέσσα Παπαγεωργίου νοιώθουν ευτυχείς που το νέο εύρημα συμπληρώνει τα δεδομένα της περασμένης χρονιάς και επιβεβαιώνει με νέα στοιχεία τις παρατηρήσεις και τις πρώτες ερμηνείες. Σε πρακτικό επίπεδο δηλώνουν σίγουροι ότι οι πρυτανικές αρχές του ΑΠΘ, τις οποίες και ευχαριστούν για τη συμπαράστασή τους, θα συνεχίζουν να στηρίζουν υλικά και ηθικά τις μακρόχρονες προσπάθειες της πανεπιστημιακής ανασκαφής στον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας.

ΓΡΑΜΜΟΣ - ΒΙΤΣΙ, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1949

Σάββατο, Αύγουστος 29

ΓΡΑΜΜΟΣ - ΒΙΤΣΙ, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1949

"Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΟΣΟ ΟΙ ΠΑΤΡΙΔΕΣ ΜΑΣ ΑΠΕΙΛΟΥΝΤΑΙ Ή ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΣΚΛΑΒΕΣ"

Τον Αύγουστο του 1949 στο Γράμμο και το Βίτσι ο Ελληνικός Στρατός πέτυχε τις τελειωτικές νίκες ενάντια σε έναν ύπουλο, αδερφοκτόνο, καθοδηγούμενο από ξένα κέντρα εχθρό, που επιβουλευόταν εδάφη, εθνική κυριαρχία κι αξιοπρέπεια... την ίδια την Ελευθερία της Πατρίδας μας. Για αυτήν την ίδια Ελευθερία που πολεμούσαν οι Έλληνες στα βουνά της Ηπείρου από τον Οκτώβριο του 1940, στα οχυρά της Θράκης και της Μακεδονίας το 1941 και στην πραγματική Εθνική Αντίσταση σε κάθε ελληνικό βουνό εως το 1944, όπως οι πατεράδες κι οι παππούδες τους παλιότερα…Τιμώντας αυτή την κληρονομιά και παρακαταθήκη, οι Ανένταχτοι Πατριώτες μαζί με όλους τους Έλληνες ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ τις ΘΥΣΙΕΣ για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και συνεχίζουν τις μάχες, γιατί ο πόλεμος συνεχίζεται όσο οι Πατρίδες μας θα απειλούνται ή θα παραμένουν σκλαβωμένες

"ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ"

Κι άλλη αναπροσαρμογή προϋπολογισμού στα Σκόπια

Σύμφωνα με την πρόσφατη εκτίμηση του υπουργείου Οικονομικών, μετά από την ισορρόπηση που επέφερε η δεύτερη αναπροσαρμογή του προϋπολογισμού, η πΓΔΜ καταγράφει μια πτώση του ΑΕΠ της τάξης του 0.6% για το 2009.
Ο Υπουργός Ενέργειας Ζόραν Σταβρέφσκι σε συνέντευξή του στο κανάλι Α1 είπε ότι στην προτεινόμενη αναπροσαρμογή έχει ενσωματωθεί περιορισμός των εξόδων κατά 70 εκατομμύρια ευρώ.
Αν και η κρατική στατιστική υπηρεσία δεν έχει αναγγείλει επίσημα στοιχεία ακόμα, ο Σταβρέφσκι παραδέχτηκε πως η πΓΔΜ έχει μια μικρή υποχώρηση στο ΑΕΠ, αφού έχει καταγραφεί μείωση κατά 2% στο δεύτερο τετράμηνο.
Ο Σταυρέφσκι είναι αισιόδοξος ότι μέχρι το τέλος του έτους, η πΓΔΜ θα καταγράψει αύξηση, κυρίως στο τελευταίο τετράμηνο κατά 1.5%.
Η κυβέρνηση, πάντως, θα επανεξετάσει την προτεινόμενη αναπροσαρμογή του προϋπολογισμού στην κανονική συνεδρίαση της Τρίτης.

Να μην παρεμποδίσει η Ελλάδα

Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Άνδερς Φόγκ Ρασμούσεν σύμφωνα με δημοσίευμα του Makfax, κάλεσε έμμεσα, κατά τη διάρκεια της συνάντησής του με τις αρμόδιες αρχές της Αθήνας να μην παρεμποδίσουν την ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ.

Οι διαφωνίες σχετικά με το όνομα και το βέτο της Ελλάδας στην ένταξή της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ ήταν μεταξύ των θεμάτων της συνάντησης του Ρασμούσεν στην Αθήνα την περασμένη Πέμπτη. Σχετικές λεπτομέρειες δεν ανακοινώθηκαν.

Η άγρα ψηφοφόρων του Χατζηοσμάν και τα τουρκικά βιβλία στα σχολεία

Διαμαρτύρεται ο Χατζηοσμάν του ΠΑΣΟΚ επειδή δεν ήρθαν τα τουρκικά βιβλία!

Ο εκτουρκισμός της Θράκης συνεχίζεται

Τη σημαία του εκτουρκισμού της μουσουλμανικής νεολαίας της Θράκης φαίνεται πως ανέλαβε να σηκώσει ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ροδόπης, Αχμέτ Χατζηοσμάν.Έτσι, με ερώτηση που υπέβαλε στο υπουργείο Παιδείας, διαμαρτύρεται επειδή δεν έχουν έρθει ακόμη τα τουρκόγλωσσα βιβλία στα μειονοτικά σχολεία (δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια) της Θράκης. Προφανέστατα ανησυχεί ο κύριος Χατζηοσμάν, μήπως οι νέοι μουσουλμάνοι χάσουν «επεισόδια» από τον εκτουρκισμό που τους επιβάλλεται με συναίνεση των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων. Αναρωτιέται γιατί δεν έχουν έρθει ακόμη τα βιβλία και, γεμάτος αγωνία, πιέζει προς την κατεύθυνση της γρήγορης παράδοσης έτσι ώστε να μπορέσουν να τα μελετήσουν οι μουσουλμάνοι «εκπαιδευτικοί» οι οποίοι έχουν απορίες σχετικά με την ύλη αλλά και την διδακτική μέθοδο την οποία πρόκειται να ακολουθήσουν.

Δεν θέλω να αναρωτηθώ τι γνωρίζουν γύρω από την εκπαίδευση οι ΕΠΑΘίτες δάσκαλοι και οι λοιποί μουσουλμάνοι εκπαιδευτικοί κι αυτό επειδή γνωρίζω πως θα απογοητευθώ από τις πραγματικές τους γνώσεις γύρω από την εκπαίδευση.

Γιατί ο κύριος Χατζηοσμάν δεν διαμαρτύρεται για το επίπεδο της εκπαίδευσης των μουσουλμανοπαίδων, τα οποία παρακολουθώντας τα «μειονοτικά σχολεία» το μόνο που νιώθουν είναι ένα συνονθύλευμα οργής και απελπισίας λόγω του ιδιαίτερου φόρτου που έχουν στα σχολεία τους;

Γιατί δεν ενδιαφέρεται ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κύριος Χατζηοσμάν για τους λόγους εκείνους που δημιουργούν τεράστια προβλήματα κοινωνικής και επαγγελματικής ενσωμάτωσης των μουσουλμάνων που εκπαιδεύονται στα σχολεία της μειονότητας;

Γιατί ο κύριος αυτός αποφεύγει (διά της πλαγίας οδού πάντα) να δώσει λύσεις σε προβλήματα βασικής επικοινωνίας των μουσουλμάνων με τους υπόλοιπους κατοίκους της Θράκης, κυρίως εξαιτίας της μη καλής (έστω και μέτριας) γνώσης της Ελληνικής γλώσσας;

Γιατί ο κύριος Χατζηοσμάν αποφεύγει να δει το πρόβλημα, αλλά τουναντίον, αρέσκεται στο να συντελεί στην συνέχισή του;

Γνωρίζει, άραγε, ο κύριος αυτός πως αρκετοί δάσκαλοι αφήνουν την «καριέρα» τους στην εκπαίδευση και γίνονται ιμάμηδες; Ουδέν μεμπτόν εάν δεν ασκούν τον ρόλο του ιμάμη και μέσα στα σχολεία, για όσο διάστημα θέλουν να αυτό-αποκαλούνται «εκπαιδευτικοί». Όμως, όταν αρχίζουν να λειτουργούν διαφορετικά, κατά πόσο είναι σε θέση να εκτελέσουν το καθήκον τους που είναι ιερό και αδιαπραγμάτευτο και λέγεται «εκπαίδευση»;

Μήπως ο κύριος Χατζηοσμάν ξέρει ότι και κάποιοι δάσκαλοι που γίνονται ιμάμηδες αποφασίζουν στη συνέχεια να επεκτείνουν τις «δραστηριότητές» τους και γίνονται «χαρτορίχτρες», «καφετζούδες» και βγάζουν σωρούς χρημάτων μέσω της… «μαντείας»;

Γι αυτά δεν έχει να πει τίποτε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κύριος Χατζηοσμάν και «καίγεται» για την καθυστέρηση των βιβλίων; Δεν γνωρίζει άραγε ότι μόνο μάθημα δεν γίνεται στα μειονοτικά σχολεία, αλλά οι δάσκαλοι με ιδιαίτερο ζήλο αναπαράγουν τα θαύματα του «ισλαμισμού», του «κεμαλισμού» και του «τουρκισμού»; Δεν γνωρίζει μήπως πως αυτοί οι άνθρωποι (τουλάχιστον οι περισσότεροι από αυτούς) δεν γνωρίζουν τίποτε από εκπαίδευση και πως εν προκειμένω και εν συνόλω, ασχολούνται αποκλειστικά με την προπαγάνδα γύρω από τα «αγαθά» της «μητέρας πατρίδας» και εργάζονται ακούραστα και διακαώς υπέρ του εκτουρκισμού της Θράκης;

Ως βουλευτής του Ελληνικού κοινοβουλίου, γιατί άραγε δεν διαμαρτύρεται για τα «έργα» που κατορθώνουν οι ΕΠΑΘίτες και οδηγούν σε μία επικοινωνιακή απομόνωση τους νεαρούς μουσουλμάνους;

Επειδή ο ρόλος του δασκάλου και του ιερέα, κατέχουν εξέχουσες θέσεις σε μικρές και κλειστές κοινωνίες, καλό θα είναι να παρατηρήσουμε την ιστορική «συμβολή» που έχει καταγραφεί σχετικά με το «έργο» δασκάλων και ιμάμηδων υπέρ του ισλαμισμού και του κεμαλισμού, όπως έχει επίσημα καταγραφεί από τους επιστράψαντες ή διαφυγόντες Έλληνες στρατιώτες και στρατιωτικούς, από αιχμαλωσία μετά την καταστροφή της Μικράς Ασίας.

«Προ είκοσι δύο ημερών απέδρασε εξ Άγκυρας και κατέφυγεν ενταύθα ο Στυλιανός Αγαπίδης του Χαραλάμπους. Καταγόμενος εκ Κιουταχείας, είχε στρατολογηθή υπό των κεμαλικών, υπηρέτει δε εν Άγκυρα ως στρατιωτικός πιλοποιός. Επωφεληθείς της αποστρατεύσεως των Τούρκων, των αγόντων ηλικίαν μεγαλειτέραν του 41ου έτους, κατόρθωσε να διαφύγη και έφθασεν εδώ. Υποβληθείς ενταύθα εις εξέτασιν υπό των στρατιωτικών Αρχών, κατέθεσε τα εξής λυπηρά περί της καταστάσεως των αιχμαλώτων μας εν Μικρασία.

Ευρίσκονται εγκατεσπαρμένοι εις ολόκληρον την Ανατολήν, ιδία δε όπου υπάρχουν σιδηροδρομικοί σταθμοί, ένθα εκτελούν βαρυτάτας αγγαρείας. Είναι γυμνοί ανυπόδητοι και σκελετώδεις από τας στερήσεις και τας κακουχίας. Τους έχουν δώσει από δύο τσουβάλια, με τα οποία και μόνον οφείλουν να καλύψουν την γυμνότητά των. Αποθνήσκουν αθρόοι, άλλοι υποκύπτοντες εις τας κακουχίας και τας ασθενείας και άλλοι φονευόμενοι από τους Τούρκους, οι οποίοι θεωρούν τούτο ως τίτλον επιδείξεως. Ειδικώς δε οι εκ Μικρασίας καταγόμενοι απαγχονίζονται άνευ εξαιρέσεως και άνευ οιασδήποτε διαδικασίας.

«Κατόπιν πολλών περιπετειών αφίχθησαν ενταύθα, αποδράσαντες εκ Μ. Ασίας οι αιχμάλωτοι στρατιώται Μαυράκης Αθανάσιος εκ Ραιδεστού Θράκης, κλάσεως 1919 και Καβίλης Κωνστ. εκ Χρυσομέρου Θράκης κλάσεως 1916, αμφότεροι υπηρετούντες εις το τέως 18ο σύνταγμα πεζικού. Εξετασθέντες δια μακρών οι εν λόγω στρατιώται κατέθεσαν μεταξύ άλλων τα εξής: Ολόκληρος η Ιωνία έχει μεταβληθή εις αληθή κόλασιν δια τους υποδούλους Έλληνας και τους αιχμαλώτους μας. Αι Χριστιανικαί συνοικίαι Σμύρνης έχουν μεταβληθή εις απέραντον νεκροταφείον. Δεν απομένουν πλέον ειμή ελάχισται Ιταλικαί και Γαλλικαί οικογένειαι, αι οποίαι και αυταί αναχωρούν βαθμηδόν εκ Σμύρνης. Είνε προφανές ότι ο Κεμάλ επιζητεί την πλήρη εκδίωξη όλων των Ευρωπαίων δια να εκτουρκίση τελείως την Μ. Ασίαν. Αι γυναίκες και οι έφηβοι των υποδούλων Ελλήνων υφίστανται την βδελυρωτέραν ατίμωσιν υπό τα βλέμματα των συγγενών των ή των Ελλήνων αιχμαλώτων. Ήδη τα γυναικόπαιδα, όσα δεν είχον προλάβει ν’ αναχωρήσουν εξετοπίσθησαν εις το εσωτερικόν προς άγνωστον διεύθυνσιν. Οι Τούρκοι στρατιώται διατάσσουν τους Έλληνας αιχμαλώτους να ζητωκραυγάζουν υπέρ του Κεμάλ. Οι αρνούμενοι τουφεκίζονται αμέσως. (deja-vu? )Προ τινος τμήμα τουρκικού στρατού απέσπασεν εικοσάδα Ελλήνων αιχμαλώτων εκ των νεαρωτέρων, τους οποίους ετυφέκισαν, αφού ητίμασαν αυτούς, εις το Μπουνάρ Μπαή, έξω της Σμύρνης. Οι Έλληνες αξιωματικοί και στρατιώται έχουν τελείως απογυμνωθή, διότι οι Τούρκοι αξιωματικοί και στρατιώται τους αφήρεσαν τας στολάς των.

Οι Έλληνες αξιωματικοί καταδιώκονται και εξοντούνται περισσότερον ή οι στρατιώται. Οι Τούρκοι φαίνεται επιδιώκουν να αφήσουν τους αιχμαλώτους μας άνευ ηγητόρων ικανών να τους φρονηματίζουν. Δια τούτο οι αξιωματικοί μας ενδύονται στολάς στρατιωτών, υποβαλλόμενοι μετ’ αυτών εις τας πλέον εξαντλητικάς αγγαρείας.Απειρία πτωμάτων Ελλήνων αιχμαλώτων ή υποδούλων σήπτονται έξω των πόλεων της Ιωνίας. Ο στρατιώτης Μαυράκης Α. βεβαιοί ότι έθαψε μόνος του εις μαγγανοπήγαδα έξω της Μαγνησίας άνω των 200 πτωμάτων, ο δε στρατιώτης Καβέλης Κ. άνω των 100. Εις Τούρκος της Μαγνησίας, επιδεικνύων προσφάτως μάχαιραν δίκοπον, εκαυχάτο ότι έχει σφάξει δι΄ αυτής άνω των 300 Χριστιανών. Συντετριμμένοι εκ του θεάματος τόσων πτωμάτων οι αιχμάλωτοι, όσοι επιζούν ακόμη, προσπαθούν να εξοικονομήσουν ολίγον χρόνον, ιδία την νύχτα, δια να καλύψουν δια χώματος τα πτώματα των συναδέλφων των, εκεί που ευρίσκονται.Έφθασε προχθές ενταύθα, κατορθώσας να διαφύγη εκ των φυλακών του Στρατώνος Σμύρνης, έγκριτος γηραιός Αρμένιος έμπορος, όστις μας αφηγήθη δραματικά επεισόδια της εν ταις φυλακαίς του Κεμάλ διαμονής του. Ο εν λόγω Αρμένιος μας ανεκοίνωσεν ότι εις εν μόνον διαμέρισμα των Στρατώνων όπου εκρατείτο υπήρχον επίσης 300-400 Έλληνες πολίται και στρατιώται αιχμάλωτοι, οι οποίοι υποφέρουν τα πάνδεινα. Καθ’ εκάστην σχεδόν Τούρκοι αξιωματικοί εισερχόμενοι εις το διαμέρισμα σχηματίζουν ομάδας εκ 15-20 αιχμαλώτων, οι οποίοι και αποστέλλονται αμέσως εις το εσωτερικόν, ένθα και χάνονται πλέον τα ίχνη των. Η αποστολή σημαίνει βέβαιον θάνατον εφ’ ο και συγκινητικαί εκτυλλίσονται σκηναί αποχωρισμού... Εκ των αιχμαλώτων επίσης πολλούς αγγαρεύουν Τούρκοι πολίται κατόπιν ενός απλού σημειώματος των στρατιωτικών αρχών. Ο πρώτος τυχόν Τούρκος, ο οποίος χρειάζεται εργάτας είτε δια τους αγρούς του, είτε δια κτίσιμον οικίας, είτε δια καθάρισμα γηπέδων δύναται να λάβη όσους θέλει Έλληνας αιχμαλώτους τους οποίους, εννοείται, χρησιμοποιεί εντελώς δωρεάν. Οι αιχμάλωτοι εν τούτοις λόγω των μαρτυρίων τα οποία υφίστανται εις την φυλακήν θα επροτίμουν τας αγγαρείας αυτάς, εάν δεν διέτρεχον κατά τας αναγκαστικάς αυτάς εξόδους σοβαρώτατον κίνδυνον θανάτου. Διότι ο τουρκικός όχλος και ιδίως όμιλοι Τουρκοκρητών, οι οποίοι λυμαίνονται την πόλιν, λιθοβολούν πάσα συνοδείαν αιχμαλώτων, καθ’ εκάστην δε φονεύουν ένα ή δύο εκ των δυστυχών αυτών θυμάτων της τουρκικής θηριωδίας. Οι χοτζάδες εις τα τεμένη καθ’ εκάστην ερεθίζουν τον τουρκικόν όχλον κατά των «γκιαούριδων», εξορκίζοντες εν ονόματι του Προφήτου τους πιστούς να μην αφήσουν ούτε ένα άπιστο ζωντανόνo...Στην διπλωματική αλληλογραφία του υπουργείου εξωτερικών και της ελληνικής αντιπροσωπείας στην Λωζάννη, αναφέρονται τηλεγραφήματα όπως το παρακάτω:Αι πληροφορίαι ας έχομεν περί του τρόπου διατροφής και στεγάσεως των εν Μ. Ασία αιχμαλώτων παριστώσι τας συνθήκας της ζωής των απελπιστικάς και αφορήτους. Νήστεις, γυμνοί, εργάζονται νυχθημερόν εις κοπιώδεις εργασίας έχοντες επί πλέον την βάρβαρον συμπεριφοράν των Τούρκων αξιωματικών και οπλιτών. Παρακαλώ να διαμαρτυρηθήτε παρά τη Κοινωνία των Εθνών δια την τοιαύτην συμπεριφοράν των Τούρκων απέναντι των αιχμαλώτων και ζητήσητε, πρώτον, την ταχείαν αποστολήν εις Ανατολήν επιτροπής της Κοινωνίας των Εθνών ίνα εξετάση την εκεί κατάστασιν των αιχμαλώτων, δεύτερον, την αποστολήν αντιπροσώπων της Κοινωνίας των Εθνών εις τα κυριώτερα κέντρα ημετέρων αιχμαλώτων εν Μ. Ασία. Θέλετε προσθέσει ότι ελληνική Κυβέρνησις αναλαμβάνει έξοδα άνω αποστολής, ότι δεν έχει αντίρρησιν εάν Τουρκίαν ήθελεν όπως Κοινωνία των Εθνών αποστείλη εξόδοις τουρκικής Κυβερνήσεως και αντιπροσώπους εις Ελλάδα.

«Κατά πληροφορίας προσώπου ελθόντος εκ Πανόρμου κεμαλικαί Αρχαί μετέφεραν εκεί δύο χιλιάδας αιχμαλώτων προς χρησιμοποίησιν αυτών εις οδοποιίαν. Κατάστασις Ελλήνων αιχμαλώτων τούτων αξιολύπητος. Είναι κεκαλυμμένοι δια σάκκων [στερούνται] δε παντελώς εσωτερικών ενδυμάτων και υποδημάτων απαγορευμένης χορηγήσεως αυτοίς τοιούτων. Τρέφονται λίαν ελλειπώς και οι πλείστοι απέθανον εξ εξαντλήσεως».Φαντασθήτε ότι επί 5 μήνας μας έτρεφον μόνον με νερό και αλεύρι. Μόνο δε όταν ήλθε η επιτροπή των αιχμαλώτων ήρχισαν να μας περιποιούνται κάπως καλλίτερα.Τα μεγαλλείτερα βασανιστήρια υπέφερον οι φαντάροι του πυροβολικού, εις τους οποίους έδιδαν 200!! βουρδουλιές την ημέραν δια να μαρτυρήσουν που είχον κρύψει τα κλείστρα των πυροβόλων.Τόση ήτο η ωμότης των Τούρκων και ο φανατισμός των, ώστε ιδιώται Τούρκοι ηγόραζον Έλληνας στρατιώτας αντί 2-3 λιρών δια να λάβουν την ευχαρίστησιν να τους τουφεκίσουν μόνοι τους.Την σκληροτέραν τύχην υπέστησαν οι συλληφθέντες εις την Προύσσαν αιχμάλωτοι. Οι Τούρκοι δια να τους ξεφορτωθούν, τους έβαλαν εις την γραμμήν και τους εσάρωνον δια των πολυβόλων, σαν . . . παπιά, κατά την τραγικήν έκφρασίν των. Τοιουτοτρόπως εκ των 16.000 των συλληφθέντων εις την Προύσσαν εγλύτωσαν μόνο οι 300.Οι ελθόντες χθες αιχμάλωτοι ανήκουν εις όλας σχεδόν τας μεραρχίας και τους σχηματισμούς του εις την Μικράν Ασίαν αιχμαλωτισθέντος Ελληνικού Στρατού, οι περισσότεροι όμως εξ αυτών είνε στρατιώται της ΧΙ Μεραρχίας της αιχμαλωτισθείσης εις τα Μουδανιά. Μας αφηγούνται τα της ζωής των εις την αιχμαλωσίαν, ζωής αδιακόπου ξύλου, εργασίας και νηστείας και μας λέγουν ότι όλοι οι αξιωματικοί της ΧΙ Μεραρχίας κρατούνται ακόμη εις Κιρκ Σεχήρ απογυμνωθέντες και αυτοί όλων των ρούχων και ενδυμάτων των, γυμνοί, πεινώντες, πάσχοντες.Παρ’ όλην την κατάστασίν των εν τούτοις αυτήν οι αιχμάλωτοι αξιωματικοί ζουν πάντες σχεδόν, υποβληθέντες όμως ιδίως κατά την πρώτην περίοδον της αιχμαλωσίας των εις τους πλέον ακαθάρτους εξευτελισμούς. Τους εξευτελισμούς τούτους υπέστησαν γυμνωθέντες των ενδυμάτων και των υποδημάτων των και αυτοί οι διοικηταί των συνταγμάτων της ΧΙ Μεραρχίας συνταγματάρχαι κ.κ. Κακοσαίος και Καμένος. . .

Αι πληροφορίαι, τας οποίας λαμβάνομεν όσον αφορά την τύχην των αιχμαλωτισθέντων Μικρασιατών στρατιωτών επιβεβαιούν ατυχώς τας ήδη γνωσθείσας επί του πράγματος τούτου πληροφορίας.Οι Τούρκοι εφόνευσαν και εξακολουθούν να φονεύουν πάντα αιχμάλωτον στρατιώτην τον οποίον ήθελον ανακαλύψη ότι είνε Μικρασιάτης, δυστυχώς δε εις το έργον των αυτών βοηθούνται υπό αριθμού Βουλγαροφώνων αιχμαλώτων στρατιωτών μας, οι οποίοι λησμονήσαντες το προς την Ελλάδα καθήκον των, γίνονται οι καταδόται των συναιχμαλώτων των. Οι ανακαλυπτόμενοι ότι κατάγονται εκ Μικράς Ασίας απαγχονίζονται άνευ διαδικασίας προ των ομμάτων των άλλων αιχμαλώτων.

Η τύχη μας θα ήτο πλέον φρικιαστική και απαισία, αν δεν μας εβοήθουν οι Κιρκασιακοί πληθυσμοί και δεν επεβάλλοντο και εις τους Τούρκους να μας φέρωνται καλλίτερα. Πολλοί Κιρκάσιοι των περιφερείων Πανόρμου και Μπαλουκεσέρ μας έδιδον ενδύματα και τροφήν, αλλά οι Τούρκοι και αι γυναίκες των μας τα άρπαζαν και μας άφηναν πάλι ξυπόλυτους και με μόνο ένα κουρέλλι υποκαμίσου και ένα κομμάτι εσώβρακο . . .αντί πάσης άλλης τροφής ελάμβανον ένα ή μισό κουτί σαρδελλών πληγούρι και όλα τα ενδύματά των τους αφηρέθησαν καθώς και τα υποδήματα και επέρασαν όλον τον χειμώνα με μόνο τα εσώρρουχα και ξυπόλυτοι. Τα ράκη τα οποία φέρουν οι αιχμάλωτοι, ράκη ενδυμάτων με είκοσι και τριάντα μπαλώματα ή κάθε ενδυμασία, τους τα έδωσαν οι Τούρκοι εις την Σμύρνην εις την οποίαν συγκεντρώθησαν δια να έλθουν εις τας Αθήνας.

Το ξύλο τουναντίον, ξύλο ανηλεές, δεν έλειψεν ούτε επί μίαν ώραν, πλείστοι δε εκ των αιχμαλώτων καθημερινώς υπέκυπτον και υποκύπτουν εξ αυτού.... ο εν Σμύρνη ευρισκόμενος μετά της Διεθνούς Επιτροπής ανταλλαγής των αιχμαλώτων ταγματάρχης κ. Κοττάκης, δια μακράς εκθέσεώς του ανέφερε την οικτράν κατάστασιν εις ην ευρίσκονται οι αιχμάλωτοί μας και την λαμπράν από πάσης απόψεως κατάστασιν εις ην παρεδόθησαν οι Τούρκοι αιχμάλωτοι. Τούτο δε ανηγκάσθη ενώπιον και των λοιπών μελών της Επιτροπής, να το ομολογήση, προσκληθείς και ο Τούρκος αντιπρόσωπος και να εκφράση την ευαρέσκειάν του δια την άριστην υγιεινήν κατάστασιν των Τούρκων αιχμαλώτων και δια το ευπρεπές του ιματισμού των».Είναι αδύνατον να φαντασθήτε την θηριωδίαν των Τούρκων, όσον και την ληστρικήν απληστίαν των. Αρκεί το χαρακτηριστικόν γεγονός, ότι με τα ξιφίδιά των οι Τούρκοι στρατιώται μας έβγαζαν τα χρυσά δόντια, δια να τα πωλήσουν. Ιδίως απερίγραπτη είναι η θηριωδία του Τούρκου τσαούση Χαλήλ, επικεφαλής της τουρκικής φρουράς αιχμαλώτων, ο οποίος κατακρεούργησε δια του ξιφιδίου του τον εκ Πειραιώς δεκανέα Ηλ. Σακελαρόπουλον, εξώρυξε τα μάτια του εκ Κρήτης δεκανέως Γεωργ. Αμπαρτζάκη και επώλησεν αρκετούς αιχμαλώτους εις Τούρκους μπέηδες, οι οποίοι τους υποχρέωναν ν’ ανοίξουν τάφους, εντός των οποίων του έθαπτον ζωντανούς. . .Ανήμερα την εορτήν των Χριστουγέννων οι Τούρκοι του Μπαλού-Κεσέρ επανηγύρισαν απαγχονίσαντες 35 αιχμαλώτους στρατιώτας!

Την δε πρωτοχρονιάν απηγχόνισαν εις την ιδίαν περιφέρειαν τους Δημητριάδην ανθυπολοχαγόν, τον δεκανέα Αναστ. Καπλανίδην και τον εκ του Γυθείου ιππέα Αρ. Πανουτσάκον.Όλοι οι ανήκοντες εις τεχνικούς κλάδους αξιωματικοί και υπαξιωματικοί κρατούνται εκεί...

Εις ταγματάρχης Τούρκος Αλή Φεσβίς, όστις διηύθυνε καταυλισμόν αιχμαλώτον εις Ουσάκ υπήρξεν ο θηριωδέστερος εκ των άλλων Τούρκων, διότι εκ των 8.000 αιχμαλώτων τους οποίους τω παρέδωσαν προς φρούρησιν κατόρθωσε να παραδώση μόνον 1.600 τους δε λοιπούς εφόνευσε δια των... πολυβόλων.Εις την Διεθνή Επιτροπήν καταγγέλθη, ότι ο Τούρκος λοχαγός Αλή Μουσταφάς, διοικητής λόχου αιχμαλώτων παρά το Κορκάγιαλη, Πολύγωνο της Σμύρνης αποκρύπτει 400 Έλληνας αιχμαλώτους εντός χαράδρας όπως τους χρησιμοποιή δια την οδοιποιίαν.Εις το στρατόπεδον αιχμαλώτων Αϊδινίου, την ημέραν που επρόκειτο να μεταφερθούν εις την Σμύρνην, τους έβαλαν και επέρασαν ανυπόδητοι επάνω από μια ελληνική σημαίαν, επάνω εις την οποίαν είχαν σκορπίση γυαλιά πανισμένα...Πριν την ειρήνη δεν θα αποδώσουν κανένα αξιωματικό του πυροβολικού ή επιτελείου. Για να εξακριβώσουν αν μεταξύ των αξιωματικών που απελευθερώνονταν υπήρχαν αξιωματικοί του πυροβολικού ή επιτελείων ρωτούσαν δήθεν για να τους δώσουν καλύτερη θέση . . . Από τους 10.000 αιχμαλώτους στο Ουσάκ, έμειναν 4.000».Ο μαθητής του Ουλαμού εφέδρων αξιωματικών Βασίλειος Γρηγοριάδης από την Σκύρο περιγράφει: «Μας έβαλαν κατά τετράδας και μας έφεραν προς το Ουσάκ. Οι Τούρκοι, όλος ο όχλος του Ουσάκ, άνδρες, γυναίκες, γέροι, παιδιά μας επερίμεναν με μαχαίρια, ξύλα, σίδερα, πέτρες και άρχισαν να μας χτυπούν, ενώ εμείς εβαδίζαμε τροχάδην για να γλυτώσουμε. Τέσσαρες έως πέντε από εμάς εφονεύθησαν τότε και ένας Τούρκος, ο οποίος είχε ριχθή στην γραμμή μας και εσκότωνε, κατεπατήθη από εμάς και έγινε κομμάτια. Επάνω από τα παράθυρα και από τις στέγες των σπιτιών οι Τουρκάλες μας έχυναν ζεματιστό νερό και εμείς ετρέχαμεν, ετρέχαμε παραλογισμένοι, τρελλοί, για να γλυτώσουμε ... 170 αξιωματικοί εσφάγησαν κατά την μεταφορά τους στο στρατόπεδο Μαγνησίας.

O επί του ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ ιατρός Μπίσιας Ευάγγελος εξηγεί: «Είνε αίσχος πρωτάκουστον δια την υγιειονομικήν ιστορίαν η κατάστασις των ατυχών αυτών θυμάτων της τουρκικής θηριωδίας. Και χασάπηδες ακόμη θα έκαναν επιστημονικωτέρας τας εγχειρήσεις των επί των ασθενούντων ζώων των. Με την ελάχιστην πρόφασιν μιας οιασδήποτε πληγής, ήτις ηδύνατο να θεραπευθή ευκολώτατα και χωρίς χειρουργικήν επέμβασιν, οι Τούρκοι ιατροί ηκρωτηρίαζον τους Έλληνας αιχμαλώτους κατά τον μάλλον απάνθρωπον και τον μάλλον φρικώδη τρόπον, αποκόπτοντες πόδα ολόκληρον, αντί του δακτύλου και μη διστάζοντες να βγάλουν και μάτια ακόμη. Έχομεν πέντε, των οποίων εξώρυξαν τους οφθαλμούς χωρίς καμμίαν ανάγκην! Ενός αναπήρου μάλιστα επειδή μετά την εγχείρησιν του ποδός του εφώναξεν από τον πόνον, του έβγαλε το μάτι ο Τούρκος νοσοκόμος, με την λαβίδα, την οποίαν εκρατούσεν. Εις Ελβετός ιατρός, όστις είδε τους αναπήρους επιβιβαζομένους και εξήτασε τα τραύματά των εχαρακτήρισε την κατάστασιν των τουρκικών νοσοκομείων ως καταισχύνουσα όλην την ιστορίαν του υγιειονομικού κλάδου! Φαντασθήτε ότι τα περισσότερα οστά των εγχειρισθέντων εξέχουν τόσον ανωμάλως, ώστε να προκαλούν την ανατριχίλαν και εις τον απαθέστερον ιατρόν χειρούργον. Και αυταί αι ραφαί των ακόμη και αι άλλαι εγχειρίσεις έχουν ανάγκην και νέας χειρουργικής επεμβάσεως! Αλλά πλέον η πρωτότυπος και ενδεικτικός της υγιειονομικής μερίμνης των Τούρκων είνε ο τρόπος της αλλαγής επιδέσιμων των. Φαντασθήτε ότι όταν επρόκειτο να κάμουν αλλαγάς επιδέσμων, τους έβαζαν όλους μέσα σε μαστέλλα γεμάτα νερό και αυτό όχι δυιλισμένον, τους έπλενον τα τραύματα χωρίς καμμίαν χρήσιν οξυζενέ ή άλλου αντισηπτικού και τα επέδενον με τους ιδίους επιδέσμους!Χαρακτηριστικόν της φρικιαστικής καταστάσεως των διακομισθέντων αναπήρων αιχμαλώτων είνε και αυτό. Όταν τους είδον οι απελευθερωθέντες Τούρκοι αξιωματικοί αιχμάλωτοι δεν ηδυνήθησαν να κρύψουν τον αποτροπιασμόν τους και σπεύσαντες εξέφρασαν εις τους ¨Ελληνας αξιωματικούς αιχμαλώτους την ειλικρινή και ζωηράν λύπην των δια την βάρβαρον συμπεριφορά των ομοεθνών των προς τους αιχμαλώτους, εν αντιθέσει προς την Ελλάδι καλοπέρασιν των Τούρκων αιχμαλώτων.

Εν γένει, οι πλείστοι των διακομισθέντων είναι μελλοθάνατοι εις τους οποίους ελάχιστην παραχωρούν προθεσμίαν ζωής, εκτός δε 50 ως έγγιστα ασθενών, οι οποίοι δύνανται να βαδίσουν ή μάλλον κατά κυριολεξίαν, να σταθούν στα πόδια τους, όλοι οι άλλοι είνε κατακεκλιμένοι, ελαχίστας παρέχοντας ελπίδες ζωής.Και ο θάνατος ήρχισε να τους σαρώνη από τώρα. Διότι ένας – ο στρατιώτης Λούσας – απέθανε μόλις επεβιβάζετο εις Σμύρνην και παρεδόθη εκεί προς ταφίν. Δύο άλλοι –στρατιώται και αυτοί- οι Χρ. Βερέμης και Στέφανος Τσιώμας απέθανον κατά τον πλουν. Και τέταρτος, ο Ν. Κωνσταντόπουλος, εξέπνευσεν άμα τη αγκυροβολία της «Αμφιτρίτης» εις τον όρμον Κερατσινίου.Μεταξύ των αξιωματικών αιχμαλώτων ασθενών, συμπεριλαμβάνετο και ο ανθυπολοχαγός του πυροβολικού κ. Σεβαστός Μοσχούλας ανήκων εις την ΧΙ Μεραρχίαν και τραυματισθείς εις Μουδανιά, όστις είχε την καλωσύνην να συμπληρώση τας πληροφορίας μας. Ενοσηλεύετο εις το νοσοκομείον Προύσσης, όπου νοσηλεύονται και 100 άλλοι αξιωματικοί . . .

Το πλείστον εκ του προσωπικού του νοσοκομείου είνε Έλληνες, παρέχοντες προθύμως τας περιποιήσεις των. Ιδιαιτέρως τονίζεται η εξαιρετική στοργή, την οποίαν επιδεικνύει προς τους εκεί νοσηλευομένους αιχμαλώτους ο αρχίατρος και διευθυντής του νοσοκομείου Σουλεϊμάν Γκαλήπ βέης.

Επίσης ευρίσκουν κάποιαν περιποίησιν οι αιχμάλωτοι ασθενείς του νοσοκομείου Αδάνων . . . Τούτο όμως δεν ημπόδισεν εις τας αρχάς της εισόδου των αιχμαλώτων εις το τελευταίον νοσοκομείον να διατάξουν αι εκεί τουρκικαί αρχαί τον απαγχονισμόν μιας Μωαμεθανίδος νοσοκόμου, διότι έδειξε ζωηρότερον του δέοντος ενδιαφέρον δια τους Έλληνας αιχμαλώτους. Καθώς επίσης οι ίδιοι Τούρκοι υγιειονομικοί δεν εδίστασαν να φονεύσουν εις το νοσοκομείον Προύσσης τον λοχαγόν Κολοκούρη με άγριον ξυλοκόπημα, διότι προκειμένου να μεταφερθεί εις άλλο νοσοκομείον και αρνηθείς να βαδίση πεζή, διότι δεν ειμπορούσεν, εζήτησε να του φέρουν, ένα άλογον . . .

Το αγριώτερον όμως δείγμα της τουρκικής θηριωδίας παρουσιάζει ένας φανατισμένος Τούρκος χότζας, ο οποίος όταν μετέφερον την πρώτην συνοδείαν των αιχμαλώτων στρατιωτών εις το Εσκή Σεχήρ ηξίωσεν από τον Τούρκον αποσπασματάρχην να την παραδώση εις την λαϊκήν οργήν. Ο Τούρκος αξιωματικός δεν εδίστασε καθόλου να εκπληρώση την ζητηθείσα χάριν και μετ’ ολίγον 55 όλοι Έλληνες στρατιώται έπιπτον θύματα της λύσσης και της αγριότητος του τουρκικού όχλου φονευθέντες δια μαχαιρών, ξύλων και λίθων".Για να καταδειχθεί η γελοιότητα και διαστροφική τάση της τουρκικής πλευράς, είναι σημαντικό να τονιστεί ότι σε κάθε στρατιωτικό αιχμάλωτο, οι τουρκικές αρχές έδιδαν την παρακάτω επιστολή:

«Στρατιώτα! Κατόπιν εξαμήνου σχεδόν αιχμαλωσίας οι Τούρκοι σε επιστρέφουν σώον εις την πατρίδα σου. Δέον να σκεφθής ότι ο Ελληνικός Στρατός κατά το διάστημα της 3ετούς κατοχής από της αποβιβάσεως αυτού εις την Ανατολήν εξετέλεσε φρικαλεότητας και καταπιέσεις, έκαυσε χωριά, κωμοπόλεις και πόλεις, εφόνευσεν αγρίως χιλιάδας γυναικοπαίδων κατέστρεψε περιουσίας και μετέτρεψε την Ανατολήν εις σωρόν ερειπίων, πράγματα τα οποία ουδέν πεπολιτισμένον έθνος έπραξε μέχρι τούδε. Όλα ταύτα και συ ιδιίοις όμμασιν είδες, πατριωτικόν ημών καθήκον ήτο να υποστήτε τα αυτά επι των ερειπίων τούτων, αλλ’ η φιλεύσπλαχνος και γενναιόψυχος καρδιά των Τούρκων δεν καταδέχθη τοιαύτα άγρια αντίποινα υπό τας πλέον δυσκόλους περιστάσεις έθρεφε και υμάς ως ιδίους άνδρας και τέλος σας αφίνει ελευθέρους όπως επιστρέψητε εις τας πατρίδας σας.Οι Τούρκοι σας χαρίζονται εκ μεγαλοψυχίας και εξ αισθήματος ανθρωπισμού όπερ παρ’ αυτοίς έχει πολύ υψωθή. Μη λησμονείτε την χάριν και μεγαλοψυχίαν των Τούρκων, οίτινες μη θέλοντες να σας εμποδίσωσιν από του να επιστρέψητε εις τας αγγάλας των οικεγενειών υμών, χαριζόμενοι σας αφίνουν να επιστρέψητε οίκαδε και μη ρίπτεσθε πλέον εις τοιαύτας περιπετείας, μη αδικείτε, καταθλίβετε και φονεύητε αθώον και άοπλον πληθυσμόν, μη πυρπολήτε ακμάζοντας τόπους και κατοικίας, διότι η εκδίκησις του δικαίου τυγχάνει αυστηρά και βαρεία, μηδέποτε παραμελουμένη. Ο Τούρκος»

Αυτά είναι ένα μικρό μόνο δείγμα του πολιτισμού τον οποίο διδάσκονται οι νέοι μουσουλμάνοι της Θράκης. Φυσικά και δεν τους λένε οι «δάσκαλοί» τους τα «κατορθώματα» της «μητέρας πατρίδας». Απλώς αφήνουν τον χρόνο να λειτουργήσει έτσι ώστε η πλύση εγκεφάλου, αλλά και η ουσιαστική αποξένωση από την Ελληνική πραγματικότητα και καθημερινότητα, να φέρουν τους μαθητές τους έτσι ώστε να γίνουν το «φρέσκο αίμα» των υπηρεσιών της ΜΙΤ και να λειτουργούν εις βάρος του τόπου που τους γέννησε και τους φροντίζει.Ο κύριος Χατζηοσμάν, άραγε, τι έχει να πει για όλες αυτές τις καταθέσεις ανθρώπων που γύρισαν από την Μικρά Ασία και που όντας αιχμάλωτοι πολέμου δεν εφαρμόστηκε επάνω τους καμία διεθνής συνθήκη, κανένα είδος πολιτισμού, παρά μόνο το μίσος και η απανθρωπιά…

Αυτόν τον πολιτισμό θέλει ο κύριος Χατζηοσμάν να διδάσκονται οι Έλληνες μουσουλμάνοι στα Ελληνικά σχολεία; (αναφέρομαι στην ποιότητα του πολιτισμού και όχι φυσικά στα γεγονότα, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν διδάσκονται...)Κύριε Χατζηοσμάν γνωρίζετε ιστορία ή την αμφισβητείτε; Και αφού μπορείτε να υποβάλλετε ερωτήσεις, μήπως θα σας ήταν εύκολο να δώσετε και μερικές απαντήσεις ή έστω και μία απάντηση, για όλα όσα έγιναν και γίνονται από τον Τουρκισμό και εις βάρος του Ελληνισμού; Ή ξέρετε μόνο να επαναλαμβάνετε τις ερωτήσεις που σας γράφουν; (φυσικά και εννοώ την γραμματεία σας και δεν σας συνδέω με το Τουρκικό Προξενείο, του οποίου την ανθελληνική δράση φαντάζομαι πως καταδικάζετε επίσημα και ενυπόγραφα, εάν ποτέ σας ζητηθεί…)Ακολουθεί η ερώτηση του κυρίου ΧατζηοσμάνΣε λίγες μέρες ξεκινάει η νέα σχολική χρονιά και τα μειονοτικά σχολεία της Θράκης δεν είναι ακόμα έτοιμα να υποδεχθούν τους μαθητές. Συγκεκριμένα, υπάρχουν ελλείψεις σε εκπαιδευτικό υλικό. Δεν έχουν σταλεί τα βιβλία της έκτης (ΣΤ) τάξης όλων των μαθημάτων του τουρκόγλωσσου προγράμματος, με αποτέλεσμα οι μαθητές σε λίγες μέρες να μην λάβουν βιβλία για τη νέα σχολική χρονιά.Επιπλέον, είναι επιτακτική η ανάγκη διοργάνωσης επιμορφωτικών σεμιναρίων για τα νέα βιβλία του τουρκόγλωσσου προγράμματος. Το αίτημα αυτό έχει διατυπωθεί επανειλημμένα από τους Συλλόγους των δασκάλων που στελεχώνουν το τουρκόγλωσσο πρόγραμμα στα μειονοτικά σχολεία της Θράκης, χωρίς να εισακουστεί. Οι δάσκαλοι δεν είναι εξοικειωμένοι με το εκπαιδευτικό υλικό και δεν υπάρχει καμία ενημέρωση για την μέθοδο και τον τρόπο διδασκαλίας, γεγονός που επηρεάζει την ποιότητα της εκπαίδευσης.Βάσει των παραπάνω ερωτάται ο υπουργός :1. Αν θα μεριμνήσει για την άμεση αποστολή των εγχειριδίων της έκτης (ΣΤ) τάξης στα μειονοτικά δημοτικά σχολεία της Θράκης ούτως ώστε η έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς να βρει τους μαθητές της μειονότητας εφοδιασμένους με το απαραίτητο εκπαιδευτικό υλικό.2. Εξετάζει το ενδεχόμενο διοργάνωσης επιμορφωτικών σεμιναρίων των νέων σχολικών εγχειριδίων για τους δασκάλους προκειμένου να ανταποκριθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στις ανάγκες του τουρκόγλωσσου προγράμματος;

Υποθέτω πως ο κύριος Χατζηοσμάν, λόγω νηστείας αλλά και λόγω… φόρτου προγράμματος δεν θα μπορεί να απαντήσει στις ερωτήσεις που του θέσαμε μέσα από το ιστολόγιο. Ούτε φυσικά έχω την εντύπωση πως είναι ένας άτιμος πολιτικός και άνδρας, που θα έλεγε ψέματα ενώπιον του Θεού και των ανθρώπων, για να υποστηρίξει και να συνεχίσει την τουρκική προπαγάνδα εις βάρος της πατρίδας του, της Ελλάδας…Το μόνο που τον ενδιαφέρει, φυσικά, είναι η… Παιδεία των νέων (αγοριών και κοριτσιών) μουσουλμάνων της Θράκης, στους οποίους ελπίζει να μεταδώσει το ελληνικό πνεύμα…!!!

Έτσι δεν είναι κύριε Χατζηοσμάν;

Ή μήπως κάνω λάθος;

Κωνσταντίνος

Από Blog:Ας μιλήσουμε επιτέλους!

Eλληνισμός και Χριστιανισμός, η βάση του παγκόσμιου πολιτισμού!

Κείμενο: Αθανάσιος Δέμος

Ο σύγχρονος Άγγλος ιστορικός R. Byron στο έργο του «The Byzantine achievement» σελ. 76 γράφει:
«Στην σύνθεση του όρου Βυζαντινοί επικρατούν δύο στοιχεία, το Χριστιανικό και το Ελληνικό. Χωρίς αυτόν τον συνδυασμό (του Χριστιανικού δηλαδή και του Ελληνικού στοιχείου) ο παγκόσμιος πολιτισμός της Δύσης, δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί.
Του συνδυασμού αυτού ακριβώς η έννοια δοκιμάστηκε στα τρίσβαθα του ανθρώπινου πόνου και επέζησε κατά τον εικοστόν αιώνα».
Ο συνδυασμός αυτός συντελέστηκε στη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Με αυτή την έννοια το Βυζάντιο είναι Ευρώπη, είναι μάλιστα η πρώτη χώρα που επιτέλεσε αυτό το επίτευγμα, τον συνδυασμό του Ελληνικού και του Χριστιανικού στοιχείου, τη βάση δηλαδή του σημερινού Παγκόσμιου Πολιτισμού.Για τον Έλληνα το θέμα γίνεται πιο συγκεκριμένο: Λέγεται Ορθόδοξος Χριστιανισμός, Ορθοδοξία. Και, όπως είπε ο Γάλλος λόγιος Ζακ Λακαριέρ, «Για τον Έλληνα η Ορθοδοξία είναι το σπίτι του».Η συνάντηση Χριστιανισμού και Ελληνισμού παρά τις έντονες και διακριτές διαφορές υπήρξε γονιμότατη και δημιουργική.
Ο Χριστιανισμός επωφελήθηκε από την ελληνική γλώσσα και από άλλα στοιχεία της ελληνικής παιδείας για να διαμορφώσει με ακρίβεια και σαφήνεια τη δογματική του διδασκαλία. Όμως, και ο Ελληνισμός επωφελήθηκε από τον Χριστιανισμό. Στους χρόνους της επίγειας παρουσίας του Χριστού ο ελληνικός κόσμος βρισκόταν σε παρακμή. Αυτό ήταν συνέπεια της Ρωμαϊκής κοσμοκρατορίας. Εκτός από το γεγονός ότι ήταν υποτελής, διάφορα φιλοσοφικά ρεύματα από τη Δύση και την Ανατολή επέφεραν σύγχυση και το αρχαίο ελληνικό πνεύμα είχε χάσει τη λάμψη του.Έτσι, ο Χριστιανισμός την ώρα εκείνη ανταπέδωσε την χάρη που έλαβε από την ελληνική φιλοσοφία, γιατί έδωσε πνοή στον ελληνικό κόσμο, που βρισκότανε σε παρακμή.
Ο Χριστιανισμός ανασυγκρότησε, αναζωογόνησε και ανασύνδεσε τον ελληνισμό και έτσι από την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία γεννήθηκε η ένδοξη Ελληνική Βυζαντινή Αυτοκρατορία.Ο μεγάλος Άγγλος ιστορικός Στήβεν Ράνσιμαν γράφει για την άλωση της Κων/πόλεως την 29 Μαΐου 1453 στο μνημειώδες Ιστορικό Σύγγραμμά του «Βυζαντινός Πολιτισμός»:
«Στις 29 Μαΐου του 1453, ένας Πολιτισμός σαρώθηκε αμετάκλητα. Είχε αφήσει μια ένδοξη κληρονομιά στα Γράμματα και την Τέχνη. Είχε βγάλει χώρες ολόκληρες από την βαρβαρότητα και είχε δώσει σε άλλες την εκλέπτυνση των ηθών. Η δύναμή του και η ευφυΐα του προστάτεψαν πολλούς αιώνες την Χριστιανοσύνη. Για έντεκα αιώνες η Κωνσταντινούπολη ήταν το κέντρο ενός κόσμου φωτός».
Αυτός ο κόσμος φωτός δημιουργήθηκε από σύζευξη, τον συνδυασμό, την συνάντηση Χριστιανισμού και Ελληνισμού. Στους έντεκα αιώνες της ιστορικής διαδρομής της Ελληνικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας οι ιεραπόστολοι, οι λόγιοι, οι άνθρωποι των Γραμμάτων και οι διπλωμάτες του Βυζαντίου έγιναν οι φωτοδότες της Ευρώπης. Όλοι αυτοί με οποιοδήποτε τρόπο επισκεπτότανε την Ευρώπη γινότανε διαφωτιστές και διδάσκαλοι των Ευρωπαίων και όχι μόνον.
Ο μεγάλος ιστορικός μας Κων. Παπαρρηγόπουλος γράφει:
«Άνευ του Χριστιανισμού το Ελληνικόν Έθνος δεν ήθελεν επιπλεύσει εν τω καταποντισμώ, εν κατεποντώθη άπας ο λοιπός της αρχαιότητος κόσμος».
Βλέπει καθαρά, λοιπόν, ο μεγάλος ιστορικός ότι την ώρα εκείνη χωρίς την «χείρα βοηθείας» του Χριστιανισμού το Ελληνικό Έθνος θα κατεποντίζετο.
Μέχρις ότου, όμως, πραγματοποιηθεί αυτή η κοσμοϊστορική συμμαχία του Ελληνισμού με τον Χριστιανισμό, πέρασε μεγάλο διάστημα.
Έγινε μεγάλη πάλη, γιατί δεν ήταν εύκολο να συγχωνευθούν οι δύο αυτοί διαφορετικοί κόσμοι.
Ήταν φυσικό κάποιοι φανατικοί να εκφραζότανε με καχυποψία στα πρώτα χρόνια ως προς την ωφελιμότητα της ελληνικής φιλοσοφίας.
Μερικοί μάλιστα πυρπόλησαν ειδωλολατρικούς ναούς. Από την άλλη πλευρά αρκετοί ειδωλολάτρες ήθελαν να ανασυστήσουν την αρχαία θρησκεία. Κορυφαίος ο αυτοκράτορας Ιουλιανός ο παραβάτης...
Αλλά, η «Λαλέουσα παγά» του αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος, που εφώτιζε ο Φοίβος Απόλλων, επρόκειτο να ενισχυθεί και να γίνει ασύγκριτα πιο ωραία με τα νάματα της θεογνωσίας, που φώτιζε ο υπέρλαμπρος Ήλιος της Δικαιοσύνης, ο Σωτήρας της Ανθρωπότητας ο Ιησούς Χριστός!..
Για τη συνένωση των ναμάτων της αρχαίας ελληνικής σοφίας και της χριστιανικής διδασκαλίας αγωνίστηκαν οι τρεις ιεράρχες και πολλοί άλλοι αργότερα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Μητροπολίτης Αρέθας. Ο Αρέθας φρόντισε να αντιγραφούν ορθά και να διασωθούν έτσι πολλά έργα των αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων. Το παράδειγμά του βρήκε πολλούς μιμητές. Έτσι, στα περισσότερα μοναστήρια του Βυζαντίου υπήρχαν επιτελεία καλλιγράφων μοναχών, οι οποίοι συνεχώς αντέγραφαν αρχαία συγγράμματα σε παπύρους και περγαμηνές. Είναι τα περίφημα σκριπτόρια.
Με αυτόν τον τρόπο δεν χάθηκε ο πνευματικός θησαυρός των αρχαίων μας προγόνων. Και ασφαλώς θα είχαμε και πολλά άλλα έργα της αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, αν οι Τούρκοι κατά την άλωση της Κων/πόλεως, αλλά και των άλλων ελληνικών πόλεων, δεν είχαν παραδώσει στις φλόγες μυριάδες σπάνια χειρόγραφα...
Το αρχαίο ελληνικό πνεύμα όχι μόνον δεν διώχτηκε, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, αλλά αντίθετα αποτέλεσε τη βάση της παιδείας στο Βυζάντιο.Και ενώ αυτά συνέβαιναν στην Ανατολή, στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, στη Δυτική Ευρώπη κατά τον 4ο και 5ο μ.Χ. αιώνα με τη μετανάστευση και την εισβολή στις χώρες αυτές των βαρβάρων λαών, Ούννων, Γότθων, Οστρογότθων, Βησιγότθων κ.λ.π., ακολούθησε η «μεγάλη μεσαιωνική νύχτα» στη Δυτική Ευρώπη, όπου τα πάντα κινδύνευσαν να βυθιστούν.
Έτσι, η Δυτ. Ευρώπη έζησε πραγματικό σκοτεινό μεσαίωνα.Και το φως ήλθε από το Βυζάντιο.
Στο Βυζάντιο πραγματοποιήθηκε άριστα η σύζευξη Ελληνισμού και Χριστιανισμού (Ελληνοχριστιανικός και πιο συγκεκριμένα Ελληνορθόδοξος Πολιτισμός).
Από τα τέλη του 14ου αιώνα άρχισαν να καταφθάνουν στη Δυτική Ευρώπη λόγιοι και φωτισμένοι άνδρες από το Βυζάντιο. Αυξήθηκαν τις πρώτς δεκαετίες του 15ου αιώνα και κορυφώθηκε η «έξοδος» προς την Δύση μετά την άλωση της Βασιλεύουσας. Μαζί τους μετέφεραν τους πνευματικούς θησαυρούς που εδημιούργησε επί χίλια χρόνια ο Ελληνισμός της μεγάλης αυτοκρατορίας του Βυζαντίου. Το Ελληνορθόδοξο πνεύμα κατακτά την Δυτ. Ευρώπη και γίνεται η μαγιά που θα φέρει την Αναγέννηση στον Δυτικό κόσμο, αλλά και ο θεμέλιος λίθος του Παγκόσμιου Πολιτισμού της Δύσης, που επιζεί ως τις ημέρες μας...Για την προσφορά του Ελληνισμού στον Χριστιανισμό και του Χριστιανισμού στον Ελληνισμό, καθώς και για την διάσωση του Ελληνικού Έθνους υπό την Σκέπην της Εκκλησίας τα συνοψίζει σαφέστατα ο μεγάλος ιστορικός του Έθνους Κων. Παπαρρηγόπουλος:
«Το Ελληνικόν Έθνος δεν διεσώθη, τουλάχιστον δεν διέσωσε την ιστορικήν αυτού αξίαν, ειμή διά της μετά του Χριστιανισμού συμμαχίας. Αλλά, αν υπηρέτησε τον λόγον του Θεού, πολλαπλασίονα απήλαυσε παρʼ αυτού, ένεκα της διακονίας εκείνης, την ανταμοιβήν. Διότι διʼ αυτού επρωταγωνίστησεν εν τω μέσω αιώνι και διʼ αυτού ιδίως ανεκαινίσθη εν τοις νεωτέροις χρόνοις. Μέγα, λοιπόν, και υπό της Προνοίας αυτής θαυματουργηθέν μάλλον ή υπό ανθρώπων διαπραχθέν γεγονός εστιν η του Ελληνισμού κατά την Ανατολήν διάδοσις. Μέγα διά την όλην της ανθρωπότητος ιστορίαν. Μέγα διά την όλην της ελληνικής εθνότητος τύχην, διότι άπασα ημών η μετέπειτα κοινωνική, ηθική, διανοητική κατάστασις, του γεγονότος εκείνου εστίν απόρροια. Τούτου δʼ ένεκα εξεθέσαμεν οπωσούν λεπτομερώς ενταύθα τας ποικίλας αυτού περιπετείας».


Πρωινός Λόγος

Φλέβα χρυσού στην Κρήτη

Της Μαίρης Αδαμοπούλου
ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΑ ΝΕΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΝΑ

Βουτηγμένες στο χρυσάφι και το μυστήριο είναι οι τρεις γυναίκες αρχοντικής καταγωγής που αποκάλυψε η αρχαιολογική σκαπάνη πριν από δύο εβδομάδες στην «Κνωσό των ιστορικών χρόνων», την Ελεύθερνα, στις υπώρειες του Ψηλορείτη. Και χρειάστηκε να περάσουν 2.900 χρόνια για να αρχίσουν να αποκαλύπτουν τα μυστικά τους, αν και όπως φαίνεται έχουν ακόμη πολλά να πουν. Δύο ήταν οι μεγάλες εκπλήξεις που περίμεναν τον καθηγητή Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και διευθυντή επί 25 χρόνια της ανασκαφής στη νεκρόπολη της Ορθής Πέτρας (έναν από τους τρεις τομείς της αρχαίας Ελεύθερνας) Νίκο Σταμπολίδη.

Η πρώτη ήταν ένα τετράγωνο οικοδόμημα (3,5Χ3,5 μ.) που σωζόταν σε ύψος 2,10 μ. και θύμιζε έντονα τους θαλάμους των μυκηναϊκών τάφων. Με τη διαφορά πως οι μυκηναϊκοί τάφοι χτίζονταν από τον 17ο έως τον 10ο αι. π.Χ. και το νέο εύρημα στην Ελεύθερνα (το οποίο κρυβόταν κάτω από δυο- τρεις πυρές στην περιοχή του Μεγάλου Τύμβου) είναι κατά δύο αιώνες νεώτερο, καθώς ανήκει στα τέλη του 8ου αι. π.Χ.

Γεγονός που κάνει τους αρχαιολόγους να μιλούν για μοναδική ανακάλυψη, καθώς αποδεικνύει πως οι αναμνήσεις από τη μυκηναϊκή εποχή ήταν ακόμη έντονες. «Είναι κάτι μοναδικό. Το σύνολο του ευρήματος στο νεκροταφείο (σ.σ.: περίπου 400 ταφές) από άποψη διατήρησης, συμβολής στην ταφική αρχιτεκτονική, ευρημάτων, συμβόλων και από ανθρωπολογική πλευρά, αποτελεί ένα σπάνιο και μοναδικής σημασίας εύρημα», λέει ο καθηγητής Νίκος Σταμπολίδης. Εντυπωσιακότερη όμως ήταν η συνέχεια, όταν δίπλα στα δεκάδες άδεια αγγεία (τα οποία προφανώς περιείχαν λάδι ή κρασί) εντόπισαν τα οστά τριών γυναικών που είχαν ταφεί η μία σχεδόν πάνω στην άλλη. Η πρώτη είναι άνω των 65 ετών, ενώ οι δύο άλλες είναι 16-17 ετών, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις του καθηγητή Φυσικής Ανθρωπολογίας και Αρχαιολογικής Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Αdlephi της Νέας Υόρκης Αναγνώστη Αγελαράκη. Το εντυπωσιακότερο όλων ήταν όταν η σκαπάνη έφτασε κοντά στα κρανία των τριών γυναικών. Εκεί το χώμα άλλαξε υφή- απόδειξη πως είχε αναμειχθεί με οργανικά υλικά, πιθανότατα με υφάσματακαι στραφτάλιζε, καθώς τα υφάσματα φαίνεται πως ήταν κεντημένα με χάντρες από φαγεντιανή και χρυσό. Λίγο πιο δίπλα ήταν διάσπαρτα περίτεχνα χρυσά περίτμητα κοσμήματα με λίθους και προσεγμένη κοκκίδωση, χάλκινα βραχιόλια, χάντρες και σφραγιδόλιθοι από φαγεντιανή, κεχριμπάρι, αιγυπτιακό μπλε και ορεία κρύσταλλο (πολλοί με εγχάρακτα σύμβολα), πόρπες, ενώτια και σφικτήρες για τα μαλλιά. Την παράσταση από τούτο τον θησαυρό κλέβουν τα έξι χρυσά επιστήθια κοσμήματα. Όχι μόνο λόγω του πολύτιμου υλικού τους, αλλά επειδή είναι διακοσμημένα με λίθους, γεγονός μοναδικό για την εποχή, καθώς τέτοιου είδους κοσμήματα είναι γνωστά μόνο στην ελληνιστική εποχή. Λιοντάρια- χαρακτηριστικά σύμβολα δύναμης και εξουσίας της εποχής που έχουν βρεθεί σε ασπίδες - αλλά και νεαροί θεοί απεικονίζονται στα μοναδικής σημασίας κοσμήματα, δεδομένου πως ενώ πραγματοποιούνται 200 χρόνια ανασκαφές στην Κρήτη μόνο δύο ανάλογα κοσμήματα αυτής της περιόδου (8ου7ου αιώνα π.Χ.) έχουν βρεθεί στο Ιδαίον Άντρον και στον Τεκκέ Ηρακλείου και αυτά χωρίς λίθους.

Πριγκίπισσες ή ιέρειες;

Ποιες ήταν τελικά οι τρεις γυναίκες του τάφου; «Τα σύμβολα που φέρουν τα κοσμήματά τους δείχνουν πως ανήκαν σε υψηλό κοινωνικό status και ήταν πιθανόν πριγκίπισσες. Κάποια από τα σύμβολα- όπως ο Πότης Θηρών, ο νεαρός θεός δηλαδή που συνοδεύεται από άγρια ζώα- φανερώνουν πως είχαν πιθανόν ιερατικό αξίωμα», εξηγεί στα «ΝΕΑ» ο καθηγητής και ανασκαφέας Νίκος Σταμπολίδης. Όσο για τη μεταξύ τους σχέση, ο κ. Σταμπολίδης διευκρινίζει πως δεν έχει ολοκληρωθεί προς το παρόν η ανθρωπολογική μελέτη. «Δεν γνωρίζουμε αν είχαν συγγενική σχέση, όπως είχε αποδειχτεί σε περσινό εύρημα, όπου η συγγένεια των νεκρών που βρέθηκαν σε πιθάρια διαπιστώθηκε από την κληρονομική δυσπλασία των δοντιών τους».

Δρακόντεια μέτρα για τη Σταύρωση

Παγιδευμένα πίξελ, υπέρυθρες ακτίνες και συστήματα συναγερμών «επιστρατεύονται» για την πλήρη ασφάλεια της εικόνας «Σταύρωση του Χριστού» που επιστρέφει στον ναό-«σπίτι» της.
Ούτε ο Σον Κόνερι με την Κάθριν Ζέτα Τζόουνς δεν θα μπορούν να ξεγελάσουν τους φύλακες της εικόνας «Η σταύρωση του Χριστού» όταν εκείνη θα μεταφερθεί πίσω στον ναό του Ελκομένου Χριστού, στη Μονεμβασιά.

Η εικόνα της Σταύρωσης του Χριστού, «μία από τις ωραιότερες και μεγαλύτερες του 14ου αιώνα», κλάπηκε το 1979 από τον ναό, τεμαχίστηκε στα έξι και υπέστη μεγάλη καταστροφή. Εντοπίστηκε το 1980 στα χέρια αρχαιοκαπήλων και έκτοτε φιλοξενείται στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο. Τώρα δρομολογείται η μεταφορά της πίσω στον ναό του Ελκομένου Χριστού, στη Μονεμβασιά

Συμβατικά, ηλεκτρονικά και ψηφιακά μέσα επιστρατεύονται προκειμένου να υπάρχει πλήρης ασφάλεια. Παγιδευμένα πίξελ, κλειδωμένα μυστικά σημεία, υπέρυθρες ακτίνες, πολλαπλά συστήματα συναγερμών, μαύρα κουτιά με sms και gps, όλα επιστρατεύονται από την Ιερά Μητρόπολη Μονεμβασίας και Σπάρτης, προκειμένου η αγαπημένη τους εικόνα να επιστρέψει.
Το σημαντικότερο όμως στοιχείο είναι η ίδια η ψυχή των Μονεμβασιτών: «Τα πάντα θα κάνουμε, όλη τη Μονεμβασία θα βάλουμε μπροστά να φυλάει το ιερό κειμήλιο, για να μην το ξαναχάσουμε ποτέ» είπε προχθές στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο ο ιερέας του ναού, πατήρ Κωνσταντίνος Κρυπωτός. Ετσι, αν και το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο ήταν αντίθετο με την επιστροφή της εικόνας, το ΚΑΣ πείστηκε και γνωμοδότησε ομόφωνα υπέρ.
Η εικόνα της Σταύρωσης του Χριστού, «μία από τις ωραιότερες και μεγαλύτερες του 14ου αιώνα», κλάπηκε το 1979 από τον ναό, τεμαχίστηκε στα έξι και υπέστη μεγάλη καταστροφή.
Εντοπίστηκε το 1980 στα χέρια αρχαιοκαπήλων και έκτοτε φιλοξενείται στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο. Σήμερα αποτελεί περίβλεπτο έκθεμα της μόνιμης έκθεσης, για την περίοδο της παλαιολόγειας αναγέννησης.
Ειδικό προσκυνητάριοΟπως είπε η Καλλιόπη Διαμαντή, προϊσταμένη της 5ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, αποτελεί «ώριμο παράδειγμα υστεροβυζαντινής ζωγραφικής, είναι έργο κλασικού χαρακτήρα». Η προϊσταμένη της Διεύθυνσης Μουσείων και Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων, Σουζάνα Χούλια-Καπελώνη, ανέφερε ότι έχει δημιουργηθεί είτε στην Κωνσταντινούπολη, είτε στον Μιστρά ή επιτόπου από εργαστήρι της Κωνσταντινούπολης.
Προκειμένου να παρακαμφθούν οι ενστάσεις που προέβαλε το Βυζαντινό Μουσείο περί ασφάλειας και περί υγρασίας, η Μητρόπολη συνεργάστηκε με τον συντηρητή Νίκο Σησαμάκη και κατασκεύασε ένα ειδικό προσκυνητάριο εφοδιασμένο με τα τελευταία «όπλα».
Το δυνατότερο από όλα είναι ένα σύστημα 12.000 πίξελ, από το οποίο παγιδεύονται δέκα. Αν κάθε δύο δευτερόλεπτα δεν αλλάζουν, τότε σημαίνει πως έγινε προβολή ψεύτικης, στατικής εικόνας, και σημαίνει συναγερμός.
Ειδικά συστήματα μέτρησης θερμοκρασίας, υγρασίας και πιέσεων θα εφαρμόζονται κατά την παραμονή της εικόνας στο παρεκκλήσι του Αϊ-Γιαννάκη αλλά και κατά τη μεταφορά της. Για τον λόγο αυτό θα χρησιμοποιηθεί ειδικό «μαύρο κουτί». Αν παρουσιαστούν αλλοιώσεις, θα μεταφερθεί σε εργαστήριο συντήρησης του υπουργείου Πολιτισμού.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΩΤΤΗ

akotti@pegasus.gr

«Όχι μέσα στην Ευρώπη»

«Ανοιχτή κρίση» εάν δεν επανεξεταστεί η τουρκική ένταξη, προειδοποιεί η Γαλλία
Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009 [ 21:52 ]


«Θέλουμε να υπάρχει η Τουρκία στην Ευρώπη, αλλά όχι μέσα στην Ευρώπη» τονίζει ο Γάλλος υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Πιερ Λελούς, ζητώντας να επανεξεταστεί το θέμα της τουρκικής ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να αποφευχθεί μια «ανοιχτή κρίση».
Ο Γάλλος υπουργός δηλώνει παράλληλα ότι πολλοί εταίροι -στους οποίους δεν αναφέρεται ονομαστικά- στηρίζουν απόλυτα τη γαλλική θέση, αλλά προς το παρόν παραμένουν σιωπηλοί. Σαφής και ισχυρή είναι η εναντίωση της Γερμανίας, η οποία στο θέμα της Τουρκίας μιλά με μία φωνή με τη Γαλλία προκρίνοντας προνομιακή σχέση έναντι ένταξης.
«Θέλω να είμαι απόλυτα σαφής για το ζήτημα αυτό, όπως θα είμαι και όταν επισκεφθώ την Άγκυρα. Είμαστε απολύτως υπέρ της ακόμα πιο ισχυρής σχέσης μεταξύ της Τουρκίας και της Ευρώπης, αλλά αντιτιθέμεθα στην ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση» δήλωσε ο Πιερ Λελούς σε σεμινάριο που λαμβάνει χώρα στο Παρίσι με 180 γάλλους πρεσβευτές απ' όλο τον κόσμο.Σημειώνεται ότι πριν την είσοδό του στην κυβέρνηση, τον Ιούνιο, ο Πιερ Λελούς τάσσονταν υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ αλλά με του που ανέλαβε τα καθήκοντά του αποδέχτηκε ότι «υπάρχει μια μόνο πολιτική» αυτή του προέδρου Νικολά Σαρκοζί που αντιτίθεται στην ένταξη της χώρας στην ΕΕ.Μιλώντας στους πρεσβευτές ο Γάλλος υπουργός τόνισε ότι επιθυμούμε «να υπάρχει η Τουρκία στην Ευρώπη, αλλά όχι μέσα στην Ευρώπη» και προσέθεσε: «Πολλοί από τους Ευρωπαίους συναδέλφους μου έχουν πει ότι συμμερίζονται απολύτως τη γαλλική θέση, αλλά προτιμούν προς το παρόν να μην εκφραστούν».

Το Βήμα

Τα Σκόπια ζητούν 57 εκατ. Ευρώ από το ΔΝΤ.

Η Κυβέρνηση των Σκοπίων προτίθεται να ζητήσει από το Διεθνές Nομισματικό Tαμείο δάνειο 57 εκατομμυρίων Ευρώ ή το 74% ποσού της ποσόστωσης της FYROM, που αντιστοιχεί με 77 εκατομμύρια.
Το Υπουργείο Οικονομικών των Σκοπίων επιβεβαίωσε την πληροφορία αυτή και το αίτημα θα υποβληθεί μετά τις 28 Αυγούστου 2009.
Τα χρήματα από την εθνική ποσόστωση προβλέπονται να καλύψουν δαπάνες για τις οποίες δεν απαιτείται υποβολή έκθεσης στο ΔΝΤ.
Σημειώνεται πως το δάνειο αυτό το οποίο πρέπει να εξοφληθεί στο ΔΝΤ είναι υπό τους πλέον ευνοϊκούς όρους, από τα πιο χαμηλά επιτόκια του Ταμείου, ήτοι 1,2% περίπου.

Σημειώνεται πως μέχρι σήμερα η Κυβέρνηση των Σκοπίων, όπως τουλάχιστον ανακοινώθηκε, αρνείτο να εγγραφεί στον κατάλογο του ΔΝΤ, ώστε να διαπραγματευθεί ένα ευνοϊκό δάνειο παρά το δημοσιονομικό έλλειμμα.
Η κυβέρνηση Γκρουέφσκι δήλωσε πως εάν η οικονομική κατάσταση επιδεινωθεί περαιτέρω, μια συμφωνία για παροχή δανείου από το ΔΝΤ, θα ήταν δυνατή, οποιαδήποτε στιγμή.

Utrinski Vesnik– Απόδοση: Γιώργος Εχέδωρος

Καταστροφική η οικονομική κρίση στα Σκόπια

Η οικονομία της πΓΔΜ από την αρχή του 2009 έχει μια σημαντική πτώση, η οποία προβλέπεται να επιδεινωθεί, παρά τις αισιόδοξες προβλέψεις της πολιτικής ηγεσίας της γείτονος χώρας.

Η βιομηχανία σιδηρομεταλλευμάτων μειώθηκε κατά 63%.

Οι μετρήσεις της κρατικής στατιστικής υπηρεσίας κατά την περίοδο του περασμένου Ιουλίου έφεραν το δείκτη της βιομηχανικής παραγωγής υπό του μηδενός.
Η καταγραφή είναι του επιπέδου του μείον 20%, σε σχέση με τον Ιούλιο του 2008.
Η αρνητική αυτή πορεία αποτελεί συνέχεια της συρρίκνωσης της βιομηχανικής παραγωγής κατά το τελευταίο δεκάμηνο.
Η βιομηχανία μετάλλων που αποτελεί τη ναυαρχίδα της σκοπιανής παραγωγής, υπέστη το μεγαλύτερο πλήγμα από τη κρίση αφού μειώθηκε κατά 63%.
Ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας έπεσε κάτω από 36%, ενώ η εξαγωγή σιδήρου μειώθηκε κατά 24%.
Υπάρχει μια συνολική πτώση των δεικτών της οικονομίας της χώρας κατά 13% στο επτάμηνο Ιανουαρίου - Ιουλίου.
“Υπάρχει μια μεγάλη πτωτική τάση που τα καταστροφικά αποτελέσματά της δεν τα έχουμε δει ακόμη» δήλωσε ο υπουργός Οικονομίας Ξεβντέτ Χατζρεντίνι στη εφημερίδα «Ούτρινσκι Βεσνίκ».

Ενώ οι επιχειρήσεις ζητούν τη συνδρομή του κράτους, οι φθηνές πιστώσεις που υποτίθεται πως θα κρατούσαν σταθερή την οικονομία εξανεμίζονται.
Για δεύτερη φορά μέσα στον παρόντα χρόνο η κυβέρνηση αναγκάσθηκε να αναπροσαρμόσει τον προϋπολογισμό ενώ ετοιμάζεται για άλλη μια φορά να προχωρήσει και σε άλλες περικοπές.
Παρά τη μείωση των φορολογικών εσόδων, η Κυβέρνηση των Σκοπίων ανακοίνωσε πρόσφατα, πως κατέγραψε τα πρώτα σημάδια της οικονομικής ανάκαμψης.
Η κυβέρνηση πιστεύει ακόμη πως οι βιομηχανικές εξαγωγές θα σημειώσουν μια μικρή αύξηση 1%, αλλά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι πιο απαισιόδοξο αφού προβλέπει μια περαιτέρω πτώση της οικονομίας 2%.

Balkaninsight- Απόδοση: Γιώργος Εχέδωρος

Οξυγόνο στο διάστημα

University of Waterloo – απόδοση Γιώργος Εχέδωρος

Το οξυγόνο, το οποίο είναι ένα από τα κύρια συστατικά της γήινης ατμόσφαιρας, αναμένονταν από τον διαστημικούς επιστημονικούς ερευνητές πως θα ήταν κοινό στο διάστημα.
Αποδείχθηκε όμως πως το στοιχείο αυτό, τελικά, είναι πολύ σπάνιο στον διαστρικό κόσμο μας.

Καναδοί, Σουηδοί, Γάλλοι και Φιλανδοί ερευνητές ασχολήθηκαν συγκροτώντας μια επιστημονική ομάδα για την αναζήτηση του οξυγόνου μέσα από το διαστημικό παρατηρητήριο του Όμπιν.
Οι ερευνητές που πέρασαν αμέτρητες ώρες παρατηρώντας με το γιγάντιο φάσμα- τηλεσκόπιο την αστρική μας γειτονιά αλλά και πέρα από αυτήν, και αφού εισχώρησαν μέσα στα μεγάλα διαστρικά σύννεφα, μέσα στους τόπους γέννησης των πλανητών και των αστεριών, διαμόρφωσαν την άποψη πως το οξυγόνο βρίσκεται σε τρομερά μικρή ποσότητα.

«Οι νεότερες προσπάθειες αναζήτησης του στοιχείου του οξυγόνου, εμπλούτισαν, βέβαια, τα δεδομένα τα οποία είχαμε χωρίς, όμως, οι ερευνητές να πετύχουν κάτι αξιόλογο», δήλωσε ο Μίτσελ Φίχ, καθηγητής Φυσικής και αστρονομίας του καναδικού πανεπιστημίου του Βατερλώ.
«Η ποσότητα του οξυγόνου», συμπλήρωσε ο Φιχ, «ήταν πάρα πολύ περιορισμένη από ότι υποθέταμε στην αρχή της έρευνας. Οι μετρήσεις του παρατηρητηρίου του Όμπιν μας έχουν δώσει την εικόνα μιας ελάχιστης ποσότητας του οξυγόνου που υπάρχει στο ορατό σύμπαν.»
Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής δημοσιεύτηκαν στην πρόσφατη έκδοση της «Astronomy & Astrophysics”. Στην ερευνητική ομάδα του Όμπιν συμμετείχαν οι Καναδοί επιστήμονες Φίχ, Σαν Κόκ, και Ρενέ Πλούμε του πανεπιστημίου του Κάλγκαρι, η Χριστίν Γουίλσον του πανεπιστημίου Μακ Μάστερ και ο Τζορτζ Μιτσελ του πανεπιστημίου του Αγίας Μαρίας.

Οι αστροχημικοί από καιρό είχαν υποστηρίξει ότι το βασικό στοιχείο της ζωής, το νερό (H2O) και το οξυγόνο (O2), βρίσκεται σε ιδιαίτερη αφθονία στις πυκνότερες περιοχές του διαστρικού μέσου κόσμου.
Ένας από τους αρχικούς στόχους της έρευνας της αστρονομικής έρευνας του Όμπιν ήταν να αποδειχθεί αυτό με την χρησιμοποίηση των φασματικών γραμμικών στοιχείων του μοριακού οξυγόνου και του νερού ώστε να μελετηθεί ως στοιχείο της διαδικασίας του σχηματισμού των αστεριών.
Τα σύγχρονα πρότυπα προέβλεπαν, ότι αυτά τα στοιχεία, θα ήταν αρκετά ώστε να βοηθήσουν στο σχηματισμό των αστεριών, καθώς θα εξέπεμπαν μακριά την υπερβολική ενέργεια που θα δημιουργούνταν με την σύγκρουση των αστρικών συννέφων για το σχηματισμό των αστεριών.
Η βίαια αυτή ένωση, έχει ως αποτέλεσμα την συμπίεση του αερίου και επομένως την θέρμανσή του...
Εκτός, αν αυτή η τεράστια θερμότητα, εκπέμπεται μακριά από τα εν γενέσει άστρα και δεν είναι σε θέση να τα διαμορφώσει. Απόψεις, βέβαια, οι οποίες βρίσκονται στο στάδιο της εικασίας αφού δεν έχουν ακόμη αποδειχθεί.
Και στο παρελθόν πάρα πολλές προσπάθειες έχουν γίνει από τη γη για την ανίχνευση του οξυγόνου, στο διάστημα, δίχως, όμως, ικανοποιητικά αποτελέσματα. Μάλλον, χαρακτηρίζονται, ως αποκαρδιωτικά...

Μια μικρή ποσότητα βρέθηκε στον αστερισμό του Οφιούχου σε μια απόσταση 500 ετών φωτός. Η περιεκτικότητα του οξυγόνου, στο αστερισμό αυτόν, όπως διαπιστώθηκε, είναι χίλιες φορές χαμηλότερη, συγκριτικά με τις χημικές έρευνες που είχαν γίνει στο παρελθόν.

Σημειώνεται πως οι έρευνες στο Όμπιν έγιναν μέσα σε ένα χρονικό διάστημα 33 ημερών, σε μια περίοδο τεσσάρων ετών από το 2002 έως το 2006.

Μετά από προσεκτική επεξεργασία και λεπτομερή ανάλυση περισσότερων από 300.000 φασμάτων, η γραμμή οξυγόνου είναι πειστικά ορατή, σε επίπεδο πέντε φορές επάνω από τη λήψη του φασματικού ορίου. Κι αυτό θεωρείται ως νέο στοιχείο της έρευνας αυτής.

Το διαστημικό παρατηρητήριο Odin δημιουργήθηκε από τη σουηδική διαστημική εταιρία, η οποία είναι επίσης αρμόδια για την λειτουργία του, εξ ονόματος της σουηδικής εθνικής διαστημικής επιτροπής, το καναδικό Διαστημικό Πρακτορείο και τα Διαστημικά Πρακτορεία της Φινλανδίας και της Γαλλίας. Εξυπηρετεί τους αστρονόμους και τα αερόμετρα (τα οποία μελετούν την γήινη ατμόσφαιρα) και των τεσσάρων χωρών συνεργατών.

Libya: A Hero's Welcome

Libya: A Hero's Welcome

By Scott Stewart and Fred Burton August 26, 2009

On Aug. 24, Scottish Justice Secretary Kenny MacAskill addressed a special session of the Scottish Parliament. The session was called so that MacAskill could explain why he had decided to release Abdel Basset Ali al-Megrahi, the former Libyan intelligence officer convicted of terrorism charges in connection with the bombing of Pan Am Flight 103, and who had been expected to spend the rest of his life in prison. MacAskill said he granted al-Megrahi a compassionate release because al-Megrahi suffers from terminal prostate cancer and is expected to live only a few months.
The Aug. 20 release of al-Megrahi ignited a firestorm of outrage in both the United Kingdom and the United States. FBI Director Robert Mueller released to the press contents of an uncharacteristically blunt and critical letter he had written to MacAskill in which Mueller characterized al-Megrahi’s release as inexplicable and “detrimental to the cause of justice.” Mueller told MacAskill in the letter that the release “makes a mockery of the rule of law.”
The flames of outrage over the release of al-Megrahi were further fanned when al-Megrahi received a hero’s welcome upon his arrival in Tripoli — video of him being welcomed and embraced by Libyan leader Moammar Gadhafi was broadcast all over the world.


For his part, Gadhafi has long lobbied for al-Megrahi’s release, even while taking steps to end Libya’s status as an international pariah. Gadhafi first renounced terrorism and his nuclear ambitions in 2003, shortly after the U.S. invasion of Iraq. In October 2008 he completed the compensation agreement with the families of the U.S. victims of the December 1988 bombing of Pan Am 103 and of an April 1986 Libyan attack against the La Belle disco in Berlin.
Yet despite the conviction of al-Megrahi, the 2003 official admission of Libyan responsibility for the Pan Am bombing in a letter to the United Nations, and the agreement to pay compensation to the families of the Pan Am victims, Gadhafi has always maintained in public statements that al-Megrahi and Libya were not responsible for the bombing. The official admission of responsibility for the Pan Am bombing, coupled with the public denials, has resulted in a great deal of ambiguity and confusion over the authorship of the attack — which, in all likelihood, is precisely what the denials were intended to do.
The Pan Am 103 Investigation
At 7:03 p.m. on Dec. 21, 1988, an improvised explosive device (IED) detonated in one of Pan Am Flight 103’s cargo containers, causing the plane to break apart and fall from the sky. The 259 passengers and crew members aboard the flight died, as did 11 residents of Lockerbie, Scotland, the town where the remnants of the jumbo jet fell.
Immediately following the bombing, there was suspicion that the Iranians or Syrians had commissioned the Popular Front for the Liberation of Palestine General Command (PFLP-GC) to conduct the bombing. This belief was based on the fact that German authorities had taken down a large PFLP-GC cell in Frankfurt in October 1988 and that one member of the cell had in his possession an IED concealed inside a Toshiba radio. Frankfurt is the city where Pan Am 103 departed before stopping in London. Indeed, even today, there are still some people who believe that the PFLP-GC was commissioned by either the Iranian or the Syrian government to conduct the Pan Am bombing.
The PFLP-GC theory might eventually have become the officially accepted theory had the bomb on Pan Am 103 detonated (as planned) while the aircraft was over the North Atlantic Ocean. However, a delay in the plane’s departure from London resulted in the timed device detonating while the aircraft was still over land, and this allowed authorities to collect a great deal of evidence that had been scattered across a wide swath of the Scottish countryside. The search effort was one of the most complex crime-scene investigations ever conducted.
Through months of painstakingly detailed effort, investigators were able to determine that the aircraft was brought down by an IED containing a main charge of Semtex, that the IED had been placed inside a Toshiba radio cassette player (in a macabre coincidence, that particular model of Toshiba, the RT-SF 16, is called the “BomBeat radio cassette player”), and that the radio had been located inside a brown Samsonite hard-side suitcase located inside the cargo container.
Investigators were also able to trace the clothing inside the suitcase containing the IED to a specific shop, Mary’s House, in Sliema, Malta. While examining one of the pieces of Maltese clothing in May 1989, investigators found a fragment of a circuit board that did not match anything found in the Toshiba radio. It is important to remember that in a bombing, the pieces of the IED do not entirely disappear. They may be shattered and scattered, but they are not usually completely vaporized. Although some pieces may be damaged beyond recognition, others are not, and this often allows investigators to reconstruct the device
In mid-1990, after an exhaustive effort to identify the circuit-board fragment, the FBI laboratory in Washington was able to determine that the circuit board was very similar to one that came from a timer that a special agent with the U.S. Diplomatic Security Service had recovered from an arms cache while investigating a Libyan-sponsored coup attempt in Lome, Togo, in 1986. Further investigation determined that the company that produced the timers, the Swiss company MEBO, had sold as many as 20 of the devices to the Libyan government, and that the Libyan government was the company’s primary customer. Interestingly, in 1988, MEBO rented one of its offices in Zurich to a firm called ABH, which was run by two Libyan intelligence officers: Abdel Basset Ali al-Megrahi and Badri Hassan.
The MEBO timer, model MST-13, is very different from the ice-cube timer in the PFLP-GC device found in Frankfurt in October 1988. Additionally, the ice-cube timer in the PFLP-GC device was used in conjunction with a barometric pressure switch, and the IED used a different main charge, TNT, instead of the Semtex used in the Pan Am 103 device.
Perhaps the fact that does the most damage to the PFLP-GC conspiracy theory is that the principal bombmaker for the PFLP-GC Frankfurt cell (and the man who made the PFLP-GC Toshiba device), Marwan Khreesat, was actually an infiltrator sent into the organization by the Jordanian intelligence service. Kreesat not only assisted in providing the information that allowed the Germans to take down the cell, but he was under strict orders by his Jordanian handlers to ensure that every IED he constructed was not capable of detonating. Therefore, it is extremely unlikely that one of the IEDs he created was used to destroy Pan Am 103.
One of the Libyans connected to MEBO, al-Megrahi, is an interesting figure. Not only was he an officer with Libyan intelligence, the External Security Organization, or ESO, but he also served as the chief of security for Libyan Arab Airlines (LAA) and had visited Malta many times. The owner of the Mary’s House clothing shop in Sliema identified al-Megrahi as the man who purchased the clothing found in the suitcase, and Maltese immigration records indicated that al-Megrahi was in Malta on Dec. 7, 1988, the time that the clothing was purchased. Al-Megrahi left Malta on Dec. 9, 1988, but returned to the country using a false identity on Dec. 20, using a passport issued by the ESO in the name of Ahmed Khalifa Abdusamad. Al-Megrahi left Malta using the Abdusamad passport on Dec. 21, 1988, the day the suitcase was apparently sent from Malta aboard Air Malta Flight KM180 to Frankfurt and then transferred to Pan Am 103.
On Nov. 13, 1991, the British government charged al-Megrahi and Lamin Khalifah Fhimah, the LAA station manager at Luqa Airport in Malta, with the bombing. One day later, a federal grand jury in the United States returned an indictment against the same two men for the crime. In March 1995, the FBI added the two men to its most wanted list and the Diplomatic Security Service’s Rewards for Justice Program offered a $4 million reward for their capture. Al-Megrahi and Fhimah were placed under house arrest in Libya — a comfortable existence that, more than actually confining them, served to protect them from being kidnapped and spirited out of Libya to face trial.
After many years of boycotts, embargos, U.N. resolutions and diplomatic wrangling — including extensive efforts by South African President Nelson Mandela and U.N. Secretary-General Kofi Annan — a compromise was reached and all parties agreed to a trial in a neutral country — the Netherlands — conducted under Scottish law. On April 5, 1999, al-Megrahi and Fhimah were transferred to Camp Zeist in the Netherlands to stand trial before a special panel of Scottish judges.
On Jan. 31, 2001, after a very long trial that involved an incredible amount of technical and detailed testimony, the judges reached their decision. The Scottish judges acquitted Fhimah, finding that there was not proof beyond a reasonable doubt that he was involved in the plot (the British government had charged that he had been the person who stole the luggage tags and placed the suitcase on the Air Malta flight), but they did find al-Megrahi guilty of 270 counts of murder. He was sentenced to life in prison, with a minimum sentence of 27 years.
Although the case against al-Megrahi was entirely circumstantial — there was no direct evidence he or Fhimah had placed the device aboard the aircraft — the Scottish judges wrote in their decision that they believed the preponderance of the evidence, including al-Megrahi’s knowledge of airline security measures and procedures, his connection to MEBO, his purchase of the clothing in the suitcase that had contained the IED and his clandestine travel to Malta on Dec. 20 to 21, 1988, convinced them beyond a reasonable doubt that al-Megrahi was guilty as charged.
In a December 2003 letter to the United Nations, Libya accepted responsibility for the Pan Am 103 bombing. (In the same letter, Libya also took responsibility for the September 1989 bombing of UTA Flight 772, a French airliner destroyed by an IED after leaving Brazzaville, Congo, and making a stop in N’Djamena, Chad. All 170 people aboard the aircraft died when it broke up over the Sahara in Niger.) Nevertheless, the Libyan government continued to maintain al-Megrahi’s innocence in the Pan Am bombing, just as al-Megrahi had done throughout the trial, insisting that he had not been involved in the bombing.
Al-Megrahi’s reluctance to admit responsibility for the bombing or to show any contrition for the attack is one of the factors singled out by those who opposed his release from prison. It is also one of the hallmarks of a professional intelligence officer. In many ways, al-Megrahi’s public stance regarding the bombing can be summed up by the unofficial motto of the CIA’s Office of Technical Services — “Admit nothing, deny everything, make counter-accusations.”
Shadows
In the shadow world of covert action it is not uncommon for the governments behind such actions to deny (or at least not claim) responsibility for them. These governments also often attempt to plan such attacks in a way that will lead to a certain level of ambiguity — and thereby provide plausible deniability. This was a characteristic seen in many Libyan attacks against U.S. interests, such as the 1986 La Belle Disco bombing in Berlin. It was only an intercept of Libyan communications that provided proof of Libyan responsibility for that attack.
Many attacks that the Libyans sponsored or subcontracted out, such as the string of attacks carried out against U.S. interests by members of the Japanese Red Army and claimed in the name of the Anti-Imperialist International Brigade, were likewise meant to provide Libya with plausible deniability. Gadhafi did not relish the possibility of another American airstrike on his home in Tripoli, like the one that occurred after the La Belle attack in April 1986. (A number of Libyan military targets also were hit in the broader U.S. military action, known as Operation El Dorado Canyon.) Pan Am 103 is considered by many to be Gadhafi’s retribution for those American airstrikes, one of which killed his adopted baby daughter. Gadhafi, who had reportedly been warned of the strike by the Italian government, was not injured in the attack.
During the 1980s, the Libyan government was locked in a heated tit-for-tat battle with the United States. One source of this friction were U.S. claims that the Libyan government supported terrorist groups such as the Abu Nidal Organization (ANO), which conducted several brutal, high-profile attacks in the 1980s, including the December 1985 Rome and Vienna airport assaults. There was also military tension between the two countries as Libya declared a “line of death” across the mouth of the Gulf of Sidra. The U.S. Navy shot down several Libyan fighter aircraft that had attempted to enforce the edict. But these two threads of tension were closely intertwined; the U.S. Navy purposefully challenged the line of death in the spring of 1986 in response to the Rome and Vienna attacks, and it is believed that the La Belle attack was retribution for the U.S. military action in the Gulf of Sidra. The Libyan ESO was also directly implicated in attacks against U.S. diplomats in Sanaa, Yemen, and Khartoum, Sudan, in 1986.
Because of the need for plausible deniability, covert operatives are instructed to stick to their cover story and maintain their innocence if they are caught. Al-Megrahi’s consistent denials and his many appeals, which often cite the PFLP-GC case in Frankfurt, have done a great deal to sow doubt and provide Libya with some deniability.
Like Osama bin Laden’s initial denial of responsibility for the 9/11 attacks, al-Megrahi’s claims of innocence have served as ready fuel for conspiracy theorists, who claim he was framed by the U.S. and British governments. However, any conspiracy to frame al-Megrahi and his Libyan masters would have to be very wide ranging and, by necessity, reach much further than just London and Washington. For example, anyone considering such a conspiracy must also account for the fact that in 1999 a French court convicted six Libyans in absentia for the 1989 bombing of UTA Flight 772. The six included Abdullah al-Sanussi, Gadhafi’s brother-in-law and head of the ESO.
Getting two or more governments to cooperate on some sort of grand conspiracy to frame the Libyans and exonerate the Iranians and Syrians is hard to fathom. Such cooperation would have to involve enough people that, sooner or later, someone would spill the beans — especially considering that the Pan Am 103 saga played out over multiple U.S. administrations. As seen by the current stir over CIA interrogation programs, administrations love to make political hay by revealing the cover-ups of previous administrations. Surely, if there had been a secret ploy by the Reagan or Bush administrations to frame the Libyans, the Clinton or Obama administration would have outed it. The same principle applies to the United Kingdom, where Margaret Thatcher’s government oversaw the beginning of the Pan Am 103 investigation and Labour governments after 1997 would have had the incentive to reveal information to the contrary.
While the U.S. and British governments work closely together on a number of intelligence projects, they are frequently at odds on counterterrorism policy and foreign relations. From our personal experience, we believe that it would be very difficult to get multiple U.S. and British administrations from different political parties to work in perfect harmony to further this sort of conspiracy. Due to the UTA investigation and trial, the conspiracy would have to somehow involve the French government. While the Americans working with the British is one thing, the very idea of the Americans, British and French working in perfect harmony on any sort of project — much less a grand secret conspiracy to frame the Libyans — is simply unimaginable. It is much easier to believe that the Libyans were guilty, especially in light of the litany of other terror attacks they committed or sponsored during that era.
Had the IED in the cargo hold of Pan Am 103 exploded over the open ocean, it is very unlikely that the clothing from Malta and the fragment of the MEBO timer would have ever been recovered — think of the difficulty the French have had in locating the black box from Air France 447 in June of this year. In such a scenario, the evidence linking al-Megrahi and the Libyan government to the Pan Am bombing might never have been discovered and plausible deniability could have been maintained indefinitely.
The evidence recovered in Scotland and al-Megrahi’s eventual conviction put a dent in that deniability, but the true authors of the attack — al-Megrahi’s superiors — were never formally charged. Without al-Megrahi’s cooperation, there was no evidence to prove who ordered him to undertake the attack, though it is logical to conclude that the ESO would never undertake such a significant attack without Gadhafi’s approval.
Now that al-Megrahi has returned to Libya and is in Libyan safekeeping, there is no chance that any death-bed confession he may give will ever make it to the West. His denials will be his final words and the ambiguity and doubt those denials cast will be his legacy. In the shadowy world of clandestine operations, this is the ideal behavior for someone caught committing an operational act. He has shielded his superiors and his government to the end. From the perspective of the ESO, and Moammar Gadhafi, al-Megrahi is indeed a hero.

Νά ξηλωθεῖ ἀμέσως!

Νά ξηλωθεῖ ἀμέσως!

Πόσες παραβιάσεις τοῦ διπλωµατικοῦ πρωτοκόλλου, πόσες προκλήσεις σέ βάρος τῆς χώρας µας, πόσες ἐνέργειες ἔξω ἀπό κάθε ὑπηρεσιακή λογική πρέπει νά ὑποστοῦµε γιά νά γίνει κάποτε τό λογικό καί αὐτονόητο; Οἱ ἐπιπλήξεις τοῦ γ.γ. τῆς Περιφέρειας κ. Δ. Σταµάτη στόν Τοῦρκο Πρόξενο τῆς Κοµοτηνῆς δέν δείχνουν νά ἔπιασαν τόπο, ἀφοῦ ὁ τελευταῖος συνεχίζει ἀπτόητος τά ἴδια (πού τοῦ ἐπισηµάνθηκαν) καί χειρότερα, ἐπιδοτώντας τόν τουρκισµό καί τόν µειονοτικό φανατισµό, περιφρονώντας κάθε θέσφατο! Μήπως νά ξαναδοῦµε µέ σοβαρότητα τό θέµα τῆς ἀποµάκρυνσης τοῦ Προξενείου ἀπό τή Θράκη;
Προσέξτε δύο πρόσφατα στιγµιότυπα τῆς (ἐµφανοῦς) δράσης τοῦ τουρκικοῦ Προξενείου Κοµοτηνῆς, γιά νά φανταστεῖτε τί ἄλλο συµβαίνει καί δέν τό πληροφορούµαστε.
Στίς 11 Ἰουνίου, µέ τήν ἀφορµή τῆς τελετῆς ἀποφοίτησης τῶν παιδιῶν ἀπό τά (ἄτυπα µά …ἀµέτρητα) Κοράν Κουρσού - Κατηχητικά*, ὁ Τοῦρκος Πρόξενος Μουσταφά Σαρνίτς ἀνέβηκε γιά δεύτερη φορά στό ποµακοχώρι Κέχρος τῆς Ροδόπης. Ἐκεῖ, παρουσίᾳ τοῦ τουρκοµουφτῆ Κοµοτηνῆς Ἰµπράµ Σερήφ (καί τοῦ βουλευτῆ Ἀχµέτ Χατζηοσµάν, τοῦ κοινοτάρχη Ἀµπντουλκαδήρ Χότζα, τοῦ προέδρου τῶν ΕΠΑΘιτῶν δασκάλων…) ἀπευθύνθηκε στούς πιτσιρικάδες, λέγοντας µεταξύ ἄλλων: «Βλέπω ἐδῶ µιά τουρκική κοινότητα πού ἐργάζεται µέ εἰλικρίνεια καί αὐταπάρνηση (…) Συνεχίζετε αὐτόν τόν ἀγώνα χωρίς νά ὑποκύψετε καί στηρίζετε τόν τουρκισµό, χάρη σέ σᾶς θά ἐπιβιώσει ὁ τουρκισµός τῆς Δυτικῆς Θράκης καί θά συνεχίσει νά ζεῖ. Ξέρω ὅτι ὑπάρχουν προβλήµατα. Ὅµως πρῶτα ὁ Θεός θά προσπαθήσουµε νά τά λύσουµε βῆµα βῆµα. Ἡ στήριξή σας εἶναι πολύ σηµαντική. Κι ἐµεῖς ἐπίσης θά δώσουµε τήν ἀπαραίτητη στήριξη...»
Μπορεῖ κανείς νά µᾶς πεῖ πῶς ἐπιτρέπεται στόν ξένο διπλωµάτη νά ὀνοµάζει ὅπου καθήσει καί σταθεῖ τήν µειονότητα «τουρκική»; Πῶς τοῦ ἐπιτρέπεται νά πηγαίνει σ’ ἕνα ποµακοχώρι καί νά µιλάει ἔτσι γιά τόν …τουρκισµό; Καί ποιά προβλήµατα γνωρίζει νά ὑπάρχουν, γιά τά ὁποῖα µάλιστα ὁ ἴδιος θά βοηθήσει (!) νά λυθοῦν; Ποιά εἶναι ἡ ἀποστολή ἑνός Προξενείου, νά ἐµπνέει ἐθνικισµούς καί νά καλεῖ σέ συστράτευση τούς πολίτες - καί µάλιστα µικρούς µαθητές! - µιᾶς ξένης χώρας;
Καί τό δεύτερο, στό ποµακοχώρι Χλόη: Στά πλαίσια τῆς δηµιουργίας τουρκικῶν «ἐθίµων» στή Θράκη, εἴχαµε πρό ἡµερῶν (14/6) τόν ἑορτασµό τῆς …ὀθωµανικῆς της κατάκτησης µέ τά «Σαράντα Κουρµπάνια» πού ἔγιναν σέ ἀνάµνηση τῶν 40 παληκαριῶν κάποιου Σουλεϊµάν Πασᾶ πού κατέκτησε τόν 14ο αἰώνα τήν περιοχή. Αὐτοί λοιπόν οἱ 40 σκοτώθηκαν, λέει, καί θάφτηκαν στή Θράκη καί τούς τίµησαν προχθές µέ τήν …παρουσία τοῦ Τούρκου Προξένου (διπλανή φωτό)! Μυθοπλασία ἤ ὄχι δέν ἔχει σηµασία, τό µήνυµα εἶναι πού βαρύνει, κι αὐτό εἶναι πέρα γιά πέρα ξεκάθαρο. Θά σοβαρευτοῦµε κάποτε µέ αὐτό τό ζήτηµα; Θά ἐγείρουµε µέ συνέπεια κι ἐπιχειρήµατα - ἡ τοπική κοινωνία πρῶτα πρῶτα - τό αἴτηµα πρός τήν Ἀθήνα νά φύγει ἐπιτέλους ἀπό τήν Κοµοτηνή τό τουρκικό Προξενεῖο;

Το Αιγαίο δεν ανήκει μόνο στα ...ψάρια!

Η ΥΠΟΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Γράφει ο Β. Α. Κοκκινος

Χωρίς επαρκείς και καταλλήλως εξοπλισμένες και εκγυμνασμένες Ένοπλες Δυνάμεις, η εξωτερική πολιτική μιας χώρας είναι αδύναμη και αναποτελεσματική. Μεταξύ των προϋποθέσεων της ετοιμότητας αυτών είναι και το αδάμαστο φρόνημα του προσωπικού τους. Αλλά το φρόνημα αυτό τέθηκε σε δεύτερη μοίρα από τους περισσότερους πολιτικούς της Ελλάδας, μετά την μεταπολίτευση. Σ΄ αυτό συνέβαλε το γεγονός ότι επεκράτησαν στα ΜΜΕ πολλοί ακροαριστεροί, οι οποίοι στη συνέχεια έγιναν το φόβητρο των πολιτικών. Ειρωνεύονται και χλευάζουν όσους τολμήσουν να μιλήσουν για ανάγκη καλλιέργειας εθνικού φρονήματος στο στράτευμα. Αντιθέτως επαινούνται εκείνοι που ζητούν τη μείωση της θητείας και των στρατιωτικών δαπανών, ακόμη και αυτών, που διατίθενται για τη βελτίωση του εξοπλισμού. Εξάλλου ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας όφειλε να απασχολείται προεχόντως με τα θέματα του Υπουργείου του, όλως δευτερευόντως δε με τα κομματικά ζητήματα. Συμβαίνει όμως εντελώς το αντίθετο. Αποτελεί προσβολή για τους ανωτάτους Αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων, να είναι υποχρεωμένοι να συζητούν θέματα της αρμοδιότητάς τους με τον Διευθυντή του Υπουργικού Γραφείου, πρώην υπάλληλο Οργανισμού. Ενώ αν, στη θέση του, ήταν κάποιος πρώην Ανώτατος Αξιωματικός πεπειραμένος και αρχαιότερός τους, δυνάμενος και να τους συμβουλεύσει προς το συμφέρον αυτών και της υπηρεσίας, θα ήταν σεβαστός και ευπρόσδεκτος. Το Αιγαίο δεν είναι «μόνον για τα ψαράκια», όπως υποστηρίζουν κάποιοι δήθεν ιδεολόγοι της ακροαριστεράς. Είναι και για τα πλοία. Γι΄ αυτό και οι Τούρκοι γείτονές μας προτάσσουν πάντοτε τα τελευταία. Αξιώνουν τώρα από εμάς και την από κοινού με αυτούς διαχείριση και εκμετάλλευση του Αιγαίου. Μια εβδομαδιαία εφημερίδα μάλιστα, ανέγραψε ότι στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Σμύρνης συγκροτήθηκε Επιτροπή Μελέτης Εκμεταλλεύσεως του Αιγαίου, στην οποία μετέχουν και Έλληνες επιστήμονες. Εντούτοις καμμία διάψευση ή επιβεβαίωση αυτής δεν έγινε από την Κυβέρνηση ή το Υπουργείο των Εξωτερικών. Μετά από αυτό διερωτώνται πολλοί: Μελετάται η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου ερήμην του Ελληνικού Λαού; Οι Τούρκοι γνωρίζουν να εκμεταλλεύονται την αδυναμία των ελληνικών κυβερνήσεων για να προωθήσουν τις εθνικές τους διεκδικήσεις. Το επέτυχαν επί εποχής του κ.Σημίτη, με τη συμφωνία της Μαδρίτης, δια της οποίας αναγνωρίσθηκαν ζωτικά συμφέροντά τους στο Αιγαίο, αλλά και αργότερα με την ουδετεροποίηση των Ιμίων. Προσπαθούν τώρα να επαναλάβουν το αυτό σενάριο, με τη νήσο Ρω, πάλι δια της αποστολής δημοσιογράφων, δήθεν προς φωτογράφηση των κινήσεων στρατιωτών ή αμάχου πληθυσμού επί της νήσου αυτής. Παραβλέπουν όμως ότι η νήσος Ρω δεν υπόκειται στον περιορισμό της Συμβάσεως της Λωζάνης, διότι δόθηκε στην Ελλάδα πολύ αργότερα, μαζί με τα Δωδεκάνησα. Επομένως μπορεί ελευθέρως να οχυρωθεί και να επανδρωθεί με στρατό. Περαιτέρω οι Τούρκοι πλαστογραφούν ποικιλοτρόπως την ιστορία. Κλασικά έργα τέχνης αρχαίων ελλήνων καλλιτεχνών, που ευρίσκονται στα Μουσεία τους της Εφέσου και τα άλλα της Μικράς Ασίας, εμφανίζονται ως έργα Οθωμανών προγόνων τους. Χωρίς καμιά αντίδραση του επισήμου Ελληνικού κράτους, το οποίο, προς αποκατάσταση της αληθείας, ώφειλε όχι μόνον να διαμαρτυρηθεί, γιατί αποσιωπάται η εθνικότητα των καλλιτεχνών των εκθεμάτων τουρκικών μουσείων, αλλά και να ενημερώσει σχετικώς όλα τα Υπουργεία Πολιτισμού των χωρών μελών της Ε.Ε., ώστε να μην παρατηρείται το άτοπο, να βραβεύεται τουρκικό μουσείο, που παρουσιάζει εκθέματα χωρίς την αληθινή ταυτότητα των δημιουργών του. Οι Έλληνες πολιτικοί αναλίσκονται σε διορισμούς «ειδικών συμβούλων», ακόμη και στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, ή την αγορά 24.000.000 εμβολίων αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, δεν αντιμετωπίζουν όμως σθεναρά τις τουρκικές προσκλήσεις. Περιορίζονται σε συμβατικές διαμαρτυρίες προς όργανα του Ν.Α.Τ.Ο. και της Ε.Ε. και ουδέποτε κατέφυγαν στον Ο.Η.Ε. για τις καθημερινές έμπρακτες απειλές της Τουρκίας κατά της Ελλάδος. Δεν διδάχθηκαν από το γεγονός ότι η υποχωρητικότητά τους έναντι της Τουρκίας ουδέν απέδωσε. Οι Τούρκοι εμφανίζονται καθημερινώς θρασύτεροι, τόσο στις παραβιάσεις του ελληνικού εναερίου και θαλασσίου χώρου, όσο τις «υπερπτήσεις» πάνω από τα ελληνικά νησιά. Προσφάτως δημοσιεύθηκε ότι ο Μπουλέτ Ετσεβίτ είπε (Ελληνική άμυνα και ασφάλεια, σελ. 5) : «Αν ήξερε ο Κων/νος Καραμανλής, κατά τις συνομιλίες που είχαμε το 1977, την τραγική κατάσταση της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας, η οποία δεν είχε ούτε ανταλλακτικά ούτε καύσιμα, θα μας είχε επιτεθεί.» Δεν θα το έκανε όμως, έστω και εάν το εγνωριζε. Μετά την ήττα του 1922, οι Έλληνες πολιτικοί είναι δικαίως πολύ επιφυλακτικοί. Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, παρά τα ηθικά πλήγματα, που έχουν δεχθεί τα τελευταία 50 χρόνια, εάν και όταν κληθούν να εκπληρώσουν την αποστολή τους, θα το πράξουν στο ακέραιο. Αυτά τα παιδιά, με τα σκουλαρίκια, τις καδένες και τα ακουστικά της μουσικής, όταν έλθει η στιγμή να πράξουν το καθήκον τους, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα μεταβληθούν σε λέοντες. Δεν θα είναι η πρώτη φορά, που οι Έλληνες θα καταπλήξουν την ανθρωπότητα. Αυτό συμβαίνει οσάκις έχουν άξια ηγεσία. Συνέβη το 1940 και τα έτη 1912-13. Ας μην ξεχνάμε ότι, ο Ελληνικός στρατός, μετά την ήττα του 1897, και υπό τον Ελευθέριο Βενιζέλο, κατόρθωσε σε λίγα χρόνια να γίνει ετοιμοπόλεμος, για να πραγματοποιήσει τις γνωστές νίκες των Βαλκανικών Πολέμων και της Μικράς Ασίας. Μπορεί να έχουν αλλάξει οι καιροί, τα ιδανικά και τα πιστεύω, αλλά ο ωραίος αυτός τόπος δεν έπαυσε να εκτρέφει γενναίες και μεγάλες ψυχές. Παρά την ύπαρξη κάποιων δειλών ή ταπεινών.

Καταστροφή Τροίας: σεισμός ή τσουνάμι;

Ελληνοτουρκική έρευνα για τα αίτια της καταστροφής της αρχαίας ξακουστής πόλης

Έλληνες και Τούρκοι γεωλόγοι ερευνούν τον μύθο και την πραγματικότητα Εργαστήρια του πανεπιστήμιου Ιωαννίνων στην πυρηνική φυσική, μαζί με σύγχρονα συστήματα νέων τεχνολογιών επιστρατεύονται για να φωτίσουν πλευρές της έρευνας
Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το πανεπιστήμιο του Τσανάκαλε ερευνούν την καταστροφή της Τροίας. Είναι αλήθεια η εκδοχή του Ομήρου, ότι η ιστορική πόλη καταστράφηκε από σεισμό; Έγινε τσουνάμι, ή πλημμύρα; Υπήρχε ως παραλιακή πόλη; 6000 χρόνια μετά ειδικοί ερευνητές των δύο χωρών συμπράττουν σ’ ένα πρόγραμμα διερεύνησης των δεδομένων κάνοντας τομές, αναλύοντας τα εδάφη, μελετώντας τα ρήγματα που δημιουργήθηκαν αναζητώντας σαφείς απαντήσεις σ’ ένα χώρο όπου γράφηκε η πιο ρομαντική ερωτική ιστορία. Μία περιοχή που διαδραματίστηκε μία από τις μεγαλύτερες ιστορίες αγάπης και ένα από τα σπουδαιότερα πολεμικά έπη στην ιστορία της αρχαιότητας, ο Αχιλλέας, η ωραία Ελένη, ο δούρειος ίππος, μεγάλες μάχες, πολύτιμοι θησαυροί.
Οι επιστήμονες έχουν κάθε λόγο να ψάχνουν. Μια τέτοια συνεργασία αποτυπώνουμε σήμερα του τμήματος Γεωλογίας του προέδρου του καθηγητή Σπύρου Παυλίδη και Α. Χατζηπέτρου από το ΑΠΘ και του τμήματος του πανεπιστημίου Τσανάκαλε της Τουρκίας και των καθηγητών Ateş Ö., Bekler T., Demirci A., Ekinci Y.L., Elbek Ş., Gündoǧdu Y., Köse O., Özden S., Şengül E., Tutkun S.Z, Ulugergeli E. (Çanakkale University, Τουρκία), Kürçer A. MTA, Τουρκίας. Κύριε Παυλίδη, τα γεωαρχαιολογικά και αρχαιοσεισμολογικά προβλήματα στην αρχαία Τροία, ένα χώρο πολύ ενδιαφέροντα, όπου υπάρχει μία σύμπραξη Ελλήνων και Τούρκων επιστημόνων ερευνώντας τον μύθο; -Όπως είπατε η Τροία μύθος και πραγματικότητα. Εμείς διερευνούμε την πραγματικότητα. Δηλαδή τόσο την αλλαγή του ομηρικού τοπίου από τον Όμηρο μέχρι σήμερα, γιατί ο Όμηρος μας έχει αφήσει πάρα πολύ καλές και λεπτομερείς περιγραφές, όσο και τις ενδείξεις έως αποδείξεις που έχουν αρχαιολόγοι ότι η Τροία καταστράφηκε από έναν τουλάχιστον μεγάλο σεισμό, ίσως και περισσότερους. Διερευνούμε το ρήγμα ή τα ρήγματα που είναι κοντά στην Τροία και πότε ενεργοποιήθηκαν. Η συνεργασία είναι αυτή στα πλαίσια ενός διακρατικού προγράμματος της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας με την αντίστοιχη τουρκική και επίσης το πανεπιστήμιό μας και το γεωλογικό τμήμα και το αρχαιολογικό, νομίζω και μερικά άλλα τμήματα, έχουν συμφωνίες τα δύο πανεπιστήμια για ανταλλαγές επιστημόνων. Και μέσα σε αυτά τα πλαίσια με το τμήμα γεωλογίας του Τσανάκαλε και μία ομάδα από το δικό μας τμήμα γεωλογίας, δουλεύουμε εδώ και 5 χρόνια στο γεωαρχαιλογικό πρόβλημα και στο αρχαιοσεισμολογικό πρόβλημα της Τροίας. Ένας μύθος που μας έχει στιγματίσει σε όλες τις εποχές ο Αχιλλέας, ωραία Ελένη, ο δούρειος ίππος, μεγάλες μάχες, οι πολύτιμοι θησαυροί. -Αυτό είναι ο μύθος που έχει διαπεράσει διαχρονικά την ανθρωπότητα τουλάχιστον τον δυτικό πολιτισμό και όχι μόνο, σε όλες τους τις φάσεις μέχρι σήμερα. Φτάνει στην αναγέννηση, στον μεσαίωνα, στην αρχαιότητα, είναι διαχρονικό, το μεγαλύτερο ίσως ποίημα της ανθρωπότητας το επικό και ταυτόχρονα έχει μέσα για ανθρώπινες σχέσεις. Αλλά πέρα από αυτό εμείς ξεφεύγουμε και όπως σας είπα με καινούριες τεχνικές που έχουν αναπτυχθεί στα πλαίσια των θετικών επιστημών, να διερευνούμε και τον περιβάλλοντα χώρο και το κάναμε όχι μόνο στην Τροία, αλλά και σε άλλες περιοχές. Το έχουμε κάνει στην περιοχή της Θράκης εδώ στη Μυγδονεία λεκάνη με τα σεισμικά ρήγματα και σε άλλους αρχαιολογικούς χώρους στην κεντρική Ελλάδα, στην Φθιώτιδα. Είναι απόλυτη η χρήση νέων τεχνολογιών; -Βεβαίως για να δούμε πώς εξελίχθηκαν τα εδάφη, πώς σχηματίσθηκαν οι πεδιάδες, μέχρι πού ήταν παλιά η στάθμη της θάλασσας, η παλιά ακτογραμμή και βέβαια μέσα σε αυτά εμείς μελετάμε και τα ρήγματα τα οποία έδωσαν σεισμούς τόσο από αυτά που γνωρίζουμε στον παρόντα αιώνα, εδώ μελετάμε με πολύ μεγάλη ακρίβεια τα ρήγματα του σεισμού της Θεσσαλονίκης επειδή τα ξέρουμε, τα είδαμε, αλλά με την εμπειρία την οποία αποκτούμε πηγαίνουμε και βαθύτερα στο χρόνο για να δούμε και άλλα ρήγματα πώς συμπεριφέρθηκαν παλιότερα για σεισμούς που δεν γνωρίζουμε, ή που έχουν αφήσει αποτυπώματα σε αρχαιολογικούς χώρους. Και στην Τουρκία σε τουλάχιστον στα ελληνιστικά και στα ρωμαϊκά που ήταν πολύ μεγάλες οι ελληνιστικές και ρωμαϊκές πόλεις στην Μικρά Ασία έχουμε τα καλύτερα παραδείγματα στον κόσμο. Η έρευνά μας έδειξε ρήγματα τα οποία επηρέασαν δομές, ναούς, γυμναστήρια κλπ. Όπως πολύ χαρακτηριστικά αποτυπώνονται στο αρχαίο θέατρο στην Σαγαλασό της Μικράς Ασίας που έχει καταρρεύσει και έχει βρεθεί μετά τις ανασκαφές, το ίδιο το ρήγμα. Ήταν μία από τις πόλεις που αντισταθήκαν στον Μέγα Αλέξανδρο και την πολιόρκησε και την κατέλαβε, γιατί οι περισσότερες παραδινόταν. Επίσης στο Βουθρωτό που ακριβώς απέναντι από την Κέρκυρα από την πλευρά της Αλβανίας, ένας θαυμάσιος αρχαιολογικός χώρος στον οποίο βρήκαμε και εκεί ενδείξεις και μπορέσαμε και προσδιορίσαμε ένα σεισμό το 326 μ.Χ. για τον οποίο είχαμε εκεί πηγές, γραπτές πληροφορίες αλλά δεν ξέραμε πού ακριβώς ήταν το επίκεντρό του. Ξέραμε γενικά ότι είχε συμβεί στην Ήπειρο και μπορέσαμε να τον προσδιορίσουμε ότι ήταν στο Βουθρωτό. Στην Τροία ακόμη αμφισβητείται η θέση της αν είναι εκεί ή λίγο νοτιότερα. Η πρόσφατη μελέτη του Πανταζή την βάζει 8 χλμ. νοτιότερα από εκεί που είναι, αλλά εκεί βρέθηκαν αρκετά πράγματα. Εμείς βλέπουμε ότι το τρωαδικό τοπίο υπέστη αλλαγές σε συνδυασμό με την μεταβολή της στάθμης της θάλασσας, των ακτογραμμών, τις χερσαίες αποθέσεις των ποταμών κατά πόσο επηρέασαν και κυρίως τελικό σκοπό έχουμε την σεισμοτεκτονική μελέτη, την αρχαιοσεισμολογία. Ο σεισμός που λένε οι αρχαιολόγοι μπορεί να ήταν και πιθανό τσουνάμι όπως το περιγράφει πολύ ποιητικά ο Όμηρος με την πλημμύρα του στρατοπέδου των Αχαιών, τα μεγάλα κύματα που κατέστρεψαν από την …οργή του Ποσειδώνα. Η οργή του Ποσειδώνα ήταν οργή ενός θεού κατά τον μύθο ή ένα φυσικό φαινόμενο όπως το τσουνάμι; Και ένα άλλο βέβαια πρόβλημα που έχουμε στην περιοχή, εάν ισχύουν μοντέλα ανύψωσης της στάθμης της θάλασσας, πτώσης πάλι κατά 2 μέτρα μεταξύ της εποχής του χαλκού και ελληνιστικής-ρωμαϊκής εποχής, ή έχουμε μια συνεχή αλλαγή στα 10.000 χρόνια και δουλεύουμε σε χώρους όπου δούλεψαν και άλλοι επιστήμονες πριν αρχαιολόγοι και έχουν κάνει πολύ δουλειά, κυρίως σε ένα κόλπο του Μπεσίκ που είναι μια από τις θέσεις που πιθανολογείται ότι ήταν το στρατόπεδο των Αχαιών. Εκεί για εμάς αυτή την στιγμή είναι κλειδί για να μπορέσουμε να καταλάβουμε αυτή την ανύψωση, την πτώση της στάθμης της θάλασσας, πότε συνέβη και μέχρι ποιο σημείο καταλάμβανε την πεδιάδα του Σκάμανδρου ποταμού, αν η Τροία ήταν παραθαλάσσια, γιατί μέχρι στιγμής τα μοντέλα έχουν δουλέψει και πριν από μας, Τούρκοι και Γερμανοί γεωλόγοι οι οποίοι έχουν βγάλει ένα μοντέλο εξέλιξης, αλλά το μοντέλο εξέλιξής τους αυτό βγάζει ότι την εποχή του Ομήρου ήταν σχεδόν παραθαλάσσια η Τροία και ο Όμηρος που είναι τόσο ακριβής στις περιγραφές του δεν μας λέει πουθενά ότι η Τροία ήταν παραθαλάσσια. Πιο πιθανή θεωρείται η άποψη του Κόρφμαν του Γερμανού αρχαιολόγου που ήταν επιβλέπων στις ανασκαφές της Τροίας, ότι να είναι ο κόλπος κλειδί του Μπεσίκ για να κατανοήσουμε την μεταβολή της στάθμης της θάλασσας από γεωτρήσεις που κάνουμε. Ήδη έχουμε προσδιορίσει μία παλιοακτή, θέλουμε να την χρονολογήσουμε τώρα με γεωτρήσεις, ακριβείς μετρήσεις με γεωγραφικά συστήματα πληροφοριών και GPS γιατί η πεδιάδα του Σκάμανδρου είναι 10 μέτρα έως το 0 της θάλασσας σήμερα, οπότε οι κλήσεις είναι πολύ μικρές και χρειαζόμαστε πολύ ακριβείς μετρήσεις με δορυφόρους για να βρούμε ακριβώς τις κλίσεις που ήταν τα παλιά ιζήματα, αυτά που μας βγαίνουν από γεωτρήσεις. Είναι μία λεπτή δουλειά που γίνεται σιγά – σιγά με συναδέλφους από την Τουρκία με τους οποίους έχουμε καλή συνεργασία και όπως βλέπετε ακόμη τα πρώτα μας συμπεράσματα είναι πρόχειρα. Παίρνουμε και τις χρονολογήσεις με δύο μεθόδους, κάνουμε με άνθρακα 14 και με θερμοφωτάδια, καινούριες τεχνικές και μάλιστα συνεργαζόμαστε με το πανεπιστήμιο Ιωαννίνων το εργαστήριο πυρηνικής φυσικής για να κάνουμε αυτή την μέτρηση που ήδη άρχισε να μας δίνει τα πρώτα αποτελέσματα. Για να χρονολογήσουμε τα ιζήματα τα οποία επηρεάζονται από ρήγματα, αλλά τουλάχιστον το μεγάλο ρήγμα της Τροίας που υποψιαζόμαστε μέχρι στιγμής δεν το βρήκαμε γιατί έχουμε προχωρήσει είτε με μεγάλες εκσκαφές είτε με γεωτρήσεις στα 8 μέτρα και είμαστε ακόμη μετά βίας στα ελληνιστικά χρόνια. Δεν μπορέσαμε να πάμε στην εποχή του χαλκού που είναι ο στόχος μας. Ο σεισμός του 1912 στην περιοχή θα αποκαλύψει νέα δεδομένα; -Ένας από τους σεισμούς που μελετάμε μέσα στα πλαίσια να δούμε τι επίδραση έχει σε κοντινές αποστάσεις όπως είναι η Τροία, είναι ο σεισμός του 1912 της Καλλίπολης, μία περιοχή που είναι προέκταση του ρήγματος της Βόρειας Ανατολίας, αυτού του μεγάλου καταστροφικού ρήγματος και δίνει σχεδόν κάθε 100 χρόνια σεισμό. Η Τροία είναι μεταξύ των ζωνών καταστροφής από αυτό τον σεισμό, έντασης 8 και 9, ενώ η Αλεξανδρούπολη είναι μεταξύ 7 και 8. Αυτό σημαίνει ότι κάποιες μικρές καταστροφές, έχουμε ρωγμές στα σπίτια, σε ψηλές κατασκευές και σε ψηλότερους ορόφους, παλιότερα λέγαμε σε καμινάδες και σε στέγες. Είναι ένας από τους σεισμούς που μελετάμε για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τι επιπτώσεις είχε στις κοντινές περιοχές όπως είναι και του Τσανάκαλε και η Τροία και η Αλεξανδρούπολη ακόμη».Για τους αρχαιολόγους τους γεωλόγους τους σεισμολόγους υπάρχει πολύ δουλειά ακόμη αφού η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη.

Μελαχροινή Μαρτίδου